WhivieBlog

Distilleerderij: Tomatin
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Tomatin 9 Year Old 2011/2020, Double-V, Rum Barrel #106/2011, 222 bts
Kleur: licht goud
ABV: 58.5%

Bananenlikeur

Er is een nieuwe Belgische bottelaar opgestaan en hij luistert naar de naam Double-V – naar ik vermoed een verwijzing naar de familienaam van de oprichters die allebei met een ‘v’ begint. Blijkbaar zijn de vrienden gek op fietsen, koken met een Green Egg en… whisky. Ze hebben in de laatste jaren een heuse verzameling vaten aangeschaft die ze nu met mondjesmaat zullen loslaten op de wereld. Hun Tomatin rijpte 9 jaar lang op een rumvat uit Guadaloupe. Hij werd gestookt op 4 mei 2011 (grappig detail, op het label staat 4 mai) en gebotteld op 15 juni 2020.

Romige en fruitige neus op banaan, kweepeer, netels, munt, rietsuiker en euh… koffielikeur. Speels en zoet, maar duidelijk nog jong.

Ook op de tong is dit lekker romig, bijna siroop zelfs. Nu wordt het eerder bananenlikeur met flink wat witte peper in de mix. Even naar adem happen, toch wel. De munt keert weer, maar ook iets groens waar ik niet meteen de vinger op kan leggen en wat me even de wenkbrauwen doet fronsen. De rum heeft duidelijk zijn stempel gedrukt. Domineert zelfs.

De afdronk is erg lang, bijna pikant, maar ook mierzoet.

Dit is het soort whisky dat ik bij een vanille-ijsje durf zetten. Echt, gewoon proberen. U zal me nadien bedanken. Nog maar pas uit, dus deze kan je vast nog vinden. Zo’n 70 EUR. Met dank aan The Bonding Dram voor het sample.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardnamurchan
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Adnamuchan Cask Sample 2017, bourbon cask #186
Kleur: witte wijn
ABV: ??%

Kanjer in Wording

In 2017 liet Marcel Kip, een whiskygabber uit Nederland, een vaatje afvullen met spirit en zette er zijn naam op. Het is zijn bourbonvat, nummer #186, dat ligt te slapen bij de Ardnamurchan distilleerderij. U weet ongetwijfeld dat zij slechts een paar weken geleden zelf hun eerste inaugural release op ons loslieten, dus ben ik wel eens benieuwd hoe het Marcels vat vergaat. Het grappige is dat ik de evolutie mee met hem kan volgen van spirit tot whisky. Ik proefde hem voor het eerst toen hij net op vat was gegaan in 2018 en opnieuw in juni vorig jaar, toen het sample al twee jaar was. Vandaag is het dus whisky en wie weet gaat Marcel deze dan binnenkort wel bottelen.

Heldere, cleane neus op wit boomgaardfruit en kruisbessen, kiwi, hint van lychee. Wat groene tuinkruiden, aangevuld met marsepein en gekonfijte citroenschillen. Iets geparfumeerds, maar in de goeie zin. Zoet. Floraal. Zomers. Lekker.

Op smaak merk je dat hij erg jong is. Hoewel niet meer new make-y, is hij wel nog flink spirity, maar ondertussen wel lekker romig. Het witte fruit keert weer (appels, peren), wordt aangevuld met flink wat vanille en iets fris als van munt en tijm. Citrus en gember. Flink pepertje toch. Ik herinner mij dat heel een jaar geleden wel snoeperig was. Dat is hij nu wat kwijt – wat in zijn voordeel spreekt.

De afdronk is lang, romig, bitterzoet en groen.

Deze is al aardig geëvolueerd en zit volgens mij op een erg goed vat. De esters ontwikkelen langzaam, maar wel rond en goed, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik denk dat deze nog minstens een jaar of drie zal nodig hebben, maar dan gaat het wel een kanjer zijn. Mark my words.

Geproefd door Mark Dermul op 28-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dornoch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Dornoch Spirit Sample, Cask #115 Ex-Journeyman Octave
Kleur: stro
ABV: 58.97%

Babyadem

Het derde vat dat Marcel in het magazijn van Dornoch te slapen heeft laten leggen is vat #115, een Octave – 50 liter – van de Amerikaanse Journeyman Distillery uit Michigan. Het eerste sample proefde ik in oktober 2019, iets meer dan een jaar geleden dus. Vandaag is de spirit uit dat vat dus bijna whisky. Ik wil er wel op voorhand al bij zeggen dat ik deze een jaar geleden nog erg immatuur vond. Ik weet nog dat ik toen zei: ‘laat me die over een jaar of twee nog maar eens proeven, want hier is nog veel werk aan de winkel’. We zijn nog maar een jaartje verder, maar gaan hem toch al eens proberen.

