WhivieBlog

Distilleerderij: Kemlya
Regio: Rusland
Fles: Kemlya 2 Year Old Spirit
Kleur: goud
ABV: 63.5%

Beloftevol

Ik proefde eerder de Kemlya Bog Oak die in 2023 verscheen. Die was wat underwhelming. Ondertussen is er in de distilleerderij wel één en ander veranderd… En wat ik nu in het glas heb zitten is een 2-jarige spirit die volgens een volledig nieuw recept werd gestookt, een innovatie geïnitieerd door hun Master Blender Gennady Silivanof. Binnenkort zal de single malt van Kemlya dus een ander profiel kennen en dit is daar een voorbode van.

Vanille en hout zijn de eerste twee aroma’s die mijn neusvleugels tegemoet treden, maar weinig meer. Hier is dus nog wel wat werk aan de winkel, maar dat viel te verwachten.

Op smaak is hij al wat beloftevoller: een moutig hart met vanille, karamel, amandelschaafsel en zachte tannine. Iets van marsepein en een florale toets. Zacht en toegankelijk, ondanks het hoge ABV van deze spirit.

De afdronk is verrassend lang (nou ja, verrassend…) en kruidig op witte peper, zoethout en gember.

Beloftevol, inderdaad, want nu al beter dan hun Black Oak release uit 2023. Ik ga Kemlya toch maar in de gaten houden.

Geproefd door Mark Dermul op 14-10-2024

Kemlya is een Russische distilleerderij in Mordovië die werd opgericht door Stepan Stepanovich Krotkov in 1828 in het gelijknamige dorp zo halverwege tussen Moskou en Samara. Het is onafgebroken in productie geweest en viert dus over enkele jaren de 200^e verjaardag. De productie van whisky is een pak recenter. De eerste release dateert van 2022. Mijn vriend Kit kwam onlangs bij me op bezoek en bracht deze prachtig verpakte fles mee. Het is de allereerste Russische single malt die ik proef! De Black Oak rijpte op twee bourbon barrels (nummers #1367 en #1370) en kreeg nadien een finish van 6 maanden op zogenaamde bog oak, vaten gemaakt van deels versteende, erg oude eik uit een moerassig gebied. Boeiend!

Distilleerderij: Kemlya
Regio: Rusland
Fles: Kemlya Black Oak
Kleur: licht goud
ABV: 51.3%

Moeraseik

Kemlya is een Russische distilleerderij in Mordovië die werd opgericht door Stepan Stepanovich Krotkov in 1828 in het gelijknamige dorp zo halverwege tussen Moskou en Samara. Het is onafgebroken in productie geweest en viert dus over enkele jaren haar 200^e verjaardag. De productie van whisky is een pak recenter. De eerste release dateert van 2022. Mijn vriend Kit kwam onlangs bij me op bezoek en bracht deze prachtig verpakte fles mee. Het is de allereerste Russische single malt die ik proef! De Black Oak rijpte op twee bourbon barrels (nummers #1367 en #1370) en kreeg nadien een finish van 6 maanden op zogenaamde bog oak, vaten gemaakt van deels versteende, erg oude eik uit een moerassig gebied. Boeiend!

De neus is verrassend droog en verstoken van enige zoetigheid. Ik krijg leder, graan, vermolmd hout, een koeienstal en zelfs een tikkeltje zeewier. Aangenaam, interessant, zelfs boeiend, maar niet wereldschokkend, laat staan lekker. Sorry, dat klinkt brutaler dan het bedoeld is.

Op smaak is het een verderzetting van wat ik al op de neus mocht ervaren, aangevuld met een zoete toets als van vanille. Daarnaast proef ik wat gember en zoethout. Het ABV laat zich zeker gewaarworden. Verre van slecht, hoor, maar iets te droog en kruidig om echt te bekoren.

De afdronk is zonder meer lang te noemen, maar tegelijkertijd erg droog en een tikkeltje zilt.

Dit is zonder meer boeiend, maar te droog en houterig om echt lekker te zijn. Thanks, Kit!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-10-2024

Distilleerderij: Garrison Brothers Distillery
Regio: USA
Fles: Garrison Brothers 3 Year Old 2019/2024, Single Barrel #20413
Kleur: koper
ABV: 47.0%

Altijd Anders

Garrison Brothers werd opgericht in 2006 in Hey, Texas. Ik leerde ze kennen via mijn goeie vriend en bourbon-liefhebber Wouter B. Buiten de States is deze bourbon niet (of nauwelijks) te pakken te krijgen, dus prijs ik mij wederom gelukkig dat Wouter zo vrijgevig was om mij een sample van zijn fles te bezorgen. Het is mijn derde ontmoeting met deze Texaanse bourbon, deze keer een single barrel.

