WhivieBlog

Michter’s is een van de oudste merken van Amerika, dat teruggaat tot 1753 toen de oorspronkelijke distilleerderij werd opgericht in Pennsylvania, waardoor het een van de oudste is. Het zou duren tot 1950 voordat Louis Forman, een drankenmakelaar en verkoper, met de merknaam kwam, maar de distilleerderij ging failliet in 1989. Fast forward naar vandaag en er zijn nu twee productiefaciliteiten in Louisville, Kentucky, waar de Michter’s bourbon- en rogge-whisky’s worden geproduceerd. Laten we ons verdiepen in deze Michter’s Toasted Barrel Finish Rye.

Korte introductie: de Woodford Reserve Distillery staat in Versailles, Kentucky, op de plek waar volgens historici Elijah Pepper begon met het stoken van whiskey in 1812. Hier werd de sour mash voor het eerst toegepast. De distilleerderij heette eerst Oscar Pepper Distillery (1838), werd daarna herdoopt tot Labrot & Graham Distillery en werd in 1941 verkocht aan Brown-Forman, die ze sloot in 1968 en de boel in 1971 verkocht… maar in 1993 alles terugkocht en Woodford Reserve in 1996 lanceerde. Sinds 2000 is het gebouw een National Historic Landmark. In het glas zit de zogenaamde Double Oak, waarbij de bourbon na een reguliere rijping nog een finish kreeg op een ‘New Heavily Toasted, Lightly Charred Barrel’.

Iedereen kent Feis Ile, natuurlijk, het Islay Music & Malt festival, waarvan de flessen ook als zoete broodjes over de toonbank gaan, zo ook die van Lagavulin. Ik heb mijn part hiervan al geproefd. Maar wat veel minder bekend is, is het feit dat Lagavulin ook sponsor is van het jaarlijkse Islay Jazz Festival en ook voor die gelegenheid elk jaar een fles op de markt brengt en… ik vind die releases steevast beter dan de Feis Ile releases, echt waar! In het glas zit een 7-jarige Laga die voor Jazz 2022 werd uitgebracht. Het is wellicht één van de meest bleke Laga die ik me al schonk.

Deze fles kreeg ik voor mijn verjaardag van mijn makker Manny en nam hem ze naar Oostenrijk op skivakantie. Stel je mijn verbazing voor toen ik de doos opende. De mout is niet alleen verpakt in iets wat lijkt op een extra grote parfumfles, maar het is ook een van de donkerste malts die ik ooit heb gezien. Even dacht ik dat Manny een grap met me had uitgehaald en de fles met motorolie had gevuld! Maar maak je geen zorgen, dit is een voortreffelijke Caol Ila, gerijpt op een first fill oloroso octave, dat slechts 57 flessen opleverde. Bedankt, Manny!

Op zaterdag 8 juni is het weer zover: dan gaat al de derde editie door van een erg leuk whisky- en spiritsfestival: When Whisky Meats BBQ! Je hebt je tickets toch al? Zoniet, dan is het nu zeker het moment ze te bestellen en je agenda te blokkeren. En zoals het hoor bij een festival is er ook deze keer weer een leuke festivalbotteling. Ik had het voorrecht hem even in avant-première te proeven en kan ze warm aanbevelen. Dit is waarom: het is weer een erg leuke en bijzonder vriendelijk geprijsde Benrinnes op vatsterkte, gefinisht op een sherryvat, van niemand minder dan Asta Morris. En we weten allemaal dat Zotte Bert zijn gerief erg goed is, toch?

Deze jonge Tomatin werd gebotteld door de Belgische bottelaar Double-V voor een lokale whiskywinkel – The Whiskybarn – en een lokale whiskyclub – The Green Door Whisky Club. Hij werd afgelopen zomer gepresenteerd toen ik in hun club was waar een proeverij werd gehouden. Aan het einde van de proeverij werden de laatste flessen aangeboden en kon ik de allerlaatste te pakken krijgen. Ik had ze beloofd dat ik er een Rambling over zou maken, dus hier zijn we dan. Laat ik eerst mijn excuses aanbieden voor het lange wachten, maar ik wilde hem heel graag meenemen naar Oostenrijk. Leuk detail: de malt heeft gerijpt op een Koval cask, een ambachtelijke whiskyproducent in Chicago!

