WhivieBlog

Nadat Bruichladdich verkocht werd, trok Mark Reynier naar Ierland en stampte daar de nieuwe Waterford distillery uit de grond. Daar zet hij zijn zoektocht naar Terroir onverminderd voort. De eerste releases verkochten onmiddellijk uit, maar de tweede zijn ondertussen al op komst. Deze Bannow Island werd geproduceerd van gerst die van de gelijknamige boerderij afkomstig is en rijpte op een mix van vaten: Amerikaanse eik, Amerikaanse virgin oak, Franse eik en Franse Vin Doux Naturel. Hij werd versneden naar 50%.

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Bannow Island Edition 1.1, OB 2020, American Oak, American Virgin Oak, French Oak & Vin Doux Naturel, 8616 bts
Kleur: goud
ABV: 50%

Tèireoir

Nadat Bruichladdich verkocht werd, trok Mark Reynier naar Ierland en stampte daar de nieuwe Waterford distillery uit de grond. Daar zet hij zijn zoektocht naar Terroir onverminderd voort. De eerste releases verkochten onmiddellijk uit, maar de tweede zijn ondertussen al op komst. Deze Bannow Island werd geproduceerd van gerst die van de gelijknamige boerderij afkomstig is en rijpte op een mix van vaten: Amerikaanse eik, Amerikaanse virgin oak, Franse eik en Franse Vin Doux Naturel. Hij werd versneden naar 50%.

Hola, dit is een lekkere neus! Een mooie mix van roggebrood en bakkerskruiden, vermolmd hout, aardappelschil en nootmuskaat. Dat wordt onmiddellijk gevolgd door fruitige toetsen mango, ananas en overrijpe banaan op een bodem van taartdeeg. Hint van gezoete, maar koude koffie op de achtergrond. Dit is alvast een veelbelovende en erg boeiende neus.

Goeie body, lekker olieachtig – en onmiddellijk best pikant. Gember, nootmuskaat, anijs, witte peper en een karrenvracht aan kruidnagel. Ik verdenk de Franse wijnvaten van een grote invloed. Het roggebrood maakt plaats voor meer – quasi-tropisch – fruit. Naast de mango en ananas krijg ik nu ook toetsen van nectarines en rozijntjes. Lekker, zeg!

De afdronk is lang te noemen, zoet en droog, maar tegelijkertijd erg bevredigend.

Hoewel hij inderdaad nog wat jonge, ruwe kantjes vertoont, is dit een erg boeiende malt. Knap staaltje vakmanschap. 70 EUR bij release en zijn prijs dubbel en dwars waard.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Waterford is de nieuwe Ierse distilleerderij van Mark Reynier, die we natuurlijk nog kennen van zijn jaren bij Bruichladdich. Zijn zoektocht naar Terroir – of Tèireoir zoals hij het erg slim op zijn label liet zetten – gaat onverminderd voort in deze nieuwe releases, waarvan de eerste uitgaven onmiddellijk uitverkochten. Deze Ballykilcavan rijpte op een combinatie van Amerikaanse eik, Franse eik en Franse Vin Doux Naturel vaten. De gerst is afkomstig, zoals de naam al doet vermoeden, van één boerderij: Ballykilcavan. Single Farm Origin, noemen ze dat bij Waterford.

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Ballykilcavan Edition 1.1, OB 2020, American Oak, French Oak & Vin Doux Naturel, 8640 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50%

Ierse Lowland

Waterford is de nieuwe Ierse distilleerderij van Mark Reynier, die we natuurlijk nog kennen van zijn jaren bij Bruichladdich. Zijn zoektocht naar Terroir – of Tèireoir zoals hij het erg slim op zijn label liet zetten – gaat onverminderd voort in deze nieuwe releases, waarvan de eerste uitgaven onmiddellijk uitverkochten. Deze Ballykilcavan rijpte op een combinatie van Amerikaanse eik, Franse eik en Franse Vin Doux Naturel vaten. De gerst is afkomstig, zoals de naam al doet vermoeden, van één boerderij: Ballykilcavan. Single Farm Origin, noemen ze dat bij Waterford.