Grenenhout, bruine toast, marsepein, popcorn, pruimtabak en iets van gedroogde vijgen. Een hint van mokka en koude koffie, maar ook walnoten en vers gezaagd hout. Prima neus.

Relatief lichte body, eerlijk gezegd. Maar ik krijg wel onmiddellijk flink wat kruidigheid met kruidnagel, kaneel, zoethout en gember. De tannine geeft hem een flink drogend karakter, maar niet voordat flink wat fruitigheid de revue gepasseerd is. Denk vijgen, rozijnen, kersen. Maar ook peperkoek en zelfs cuberdons. Cacao en iets van koffie verkeerd. Aangenaam.

De afdronk is verrassend lang, met wat koffie, mokka en chicorei. Hij sterft wel een flink bittere en droge dood.

Garrison Brothers is toch altijd een beetje anders dan wat je verwacht en dat maakt deze Texaanse distilleerderij zo interessant. Jammer dat dit bij ons niet verkrijgbaar is. Thanks, Wouter!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-08-2024

Distilleerderij: Maker’s Mark Distillery Inc
Regio: USA
Fles: Maker’s Mark, New American White Oak, OB 17.03.1995
Kleur: amber
ABV: 45.0%

Aangenaam Zoet

Maker’s Mark is één van de meest herkenbare bourbons op de markt, omwille van de vierkante fles
met de rode was, die als sinds 1958 op de markt komt. Ik proefde eerder al een release uit 2007 en uit 2011, maar nu gaan we toch een flink stuk terug in de tijd. Deze Maker’s Mark werd gebotteld op 17 maart 1995. Ondergetekende was toen 25 jaar en nog niet met whisky, whiskey of bourbon bezig. Liquid history, als u het mij vraagt.

Honing, gedroogde appelsienschillen, kruidnagel, karamel, tarwe en eikenhout. Het geheel is besprenkeld met kaneel – da’s de neus van deze oude Maker’s Mark in a nutshell.

Best olieachtig op de tong met onmiddellijk mooie zoete toetsen als van vanille, crème brûlée, cuberdons en appelgebak. Hint van kokosrotsjes. Iets van kersensiroop. Aangenaam zoet zonder echt cloying te worden, als u begrijpt wat ik bedoel. In dat opzicht eigenlijk toch een stuk aangenamer dan recentere releases.

De afdronk is middellang, kruidig en zoet.

Dit was goed spul, zonder wereldschokkend te zijn. Blijft wellicht ook erg goed overeind in een cocktail. Thanks, Wouter!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-08-2024

Bottelaar: Barrell Craft Spirits
Regio: USA
Fles: Barrell Dovetail b. 2023, Rum, Port & Dunn Vineyard Cabernet Barrels
Kleur: amber
ABV: 61.27%

Cuberdons

Barrell (what’s in a name?) Craft Spirits werd opgericht in 2013 door Joe Beatrice, die zijn loopbaan in marketing opgaf om whiskey te beginnen maken. Nou ja, maken: hij stookt niet zelf. In plaats van een distilleerderij neer te poten, besloot hij blender te worden. Hij creëerde een award-winning reeks van bourbons. In het glas zit de Barrell Dovetail, gebotteld in 2023 en gerijpt op een combinatie van rum-, porto en Dunn Vineyard Cabernet vaten. Het alcoholpercentage liegt er niet om: 122.54 Proof oftwel 61,27% ABV.

Café Noir koekjes, crème brûlée, karamel, toffee, kruidnagel, zoethout, marsepein, een hint van rood fruit, Cuberdons, perensiroop, vanille en getoaste eik… er is heel wat aan de gang op de neus, hoor. Maar je ruikt ook meteen dat hij hoog in alcohol zit, want de aroma’s gaan gepaard met een flinke prikkel.

Stevige aanzet, uiteraard. Onmiddellijk heerlijk zoet op karamel en marsepein met weer die toets van rood fruit. Frambozen. En de vulling van cuberdons. Heeft geen water nodig. De kruidigheid laat ook van zich spreken met kruidnagel, maar nu ook nootmuskaat en zwarte peper. Zoethout verschijnt midpalate. Lekker pittig, zeg.