De neus heeft al flink wat zoetigheid en iets bitters opgepikt, vermomd als kruisbes en citroen, maar hij heeft ook nog een flink florale toets waar ik niet meteen van ondersteboven ben. De korst van wit brood. Ik krijg zelfs een beetje… euh… babyadem (u weet wel, de kleine heeft net fruitpap gehad en boert gezellig vol in je gezicht). Dat gezegd zijnde is hij gelukkig wel zijn geur van ruwe gerst en nat karton kwijt, dus het gaat duidelijk de goeie kant uit.

Op smaak is het veel beter, maar hij is wel pikant – bijna branderig. Hoeft niet te verbazen met zo’n ABV (dat vreemd genoeg tot twee cijfers na de komma werd opgetekend). Appels en peren en wat vanille, hint van hoestsiroop. Pepertje met wat verse gember. Ook hier heeft hij al een hele weg afgelegd, maar er is ook nog een weg af te leggen. De eerste hint van rook doet me wel goedkeurend knikken.

De afdronk is lang, zoet op vanille, gepeperd en rokerig.

Zou dit een mix van Style I en II kunnen zijn? Hoe dan ook, de evolutie is frappant – in de goeie richting – maar deze heeft duidelijk meer tijd nodig.

Geproefd door Mark Dermul op 28-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dornoch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Dornoch Spirit Sample, Style I, Cask #90
Kleur: goud
ABV: 57.6%

Jonge Takken

Marcel Kip heeft maar liefst drie vaatjes gekocht bij de Thompson Brothers van Dornoch en vat #84 met de Style II spirit evolueert heel erg mooi. Zijn vat #90 mocht ik ook al eens proeven in juni 2019 toen de spirit nog maar iets meer dan een jaar oud was. Nu is hij 2,5 jaar en dus bijna echt whisky. Dit is een zogenaamde Style I spirit, die geturfd is. Ik ben blij dat Marcel me gevraagd (om niet te zeggen verplicht) heeft deze ook nog eens te proeven. Nou, Marcel, what are friends for?

Oh! Wow! Deze geurt ronduit schitterend. Gepofte kastanjes, jonge appeltjes, kweepeer (heb ik wel vaker bij Dornoch, blijkbaar), onrijpe Reine Claude, kruisbessen en gezoete ontbijtgranen, maar met een heerlijke hint van rook op de achtergrond. De eerste zoetigheid van karamel en vanille is mooi. Hint van bloemenhoning. Groenhout (jonge takken), mooi herbaal en erg interessant.

Op smaak is hij uiteraard jong, maar niet meer embryonaal. Het ruwe graan heeft plaatsgemaakt voor Granny koekjes met stukjes gedroogd fruit in wat voor een mooie zoetigheid zorgt die ik eerder niet kreeg. De rookontwikkeling is indrukwekkend en toch niet in your face, maar geeft deze malt – excuus, spirit! – mooie diepgang. Erg beloftevol.

De afdronk is nu al best lang te noemen, stel je voor. Lekker zoet op wit fruit, vanille, honing en hij blijft eveneens rokerig warm.

Oh, oh, oh… Deze zou ik nu al willen. Schrijf me maar op voor vier flessen, Marcel!

Geproefd door Mark Dermul op 28-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dornoch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Dornoch Spirit Sample, Style II, Cask #84
Kleur: licht goud
ABV: 58.9%

Pompelmoes

In juni vorig jaar stuurde Marcel Kip, een whiskybuddy uit Nederland, mij een sample van zijn eigen vaatje Dornoch dat er ligt te slapen sinds 13 april 2018. Het werd afgevuld met wat de Thompson Brothers Phil en Simon hun ‘Style II’ noemen. Ondertussen is het sample bijna officieel whisky, dus vroeg hij me of ik het vat na 30 maanden rijping nog eens zou willen proeven. Nou, geeft een koe melk? Ik snorde even mijn oude notes op om de evolutie te kunnen inschatten. En die is navenant, te beginnen met de kleur die van zonlicht naar licht goud is geëvolueerd.

Erg cleane neus op zoete mout, kweepeer, ananas met een zachte hint van peper. De bubblegum (die new make verraadt) is niet meer te bespeuren, hoewel hij nog duidelijk jong ruikt. Maar je merkt een hemelsbreed verschil. De baby is een peuter geworden. Er verschijnen ook meer frisse esters in de vorm van limoenzeste en sappige pompelmoes. Dit begint erg beloftevol.