De neus is erg jong en vertoont nog wat new make-y karakteristieken. Gelukkig ben ik gek van new make. Wat zoete gerst, boerderijgeuren, vers afgereden gras, havermout en vanille. Na enkele ogenblikken vertoont hij ook wat fruit in de vorm van groene banaan, sappige perzik en de zeste van limoen. Iets van grafiet – potlood, dus. En een toets van rubber, het is niet anders. Een neus die me in alle eerlijkheid eerder aan een Lowland Scotch doet denken dan aan een Ierse malt.

De body is geweldig romig en de malt bitterzoet. De zoete gerst en het citrusfruit keren weer, gepeperd weliswaar, maar ook de new make-y toetsen tekenen present. Ik proef de mash nog! Desalniettemin blijkt dit een erg lekker malt te zijn. Ik ben toch een beetje (veel) onder de indruk. Vanille en een plotse opstoot van karamel maken hem erg zoet – zoeter dan de neus deed vermoeden. Hij wordt zowaar snoeperig.

In de verrassend lang, bitterzoete en licht drogende afdronk krijg ik opnieuw onrijpe banaan, maar ook appels en peren.

Zeker niet slecht voor zo’n jonge malt, maar nog niet top ook niet. Doet absoluut niet Iers aan, maar dat stoort niet. Wat wel stoort (nou, ja) is het toetsje rubber op de neus en het eerder snoeperige palate. Maar de afdronk maakt veel goed. Een fles kostte bij de release 70 EUR.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Waterford Distillery
Grattan Quay
Waterford City
Ireland
+353-(0)51.303.508
info@waterforddistillery.ie
http://waterfordwhisky.com

Where Barley is King, Provenance is All

Waterford werd opgericht in 2016 door Mark Reynier, die we uiteraard vooral kennen als de man die Bruichladdich nieuw leven inblies. Na de verkoop van die Islay distillery – waar Reynier overigens fel tegen gekant was – bleef hij niet bij de pakken zitten. Zijn obsessie naar een whisky waarbij hij zijn obsessie tot uiting kan brengen – terroir! – deed hem de Ierse zee overtrekken naar Waterford, zo halverwege tussen Dublin en Cork.

De gebouwen waarin de nieuwe, ultramoderne en groene distilleerderij werd ondergebracht, was voorheen een Guinness brouwerij.

Tèireoir

Voor Mark en zijn team is er maar één richtlijn: terroir – of zoals ze het met een vette knipoog naar Ierland (Eire op z’n Iers) noteren op de fles ‘Tèireoir’. Daarbij ligt de focus op gerstoogst die van één enkele boerderij komt om zo een whisky te ontwikkelen die een unieke smaak krijgt. ‘A taste of place & time,’ zoals Mark het zelf noemt. En ja, whisky in plaats van whiskey. Ook dat is de koppigheid van Mark Reynier.

Ze werken samen met niet minder dan 72 Ierse graanboeren die zowel organisch als biodynamisch te werk gaan en hun graan verbouwen op 92 verschillende bodemtypes. Elk type gerst is op die manier uniek en de batches worden dus afzonderlijk verwerkt. Dit betekent dus dat elk distillaat van één uniek type gerst gestookt wordt, wat betekent dat elke expressie van Waterford ook anders zal smaken.

Range

Hoewel er heel wat te doen was om de kleur en vorm van de fles, zit daar ook een verhaal achter. Waterford is van mening dat de consument maar al te vaak laat verleiden door de kleur van een whisky, dus kozen ze voor de ultraviolet blauwe fles. De strepen op de onderste helft van de fles zijn een eerbetoon aan de groeven in het veld nadat de boer geploegd heeft. Tot slot is er nog de glazen stop. Dat was een idee van Mark Reynier zelve, de mening toegedaan dat ze betrouwbaarder, maar ook properder zijn dan de klassieke kurken stop.

