WhivieBlog

Dit is deel 2 van een 6-delige reeks over onze trip naar Schotland dit jaar. In deze video bezoeken we de Bridal Veil Falls, beklimmen we The Old Man of Storr, waar we genieten van de Talisker Wilder Seas. Op de terugweg passeren we nog Lealt Falls, Kilt Rock Waterfall en houden we even halt in The Fairy Glen met zijn Castle Ewen. Geniet van deze prachtige beelden.

Dit is deel 1 van een 6-delige reeks over onze trip naar Schotland dit jaar. In deze video bezoeken we het Eilean Donan Castle, arriveren we op Skye, genieten we van de magnifieke Fairy Pools en trekken we met de ferry naar het Isle of Raasay, waar we de distilleerderij bezoeken en de Isle of Raasay Lightly Peated aan de spreekwoordelijke tand voelen. Na terugkeer houden we nog even halt bij de prachtige Sligachan Falls. Geniet van deze prachtige beelden.

Miltonduff staat vooral bekend als fingerprint malt in de Ballantine’s blend. Maar heel af en toe legt een onafhankelijk bottelaar de hand op een geweldig vat, zoals hier het geval is. Het Duitse Malts of Scotland bottelde deze Miltonduff uit 2004, afkomstig van een erg actief Sherry Hogshead, op vatsterkte. Het is een erg genietbare sherry bom geworden.

The Whiskybarn is een fantastische whiskyshop in Daknam bij Lokeren, bestierd door de immer sympathieke Jonas Calu. Hij sloeg de handen in elkaar met Blackadder, de bekende onafhankelijke bottelaar, om een mooie release uit te brengen. Jonas verloor zijn hart (en smaakpapillen) aan een jonge Ben Nevis die je met zijn alcoholpercentage om de oren zal slaan. Maar het prachtige kleurtje is zo verleidelijk, dat je hem toch niet zal kunnen weerstaan.

Onlangs was de Sales Development Director van onafhankelijk bottelaar Berry Brothers & Rudd, Mike Harrison, in het land. Ik had het geluk hem te ontmoeten – en flink wat lekker spul te proeven – in de onvolprezen Bar Terroir in hartje Gent. Maar daags voordien had de geboren verteller een tasting gegeven bij Ruben Gos in Heers, de sterke man achter Drankenhandel GOS. En Ruben had voor de gelegenheid zelfs een vaatje geselecteerd om te bottelen voor zijn shop. Het werd deze BenRiach 2010 (dus uit het Billy Walker tijdperk) die 120 flesjes op vatsterkte opleverde. Meer dan de helft van die flesjes ging op de proeverij al van de hand. Ik prijs me gelukkig er ééntje te pakken te hebben gekregen.

Slechts één week per jaar stookt Balvenie (excuus: The Balvenie) een whisky van gerookte mout. De turf komt overigens uit de Speyside. Het idee was afkomstig van Ian Millar, een oud distillery manager, nadat hij een week op Islay had doorgebracht. David Stewart, de legendarische master distiller die enkele jaren geleden met pensioen ging, vond het een geweldig idee omdat hij destijds nog Balvenie uit de 1940s en 1950s had geproefd, die geproduceerd waren met geturfde malt. Dat wilde hij maar wat graag repliceren.

Begin 2025 nam ik bij ING, mijn werkgever sinds 2000, een nieuwe functie op. Eind 2024 nam ik afscheid van een fantastisch team, waar ik meer dan 3 jaar mee samenwerkte. En tijdens mijn afscheidsdrink kreeg ik deze fles cadeau. Wat een fantastisch geschenk! Het was ondertussen al een decennium geleden dat ik deze nog eens geproefd had. Dat was toen een botteling uit 2014. Dit is een iets recentere release, namelijk uit 2015 en dus een vintage 1997. De distilleerderij is overigens in volle verhuis van hun huidige locatie naar Laggan, vlakbij de gelijknamige dam.

Zaterdag 14 juni zakken whiskyliefhebbers van heinde en ver weer af naar het gezellige Zwijnaarde voor het festival When Whisky Meats BBQ. Fantastische locatie, heerlijke bites, zalige whisky (en andere spirits), maar bovenal een topsfeertje. En uiteraard hoort daar wederom een festivalbotteling bij en net als de vorige jaren sloegen de organisatoren de handen in elkaar met de onnavolgbare Bert Bruyneel van Asta Morris om een geweldige whisky te selecteren die aan een zacht vriendenprijsje te koop is op het festival. Het werd een Miltonduff 13 Year Old 2011 op 52% en je betaalt hiervoor ocharme 55 EUR. Da’s knap! Maar is hij ook lekker? Laten we het snel ontdekken!

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een reeks whisky’s waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain. In maart werd de reeks op gang getrapt met een uitstekende 8-jarige Caol Ila, gevolgd in april met een verbluffend lekkere Craigellachie. Afsluiten doen ze met deze 10-jarige Dailuaine. Het vattype wordt, net als bij de voorgaande releases, niet prijsgegeven. We zullen zelf op ontdekkingstocht moeten gaan.

