WhivieBlog

Paul en Maria van de Rotterdamse Cley distilleerderij hebben een speciale plek in mijn hart. Ze maken echt leuke whisky en het zijn bovendien supersympathieke mensen. Da’s altijd goed voor een mooi verhaal. En ze krijgen steeds meer bijval – terecht! – want na de speciale festival botteling voor het whisky festival in Eindhoven – geselecteerd door The Barrel Baron – bottelden ze deze keer een erg speciale malt voor het Whisky Festival in Delft van mei 2022. Een Secret Islay nog wel! En triple gedistilleerd! Na 4 jaar op een klassiek bourbonvat kreeg deze Hollandse malt een finish van 18 maanden op een vat waar eerder een Islay whisky op rijpte.

Distilleerderij: Cley
Regio: Nederland
Fles: Cley Secret Islay for Whisky Festival Delft 2022, 500ml
Kleur: goud
ABV: 55.0%

Islay Cley

Paul en Maria van de Rotterdamse Cley distilleerderij hebben een speciale plek in mijn hart. Ze maken echt leuke whisky en het zijn bovendien supersympathieke mensen. Da’s altijd goed voor een mooi verhaal. En ze krijgen steeds meer bijval – terecht! – want na de speciale festival botteling voor het whisky festival in Eindhoven – geselecteerd door The Barrel Baron – bottelden ze deze keer een erg speciale malt voor het Whisky Festival in Delft van mei 2022. Een Secret Islay nog wel! En triple gedistilleerd! Na 4 jaar op een klassiek bourbonvat kreeg deze Hollandse malt een finish van 18 maanden op een vat waar eerder een Islay whisky op rijpte. Welke? Dat is een goed bewaard geheim. Wie weet proef ik het wel.

De neus is alvast uitstekend. Erg toegankelijk op vanille en geel fruit, appelsien, honing, wit brood en banaan. Maar… gewikkeld in een zachte rokerigheid die hem gewicht en diepte verschaft. Een frisse toets van eucalyptus… Wat ruikt dit aantrekkelijk, zeg!

Oh, zalig! De malt komt stevig binnen met een mooie rokerigheid dit snel groeit en je mond helemaal warm maakt, terwijl de vanille en appelsien naar de voorgrond treden. Het Islay cask heeft hier fantastisch werk verricht. Het geeft de malt een prachtige toets zonder te domineren. En de sterkte is nagenoeg perfect.

De afdronk is lang, rokerig en zoet. Terwijl de turf met stille trom vertrekt, verschijnt nog een frisse toets van appelsienzeste.

OMG, ik denk dat ik zopas het lekkerste ooit van Paul en Maria geproefd heb. Kudos! En dat Islay vat? Geen idee. Ik twijfel tussen Kilchoman en Caol Ila. Maar dat maakt absoluut niks uit.

 89/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Grape of the Art
Regio: Frankrijk
Fles: Bas-Armagnac Cutxan 15 Year Old 2006, 251 bts
Kleur: koper
ABV: 50.5%

Natte Kelder

Grape of the Art, een relatief nieuwe Duitse speler die zich richt op het bottelen van rum, armagnac en cognac op vatsterkte, lanceerde op 26 juni hun nieuwste aanwinst. Deze Armagnac werd van de Ugni Blanc druif gemaakt en rijpte in de kelders van Domaine Cutxan, nabij Cazaubon in hartje Bas-Armagnac. Van Cazaubon wordt gezegd dat de zomers er koel zijn, het er vaak waait, de grond zanderig is, de kelders nat en de plek in zijn geheel erg vredig. Ideale omstandigheden voor de rijping van hun vloeibare goud. De eigenaars hebben echter onlangs al hun armagnac verkocht aan handelaar L’Encantada om zichzelf te kunnen focussen op hun wijnen. Distilleren doen ze dus niet meer. Dit vat leverde na 15 jaar rijping nog 251 flessen op vatsterkte op.

De neus is zacht en geparfumeerd. Flink wat appelsien en dadels, maar vooral – wat me verraste – veel vanille. Ik ruik ook vermolmd hout en het staat me in dit geval heel erg aan. Sultanas en een hint van zespri. Een mooie balans tussen frisse, fruitige toetsen enerzijds en flink wat houttoetsen anderzijds. Ik moet zeggen dat dit me eigenlijk meer aan bourbon dan aan armagnac doet denken!

