WhivieBlog

Distilleerderij: Drouin
Regio: Frankrijk
Fles: Calvados Drouin 1964 Malternative Belgium #1 ‘Le Bolide Normand’, Appellation Calvados Domfrontais, 60 bts
Kleur: mahonie
ABV: 44.1%

Donker

Onze vrienden Pieter en Ysatis van Malternative Belgium lanceerden in maart 2025 een nieuwe reeks én een nieuwe – voor hen althans – spirit: calvados! Laat ik daar nu echt wel tuk op zijn, dus toen ik dit nieuws zag verschijnen, wreef ik me meteen in de handen. En kwestie van een goeie eerste indruk te maken, pakken ze meteen uit met een calvados Domfrontais (waar dus een beetje peer in de mix ging) uit 1964! De release is amper 60 flessen sterk. Wat een ongelooflijk donker kleurtje!

Donkerzoet op appels en peren (doh!) in een stoofpotje waar een flinke snuif kaneel aan werd toegevoegd. Erg zoet, maar er zit een mooi aards kantje aan wat me doet denken aan champignons en dennenappels. Syrop de Liège! Heerlijk.

Erg olieachtig op de tong met enerzijds weer die zoete toetsen van het fruit, maar anderzijds ook een bitterzuurtje als van gekonfijte bloedappelsien en flink wat kruidigheid. Zwarte thee en staartpeper. Krachtig met wat late toetsen van walnoot en zacht drogend van het hout. Mooie balans.

Dat nootachtige komt vooral ook in de lange, drogende finish terug. Hij laat je mond kurkdroog achter.

Complexe, oude calvados heeft iets magisch. Reken op zo’n 650 EUR voor een fles.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-03-2025

Distilleerderij: Laurichesse
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Laurichesse Le Chai de Mon Père Fût 111, Grande Champagne, 276 bts
Kleur: koper
ABV: 44.4%

Pruimtabak

Ah, Laurichesse… mijn Auchentoshan van de cognacstreek, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik beken, ik steek mijn voorliefde voor dit huis absoluut niet onder stoelen of banken. Het was de cognac die mij voor het eerst helemaal kon overtuigen en van mij een liefhebber van deze Franse spirit gemaakt heeft. Koppel daar de hartelijke ontvangst van Léa en Olivier aan die we ter plaatse mochten ervaren en u begrijpt de vergelijking met mijn favoriete tripel distilled Lowlander. Tot nu toe hebben we alle releases van Laurichesse al geproefd (en een extra fles in huis gehaald voor de immer groter wordende cognac-verzameling) en dus mocht deze nieuwe niet ontbreken. Vat 111, ergens in de 1970s te slapen gelegd, bracht 276 flessen op vatsterkte op.

Dit is thuiskomen. Wederom een erg heldere neus op gekonfijte appelsienen, vanille en iets van tabaksbladeren. Op de achtergrond ook nog iets van rozijntjes en abrikozen, met zelfs een hint van kersen. Prachtig parfum!

Zo zacht als de billen van een baby. Hij streelt echt de tong. Wederom wat appelsien, maar nu ook flink wat kruiden zoals saffraan, kaneel, staartpeper en kruidnagel. En – jawel! – een mooie toets van rancio. Pruimtabak! Dit alles wordt flink tegengas gegeven door pompelmoes en iets van amandelschaafsel en een enkele verloren gelopen walnoot. Dat zorgt er eigenlijk voor dat deze verrassend fris blijft. Wat een grootse klasse alweer.

De afdronk is kruidig en bitterzoet. Licht drogend. Ja, dat bittertje op het sterfbed maakt het plaatje helemaal compleet.

Wederom een prachtige vatselectie van Maison Laurichesse. Te koop bij Pieter en Ysatis voor 269 EUR. Elke cent dubbel en dwars waard.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-03-2025

Distilleerderij : Pierre De Segonzac
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Pierre de Segonzac Lot 76 Grande Champagne, Art Malts, 42 bts
Kleur: koper
ABV: 47.2%

Waardige Afsluiter

We maakten vorige zomer kennis met deze kleine cognac-producent uit La Nérole dankzij Belgisch bottelaar Art Malts. Al sinds 1702 wordt daar cognac gestookt. Vandaag staat de 12 generatie aan het roer. In het glas zit ‘Le Grande Final’, zo genoemd omdat het de 7^e en laatste uitgave is in de zogenaamde Series of Art reeks van Art Malts. Het betreft een cru uit de Grande Champagne en werd te slapen gelegd in 1976. In 2025 werd hij gebotteld op vatsterkte.

