WhivieBlog

Glen Elgin ligt, zoals de naam al aangeeft, net buiten de stad Elgin in de Speyside. De malt is, samen met Mannochmore en Glenlossie, een belangrijke component in de blend White Horse. Er zijn amper officiële bottelingen en de core range bestaat slechts uit een eerder saaie Glen Elgin 12 Year Old die voor minder dan 40 EUR te verkrijgen is. We proeven daarentegen een 13-jarige uit 2000, geselecteerd door Van Wees uit Nederland, maar gebotteld door Spirits of Scotland.

Weetje: dit is het ‘b-label’ van Gordon & Macphail, hoewel daar ook flink wat pareltjes onder gebotteld werden.

Het is alweer de vierde en laatste release in de Tribe Series van MMM – Mark & Manny’s Malts. Traditiegetrouw zoeken Manny en ik dan naar een rokerige whisky en dat is dit jaar niet anders, maar in tegenstelling tot wat u zou verwachten gaat het hier niet om een Islay of Island whisky. Neen, we vonden dit uitzonderlijke vat… in de Highlands.

We zijn verheugd dat we onze Tribes Series met zo’n mooi single cask kunnen afsluiten. Het was een jaar dat moeilijk te overtreffen zal zijn, maar de jacht op nieuwe vaten voor ons 5^e jaar is geopend.

Hallo daar, Talisker 41 Year Old Bodega Series. Het is de tweede release in een triptiek van sherry gefinishte malts van stocks uit 1978. Zo verscheen vorig jaar de Talisker 40 Year Old in de Bodega Series gefinished op Amontillado-vaten van de bodega Delgado Zuleta. Deze release is gefinisht op Manzanilla-vaten van dezelfde bodega en vormt meteen de oudste (en duurste) Talisker die al verscheen. Deel drie is wellicht voor 2020.

Met een prijskaartje van om en bij de 3.500 EUR (maar hij komt dan ook in een bijzonder mooie verpakking) is dit zeker geen whisky voor iedereen en da’s jammer. Want hij is goddelijk.

Auchentoshan heeft zopas twee nieuwe expressies gelanceerd in de duty free range. De American Oak Reserve op 40% werd samengesteld met enkel first fill bourbonvaten, terwijl de Dark Oak op 43% een vatting is van bourbonvaten, oloroso en PX sherrvaten. U zal begrijpen dat ik die uiteraard onmiddellijk wil proberen, de Toshan Man zijnde…

Telkens er bij Auchentoshan een nieuw vat wordt aangestoken voor de bezoekers, ben ik er als de kippen bij om mij enkele flessen te bestellen. Want ze zijn stuk voor stuk goed tot excellent. Dat neemt niet weg dat ik van dit vat, dat ondertussen alweer vervangen werd, geen open fles heb staan. Gelukkig is daar whiskygabber Anthony die tijdens een recent bezoek ook een flesje meebracht en me daar een erg gul sample van liet geworden.

Het is de Auchentoshan 2009 oloroso sherry cask #4389.

Op een blauwe maandag werd deze Halloween edition van Douglas Laing via sociale media aangekondigd en tegen dat ondergetekende van een dag noeste arbeid (yeah, right) thuiskwam en het bericht las, was deze Auchentoshan al lang uitverkocht. Dedju! Maar ‘geluk is voor aardige mensen’, zegt men wel eens en enkele dagen later liet Douglas Laing verstaan dat er toch nog een aantal flessen online zouden komen en deze keer was ik er wél als de kippen bij en kon me twee flessen bemachtigen. Oef!

Hij werd gestookt op 31 oktober 1996, vandaar… Halloween!

Whivie – Whisky Voor Iedereen – bestaat tien jaar! Dat kunnen we natuurlijk niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Dus gingen Ilse, Niek en Mark op zoek naar een heerlijke whisky om ons eerste decennium mee te vieren. Een goeie single malt was een voor de hand liggende keuze, totdat we plots dit sherryvat ontdekten dat bij de geboorte – in 1993 – gevuld werd met niet één, maar twee single malt spirits. Blended at birth, wordt zoiets genoemd. De whisky rijpte een kwarteeuw lang alvorens Whivie hiervan 100 flessen liet afvullen.

