WhivieBlog

Bottelaar: Sint Sixtus Abdij
Regio: België
Fles: Westvleteren 8, oud versus nieuw, 33cl
Kleur: bruin
ABV: 8%

Emmy d’Arc

Naast de wereldberoemde en vaak tot beste bier ter wereld uitgeroepen trappist Westvleteren XII, bestaat er ook deze Westvleteren VIII, of 8, afhankelijk van wanneer hij gebotteld werd. Deze artisanaal gebrouwen Belgische trappist is een donker bier van hoge gisting met nagisting op fles. Ik zet vandaag met veel plezier (en met grote dank aan mijn collega Timothy) een oude (zonder label) en nieuwe versie (met label) tegenover elkaar. De oude heeft een vervaldag van 20/01/2025 op de kroonkurk staan (dus toch ook weer niet zo heel oud, toegegeven), de nieuwe een vervaldag in de toekomst, zijnde 26/11/2027. Ik ga met de nieuwe beginnen. Beide bieren schenken roodbruin met een beige kraag die mooi overeind blijft. Hier ga ik toch even voor zitten.

Neus nieuw: aantrekkelijk en donkerzoet op een handjevol noten, karamel en zachte toetsen van fruit, met name pruimen en rozijntjes.

Neus oud: deze ruikt een pak ronder en zuurder, als ik dat zo mag uitdrukken. Karamel, maar ook pompelmoes, groene noten en iets aards. Indrukwekkend.

Smaak nieuw: op smaak is hij zoeter dan verwacht met vooral karamel en pruimen, aangevuld met een verloren gelopen rozijn en vijg. Mooi moutig, dat wel. Je proeft het graan als het ware.

Smaak oud: donkerzoet en fruitig, verrassend zacht en rond op de tong. Dadels zijn het leidende fruit, nu. Dit staat mij erg aan en het verschil met de ‘nog niet vervallen’ versie is significant.

Finish nieuw: Een mooie toets van bittere hop, maakt het plaatje compleet.

Finish oud: de bitterheid is nu een pak minder, met de nadruk op het zoete fruit.

Met zijn 8% gaat deze Westvleteren gevaarlijk vlot naar binnen. En qua complexiteit komt hij aardig in de buurt van de XII. En nu toch efkes op de zetel gaan liggen en nog maar eens naar het debuutalbum van Emmy d’Arc luisteren.

Geproefd door Mark Dermul op 10-06-2025

Brouwerij: Huyghe
Regio: België
Fles: Delirium Black, Barrel Aged, 75cl
Kleur: roodbruin
ABV: 11.5%

Dermulium

Brouwerij Huyghe is naar eigen zeggen reeds actief sinds 1654. Dat klopt niet helemaal, natuurlijk. Er zou wel historisch bewijs zijn voor het feit dat er op de Appelhoek in Melle reeds brouwersactiviteit gaande was, maar het was pas in 1902 dat Léon Huyghe verhuisde van Poperinge naar Melle en aan de slag ging in de brouwerij aldaar. Pas in 1936 werd ‘Den Appel’ – zoals de brouwerij bekend stond – omgedoopt tot Brouwerij Huyghe. En pas in 1988 verscheen voor het eerst het bier Delirium tremens – het roze olifantje was geboren en ging in 1998 aan de haal met een gouden medaille op het World Beer Championship in Chicago. In mijn glas zit echter de op vat gerijpte versie: Delirium Black – ook bekend als Delirium Barrel Aged – die het levenslicht zag in 2019. Het bier mocht 9 maanden rijpen op voormalige bourbonvaten van de Buffalo Trace distilleerderij. Ik kreeg de fles cadeau van mijn makker Benny VDB die de naam Delirium op het label had overplakt met een eigen label waarop ‘Dermulium’ stond geschreven. Spitsvondig! Het bier schenkt een prachtig roodbruin met een beige kraag van fijne belletjes die heel de proefsessie overeind blijft, wat ik wel erg prettig vind.

De neus barst van de vanille, ongetwijfeld van de bourbonvaten, terwijl ook het alcoholpercentage zich laat voelen (ruiken?). Een zachte kruidigheid is merkbaar, die me wat doet denken aan Ras el Hanout. Er zit ook iets aangenaams aards in. Dit is een prima neus.

