WhivieBlog

Op 28 oktober 2009 zag mijn website en blog het levenslicht. Da’s dus 15 jaar geleden en dat moet gevierd worden! Wie mij een beetje kent, kan wellicht raden dat ik lang getwijfeld heb tussen een Auchentoshan en een Caol Ila, maar toen dit vat zo’n half jaar geleden mijn pad kruiste, was de spreekwoordelijke teerling geworpen. Erg bleek, clean en maritiem, kon hij mij vanaf de eerste slok erg bekoren. Gelimiteerd tot 100 flessen. Op naar de volgende 15 jaar!

In September 2024 organiseerde ik een trip naar Speyside for 13 gelijkgezinde whiskyliefhebbers. In een korte 4-delige reeks van Ramblings kan je meemaken waar wij naartoe gingen en wat we beleefden. In dit vierde en laatste deel zie onder andere onze (soms flits-)bezoeken aan Benromach, Glenburgie, Miltonduff, BenRiach, Longmorn, Glen Elgin, Glenlossie, Mannochmore, Linkwood, Glen Garioch en Ardmore.

In September 2024 organiseerde ik een trip naar Speyside for 13 gelijkgezinde whiskyliefhebbers. In een korte 4-delige reeks van Ramblings kan je meemaken waar wij naartoe gingen en wat we beleefden. In dit derde deel zie onder andere onze (soms flits-)bezoeken aan Aberlour, Dailuaine, Ballindalloch, GlenAllachie, Glenfarclas, Glenfiddich, Convalmore, Balvenie, Parkmore, Glendullan, Mortlach, Dufftown en Pittyvaich.

In September 2024 organiseerde ik een trip naar Speyside for 13 gelijkgezinde whiskyliefhebbers. In een korte 4-delige reeks van Ramblings kan je meemaken waar wij naartoe gingen en wat we beleefden. In dit tweede deel zie onder andere onze (soms flits-)bezoeken aan Glen Spey, Glenrothes, Glen Grant, Caperdonich, Auchroisk, Glentauchers, Strathisla, Glen Keith, Strathmill, Aultmore, Inchgower en Glenglassaugh.

In September 2024 organiseerde ik een trip naar Speyside for 13 gelijkgezinde whiskyliefhebbers. In een korte 4-delige reeks van Ramblings kan je meemaken waar wij naartoe gingen en wat we beleefden. In dit eerste deel zie onder andere onze (soms flits-)bezoeken aan Tomatin, The Cairn, Balmenach, Tormore, Cardhu, Tamdhu, Knockando en Craigellachie.

De derde release van de Huntress whisky van Nc’nean kreeg de naam Orchard Cobbler mee, genoemd naar een fruitig stoofpotje met deeg erbovenop, een typisch Schots dessert. Lekker spul, gebotteld op 48.5% ABV. Ik proefde het in wijndomein Waes in Zwijnaarde, één van mijn favoriete wijnen. Genieten!

Hombo Shuzo Co is een van de oudste in Japan en koopt en verkoopt whisky sinds 1949. Momenteel bezitten ze ook twee distilleerderijen: Komagatake in het noorden en Tsunuki in het zuiden van Japan. Wat hen onderscheidt is het terroir, wat zorgt voor een whisky in de stijl van ‘Speyside’ die geproduceerd wordt bij Komagatake, terwijl de stijl bij Tsunuki meer ‘highland’ is en een vleugje maritiem. Vandaag zetten we twee zeer verschillende single casks tegenover elkaar, beide gebotteld op vatsterkte.

Mars Maltage Cosmo is een release van de Japanse producent Hombo Shuzo, dat hoogstwaarschijnlijk whisky bevat van zowel hun Komagatake- als Tsunuki-distilleerderijen. Maar het is speciaal omdat het is wat ik een hybride blended malt zou noemen. Immers, hun Cosmo bevat ook een Schotse single malt van een niet nader genoemde Speyside-distilleerderij. En er zijn twee uitgaven: de Malt Selection en de Wine Cask Finish. Laten we die tegenover elkaar zetten!