In 2020 verschenen er (tot nu toe) slechts 8 expressies, maar ze waren niet allemaal even makkelijk te krijgen in onze contreien. De Ballykilcavan en Bannow Island (beide Edition 1.1) waren verrassend snel uitverkocht en de Edition 1.2 is al op komst. De Ballymorgan en Sheestown zijn – bij mijn weten – niet eens op de Belgische markt verschenen. De Ratheadon wordt dan weer exclusief in Ierse winkels verkocht. De 1st Cuvée Pilgrimage is een distillery exclusive en dus enkel te koop indien je de ‘bedevaart’ naar Waterford maakt (of een vette portemonnee hebt om hem op de tweedehandsmarkt te kopen).

Op vrijdag 11 september was ik te gast in restaurant Ten Errewaerde nabij Deerlijk, waar chef Bart ons trakteerde op een mooie combinatie: Islay & oesters.

Na het ontsmetten van de handen werd ik uitgenodigd plaats te nemen aan een aparte tafel die voor mij was klaargezet. Bart en zijn team hadden er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat de tasting volgens de regels van de kunst kon doorgaan, met voloende afstand tussen de tafels. Bovendien lag er op tafel reeds een mooie voorbereiding klaar: een overzichtskaart van Islay met haar distilleerderijen en een infoblad met allerhande wetenswaardigheden over de verschillende oesters die er zijn (ik had geen idee!).

Op het tastingblad, echter, was enkel de oester ingevuld – de whisky zouden we blind gaan proeven. Niet gemakkelijk!

Zeeuwse Creuse & Bunnahabhain Cruach Mhona (50%)

De opener was een warme oester met wat prei, cheddar en spek met een glaasje Bunnahabhain Cruach Mhona er naast. De hartige Zeeuwse Creuse – de standaardoester bij ons – combineerde prima met de whisky die een neus van citrus, teer en zeewier bood. Op smaak was hij romig en zoet met wat noten en peper. Een lange, intense afdronk maakte het plaatje compleet.

Cuvée Prestige Oléronnaise & Bowmore 10 Year Old Tempest Batch #1 (55.3%)

Deze topoester met ivoorwit vlees was op zich al heerlijk (het was mijn favoriete oester van de avond), maar met de Bowmore er naast werd het echt een feest. Zoet op de neus met amandelen, chocolade, appels en perzik en op smaak wat snoeperige ananas erbij, contrasteerde deze perfect met het zilte van de oester. Zalige combinatie.

Ierse Oester Eire & Caol Ila 2000 Malts of Scotland The Whiskyman Exclusive (55.6%)

De Ierse oester Eire rijpt haar volledige leven in de volle zee ter hoogte van het Connemara National Park. Ze vertrekt dus niet naar Frankrijk om daar verder uit te weken tot Fines Claires. Ze smaakte zilt en nootachtig en werd gechaperonneerd door een heerlijke Coal Ila 2000, gebotteld in 2015, van Malts of Scotland exclusief voor The Whiskyman. De whisky was eigenlijk verrassend romig en zoet op yoghurt met bananen – I kid you not! Voor mij was hij totaal onherkenbaar, maar wel erg lekker.

Fines Claires Oléronnaise & Lagavulin 8 Year Old 200th Anniversary (48%)

Het was de tweede oester die warm geserveerd werd met wat tomaat, gerookte paprika en een beetje versnipperde ui. De Lagavulin, gebotteld in 2016, boodt oestersap (de ironie ontging me niet), zeewier, dennennaalden en een gedoofd kampvuur. Op smaak wat het zoet versus zilt met wat witte peper en stokvis, terwijl een lange afdronk me nog even in de ban hield.