De smaak is uitstekend (als je van dit type bier houdt). Een moutig hart met diepe, donkerzoete toetsen van karamel en kandijsiroop, geroosterde amandelen en zelfs een hint van bourbon. En ik moet bekennen dat ik wel te spreken ben over het feit dat dit bier, ondanks het hoge ABV, niet boozy aandoet, maar vlotjes drinkbaar blijft.

De finish wordt een tikkeltje snoeperig met opnieuw flink wat kandijsuiker, maar de kruidigheid zorgt voor balans;

Erg lekker. Dankjewel, Benny! Ik liet me nog vertellen dat dit bier eigenlijk een mix is van Delirium Nocturnum en Delirium Christmas.

Geproefd door Mark Dermul op 27-05-2025

Bottelaar: Vlaamse Bierliefhebbers vzw
Regio: België
Fles: Vlaamse Furie, tripel, 33cl
Kleur: troebel lichtbruin
ABV: 8.5%

Niet Neuten

Ik ben al een paar jaar lid (als ik dat zo mag noemen) van de Facebook groep Vlaamse Bierliefhebbers, waar ik ook mijn bierschrijfsels mag publiceren en inspiratie opdoe voor andere biertjes. Het was een kwestie van tijd alvorens de beheerders met een eigen proefbrouwsel op de proppen zouden komen, me dunkt. Ze maakten een tripel en doopten die ‘Vlaamse Furie’, met een prachtig etiket. Neen, ik heb geen idee waar deze verkrijgbaar is en hoe groot de oplage is (was?), maar kreeg van één van de beheerders – Werner – een tweetal flesjes om het biertje eens te proeven (dit was een meer dan faire ruil voor twee flesjes van ‘mijn’ stout FoxTown All Hail the Toshan Man die ik hem had gestuurd). Voor een tripel schenkt deze toch aardig donker. Een melkchocoladebruin en licht troebel met een witte kraag die relatief snel gaat liggen.

Hola, dat ruikt aangenaam fruitig. Vooral rood fruit, zelfs. Dat zag ik niet aankomen. Aardbeien en frambozen in een moutig jasje. Apart, maar wel heel lekker.

Ook op smaak is het een erg fruitige, bijna snoeperige bedoening. Zijn we zeker dat dit een tripel is en geen strawberry-infused quadrupel? Ja, dat zijn we, maar could have fooled me! Het probleem is dat hij op mijn zonovergoten terras veel te makkelijk naar binnen gaat. Verfrissend en aangenaam.

Finish, finish? Niet neuten, van een finish is er geen sprake. Wat doe je dan? Juist. Nog een slok pakken.

Proficiat, Werner en co, met dit heerlijke eigen brouwsel. Jullie mogen daar terecht trots op zijn.

Geproefd door Mark Dermul op 28-04-2025

Brouwerij: Moortgat
Regio: België
Fles: Duvel Imperial Blond, 330ml
Kleur: goud
ABV: 10%

Tornado

Hola, kijk nu, Moorgat pakt uit (sinds april 2025) met een nieuwe limited edition: Duvel Imperial Blonde. Hij bevat minder hop, maar meer mout dan de klassieke Duvel en zit ook hoger in alcohol, namelijk een forse 10%. Het is een experimenteel bier in de zogenaamde Brewmasters’ Selection. Hij schenkt iets donkerder dan de gewone Duvel, maar vertoont nog steeds een prachtige, witte schuimkraag én de typische tornado. Dat ziet er hier wel heel erg smakelijk uit.

De neus is fris en licht bitter, maar de typische toetsen van citrus tekenen ook hier present, hoewel ik me niet van de indruk kan ontdoen dat deze wat zoeter ruikt dan zijn klassiekere broertjes. Ik kan het alleen maar toejuichen. Dit is licht anders, maar minstens even aangenaam.

Oh, ja, op smaak is deze een pak zoeter! Gekonfijte appelsien, perzik en karamel. Het feit dat hij ook wat steviger in alcohol zit, is geen nadeel. Het blijft een frisse jongen, maar een doordrinker durf ik deze niet noemen. Het bittertje dat zo kenmerkend is voor Duvel is aanwezig, maar een pak subtieler dan je gewend bent. Dankzij de hoge carbonatie – de zogenaamde tornado in het glas – danst hij prettig op de tong. Dus inderdaad, ook op de tong licht anders, maar minstens even aangenaam.