Diageo investeerde de afgelopen jaren flink in enkele van de bezoekerscentra van haar distilleerderijen. Zo werd Glenkinchie de Lowland Home of Johnnie Walker, Cardhu de Speyside Home of Johnnie Walker, Clynelish de Highland Home of Johnnie Walker en tot slot Caol Ila de Islay Home of Johnnie Walker. En om die gelegenheid in de verf te zetten werden er vier speciale edities van hun vlaggenship – de Johnnie Walker Black Label – uitgebracht in de reeks Origin. Twee ervan zou ik graag eens aan de spreekwoordelijke tand voelen, namelijk de Highland Origin en de Islay Origin.

Mijn makker John is een absolute globetrotter. Toen hij mij vorig jaar bezocht, had hij een botteling mee van Thompson Bros die bij ons niet verkrijgbaar is, want dit is een UK Exclusive. Het gaat om een Glen Moray uit 2007 die rijpte op een first fill bourbonvat.

De Diageo Special Releases zijn iets waar whiskyliefhebbers elk jaar naar uitkijken. En in 2023 waren er weer heel wat mooie flessen beschikbaar, zoals de Talisker, de Clynelish, een uitstekende Glenkinchie en een verrassende Roseisle. De Lagavulin, echter, was voor mij de grote teleurstelling met zijn finish op Tequilavaten. Een andere vreemde was de 11 jaar oude release van Oban, genaamd ’the Soul of Calypso’, omdat deze was afgewerkt op vaten die eerder Caribische pot still rum hadden bevat!

We kennen natuurlijk allemaal de Johnnie Walker Black Label, het 12-jarige paradepaardje van Diageo. De eerste Black Label werd gelanceerd in 1909 en was de opvolger van de Old Highland Whisky. Het zou meer dan een eeuw duren, namelijk tot 2011, alvorens deze variant op de markt zou verschijnen: de Johnnie Walker Double Black. En wij zijn nu toch wel eens benieuwd of deze zo erg verschilt van de klassieke Black Label.

Heel spannend: ik had nog nooit van Old Elk gehoord. Ze zijn te vinden in Fort Collins, Colorado. Ze onderscheiden zich van andere producenten door een proces dat ze ‘slow cut proofing process’ noemen, wat betekent dat ze verdunnen door gedurende enkele weken kleine hoeveelheden water toe te voegen, waardoor ze meer van de fijnere en lichtere smaken in hun bourbon behouden. In het glas zit hun Cigar Cut, wat behoorlijk verbazingwekkend is omdat het een vatting is – een huwelijk of een blend, als je wilt – van hun 6 jaar oude bourbon die is afgewerkt in een grote verscheidenheid aan vaten: 1,5 jaar op sherry, 1,25 jaar op Armagnac, 3 tot 8 maanden op portvaten en 3 tot 6 maanden op cognacvaten!

Single Barrels zijn tegenwoordig heel gewoon, maar het was eigenlijk Kolonel Albert B. Blanton van de Buffalo Trace distilleerderij die het ongeveer een eeuw geleden introduceerde. De marketingjongens zullen je doen geloven dat de beste vaten rijpen in het midden van het met metaal beklede Warehouse H en dat die met de hand geselecteerd worden vanwege ‘hun voortreffelijke kwaliteiten’. De Single Barrel-uitgaven worden allemaal gebotteld op 93 Proof. In het glas zit Barrel #158 van Rick #22, gebotteld op 10 maart 2023 en een genereus cadeau van mijn vriend John.

