WhivieBlog

Distilleerderij: Imperial
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Imperial 19 Year Old 1995/2014 Signatory, Un-Chillfiltered Collection, hogshead 50157+50158, 754 bts
Kleur: goud
ABV: 46%

Darth Vader’s Aperitiefje

Imperial is niet meer. De distilleerderij – die meer dicht was dan open – werd ondertussen afgebroken. Op de terreinen bouwde eigenaar Chivas Brothers in 2014 een moderne distilleerderij die naar de naam Dalmunach luistert. Wij proeven nog een oudje van Signatory uit een reeks waarvan ze al tientallen vaatjes gebotteld hebben. Dit is een vatting van twee hogsheads, versneden naar 46%.

Zomerse en snoeperige neus met ananaskubusjes, banaan, perzik, boterbollen, citroenlimonade en een karrenvracht aan vanille. Lekker waxy. Heel aangenaam en toegankelijk.

Erg romig op de tong. Wederom een karrenvracht aan vanille, een zachte toets van witte peper en een hint van nootmuskaat, alvorens het fruit zijn stempel drukt. Perzik, banaan, ananas, citroen. Een hint van eucalyptus zorgt voor een frisse lift. Dit is gevaarlijk drinkbaar.

De afdronk is middellang en zesty met nog wat houtkruiden op het sterfbed.

Darth Vader’s aperitiefje.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Mijn vriend Joseph uit Taiwan, sterkhouder van de Connosseur Society aldaar, selecteert met de regelmaat van de klok single casks. Dit is er eentje dat hij uit de stallen van Ian MacLeod selecteerde: een jonge Dalmore uit 2009 die in 2018 werd gebotteld op vatsterkte. Prachtig label, trouwens. En van het ruglabel kan ik de helft niet lezen, want dat is Chinees – letterlijk. Deze video werd opgenomen in het antieke Romeinse amfitheater van Orange, Frankrijk.

Distilleerderij: Dalmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Dalmore 8 Year Old 2009/2018, Ian MacLeod, bottled for Connoisseur Society Taiwan, Cask #165, 285 bts
Kleur: koper
ABV: 58.4%

Stout

Mijn vriend Joseph uit Taiwan, sterkhouder van de Connoisseur Society aldaar, selecteert met de regelmaat van de klok single casks. Dit is er eentje dat hij uit de stallen van Ian MacLeod selecteerde: een jonge Dalmore uit 2009 die in 2018 werd gebotteld op vatsterkte. Prachtig label, trouwens. En van het ruglabel kan ik de helft niet lezen, want dat is Chinees – letterlijk.

Erg uitnodigende neus op zoete mout met vanille, appelsienzeste en carré confituur (abrikozen, dus). Hoewel het duidelijk een sherryvat betreft is deze bijzonder licht en toegankelijk en heeft hij nog een verrassend zilt randje op de koop toe. Dit is lekker! En doe jezelf een plezier: laat hem vijf minuten ademen. Dat wordt hij nog zoeter op Stout en kandijsuiker. Excellent!

De body is flink olieachtig, bijna romig – dat is wat onverwacht, maar zeer welkom. Opnieuw een karrenvracht aan appelsien, maar nu met een heerlijk pikant randje van chili peper en kruidnagel. Abrikozen tekenen present. Bruine toast besmeerd met licht bittere appelsienen marmelade, donker bier en perensiroop. Begint zo stilaan een vloeibaar dessertje te worden. En er hoeft absoluut geen water bij.

De afdronk is lang, erg lang zelfs. Licht drogend met roggebrood op het sterfbed.

Proficiat, Joseph, wat een vatselectie! Erg blij dat je mij deze bezorgde, dankjewel!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dalmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Dalmore Pioneer Edition SG50, OB 2015, 2015 bts
Kleur: brons
ABV: 44%

Perkament

In 2015 lanceerde Dalmore deze Pioneer Edition SG50 als eerbetoon aan de pioneers die voor de onafhankelijkheid van Singapore streden – wat hen in 1965 ook lukte. Singapore was in 2015 dus 50 jaar onafhankelijk. Dat verklaart ook waarom er van deze whisky 2.015 flessen op de markt kwamen. Het is een vatting van Madeira, Moscatel en portovaten.