Abrikozen, appelsienen, brioche met kaneel, confituur van kweepeer en vijg, maar ook wat jasmijn en zelfs flink wat rancio. Dit is zonder meer een excellente en erg uitnodigende neus.

Zijdezacht op de tong, hoewel de kruidigheid daar onmiddellijk verandering in brengt en deze cognac dartel over je smaakpapillen laat dansen. Roggebrood, hout en oregano gaan het fruit vooraf. Dat fruit is trouwens in grote getale aanwezig: kweepeer, abrikozen, vijgen… mooie verderzetting van een reeds excellente neus. Ik wordt hier blij van.

De excellente, lange, zacht drogende afdronk maakt van deze cognac een smaakvol feestje. De klasse straalt er van af.

Fantastische afsluiter van een – om het woord nog maar eens te gebruiken – excellente reeks.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-03-2025

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Marie Foucher Lot 96 Fins Bois, Malternative Belgium #39 ‘l’Horizon Perdu’, 131 bts
Kleur: koper
ABV: 59.34%

Munt

Marie Foucher nam de 29 hectare wijngaarden – die haar vader in de 1960s had aangeplant in Foussignac – in de 1980s over. De vorige twee releases die ik proefde van dit huis werden dus door papa gestookt, maar deze derde release die Pieter en Ysatis op de markt brengen is dus van de hand van Marie zelve. Ik kijk er wel naar uit om dit koperkleurige snoepje te preoven, moet ik bekennen. Merk op dat, net zoals bij de twee eerdere releases, het alcoholpercentage wel heel meticuleus werd vastgelegd.

Bijzondere neus! Ik beken, toen ik mijn neus voor het eerst in het glas stak, moest ik meteen aan een oude calvados denken! Boomgaardfruit galore. Dat wordt snel bijgetreden door een abrikozengebak en een marmelade van perzik, wat deze verrassend fruitig maakt. Een streepje spearmint maakt hem lekker fris, terwijl een subtiele kruidigheid en wat gekonfijte gember verschijnt om hem extra gewicht te geven. Een speelse, maar boeiende neus.

Ondanks het hoge ABV is deze prima te genieten, mits benaderd met respect. Het witte fruit moet nu toch de duimen leggen voor perziken en abrikozen, aangevuld met een mooie florale toets, honing en flink wat munt. De kruidigheid neemt hand over hand toe, moet ik zeggen. Lekker, hoor.

De afdronk is lekker lang en intens, zachtjes drogend, maar bovenal fris, omdat de munt maar blijft geven.

Hij is speelser dan de vorige releases (maar uiteraard ook een pak jonger), maar dat neemt niet weg dat ook dit weer een prachtige cognac is.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2025

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Un bouilleur de cru Fins Bois, Malternative Belgium #38 ‘La Symphonie’, 90 bts
Kleur: mahonie
ABV: 58.2%

Vondst

In het glas dit de 38 cognac release van Malternative Belgium. Pieter en Ysatis vonden deze bij een niet-nader-genoemde stoker (bouilleur de cru) in de regio Fins Bois. 1945 was het jaar waarin Hitler zijn laatste radiotoespraak hield en zelfmoord pleegde, flink wat Nederlandse steden bevrijd werden door Canadese en Engelse troepen, Mussolini en zijn maîtresse gefusilleerd werden, Praag werd bevrijd door Russische troepen en de VN werd opgericht. Het kunstwerk De Nachtwacht keerde terug naar Amsterdam, Leopold III hield een volksraadpleging alvorens af te treden, de atoombom werd op Hiroshima en Nagasaki gedropt en – om te eindigen in een positieve noot – de eerste strip van Suske & Wiske verschijnt voor het eerst in de krant.

Vijgenconfituur, kweepeergelei en abrikozenmarmelade op een bedje van sinaasschillen besprenkeld met een wel erg flinke dosis honing… dat is de samenvatting van de uitstekende en bijzonder succulente neus van deze cognac. Er volgt nog iets van geroosterde noten en zelfs een walmpje diesel met een hint van houtlijm op de achtergrond. Magisch.