Ik had nooit durven dromen dat ik ooit de kans zou hebben om deze legendarische whisky te proeven. Wie had kunnen bevroeden, toen deze whisky in 1995 op de markt kwam, dat dit een icoon van sherrygerijpte whisky zou worden met een prijskaartje vandaag van om en bij de 25.000 EUR? Maar één van mijn goeie vrienden – die absoluut anoniem wil blijven – is in het bezit van een fles en was bereid mij een sample te gunnen én de fles uit te lenen om er een Rambling mee te maken. Een kans die ik uiteraard niet liet liggen en waar ik mijn vriend bijzonder dankbaar voor ben.

Bruichladdich staat erom bekend dat ze drie verschillende malts produceren: Bruichladdich, Port Charlotte en Octomore. In ons glas zit een 7-jarige Port Charlotte, geproduceerd met lokaal verbouwde gerst, vandaar de naam Islay Barley. Hij is verrassend (nou, ja) bleek, als je weet dat het een vatting is van 84% bourbon-, 8% virgin oak en 8% Bordeaux wijnvaten. Voor de anoraks onder ons – u weet wie u bent – voeg ik graag nog even toe dat de malt afkomstig is van deze boerderijen op Islay: Island, Cruach, Coull, Rockside, Dunlossit Estate, Mulindry, Craigens & Sunderland Farms. Aan de slag!

In tegenstelling tot de andere releases van deze Ileach, is hun 100% Islay een whisky die uitsluitend gemaakt werd van eigen verbouwde én geturfde gerst, in dit geval Publican met 20ppm. En dat hij populair is, wordt bewezen door het feit dat hij al zo lang op de markt is. Dit is al de 14^e editie. De whisky is 9 jaar oud en rijpte op een combinatie van bourbon (90%) en Oloroso sherryvaten (10%).

Het is fair om te zeggen dat deze Bowmore 12 Year Old één van de entry level malts van de distilleerderij is. Dat betekent ook dat de fles erg betaalbaar is, iets wat lang niet van alle entry level malts gezegd kan worden.

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een reeks whisky’s waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain. Vorige maand werden we reeds verblijd met een uitstekende 8-jarige Caol Ila. Deze keer gaan we naar het hartje van de Speyside, waar onze vrienden een 9-jarige Craigellachie selecteerden.

Nou… ik heb wel wat moeite met ‘Inaugural Bottling’, aangezien Strathearn toch al een paar jaar bezig is. Ik proefde zelfs al wat whisky van hen in 2018 en 2019. Maar in oktober 2019 kondigde Douglas Laing aan dat ze de boel hadden overgenomen. Die zijn dan aan de slag gegaan met de inventaris en brachten dan een ‘nieuwe’ eerste release uit, onder hun eigenaarschap, zeg maar. Okay, tot daar aan toe. Deze nieuwe officiële eerste release is een vatting van bourbon-, sherry en virgin oak vaten. Mag ik zeggen dat ik 85 EUR wat aan de dure kant vind? Maar wie weet is hij wel zinnenstrelend. De verpakking is alvast oogstrelend.

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een reeks whisky’s waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain. De reeks wordt op gang getrapt met een release van 60 flessen Caol Ila van 8 jaar oud.

Het is een beetje schrijnend, maar Waterford is failliet en dat na amper tien jaar bedrijvigheid. De distilleerderij staat momenteel onder curatele. Dat weerhoudt ons er toch niet van om deze geturfde Ierse whiskey in de zogenaamde Arcadian Series aan de lippen te zetten. De whiskey is erg jong, amper drie jaar, en rijpte op een viertal verschillende vatsoorten. Van de gerst wordt gezegd dat hij verwerkt werd met 38ppm. Da’s eigenlijk al een flink turfgehalte, maar u weet dat hiervan niet zo veel overblijft na productie, natuurlijk. Aan de slag.

Na het fantastische trio van Ierse whiskeys met de befaamde Maria-labels, trakteerde The Nectar of the Daily Drams ons vorig jaar met opnieuw een fantastisch duo, wederom met prachtige labels. Distilled in Ireland stond er trots op het label. Een 22-jarige uit 2002 en een 23-jarige uit 2001 werden gepresenteerd aan een zeer aantrekkelijke prijs. Zo zie je maar wat een goeie relaties The Nectar onderhoudt met voormalig Cooley-baas Jack Teeling. Ik proef ze maar wat graag head-to-head.

Dit is een fles waar ik al erg lang naar op zoek was en dan stond plots mijn vriend Johan voor de deur en zei dat ik deze maar moest openmaken en proeven. Dat moest mij geen twee keer gezegd worden. Dit is the Blue Label op vatsterkte (nou ja, op 55.8%, dus eerder batchsterkte, want er zijn er al verschillende van gelanceerd over de jaren heen). Nu ben ik wel eens benieuwd of dit de ‘gewone’ Blue Label op steroïden gaat zijn, of toch een andere belevenis met zich meebrengt.

In september 2024 bottelden Paul en Maria van de Cley Distillery in Rotterdam twee 5-jarige single malts. De eerste rijpte op een vat waar eerder Moscatel op zat; de tweede kreeg na een rijping van 3 jaar op een klassiek bourbonvat een finish op een vat van de Tobermory Distillery. Boeiend en ongetwijfeld erg verschillend. We zetten ze met plezier head-to-head.