Da’s een interessant neus! Ik krijg snuiftabak, zongedroogde tomaatjes, bloedappelsienen, oud leder en… perkament! That’s a first. Een kleine off-note als van vaaswater, maar het stoort in dit geval niet. Er is voldoende om het te counteren in de vorm van honing, gedroogde abrikozen, vers geboende parket en een druppeltje balsamico azijn. Flink umami, na enkele ogenblikken. Dit is interessant, ik zei het al.

Mooi olieachtig op de tong. Onmiddellijk zoet, umami en pikant. Zoet als in karamel, gekonfijte appelsien, pruimtabak, appelcake en chocolade, umami als in tomatencrème soep uit blik (gene zever!), balsamico en spek (maak daar maar de zwoerd van buikspek met houtkruiden van), pikant als in kruidnagel, dille en zwarte peper. Indrukwekkend en complex, maar wordt wel een beetje vinous naar het einde toe.

De afdronk is lang, kruidig warm en bevredigend. Hij sterft een bitterzoete dood met wat tannine op het sterfbed.

Als je hem nog kan vinden, leg je hier toch al gauw zo’n 180 EUR voor neer. Da’s niet weinig, maar het is wel een erg lekkere en interessante Dalmore.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dalmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Dalmore Gran Reserva, OB 2016, 1000ml
Kleur: koper
ABV: 40%

Sigaar

Dalmore lanceerde jaren geleden de Cigar Malt, maar verving die rond 2009 door deze Gran Reserva. Ondertussen wordt ook deze niet meer gemaakt; hij werd op zijn beurt vervangen door de nieuwe Cigar Malt Reserve, hoewel fans van de eerste Cigar Malt zeggen dat de nieuwe niet echt de kwaliteit van zijn voorganger kan evenaren. Laten we gauw de Gran Reserva dan maar proeven, zeker? Deze botteling is uit 2016.

Het eerste wat ik ruik is gemoute gerst, aangevuld met vers gezaagd hout. De sherryinvloed op de neus is wat mij betreft zeer beperkt. Wat appelsien en kruidnagel, bruin brood en amandelschaafsel. Tot mijn spijt moet ik bekennen dat ik deze malt op de neus eerder vlak vind.

De body is prima. Lekker olieachtig. Op smaak krijg ik al wat meer sherry in de vorm van rozijnenbrood, vanille, appelsienmarmelade en paarse snoepjes. Hint van chocolade, hint van eik. Dit valt me al veel beter mee dan de neus, maar groots (Gran?) vind ik hem niet.

In de finish, eerder kort, blijven de rozijntjes en de paarse snoepjes hangen. Wordt zelfs een beetje soapy of lavendel.

Het schijnt dat hij het erg goed doet bij een sigaar, maar dat rook ik niet, dus ben ik de sigaar (oh, Mark, hoe flauw!). Deze is wat magertjes. Dankjewel, Pat!

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Vlakbij Cawdor Castle – bekend van Shakespeare’s Macbeth – ligt de Brackla distilleerderij, opgericht door Captain William Fraser of Brackla in 1812. Sinds 1835 heet ze Royal Brackla, want in dat jaar kreeg ze een royal warrant van King William IV. Dit single cask uit 2006 werd geselecteerd door mijn Taiwanese vriend Joseph Wang en heeft de erg bevallige WeiWei Fong op het label – voor wie haar niet kent, zij is een Taiwanees topmodel en Instagram sensatie. Niet dat dat ook maar iets betekent voor de kwaliteit van de whisky, natuurlijk.

Distilleerderij: Royal Brackla
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Royal Brackla 12 Year Old 2006/2018 The Whisky Agency for WhiskyClub.co Taiwan, hogshead #300465, 180 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 51.3%

Shall I compare thee to a summer’s day?