Op smaak stelt hij niet teleur, maar verrast hij wel. Opnieuw eerder fris en helder op sultanas en zelfs groene druiven, terwijl het hout van zich laat horen door flink wat kruidigheid toe te voegen. Appelsienschillen en kruidnagel spelen een hoofdrol, gevolgd door pruimtabak en peper.

De afdronk is erg lang en betoverend.

Een voor mij totaal onbekend huis, maar wel een aangename kennismaking. Een fles kost 135 EUR – als je ze nog kan vinden, want bij GotA gingen ze 24/06 in de verkoop en twee dagen later waren ze allemaal de deur uit.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Grosperrin
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Grosperrin Lot 84 Petite Champagne, Les Bon Vivants, 263 bts
Kleur: koper
ABV: 56.6%

Levensgenieters

Les Bon Vivants oftewel De Levensgenieters zijn niemand minder dan enerzijds Pieter Knapen van Malternative Belgium en anderzijds Bert Bruyneel van Asta Maurice. Ze hebben de handen in elkaar geslagen om lekkere cognac op de markt te brengen en dit is hun eersteling: een Petit Champagne van het huis Grosperrin uit 1984. Opgelet: da’s eigenlijk een cognac uit de beginjaren van dit huis, want Jean Grosperrin begon pas te stoken in 1981 (hoewel het bedrijf al sinds de 18^e eeuw bekend staat als cognac brokers).

Hola, deze neus is toegankelijk en fris, maar tegelijkertijd complex en uitdagend. Citrusfruit, rozijntjes, mirabellen, nectarines, maar ook een leuke hint van houtlijm, zoals je soms ook tegenkomt bij bijzonder oude grain whisky. Het werkt prima. Bergamotolie, pijpajuin en vernis. Machtig!

Ondanks het hoge ABV is dit erg drinkbaar, mits benaderd met respect. Ja, ja, hij is erg kruidig en bijna brutaal bij aankomst, maar eens je speekselklieren de brand geblust hebben, komen citrusfruit en vooral wat abrikozenconfituur door. Hij wordt zelfs een tikkeltje snoeperig en speels.

De afdronk van deze Grosperrin is uitstekend. Begint zoet en kruidig, evolueert dan naar drogend en warm en op het sterfbed krijg ik nog flink wat warmte in de mond. Zalig.

Ik proefde deze voor het eerst op het When Whisky Meats BBQ Festival in Zwijnaarde. Ik twijfelde geen seconde en kocht mij een fles (189 EUR) ter plaatse. Ik moet mij inhouden om geen cognac-ramblings te beginnen…

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Héritage de René Rivière
Regio: Frankrijk
Fles: Malternative Belgium #15 La Roseraie, Borderies, 44 bts
Kleur: koper
ABV: 40.2%

Rozentuin

Miljaarde, van deze La Roseraie zijn ocharme 44 flessen beschikbaar… alhoewel beschikbaar niet het juiste woord is, want deze fles is – ondanks onlangs gebotteld – nog erg moeilijk te vinden. Het betreft een cognac – Lot 11, dus erg oud inderdaad want slaat voor alle duidelijkheid op 1911! – uit de Borderies. La Roseraie, wat zoveel betekent als ‘de rozentuin’ werd gebotteld op 40.2%. Voor de kenners onder ons: de allereerste release van Malternative Belgium was eveneens afkomstig van dit huis. Ik wil toch, alvorens dit aan de lippen te zetten, nog eens herhalen dat deze cognac in 1911 werd geproduceerd. Hij ging in 1983 op dame jeanne, wat betekent dat hij maar liefst 72 jaar gerijpt heeft, wat hier meteen één van de oudste cognac van maakt die ik ooit proefde.

De neus is verrassend helder en floraal – vandaar de rozentuin, natuurlijk – op kweepeer en mandarijn, mango, perzik en abrikozen. Iets van tabaksbladeren op de achtergrond. Een hint van vermolmd hout. Mijn god, dit is fris en fruitig en dat na 72 jaar op vat! Ongelooflijk.

De body is eerder licht, maar desalniettemin mondvullend. Lekker kruidig op nootmuskaat, oregano en staartpeper, terwijl het heldere fruit langzaam maar zeker de overhand neemt. Wat een fruitbommetje, zeg. Succulent, fris en zomers, echt waar. Ik wordt hier gewoon van mijn sokken geblazen.