Een lange, bevredigende, kruidige en snoeperig zoete afdronk is mijn deel.

Heerlijk. Hij won Double Gold op de San Fransisco World Spirits Competition, stel je voor. Ik kijk hier niet van op. Thanks, Bob!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-08-2024

Distilleerderij: Northoff Feinbrennerei
Regio: Duitsland
Fles: The Westfalian 2013, OB 2021, Peated Cask Experiment ‘Italy’, Amarone & Marsala #TW62, 333 bts, 500ml
Kleur: koper
ABV: 52.8%

Kampvuur

The Westfalian whisky wordt in – doh – de streek Westfalen geproduceerd. In het stadje Soest, om precies te zijn, zo’n 60km ten zuidwesten van Bielefeld. Maar het hoofdkwartier ligt in Paderborn. Ze zijn al sinds 2012 actief en hun eerste whisky verscheen in 2015. Paderborn… is dat niet de stad waar ook Duits onafhankelijk bottelaar Malts of Scotland gevestigd is? Jazeker, en de man achter MoS, Thomas Ewers, is tevens de man achter The Westfalian. De whisky wordt gestookt door Master Distiller Stefan Northoff (hoewel papa Wilhelm zich nog dagelijks komt moeien, blijkbaar). Een mooie samenwerking, me dunkt. Zeker als je bedenkt dat The Westfalian in 2020 met de titel ‘Best Whisky in the World’ aan de haal ging in de IWSC. In het glas zit de Westfalian 2013 Peated Cask Experiment ‘Italy’, waarbij ik aanneem dat Italië verwijst naar het Amarone en Marsala vat waarop deze rijpte.

De neus is een heerlijke mix van zoet, rood fruit en een knisperend kampvuur. Mooie rokerigheid, waar menig Islay kan naast staan. Assen en roet gaan echt hand in hand met het fruit en het samenspel van beiden is erg aantrekkelijk. Nog iets van Abroath Smokies. Geweldige neus!

Lekker olieachtig en meteen erg rokerig, maar tegelijkertijd mierzoet. Maar… het werkt erg goed! Sommigen zullen hem misschien een tikkeltje te zoet vinden, maar hey, het is zomer, de zon schijnt, het mag eens iets erg fruitig en bijna snoeperig zijn, toch? De rokerigheid wordt erg groot en doet zelfs even aan een jonge stevig geturfde Staoisha denken. Da’s wel knap, vind ik. Maar hem vergelijken is ‘m oneer aandoen, denk ik tegelijkertijd. Lekkere umami toets als van barbecuesaus bij de tweede slok. Ik vind deze whisky is uitstekend.

Lekker lange, umami, kruidige en rokerige afdronk.

Blind zou ik nooit aan de Duitse malt gedacht hebben. Excellent. Ware het niet dat hij zo’n 115 EUR kost voor een half litertje, ik haalde hem in huis. Thanks, Dieter!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-08-2024

Distilleerderij: Penderyn
Regio: Wales
Fles: Penderyn Patagonia, OB 2023, Icons of Wales Release No 11/50
Kleur: goud
ABV: 43.0%

Eisteddfod

Het is de allereerste keer dat het Welshe Penderyn in zee gaat met een andere distilleerderij. Voor hun eerste blended malt, zochten ze hun heil bij de Alazana Distillery uit Patagonië, Argentinië, opgericht in 2011. Het is hun 11^e release in de zogenaamde Icons of Wales serie. De link is de volgende: op 28 juli 1865 zeilden 153 Welsh met de driemaster Mimosa naar Patagonië alwaar ze een Welshe kolonie stichtten, die vandaag de dag nog steeds ‘Little Wales beyond Wales’ wordt genoemd. Er zijn zo’n 50.000 afstammelingen, waarvan er nog 5.000 Welsh spreken, die tevens jaarlijks het eisteddfod houden. Eisteddfod is een Welsh muziek- en literatuurfestival dat reeds in de 12^e Eeuw werd georganiseerd, maar verloren ging, tot het in 1792 terug werd ingevoerd. Recenter gaven groepen als UB40 en Status Quo daar optreden. Maar terug naar de whisky, waarvan ik het sample van mijn goeie vriend Benny kreeg.

Aangename, erg fruitige en zacht florale neus op vanille, appels en peren, pitahaya en vanille. Doet erg Iers aan, moet ik zeggen. Delicaat, subtiel en erg uitnodigend.