Vlakbij Cawdor Castle – bekend van Shakespeare’s Macbeth – ligt de Brackla distilleerderij, opgericht door Captain William Fraser of Brackla in 1812. Sinds 1835 heet ze Royal Brackla, want in dat jaar kreeg ze een royal warrant van King William IV. Dit single cask uit 2006 werd geselecteerd door mijn Taiwanese vriend Joseph Wang en heeft de erg bevallige WeiWei Fong op het label – voor wie haar niet kent, zij is een Taiwanees topmodel en Instagram sensatie. Niet dat dat ook maar iets betekent voor de kwaliteit van de whisky, natuurlijk.

De neus is licht en droog, op wit fruit en perzik met een hint van limoen op de achtergrond, alsook wat groene tuinkruiden. Iets licht bitter als chicorei en iets zacht zoet als mokka, maar in alle eerlijkheid eerder zacht en weinig uitgesproken. Na enkele ogenblikken komt daar Galak Popri aan te pas (u weet wel: witte chocolade gevuld met gepofte rijst).

Oh! Dat is al stukken beter! Veel meer karakter dan de neus beloofde, dit is mooi. Stevige body, flink wat witte peper en dan een mooie waaier aan citrus: citroen, limoen, mandarijn en yuzu! Wordt erg zomers. De tweede slok voegt daar nog wat mokka en mango aan toe, alsook een hint van orangettes en ananas. Iets van noten, ook. Kom op, dit wordt zelfs erg prettig.

De afdronk is middellang, ietwat gepeperd, maar vooral dartel fris. Zomers fris.

De neus heeft me in dit geval volledig op het verkeerde been gezet. Op smaak en in de afdronk is dit een leuke, zomerse malt die zich op mijn Zuid-Franse terras (met een blokje ijs, fuck off!) vlotjes laat drinken. Leuke vatselectie van mijn Taiwanese vriend, die mij ertoe noopt met een quote van Engelands bekendste schrijver te eindigen: ‘Shall I compare thee to a summer’s day?’.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Jouke Karper is een Nederlandse liefhebber van het gouden levenswater en is al erg vaak afgereisd naar Schotland. Daarnaast verzamelt hij miniatuurflesjes whisky en organiseert hij zelf reizen naar het Beloofde Land, zoals te lezen staat op https://www.whiskyreis.com/. En in 2017 besloot hij een boek te wijden aan zijn passie. Het kreeg de titel ‘Malt Whisky Wetenswaardigheden’.

Het boek beschrijft de ingrediënten, het distilleerproces, besteedt veel aandacht aan de types vaten en gerst, de verschillende whiskyregio’s, het bottelen en proeven van whisky en offreert een beknopte beschrijving van de operationele distilleerderijen.

Het is niet louter een technisch boek geworden en daarin schuilt juist het charmante van dit werk (mijn exemplaar is overigens de compleet herziene uitgave uit 2018, in hardcover). Jouke vertelt het vanuit een persoonlijk perspectief en vult dit aan met een groot aantal unieke foto’s, mooie afbeeldingen en overzichtelijke landkaartjes.

Dit maakt dat het prettig leest en dat je de luttele zetduiveltjes en typfoutjes met plezier vergeeft. Hoewel het voor de gevorderde whiskyliefhebber weinig nieuws biedt, is het wel een interessant en erg vriendelijk geprijsd boek (cadeautip!) voor zij die net aan hun vloeibare ontdekkingsreis beginnen.

En als verzamelaar van whiskyboeken kon deze uiteraard niet in de bibliotheek ontbreken.

Malt Whisky Wetenswaardigheden
Jouke Karper
Hardcover
Nederlands, 160 pagina’s
EAN 9789402164664
19.95 EUR
te bestellen via bovenvermelde website

Nadat Bruichladdich verkocht werd, trok Mark Reynier naar Ierland en stampte daar de nieuwe Waterford distillery uit de grond. Daar zet hij zijn zoektocht naar Terroir onverminderd voort. De eerste releases verkochten onmiddellijk uit, maar de tweede zijn ondertussen al op komst. Deze Bannow Island werd geproduceerd van gerst die van de gelijknamige boerderij afkomstig is en rijpte op een mix van vaten: Amerikaanse eik, Amerikaanse virgin oak, Franse eik en Franse Vin Doux Naturel. Hij werd versneden naar 50%.