De afdronk is lang, zoet, kruidig en absoluut bevredigend.

Hallelulja! Je telt (telde?) hier wel 700 EUR voor neer, maar wat een genot!

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Longueteau
Regio: Guadaloupe
Fles: Longueteau Symphonie, Harmonie Collection
Kleur: koper
ABV: 49.2%

Talkpoeder & Rauw Vlees

Mijn eerste kennismaking met Longueteau – de Prélude rum – verliep niet van een leien dakje. Een moeilijke rum – voor mij althans. Tikkeltje te speciaal, zeg maar. Bijgevolg verwacht ik me bij deze Symphonie – ook uit de Harmonie Collection – aan een even moeilijke opdracht.

Frisse en heldere neus op praliné, karamel, suikerrietsap en rozijntjes. Aangenaam (en helemaal anders dan de Prélude, moet ik zeggen). Flink wat aardse toetsen ook. Sigarenkistje. Talkpoeder en rauw vlees. Klinkt niet zo goed, maar werkt prima.

Erg drinkbaar op dit alcoholpercentage. Aangenaam zoet, maar met een hoek af. Dat aardse kantje laat zich ook op de tong opmerken. Oosterse kruiden, chutney en geroosterde kastanjes. De tannine worden betrekkelijk luid en geven hem een bitter kantje en een licht drogend effect.

In de afdronk zet dat bittertje zich door en verdringt elke zoetigheid.

Rhum Vieux Agricole… ik ben niet zeker dat het een stijl is die me helemaal ligt. Bedankt voor het sample, Marc.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Longueteau
Regio: Guadaloupe
Fles: Longueteau Prélude, Harmonie Collection
Kleur: licht goud
ABV: 50.1%

Aspartaam & Bruistablet

Distillerie Longueteau is een producent van Rhum Vieux Agricole op Guadaloupe, opgericht door Henri Longueteau in 1895. Ze maken zowel witte als bruine rums, maar ook zogenaamde Old Rums, Punches en likeuren. Vandaag in het glas: de Prélude uit de zogenaamde Harmonie Collection. Hij is erg licht van kleur.

De neus is alvast apart en ik moet bekennen dat ik er wat moeite mee heb. Doet me helemaal niet aan rum denken, maar eerder aan brandy of vatgerijpte grappa, aangevuld met aspartaam en bruistablet. Hij heeft echt een minuut of tien nodig om open te komen en toetsen te offreren van meubelpoets, vanille, rietsuiker en een confituur van mirabellen.

De aanzet is best stevig en lekker zoet, maar eveneens een tikkeltje funky (geen Jamaicaanse funk, maar toch). Appelmoes en gele pruimenconfituur gemengd met gras, hooi en een chutney van abrikozen. Rietsuiker houdt de boel op het juiste pad.

De afdronk is lang, zoet, kruidig en warm en op het sterfbed krijg ik plots iets wat me aan gekookte asperges doet denken. Wat is dat hier allemaal?

Vreemde ervaring, moet ik bekennen. Dankjewel, Marc, voor dit boeiende sample. Maar een fles zou ik er niet van op krijgen…

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: De Bronckhorst
Regio: Nederland
Fles: Schotman Peated Rum, Batch #2 Cask Strength, 50cl
Kleur: oud goud
ABV: 56.0%

Tupperware & Dunlop

Een Peated Rum uit Nederland… het moet niet gekker worden, toch? Toen ik in 2020 op het Whisky- en Rum aan Zee festival te Ijmuiden aanwezig was – met mijn maatje Manny – maakte ik kennis met Schotman die deze rum vermarkt. Ik maakte er kennis met DaHomey – een Nederlands distillateur én Schotman, een nieuwe speler op de markt onder leiding van Eric Koster. Die twee hadden blijkbaar de handen in elkaar geslagen om ’s wereld’s eerste peated rum op de markt te brengen. Daar was ik wel nieuwsgierig naar. Ik proef vandaag de Peated Rum No. 2 die op vatsterkte gebotteld werd. De componenten zijn tussen de 2 en 9 (!) jaar oud en rijpten eerst op bourbonvaten en dan nog twee jaar op PX vaten. Nou, nou… Aan de slag!

