WhivieBlog

Dit is al het tweede single cask dat Marcel Kip – aka The Barrel Baron – van deze Israëlische distilleerderij bottelt. Ik had het voorrecht al in juni 2022 een sample te mogen beoordelen. En nu dat hij er eindelijk is, ben ik er als de kippen bij om hem te herproeven. Deze keer betreft het een vierjarige malt die zijn leven doorbracht op een ex-Islay cask. Neem aub nog even nota van het alcoholpercentage. En nog een tip vooraf: schenk hem in je glas en laat hem vijf minuutjes op adem komen. Aan de slag!

Onafhankelijk bottelaar Buds & Barrels lanceerde eind vorig jaar in zijn ‘sticky label’ reeks deze zomerse Glentauchers, afkomstig van een refill sherry butt. Ik beken, toen ik het voor het eerst las, keek ik even verrast op, want Manny en ik hadden in mei van hetzelfde jaar ook een Glentauchers 2009 van eenzelfde vattype gebotteld. En dan nog een aapje op het label ook? Ik zeg verder niks, maar ga meteen proeven.

Terwijl de ‘gewone’ batches lustig doorgaan (op het moment van schrijven was Batch 18 al een feit), lanceerde Nc’nean in 2022 twee compleet nieuwe batches met een nieuw systeem van nummering. Naast deze Batch RA08 is er ook nog ene Batch BU06. Deze eerste (die nu ook in mijn glas zit) werd samengesteld met 43% STR rode wijnvaten, 55% voormalige Amerikaanse whiskeyvaten (waarvan het overgrote deel first fill bourbon) en 2% oloroso sherryvaten (en niet 5% zoals ik in de video beweer, excuses!). Oh, ja, nog een klein detail: de fles is nu niet doorzichtig groen of ondoorzichtig donkerblauw, maar gewoon doorzichtig – weliswaar met nog steeds de prachtige opdruk.

Belgisch bottelaar The Roots selecteerde een hogshead van de Loch Lomond distillery dat in 1993 gevuld werd met een spirit type die ze tussen 1966 en 2000 produceerden. De malt kreeg de naam Old Rhosdhu mee. Het hogshead, waarop deze malt zo goed als drie decennia lag te slapen, leverde nog 222 flessen op vatsterkte op. De malt werd bijgekleurd noch koelgefilterd.

Toen we bij Wolfburn op bezoek waren in september 2022, hadden we de pech dat de Bottle Your Own niet beschikbaar was. Het vorige vat was enkele dagen voordien leeggemaakt door de bezoekers en ze hadden nog niet de tijd gehad (gemaakt?) om een nieuw vat klaar te zetten. Ik beken, dat was een teleurstelling. Maar in de shop stond een fles die ik nog niet eerder gezien had, dus nam ik die maar mee. Leuke Valentijn botteling, lijkt me, deze Love Potion.

Twee jaar geleden bottelde Magnificent Five – een Westvlaams whiskygenootschap – al eens een Islay Blended Malt van 8 jaar oud. Het betrof toen het sherry hogshead #LAP29, wat deed vermoeden (terecht) dat het om een geteaspoonde Laphroaig ging. En kijk nu… ze konden de hand leggen op zustervat #LAP30 dat ondertussen wel 11 jaar te slapen lag. Ik zet deze head-to-head met hun andere nieuwe release: een sherry gerijpte Bunnahabhain. Na 13 jaar op een sherry hogshead leverde dat nog 178 flessen op 55% op. Vroeger vond ik de combo sherry en turf vaak erg moeilijk. Maar oefening baart kunst. Tegenwoordig vind ik sherry en turf zelfs iets om naar uit te kijken of zelfs actief naar op zoek te gaan.

We hebben er lang op moeten wachten (eerlijk gezegd dachten we dat de reeks met nummer 10, gebotteld in 2018, ten einde liep), maar hier is hij dan: de Smoking Buffalo 11, ter ere van de 2022 Cup Finale van KAA Gent. Het is wederom een Caol Ila geworden, dit keer gedistilleerd in 2013 en gebotteld op vatsterkte. Ik was er als de kippen bij om hem te bestellen, niet alleen om mijn Smoking Buffalo verzameling compleet te houden, maar vooral omdat ik erg tuk ben op deze malt. Je kan naar mijn mening nooit genoeg Caol Ila proeven!

Hoera! Asta Morris heeft net een nieuwe whisky gelanceerd in de Heritage reeks, die met de blauwe labels, speciaal voorbehouden voor mooie single casks op leeftijd. En dit keer is het een 24-jarige Auchentoshan. U begrijpt mijn vreugde. Ik was er uiteraard als de kippen bij deze te bestellen en plopte hem zelfs dezelfde dag nog open, zo enthousiast was ik. Als Zotte Bert een Toshan kiest, dan weet ik dat het goed gaat zijn. Hij is hiermee overigens niet aan zijn proefstuk toe. In 2016 bottelde hij ook al eens een Auchentoshan. Toen was het een sherry hogshead. Deze keer betreft het een voormalig bourbon cask. Proeven!

