WhivieBlog

Ben Nevis is onlangs terug begonnen met het produceren van geturfde malt. Belgisch bottelaar Klubb23 was er als de kippen bij om twee zustervaatjes te selecteren – octaafjes 85 en 86, beide erg verschillend. Het ene is een Ex-blended malt octave, het andere een ex-Caol Ila Oloroso octave. Hola! Nu ben ik er ook als de kippen bij om dat eens te proeven.

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 3 Year Old 2021/2024 Klubb23, Ex-Caol Ila Oloroso octave #86, 77 bts
Kleur: amber
ABV: 59.6%

Ben Ila of Caol Nevis?

Belgische bottelaar Klubb23 kwam opzetten met twee zustervaten – twee octaafjes – die in 2021 met Ben Nevis spirit waren afgevuld en nu reeds gebotteld werden. We spreken dus over amper drie jaar oude Ben Nevis, die bovendien rijpte op een octaaf dat eerder Caol Ila en oloroso sherry bevatte. ‘Heavenly peated’ staat er op het label. Dat maakt me wel heel benieuwd, want Ben Nevis is nog niet zo gek lang geleden (terug) begonnen met het produceren van peated spirit. Leuk label van POPAI bovendien. Ik zet deze met veel plezier tegenover het ‘ex-blended malt’-vat dat met dezelfde spirit werd gevuld en op hetzelfde moment werd gebotteld.

Fantastische neus op nieuwe schoenen, een lederen zadeltas en droge turf, maar tegelijkertijd ook zoet op kersen- en appelsiensap. De turf is onmiskenbaar, maar geeft er toch de voorkeur aan de zoete toetsen te laten domineren. Er zit ook een flinke toets van menthol in die hem erg fris maakt. Indrukwekkend voor zo’n jonge malt!

De alcohol is prima geïntegreerd, want deze brandt hoegenaamd niet. Wat hij wel doet, is toetsen van gerookt vlees in een erg rokerig jasje presenteren. Maar ook iets van gedroogde vis en zoethout. Daaronder zit bovendien een mooi fruitig ensemble van appels, peren en citrusfruit en zelfs iets van gedroogde abrikozen. Heerlijk gekruid, bovendien. Denk nootmuskaat en verse gember. Ook op smaak komt de menthol terug.

De finish is middellang, zoetzuur en lekker kruidig en peaty tegelijkertijd.

Wow, da’s wel straf voor zo’n jonge Ben Nevis. Hier is heel veel te danken aan het vat waarin deze rijpte. Met dank aan Bert voor het gulle sample.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2024

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 3 Year Old 2021/2024 Klubb23, Ex-blended malt octave #85, 69 bts
Kleur: amber
ABV: 60.3%

Heavenly Peated

De afgelopen jaren is Ben Nevis in populariteit gestegen en ik denk dat we daarvoor vooral dank verschuldigd zijn aan Belgisch bottelaar The Whisky Jury met zijn uitstekende single casks uit de 1990s. Ik keek dan ook verrast op toen een andere Belgische bottelaar – Klubb23 – op kwam zetten met twee zustervaten – twee octaafjes – die in 2021 met Ben Nevis spirit waren afgevuld en nu reeds gebotteld werden. Wacht… amper drie jaar oude Ben Nevis? En bovendien staat op het label – een creatie van POPAI – nog eens ‘heavenly peated’ ook? Als dat maar goed komt! Ik zet ze alvast met veel plezier tegenover elkaar en beginnen doe ik met octaaf #85, dat eerder een blended malt huisvestte.

Hola! Deze neus valt mij bijzonder goed mee. Donkere chocolade, gedroogd vlees, gezouten spek en flink wat turf. Iets van pruimen en walnoten. Okay… dit had ik – na amper drie jaar rijping – absoluut niet verwacht.

Op smaak krijg ik eerst gekonfijte fruit – abrikozen, kersen, peren – alvorens de kruiden en de turf van zich laten horen. Dan explodeert de turf en zet hij je mond in lichterlaaie. Maar wat een prachtige combinatie (die absoluut geen water behoeft), die tevens van de nodige kruidigheid is voorzien. Denk nootmuskaat, zoethout en iets van zeezout. Dat zilte randje maakt het echt wel af.