Holle Normandië St. Vaast & Ardbeg Uigeadail (54.2)

Deze in volle zee gekweekte oester is jodiumrijk en werd daardoor natuurlijk perfect gecomplimenteerd door mijn favoriete Ardbeg. Deze botteling van de Uigeadail uit 2018 offreerde op de neus – naast de obligate peat, natuurlijk – flink wat zeewier, gekonfijte appelsien, walnoten en karamel. Op smaak werd hij lekker donker, als u begrijpt wat ik bedoel. De afdronk was lekker lang, warm en rokerig.

Comtesse & Laphroaig 10 Year Old Cask Strength Batch #1 (57.8%)

Als afsluiter kregen we een heerlijke Comtesse oester met volle body op een bedje van gelei van zee-venkel en een salade van zeewier met een klepper van een whisky aan de kant. Het was de allereerste batch van de Laphroaig 10 Year Old Cask Strength, gebotteld in 2009, een absolute bom met zeewier, pompelmoes en geblakerde eik op de neus, zeezout en siroop op de tong en een afdronk zonder einde.

Ik moet zeggen, deze tasting overtrof mijn toch al hoge verwachtingen. Afgezien van het feit dat Bart zowel zijn oesters als zijn whisky’s wel kent, was alles echt tot in de puntjes verzorgt, wat hier een heuse belevenis van maakte.

Dankjewel Bart, voor een erg geslaagde avond vol smaaksensaties!

Tevens hartelijke dank voor de toestemming om jouw foto’s te gebruiken – ze zijn een pak mooier dan degene die ik met mijn smartphone maakte. Zo komen ze veel mooier tot hun recht!

May the Malt be with you!

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling 16 Year Old 2003/2020 for Bresser & Timmer, ex-Abafado Cask Finish, 606 bts
Kleur: vol goud
ABV: 55.2%

Abrikoos & Perzik

Voor zover ik weet is dit de eerste keer dat Teeling zijn whiskey gefinisht heeft op een Abafado-vat. Abafado is een versterkte wijn uit Portugal die je nog het best kan vergelijken met een Pineau de Charentes. Ik verwacht me daarom aan een erg zoete whiskey. Hij werd speciaal voor de Nederlandse importeur Bresser & Timmer gebotteld.

Het eerste wat ik ruik zijn de typische toetsen van Teeling: lekker fruitig, rond en zoet. De nadruk ligt hier vooral op abrikozen en perzik, gele pruimen en sterfruit. Nog iets van walnoten en zachte kruiden als gember en zoethout. Heerlijk zomers en quasi tropisch.

Hij offreert op de tong in eerste instantie zoete toetsen als in de neus, maar dat wordt snel aangevuld met wat bittere toetsen als van een pit van een druif, op zijn beurt verder aangevuld met kalisse en witte peper. Witte wijn doet zijn intrede. Mandarijn ook. Hij blijft aan de goeie kant van bitterzoet, zeg maar. Erg drinkbaar, ondanks de sterkte.

Het is en de zalig lange, mierzoete afdronk dat de Abafado zijn stempel drukt. Hij houdt de finish lekker zoet en rijk en maakt van deze Teeling een waar dessertje.

Hier wordt ik erg blij van. Zijn 100 EUR dubbel en dwars waard. Met grote dank aan België ’s grootste Teeling fan, Benny J.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Sommelier Selection, Margaux Wine Cask, OB 2020
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Teeling DNA

In hun nieuwe Sommelier Selection lanceerde Teeling onlangs een NAS-whiskey die rijpte op een bourbonvat alvorens nog 18 maanden te mogen rusten op een Margaux wijnvat. Deze wijn vindt je in Haut-Médoc in Bordeaux, met Margaux als het epicentrum van deze wijngaarden.

Op de neus doet deze Ier me in eerste instantie denken aan smoutebollen. Voeg daar wat marsepein aan toe en iets van appelsienmarmelade. Pas na wat handwarmte komt daar ook wat banaan aan te pas, alsook iets van nougat en een hint an tuinkruiden. Lekker uitnodigend, moet ik zeggen.