Lekker vol in de mond, hoor. Olieachtig tot romig, zelfs. Erg zoet met nu vooral honing en karamel vooraan, gevolgd door geprakte banaan en appelmoes. Ahornsiroop en vanille. Daar zit wel een pittige kruidigheid onder, met kardemom en nootmuskaat op kop, gevolgd door een mespuntje zwarte peper en een verloren gelopen kruidnagel. Dit valt mij bijzonder goed mee, zeg.

De afdronk is middellang en vertoont nu voor het eerst een zacht drogend kantje van de eik, maar blijft voldoende fruitig en sappig tot het laatste moment. Banaan op het sterfbed.

Leuke zomerwhisky. Thx, Benny.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-08-2024

Distilleerderij: Château du Breuil
Regio: Frankrijk
Fles: Le Breuil Whisky de Normandie, Finition Sherry Oloroso
Kleur: amber
ABV: 46%

Aardbeienijs

Château du Breuil in Normandië geniet enige bekendheid omwille van hun Calvados, maar onder Spiriterie Française zijn ze ook begonnen met het produceren van whisky. Hiervoor maken ze gebruik van de gerstvariëteit Golden Promise, blijkt. De eerste whisky verscheen reeds in 2021, maar ik moet bekennen dat ik er nog niet van gehoord had voordat ik een sample door mijn vriend Dieter overhandigd kreeg.

Zachte neus op rood fruit, vooral aardbeien, appels en iets van roze pompelmoes. Nog een hint van gedroogde pruimen en vanille, alsook iets van de korst van wit brood. Alles bij elkaar redelijk eenvoudig, maar wel aangenaam. Na enkele ogenblikken wordt hij zelfs wat romig en evolueren de aardbeien naar aardbeienijs.

Op smaak is deze erg zacht, toegankelijk en aangenaam zoet. Wederom die aardbeien, maar ook iets van bosbessen en een frisse toets van menthol, aangevuld met een zachte kruidigheid van zwarte peper en kaneel. Snoeperig is het woord dat u zoekt. Rozijntjes en houtkruiden bij de tweede slok. De invloed van het sherryvat is dominant, maar niet storend.

Da’s best een goeie afdronk, hoor. Middellang, zacht drogend en kruidig, maar bovenal fruitig zoet op – alweer – aardbeien.

De verwachtingen waren nihil – en die werden vlotjes overtroffen. Dankjewel, Dieter.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2024

Distilleerderij: Stokerij Pirlot
Regio: België
Fles: Kempisch Vuur 5 Year Old L23, Laphroaig Quarter Cask, 500ml
Kleur: amber
ABV: 46%

Belgium!

Ik herinner me nog de eerste release van de Kempisch Vuur whisky (3 jaar oud), gerijpt op een Laphroaig Quarter Cask. Dat was in 2016! Stokerij Pirlot uit Zandhoven kon destijds de hand leggen op 15 van zulke vaatjes, maar dit is L23. Nu weet ik niet of dat één van die vijftien is en dat ze gewoon een vreemde nummering kregen dan wel dat Guy Pirlot nog meer vaatjes bij deze Islay reus te pakken kon krijgen. We weten wel dat deze 5 jaar rijpte en op 46% gebotteld werd. Dat moet volstaan om proefnotities te maken, toch?

Ik heb ‘m nog maar net geschonken en de kamer vult zich al met toetsen van zoete turf, vers gezaagde planken en ecoline (goh, dat brengt me terug naar de kleuterklas!). Nog iets van plasticine en een paardenstal, maar ook een hint van gestoofde pompelmoes (wat op zich ook een aanrader is met een bolletje vanille-ijs, maar dit terzijde). Prima!

Lekker olieachtig op de tong, hoor. De turf keert onmiddellijk weer en zorgt voor een zachte rokerigheid. De plasticine wordt wat luid, maar voldoende ondersteund door zoete toetsen (rozijntjes en de eerder vermelde pompelmoes, maar ook iets van groene banaan) om te blijven boeien.

Zacht drogend met een verrassend frisse toets op het sterfbed: da’s de finish van deze malt van eigen bodem.

Dit is echt wel een leuke Belgische whisky, die ik proef terwijl de Belgian Cats de halve finale van het Olympisch basket halen door Spanje van het kastje naar de muur te spelen. Bedankt, Dieter.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2024

Distilleerderij: Gemenc
Regio: Hongarije
Fles: Gemenc Bronz 0046+S Hungarian Single Grain Single Cask, 500ml
Kleur: koper
ABV: 48%

Hazelnoten

Ik proefde eerder al de 0046+S Single Grain Bronze – waarbij de whisky een finish kreeg op vaten uit de nabijgelegen Horizont Brewery (die er hun barleywine op rijpten), maar dit is een geval apart, want het betreft hier een single cask waarvan eigenaar Lajos Szöke het blijkbaar zo lekker vond dat hij het apart wilde bottelen. Het werd, net als de vatting, versneden naar 46%. De whisky is 5 jaar oud.