De neus vond ik al erg mooi, maar de smaak gaat daar wel vlotjes over. Allerhande geel fruit, steenfruit en wederom iets helders en fris als ananas en pompelmoes. Pittig gekruid op witte peper, vanille en zoethout. Mooie zomerse spirit met een heerlijk bitterzoete smaak.

De finish vertoont een heerlijk streepje woodsmoke die je mond helemaal warm maakt. Hij sterft een bitterzoete dood en tovert een glimlach op mijn gezicht.

Ik zei al bij het proeven van de spirit dat ik twee flesjes wilde als deze gebotteld zou worden. Ik wil dat graag upgraden naar vier… want deze barst van het potentieel en ik wil hem niet missen!

Geproefd door Mark Dermul op 28-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: BYOB-C
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Speyside 23 Year Old 1996/2020, BYOB-C, Mobsters on Mopeds, Sherry Butt, 52 bts
Kleur: oud goud
ABV: 51.9%

Fruitig, Fruitiger, Fruitigst

Tegelijk met hun commando-whisky, lanceerde de Belgische bottelaar BYOB-C (Bring Your Own Bottle Club of kortweg ‘biopsy’) ook hun zevende (voorlaatste?) whisky uit in de reeks Mobsters on  Mopeds. Korte recap: Blair Athol 2000, Cambus 1991, Ardmore 1998, Ledaig 2007, Old Rhosdhu 1993 en Glen Elgin 1998. Deze keer is het een Speyside whisky van een distilleerderij die niet bekend wordt gemaakt. Slechts 52 flessen werden gelanceerd, waarvan nummer 52/52 traditiegetrouw aan mijn verzameling werd toegevoegd.

De neus is een geweldig stoofpotje van allerhande vruchten: abrikozen, frambozen, blauwe bessen, kersen, kiwi, kruisbessen, groene banaan, rozijntjes en kweepeer. Dat wordt gepresenteerd op een grenenhouten schaaltje met chocoladeschaafsel eroverheen. Op de achtergrond nog een hint van woodsmoke die hem wat warmte geeft.

Heerlijk olieachtig en mondvullend. Het fruitige wordt zowaar nog uitgebreid met pompelmoes en meloen, appels en peren… wat is dat hier allemaal? Het hout zorgt echter ook voor een zachte kruidigheid, licht drogende tannine en een handjevol noten. Gevaarlijk drinkbaar. Een vloeibaar dessertje.

De afdronk is een tikkeltje geparfumeerd en kruidig en neigt nu vooral naar gebakken appeltjes besprenkeld met kaneel en kruidnagel. Krijgt zelfs wat Ierse charme, als u begrijpt wat ik bedoel. Heerlijk bittertje op het sterfbed.

Wat een juweeltje! En dat voor 135 EUR. Laat nummer 8 maar snel volgen, hoor, er is nog plek onder de kerstboom.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: BYOB-C
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Secret Speyside 26 Year Old 1994/2020, BYOB-C, 47 bts
Kleur: koper
ABV: 52.0%

Special Unit

De jongens en meisjes van BYOB-C zijn een heuse Special Unit aan het samenstellen, want hier is al hun derde – welliswaar nummer 4 – commando met baard. In hun grappige reeks ‘What if BYOB-C meant something else?’ hebben ze hun 4^e release uit van de Build Your Own Bearded Commando. Nummer drie is nog op missie, blijkbaar (waarmee ik wil zeggen dat ze drie en vier tegelijkertijd hebben geselecteerd, maar de derde release blijft blijkbaar wat achter en deze vierde selectie is al gearriveerd). Het is wederom een geheime Speysider uit 1994, waarvan we er de afgelopen maanden wel meer hebben gezien. Maar who cares? Ze zijn immers stuk voor stuk erg lekker.

Goh, ja, dit is weer zo’n absoluut geweldige neus… begint een beetje vervelend te worden, toch? Grapje! Hier krijg je toch nooit genoeg van? Waxy en fruitig, donkerzoet op abrikozen, rozijnen, kandijsuiker – en nog geen klein beetje ook – met bananenschil, gesuikerde amandelen, snuiftabak en popcorn. Wat dat betreft leunt hij heel erg aan bij de vorige twee releases. Top spul.