Oh, da’s toch nog steeds een flinke trap tegen de tanden, moet ik zeggen. Het ABV laat zich onmiddellijk gelden en doet de speekselklieren in overdrive gaan. Maar wat volgt is fantastisch: bloedappelsien, roze pompelmoes, walnoten, tamme kastanje, mango, munt… op en neer als een jojo, in willekeurige volgorde, bij elke slok anders.

En dan die afdronk… mijn god, wat duurt die lang, zeg. Hij blijft maar geven. Wederom flink wat pompelmoes, weliswaar gedroogd, tannine (hoe kan het ook anders) en… eindelijk… prachtige rancio.

Wat een vondst! Ondanks het prijskaartje van 589 EUR was deze toch in een oogwenk uitverkocht. Kudos!

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2025

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Marie Foucher Lot 75 Fins Bois, Malternative Belgium #37 ‘L’Esprit Nomade’, 324 bts
Kleur: brons
ABV: 50.18%

Encore plus, s’il vous plaît

Onze eerste kennismaking met de cognac van Marie Foucher was relatief onvergetelijk. Een Lot 77 (het jaar waarin Star Wars op het witte doek verscheen, maar dit volledig terzijde) die bijzonder kon bekoren, zoals je hier al kon lezen. Nu heeft Mevrouw Foucher een cognac vrijgegeven die nog twee jaar ouder is, gestookt toen ondergetekende een kleuter was van 5 jaar. Ik ben eens benieuwd. Prachtig label, overigens. Voor het verhaal er achter, verwijs ik graag naar de pagina op de website van Malternative Belgium. Merk ook op dat – net zoals bij de vorige release – het alcoholpercentage weer erg meticuleus werd vastgelegd.

Succulente neus op mirabellen, nectarines, dadels en perzik, allemaal in een prachtig stoofpotje. Elegant en matuur, maar tegelijkertijd toch ook best stevig. Mooie balans, dankzij een kruidige toets van het hout en een frisse lift van munt. Komt wat dat betreft erg aardig in de buurt van Lot 77 die ik vorig jaar proefde.

Zijdezacht op de tong. Speels en wederom erg elegant. De alcohol is perfect geïntegreerd en zorgt voor een krachtige smaakervaring met appelsien en kweepeer vooraan, gevolgd door munt, kaneel, saffraan en zelfs wat tabaksbladeren. Dit is weer bijzonder complex en bevredigend.

De afdronk is best lang te noemen. Wederom flink wat appelsien, maar ook zachte kruiden.

Een schot in de roos, Madame Foucher. Merci beaucoup! Encore plus, s’il vous plaît.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2025

Bottelaar: Klubb23
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 69 Grande Champagne Klubb23, 28 bts
Kleur: brons
ABV: 60.2%

Betoverend

Er staat een stoere Wagyu koe op het label van deze cognac, gebotteld door Klubb23, die we lang enkel kenden van heerlijke single cask whisky releases, maar sinds kort ook ‘aan de cognac zijn’ (en bier, maar daarover later meer). Dit vaatje komt uit de Grande Champagne en werd zelfs voor mijn geboorte te slapen gelegd. Liquid history, dus. Speciaal gebotteld voor The Flavourman, één van de vaste helpers bij elke release (geboren in 1969, dus makes sense). Slechts 28 flessen werden hiervan gelanceerd. Bovendien van een gesloten distilleerderij! Spannend.

Heerlijke, fruitige, herbale en intense neus op pruimen, sterfruit, gekonfijte mango en flink wat groene tuinkruiden. Laurier op kop. Nadat de cognac wat tijd heeft gekregen om zich te nestelen in het glas en rustig op adem te komen, vertoont hij mooie toetsen van abrikozentaart, appelsiensap – vers geperst – en een hint van marsepein. Ahornsiroop en honing loeren om de hoek. Groots!

Lekker olieachtig en onmiddellijk krachtig en kruidig. Dat hoeft niet te verbazen als je weet dat deze op iets boven de 60% gebotteld werd. Appelsiensap komt nu eerst, gevolgd door de abrikozen en een zoet-zuur-bittere toets van roze pompelmoes – die snel begint te domineren. Kruidnagel en een mespuntje peper zorgen voor de kruidigheid, die de cognac mond warmend maakt. Heerlijk.