De afdronk is lang en rokerig op zoethout en zeezout. Hij wordt zelfs brak op het sterfbed.

Da’s echt wel een boeiende malt die, ondanks zijn erg jonge leeftijd, onmiddellijk aanspreekt. Bedankt voor deze flinke flesrest, Bert!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2024

Distilleerderij: Deanston
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Deanston 19 Year Old 1999/2018 Fighting Fish, Jack Wiebers Whisky World, Bourbon Cask, 150 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 51.1%

Ooh

Deanston begon haar leven als de Adelphi Cotton Mill, opgericht door de Buchanan broertjes die in de leer waren gegaan bij Richard Arkwright, de uitvinder van de Spinning Jenny. Fast forward naar 1966
en de fabriek wordt omgebouwd tot distilleerderij. Enkele jaren geleden, in 2018, bottelde het Duitse Jack Wiebers Whisky World deze 19-jarige, gestookt op de valreep van de vorige eeuw. De reeks Fighting Fish is ondertussen 45 bottelingen sterk (inclusief een Auchentoshan, hoera!), telkens een andere distilleerderij op 5 uitzonderingen na; er zitten namelijk twee verschillende releases in van Croftengea, Glen Garioch, Invergorden, Laphroaig en… Deanston.

Ooh, da’s een boeiende neus! Olijf- versus bergamotolie, echt waar. En dan vanille versus aardappelschillen, citroensap versus perensmoothie, moutsuikers versus tuinkruiden. Alhoewel versus eigenlijk niet klopt, want ze werken elkaar niet tegen, integendeel.

Ooh, op smaak is het dan weer lekker old school met moutsuikers versus vers afgereden gras. Flink gekruid, hoor. Bijna pikant op witte peper en zoethout en dan zo’n mooie waxy toets zoals je die soms bij Deanston (en Clynelish) vindt. Goed spul, zeg!

Ooh, da’s een lange afdronk. Spek versus moutsuiker, kruiden versus vanille, kamille op het sterfbed. Hij laat je mond helemaal droog achter, hoor.

Boeiende – en lekker waxy – Deanston. Thx, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-08-2024

Distilleerderij: Dailuaine
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Dailuaine 14 Year Old 2008/2023 Cadenhead’s Original Collection, Oloroso Sherry
Kleur: mahonie
ABV: 46.0%

Cask-Driven

Deze Dailuaine, gebotteld door Cadenhead’s in hun bekende ‘Original Collection’ serie, rijpte op oloroso sherryvaten en da’s er aan te zien. Prachtig kleurtje, zeg. Mijn makker Bob kwam een avondje op bezoek en bracht deze fles mee. Ik kreeg zelfs de eer ze te openen. Deze tasting notes zijn uiteraard gebaseerd op een sample dat ik wat later proefde, waarvoor dank, Bob!

Dat was een vatting van zeer actieive vaatjes, hoor, want ik krijg flink wat donkerzoet fruit als pruimen en kersen, rozijnen en dadels, maar ook vers afgestreken lucifers en spek op de BBQ. Origine chocolade, ook. Een erg intense neus. Helemaal cask-driven, waarbij ik het huis helemaal niet herken, maar als het zo goed ruikt, hoor je mij niet klagen.

De body is verrassend licht. Het donkerzoete fruit en de chocolade tekenen onmiddellijk present, maar worden wel flink opgesmukt met een krachtige, drogende kruidigheid van het vat. Denk nootmuskaat en kruidnagel. Ook iets van pruimtabak. Erg, erg goed, hoor.

De afdronk is lang, donkerzoet en kruidig. Hij laat je mond droog achter.