Lekker olieachtig op de tong. Onmiddellijk erg pikant – pikanter dan zijn makkers in het peloton – op kruidnagel, nootmuskaat en flink wat chili pepers. Maar die kruiden kunnen het überfruitige karakter van deze malt niet onderdrukken: gedroogde abrikozen, opgelegde rozijnen, gekonfijte appelsienschil en kruisbes. De amandelen keren weer en worden vervoegd door Brésilienne. Midpalate wordt hij een tikkeltje droog, precies genoeg om in balans te blijven.

En dan die afdronk… OMG. Lang, kruidig, fruitig, donkerzoet en licht bitter. Hij sneuvelt heldhaftig en droog.

Het leuke aan deze ‘commando-whisky’ is dat ze allemaal erg op elkaar lijken. Consistentie bij de vatselectie, dus. Ik hoop dat er nog meer zullen volgen, want dit is de perfecte whisky voor op een koude winteravond.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Eaglesburn
Regio: Nederland
Fles: Eaglesburn 3 Year Old 2017/2020, Ex-bourbon & Cognac Barrel Finish cask #16, 20cl, 267 bts
Kleur: vol goud
ABV: 47%

Cognac

Toen de coronacrisis uitbarstte lanceerde Bart Joosten van Eaglesburn een oproep om een pre-order te plaatsen, zodat hij fondsen kon genereren om zijn ketels te laten draaien. In oktober zouden we dan onze flesjes in huis hebben. Ik liet me dat geen twee keer vertellen en bestelde er onmiddellijk vier. Enerzijds omdat ik Bart graag steun, anderzijds omdat mijn ervaring met zijn whisky erg goed zijn. En deze werden de flesjes geleverd, dus ga ik er met veel plezier even voor zitten. Het unieke aan deze jongeling is dat hij gefinisht werd op een cognac vat.

Oh, wat een mooie neus, zeg. Zijdezacht met het typische DNA van Eaglesburn (mandarijntjes, houtschaafsel, peperkoek) aangevuld met mooie, heldere toetsen van jonge appels in de pan, besprenkeld met wat kaneel. Dat moet wel van het cognac vat zijn, natuurlijk. Karamel en thijm komen erbij. Ontwikkelt nog mooi in het glas en kan zijn jonge leeftijd op de neus alvast erg goed loochenen. Knap.

Pittig op smaak. Vooreerst lekker romig, waardoor hij je mond helemaal vult, maar dan komen de fruitige en de houttoetsen stevig opzetten. Appel, appelsien, perzik en abrikozen worden gevolgd door kruidnagel, nootmuskaat en kaneel. Erg rond en smakelijk.

Lekker lange, warme, kruidige en zoete afdronk.

De beste Eaglesburn tot nu toe. Een vloeibaar dessertje uit Nederland. Volgend jaar plan ik een editie van WhisQy met allemaal ‘new kids on the block’ en deze stop ik met veel plezier in die line-up!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Eaglesburn
Regio: Nederland
Fles: Eaglesburn 3 Year Old 2017/2020, Refill 10L Whisky cask #4, 20cl, 17 bts
Kleur: vol goud
ABV: 47%

Drie-Traps-Raket

Hoe geweldig moet het niet zijn als je broer een whiskymaker is. En dan trouw je en krijg je je eigen whisky als huwelijksgeschenk (nou, ja, niet helemaal – de spirit ging op vat op de trouwdag). Na afloop van de feestelijkheden had Bart Joosten, de bezieler van de Nederlandse distilleerderij Eaglesburn, slechts 17 flesjes van 20cl over. Die worden op proeverijen gepresenteerd of uitgedeeld aan vrienden. Ik deed dus een kleine #happydance toen dit flesje mij werd aangeboden.

Het kleine vat heeft ervoor gezorgd dat deze spirit op amper drie jaar tijd een prachtig aroma van appelsienschillen en karamel kreeg, een tikkeltje snoeperig is geworden op zuurtjes en Haribo beertjes met wat pittige kruiden van het hout. Toetsen van speculaas en houtschaafsel. Ik kan dit erg appreciëren.

Hij tintelt op de tong en laat zijn alcohol meteen voelen. Lekker pikant op kruidnagel en saffraan met zelfs een hint van groene tuinkruiden. Gezouten karamel, pepernoten (die typische Hollandse lekkernij rond de tijd van Sinterklaas), anijs, appelsienmarmelade en donkere honing. Lekker romig, overigens. Mondvullend en erg lekker.

Hij plakt lekker aan de tong en levert een lange, warme, zoetzure afdronk.