Hij is erg olieachtig, bijna stroperig. Mierzoet op karamel en gekonfijte appelsienen, kersen en aardbeien, aangevuld met flink wat kruidnagel. De banaan keert weer en wordt opgeleukt met wat noten en honing. Maar ondertussen is het DNA van Teeling wel onmiskenbaar, wat ik toejuich.

De afdronk is bevredigend lang en erg kruidig.

Hoewel dit ongetwijfeld een jonge malt betreft, vertoont hij weinig jeugdpuistjes, als u begrijpt wat ik bedoel. Het wijnvat heeft zijn werk gedaan. Prima malt voor een faire prijs (zo’n 55 EUR). Uiteraard een sample dat ik van Benny ontving, hoe kan het ook anders?

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Onbekend
Regio: Ierland
Fles: Single Malt Irish Whiskey 13 Year Old 2006/2020 Hotel Essener Hof, Historic Series No 16, Rolf Kaspar GmbH, Ex-PX Sherry, 325 bts
Kleur: brons
ABV: 56.1%

Kramiek

De gasten van het Duitse hotel Essener Hof krijgen regelmatig een Ierse whiskey voorgeschoteld dankzij de nauwe samenwerking met bottelaar Rolf Kaspar. Dit is een 13-jarige uit 2006, gebotteld op vatsterkte van een voormalig PX-vat. Heerlijk kleurtje.

Erg heldere en zoete neus op rozijnen, Reine Claude pruimen en verse vijgen die langzaam maar zeker allemaal samenkomen in een heus rozijnenbrood. Kramiek! Ik heb ‘m nog niet geproefd, maar weet nu al zeker dat dit een vloeibaar dessertje zal worden. Hint van bouillon, cognac en ketchup – da’s géén grap! En het werkt nog ook. Heerlijke neus.

Olieachtig tot zelfs stroperig. Meteen redelijk pikant op gekonfijte gember, nootmuskaat, kaneel en een karrenvracht aan kruidnagel. Dan volgen de donkerzoete toetsen van de rozijnen, pruimen, vijgen en dadels, aangevuld met iets van aarde en chocolade. Een heerlijk bittere toets van chicorei. Dit is groots en complex.

De finish is heerlijke lang, warm, kruidig en erg bevredigend.

Ik doe mijn ogen dicht en slaak een zucht van genot. Dit is top spul. Met dank aan mijn whiskygabber Benny voor het sample.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Onbekend
Regio: Ierland
Fles: Single Malt Irish Whiskey 16 Year Old 2003/2020 Hotel Essener Hof, Historic Series No 15, Rolf Kaspar GmbH, Ex-Port, 318 bts
Kleur: brons
ABV: 54.7%

Cassis

De Duitse bottelaar Rolf Kaspar werkt regelmatig samen met het Hotel Essener Hof, wat dus ook resulteert in een regelmatige release voor het desbetreffende hotel. Enkele maanden geleden nog had ik het geluk een 17-jarige Ierse whiskey te proeven en kijk, opnieuw heeft een sample zijn weg naar het Whivie HQ gevonden, waarvoor dank, Benny. Deze 16-jarige rijpte op een voormalig portvovat.

Rozijnenbrood & abrikozentaart. Op de neus is het donkerzoet, wat niet hoeft te verbazen. Pruimen, dadels, kaneel, marsepein, maar met een rode twist: aardbeien, frambozen, cassis. Kortom alles wat je van een portovat vat mag verwachten. Na enkele ogenblikken komt daar een mooie toets van dennennaalden aan te pas, alsook een hint van rode wijn.

Hij is lekker olieachtig en licht gekruid op nootmuskaat en kaneel met een hint van kruidnagel. Een verrassend frisse toets van menthol – die zag ik niet aankomen. Het fruit keert weer, maar nu zijn het de appelsienen die leiden, op de hielen gevolgd door rood fruit. Honing en aardbeienconfituur. Dit is erg lekker.

Lange finish met wat bittere chocolade op het sterfbed.