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Bannow Island Edition 1.1, OB 2020, American Oak, American Virgin Oak, French Oak & Vin Doux Naturel, 8616 bts
Kleur: goud
ABV: 50%

Tèireoir

Nadat Bruichladdich verkocht werd, trok Mark Reynier naar Ierland en stampte daar de nieuwe Waterford distillery uit de grond. Daar zet hij zijn zoektocht naar Terroir onverminderd voort. De eerste releases verkochten onmiddellijk uit, maar de tweede zijn ondertussen al op komst. Deze Bannow Island werd geproduceerd van gerst die van de gelijknamige boerderij afkomstig is en rijpte op een mix van vaten: Amerikaanse eik, Amerikaanse virgin oak, Franse eik en Franse Vin Doux Naturel. Hij werd versneden naar 50%.

Hola, dit is een lekkere neus! Een mooie mix van roggebrood en bakkerskruiden, vermolmd hout, aardappelschil en nootmuskaat. Dat wordt onmiddellijk gevolgd door fruitige toetsen mango, ananas en overrijpe banaan op een bodem van taartdeeg. Hint van gezoete, maar koude koffie op de achtergrond. Dit is alvast een veelbelovende en erg boeiende neus.

Goeie body, lekker olieachtig – en onmiddellijk best pikant. Gember, nootmuskaat, anijs, witte peper en een karrenvracht aan kruidnagel. Ik verdenk de Franse wijnvaten van een grote invloed. Het roggebrood maakt plaats voor meer – quasi-tropisch – fruit. Naast de mango en ananas krijg ik nu ook toetsen van nectarines en rozijntjes. Lekker, zeg!

De afdronk is lang te noemen, zoet en droog, maar tegelijkertijd erg bevredigend.

Hoewel hij inderdaad nog wat jonge, ruwe kantjes vertoont, is dit een erg boeiende malt. Knap staaltje vakmanschap. 70 EUR bij release en zijn prijs dubbel en dwars waard.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Waterford is de nieuwe Ierse distilleerderij van Mark Reynier, die we natuurlijk nog kennen van zijn jaren bij Bruichladdich. Zijn zoektocht naar Terroir – of Tèireoir zoals hij het erg slim op zijn label liet zetten – gaat onverminderd voort in deze nieuwe releases, waarvan de eerste uitgaven onmiddellijk uitverkochten. Deze Ballykilcavan rijpte op een combinatie van Amerikaanse eik, Franse eik en Franse Vin Doux Naturel vaten. De gerst is afkomstig, zoals de naam al doet vermoeden, van één boerderij: Ballykilcavan. Single Farm Origin, noemen ze dat bij Waterford.

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Ballykilcavan Edition 1.1, OB 2020, American Oak, French Oak & Vin Doux Naturel, 8640 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50%

Ierse Lowland

Waterford is de nieuwe Ierse distilleerderij van Mark Reynier, die we natuurlijk nog kennen van zijn jaren bij Bruichladdich. Zijn zoektocht naar Terroir – of Tèireoir zoals hij het erg slim op zijn label liet zetten – gaat onverminderd voort in deze nieuwe releases, waarvan de eerste uitgaven onmiddellijk uitverkochten. Deze Ballykilcavan rijpte op een combinatie van Amerikaanse eik, Franse eik en Franse Vin Doux Naturel vaten. De gerst is afkomstig, zoals de naam al doet vermoeden, van één boerderij: Ballykilcavan. Single Farm Origin, noemen ze dat bij Waterford.

De neus is erg jong en vertoont nog wat new make-y karakteristieken. Gelukkig ben ik gek van new make. Wat zoete gerst, boerderijgeuren, vers afgereden gras, havermout en vanille. Na enkele ogenblikken vertoont hij ook wat fruit in de vorm van groene banaan, sappige perzik en de zeste van limoen. Iets van grafiet – potlood, dus. En een toets van rubber, het is niet anders. Een neus die me in alle eerlijkheid eerder aan een Lowland Scotch doet denken dan aan een Ierse malt.