De lange afdronk is kruidig, drogend met een bittertje op het sterfbed. Doet wat denken aan te lang getrokken kamillethee. Het werkt.

Fantastische selectie, alweer. En ik kan niet anders dan wederom in vraag stellen waarom ik met whisky bezig ben. Dit soort cognacs zijn echt betoverend lekker. Fles 28 van de 28 heeft een plekje gevonden in mijn verzameling. Maar geen zorgen… ooit gaan ze allemaal open!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2025

Bottelaar: Klubb23
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 91 Release 2 Grande Champagne Single Cask
Kleur: brons
ABV: 63.8%

Evenwichtsoefening

Klubb23 heeft eind vorig jaar zijn eerste stappen gezet in de wereld van cognac met twee leuke releases (één van hen bespreken we hier reeds en die was fan-tas-tisch). Ze gaan op dit elan verder met wederom een Lot 91, maar deze keer uit de Grande Champagne, gebotteld op 9 januari 2025 (dus zo’n 33 jaar oud). Hoewel het huis geheim blijft, staat er wel ‘closed distillery’ op het label. Rarara?

Met zijn bijzonder hoge ABV kan het niet anders of deze neus is erg intens. Rood fruit, amandelen, eucalyptus, iets verrassends medicinaals en iets wat me even aan butaangas doet denken. Wat is dat hier allemaal. Dat gezegd zijnde: deze neus is echt boeiend! Heb nooit eerder zo’n aparte neus ervaren bij cognac. Als je er wat water bij doet, kalmeert hij aanzienlijk en is hij een pak minder funky. Choose wisely.

Hola, deze plakt echt aan de tanden. Lekker stroperig. Minder ‘apart’ dan op de neus, maar wel weer erg intens. Hij danst op de tong en doet me zelfs even naar adem happen. Wat een kanjer. Nadat de speekselklieren de boel een beetje tot bedaren hebben gebracht, wordt ik getrakteerd op citrustoetsen (bloedappelsien, pompelmoes), walnoten, gekonfijte abrikoos, maar ook iets van vernis (dus toch apart?) en flink wat kruidigheid. Erg boeiend allemaal, hoewel ik hem op smaak niet bepaald eenvoudig vind en twijfel of ik er wat water aan moet toevoegen… ik doe het toch maar. Het ontneemt de cognac zijn funkiness en maakt hem een pak toegankelijker – maar ook klassieker. Dus… wees niet te gul met het water en probeer hem zeker eerst zonder!

Onverdund is de finish lang, kruidig en een tikkeltje scherp. Met een theelepeltje water boet hij niks aan lengte in, noch aan kruidigheid, maar de scherpte is er van af. Een moeilijke evenwichtsoefening.

Philippe Petit zou hier wel weg mee weten (Google is uw vriend). Bijzonder boeiende cognac!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2025

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een reeks whisky’s waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain. De reeks wordt op gang getrapt met een release van 60 flessen Caol Ila van 8 jaar oud.

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 8 Year Old, b. 2025, Dram4Charity, 60 bts
Kleur: oud goud
ABV: 51.5%

Frames of Freedom

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een tweede reeks waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. Drie flessen, die stuk voor stuk qua prijs onder de 100 EUR zullen zitten, zien dit jaar het levenslicht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain zelve. De reeks wordt op gang getrapt met een release van 60 flessen Caol Ila van 8 jaar oud.

Op de neus doet deze Caol Ila zijn nickname van Mr Consistent weer alle eer aan. Dit is er boenk op. Scheepstouw, zeewier, stokvis en schapenstal, met zachte toetsen van olijfolie en walnoten en… euh… natte wol. Dat werkt! Hij vertoont ook iets van vers gebak op zondagmorgen en flink wat vanille. Heel aantrekkelijk wat mij betreft.

Hij begint in eerste instantie wat speels en zoet (de vanille keert in volle glorie weer), maar wordt dan plots erg maritiem met een flinke slok brak water en assen, rook en citroensap. Schoolvoorbeeld van hoe een goeie Caol Ila (is er een andere?) zou moeten proeven. De jonge leeftijd weerhoudt deze er niet van om te schitteren.

Lekker lange maar vooral rokerige afdronk waarbij zowel de kruiden als het hout langzaam maar zeker wegdeemsteren om je met een zoete impressie van vanille achter te laten. Zalig.