Het grappige aan deze deze whisky een drie-traps-raket is. Neus, smaak en finish zijn erg verschillend en dat maakt deze jonge malt erg interessant. Ik zei het al eerder: Eaglesburn maakt verdomd goed spul – het is niet voor niks dat Manny en ik bij hem gingen aankloppen voor onze Interludium Rum – en deze valt wederom in die categorie. Je zou voor minder in het huwelijksbootje stappen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Indie – Independent Pale Ale, session IPA, blik 33cl
Kleur: amber
ABV: 4.2%

Vervaldag

Deze Indie Pale Ale van BrewDog doet me op voorhand al een beetje de wenkbrauwen fronsen, want ik had eerder al de Punk IPA die echt geweldig vind, maar ook een pak hoger op alcohol zit, namelijk 5.6%, terwijl deze Indie het moet stellen met amper 4.2%. Hij schenkt amberkleurig met een hoge, spierwitte kraag met kleine belletjes die relatief lang stand houden.

De neus is weinig uitgesproken, moet ik zeggen. Iets van grapefruit, wit brood en groene druiven en… weliswaar erg licht en op de achtergrond, maar voor mij onmiskenbaar… putgeurtje. Yup, er zit iets echt onfris aan, wat me de neus even doet optrekken.

Hij is erg fris, maar in alle eerlijkheid redelijk smakeloos. Een vage hint van citrusfruit, een niet-begrepen grapje over een lychee en een onder de tafel doorgegeven klompje gist. Iets van een dennenbos na de regen en wat aardse tonen… Maar alles bij elkaar zo zacht en flets dat het wel lijkt alsof ik per vergissing een half glas water bij mijn biertje gegoten heb. Tja.

De afdronk is ietwat floraal, zacht drogend, maar verre van uitnodigend. Ook daar komt er iets onfris door, wat me er zelf toe aanzette om de vervaldag op het blik even te controleren.

Het is niet al goud wat onze craft brewers uit Schotland uit hun ketels toveren. Na de Hazy Jane is dit het tweede biertje van BrewDog dat me simpelweg tegenvalt. Rap nog een Punk uitschenken om het goed te maken.

Geproefd door Mark Dermul op 17-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Zombie Cake, American Porter
Kleur: mahonie
ABV: 5%

Vloeibare Chocolade

De BrewDog Zombie Cake is een praline chocolate porter, wat betekent dat hij lekker donker is en gemaakt met veel hop. Wist je trouwens dat de naam porter afkomstig is van het feit dat in het Londen van de 18^e Eeuw een erg populaire bierstijl was bij straat- en rivierdragers – de koeriers van weleer? Enfin, hij schenkt donkerbruin, bijna zwart, met een hoge, lichtbeige kraag met kleine bellen die relatief lang blijven staan.

Op de neus is het één en al chocolade, chicorei, vanille en geroosterde amandelen. Erg aromatisch en uitnodigende neus.

Dat zet zich prima verder in de smaak, hoewel een flinke bitterheid zich nu doorzet die het zoete wat in de verdrukking jaagt. Maar dat is best oké, natuurlijk. De body is overigens lekker romig, ik kan deze bijna kauwen.

De afdronk is erg kort, zoet en bitter tegelijk.

Niet slechts, maar verre van top. Vooral het lage alcoholpercentage is hiervan de oorzaak, vrees ik. Een lichtgewicht porter.

Geproefd door Mark Dermul op 16-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Vagabond, American Pale Ale, 33cl
Kleur: amber
ABV: 4.5%

Glutenvrij

Deze Vagabond van de Schotse craft brewery BrewDog is… glutenvrij. Oké… ik weet te weinig van bier en te weinig van gluten wat dat betekent. Is het dan een gezonder bier? Ongetwijfeld. Alle gekheid op een stokje: gluten komen voor in de meeste graansoorten en zijn eigenlijk een reservebron voor voedsel voor de kiem van het graan. Mocht je een glutenintolerantie hebben, dan zou je spijsverteringsproblemen kunnen krijgen. Heb ik niet, dus kan hier deze rustig naar binnen kiepen. Hij schenkt amberkleurig, fris parelend en met een mooie, licht beige kraag met erg kleine belletje die relatief gaat liggen en slechts een kleine film op je bier achterlaat.

Hij ruikt naar pompelmoes, mandarijn met een hint van lychee, maar met een ondertoon van Granny koekjes (u weet wel, die zachte koekjes met stukjes fruit in – staan dan weer wat haaks op het glutenvrij verhaal, natuurlijk, maar who cares?). Voorts nog iets wat me aan dennenappels doet denken. Ik vind hem fris en zomers.