Ik hoef er geen tekening bij te maken dat we bijzonder trots zijn op deze botteling. Deze blended malt is gewoonweg hemels! Release op 28-10-2019, dag op dag 10 jaar na de lancering van ons blog. Slàinte!

Da’s echt wel een golden oldie ondertussen en ik heb ‘m dan wel in mijn verzameling, maar open ging hij nooit en dus heb ik ‘m ook nog niet geproefd. Maar via sociale media zag ik een liefhebber die deze aanbood in samples (de zogenaamde bottle share) en dus was ik er als de kippen bij om een flink sample te bestellen zodat ik deze eindelijk toch eens aan de lippen kon zetten. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb!

Ondertussen bracht hij langer door op fles dan dat hij ooit op vat gezeten heeft.

Deze malt proefde ik jaren geleden voor het eerst tijdens een whiskydiner in The Hielander, het onvolprezen Schotse restaurant in hartje Alkmaar met de immer sympathieke Nederschot Wullie Macmorland achter het fornuis. Ik was er zo weg van dat ik daags nadien naar de lokale slijterij liep om een fles mee naar huis te nemen. Maar ik voegde ze toe aan mijn verzameling en proefde hem sindsdien dus niet meer. Fast forward naar 2019 en mijn gabber Manny staat in een (andere) whiskyshop en ziet deze staan. Of hij ‘m moet scoren voor me? Zo gezegd, zo gedaan en nu kan ik de fles lekker openen zonder mijn verzameling te ‘beschadigen’.

Deze Auchentoshan rijpte eerst op bourbonvaten en kreeg daarna een lange finish op Amontillado sherryvat.

In 1964 pootte Inver House Distillers een graandistilleerderij neer op het industrieterrein Moffat in Airdrie zo’n 20 kilometer ten oosten van Glasgow. De graanwhisky zou de naam Garnheath meekrijgen. Maar zoals bij vele graandistilleerderijen in die tijd, werden er ook pot stills geïnstalleerd om drie types malt te produceren: Glen Flagler, Killyloch en Islebrae. Die zijn nog moeilijk te vinden zijn, wetende dat de distilleerderij al in 1985 terug dicht ging. Fast forward naar 2019 : ik krijg een fles fles Glen Flagler 5 Year Old te pakken.

Nou, ik laat nooit een kans liggen om vloeibare geschiedenis te proeven!

De derde expressie in de Johnnie Walker Blue Label Ghost & Rare serie is gearriveerd. Deze keer is de leidende ‘ghost’ malt Glenury Royal, vervoegd door Pittyvaich en de grain Cambus, terwijl de ‘rare’ vertegenwoordigd zijn door Inchgower, Glenlossie, Glen Elgin, Glenkinchie en de grain Cameronbridge.

Het resultaat is decadent delicieus!

Diageo is duidelijk nog niet klaar met Game of Thrones. Na de Johnnie Walker White Walker van vorige jaar, komen ze nu met twee nieuwe blends: A Song of Ice rond Clynelish en A Song of Fire rond Caol Ila. Ik was niet erg enthoesiast over de White Walker en hoop dat deze twee me wel op andere gedachten kunnen brengen.

Splinternieuw is hij, de Mackmyra Vintersol. Het betekent zoveel als winterzon en dat verklaart waarom hij in het thuisland – via Systembolaget – pas vanaf 4 oktober beschikbaar zal zijn. Het is wederom zo’n ‘seizoenswhisky’, deze keer gefinished op portovaten van Quita Do Vallado – één van oudste portomakers uit de Dourovallei, opgericht in 1716.

De finish duurde maar liefst 16 maanden.