Wat een fantastische whisky om deze nieuwe reeks mee te beginnen, zeg. Kudos!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-03-2025

Distilleerderij: Glendalough
Regio: Ierland
Fles: Glendalough Double Barrel Cask Strength
Kleur: brons
ABV: 61.3%

Ruggengraat

Zoveel Glendalough heb ik nog niet geproefd. Sterker nog, de enige twee die ik al proefde – way back in 2018 – waren elders aangekocht (want pas opgericht in 2011, dus toen hadden ze nog geen eigen 7- of 13-jarige). Van deze ben ik eerlijk gezegd niet zeker. Immers, geen leeftijdsaanduiding, dus dit zou zo maar hun eigen spirit kunnen zijn, toch? Let wel: dit is een single grain whiskey! De naam verwijst naar het feit dat het goedje rijpte op voormalige bourbon- en Oloroso sherryvaten. Gebotteld op een heuse 61.3%, dus zonder twijfel jong spul, wat mijn vermoeden sterkt. Ik ben benieuwd.

Onmiddellijk krijg ik de typische toetsen van een single grain voorgeschoteld: houtlijm (velpon), popcorn, potloodslijpsel, een karrenvracht aan vanille en een beetje honing. Maar wel met een vuil kantje, moet ik zeggen. Ik kan er niet meteen de vinger op leggen, maar het stoort allerminst. Dit is een aangename neus.

Ook op smaak is het meteen raak. Dit is een goeie grain! Géén off-notes whatsoever, maar des te meer vanille, honingraat en een donker kantje dat wellicht van de sherryvaten komt. Denk aan rozijnen geweekt in rum (ideaal als je een lekkere rozijnencake wil bakken). Midpalate verschijnt een toefje dat ik alleen kan omschrijven als zwavelachtig, maar in die mate dat het een bijdrage levert zonder te storen. Integendeel. Lekker!

Heerlijk lange finish!

Lekker op zich, maar wellicht ook erg geschikt als ruggengraat voor een goeie cocktail. Ik val in herhaling, ik weet het, maar ik moet wederom mijn vriend Benny J bedanken voor het zoveelste sample Ierse whiskey dat hij mij heeft toegestopt. Wat fijn om zo’n vrijgevige vrienden te hebben.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2025

Distilleerderij: Boann Distillery
Regio: Ierland
Fles: The Whistler The Good, The Bad & The Smoky
Kleur: goud
ABV: 48.0%

Sergio Leone

Voor mijn 12e ontmoeting met The Whistler, van de Ierse Boann Distillery, heb ik een geturfde blended malt in het glas die naar de naam ‘The Good, The Bad & The Smoky’ luistert; een vette knipoog naar de klassieke en best wel epische spaghetti Western uit 1966 van Sergio Leone met Clint Eastwood in een memorabele hoofdrol. Eens benieuwd of deze whiskey ook memorabel zal zijn. Hij blijkt een vatting te zijn van whiskey die rijpte in ex-bourbon barrels en dan nog een finish kreeg op een peated quarter cask.

Hoewel de turf onmiskenbaar is, blijft hij toch op de achtergrond en zijn het vooral erg fruitige toetsen – zoet en licht zuur – die de plak zwaaien. Ananas, perzik en gedroogde abrikoos. Honing en gebakken peer. Dit is erg uitnodigend.

Op smaak is het een tropisch feestje in een rokerig jasje. Dit is verrassend lekker, hoor! Goed gekruid (zoethout, gember, hint van kruidnagel) en erg fruitig. Perzik, abrikoos en ananas. Hetzelfde fruit – andere volgorde. Prima in balans. Ik ben onder de indruk.

De afdronk is verrassend lang, zoet en fruitig met een subtiele rokerigheid op de achtergrond die voor een heerlijke warmte in de mond zorgt.

Deze is goed en rokerig, dus The Good en The Smoky tekenen present. We gaan niet klagen dat The Bad niet thuis gegeven heeft. Zelfs Sergio Leone (1929-1989) zou dit goed gevonden hebben.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-01-2025

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Fenniscourt, peated, OB 2022, 11.898
Kleur: licht goud met een roze schijn
ABV: 50.0%

Knap Staaltje Vakmanschap

Het is een beetje schrijnend, maar Waterford is failliet en dat na amper tien jaar bedrijvigheid. De distilleerderij staat momenteel onder curatele. Dat weerhoudt ons er toch niet van om deze geturfde Ierse whiskey in de zogenaamde Arcadian Series aan de lippen te zetten. De whiskey is erg jong, amper drie jaar, en rijpte op een viertal verschillende vatsoorten. Van de gerst wordt gezegd dat hij verwerkt werd met 38ppm. Da’s eigenlijk al een flink turfgehalte, maar u weet dat hiervan niet zo veel overblijft na productie, natuurlijk. Aan de slag.