Hij is lekker fris bij de eerste slok. Wederom dat bittere, zoete, zure fruit maar nu ook iets van mango en appels. Dit is prettig. Licht drogend naar het einde toe.

Zachte, lange en licht bittere afdronk met roze pompelmoes op het sterfbed.

Hij mocht iets meer body hebben naar mijn mening, maar afgezien daarvan een erg zomerse en lekker bruisende pale ale.

Geproefd door Mark Dermul op 10-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Dead Pony Club, Session Pale Ale, blik 33cl
Kleur: amber
ABV: 3.8%

Dode Pony

De Dead Pony Club is een zogenaamde Session Pale Ale van de bekende Schotse craftbrouwerij BrewDog. Er werden drie types mout gebruikt: Crystel, Extra Pale en Caramalt. En de twee hopsoorten zijn Mosaic en Simcoe. Hij kleurt amber met een lichtgekleurde schuimkraag die snel wegtrekt en slechts een film op het bier laat liggen.

De neus is eerder vlak en onuitgesproken, maar ik ontwaar toch enige toetsen van bloedappelsien, zoete mout en iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Rosbief? Wie weet wel een dode pony… Beetje vreemd, maar niet onaangenaam.

Hij drinkt wel gevaarlijk vlot weg, maar is ook een tikkeltje flets. Daar zit het bescheiden alcoholpercentage vast voor veel tussen. Lekker kruidig, zoete mout en nu wel uitgesproken citrustoetsen. Bloedappelsien en mandarijn.

Pas in de finish komt de mooie bitterheid van de hop er door.

Mjah… ik vind ook deze niet echt top. Heb ik BrewDog dan echt leren kennen dankzij hun allereerste en allerlekkerste Punk IPA en gaat het nu alleen maar bergaf? Ik mag hopen van niet.

Geproefd door Mark Dermul op 19-09-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Hazy Jane, blik 33cl
Kleur: opaak goudblond
ABV: 5%

Opaak

De Hazy Jane van BrewDog is een New England IPA, die nog niet zo gek lang geleden op de markt kwam, maar al snel voor controverse zorgde toen de brouwers uit Ellon besloten het alcoholpercentage van 7.2% te verlagen naar 5%. Het bier is – letterlijk – ongefilterd, waardoor het troebel schenkt. Vandaar de naam, natuurlijk. Hij schenkt ondoorzichtig goudblond met een spierwitte kraag met grote bellen die langzaam wegtrekken en een film van zo’n halve centimeter op het bier laten staan.

De neus is verrassend romig en doet me denken aan yoghurt met stukjes citroen en ananas. Erg fruitig, hoor. Maar ook lekker bitter van de hop, natuurlijk. Heel even – gene zever – gaat het richting urinoir… ahem… Probleem is dat ik dat, eens die gedachte gevormd is, niet meer uit mijn hoofd krijg.

Op smaak is hij een pak minder fruitig dan op de neus. Hij wordt nu wat bitterzoet op citrus, mango en zelfs rozijntjes. Licht tropisch, dus, maar met een mooie bitterheid zoals het een IPA betaamt.

In de afdronk moet de fruitigheid volledig de duimen leggen voor de bittere hoptoetsen.

Een frisse doordrinker en dorstlesser dankzij het erg makkelijke (verlaagde) alcoholpercentage, maar de neus kon me helaas niet helemaal overtuigen.

Geproefd door Mark Dermul op 13-09-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Emelisse
Regio: Nederland
Fles: Emelisse Kilchoman Barrel Finished #3, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 11%

Kilchoman

Emelisse heeft een liefdesverhouding met whisky, zoveel is zeker. Hun Barrel Finished reeks is daar (wederom) het bewijs van. Deze bieren rijpen enkele weken op voormalige whiskyvaten om zo de subtiele whiskytoetsen mee te krijgen. De eerste twee rijpten op een Bowmore vat, maar voor deze derde release werd een Russian Imperial Stout 4 weken gerijpt op een voormalig Kilchoman-vat. Hij schenkt gitzwart met een erg dunne, beige kraag, die onmiddellijk verdwijnt.

Zoetzure, donkere neus met een heerlijk bittertje van chicorei en witloof. Maar origine chocolate met grof zout, toetsen van koffie en een vleugje citrusfruit domineren. Best herbaal, ook. Zongedroogde planten, zeg maar. En uiteraard een tikkeltje rook. Noten en kandijsiroop op de achtergrond.

