WhivieBlog

Tomintoul is een jonge (°1964) en minder bekende distilleerderij die stilletjes aan timmert aan de weg. Hoewel ze nog steeds het overgrote deel van haar productie voor de blends van Whyte & Mackay levert, bottelen ze ook single malt. In mei 2021 nam ik deel aan een online masterclass, georganiseerd door importeur Cinoco, en deze zat in de line-up. Hij charmeerde zonder echt groots te zijn. Maar voor 50 EUR heb je wel een (h)eerlijke instapmalt, gemaakt van voornamelijk first fill bourbongerijpte en slechts een beetje sherrygerijpte Tomintoul.

Ik bezocht onlangs The Dalmore distilleerderij in Allness. En in mijn rugzak zaten zowel een fles The Dalmore 12 Year Old en een glas. U kan al raden wat er dan moest volgen…

D.R.K.N.S.S. of simpelweg ‘Darkness’ is een PX sherry gerijpte secret Lowland malt gebotteld door Belgisch onafhankelijk bottelaar Asta Morris, onze goeie vriend Bert Bruyneel. En sta me toe een nieuwe term te introduceren: ‘sloeberwhisky’. Zo gevaarlijk drinkbaar en delicieus is deze malt nu eenmaal.

In deze Rambling proef ik maar liefst vier Macallan op een rij. Macallan 12 Year Old Sherry Oak, Macallan A Night on Earth in Scotland, Macallan Harmony Collection Rich Cacao en Macallan Estate. En u kan het misschien al raden… de klassieke 12 op sherry blijft voor mij de ultieme Macallan.

De Ierse Lough Ree Distillery laat momenteel haar eigen vaten rijpen, maar brengt ondertussen wel whiskey op de markt die ze elders hebben gekocht van onder andere Cooley, The Great Northern Distillery en Bushmills. Deze komen in een reeks die naar de naam ‘The Bridge’ luistert. Ik probeer de Barley Harbour, die eigenlijk een 6-jarige Bushmills is.

Onze goede vrienden van Liquid Art hebben weer een single cask gevonden dat ze bottelwaardig achtten. En het zal wel zijn; een Linkwood uit 2008 dat zijn winterslaap in een bourbon cask mocht doorbrengen. Ik zal deze Speysider met veel plezier aan de lippen zetten.

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit laatste deel van een vierdelige reeks bezoeken we de gezellige Balblair distilleerderij alvorens in verwondering te kijken naar de reusachtige Glen Ord Maltings. Vlak ernaast ligt de Singleton distilleerderij met een ongelooflijk bezoekerscentrum. Tot slot genieten we van een drammetje op onze laatste avond aan Fort George nabij Inverness. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit derde deel van een vierdelige reeks genieten we van de pracht van Orkney, krijgen we een privérondleiding bij Highland Park, keren we weer naar het vasteland voor een bezoek aan Wolfburn in Thurso en trekken dan doorheen de machtige Highlands. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit tweede deel van een vierdelige reeks bezoeken we Clynelish en de recent heropende Brora alvorens helemaal naar Wick in het noorden te rijden voor een korte stop bij Old Pulteney. Daags nadien zijn we aangenaam verrast om in John O’Groats de gloednieuwe 8 Doors Distillery te ontdekken alvorens de ferry naar Orkney te nemen voor een bezoekje aan Scapa. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. We bezochten niet minder dan 14 distilleerderijen en genoten natuurlijk ook van heel wat andere bezienswaardigheden. Schotland is immers het mooiste land ter wereld. In dit eerste deel van een vierdelige reeks bezoeken we Teaninich, Dalmore, Invergordon, Glenmorangie en Dornoch. Enjoy!

Mijn maatje Marcel Kip uit Nederland bezocht enige tijd geleden de Balblair distillery en hij vroeg me of hij me een plezier kon doen met een exclusieve hand-gebottelde malt. Uiteraard hapte ik meteen toe en liet zo’n flesje afkomen. En dan te bedenken dat ik in september 2022 zelf zal langsgaan bij Balblair… Maar wellicht is het tegen die tijd een ander vat en kan ik Marcel ook een plezier doen. Het label vermeldt geen vattype, maar aan het kleurtje te zien, was dit wellicht een bourbonvat.