De body is geweldig romig en de malt bitterzoet. De zoete gerst en het citrusfruit keren weer, gepeperd weliswaar, maar ook de new make-y toetsen tekenen present. Ik proef de mash nog! Desalniettemin blijkt dit een erg lekker malt te zijn. Ik ben toch een beetje (veel) onder de indruk. Vanille en een plotse opstoot van karamel maken hem erg zoet – zoeter dan de neus deed vermoeden. Hij wordt zowaar snoeperig.

In de verrassend lang, bitterzoete en licht drogende afdronk krijg ik opnieuw onrijpe banaan, maar ook appels en peren.

Zeker niet slecht voor zo’n jonge malt, maar nog niet top ook niet. Doet absoluut niet Iers aan, maar dat stoort niet. Wat wel stoort (nou, ja) is het toetsje rubber op de neus en het eerder snoeperige palate. Maar de afdronk maakt veel goed. Een fles kostte bij de release 70 EUR.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Waterford Distillery
Grattan Quay
Waterford City
Ireland
+353-(0)51.303.508
info@waterforddistillery.ie
http://waterfordwhisky.com

Where Barley is King, Provenance is All

Waterford werd opgericht in 2016 door Mark Reynier, die we uiteraard vooral kennen als de man die Bruichladdich nieuw leven inblies. Na de verkoop van die Islay distillery – waar Reynier overigens fel tegen gekant was – bleef hij niet bij de pakken zitten. Zijn obsessie naar een whisky waarbij hij zijn obsessie tot uiting kan brengen – terroir! – deed hem de Ierse zee overtrekken naar Waterford, zo halverwege tussen Dublin en Cork.

De gebouwen waarin de nieuwe, ultramoderne en groene distilleerderij werd ondergebracht, was voorheen een Guinness brouwerij.

Tèireoir

Voor Mark en zijn team is er maar één richtlijn: terroir – of zoals ze het met een vette knipoog naar Ierland (Eire op z’n Iers) noteren op de fles ‘Tèireoir’. Daarbij ligt de focus op gerstoogst die van één enkele boerderij komt om zo een whisky te ontwikkelen die een unieke smaak krijgt. ‘A taste of place & time,’ zoals Mark het zelf noemt. En ja, whisky in plaats van whiskey. Ook dat is de koppigheid van Mark Reynier.

Ze werken samen met niet minder dan 72 Ierse graanboeren die zowel organisch als biodynamisch te werk gaan en hun graan verbouwen op 92 verschillende bodemtypes. Elk type gerst is op die manier uniek en de batches worden dus afzonderlijk verwerkt. Dit betekent dus dat elk distillaat van één uniek type gerst gestookt wordt, wat betekent dat elke expressie van Waterford ook anders zal smaken.

Range

Hoewel er heel wat te doen was om de kleur en vorm van de fles, zit daar ook een verhaal achter. Waterford is van mening dat de consument maar al te vaak laat verleiden door de kleur van een whisky, dus kozen ze voor de ultraviolet blauwe fles. De strepen op de onderste helft van de fles zijn een eerbetoon aan de groeven in het veld nadat de boer geploegd heeft. Tot slot is er nog de glazen stop. Dat was een idee van Mark Reynier zelve, de mening toegedaan dat ze betrouwbaarder, maar ook properder zijn dan de klassieke kurken stop.

In 2020 verschenen er (tot nu toe) slechts 8 expressies, maar ze waren niet allemaal even makkelijk te krijgen in onze contreien. De Ballykilcavan en Bannow Island (beide Edition 1.1) waren verrassend snel uitverkocht en de Edition 1.2 is al op komst. De Ballymorgan en Sheestown zijn – bij mijn weten – niet eens op de Belgische markt verschenen. De Ratheadon wordt dan weer exclusief in Ierse winkels verkocht. De 1st Cuvée Pilgrimage is een distillery exclusive en dus enkel te koop indien je de ‘bedevaart’ naar Waterford maakt (of een vette portemonnee hebt om hem op de tweedehandsmarkt te kopen).

Op vrijdag 11 september was ik te gast in restaurant Ten Errewaerde nabij Deerlijk, waar chef Bart ons trakteerde op een mooie combinatie: Islay & oesters.