Heerlijk fruitig op ananas op de BBQ, banaan en mango met een ondertoon van fietsband. Dat moet wel de turf zijn, toch? Maar het werkt, echt waar. Ik ben aangenaam verrast. De turf tekent present, maar is verre van in your face, wat hier een aangename neus van maakt.

De aankomst is relatief krachtig en onmiddellijk erg apart. Nu krijg ik naast het fruitige toch ook wat vreemde smaken – effe wennen! – van plastic, peat, aarde en chocolade. Bij de tweede slok begint dit mij echt te bekoren, ondanks de funky toetsen van Tupperware en Dunlop. De sterkte is overigens goed doenbaar; hier hoeft geen water bij.

De afdronk is lang, lichtjes kruidig en niet bepaald zoet, maar wel een tikkeltje rokerig

Interessant, da’s het minste wat je hiervan kan zeggen. Met dank aan Eric Koster voor het flesje.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Undisclosed
Regio: Caribbean
Fles: Interludium Rum, Batch 03, Caribbean Blend with a Grand Arôme Twist, 50bts
Kleur: brons
ABV: 64.9%

Grand Arôme

Als de zomer in ’t land is, dan is het tijd voor MMM’s malternative en dat is voor de derde keer op rij een rum. We kregen zoveel positieve reacties op de tweede batch dat we besloten hierop verder te bouwen. Samen met een autoriteit wat rum betreft, waagden we ons op een druilerige zondagnamiddag aan maar liefst 10 verschillende blends. Uiteindelijk was de 10 de perfecte match. Deze rum bestaat uit vier componenten, allemaal uit de Caraïben: Barbados, Dominicaanse Republiek, Martinique en Jamaica. De Martinique is overigens een zogenaamde Grand Arôme, die voor extra fruitigheid zorgt.

Het eerste wat opvalt is de Jamaica die je meteen aangenaam verrast met die lekkere funky toets van ecoline. Maar al snel komen de tropische toetsen tevoorschijn. Denk banaan, ananas, sterfruit en mango. Vanille roomijs, kokosmelk en een subtiele toets van rietsuiker.

De alcohol is voelbaar, maar prima geïntegreerd. Deze doet je niet naar adem happen, maar gelukzalig wegzakken in je hangmat tussen de palmbomen. Zalig zoet op allerhande tropische vruchten met ananas op kop, gevolgd door honing en flink wat houtkruiden. Hoewel hij zijn funky toets niet verliest, is het toch vooral de Grand Arôme die hem zijn fruitige en speelse karakter verleent. Gevaarlijk drinkbaar op vatsterkte, maar kan ook gerust een druppeltje water verdragen.

De afdronk is middellang, honingzoet en zacht gekruid.

Heerlijk tropische rum die menig zomeravond zal opfleuren.

Interludium Rum Cocktail: ‘Swashbuckler’

Met zijn vatsterkte van bijna 65% hoeft het niet te verbazen dat deze gerust kan dienen als basis voor een heerlijk zomerse cocktail. En degene die Manny en ik bedachten is helemaal niet zo moeilijk te maken. Aan de slag, dus! Kieper 10cl (yes, 10!) in een shaker en voeg er het sap van een twee vers geperste appelsienen bij. Giet daar nog 3cl Amaro di Angostura (of drie dashes van een Angostura bitter) bij en shaken maar! Neem een tumber en doe daar een ijsbal in. Giet nu je cocktail hier over heen en garneer met een maraschino kers, een schijfje appelsien en een muntblaadje. Klaar!

En zo werd het plots zomer!

Geproefd door Mark Dermul op 05-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 11 Year Old 2010/2021 Mr Hyde, Boogieman Import, Sherry Butt, 69 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 52.3%

Mr Edward Hyde

Robert Louis Stevenson publiceerde in 1886 zijn boek ‘Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde’, naar verluidt geschreven als gevolg van een nachtmerrie. Hij deed slechts drie dagen over het boek van 141 pagina’s overigens. Het is vooral bekend omwille van het feit dat het ingaat op het principe van een gespleten persoonlijkheid. Boogieman Import doet met deze duo-release exact hetzelfde, want de ene fles bevat een Bunna die 12 jaar rijpte op een sherry butt, de tweede een Bunna die 11 jaar rijpte op een sherry butt. Maar ze konden qua kleur alvast niet verder uit elkaar liggen. We eindigen met Mr Hyde – het kwade schepsel Edward Hyde prijkt op het label – die zo wit is als een lijk.