Af en toe terug naar de basis kan zeker geen kwaad. Wij whiskyliefhebbers zijn immers verwend (gewoonlijk zorgen we hier zelf voor, natuurlijk) en gaan dan vaak voorbij aan de whisky’s die de categorie hebben groot gemaakt: blends. Dus laten we deze eens proberen: Ballantine’s Finest, nog steeds één van ’s werelds best verkopende Scotches.

Elk jaar proberen we in onze reeks een buitenbeetje te steken. Dit jaar pakken we uit met… een Ierse single malt! We noemden hem The Fenians. De term komt oorspronkelijk uit de Ierse mythologie van de Fianna, een groep van legendarische krijgers aangevoerd door Fionn mac Cumhail. Vandaag de dag is Fenian eerder een denigrerende term in Ierland waarmee Ierse nationalisten en/of katholieken worden bedoeld, voornamelijk in Noord-Ierland. De term wordt ook in Schotland gebruikt om te refereren aan de Schotse katholieken of Schotten van Ierse afkomst. We zijn maar wat trots op onze Ierse ontdekking, want dit fruitbommetje zal ons heel de nazomer een glimlach op het gezicht bezorgen.

Genieten met Grote G!

Ik heb er even op moeten wachten, maar dankzij een Schotse makker kon ik eindelijk toch de hand leggen op deze Feis Ile 2019 release van mijn favoriete distilleerderij op Islay: Caol Ila. Er leuk vind ik het feit dat er transparant op het label wordt vermeld dat deze whisky rijpte op ‘sherry-treated American Oak casks’.

En hij is ‘out of this world’ lekker!

Bulleit (spreek uit ‘bullit’, zoals kogel in het Engels) werd tussen 1830 en 1860 op de markt gebracht door Augustus Bulleit, maar met het overlijden van de creator verdween ook het merk. Tom Bulleit, achter-achter-kleinzoon van Augustus, bracht daar in 1987 verandering in. En Bulleit doet het blijkbaar zo goed, dat Diageo het merk inlijfde. Naast de gewone Straight Bourbon Whiskey hebben ze ook een 95 Rye en sinds kort is er deze 10 Year Old. Da’s best leuk.

Terwijl de meeste merken net leeftijdsaanduidingen gaan vervangen door NAS, doet Bulleit net andersom.

Toen ik vernam dat Asta Morris weer een Glen Keith 1994 op de markt ging brengen, wreef ik mij al anticiperend in de handen. Immers, de vorige release zo’n klein jaar geleden, was werkelijk fabelachtig maar wel bestemd voor Japan. Slechts 42 flessen bleven in onze contreien achter en werden verkocht via een Nederlandse slijterij. Uiteraard waren die snel weg en moest ik het stellen met een sample. Nu was ik wel degelijk op tijd om één van de 179 flessen te pakken te krijgen.

Ik heb de naam van deze distilleerderij al op verschillende manieren horen uitspreken, maar blijkbaar moet je toch ‘glen-toch-ers’ zeggen. Ze werd in hartje Speyside, nabij Keith, opgericht in 1897 door James Buchanan, de man die later wereldberoemd zou worden met zijn Black & White blend. Huidig eigenaar Chivas gebruikt hem voor zijn eigen blend, maar hij gaat ook in Ballantine’s (samen met Glenburgie en Miltonduff).

Dat Bert een zwak heeft voor dit soort malts mag blijken uit het feit dat dit al het vierde single cask is dat hij uitbrengt van deze distilleerderij.

Milltonduff uit Elgin is ook weer zo’n nobele onbekende. Net als Glenburgie is het één van de belangrijkste malts in de bekende blend Ballantine’s, maar net als Glenburgie loont het ook echt de moeite deze malt zelve te leren kennen. Dit single cask – een sherry butt – werd gedeeld tussen Europa en Maltoyama in Japan.

Wist-je-dat-je: het is de eerste Miltonduff onder het Asta Morris label.