Ik weet dat het Dailuaine is, omdat het op het label staat. Voor de rest totaal onherkenbaar, omwille van de dominante vaatjes (ja, dit was een vatting, blijkt). Maar wat een vatting is dat geweest, zeg! Erg mooie, intense en gebalanceerde malt!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-08-2024

Distilleerderij: Dailuaine
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Dailuaine 2012 The Firkin, Custom Oloroso & Amontillado Cask #SC37
Kleur: koper
ABV: 48.9%

Pagode

The Firkin is een onafhankelijk bottelaar uit Schotland, gerund door Michael Collings die, na een lange carrière achter de schermen bij Diageo, besloot om zijn eigen bedrijf op te richten. In het glas zit een Dailuaine uit 2012, dus relatief jong. Hij bracht zijn leven door, pruttelend op een ‘Custom Oloroso & Amontillado Cask’. Ik stel me daarbij voor dat hij het vat liet maken duigen uit twee andere vaten die dus eerder oloroso en amontillado hebben grootgebracht. Dailuaine’s claim to fame is dat het de eerste Schotse distilleerderij is waarvan de kiln werd getooid met een pagode.

De neus is flink herbaal met allerhande groene tuinkruiden, die een zachte zwavelgeur voorafgaan, maar qua fruit krijg ik voorlopig niets door, behalve een hint van appelsien en abrikoos. Maar echt slechts een hint.

Op smaak is het een flinke stap voorwaarts. Het zwaveltje is weg, vervangen door kruidige toetsen van de eik (flink wat peper en kruidnagel) en is de malt een pak fruitiger en aangenamer. Perzik, abrikoos, appelsien en een hint van zespri zijn mijn deel. Het hout levert wel een flink bittertje af, waardoor de malt snel relatief droog wordt.

De afdronk is lang te noemen, maar tegelijk ook bitter en droog, op het astringente af.

Dit is geen spek voor mijn bek, ben ik bang.

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2024

Distilleerderij: Daftmill
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Daftmill 12 Year Old 2008 Winter Batch Release, OB 2020, 6.000 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 46%

Over-Hyped

Daftmill wordt gerund door de broertjes Francis en Ian Cuthbert die vreemd genoeg een whisky produceren die als Lowland wordt geklassificeerd, terwijl ze eigenlijk in de Highlands liggen. Maar wie maalt daarom ? Als het maar lekker is ! Voor deze 12-jarige Winter Batch Release, gestookt in 2008 en gebotteld in 2020, selecteerden ze 23 first fill ex-bourbon barrels, versneden de malt naar 46% en konden op die manier 6.000 liefhebbers gelukkig maken.

De neus is zacht, romig en offreert een panoplie aan wit en geel fruit, maar ook mirabellen, ananas en onrijpe banaan. Echter, wat me vooral opvalt is de geur van griesmeelpap. Hint van karnemelk op de achtergrond. Marsepein en kiwi komen sterk opzetten nadat de malt even in het glas heeft mogen vertoeven.

Lekker olieachtig op de tong en onmiddellijk fruit, een tikkeltje zoetzuur. Opnieuw mirabellen, banaan en kiwi, maar nu ondersteund door flink wat witte peper en de eerste hints van citrusfruit. Gras. Vanille. Honing. Het komt in laagjes en het is allemaal goed, zij het niet uitzonderlijk (wat ik, gezien de hype, eigenlijk een beetje verwachtte). Lekker is het alleszins. Na de derde slok wordt hij stilaan droog, ondanks een frisse toets van munt.

De afdronk is middellang op citrus en munt met een waxy toets als van amandelpasta. Hij laat je mond droog achter.

Nergens meer te vinden, helaas. Op de tweedehandsmarkt betaal je zo’n 180 EUR. Da’s compleet van de pot gerust voor deze, weliswaar lekkere en speelse, fruitige allemansvriend. Over-hyped.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-08-2024

Distilleerderij: Macduff
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Deveron 18 Year Old, OB 2021
Kleur: goud
ABV: 40%

Eenvoud Siert

De Macduff Distillery bracht The Deveron uit (ooit was dat Glen Deveron) in een core-range van 12, 15 en 18 jaar. Niet alles verdwijnt dus in de blend William Lawson’s en da’s maar goed ook. In het glas zit de 18-jarige, die een drietal jaar geleden werd gebotteld. Ondertussen is The Deveron voor de zoveelste keer in een nieuw jasje gestoken en vind je op hun officiële website momenteel enkel de 10-jarige.