De afdronk is wat aan de kort kant, maar een pak minder drogend dan de klassieker. Wederom: licht anders, maar minstens even aangenaam.

Een geslaagde uitgave, als u het mij vraagt. Dus… deze Brewmasters’ Selection dient stante pede zijn ‘limited edition’-juk afwerpen en zonder twijfel toegevoegd worden aan de core-range. Ik wil dit bier in de toekomst kunnen blijven drinken!

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2025

Bottelaar: Sint Sixtus Abdij
Regio: België
Fles: Westvleteren Blond, 33cl
Kleur: blond
ABV: 5.8%

VI

Naast de wereldberoemde en vaak tot beste bier ter wereld uitgeroepen trappist Westvleteren XII, bestaat er ook deze Westvleteren Blond (voorheen gekend als de Westvleteren 6 of VI), gebrouwen met gerstemout, suiker, gist en hop door de paters van de Sint Sixtus Abdij in West-Vlaanderen. Het bier schenkt donkerblond en licht troebel met een prachtige witte schuimkraag die standhoudt.

De neus is heerlijk fris op citrusfruit (citroen en zeste van limoen) en mout. Dit is erg uitnodigend en ik kan amper wachten om een goeie slok te nemen.

De smaak is verfrissend op zoete mout. Iets minder fruitig dan de neus, maar met een zachte kruidigheid en mooie hoptoetsen die hem een dorstlessend bittertje geven. Het geheel is prima gebalanceerd.

De finish is middellang en best droog te noemen.

Lekker fris, hoor. Hier lust ik er wel twee van. Bedankt voor het flesje, Timothy.

Geproefd door Mark Dermul op 30-06-2025

Brouwerij: Haacht
Regio: België
Fles: Mystic Krieken, 25cl
Kleur: rood
ABV: 3.5%

Krieken

Mystic Krieken is een gearomatiseerd witbier met kriekenconcentraat, gebrouwen met gerst, ruwe tarwe en tarwemout. Het werd voor het eerst gelanceerd in 2006. Het schenkt, zoals je zou verwachten, dieprood met een witte kraag die snel gaat liggen.

Op de neus krijg ik onmiddellijk de geur van die typische gummi kriekensnoepjes en absoluut niets meer. De vraag is of je meer moest verwachten, natuurlijk… Oh, wacht, ik ruik nog wat amandelschaafsel. Het bier geurt in alle eerlijkheid volledig naar verwachting.

Zeer zoet, natuurlijk, met een zacht zuurtje. Uiteraard krijg je de smaak van krieken, maar ook een hint van anijs en zelfs iets van basilicum. Wie van een kriekbier houdt, gaat dit zeker kunnen appreciëren, hoor.

De afdronk is erg kort, maar dankzij het witbier als basis is hij tegelijkertijd dorstlessend en niet plakkerig, wat ik een voordeel vind.

In 2019 behaalde deze Mystic nog een bronzen medaille in de categorie ‘flavoured beers’ op de International Beer Challenge. Dit is prima in zijn genre.

Geproefd door Mark Dermul op 30-03-2025

Brouwerij: Roman
Regio: België
Fles: Ename Blond
Kleur: goudblond
ABV: 6.6%

Sint-Salvador

De abdij van Sint-Salvador nabij Ename werd opgetrokken rond 974 in opdracht van Godfried van Verdun, maar met de grond gelijk gemaakt in 1033 door de inval van de ‘Franse’ Graaf van Vlaanderen. In de 12^e en 13^e Eeuw werd ze volledig afgebroken en herbouwt, maar tijdens de Beeldenstorm opnieuw platgebrand en tijdens de Franse Revolutie opnieuw met de grond gelijk gemaakt. Je kan de gereconstrueerde fundamenten tegenwoordig bezoeken. Vandaag de dag brouwt Brouwerij Ramon vijf volwaardige abdijbieren, waaronder de Ename Blond. Het bier schenkt een helder goudblond met een prachtige, witte kraag die overeind blijft tot mijn glas leeg is.