Telkens wanneer mijn Amerikaanse vriend John op bezoek komt, brengt hij een flesje mee, iets waarvan ik telkens zeg dat hij dat niet zou moeten doen, maar iets waarvan ik toch telkens blij ben dat hij het gedaan heeft. Zo bracht hij tijdens zijn laatste reis deze Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend mee, op de kop getikt in Japan. Nu, de Malts Blend is dan uiteraard een blended malt, die in dit geval werd samengesteld door Chivas’ master blender Sandy Hyslop, met niet minder dan 21 malts die bovendien allemaal minstens 21 jaar gerijpt hebben en uit alle verschillende whisky regio’s afkomstig zijn. Boeiend!

In 2015 investeerde Diageo maar liefst 10 miljoen Australische dollars in Starward, wat betekende dat de distilleerderij kon verhuizen naar een nieuw, veel groter pand en zo de productie kon vertienvoudigen! Bovendien kreeg het dan ook toegang tot een wereldwijde markt, wat de huidige populariteit van de Starward whisky verklaart. En uiteraard zorgde de nieuwe familieband ook voor het feit dat ze bij Starward plots toegang kregen tot vaten van andere distilleerderijen uit de Diageo stal, zoals hier gebeurde. Na een reguliere rijping op rode wijnvaten uit Australië, kreeg deze malt een finish op vaten van de aristocraat van Islay: Lagavulin. Om de link helemaal in de verf te zetten, kregen zowel het label als de doos het typische Lagavulin-groen mee.

Happy Saint Patrick’s Day! Dit mag gerust een wereldpremière genoemd worden. Teeling lanceerde op 29 februari de allereerste tripel gedistilleerde Ierse whiskey vervaardigd van Crystal Malt, een mout die verkregen wordt door tijdens het mouten het graan bloot te stellen aan extra hitte om zo de suikers te kristalliseren. Het resultaat zou extra toetsen van karamel en toffee moeten opleveren. De whiskey werd gerijpt op Virgin American Oak barrels. Was initieel enkel te verkrijgen in The Loop, de duty-free shop in Dublin Airport, maar wordt nu uitgerold naar wat ze key markets noemen en dat betekent dat het niet lang meer duurt voordat hij ook bij ons op het schap staat.

De Diageo Special Releases zijn een jaarlijks terugkerend evenement waar iedere whiskyliefhebber naar uitkijkt. Dit jaar vond er ook de allereerste release plaats – als single malt – van de Roseisle-distilleerderij, die enorme groene fabriek in de buurt van Elgin die voornamelijk twee stijlen produceert: Speyside Light en Speyside Heavy. Het grootste deel van de 12 miljoen liter per jaar is bestemd voor blends als J&B, Bells, Buchanan en natuurlijk Johnnie Walker). Maar nu kunnen we een 12 jaar oude single malt van Roseisle proberen, bijgenaamd The Origami Kite.

In deze Rambling vraag ik me luidop af of we nog meer M&H releases nodig hebben? Want ondanks het feit dat het een jonge distilleerderij is, heb ik al meer dan 50 expressies geproefd, waarvan een groot aantal onafhankelijke bottelingen. Belgisch bottelaar Liquid Art lanceerde zopas een jonge malt die op een Rye Cask rijpte en op op vatsterkte gebotteld werd. Na het proeven kan ik niet anders dat die vraag beantwoorden met ‘ja’! Want ook deze is een schot in de roos.

Aha! Een single malt van Belgische distillateur Braeckman uit Oudenaarde. Hij kreeg geen leeftijdsaanduiding mee om de begrijpelijke reden dat deze malt rijpte op first fill bourbon en oloroso sherryvaten gedurende 3 tot 6 jaar.

In 2021 lanceerde Glen Scotia deze zogenaamde Limited Batch Release, 1918 flessen sterk, voor onze Noorderburen. De malt, gestookt in 2010 en gebotteld in 2021, kreeg een heavy charred finish, wat zoveel betekent als afgewerkt in zwaar geblakerde vaten. Ik kreeg een heuse flesrest cadeau van mijn makker Manny.