De neus is flink geturfd en vertoont wat gekonfijt wit fruit (appels en peren), walnoten en kippenbouillon. Nog flink wat maritieme toetsen (denk scheepstouw) met een hint van gedroogde vis. Erg naakt, als u begrijpt wat ik bedoel. Een dieselwalm van een vissersboot in de verte. Erg goed.

Op smaak is hij in eerste instantie verrassend zoet op vanille en crème brûlée alvorens de turf het geheel in een rokerig dekentje wikkelt en er wat donkerder toetsen van fruit verschijnen. Maar vergis u niet: de sherry heeft hier amper gesproken. Ik ben zelfs verbaast dat dit een sherry butt was! Dat neemt niet weg dat ik dit erg lekker vind. Doet me wat denken aan jonge Coal Ila of Ledaig en daar mag je mij voor uit bed halen.

De afdronk begint rokerig, maar naarmate de turf langzaam uitdooft, komt het witte boomgaardfruit terug piepen.

Inderdaad, dit is van een heel ander kaliber dan Dr Jekyll. In die optiek hebben Stefan en zijn team (Vivienne, Derek en Michel) niet alleen twee erg lekkere whisky’s gebotteld, maar ook nog eens een prachtige set uitgebracht, want de whisky’s zijn inderdaad de Dr Jekyll en Mr Hyde van Bunnahabhain. Kudos!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 12 Year Old 2009/2021 Dr Jekyll, Boogieman Import, Sherry Butt, 69 bts
Kleur: koper
ABV: 50.7%

Dr Henry Jekyll

Robert Louis Stevenson publiceerde in 1886 zijn boek ‘Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde’, naar verluidt geschreven als gevolg van een nachtmerrie. Hij deed slechts drie dagen over het boek van 141 pagina’s overigens. Het is vooral bekend omwille van het feit dat het ingaat op het principe van een gespleten persoonlijkheid. Boogieman Import doet met deze duo-release exact hetzelfde, want de ene fles bevat een Bunna die 12 jaar rijpte op een sherry butt, de tweede een Bunna die 11 jaar rijpte op een sherry butt. Maar ze konden qua kleur alvast niet verder uit elkaar liggen. We beginnen met Dr Jekyll – de gerespecteerde Dr Henry Jekyll wordt overigens prachtig geïllustreerd op het label – die mooi koperkleurig is.

Zoete, fruitige en licht umami neus op boterbollen, marsepein, bouillon en armagnac – een goddelijke combinatie. Voeg daar nog wat dragon en Maggimix kruiden aan toe, alsook wat meubelpoets en rumrozijntjes. Dit profiel staat me heel erg aan.

De aanzet is verrassend zacht en gedistingeerd op pruimenconfituur, hazelnoten en kandijsuiker met wederom zo’n lekker umami kantje als van rosbief met een sinaasappelsausje. Prima balans en voldoende spicy om te entertainen, doch Victoriaans gereserveerd zoals het Henry betaamt.

Ha, die afdronk! Heerlijk lang, zachtjes drogend maar zoet tot het allerlaatste moment. Heerlijk!

Fantastische vatkeuze. Helaas zijn er slechts 69 flessen (zeg maar setjes, want van Mr Hyde zijn er ook slechts 69 gebotteld) beschikbaar voor zo’n 150 EUR per stuk.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Enkele weken geleden stuurde mijn whiskymakker Rainer me een berichtje over deze fles. En of hij even zou mogen langskomen om deze te laten proeven en of ik het zou zien zitten om er dan een Rambling over te maken? Ja & ja. Zo gezegd, zo gedaan.

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 11 Year Old 2010/2021 Klubb23 for Dram Brothers Whisky Society Grand Duchy of Luxembourg, Rivesaltes Hogshead, 60 bts
Kleur: koper
ABV: 51.1%

Ganz lecker Saachen

Belgisch bottelaar Klubb23 selecteerde dit vaatje Bruichladdich voor de Dram Brothers Whisky Society Grand Duchy of Luxembourg… da’s een mond vol, zeg! Het betreft een jonge Laddie die op een Rivesaltes vat rijpte. Voor wie hiermee niet bekend is: da’s een Franse dessertwijn uit Rousillon, in de buurt van Narbonnen en Perpignon. Niet ver van de Middellandse Zee, dus.