Mooie, ronde, fruitige en bijna snoeperige neus op geel en wit fruit, rozijntjes en iets van marsepein en moutsuikers. Heel aantrekkelijk en bijzonder toegankelijk, maar… misschien een beetje braafjes. Weinig uitdagend. Maar als het al geweldig ruikt, hoor je mij niet klagen.

De body is prima. De smaak zacht en romig met hetzelfde fruit, maar opgesmukt met appelsien en een handjevol noten. Een zachte kruidigheid verspreid zich. Opnieuw aan de brave, misschien zelfs eenvoudige kant, maar eenvoud siert.

De afdronk is middellang, begint zoet en gaat dan langzaam maar zeker de houterige en licht bittere kan top.

Dit is toegankelijk voor een groot publiek en een prima instapwhisky die naar mijn mening wat onderschat wordt. Eigenlijk is deze gewoon heel erg goed, punt uit.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-08-2024

Wat als vader, zoon en schoonzoon een iStill bemachtigen en hun eigen boerderij hebben? Juist, dan gaan ze whisky maken. Samen met zoon Arend Jr en schoonzoon Jaap is de in Breda geboren Arend van Nieuwland aan de slag op boerderij De Wieke in Veendam, waar ze hun eigen verbouwde gerst – eens gemout – tot whisky maken met een iStill. Afgelopen zomer verschenen de eerste twee expressies onder het label ‘Numero Dertien’, de naam van de boederij. De whisky is uiteraard jong – namelijk 3 jaar – en rijpte op een PX vat en een Virgin Oak vat. We zetten ze head-to-head.

Distilleerderij: Wieke Distillers
Regio: Nederland
Fles: Numero Dertien 3 Year Old 2021 Batch No 2 Virgin Oak, 288 bts
Kleur: koper
ABV: 54.7%

Single Estate Malt

De familie Van Nieuwland uit Veendam in het hoge noorden van Nederland zijn in 2021 begonnen met het stoken van whisky. Ze gebruiken hiervoor Irina-gerst van hun eigen akker Numero Dertien – waaraan de whisky ook zijn naam ontleent. De gerst werd gemout door Vloermouterij Masterveld in Winterswijk, dan afgestookt door Arend en zijn kornuiten en te slapen gelegd in een Virgin Oak vat. Drie jaar later kwamen daar 288 flesjes uit op vatsterkte. Dit is een heuse, ambachtelijke Single Estate Malt Whisky en dient ook met die gedachte in het achterhoofd geproefd te worden, imho.

De neus is aangenaam romig op melkchocolade (koetjesreep, dat brengt me zo terug naar mijn kindertijd), roggebrood en puur graan. Er zit nog iets van koffiegruis op de achtergrond en flink wat vers gezaagd hout. Je kan dit niet vergelijken met een Schotse single malt, zoveel is onmiddellijk duidelijk. Na enkele ogenblikken ademen – hij kan het echt gebruiken – komt daar nog iets van gepofte spelt en mokka aan te pas. Van fruit is vooralsnog niet echt sprake. Water toevoegen zorgt voor een zweem van marsepein, wat ik wel kan appreciëren.

Op de tong is hij een pak zoeter, maar ook onmiddellijk erg pikant. Flink wat kruidigheid van het hout, waardoor je mond helemaal warm wordt. Pepernoten, anijs, zwarte peper, kruidnagel. En bijzonder krachtig. Ik heb de neiging om er nog wat water bij te doen. En dat doet hem deugd. Dan krijgt hij een snoeperig kantje en vertoont hij voor het eerst wat fruitigheid in de vorm van groene banaan. Mooi.

Onverdund is de afdronk lang en warm en zacht drogend. Tja, verdund eigenlijk ook, al is het dan iets zoeter.