Een nieuwe Belgische bottelaar is opgestaan: The Roots. Maar Joren Nuyts, de sympathieke kerel achter dit nieuwe merk, zal zich niet beperken tot whisky. We mogen ons ook aan andere spirits verwachten, zo vertelde hij me. En hij voegde onmiddellijk de daad bij het woord, want zijn eerste release betreft een drieling: een Schotse grain, een hele oude cognac en een stevige rum. Wat? De eerste release is géén Schotse single malt? Ge moet maar durven! Ik zet die drieling maar meteen aan de lippen, benieuwd als ik ben. Beginnen doe ik met de grain, een Invergordon van maar liefst 49 jaar oud, gestookt toen ondergetekende een broekventje van 2 was.

Strathenry? Nooit van gehoord. InchDairnie? Huh? Carter’s Whisky? Euh… wie is dat? Niet paniekeren! InchDairnie is een nieuwe distilleerderij, gebouwd in 2014, met als doel enkele blenders te voorzien van voldoende malt whisky voor hun producten. Hun eigen whisky, die ze begrijpelijkerwijs InchDairnie doopten, zullen ze pas in 2029 op de markt brengen. Het recept voor de blenders hebben ze Strathenry genoemd en daarvan heeft MEUG, het plezantste Vlaamse smaakbureau, een vat van kunnen bemachtigen. En wie is dan Carter, vraagt u zicht af? Carter’s Whisky is een heerlijke woordspeling op ‘kaarterswhisky’, verwijzend naar de geweldige drinkbaarheid van deze malt.

Lindores is, net al veel andere distilleerderijen, gestart met de release van single casks. De eerste twee – een bourbon cask en sherry butt – zijn degene die ik nu graag wil proberen. Het is niet echt een head-to-head, natuurlijk, want ze zijn bijzonder verschillend.

Afgelopen zomer verscheen de langverwachte eerste release van deze nieuwe Lowland distilleerderij (althans degene die voor het grote publiek beschikbaar werd gemaakt), een vatting van bourbon, sherry en wijn vaten. Op het einde van het jaar verscheen een andere botteling: The Casks of Lindores ‘Bourbon’. En zopas konden we de hand leggen op de 1494 Members Release die malt bevat die rijpte op quarter casks. Dat lijkt mij een mooi moment voor een head-to-head tasting.

Apex betekent top, waarmee de Master Distiller van Milk & Honey, Tomer Goren, wil aangeven dat deze whisky’s bij het beste horen van wat hij al heeft gecreëerd. Er zijn momenteel verschillende expressies: Cognac, Rum, White Wine, Pomegranate Wine, Peated STR Cask en de alomgeprezen Dead Sea. Vandaag proef ik hun Cognac Cask, die eigenlijk hun Classic is die nog een finish kreeg op voormalige vaten van een niet-nader genoemd klein cognachuis.

Ik had het voorrecht dat ik deze in november vorig jaar al eens mocht voorproeven van Marcel. Niet dat hij mijn mening nodig had om te beslissen of hij deze al of niet zou bottelen. Deze whisky spreekt vanaf de eerste tot de laatste druppel voor zich. Maar wat knap dat The Barrel Baron – die tenslotte nog steeds als ‘a new kid on the block’ beschouwd kan worden – dit prachtige cask te pakken heeft gekregen.

Toen ik in januari 2019 Taiwan bezocht, bracht ik van de Kavalan de twee Distillery Reserve bottelingen mee: een Peaty Cask en een Rum Cask. De Peaty Cask bleef in Gent, de Rum Cask ging naar Zoetermeer. Toen mijn gabber Manny mijn tasting notes online las, besloot hij bij zijn volgende bezoek de fles gewoon terug mee te brengen en samen met mij open te maken. That’s what friends are for! En lekker dat hij was…

Suntory Old is een populaire whisky uit Japan, die al voor het eerst verscheen in de 1940s. Hij bleef toonaangevend tot de 1980s toen single malts in populariteit begonnen toe te nemen en deze leuke blend zijn prestige wat verloor. Ik kon een fles uit de 1990s op de kop tikken met de vreemde inhoudsmaat van 760ml. Het is meer dan aannemelijk te vermoeden dat dit flink wat Yamazaki, Hakushu en Chita bevat, toch?

De jongens van de Ypres Whisky Friends hebben hun derde clubbotteling uitgebracht: een Highland Park – ook als staat dat niet op het label. U weet hoe dat gaat. Wat mij wel verbaasde was dat deze een finish kreeg op een ex-Glen Moray vat. Een gedurfde keuze. Maar goed, laat ons gewoon proeven en zien wat dat betekende voor deze bleke Orkney malt.