De neus is fris met een hint van tropisch fruit, zoute mout en flink wat hop. Hij vertoont zelfs iets mineraal, wat me eigenlijk wel aanstaat. Dit is een erg frisse neus.

Gevaarlijk drinkbaar, hoor. Zoete mout en zachte toetsen van fruit (hint van citrus en ananas) wordt gevolgd door een dorstlessend bittertje.

Van een finish is hier amper sprake.

Niet groots, niets speciaal, maar wel bijzonder fris en dorstlessend.

Geproefd door Mark Dermul op 23-03-2025

Brouwerij: De Halve Maan
Regio: België
Fles: Sportzot, alcoholvrij, 330ml
Kleur: amber
ABV: 0.4%

Gedealcoholiseerde Zot

De Halve Maan is een prachtige brouwerij – zeker een bezoekje waard – in het hart van de al even prachtige stad Brugge. Het is de thuishaven van bieren zoals Straffe Hendrik, Blanche de Bruges en de Brugse Zot. Die laatste is razend populair geworden over de jaren heen en daarom is de familie uitgebreid met de Brugse Zot Dubbel, Brugse Bok en de Sportzot; de alcoholvrije versie. De Brugse Zot is hiervoor de basis en dan wordt het bier gedealcoholiseerd. Da’s degene die nu in het glas zit. Hij schenkt een erg donker amber, bijna karamelkleurig met een witte kraag van middelgrote bellen. De kraag blijft netjes overeind, wat het bier een smakelijk uitzicht geeft.

De neus is kruidig, aards en licht fruitig, maar in alle eerlijkheid relatief gesloten. Moutig, dat wel. Mogelijks te danken aan de vier graansoorten die gebruikt worden bij de productie.

Ook op smaak is het slechts een tikkeltje fruitig, maar vooral erg moutig (wat geen probleem is, overigens) en licht kruidig. Midpalate verschijnt een bittertje. Doet me wat denken aan een volkorenboterham op een boerderij, eerlijk gezegd.

De afdronk is middellang, blijft vooral moutig en heeft een licht bittertje op het sterfbed.

Ik haalde deze in huis omdat ik van een handjevol vrienden, onafhankelijk van elkaar, te horen kreeg dat deze wel heel erg goed was. En hoewel ik hem verre van slecht vind, ben ik er nu ook weer niet helemaal kapot van.

Geproefd door Mark Dermul op 22-03-2025

Brouwerij: Maîtresse
Regio: België
Fles: Bierisky, Maîtresse & Bruges Whisky Company
Kleur: bruin
ABV: 11%

Whiskystout

De bieren van bieratelier Maîtresse worden in Gent gebrouwen, bij BeerSelect. Ze hebben een blonde IPA, een tripel en een quadrupel. Maar in samenwerking met de Bruges Whisky Company ontwikkelden ze deze Bierisky, een zwaar, donker bier verrijkt met de whisky uit Brugge. Het bier schenkt donkerbruin met een beige kraag die goed stand houdt.

Aantrekkelijke, donkerzoete maar tevens flink alcoholische neus op pruimen, dadels en… whisky! Ik ben niet aan het zeveren, ik meen echt het DNA van Thibaut’s stooksels te ruiken. Dat wordt nog verder verrijkt met chocolade, koffie en een hint van gestoofd witloof. Heerlijk.

Lekker romig op de tong en onmiddellijk is daar weer die toets van chocolade en whisky. Mon Chéri overgoten met koffie en dan nog een goeie lepel ahornsiroop. Dan wat tamme kastanjes en gestoofd witloof. Maar het is wel een stevige jongen, hoor. Hoewel het niet op het label vermeld wordt, is dit duidelijk een stout.

De afdronk is lang, donkerzoet met een erg subtiel bitter staartje.

Op het label staat nog ‘Magic in a bottle’, louter ter info. Dit was wel erg genietbaar.

Geproefd door Mark Dermul op 22-03-2025

Brouwerij: Bosteels
Regio: België
Fles: Tripel Karmeliet Grand Cru Tripel Distilled, 75cl
Kleur: goud
ABV: 9.7%

Tripel Distilled

Ik proefde een klein jaar geleden de met veel bombarie aangekondigde Tripel Karmeliet Grand Cru, die me echt wel kon bekoren. Welnu, eind 2024 kondigden ze een nieuwe variant aan, namelijk de Tripel Distilled Edition, waarbij ze een batch van hun driegranenrecept ook effectief drie keer distilleerden en vervolgens de verkregen spirit macereerden met kruiden. Dat distillaat werd nadien terug gemengd met het originele bier. Kijk… dat vind ik boeiend, dus proef ik hem met flink wat gusto. Deze Karmeliet schenkt goudblond met een spierwitte, elegante schuimkraag.