Die koffie en chicorei komen als eerste terug op de tong, maar worden wel onmiddellijk aangevuld met lekker zoete toetsen als van aangebrande karamel, zoete mout en chocolade. Hint van perensiroop. Wordt zoeter bij elke slok die ik neem. En romiger, ook. Het begint een gezellige plakboel te worden. De whisky is verre van herkenbaar, maar toch duidt het vleugje citrus en de rook – die ik ook al op de neus ontwaarde – op Kilchoman. Subtiel, dat wel.

De afdronk wordt wel een beetje ‘boozy’, als u begrijpt wat ik bedoel, maar dat maakt dit bier nu net zo aangenaam. Mooi gebalanceerd, overigens.

Russian Imperial Stout vind ik niet bepaald het makkelijkste bier. Het is vaak ‘werken’ en ‘eten en drinken tegelijk’, maar deze kan ik wel erg waarderen.

Geproefd door Mark Dermul op 05-09-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: Elvis Juice, Grapefruit Infused IPA, 33cl
Kleur: amber
ABV: 6.5%

Pompelmoes

Ik heb niet zo gek lang geleden de Punk IPA van BrewDog ontdekt en ik was meteen verkocht. Sindsdien heb ik dat bier steevast in mijn kelder liggen. Maar ze hebben natuurlijk al veel meer gebrouwen, de jongens en meisjes uit Ellon. Dus vond ik het hoog tijd om er nog eens eentje te proberen en dat werd deze Elvis Juice, een IPA die gebrouwen wordt met maar liefst 5 hopsoorten: Amarillo, Citra, Magnum, Mosaic en Simcoe. En… deze IPA wordt geïnfuseerd met pompelmoes! Hij heeft een mooi amber kleurtje met wit schuim (kleine bellen) die snel gaat liggen en een smalle film op het bier legt.

De neus laat er geen twijfel over bestaan. Dit is pompelmoes, karamel en dennennaalden op de neus. Ik maak me zelfs eventjes zorgen over de zoetheid van de neus. Dit gaat toch niet als limonade proeven?

Ik had me geen zorgen hoeven maken. Op smaak is het zomers, fruitig (allemaal citrus, natuurlijk, maar in plaats van pompelmoes nu eerder appelsien, pit inbegrepen) met een mooi bittertje van de hop. De zoete karameltoetsen zijn er nog, maar volledig onder controle. Dit is een speelse dorstlesser, maar je moet hem wel ijs- en ijskoud schenken.

In de redelijk korte afdronk komt de bitterheid extra sterk naar voren en wekt de eetlust op.

Leuk alternatief voor de Punk, maar je moet wel van pompelmoes houden natuurlijk.

Geproefd door Mark Dermul op 30-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: St Feuillien
Regio: België
Fles: St Feuillien Tripel, 75cl
Kleur: blond tot amber
ABV: 8.5%

Hergisting

De familiale brouwerij Saint-Feuillien werd reeds opgericht in 1873 door Stéphanie Friart, waar ze lichte bieren brouwde die op flink wat meeval konden rekenen. Zo won ze bijvoorbeeld een prijs op de Wereldtentoonstelling van Antwerpen in 1894. Fast forward naar 1950 waarbij een volgende generatie het St Feuillien bier (merk de spelling op) introduceert als blond en bruin. In 1969 introduceren ze het eerste Belgische kerstbier, vandaag de dag nog verkrijgbaar. Ik proef vandaag de Tripel, die voor het eerste gelanceerd werd in 1988. Hij schenk blond met een amberkleurige schijn en offreert een dichte, witte kraag met kleine bellen. Het schuim blijft lang staan en het biertje parelt vrolijk.

Verfrissende en fruitige neus met iets van kruidigheid en flink wat hop- en gistgeuren. De zoete mout is onmiskenbaar. De geur van gist is ongetwijfeld te danken aan de hergisting op fles.

Het is volop zomer als ik dit proef en dat is fijn, want dit frisse, flink parelende bier is krachtig van smaak met zoete mout en zachte, gele fruittoetsen aangevuld met lichte kruiden. Prima verderzetting van de neus en ondanks het relatief hoge alcoholpercentage komt deze niet ‘boozy’ over.

Verrassend lange afdronk die me onmiddellijk naar een volgende slok doen verlangen.

Deze is enerzijds een lekker frisse doordrinker, maar tegelijk een genietbier. Leuke eerste kennismaking met deze Waalse brouwerij.