Eindelijk is het zover. De nieuwe Johnnie Walker Blue Label Ghost & Rare heeft het Whivie HQ bereikt. Na de Brora, Port Ellen, Glenury Royal en Pittyvaich releases (en laten we de Legendary Eight zeker niet vergeten!) is het nu tijd voor Port Dundas! Nu moet ik bekennen, toen ik de aankondiging voor het eerst zag en me realiseerde dat een gesloten grain distilleerderij de hoofdrol ging spelen, fronste ik heel even de wenkbrauwen. Maar nadat ik hem op een whiskyfestival geproefd had, wist ik meteen dat ik ook van deze een fles (of drie) wilde hebben, want het is weer een kunstwerkje geworden. Deze keer is het een creatie van de nieuwe Master Blender, Emma Walker, die in oktober 2021 in de voetsporen van de legendarische Jim Beveridge is gestapt. En naast Port Dundas (zo’n 2km ten noorden van Glasgow en gesloten sinds 2009) maakte Emma Walker ook gebruik van Cambus (tevens een gesloten grain distilleerderij, sinds 1993) en Cameronbridge, aangevuld met malt whisky’s uit de warehouses van Glenkinchie, Auchroisk, Dailuaine, Clynelish en (de zopas heropende) Brora. Het is dus een samenstelling van 7 whisky’s en wederom gebotteld op 43.8%. Amai, wat een lange inleiding, zeg. Laten we nu maar snel gaan proeven.

Ik heb de eer en het genoegen gehad om deze Christmas Edition van Paul John live te bespreken op Instagram met niemand minder dan Heemanshu Ashar, hun Global Brand Ambassador. Leuk, toch? Ik beloofde hem een Rambling te maken van deze malt. Voor deze Christmas Edition hebben ze gebruik gemaakt van drie types vaten: Ex Bourbon Unpeated, Brandy en Oloroso Peated.

In 1994 ontving Laphroaig bezoek van Prince (nu King) Charles, die de distilleerderij een Royal Warrant gaf, iets wat de distilleerderij natuurlijk maar wat graag op het label vermeld. Op dit flesjes, dat mij door Jeroen van The Bonding Dram in de handen werd gestopt, staat die warrant nog niet vermeld. En hoewel ik niet zeker weet wanneer dit precies werd gebotteld, moet het dus wel van voor 1994 zijn en bijgevolg een whisky bevatten die werd gestookt begin 1980s.

Toen we na de tour bij Highland Park doorheen de shop werden geloodst, viel mijn oog op deze keramische fles van Highland Park. Ik nam ze mee naar huis omdat het Dearly Beloved’s favoriet van de tasting was. Tijd om hem zelf nog een grondig aan de spreekwoordelijke tand te voelen.

Tomintoul is een jonge (°1964) en minder bekende distilleerderij die stilletjes aan timmert aan de weg. Hoewel ze nog steeds het overgrote deel van haar productie voor de blends van Whyte & Mackay levert, bottelen ze ook single malt. In mei 2021 nam ik deel aan een online masterclass, georganiseerd door importeur Cinoco, en deze zat in de line-up. Hij charmeerde zonder echt groots te zijn. Maar voor 50 EUR heb je wel een (h)eerlijke instapmalt, gemaakt van voornamelijk first fill bourbongerijpte en slechts een beetje sherrygerijpte Tomintoul.

Ik bezocht onlangs The Dalmore distilleerderij in Allness. En in mijn rugzak zaten zowel een fles The Dalmore 12 Year Old en een glas. U kan al raden wat er dan moest volgen…

D.R.K.N.S.S. of simpelweg ‘Darkness’ is een PX sherry gerijpte secret Lowland malt gebotteld door Belgisch onafhankelijk bottelaar Asta Morris, onze goeie vriend Bert Bruyneel. En sta me toe een nieuwe term te introduceren: ‘sloeberwhisky’. Zo gevaarlijk drinkbaar en delicieus is deze malt nu eenmaal.

In deze Rambling proef ik maar liefst vier Macallan op een rij. Macallan 12 Year Old Sherry Oak, Macallan A Night on Earth in Scotland, Macallan Harmony Collection Rich Cacao en Macallan Estate. En u kan het misschien al raden… de klassieke 12 op sherry blijft voor mij de ultieme Macallan.

De Ierse Lough Ree Distillery laat momenteel haar eigen vaten rijpen, maar brengt ondertussen wel whiskey op de markt die ze elders hebben gekocht van onder andere Cooley, The Great Northern Distillery en Bushmills. Deze komen in een reeks die naar de naam ‘The Bridge’ luistert. Ik probeer de Barley Harbour, die eigenlijk een 6-jarige Bushmills is.

Onze goede vrienden van Liquid Art hebben weer een single cask gevonden dat ze bottelwaardig achtten. En het zal wel zijn; een Linkwood uit 2008 dat zijn winterslaap in een bourbon cask mocht doorbrengen. Ik zal deze Speysider met veel plezier aan de lippen zetten.

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit laatste deel van een vierdelige reeks bezoeken we de gezellige Balblair distilleerderij alvorens in verwondering te kijken naar de reusachtige Glen Ord Maltings. Vlak ernaast ligt de Singleton distilleerderij met een ongelooflijk bezoekerscentrum. Tot slot genieten we van een drammetje op onze laatste avond aan Fort George nabij Inverness. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit derde deel van een vierdelige reeks genieten we van de pracht van Orkney, krijgen we een privérondleiding bij Highland Park, keren we weer naar het vasteland voor een bezoek aan Wolfburn in Thurso en trekken dan doorheen de machtige Highlands. Enjoy!