De neus is verrassend intens op bergamot, vanille en een zachte kruidigheid. De hoppen laten zich niet onbetuigd, maar moeten toch de duimen leggen tegen een hint van rijpe banaan.

Op de tong vertoont dit bier een mooie romigheid en zachte kruidigheid (denk kardemom en kruidnagel), maar vooral een frisse zoetzure toets als van bergamot en appelsien. Erg smaakvol, hoor.

De afdronk is best lang te noemen en zelfs een tikkeltje complex. De spirit laat zich opmerken.

Ik ben fan. Blij dat ik hier drie flesjes van te pakken kreeg. Ik vrees dat de overige twee niet lang zullen leven.

Geproefd door Mark Dermul op 12-01-2025

Brouwerij: Haacht
Regio: België
Fles: Ommegang Tripel, 33cl
Kleur: blond
ABV: 8%

1549 – 2011

In 1549 was er de blijde intrede van Keizer Karel in Brussel. Dit wordt nog jaarlijks herdacht met de zogenaamde Ommegang, een evenement dat jaarlijks duizenden kijklustigen van over heel de wereld trekt. Sinds 2011 is Brouwerij Haacht één van de sponsors van dit evenement en daar hoort natuurlijk een apart bier bij. Da’s deze Ommegang Tripel geworden, die hergist op fles. Het bier schenkt goudblond met een hoge, witte kraag van kleine belletjes. De kraag blijft heel de proefsessie overeind. Ik hou daar wel van.

Frisse neus op hoppen, mout en citrus. Ik ontwaar nog een aangenaam zoetje waar ik niet meteen de vinger op kan leggen.

Oh, ja, dit is lekker! Citrus en mout komen eerst, maar worden dan mooi gevolgd door een flink bittertje dat zo dorstlessend werkt. Maar wederom verschijnt er dat mooie zoetje midpalate, dat ik niet meteen kan identificeren. Ik ga het vanille dopen.

De afdronk is kort, maar wel lekker. Bitter en zoet.

Een absolute doordrinker die op een overvol terras niet anders kan dan scoren. Maar ik beken, ik heb het in het Gentse nog niet vaak op de kaart zien staan. Wellicht makkelijker te verkrijgen in een Brusselse kroeg.

Geproefd door Mark Dermul op 12-01-2025

Bottelaar: The Highlands & Islands Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Ileach Cask Strength, b. 2022, Ex-Bourbon American White Oak
Kleur: koper
ABV: 58.0%

Korrel Zout

Ik beken, ik ben in herhaling aan het vallen. Want ook van deze Ileach Cask Strength proefde ik een release uit 2015, dankzij een sample van Pat. Ook dit sample, van een release uit 2022, kreeg ik door hem in de hand gedrukt. Cask strength is volgens mij echter met een korrel zout te nemen, want elke batch werd tot nu toe op 58% gebotteld… Soit.

Pindanoten, zeewier, peren, abrikozen, geitenkaas, natte aarde en plasticine… da’s een krachtige,  niet bepaald gemakkelijke, maar wel erg lekkere neus. Dadels en spek gaan hier hand in hand. De turf is onmiskenbaar, doch subtiel. Een vers gedoofd vreugdevuur verschijnt in mijn geestesoog.

Lekker olieachtig en flink mondvullend, hoor. De turf springt van de smaakpapillen af, zorgt voor een warme rokerigheid die ondersteund wordt door een pittige kruidigheid met nootmuskaat op kop, gevolgd door paprika en kalisse. Stevig! Het fruit schemert pas door bij de tweede slok en is verrassend zoet en geel (abrikoos, perzik). Deze wordt zowaar best complex, als u het mij vraagt.

De afdronk is lang, erg lang, en warm. De strijd tussen zoet en zilt gaat hier onverminderd door, maar je mond blijft wel kurkdroog achter.