De neus is erg verschillend van die van de ‘reguliere’ Bronze. Deze is een pak minder zoet en veel meer umami. Denk maïs op de BBQ, paprikapoeder, chocolade met pralinévulling, wit brood vers uit de oven, aardappelpuree en een karrenvracht aan hazelnoten. Lekker is het wel.

Op smaak is hij droog, kruidig en zoet. Denk aan kruidnagel, anijs (en nog geen klein beetje ook) en zoethout, aangevuld met amandelpasta, hazelnoten en chocomousse. Parma violets en vijgenconfituur tekenen ook hier present, alvorens een heftige toets van colasiroop zich opdringt. Intens.

Een lange, droge, snoeperige afdronk is mijn deel.

Ik beken: ik vond de vatting beter dan dit single cask. Thx, Dieter.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-08-2024

Distilleerderij: Gemenc
Regio: Hongarije
Fles: Gemenc Bronz 0046+S Hungarian Single Grain, 500ml
Kleur: koper
ABV: 48.0%

Horizont

Gemenc is de kleinste commerciële distilleerderij in Hongarije en de enige die zich op whisky toelegt. De eigenaar, Lajos Szöke, produceert zo’n 30.000 flessen per jaar, wat niet slecht is voor een one-man-operation. De brave man laat zijn distillaat rijpen in ofwel nieuwe Hongaarse Zempléni eiken barrels ofwel in nieuwe vaten van acacia. Hij gebruikt maar liefst 9 verschillende graansoorten. In het glas zit zijn 0046+S (geen idee wat dat te betekenen heeft) op 48% die naar de naam Bronze luistert en een samenwerking vertegenwoordigt met de lokale Horizont Brewing brouwerij. Nadat Szöke’s whisky rijpte op Zempléni vaten, gingen ze naar de brouwerij die er hun barley wine op rijpten. Daarna gingen de vaten terug naar de distilleerderij, waarop dan de whisky een finish kreeg. Voor deze specifieke release gaat het om  een mix van 60% maïs en 50% gerst.

Dit ruikt nog erg jong, met flink wat granige toetsen en vers geschaafde planken. Maar wel met ene mooi zoetje dat me aan cola doet denken, alsook iets van… euh… rauwe biefstuk. Dat wordt nog gevolgd door jonge appeltjes en gebakken peren met een hint van amandelpasta.

Intens op de tong met een goeie body. Herbaal en kruidig. Bijna romig. Karamel, cuberdons, parma violets, Tunesische vijgenconfituur en ingedikte cola. Zelfs een hint van dessertwijn.

De afdronk is snoeperig zoet en zacht drogend.

Nou, dit valt mij helemaal niet tegen. Jong, zeker, maar best smaakvol en apart. Een leuk tussendoortje. Bedankt, Dieter.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-08-2024

Distilleerderij: Eaglesburn
Regio: Nederland
Fles: Secret Single Malt 4 Year Old 2019/2024 Emoji, ex-Cognac, 70 bts
Kleur: koper
ABV: 62.3%

Vreemd

Het triumviraat Klubb23, The Barrel Baron en Buds & Barrels, bottelt whisky onder dit zogenaamde Emoji-label. We proefden eerder al hun Glen Elgin 2009 en nu zit de tweede release in het glas. En hoewel het een ‘secret single malt’ betreft, lieten wij ons influisteren dat het een whisky is van de teloor gegane Nederlandse distilleerderij Eaglesburn. Het vat: ex-cognac. De oplage: 70 flessen. Het alcoholpercentage: een flinke 62.3%. Aan de slag!

Verrassend herbale neus op vaaswater en rottende planten. Zwitsal shampoo! Koeienvlaai. Erg vreemd moet ik zeggen. Het duurt nog even voordat er ook iets van bruine suiker en chocolade, alsook gekonfijte appelsien verschijnt. De neus heeft flink wat tijd nodig. Water helpt niet echt…

Op smaak is het al een pak beter – en zoeter – met appelsien, gebakken appels, pompelmoes en iets wat me aan Haribo beertjes doet denken, maar tegelijkertijd wel erg pikant op nootmuskaat, zwarte peper, kardemom en groene tuinkruiden. Wow, hier is veel aan de gang. Boeiend. Flink wat houtskool ook, alsof de malt niet gefilterd werd alvorens gebotteld te worden. Het verkoolde hout geeft hem een bitterzoete twist. Water toevoegen is geen goed idee.