Op de neus krijg ik een aangename mix van zachte turfrook en zoetzure vruchten. Denk aan ananas, onrijpe aardbeien en mirabellen, met nog een aalbes in de mix. Kamfer en iets zilt verschijnen relatief snel en geven hem een ietwat maritiem en zelfs medicinaal karakter. Ik ben hier best wel blij mee.

De body is prima, de rokerigheid intens bij aanzet, maar maakt dan snel plaats voor maritieme toetsen. Denk zeewier, brak water en mos, alvorens het fruit hier doorheen tracht te priemen. Weer die onrijpe aardbeien en mirabellen, van de ananas geen spoor meer. Een zachte hint van karamel zorgt toch nog voor een mooi zoetje. Dit valt mij echt goed mee, hoor.

De afdronk is middellang met en zilt en licht bitter toetsje. En plots krijg ik op het sterfbed toch nog een opstoot van fruit in de vorm van abrikoos en gestoofde peer!

Knap staaltje vakmanschap van Mark Reynier en de zijnen. Jammer dat het niet heeft mogen blijven duren.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-01-2025

Het is een beetje schrijnend, maar Waterford is failliet en dat na amper tien jaar bedrijvigheid. De distilleerderij staat momenteel onder curatele. Dat weerhoudt ons er toch niet van om deze geturfde Ierse whiskey in de zogenaamde Arcadian Series aan de lippen te zetten. De whiskey is erg jong, amper drie jaar, en rijpte op een viertal verschillende vatsoorten. Van de gerst wordt gezegd dat hij verwerkt werd met 38ppm. Da’s eigenlijk al een flink turfgehalte, maar u weet dat hiervan niet zo veel overblijft na productie, natuurlijk. Aan de slag.

Bottelaar: William Cadenhead
Regio: Ierland
Fles: Irish Single Malt 13 Year Old William Cadenhead, b. 2016
Kleur: witte wijn
ABV: 46.0%

Middle of the Road

In 1852 groeide het een wijnhandelaar uit Aberdeen allemaal een beetje boven het hoofd en zocht hij een partner die hij vond in William Cadenhead, zijn schoonzoon. Die behoort ondertussen tot het hele reeks van legendarische figuren in de whiskywereld. Vandaag de dag behoort onafhankelijk bottelaar Cadenhead tot J&A Mitchell, eigenaars van Springbank en Glengyle. In het glas zit een 13-jarige Ierse single malt, waarvan de herkomst geheim blijft, op de markt verschenen in 2016.

Flink herbale, doch relatief stille, gesloten neus op kruisbessen, vanillepudding, Haribo beertjes en Cavaillon meloen. Heeft veel tijd nodig, maar eens gegund komt deze best nog mooi open en wordt hij zoeter en een pak fruitiger dan wanneer hij net geschonken werd.

De body is wat aan de lichte kant, maar niet waterachtig. Zoet op meloen en vanille met hints van groene thee en rottende sinaasappel (géén off-note). Tot slot nog iets van Haribo beertjes opnieuw, dus toch een tikkeltje snoeperig. De kruiden worden relatief luid. Witte peper vooral, gevolgd door wat zoethout.

De afdronk is kort tot middellang, zoet en zacht bitter op het sterfbed.

Heeft wat weg van pot still, maar zekerheid heb ik hierover niet. Goeie middle of the road whiskey.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2025

Distilleerderij: Great Northern Distillery
Regio: Ierland
Fles: Irish Reserve
Kleur: witte wijn
ABV: 44.2%

Reserve

Berry Bros & Rudd hoort bij de oudste onafhankelijke bottelaars van whisky, maar is vooral de alleroudste wijn- en spiritshandelaar in Groot-Brittannië, opgericht in 1698. Ze zitten nog steeds in hartje Londen. Fast forward naar 2021, het moment waarop ze deze botteling van Ierse whiskey op de markt brachten, gestookt bij de Great Northern Distillery van John Teeling.