Na het ontsmetten van de handen werd ik uitgenodigd plaats te nemen aan een aparte tafel die voor mij was klaargezet. Bart en zijn team hadden er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat de tasting volgens de regels van de kunst kon doorgaan, met voloende afstand tussen de tafels. Bovendien lag er op tafel reeds een mooie voorbereiding klaar: een overzichtskaart van Islay met haar distilleerderijen en een infoblad met allerhande wetenswaardigheden over de verschillende oesters die er zijn (ik had geen idee!).

Op het tastingblad, echter, was enkel de oester ingevuld – de whisky zouden we blind gaan proeven. Niet gemakkelijk!

Zeeuwse Creuse & Bunnahabhain Cruach Mhona (50%)

De opener was een warme oester met wat prei, cheddar en spek met een glaasje Bunnahabhain Cruach Mhona er naast. De hartige Zeeuwse Creuse – de standaardoester bij ons – combineerde prima met de whisky die een neus van citrus, teer en zeewier bood. Op smaak was hij romig en zoet met wat noten en peper. Een lange, intense afdronk maakte het plaatje compleet.

Cuvée Prestige Oléronnaise & Bowmore 10 Year Old Tempest Batch #1 (55.3%)

Deze topoester met ivoorwit vlees was op zich al heerlijk (het was mijn favoriete oester van de avond), maar met de Bowmore er naast werd het echt een feest. Zoet op de neus met amandelen, chocolade, appels en perzik en op smaak wat snoeperige ananas erbij, contrasteerde deze perfect met het zilte van de oester. Zalige combinatie.

Ierse Oester Eire & Caol Ila 2000 Malts of Scotland The Whiskyman Exclusive (55.6%)

De Ierse oester Eire rijpt haar volledige leven in de volle zee ter hoogte van het Connemara National Park. Ze vertrekt dus niet naar Frankrijk om daar verder uit te weken tot Fines Claires. Ze smaakte zilt en nootachtig en werd gechaperonneerd door een heerlijke Coal Ila 2000, gebotteld in 2015, van Malts of Scotland exclusief voor The Whiskyman. De whisky was eigenlijk verrassend romig en zoet op yoghurt met bananen – I kid you not! Voor mij was hij totaal onherkenbaar, maar wel erg lekker.

Fines Claires Oléronnaise & Lagavulin 8 Year Old 200th Anniversary (48%)

Het was de tweede oester die warm geserveerd werd met wat tomaat, gerookte paprika en een beetje versnipperde ui. De Lagavulin, gebotteld in 2016, boodt oestersap (de ironie ontging me niet), zeewier, dennennaalden en een gedoofd kampvuur. Op smaak wat het zoet versus zilt met wat witte peper en stokvis, terwijl een lange afdronk me nog even in de ban hield.

Holle Normandië St. Vaast & Ardbeg Uigeadail (54.2)

Deze in volle zee gekweekte oester is jodiumrijk en werd daardoor natuurlijk perfect gecomplimenteerd door mijn favoriete Ardbeg. Deze botteling van de Uigeadail uit 2018 offreerde op de neus – naast de obligate peat, natuurlijk – flink wat zeewier, gekonfijte appelsien, walnoten en karamel. Op smaak werd hij lekker donker, als u begrijpt wat ik bedoel. De afdronk was lekker lang, warm en rokerig.

Comtesse & Laphroaig 10 Year Old Cask Strength Batch #1 (57.8%)

Als afsluiter kregen we een heerlijke Comtesse oester met volle body op een bedje van gelei van zee-venkel en een salade van zeewier met een klepper van een whisky aan de kant. Het was de allereerste batch van de Laphroaig 10 Year Old Cask Strength, gebotteld in 2009, een absolute bom met zeewier, pompelmoes en geblakerde eik op de neus, zeezout en siroop op de tong en een afdronk zonder einde.

Ik moet zeggen, deze tasting overtrof mijn toch al hoge verwachtingen. Afgezien van het feit dat Bart zowel zijn oesters als zijn whisky’s wel kent, was alles echt tot in de puntjes verzorgt, wat hier een heuse belevenis van maakte.

Dankjewel Bart, voor een erg geslaagde avond vol smaaksensaties!