Niet iedereen gaat dit product helemaal begrijpen (en dat hoeft ook niet), maar ik ben van mening dat zo’n ambachtelijk gemaakt streekproduct wel wat meer liefde verdiend. Voor mij een ‘thumbs up’.

 78/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-12-2024

Distilleerderij: Wieke Distillers
Regio: Nederland
Fles: Numero Dertien 3 Year Old 2021 Batch No 1 Pedro Ximénez, 296 bts
Kleur: oud goud
ABV: 59.9%

Ambachtelijk Streekproduct

Numero Dertien is de naam van het veld waar het graan voor deze Nederlandse whisky werd verbouwd. Het gaat om Irina gerst van augustus 2020, de whisky werd gestookt en te slapen gelegd in 2021 en in augustus van dit jaar verscheen deze als de eerste officiële release van Wieke Distillers. Ik had het voorrecht hem al eerder dit jaar te proeven, toen hij nog geen whisky was. Ik ben dan ook blij dat ik ‘m nu als volwaardige whisky kan proeven.

Deze neus staat me onmiddellijk aan door zijn atypische zoetheid. Denk karnemelk, baby-adem, botterbabbelaars, geprakte banaan en chicorei, maar ook melkchocolade met pralinévulling en iets van abrikozenconfituur. Het geheel wordt gedragen door een toets van hout, zonder oaky te zijn. Dit is – voor zo’n jonge leeftijd – best knap. Door er wat water aan toe te voegen, wordt hij een tikkeltje herbaal en komt er een toets van mezcal aan te pas. Bijzonder. En lekker!

Mooi zoet op de tong en lekker romig, ook. Tegelijkertijd onmiddellijk pikant op kruidnagel, chilipeper en zoethout. Het DNA van Wieke (ik proefde eerder hun new make al) blijft mooi overeind, wat ik een voordeel vind. Hint van noten en appelsienlikeur. Leder en iets aards. Hij kan best wat water verdragen, vind ik. Dan wordt hij zoeter, speelser en zelfs een tikkeltje snoeperig, hoewel de kruidigheid flink blijft nazinderen.

Lange, zacht drogende afdronk op gebakken appels en kruiden. Zelfs met water (die hem op één of andere manier nog pikanter lijkt te maken).

Wie zich aan een Schotse sherrybom verwacht, is er aan voor de moeite. Wie kan genieten van een mooi, ambachtelijk gemaakt streekproduct, zal hier erg van kunnen genieten.

 82/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-12-2024

Brouwerij: De Struise Brouwers
Regio: België
Fles: Pannepot 2014 ‘Ale brewed with spices’, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Zuur

Ik vond achteraan in mijn bierkelder nog een flesje Pannepot – waarop een vervaldag staat van 31-11-2019 – van een Old Fisherman’s Ale uit 2014. Wist-je-dat-je: Pannepot verwijst naar de vissersboten uit de 19^e eeuw die in de omgeving van De Panne voeren en het bier verwijst naar de donkere ale die de vissers destijds dronken. Vandaar dus het label… Dat van deze Old Fisherman’s Ale vermeldt nog ‘Ale brewed with spices’. Ik ben eens benieuwd. Het schenkt gitzwart met een beige kraag die echt zijn best doet overeind te blijven. Het ziet er smakelijk uit.

Hola, da’s inderdaad een kruidige neus. Maar tegelijkertijd ook erg donker, boozy en romig. Dit komt aardig in de buurt van een stout (misschien is het dat eigenlijk wel). Koude koffie, chicorei, witloof, droog gras, kandijsiroop en rucola bonbons. Phew…!

Op smaak is hij echter eerder moeilijk, moet ik zeggen. Er zit iets erg zuurs in, wat misschien wel te maken heeft met het feit dat hij eigenlijk bijna vijf jaar over zijn houdbaarheidsdatum gegaan is. Het donkerzoete heeft de grootste moeite zich nog te laten ontdekken, want de koffie en iets van plantenresten domineert. Erg groen en kruidig, maar een zuurtje waar ik niet overheen kan… dit is niet meer lekker, sorry.

De afdronk is dan ook nog eens genadeloos lang en zuur.