Heerlijke Ier met een rode twist. Wel voor de zoetekauwen onder ons.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cooley
Regio: Ierland
Fles: Cooley Single Malt Irish Whiskey 10 Year Old The Classic Range, b. 2019, Berry Bros & Rudd
Kleur: zonlicht
ABV: 44.2%

Incognito Connemara

Berry Brothers & Rudd, de bekende Britse bottelaar, lanceerden enige tijd geleden hun zogeheten Classic Range, waarin je zowel whisky als rum kan vinden. Ze maken er geen geheim van dat hun Irish whiskey afkomstig is van de Cooley distilleerderij.

Vanille en limoensap, dat is eigenlijk de neus van deze whiskey in een notendop. Hints van potloodslijpsel en abrikozen. Redelijk rechttoe-rechtaan, maar niks mis mee. Erg zomers.

Zowel body als sterkte zijn prima. Hoewel ik op de neus niks van turf kon ontwaren, spreidt deze malt op smaak een mooie rokerigheid tentoon, wat er dus een incognito Connemara van maakt. Daaronder wat tropisch fruit met citrus op kop, gevolgd door abrikozen en iets van mango.

Middellang, maar zonder franjes.

Absoluut foutloos, maar een beetje gewoontjes. Pakweg 60 EUR. Bedankt voor het sample, Benny.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Ik zet twee releases van Compass Box head-to-head. De No Name 1 is Ardbeg-driven, terwijl de No Name 2 vooral Coal Ila bevat. En hoewel het beide Islay whisky’s zijn, kunnen ze niet verschillender smaken. Maar ze zijn wel allebei uitstekend. Dit hoort tot het beste spul dat John Glaser en zijn team al hebben uitgebracht.

Bottelaar: Compass Box
Regio: Schotland
Fles: Compass Box No Name 2, b. 2019, 8.802 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 48.9%

Complex, Intrigerend en Absoluut Geweldig

Terwijl de No Name 1 het vooral moest hebben van de peat in your face Ardbeg, is deze No Name 2 iets delicater, maar daarom niet minder interessant. Integendeel zou ik bijna zeggen. Het recept van deze is namelijk 75.5% Caol Ila, 10.5% Talisker, 13.5% Clynelish en wederom is het laatste half percentje voorbehouden voor hun eigen Highland Blend. Het resultaat is deze geweldige, verrassend bleke, blended malt.

Za-lig-e neus op zeebries, walnoten, aardappelpuree, stokvis, vanille, honing, oester sap, nieuwe fietsbanden, meloen en suikerspin. ‘WTF is dees?’ zeggen ze in de Limburg. En de turf? Die is zo discreet dat je hem op de neus amper waarneemt. Een hint van rook in de verte, meer niet. Complex, intrigerend en absoluut geweldig. But that’s just me.

Het begint wat droog met flink wat assen, roet, scheepstouw en zelfs wat plastic zakken alvorens de meloen en iets van banaan zich kan laten zien. Wat zwarte peper en zoethout. Dan volgen de honing, vanille en iets van Haribo-beertjes, hoewel die de grootste moeite hebben om doorheen het rokerige geweld heen te priemen. Ja, het is waar, op smaak is de turf een pak meer uitgesproken.

In de finish maakt Caol Ila een buiging en zet een stap naar achteren, een duwtje in de rug gevend aan de Talisker, die verlegen lacht en zegt dat het een team effort is. De Clynelish pinkt een traan weg.

Wat een topwhisky! Een heel ander beestje dan de No Name 1, het is waar. Maar waar de No Name 1 me erg blij maakt voor een glas of twee, kan ik deze No Name 2 heel de avond lang sippen. Wat een geniet-whisky! Zo’n 120 EUR voor betaald. Elke cent waard, echt waar.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De Lost Blend is een gelimiteerde editie van Compass Box uit 2014, een hommage aan de Eleuthera, de allereerste blended malt die John Glaser en zijn team jaren geleden in elkaar staken en bestond uit Clynelish en Caol Ila. Ze noemden hem The Lost Blend omdat ze de Eleuthera op rust dienden te sturen omdat ze hem niet langer konden maken aangezien één component – de Caol Ila – niet langer verkrijgbaar was. The Lost Blend heft een iets andere samenstelling, maar is nog beter dan het origineel. Deze video werd opgenomen in de lavendelvelden van Sault, Frankrijk.