In de afdronk, die erg lang is, verschijnt er nog iets vreemds, bijna chemisch. Bubblegum op het sterfbed. Maar hij verdraagt geen water, hoor. Dan wordt hij erg chemisch en onaangenaam.

Een erg vreemde release van de teloorgegane Eaglesburn distilleerderij, waarbij ik absoluut geen enkele indicatie van het cognacvat heb gekregen. Plezant was het alleszins, zolang ik er geen water aan toevoegde.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2024

Distilleerderij: Eaglesburn
Regio: Nederland
Fles: Eaglesburn 3 Year Old 2020/2023 for The Barrel Baron, Ex PX Sherry, 500ml
Kleur: mahonie
ABV: 55.7%

Barbecuesaus

Eaglesburn is niet meer. Eind 2023 stuurde Bart Joosten, de sympathieke eigenaar en distilleerder, het bericht de wereld in dat hij er mee ophoudt. Het maken van zijn Eaglesburn producten (vodka, gin, likeur en whisky) was niet langer rendabel. Dan is de keuze een logische. Maar hij had nog wel wat stock liggen en legde zijn oor te luister bij enkele bottelaars en Marcel Kip liep langs om een PX sherryvaatje te selecteren en te bottelen voor zijn label The Barrel Baron. Dit is maar net whisky, want gedistilleerd op 1 december 2020 en gebotteld op 2 december 2023.

Hola! Dat een erg lekkere neus, hoor. Sirop de Liège, chicorei, kersencake en zelfs een druppeltje balsamico (wat bewijst dat het een actief vat was) domineren, gevolgd door iets van rood fruit, grafiet en Wellington Boots. Het rubber werkt in dit geval. Geen enkele off-note, maar wel flink wat donkerzoete toetsen. Zeer goeie neus.

Lekker olieachtig en mondvullend en onmiddellijk mierzoet. Oh, ja, lekkere toetsen van gekonfijt fruit, orangettes en barbecuesaus – degene waarmee je de kippenborst insmeert alvorens ze aan de kamado toe te vertrouwen. Best wat kruiden, ook. Maggimix, tijm en salie met een mespuntje zwarte peper.

De afdronk is lang, warm en donkerzoet met een perfect bittertje op het sterfbed.

Zonder enige twijfel de lekkerste Eaglesburn die ik ooit geproefd heb. Bedankt voor het sample, Marcel. Excellente vatselectie, kerel!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2024

Distilleerderij: Eaglesburn
Regio: Nederland
Fles: Eaglesburn 4 Year Old 2019/2023 The Final Edition, Ex-Laphroaig Quarter Cask, 150 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 57.6%

Afscheid

The Final Edition, staat er op het label te lezen. Dit is de allerlaatste officiële botteling van de Nederlandse distilleerderij Eaglesburn, die eind vorig jaar de deuren sloot. Het werd een jonge malt, ocharme 4 jaar oud, die rijpte op een quarter cask waar eerder de flink geturfde Laphroaig op lag te pruttelen. Gedistilleerd op 13 oktober 2019 en gebotteld op 12 november 2023. Het vat leverde 150 flessen op vatsterkte op.

De neus is erg herbaal en doet me denken aan een overwoekerde vijver. Vaaswater met een paar druppels essence van vanille. Verwelkte bloemen. Ik beken dat ik hiervan niet bepaald onder de indruk ben. Wat ik jammer vind, want ik vind Bart en zijn wederhelft Renée supersympathiek en wil deze whisky graag mooi vinden, maar… het lukt me op de neus alvast niet.

Scherp, herbaal, pikant… da’s de smaak van deze malt in een notendop. De Laffie domineert en geeft hier een flinke rokerigheid aan, maar ik ontbeer enige fruitige toetsen om dit een genietbare whisky te laten zijn. Hij is brutaal, dat zeker. Krachtig zonder meer. Maar te rechtdoor om lekker te zijn.

De afdronk is genadeloos lang, scherp en bitter, bijna astringent. Plasticine op het sterfbed.