De legende wil dat Elijah Craig, een predikant uit Virginia, de vader van bourbon is, aangezien hij in 1789 begon met distilleren, wat ook op de flessen wordt weergegeven. Hij wordt gecrediteerd als de eerste die zijn distillaat in verkoolde eiken vaten deed, een van de belangrijkste vereisten om geclassificeerd te worden als bourbon. Vandaag de dag wordt zijn bourbon geproduceerd bij Heaven Hill. In het glas zit de Elijah Craig Toasted Barrel, wat in feite de reguliere Small Batch is, afgewerkt in speciaal geroosterde eiken vaten, gecreëerd in samenwerking met de Independent Stave Company, die 18 maanden aan de lucht gedroogd eiken gebruikte om de vaten te maken.

Michter’s is een van de oudste merken van Amerika, dat teruggaat tot 1753 toen de oorspronkelijke distilleerderij werd opgericht in Pennsylvania, waardoor het een van de oudste is. Het zou duren tot 1950 voordat Louis Forman, een drankenmakelaar en verkoper, met de merknaam kwam, maar de distilleerderij ging failliet in 1989. Fast forward naar vandaag en er zijn nu twee productiefaciliteiten in Louisville, Kentucky, waar de Michter’s bourbon- en rogge-whisky’s worden geproduceerd. Laten we ons verdiepen in deze Michter’s Toasted Barrel Finish Rye.

Korte introductie: de Woodford Reserve Distillery staat in Versailles, Kentucky, op de plek waar volgens historici Elijah Pepper begon met het stoken van whiskey in 1812. Hier werd de sour mash voor het eerst toegepast. De distilleerderij heette eerst Oscar Pepper Distillery (1838), werd daarna herdoopt tot Labrot & Graham Distillery en werd in 1941 verkocht aan Brown-Forman, die ze sloot in 1968 en de boel in 1971 verkocht… maar in 1993 alles terugkocht en Woodford Reserve in 1996 lanceerde. Sinds 2000 is het gebouw een National Historic Landmark. In het glas zit de zogenaamde Double Oak, waarbij de bourbon na een reguliere rijping nog een finish kreeg op een ‘New Heavily Toasted, Lightly Charred Barrel’.

Iedereen kent Feis Ile, natuurlijk, het Islay Music & Malt festival, waarvan de flessen ook als zoete broodjes over de toonbank gaan, zo ook die van Lagavulin. Ik heb mijn part hiervan al geproefd. Maar wat veel minder bekend is, is het feit dat Lagavulin ook sponsor is van het jaarlijkse Islay Jazz Festival en ook voor die gelegenheid elk jaar een fles op de markt brengt en… ik vind die releases steevast beter dan de Feis Ile releases, echt waar! In het glas zit een 7-jarige Laga die voor Jazz 2022 werd uitgebracht. Het is wellicht één van de meest bleke Laga die ik me al schonk.

Deze fles kreeg ik voor mijn verjaardag van mijn makker Manny en nam hem ze naar Oostenrijk op skivakantie. Stel je mijn verbazing voor toen ik de doos opende. De mout is niet alleen verpakt in iets wat lijkt op een extra grote parfumfles, maar het is ook een van de donkerste malts die ik ooit heb gezien. Even dacht ik dat Manny een grap met me had uitgehaald en de fles met motorolie had gevuld! Maar maak je geen zorgen, dit is een voortreffelijke Caol Ila, gerijpt op een first fill oloroso octave, dat slechts 57 flessen opleverde. Bedankt, Manny!

Op zaterdag 8 juni is het weer zover: dan gaat al de derde editie door van een erg leuk whisky- en spiritsfestival: When Whisky Meats BBQ! Je hebt je tickets toch al? Zoniet, dan is het nu zeker het moment ze te bestellen en je agenda te blokkeren. En zoals het hoor bij een festival is er ook deze keer weer een leuke festivalbotteling. Ik had het voorrecht hem even in avant-première te proeven en kan ze warm aanbevelen. Dit is waarom: het is weer een erg leuke en bijzonder vriendelijk geprijsde Benrinnes op vatsterkte, gefinisht op een sherryvat, van niemand minder dan Asta Morris. En we weten allemaal dat Zotte Bert zijn gerief erg goed is, toch?