Geproefd door Mark Dermul op 23-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Alvinne
Regio: België
Fles: Land van Mortagne, 33cl
Kleur: melkchocolade
ABV: 12.8%

Vol en Romig

Brouwerij Alvinne ligt in Moen, tussen Zwevegem en Avelgem. West-Vlaanderen, dus. Hun Land van Mortagne is een quadrupel stijl, zwaar lichtbruin degustatiebier dat met de huisgist Morpheus wordt gebrouwen. Hij schenkt bruin als melkchocolade met een kleine kraag die lang blijft staan. Opgelet: schenk voorzichtig en niet alles, want anders krijg je een heleboel gistvlokken op bodem van je glas, wat er niet zo smakelijk uit ziet.

Aromatische, donkerzoete neus op karamel, leder, vers gekapt hout (Wat? Yup!) en gedroogd fruit zoals abrikozen en vijgen. Hint van chocolade en rum. Ik vind dit best een interessante neus.

Hij heeft een lekker romige body en parelt prima, waardoor hij verdacht makkelijk binnen kapt. Maar de alcohol laat zich wel onmiddellijk voelen. Komt vanaf de tweede slok een beetje ‘boozy’ binnen, als u begrijpt wat ik bedoel. Erg zoet met een klein bittertje.

De afdronk is vol en romig, licht bitter met iets van gebrande mout op het allerlaatste moment.

Een leuke degustatiebier, maar wel eentje voor de zoetekauwen onder ons.

Geproefd door Mark Dermul op 22-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Brasserie Minne
Regio: België
Fles: Rouge Ardenne, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 7%

Pompelmoes

Brasserie Minne – in een vorig leven nog Brasserie de Bastogne – is een microbrouwerij in een prachtig gebouw. Google maar eens, je zal versteld staan. Na de verhuis uit Bastogne in 2018 kozen Philippe en Catherine voor een nieuwe naam: hun eigen naam. Hun Rouge Ardenne is een verfrissende, pikante Sour Ale met een label dat een beetje Russisch aandoet. Het is een variant op de typische Berlijnse Weisse stijl met licht zurige en fruitige toetsen. Hij schenkt roodbruin met een beige kraag met kleine bellen die lekker lang blijven staan.

Hij ruikt fruitig met zowel zoete als zure kenmerken. Rode bessen, maar ook zwarte druiven.

Hij is lekker verfrissen met zijn zachte pareling en zoetzure fruitigheid. Denk aardbeien, pompelmoes, wederom rode aalbessen en zwarte druiven. Gaat gevaarlijk vlotjes naar binnen. De smaak vertoont wel een pak meer citrus dan verwacht, want daarvan had ik niets op de neus. Dat neemt niet weg dat ik dit een aangename doordrinker vind.

De afdronk is fris zoetzuur op pompelmoes en appelsien.

Dit zoetzure biertje is zo fris dat het best als aperitief gedronken kan worden.

Geproefd door Mark Dermul op 11-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: ‘t Verzet
Regio: België
Fles: Local Rebel, 33cl
Kleur: blond
ABV: 8%

Piss Off

’t Verzet is een jonge craft brewer die werd opgericht door jong geweld Koen, Alex en Jens die samen een brouwersopleiding hadden gevolgd. Voor hun eerste brouwsels gingen ze nog hulp zoeken bij brouwerij Het Gulden Spoor, maar ondertussen hebben ze hun eigen stek in Anzegem. Hun biertjes luisteren naar geweldige namen als Moose Blues, Super Noah,  Golden Tricky, Oaky Moaky en Space Cadet, maar wij proeven graag hun bestseller: de Rebel Local, een hoppig blond biertje. Hij schenkt blond met een witte kraag met kleine bellen, die relatief snel verdwijnt, maar wel een laagje schuim van een halve centimeter laat staan.

Bitterzoet op een boeketje heide bloemen, citroen- en appelsap en wat groene tuinkruiden op de neus. Iets van een schapenstal, echt waar. Tikkeltje rokerig, zelfs. Onschuldig, maar aangenaam. Ik krijg meteen zin in een slok.

Bij de eerste slok verschijnt vooraan een zoetje als van appelmoes en abrikozenconfituur en een hint van banaan, maar dat houdt niet lang stand. De hop zorgt voor een mooie, dorstlessende bitterheid. Dat florale van de neus keert ook op smaak terug. Hij mocht wat mij betreft iets meer carbonatie hebben.

De afdronk wordt een tikkeltje te bitter naar mijn gading, maar wie ben ik?

Best lekker en dorstlessend, maar naar mijn bescheiden mening te flets om er echt uit te springen. Grappig detail: onder elk van hun biertjes staat een soort ‘tagline’. Bij deze Rebel Local is dat ‘Piss Off’.

Geproefd door Mark Dermul op 04-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).