Phew… dit was een erg moeilijke whisky en wellicht de minst lekkere Eaglesburn die ik al proefde. Ik heb een vermoeden dat ook Bart het jammer vind dat hij deze niet langer heeft kunnen laten rijpen. Een afscheid in mineur, eerlijk gezegd.

78/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2024

Distilleerderij: Distillerie de Fontagard
Regio: Frankrijk
Fles: Fontagard LMBR 9918-4, 500 bts
Kleur: licht goud
ABV: 52.0%

Droge Eik

De LMBR release van Fontagard – die overigens niet meer gemaakt wordt – betrof een brut de fût, oftwel een whisky op vatsterkte. Hij rijpte op een combinatie van 4 verschillende vaten: Bourbon, Sauternes, Cognac & Vermouth! Dat vind ik toch wel interessant.

Helaas is de neus dat dan weer niet. Ik krijg moutsuikers, een beetje vanille en wat tabaksbladeren op de achtergrond, maar weinig uitgesproken. Nog een hint van gekonfijte kweepeer en iets van kruisbessen, maar weinig meer. Jammer.

Ook op smaak is het eerlijk gezegd een ietwat teleurstellende bedoening. Droog, kruidig op gerst en witte peper, maar amper fruit of zoetheid. Vanaf de tweede slok, lijkt hij zelfs wat pikant te worden. Eik domineert, maar laat de vorige bewoners amper aan het woord. Ik krijg een heel eenvoudige one trick pony op moutsuikers en witte peper.

De afdronk kan in dit geval als lang worden omschreven, maar hij is te droog en zelfs een tikkeltje bitter, dat het moeilijk is dit aangenaam te vinden.

De minst interessante Fontagard die ik al proefde. Toch bedankt, Manny!

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2024

Distilleerderij: Distillerie de Fontagard
Regio: Frankrijk
Fles: Fontagard DMGR 9918-11, 1500 bts
Kleur: vol goud
ABV: 44.0%

Bordeaux

Deze whisky werd gestookt in een typische Alambic Charentais van lokaal verbouwde gerst uit het oogstjaar 2018 en 2019. Dat geeft ons meteen ook een indicatie van de leeftijd van deze Franse single malt. Hij rijpte op een mix van cognac-vaten en vaten waar Margaux wijnen uit Bordeaux in gerijpt hebben. De code DMGR verwijst naar Dominique Granchere, de Master Blender bij Fontagard die deze vatting heeft samengesteld.

Erg aangename neus op rood fruit en violetjes (de paarse snoep), gekonfijte druiven en getoaste eik, maar ook iets van herfstbladeren en warme appelmoes. Hier verschijnt zelfs een mooi streepje woodsmoke. Dit is erg aangenaam.

Op smaak gaan de Bordeauxvaten wel domineren, wat deze malt een zacht drogend karakter geeft, waarbij vooral het rode fruit opvallen, maar ook iets van Luikse siroop en de schil van een roze pompelmoes. Best wel kruidig, op kurkuma en zwarte peper. Maar… het werkt!

De afdronk is middelang, zoet op aardbeienlikeur en kruiden.

Dit vond ik echt wel een bijzonder interessante expressie. En nu heb ik spijt dat ik deze distilleerderij afgelopen zomer niet bezocht heb tijdens mijn vakantie in de streek. Misschien volgend jaar! Thx, Manny!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2024

Distilleerderij: Distillerie de Fontagard
Regio: Frankrijk
Fles: Fontagard PNDC 9918-9
Kleur: licht goud
ABV: 44.0%

Charmant Charentes

De Distillerie de Fontagard bevindt zich in Neuillac in het hartje van de cognacstreek (zo’n twintig minuten rijden ten zuiden van de stad Cognac) en bestaat al sinds 1878. Ze maken daar uiteraard cognac en pineau, maar zijn pas sinds kort ook begonnen met het distilleren van gin en whisky. En het is van dat laatste product dat ik dankzij mijn maatje Manny drie samples te pakken kreeg. Beginnen doen we met hun Fontagard PNDC 9918-9, een whisky die rijpte op een mix van cognac-en Pineau des Charentes-vaten. Aan de code op de fles te zien – PNDC – dan wellicht vooral de laatste.

Dat wordt op de neus overigens onmiddellijk zeer duidelijk. Blind had ik dit op de neus wellicht als een Pineau bestempeld. Speels zoet en fruitig. Enkel de toets van eikenhout verraadt dat het iets anders betreft. Ik krijg hints van groene druiven en zongedroogde rozijntjes. Aangenaam.