Zachte neus op moutsuikers, vanille, griesmeelpap, appelsap en kruisbessen. Gedroogde bloemen. Wit brood. Tikkeltje eenvoudig, als ik dat mag zeggen.

Op de tong meer van hetzelfde, maar minder aangenaam, eerlijk gezegd. Een beetje zoetzuur met iets te veel zuur naar mijn gading. Het witte fruit doet zijn best, maar moet de duimen leggen tegen de florale elementen. Druppeltje vaaswater, helaas.

De afdronk is relatief lang, waarbij het zure terug wat meer ruimte gunt aan het zoete.

Niet echt naar mijn gading, terwijl deze NAS-release toch 50 EUR kost in onze contreien. Irish Reserve? Deze hadden ze beter nog even in reserve gehouden, me dunkt. Wederom ben ik schatplichtig aan mijn Ierse-whiskey-liefhebber-brother-in-arms, Benny!

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2025

Distilleerderij: Sliabh Liag Distillers
Regio: Ierland
Fles: Silkie The Legendary Ruby, OB 2024
Kleur: rose
ABV: 46.0%

Zoete Zeemeermin

Sliabh Liag Distillers (spreek uit ‘slief liech’) legde hun eerste eigen vaten te slapen in 2019, maar op hun eigen product is het toch nog even wachten. Voor deze release gebruikten ze dubbel en tripel gedistilleerde malt (inclusief peated malt) en zachte graan whiskey dan een finish kreeg op portovaten (wat de echt roze kleur verklaart – en ik beken, het ziet er niet echt uit). Een Silkie is trouwens een figuur uit Schotse, Ierse en zelfs Faeroër legendes, namelijk een zeehond die – eens aan land – een onweerstaanbare menselijk vorm zou aannemen. Een variant op de legende van de zeemeermin, zeg maar (die trouwens stilistisch op het label wordt weergegeven, wellicht een meer sexy beeltenis dan een zeehond).

De rokerige neus vertoont flink wat rood fruit enerzijds, aangevuld met rozijntjes en mirabellen en toetsen die ik met graanwhiskey associeer anderzijds. Denk houtlijm, popcorn en boerenboter. Midpalate verschijnt het aroma van diesel, ik zever niet. Tot slot nog wat heidehoning en koude koffie. Wordt beter naarmate hij even in het glas tot rust mag komen.

Op smaak begint het snoeperig zoet op Dracula-tanden of gummi kersen, weliswaar onmiddellijk gewikkeld in een verrassend rokerig jasje. Ja, de turf komt er nu echt wel sterk doorheen. Maar het doet hem deugd. De kruidigheid neemt hand-over-hand toe: kruidnagel, peper, zoethout en oregano. Midpalate komen er ook nog andere vruchten piepen: abrikoos, pruim, perzik. Verrassend goed (of misschien lagen mijn verwachtingen onterecht laag).

De afdronk is lang, een tikkeltje pikant, maar bovenal zoet.

Ja, dat viel mij erg goed mee. Dankjewel alweer, Benny.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2025

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Belgian Ale Casks (Duvel), Batch 3, 6.000 bts
Kleur: goud
ABV: 46.0%

Ssst… hier finisht den Teeling voor het laatst

Dit is de derde – en ik liet me vertellen dat het tevens de laatste zou zijn – batch van Teeling gerijpt op Duvel vaten. Het is wederom een batch van zesduizend flessen op drinksterkte. Ik herinner mij dat ik de eerste maar matig vond, de tweede stukken beter. Eens benieuwd hoe deze derde batch het doet, die overigens opvallend donkerder is van kleur dan zijn voorgangers.

Erg zoete neus op Napoleon bonbons (citrussmaak), appelmoes en perzik, met een hint van abrikozengebak op zondagmorgen. Dit is best erg aangenaam en herkenbaar Teeling. Maar vooralsnog een spoor van de geliefde IPA van brouwerij Moortgat, hoor.

Prima body! Ja, deze is lekker volmondig, bijna romig. Nu komen appelmoes, vanille, Rucola hoestbonbons, perzik in eigen nat en wat zachte kruiden tevoorschijn. Denk kruidnagel en een mespuntje peper. Midpalate krijg ik iets van gekonfijte pompelmoesschillen. Dit is toch een heel ander beestje dan zijn twee voorgangers. Dit is erg lekker, hoewel ik me opnieuw afvraag waar de Duvel is. Ach, het stoort niet, hoor. Het idee alleen al volstaat in deze.