Ik steek het op het feit dat ik dit flesje te lang in de kelder heb laten staan. Helaas kan ik geen recenter vinden, want dit bier wordt niet meer geproduceerd.

Geproefd door Mark Dermul op 30-07-2024

Brouwerij: De Struise Brouwers
Regio: België
Fles: Pannepot Grand Reserva Vintage 2010, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Porto

Ik proefde eerder de Pannepot Reserva 2010, die 4 jaar lang rijpte op eikenhouten vaten. Het speciale aan deze variant, namelijk de Grand Reserva Vintage 2010, ligt in het feit dat deze nog een extra rijping kreeg van 2 jaar in zowel bourbon- als Calvados-vaten. Leuk wist-je-dat-je: Pannepot staat al sinds 2004 onafgebroken in de top 100 van de beste bieren ter wereld. Het schenkt gitzwart met een beige kraag die onmiddellijk gaat liggen en zelfs geen film op het bier achterlaat.

Donkerzoet op appelmoes en toffee, net zoals je zou mogen verwachten gezien de vaten waarop dit bier mocht rijpen. Komt overigens aardig in de buurt van een stout, met toetsen van karamel en koffie. Ook hier krijg ik weer iets van rode wijn, moet ik zeggen. Misschien omdat het bier zogezegd al ‘over datum’ is? Hoe dan ook, dit ruikt best lekker.

Op smaak is het zoet en aangenaam, maar wel erg ‘boozy’, als u begrijpt wat ik bedoel. Wederom moet ik aan een zware rode wijn denken, misschien zelfs eerder porto, maar dan opgesmukt met gebakken appels, toffee en iets van cassis.

De afdronk is eerder lang en donkerzoet.

Zware jongen, hoor. Mocht ik dit blind geschonken hebben gekregen, zou ik denken dat ik een porto aan de lippen had gezet.

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2024

Brouwerij: De Struise Brouwers
Regio: België
Fles: Pannepot Reserva 2010, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Gipsy

De Struise Brouwers uit Oostvleteren – met Urbain Coutteau aan het hoofd – ging in 2003 de commerciële toer op met hun donkere ‘strong ale’ die naar de naam Pannepot luistert. ‘In den beginne’ waren ze naar eigen zeggen ‘gipsy brewers’ omdat ze hun bier elders lieten brouwen, maar sinds 2009 hebben ze hun eigen brouwerij ondergebracht in een oud schoolgebouwtje, waar ze sinds 2012 zelf aan het brouwen gingen. Ze verwierven wereldwijde faam met bieren zoals Black Damnation, Cuvée Delphine en Black Albert. Ik proef het vlaggenschip, zijnde hun Pannepot. In het glas zit de Pannepot Reserva 2010, die tot 2014 op eikenhouten vaten rijpte. Het bier schenkt gitzwart met een beige kraag die onmiddellijk gaat liggen.

Donkerzoet en een beetje weeïg op rozijnen en kandijsiroop, rode wijn en chocoladesaus. Dit ruikt erg boozy, moet ik zeggen. Na enkele ogenblikken komt daar zelfs iets umami aan te pas, alsof er kippenbouillon werd aan toegevoegd. Apart, maar ik ben nog niet zeker dat ik het ook lekker vind.

Lekker romig en onmiddellijk heerlijk zoet op kandijsiroop, chocolade, rozijnen en pruimenconfituur. Op de tong ontwaar ik niets van dat umami gebeuren dat ik op de neus had. En dit kapt gevaarlijk vlot binnen, hoewel hij iets van een zware rode wijn heeft.

De finish is zoet, maar kort.

Da’s nog erg lekker hoor, ook al zit het al een decennium op flesje. Sommige bieren kan je echt lekker lang bewaren en dit is er duidelijk zo eentje.