Op de tong is hij fris zoetzuur en krijg ik toetsen van druiven en appelmoes en doe hij me even zelfs aan de typische appelcider uit Normandië denken, maar dan op steroïden. Het is wederom het ABV en duidelijke toetsen van moutsuikers die anders aangeven. Ondanks het relatief bescheiden ABV, komt deze toch stevig binnen.

Hoe kan het ook anders? In de afdronk krijg ik iets van een droge witte wijn. Zo zijn er toch flink wat Franse drankjes de revue gepasseerd, die allemaal samen richting deze whisky evolueren.

Ik beken… de verwachting lag erg laag, maar deze whisky heeft me omwille van zijn atypische karakter toch kunnen charmeren. Thx, Manny!

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2024

Distilleerderij: Bus Whisky Distillers
Regio: Nederland
Fles: Bus Whisky 3 Year Old 2019/2023, 500ml, 475 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Duurzaamste

Bus Whisky Distillers – opgericht in 2019 in Loosbroek, iets ten oosten van ‘s-Hertogenbosch – is een Nederlandse distilleerderij die zichzelf omschrijft als de duurzaamste ter wereld. Ze is genoemd naar de waterbron, die op de boerderij te vinden is – de boerderij waar Bus zijn eigen gerst verbouwd, zonder kunstmest of pesticiden en met bloemrijke akkerlanden. Zelfs de lakzegel op de fles is van bijenwas gemaakt uit de eigen imkerij. Ze geloven in ‘zero waste’. Naast de distilleerderij, beschikt de boerderij ook over een restaurant en een B&B De Heische Hoeve. In  het glas zit een erg bleke jongeling, ocharme 3 jaar oud.

Frisse neus, maar erg granig. Ik krijg een hint van witte chocolade en perzik. Ruikt erg jong (wat hij natuurlijk ook is) en lijkt nog een weg af te leggen hebben, maar is verre van slecht.

Op smaak is er eveneens nog niet zo heel veel aan de gang, moet ik zeggen. Wederom perzik, maar van de chocolade is geen spoor meer. In de plaats ontdekt ik nu moutsuikers en een karrenvracht aan vanille. Wordt midpalate heel erg zoet en snoeperig, wat hem dan weer speels en aangenaam maakt.

De afdronk is kort, zoet met een zachte kruidigheid.

Foutloze, jonge malt, maar hopelijk hebben ze de tijd om wat vaten langer aan de kant te leggen. Dit voorspelt eigenlijk best veel goeds. Leuke kennismaking. Dankjewel, Dieter.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2024

Distilleerderij: Highland Park
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Highland Park 12 Year Old, OB 1980s
Kleur: amber
ABV: 40%

Vroeger

Men zegt wel eens dat de whisky van vandaag niet meer zo goed is als die van lang geleden. Mijn ervaring daarmee is niet altijd van die aard, maar ik wil dat wel erg graag nog eens proberen met deze 12-jarige Highland Park, een sample dat ik in de hand gedrukt kreeg door mijn maatje Manny, zelf een groot HP liefhebber. Hij werd gebotteld in de 1980s, in zo’n dumpy fles, wat betekent dat hij werd gestookt rond mijn geboorte, iets wat ik altijd wel plezant vind.

Op de neus begint het alvast erg veelbelovend. Een lichte, umami toets als van een gelakt biggetje op de BBQ wordt gevolgd door een erg fruitige toets van perzik en abrikozen, dadels, appelsienen en een goeie druppel honing. Dat wordt gevolgd door een zachte hint van Orkney peat. Deze neus is simpelweg uitstekend.

De body is wat aan de lichte kant, maar toch nog mooi olieachtig en de turf komt nu eerst, gevolgd door een zachte rokerigheid die echt bekoort en die op haar beurt gevolgd wordt door een zalige panoplie aan fruit in een stoofpotje. Naast het fruit van de neus werden aan dit stoofpotje nog wat appels, peren en rozijntjes toegevoegd. Hier is veel aan de gang en het is allemaal geweldig. Ik vind zelfs dat de 40% ABV in dit geval prima werkt.

De afdronk is lang en gaat netjes verder op hetzelfde elan, lichtjes drogend en plots met een zilt randje. Groots, eigenlijk.

Okay, dit is een uitstekend voorbeeld van een whisky die vroeger wel degelijk stukken beter was dan wat ze momenteel aanbieden. Dankjewel, Manny, voor dit zalige snoepje.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-08-2024