Dit spul is erg goed en makkelijk aan te bevelen, zeker als je de prijs in acht neemt. Dit kost niet eens 50 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-07-2025

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich The Classic Laddie Scottish Barley, OB 2022
Kleur: licht goud
ABV: 50%

Ananas

De Classic Laddie van Bruichladdich wordt gestookt van 100% Schotse ongeturfde malt. Bij het bottelen wordt hij versneden naar 50%, wat ik best goed vind. Ik kreeg een sample van deze klassieker toegestopt door Pat, één van mijn whiskyvrienden en vaste bevoorrader van samples (waarvoor dank!).

Heldere neus op Europees fruit, pannenkoekendeeg en vers afgereden gras. Zachte maritieme toetsen worden compleet de kop ingedrukt door heerlijke honing. Ananas komt plots sterk opzetten. Dit is erg lekker, hoor.

Ook op smaak is het prima. Zacht kruidig met flink wat vanille, ananas en wit brood. Citrus en appels zwaaien de plak, maar de verassing is toch de ananas – dat zag ik niet aankomen, maar het is wel erg lekker.

De afdronk is dan misschien wat aan de korte kant, hij is wel aangenaam. Wit brood, zachte peper en bovenal mooie fruitige toetsen tot het eind.

Met een prijskaartje van rond de 50 EUR is dit een aanrader voor wie eens een ongeturfde Ileach wil proeven. Bedankt voor het sample, Pat.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-07-2025

Bottelaar: The Vintage Malt Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Finlaggan Sherry Finished, b. 2021, Ex-Bourbon & Sherry Finish
Kleur: koper
ABV: 46%

Rokerig Randje

Finlaggan is een niet-nader-genoemde Islay whisky. En gokken heeft weinig zin, want de Vintage Malt Whisky Company heeft al een Caol Ila, Laphroaig en Lagavulin gebotteld in deze reeks. En ik heb al het geluk gehad om flink wat releases te proeven, waaronder deze Finlaggan Sherry Finished. Dat was toen een sample dat ik van mijn makker Pat mocht ontvangen van een fles die in 2016 gebotteld werd. Of ik een recentere release wilde proeven? Geeft een koe melk? Deze whisky, gebotteld in 2021, rijpte eerst op bourbonvaten en kreeg dan een finish op sherryvaten.

Gerookt spek, rood fruit, nougat en een toefje rubber: dat is de neus van deze malt in een notendop. Zacht rokerig, maar bovenal zoet.

Mooi olieachtig en lekker zilt met een steeds dominanter wordende rokerigheid. De turf is luid. Het fruit – dat in de vorm van abrikozen, rozijnen en rood fruit verschijnt – heeft best wel wat moeite om zich te tonen in dit geturfde, zilte geweld. Vanaf de tweede slok, echter, is het fruit wel mooi te ontdekken. En het geheel is zonder twijfel erg lekker.

De afdronk is zacht drogend, zoet en kruidig met dat mooie rokerige randje dat lang nazindert.

Caol Ila? Laphroaig? Lagavuling? Who cares, dit is lekker en betaalbaar (rond de 50 EUR). Dankjewel, Pat.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-07-2025

Onlangs was ik te gast op een wel erg indrukwekkende tasting in Gent, waar het gamma van Berry Bros & Rudd werd voorgesteld. De apotheose van de tasting was deze 28-jarige Bunnahabhain die – terecht – werd gebotteld in de reeks Exceptional Casks. Het vat werd te slapen gelegd toen ondergetekende nog niet eens meerderjarig was, stel je voor. Liquid history.

Distilleerderij: Bowmore
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bowmore Legend, OB 2022, Bourbon barrel
Kleur: goud
ABV: 40%

Introductie

De Bowmore Legend proefde ik voor het eerst in 2010. Dan was het wachten tot 2017, dankzij een sample dat ik van mijn makker Pat ontving. En nu doet hij het weer, die Pat, door mij een sample van deze malt uit 2022 in de handen te stoppen. Eens benieuwd of deze latere batch even goed of beter is dan de vorige.

Frisse neus (voor een Islay) op citrus en ontbijtgranen, met een erg moutig hart. Van rookontwikkeling is amper sprake. Dit is verrassend zacht en… als ik heel eerlijk ben… een beetje saai.