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel Kaishaku, 33cl
Kleur: goudblong
ABV: 15%

Samoerai

Wie de Japanse cultuur een beetje kent, weet dat eer daar het allerhoogste goed is. Wie zichzelf oneer aandeed, kon dit rechtzetten door seppuku of harakiri (zelfdoding) te plegen. De helper – als je het zo al kan noemen – die de genadeslag toebracht door met behulp van een katana (samoeraizwaard) het hoofd af te hakken, noemde men een kaishakunin. Stevige kost, toch? Dat kan van dit bier ook gezegd worden, want het zit op 15% ABV! Dat hoge ABV werd bereikt door gebruik te maken van een saké-gist. Het werd bovendien gebrouwen met gemoute gerst en tarwe, alsook een beetje suiker. Het schenkt goudblond met een spierwitte kraag die snel gaat liggen.

Het ruikt zoet en moutig – wat niet bepaald een verrassing is – maar tegelijkertijd flink boozy – doh! – en fruitig. Denk citrusfruit, maar ook iets vreemd zurigs wat me in eerste instantie aan zilveruitjes of augurken doet denken. Ha! Desalniettemin een boeiende neus.

Het begint heel fris op mandarijn met een zachte kruidigheid, maar al snel proef je ook de alcohol. Dit is geen kattenpis! Dankzij flink wat koolzuur gaat hij gevaarlijk vlot naar binnen.

De afdronk is zacht drogend, gepeperd en met een prachtig bittertje op het sterfbed.

Indrukwekkende krachtpatser. Wist-je-dat-je: seppuku werd in 1873 bij wet verboden. Arigato, Musume!

Geproefd door Mark Dermul op 19-06-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel, Winter Glow Ale, 33cl
Kleur: amber
ABV: 6%

Kastanjehoning

Een winterbier, wordt gezegd. Het is één van Kerel’s nieuwste bieren, geïntroduceerd in november 2023. Gebrouwen met zowel gerst als roggemout én kastanjehoning door VBDCK uit Temse. Nou, ik ga niet wachten tot het weer koud en donker is, maar mij vandaag reeds aan dit biertje laven! Het schenkt een helder amberkleurig met spierwitte kraag – die lang blijft staan – van minuscule belletjes. Dat ziet er alvast erg smakelijk uit.

Het leuke is dat je zowel de rogge als de honing op de neus kan ontwaren. Daarnaast heb ik wat toetsen van citrus en mout. Fris, zonder wereldschokkend te zijn. Prima.

Het smaak heerlijk volmondig en zoet met een kruidig randje. Mooi fruitig op perzik en ananas (echt waar!) met een zoetje van de honing. Hij is fris, maar ik begrijp waar het idee vandaan komt dat dit een winterbier is, want hij is erg romig en geeft je een warm gevoel vanbinnen, echt waar.

De afdronk begint met een zoetje en eindigt met een pittig bittertje op het sterfbed.

Echt lekker! Dankjewel, dochterlief!

Geproefd door Mark Dermul op 19-06-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel Paradise Ale, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 5%

Cactusvijg

Als je paradijs en bier in één titel verwerkt, dan heb je meteen mijn aandacht. We proeven met veel plezier deze Kerel Paradise Ale, een flesje van brouwerij VBDCK. Het bier werd verrijkt met yuzu en cactusvijg, waardoor het een subtiel exotisch karakter krijgt. Het schenkt een helder blond met spierwitte kraag, die onmiddellijk gaat liggen en snel verdwijnt.

Hmmm, de neus is een tikkeltje onwelriekend. Putgeurtje, metaal en natte sokken gaan iets van citrus vooraf. Voorts valt er weinig te ontdekken.

Frisse doordrinker, dat is zeker, maar de smaak heeft even weinig om het lijf als de geur. Een bittertje, een zuurtje… maar relatief smaakloos, als u het mij vraagt.

Van een finish is hier geen sprake.

Nou, da’s dan toch de mindere god van VBDCK. Tegenvaller. Toch bedankt, Amber!