Tevens hartelijke dank voor de toestemming om jouw foto’s te gebruiken – ze zijn een pak mooier dan degene die ik met mijn smartphone maakte. Zo komen ze veel mooier tot hun recht!

May the Malt be with you!

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling 16 Year Old 2003/2020 for Bresser & Timmer, ex-Abafado Cask Finish, 606 bts
Kleur: vol goud
ABV: 55.2%

Abrikoos & Perzik

Voor zover ik weet is dit de eerste keer dat Teeling zijn whiskey gefinisht heeft op een Abafado-vat. Abafado is een versterkte wijn uit Portugal die je nog het best kan vergelijken met een Pineau de Charentes. Ik verwacht me daarom aan een erg zoete whiskey. Hij werd speciaal voor de Nederlandse importeur Bresser & Timmer gebotteld.

Het eerste wat ik ruik zijn de typische toetsen van Teeling: lekker fruitig, rond en zoet. De nadruk ligt hier vooral op abrikozen en perzik, gele pruimen en sterfruit. Nog iets van walnoten en zachte kruiden als gember en zoethout. Heerlijk zomers en quasi tropisch.

Hij offreert op de tong in eerste instantie zoete toetsen als in de neus, maar dat wordt snel aangevuld met wat bittere toetsen als van een pit van een druif, op zijn beurt verder aangevuld met kalisse en witte peper. Witte wijn doet zijn intrede. Mandarijn ook. Hij blijft aan de goeie kant van bitterzoet, zeg maar. Erg drinkbaar, ondanks de sterkte.

Het is en de zalig lange, mierzoete afdronk dat de Abafado zijn stempel drukt. Hij houdt de finish lekker zoet en rijk en maakt van deze Teeling een waar dessertje.

Hier wordt ik erg blij van. Zijn 100 EUR dubbel en dwars waard. Met grote dank aan België ’s grootste Teeling fan, Benny J.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Sommelier Selection, Margaux Wine Cask, OB 2020
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Teeling DNA

In hun nieuwe Sommelier Selection lanceerde Teeling onlangs een NAS-whiskey die rijpte op een bourbonvat alvorens nog 18 maanden te mogen rusten op een Margaux wijnvat. Deze wijn vindt je in Haut-Médoc in Bordeaux, met Margaux als het epicentrum van deze wijngaarden.

Op de neus doet deze Ier me in eerste instantie denken aan smoutebollen. Voeg daar wat marsepein aan toe en iets van appelsienmarmelade. Pas na wat handwarmte komt daar ook wat banaan aan te pas, alsook iets van nougat en een hint an tuinkruiden. Lekker uitnodigend, moet ik zeggen.

Hij is erg olieachtig, bijna stroperig. Mierzoet op karamel en gekonfijte appelsienen, kersen en aardbeien, aangevuld met flink wat kruidnagel. De banaan keert weer en wordt opgeleukt met wat noten en honing. Maar ondertussen is het DNA van Teeling wel onmiskenbaar, wat ik toejuich.

De afdronk is bevredigend lang en erg kruidig.

Hoewel dit ongetwijfeld een jonge malt betreft, vertoont hij weinig jeugdpuistjes, als u begrijpt wat ik bedoel. Het wijnvat heeft zijn werk gedaan. Prima malt voor een faire prijs (zo’n 55 EUR). Uiteraard een sample dat ik van Benny ontving, hoe kan het ook anders?

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Onbekend
Regio: Ierland
Fles: Single Malt Irish Whiskey 13 Year Old 2006/2020 Hotel Essener Hof, Historic Series No 16, Rolf Kaspar GmbH, Ex-PX Sherry, 325 bts
Kleur: brons
ABV: 56.1%

Kramiek

De gasten van het Duitse hotel Essener Hof krijgen regelmatig een Ierse whiskey voorgeschoteld dankzij de nauwe samenwerking met bottelaar Rolf Kaspar. Dit is een 13-jarige uit 2006, gebotteld op vatsterkte van een voormalig PX-vat. Heerlijk kleurtje.