De afdronk is middellang, bitterzoet op tamme kastanjes, gember en gekonfijte citroen.

Driemaal is scheepsrecht, toch? Dit is veruit de beste van de drie. Eindigen in schoonheid, noemen ze dat. Merci, Benny.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2025

Distilleerderij: onbekend
Regio: Ierland
Fles: Distilled in Ireland 23 Year Old 2001, b. 2024 The Nectar of the Daily Drams
Kleur: goud
ABV: 53.9%

Hail Mary!

Na het fantastische trio van Ierse whiskeys met de befaamde Maria-labels, trakteerde The Nectar of the Daily Drams ons vorig jaar met opnieuw een fantastisch duo, wederom met prachtige labels. Distilled in Ireland stond er trots op het label. Een 22-jarige uit 2002 en een 23-jarige uit 2001 werden gepresenteerd aan een zeer aantrekkelijke prijs. Zo zie je maar wat een goeie relaties The Nectar onderhoudt met voormalig Cooley-baas Jack Teeling. Ik proef ze maar wat graag head-to-head. Eindigen doen we met de oudste van de twee, gestookt in 2001 en gebotteld in 2024 op 53.9%.

Oh, dit is wél geturfd, hoor. Je ruikt het onmiddellijk. Elegant en zelfs subtiel maritiem, stel je voor! Maar ook hier krijg ik – uiteraard, zou ik bijna zeggen – een panoplie aan fruit, zowel Europees (appel, peer) als tropisch (ananas, pompelmoes, yuzu). Ook flink herbaal. Ik heb zowel hooi als iets van munt en… euh… een vers opengetrokken blik verf! Dat werkt wonderwel.

Olieachtig op de tong en de turf is nu echt wel prominent. Pompelmoes en munt doen hun duit in het zakje en worden gevolgd door passievrucht en zoethout. Ronduit schitterend.

De afdronk is bijzonder lang, zacht rokerig, tropisch en oh, zo bevredigend. Machtig.

Een heel ander beestje dan de 2002 die op hetzelfde moment gelanceerd werd, maar minstens even lekker. Het nieuwe jaar inzetten had ik niet beter kunnen doen dan met deze twee bottelingen.

Luistertip: https://www.youtube.com/watch?v=9qVHQuPQud0

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2025

Distilleerderij: onbekend
Regio: Ierland
Fles: Distilled in Ireland 22 Year Old 2002, b. 2024 The Nectar of the Daily Drams
Kleur: licht goud
ABV: 54.6%

Hallelulja!

Na het fantastische trio van Ierse whiskeys met de befaamde Maria-labels, trakteerde The Nectar of the Daily Drams ons vorig jaar met opnieuw een fantastisch duo, wederom met prachtige labels. Distilled in Ireland stond er trots op het label. Een 22-jarige uit 2002 en een 23-jarige uit 2001 werden gepresenteerd aan een zeer aantrekkelijke prijs. Zo zie je maar wat een goeie relaties The Nectar onderhoudt met voormalig Cooley-baas Jack Teeling. Ik proef ze maar wat graag head-to-head. Beginnen doen we met de jongste van de twee, gestookt in 2002 en gebotteld in 2024 op 54.6%.

Een fruitbommetje op citrus, groene banaan en wit fruit en – vooral – sappige peren. Op de achtergrond nog iets van papaja en gekonfijte ananas. Dit is een fantastische neus.

Op de tong tintelen eerst wat houtkruiden en lijkt ik even een rokerige toets te ontwaren, maar volgens mij is het geen turf. Eerder woodsmoke. De fruitigheid laat echter niet op zich wachten en keert in vol ornaat weer met een schitterende hoofdrol weggelegd voor pompelmoes. Midpalate lijkt de whiskey van tropisch fruitig langzaam maar zeker snoeperig zoet te worden. En dat werkt perfect.

De afdronk is lekker lang, een tikkeltje scherp zonder te storen en laat je mond helemaal droog achter.

Hallelulja! Er zijn erger manieren om het jaar mee te beginnen…

Luistertip: https://www.youtube.com/watch?v=dLk9pzmaFHY.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2025