Bottelaar: Compass Box
Regio: Schotland
Fles: Compass Box No Name 1, b. 2017, 15.000 bts
Kleur: licht goud
ABV: 48.9%

Onverbiddelijk Islay

Toen Compass Box deze whisky lanceerde, besloten ze hem geen naam te geven, zodat de whisky voor zichzelf zou kunnen spreken. Een beetje flauwekul uit de marketingafdeling, ongetwijfeld, maar het mag gezegd: het is mysterieus en de fles ziet er bovendien geweldig uit. En Compass Box is heel transparant en geeft het recept min of meer prijs op de website: 75.5% Ardbeg, 10.6% Caol Ila, 13.4% Clynelish en de laatste 0.5% is hun bekende Highland Blend (die op zijn beurt bestaat uit 60% Clynelish, 20% Dailuaine en 20% Teaninich, quasi hetzelfde als hun Oak Cross dus).

De neus katapulteert me onmiddellijk en onverbiddelijk naar Islay. De typische turf met wat zilte (zeebries) en medicinale noten komen me tegemoet als ik mijn neus in het glas steek. Dit is duidelijk Ardbeg, maar met een zoete twist. Iets van banaan, gerookte ham met peperbolletjes, stokvis en vanille. Geweldige neus als je van turf houdt. Veel meer dan zomaar een turfbom, wat Arbeg op zich al wel eens durft te zijn. Mag ik het zeggen? Dat deze wat mij betreft bijna perfect is?

Romig op de tong, erg cleane turf, smeulend hout, brak water, flink rokerig, gerookte ham én gerookte zalm. Vanaf de tweede slok wordt hij iets zilter met nog meer rook. De zoete elementen van de neus maken hier amper kans. En het is nog steeds groots.

De afdronk is heerlijk lang, erg zilt en rokerig en bijzonder bevredigend.

Prachtige verpakking, geweldige whisky, betaalbare prijs. What’s not to like? Bij het beste wat John Glaser en zijn team ooit samenstelden.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

In hartje Chicago opende Mike Miller zijn punk rock whisky bar Delilah’s in 1993 en die is sindsdien onafgebroken open geweest. Er zijn meer dan 1.000 bieren en spirits te krijgen. Zelfs het Belgische Oerbier en Duvel worden er geschonken. In 2013, voor de twintigste verjaardag, creëerde Compass Box de whisky Delilah’s, een speciale blend. Die bleek zo populair dat ze in 2018 de blend opnieuw samenstelden, maar wel een extra rijping op sherryvaten gaven. Er zou zo’n 10% grainwhisky in zitten – naar ik vermoed Cameronbrigde. Het resultaat is deze Delilah’s XXV. Opgenomen in Rousillon, één van de mooiste dorpen van Frankrijk.

Bottelaar: Compass Box
Regio: Schotland
Fles: Compass Box Delilah’s 25^th Anniversary, b. 2018, Sherry Casks, 8.520 bts
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Chicago

In hartje Chicago opende Mike Miller zijn punk rock whisky bar Delilah’s in 1993 en die is sindsdien onafgebroken open geweest. Er zijn meer dan 1.000 bieren en spirits te krijgen. Zelfs het Belgische Oerbier en Duvel worden er geschonken. In 2013, voor de twintigste verjaardag, creëerde Compass Box de whisky Delilah’s, een speciale blend. Die bleek zo populair dat ze in 2018 de blend opnieuw samenstelden, maar wel een extra rijping op sherryvaten gaven. Er zou zo’n 10% grainwhisky in zitten – naar ik vermoed Cameronbrigde. Het resultaat is deze Delilah’s XXV.