Erg heldere en zoete neus op rozijnen, Reine Claude pruimen en verse vijgen die langzaam maar zeker allemaal samenkomen in een heus rozijnenbrood. Kramiek! Ik heb ‘m nog niet geproefd, maar weet nu al zeker dat dit een vloeibaar dessertje zal worden. Hint van bouillon, cognac en ketchup – da’s géén grap! En het werkt nog ook. Heerlijke neus.

Olieachtig tot zelfs stroperig. Meteen redelijk pikant op gekonfijte gember, nootmuskaat, kaneel en een karrenvracht aan kruidnagel. Dan volgen de donkerzoete toetsen van de rozijnen, pruimen, vijgen en dadels, aangevuld met iets van aarde en chocolade. Een heerlijk bittere toets van chicorei. Dit is groots en complex.

De finish is heerlijke lang, warm, kruidig en erg bevredigend.

Ik doe mijn ogen dicht en slaak een zucht van genot. Dit is top spul. Met dank aan mijn whiskygabber Benny voor het sample.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Onbekend
Regio: Ierland
Fles: Single Malt Irish Whiskey 16 Year Old 2003/2020 Hotel Essener Hof, Historic Series No 15, Rolf Kaspar GmbH, Ex-Port, 318 bts
Kleur: brons
ABV: 54.7%

Cassis

De Duitse bottelaar Rolf Kaspar werkt regelmatig samen met het Hotel Essener Hof, wat dus ook resulteert in een regelmatige release voor het desbetreffende hotel. Enkele maanden geleden nog had ik het geluk een 17-jarige Ierse whiskey te proeven en kijk, opnieuw heeft een sample zijn weg naar het Whivie HQ gevonden, waarvoor dank, Benny. Deze 16-jarige rijpte op een voormalig portvovat.

Rozijnenbrood & abrikozentaart. Op de neus is het donkerzoet, wat niet hoeft te verbazen. Pruimen, dadels, kaneel, marsepein, maar met een rode twist: aardbeien, frambozen, cassis. Kortom alles wat je van een portovat vat mag verwachten. Na enkele ogenblikken komt daar een mooie toets van dennennaalden aan te pas, alsook een hint van rode wijn.

Hij is lekker olieachtig en licht gekruid op nootmuskaat en kaneel met een hint van kruidnagel. Een verrassend frisse toets van menthol – die zag ik niet aankomen. Het fruit keert weer, maar nu zijn het de appelsienen die leiden, op de hielen gevolgd door rood fruit. Honing en aardbeienconfituur. Dit is erg lekker.

Lange finish met wat bittere chocolade op het sterfbed.

Heerlijke Ier met een rode twist. Wel voor de zoetekauwen onder ons.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cooley
Regio: Ierland
Fles: Cooley Single Malt Irish Whiskey 10 Year Old The Classic Range, b. 2019, Berry Bros & Rudd
Kleur: zonlicht
ABV: 44.2%

Incognito Connemara

Berry Brothers & Rudd, de bekende Britse bottelaar, lanceerden enige tijd geleden hun zogeheten Classic Range, waarin je zowel whisky als rum kan vinden. Ze maken er geen geheim van dat hun Irish whiskey afkomstig is van de Cooley distilleerderij.

Vanille en limoensap, dat is eigenlijk de neus van deze whiskey in een notendop. Hints van potloodslijpsel en abrikozen. Redelijk rechttoe-rechtaan, maar niks mis mee. Erg zomers.

Zowel body als sterkte zijn prima. Hoewel ik op de neus niks van turf kon ontwaren, spreidt deze malt op smaak een mooie rokerigheid tentoon, wat er dus een incognito Connemara van maakt. Daaronder wat tropisch fruit met citrus op kop, gevolgd door abrikozen en iets van mango.

Middellang, maar zonder franjes.

Absoluut foutloos, maar een beetje gewoontjes. Pakweg 60 EUR. Bedankt voor het sample, Benny.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Ik zet twee releases van Compass Box head-to-head. De No Name 1 is Ardbeg-driven, terwijl de No Name 2 vooral Coal Ila bevat. En hoewel het beide Islay whisky’s zijn, kunnen ze niet verschillender smaken. Maar ze zijn wel allebei uitstekend. Dit hoort tot het beste spul dat John Glaser en zijn team al hebben uitgebracht.