Ook op de tong is het allemaal aan de zachte kant, maar wel boeiender dan de neus beloofde. Best fruitig op appelsien en limoen met een mooi zilt randje van wat zeewater en turf. De rook is al een pak prominenter en dat hij deze malt echt wel nodig. Wat late honing en vanille tegenover de zilte, maritieme toetsen. Prima balans.

De afdronk is kort tot middellang, waarbij de rook relatief snel optrekt om plaats te maken voor vanille en geel fruit.

Wetende dat je deze malt – die echt wel als een instapper mag beschouwd worden – voor zo’n 35 tot 40 EUR kan aanschaffen, is het een mooie introductie tot Bowmore. Bedankt, Pat!

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-07-2025

Bottelaar: Art Malts
Regio: Frankrijk
Fles: Jean-Luc Pasquet Lot 88 Grande Champagne ‘The Vintage Reserve #5’ for Art Malts, 42 bts
Kleur: koper
ABV: 43.8%

Extase

Het was nog maar van juni van dit jaar geleden dat we ‘The Vintage Reserve #4’ aan de lippen mochten zetten, toen een fantastisch cognac Prunier 1991 uit de Petite Champagne. Maar kijk, nummer 5 is daar al! Nou, ja, ‘al’. Ik had het voorrecht deze te proeven in augustus, maar de effectieve release liet toch nog even op zich wachten. Deze keer handelt het om een cognac van Jean-Luc Pasquet: Lot 88 uit de Grande Champagne. Op het label prijkt een prachtige bolide: een Jaguar 1988 v12. Het huis Pasquet werd opgericht in 1977 (het jaar waarin Star Wars op het witte doek verscheen, om maar iets te noemen) en sinds 1995 worden de wijngaarden volledig biologisch verbouwd, maar dit volledig terzijde.

De neus is heerlijk donker, als u begrijpt wat ik bedoel. Donkere vruchten als rozijnen en pruimen, maar ook een verrassende toets van mokka… Nee, wacht… chocolade met pralinévulling! Nog een hint van koude koffie. Lekker romig, overigens. Iets van crème à beurre. Doet zelfs heel even aan Clynelish denken, stel je voor! Naarmate je hem even laat ademen in het glas wordt hij helderder en zelfs een tikkeltje snoeperig. I like it!

Ook op de tong is hij lekker waxy en meteen vertoont hij een flinke kruidigheid. Lekker pittig op nootmuskaat en kruidnagel met een mespuntje kaneel. Dat gaat mooi hand in hand met de zoete toetsen die zich nu vooral vertalen in agrums en abrikozen. Een druppeltje bijenwas maakt de vergelijking met die Highland whisky wederom mogelijk. Prettig. En ik moet zeggen dat ik hem best wel krachtig vind, ondanks het eerder bescheiden ABV. De tweede slok is fruitiger, helderder… mijn smaakpapillen zijn in extase.

De finish is lang, zacht drogend en bevredigend. Hij evolueert van kruidig naar fruitig naar licht droog om dan een elegante, bittere dood te sterven. Klasse.

Wederom een excellente keuze van Steven. Vanaf vrijdag 7 november hier verkijgbaar voor 279 EUR, maar je gaat er snel bij moeten zijn, want de release is ocharme 42 flessen sterk.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-08-2025

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 15 Year Old 2008/2024 Gordon & Macphail Connoisseurs Choice Cask Strength, Refill American Hogshead #312776, 270 bts
Kleur: amber
ABV: 57.9%

Versus

Een klein jaar geleden proefde ik een fantastische Coal Ila 2009 van Gordon & Macphail die speciaal gebotteld was voor België. Dat was cask #307089. Nu zit ik vat #312776 aan de lippen, te slapen gelegd in 2008 (wat counterintuitive lijkt, want een hoger nummer doch een later afgevuld vat) dat eveneens op vatsterkte werd gebotteld. Dat kan niet mislopen, toch?

Hola, wat krijgen we nu? Deze Caol Ila is verrassend farmy. Ik moet meteen denken aan een schapenstal. Daarnaast natte wol en krantenpapier alvorens de zoete en zilte toetsen hun intrede doen. En dat doen ze met veel gusto: brak water versus appelsien, zeewier versus pompelmoes, een vreugdevuur op het strand versus honing en tot slot nog wat gedroogde stokvis versus jonge appeltjes. Dit is een grootse neus!