Mocht je je aan een sherrybom verwachten, dan ben je er aan voor de moeite. Ik krijg vooral gebakken appels met kaneel, gekonfijte gember en een mespuntje nootmuskaat, enkele laurierblaadjes en flink wat karamelpasta. De invloed van de sherry is eerder beperkt, dus, maar deze neus is wel bijzonder aangenaam.

De body is prima, de sterkte ook. Nu komen de kruiden eerst, met kruidnagel en nootmuskaat op kop, gevolgd door sherrytoetsen in de vorm van gekonfijte appelsienschillen en kersensnoep. Iets te snoeperig naar mijn gading om echt te bekoren, maar verre van slecht. Hint van melkchocolade met gekonfijte stukjes fruit en noten in de mix, zoals die van Cadbury.

De finish is pittig gekruid, middellang en zacht drogend.

Aangename en erg toegankelijke whisky. Eentje om met vrienden te delen op kerstavond. In Chicago, dat spreekt.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Compass Box maakt enkel blended malts, blended grains en blends. Het zijn whiskymakers, zeg maar. De Oak Cross is zo’n blended malt die ondertussen aan de core-range – of de Signature Range zoals ze het bij Compass Box zelf noemen – is toegevoegd. Hij bestaat uit 60% Clynelish, 20% Dailuaine en 20% Teaninich. Hij rijpte op vaten van Amerikaans eiken met spiegels van Franse eik – vandaar de naam Oak Cross. Opgenomen in de abdij Notre-Dame de Sénanque in de Provence, Frankrijk.

Bottelaar: Compass Box
Regio: Schotland
Fles: Compass Box Oak Cross, b. 2017, Signature Range
Kleur: goud
ABV: 43%

 Aperitief

Compass Box maakt enkel blended malts, blended grains en blends. Het zijn whiskymakers, zeg maar. De Oak Cross is zo’n blended malt die ondertussen aan de core-range – of de Signature Range zoals ze het bij Compass Box zelf noemen – is toegevoegd. Hij bestaat uit 60% Clynelish, 20% Dailuaine en 20% Teaninich. Hij rijpte op vaten van Amerikaans eiken met spiegels van Franse eik – vandaar de naam Oak Cross.

De Clynelish laat zich op de neus onmiddellijk ontdekken door zijn typische waxy en fruitige karakter. Daarnaast een flinke florale toets (niet soapy!). Gestoofd steenfruit, vers afgereden gras en zachte honing. Wat vanille en kaneel en erg zachte toetsen van eik. Licht en erg toegankelijk, bijna delicaat.

Erg fruitig en floraal – bijna geparfumeerd – op de tong. Lekker waxy op Sevilla appelsienen, amandelen en walnoten. Wederom gestoofd geel fruit en iets van vanille. Prima balans, overigens.

De finish mocht wat mij betreft wat langer zijn, maar hij is wel erg mooi. Iets van lavendel op het sterfbed.

Dit is prima, hoor. En het feit dat je de Clynelish er zo goed doorheen proeft vind ik een pluspunt. Prima whisky voor het aperitief.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

BrewDog, de innovatieve Schotse brouwerij die sinds 2007 furore maakt en ondertussen zelfs een bar in Brussel heeft geopend, vroeg drie whiskymakers om een whisky te ontwikkelen voor een Boilermaker. Wij kennen dat eerder als een duikboot of een kopstoot: een biertje met een jenever er naast (of liever er in). Een boilermaker is dus bier met whisky. Duncan Taylor leverde de blend Skeleton Key, het Nederlandse Zuidam leverde de 100% roggewhisky Torpedo Tulip en Compass Box leverde deze Transistor, gecreëerd om samen met de Punk IPA van BrewDog geschonken te worden. De whisky is een blend van Cameronbridge grain met volgende malts: Linkwood, Teaninich, Dailuaine en Clynelish en een deel van de whisky werd in Franse eik uit de Vogezen gerijpt.