The Wasted Wolf is een whiskybar en -shop in Meerbeke, gerund door de immer sympathieke Arranthony Van Sele Ramsay. Sinds kort is hij ook single casks beginnen bottelen, wat een mooie reden was om hem eens te gaan bezoeken. In deze 15 minuten durende Rambling proeven we de drie eerste releases: een Glen Moray, een Campbeltown blended malt en een Milk & Honey.

De Diageo Special Releases zijn een jaarlijkse reeks waar flink naar uitgekeken wordt door heel wat whiskyliefhebbers. Dit jaar zat er ook één van Glenkinchie’s oudste expressies bij. U weet wel, de Lowland distilleerderij op zo’n uurtje rijden van Edinbugh. Genoemd ‘The Floral Treasure’, was het voor mij één van de hoogtepunten uit de reeks dit jaar.

Dit is de derde release in de Quiet Rebels reeks van Nc’nean, telkens samengesteld door een medewerker van de distilleerderij. Het begon met de Annabel, genaamd naar oprichter Annabel Thomas, gevolgd door de Lorna, genaamd naar de master distiller Lorna Davidson en nu is het tijd voor de Gordon, genaamd naar Distillery Manager Gordon Wood. Gordon koos voor een malt die werd samengesteld met STR rode wijnvaten, ex-sherryvaten en ex-Rivesaltes vaten. Rivesales is een Franse versterkte dessertwijn uit de Longuedoc-Rousillon, een zogenaamde vin doux naturel.

Drankenhandel GOS is een whiskyshop in Heers – voor mij niet bepaald bij de deur, maar ze verzenden ook, dus was het een koud kunstje om twee flesjes hiervan naar Gentbrugge te krijgen. Het betreft een jonge Auchentoshan van een refill barrel die speciaal voor hen werd gebotteld in de Old Particular reeks van Douglas Laing.

Whisky Sponge – AKA Angus McRaild – is een innemend man met een geweldig gevoel voor humor en een bijzonder gave met woorden. Zo bottelde hij met Decadent Drinks dit vat Auchentoshan uit 1991 – een flinke 31 jaar oud, dus! – met de woorden ‘If you are a fan of Auchentoshan, please be aware, this whisky may have too much flavour and charisma for you’. Het is wellicht de beste Auchentoshan die hij ooit proefde, vooral te danken aan het feit dat hij zo on-Auchentoshan is. Zijn woorden, niet de mijne. Toch maar eens proeven, hé?

Deze donkere Auchentoshan – a vatting van twee zogenaamde 1st Use sherry butts – werd gebotteld door de bekende Frans importeur La Maison du Whisky in hun zogenaamde Artist Collective reeks. Dit is release 5.6, een 13-jarige Auchentoshan uit 2007 op 48% met een prachtig label door de Franse kunstenaar Théo Guinard.

Enkele vrienden uit Tienen en omstreken bezoeken de Glengoyne distilleerderij, genieten van zowel een uitgebreide toer als een zogenaamde blending masterclass achteraf en beslissen terstond om deel te nemen aan het (nu niet meer actieve) Cask Owner’s Programme. Ze kiezen zorgvuldig een PX hogshead uit en betalen 10 jaar warehousing vooruit. We schrijven 2010. Bedoeling was het vat te bottelen op 11 jaar, maar de pandemie stak daar een stokje voor. Uiteindelijk moesten de drie (Koen, Charly en Glenn) wachten tot juni 2023 alvorens hun vat #1837 gebotteld wordt. Het leverde 318 flessen op. De vatsterkte van 56.3% is indrukwekkend, maar vooral het diep bronzen kleurtje spreekt onmiddellijk tot de verbeelding. Koen (en zijn betere helft) en Charly zakken af naar Gentbrugge om mij hun release voor te stellen (Glenn zat in het buitenland, ocharme, altijd maar werken). Ik was niet alleen aangenaam verrast met de eer, maar vooral ook omver geblazen van deze malt!