Ha, dat wordt erg mooi verdergezet op de tong, maar dan wel met een mooie rokerigheid en een flinke kruidigheid van het vat. Denk gember, witte peper, nootmuskaat en kalisse. Midpalate wordt hij zelfs wat droog, terwijl een stoofpotje van fruit op de achtergrond blijft pruttelen. Machtig.

De afdronk is bijzonder lang, zoet versus zilt versus droog en absoluut bevredigend. Een feest.

Uitstekende Caol Ila en bovendien met zijn prijskaartje van 150 EUR erg fair geprijsd. Dit is een pareltje. Dankjewel voor het sample, Benny.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-07-2025

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 12 Year Old 2012/2024 Signatory for De Straffe Hoek, Wholly Spirits & Prima Vinum, Dechar/Rechar Hogshead #308782, 231 bts
Kleur: amber
ABV: 60.7%

Klepper

Drie Belgische shops, De Straffe Hoek, Wholly Spirits en Prima Vinum, sloegen de handen in elkaar om dit vat Caol Ila uit 2012 te bottelen. En ook al is dit spul al 12 jaar oud, het zit nog steeds op een onheus hoog alcoholpercentage van boven de 60%.

Butterscotch en turf, da’s de neus van deze klepper in een notendop. Eens je voorbij de alcohol geraakt bent, worden je neusvleugels nog verwend met toetsen van karamel, koeienhuid, paardenstal, carré confituur, geroosterde hazelnoten, zeewier en jodium… in willekeurige volgorde. Water toevoegen brengt zijn zoete kant naar boven.

Erg krachtig op de tong, doch niet brandend! Verrassend drinkbaar zonder toevoeging van water, hoewel hij natuurlijk best wel stevig binnenkomt. Maar die heftige kruidigheid verhuld ook de eerder subtiele fruitige toetsen die echt wel onder de oppervlakte schuilen. Mits je je speekselklieren hun werk laat doen en voldoende tijd uittrekt voor deze malt, ontdek je zonder enige twijfel een mooie complexiteit van zoet versus zilt, waarbij het laatste uiteindelijk aan het langste eind trekt. Maar een klepper van een Caol Ila is dit zonder enige twijfel. Verdund word hij een pak zoeter.

Ook de afdronk, die wel een eeuw lijkt te duren, is machtig. Zoet, zilt, rokerig, kruidig, drogend. The whole shebang. Verdund is hij een pak zoeter, ook op de afdronk.

Hij heeft het niet nodig, maar is toch net iets lekkerder, naar mijn onbescheiden mening, met een theelepeltje water. Minder in your face en wat zoeter. What’s not to like? Nu moet ik toch efkes gaan liggen… Merci, Benny.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-07-2025

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 12 Year Old, OB 2023
Kleur: licht goud
ABV: 43%

Stelt Nooit Teleur

De klassieke instapper van Caol Ila, mijn favoriete distilleerderij op Islay, is hun 12-jarge. Die heb ik al (erg) vaak gedronken. En het is fijn vast te stellen dat hij over de jaren heen niets aan kwaliteit moet inboeten. Daarom wordt Caol Ila ook Mr Consistent genoemd, natuurlijk. Ik maakte al tasting notes van een release uit 2008 en 2016. Nu is de release van 2023 aan de beurt.

Zacht zoet op vanille en appels, gedroogd gras en iets van limoen en zachte karamel. Daaronder wat groene olijven en een licht medicinale toets en delicate rook. Lekker en prima in balans.

Olieachtig, zoet en verrassend zacht maritiem. De rook is ook eerder delicaat. In vorige batches vond ik hem wat brutaler, rokeriger en maritiemer. Hier ligt de nadruk veel meer op het fruit (citrus, appel en zelfs iets van onrijpe ananas). Dit bevalt me erg.

De finish is lekker lang. Het zoete moet nu wel de duimen leggen voor het zilte.

Zeer goeie batch, moet ik zeggen. Ik vind ‘m lekkerder dan die uit 2008 en 2016. Merci, Pat. Caol Ila stelt nooit teleur.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-07-2025