Geproefd door Mark Dermul op 16-06-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel Grapefruit IPA, 33cl
Kleur: amber
ABV: 4.2%

Pompelmoes

VBDCK staat voor Verbeeck – Back – De Cock en werd in 2015 nieuw leven ingeblazen. Voor vaderdag kreeg ik van dochterlief een pakketje met niet minder dan 5 flesjes van hun Kerel bier. Deze Grapefruit IPA sprak me onmiddellijk aan, want het is één van mijn favoriete vierstijlen. Dit bier werd verrijkte met de puree van pompelmoes. Dat zorgt er voor dat de suikers kunnen fermenteren en is dus van een heel andere orde dan een gewoon fruitbier. Hij schenkt een troebel amber met een flinke kraag van grote bellen. Die kraag blijft lang overeind.

Pompelmoes, dennennaalden, Rucola hoestbonbons en karamel, da’s de neus van deze IPA in een notendop. Het water komt mij al in de mond!

Oh, dat kapt veel te makkelijk naar binnen, zeker nu het zonnetje komt piepen. Fris en monter, dankzij een flinke carbonatie, met een mooi bittertje van de hop, een zuurtje van de pompelmoes en nog een hint van karamel. Flinke dorstlesser, zoveel is zeker.

Van een afdronk is hier amper sprake, maar hey, het is een biertje, hé!

Move over, BrewDog Elvis Juice, mijn nieuwe favoriete Grapefruit IPA is een Belg! Dankjewel, Amber.

Geproefd door Mark Dermul op 16-06-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel Saison, 75cl
Kleur: goudblond
ABV: 5.5%

Doordrinker

Kerel is een Saison van de VBDCK brouwerij uit Tielrode. VBDCK staat voor Verbeeck – Back – De Cock en werd in 2015 nieuw leven ingeblazen. Deze saison wordt in de winter gebrouwen en gedronken in de lente of de zomer, want hij is erg verfrissend. Hij schenkt goudkleurig met een mooie witte kraag van kleine belletjes.

Frisse, zomerse neus op witte perzik, boterbloempjes en vers afgereden gras met een zacht bittertje. Erg uitnodigend op deze zonnige dag.

Goeie carbonatie. Dat maakt hem extra fris. Het zoete van de mout wordt geflankeerd door een licht bittere toets als van tamme kastanjes. Wordt stilaan relatief droog, als u begrijpt wat ik bedoel. Doet deugd, hoor. Lekker!

De afdronk is relatief lang op zoete en zacht bittere toetsen. Hij sterft een droge dood.

Heerlijke doordrinker. Ik kreeg de fles cadeau van mijn lieve vriendinnen Emmely en Inés. Dankjewel, dames!

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2024

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Auchentoshan 7 Year Old 2013/2022 The Drams We’ve Saved, Bourbon Hogshead #149A, 22 bts
Kleur: licht goud
ABV: 59.0%

Vatrestje

De Nederlandse bottelaar Dramtime bottelde deze Lowland single malt in de reeks die ze ‘The Drams We’ve Saved’ noemen. Hij kreeg een leeftijdsaanduiding van 7 jaar mee, terwijl hij werd gedistilleerd op 01-10-2013 en gebotteld op 15-07-2022. Je zou denken ‘dat moet 8 jaar zijn, toch?’ en da’s erg begrijpelijk. Maar als je weet dat er bij het re-racken van deze malt, in kleinere vaten, zo’n 16 liter over bleef in het originele hogshead dat dan nog een tijdlang doorbracht in een tank (waar hij dus niet verder rijpte), dan wordt het duidelijk. Het is een publiek geheim dat het om een Auchentoshan gaat.

Ooh, dit is thuiskomen. De klassiekers tekenen allemaal present: citroengras, limoen, graankoekjes en een mooie, florale toets. Hint van crème brûlée. Lente in het glas!

De aanzet is krachtig en tevens flink gepeperd, het mondgevoel romig. Maakt de mond heerlijk warm. Vanille, sinaasschillen, eucalyptus en nog iets van ontbijtpap. Perfect drinkbaar zonder water.

De finish is lekker lang, stevig gepeperd en aangenaam.

Geweldig klassieke Auchentoshan. Doet me erg denken aan de Valinch, moet ik zeggen. Dankjewel voor het sample, Benoit!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-12-2024