De aardse tonen en stalgeuren die ik vaak met Bruichladdich associeer, zijn hier zeker present, maar worden netjes opgesmukt met de intense zoetigheid van de wijn. Gekonfijt fruit, druiven en pompelmoes. Het geheel wordt nog eens mooi in balans gebracht door een zachte zilte toets en wat houtkruiden. Prima gebalanceerde neus die me echt doet watertanden.

Op smaak is het de dessertwijn die de teugels neemt, met erg zoete en fruitige toetsen (er komen nog wat pruimpjes en rozijntjes bij), maar hij laat ruimschoots voldoende ruimte voor het typische ietwat maritieme karakter van Bruichladdich.

De middellange afdronk begint zoet (kandijsiroop!), passeert langs zout en eindigt in een zoetzure toets als van roze pompelmoes, gewikkeld in een rokerig jasje. Uitstekend!

Een zalige genietwhisky die het ook erg goed doet bij een kaastafel, echt waar. Ganz lecker Saachen zouden ze in Luxemburg zeggen.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bessie 11 Year Old 2010/2022 The Whisky Jury, refill sherry butt #138, 360 bts
Kleur: goud
ABV: 56.5%

Elizabeth Williamson

Een Islay Blended Malt die naar de naam Bessie luistert? Dat moet wel een ge-teaspoon-de Laffie zijn, toch? Duidelijk genoemd naar Elizabeth Williamson, die ooit de Laphroaig distilleerderij bestierde. Van 1954 tot 1972 was ze zelfs eigenaar van de distilleerderij. Twee jaar geleden bottelde The Whisky Jury reeds een Williamson 2010, maar die zat op een bourbonvat. Dit is een sherryvat, dus ik verwacht me aan iets meer zoets.

Hoewel het op de neus zacht begint op gebakken banaan en espresso, evolueert deze jonge malt erg snel naar assen, grafiet, geitenstal en Ganda ham, zwoerd incluis. Plasticine en tuinkruiden verschijnen. Kappertjes! Olijfolie! Ik vind het absoluut geweldig.

Krachtige en herbale aanzet op rozemarijn en kamfer, kappertjes, en zwarte peper waarbij de zoetjes van het sherryvat nu toch uitgenodigd worden om zich te tonen. Denk honing, karamel, gebakken appeltjes en een geprakte banaan met graeffe suiker. Een druppeltje brak water en flink wat assen zet je even met de twee voetjes terug op de grond… in Islay dus. Fantastisch.

De lange, rokerige en lichtjes zoete afdronk is de kers op de spreekwoordelijke taart.

Gaat de Whisky Jury ooit iets bottelen dat mijn meug niet is? Ik betwijfel het sterk.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 28 Year Old 1991/2020, SMWS 23.76 for Islay Festival 2020 ‘Yellow Trub Machine’, 91 bts
Kleur: amber
ABV: 53.9%

Sympathiek

Ik was onlangs te gast op het whisky festival in Toulouse en liep daar mijn Franse makker Xavier tegen het lijf die me dit sample in de hand drukte. Het betreft een 28-jarige Laddie die door de Scotch Malt Whisky Society werd gebotteld voor Feis Ile 2020. Niet minder dan 28 lange jaren bracht deze door op vat.

Hallo, zeg! Wat een goddelijke neus. Doet wat old school aan. Tropisch fruit, eucalyptus, balsamhout… echt heerlijk! We zijn dan wel op Islay, maar dit kon net zo goed een Speysider geweest zijn. Van turf is hier amper sprake. Fruit des te meer. En iets metalig, ook, alsof hij uit blik werd geschonken. Mooi!

Lekker olieachtig en volmondig, onmiddellijk mierzoet op perzik, geprakte banaan, abrikoos en ananas, maar wel met een mooie, rokerige toets deze keer. Ja… heerlijk warmend en boeiend.

De finish is ronduit schitterend. Lang, zoet, kruidig, bevredigend.

Een bijzondere release, als je weet dat hier destijds amper 91 flessen van werden afgevuld. Merci, Xavier! C’était très sympathique.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 9 Year Old 2012/2022 The Whisky Jury, Oloroso Cask Finish #09005, 120 bts
Kleur: brons
ABV: 55.3%

Moine

Het kleurtje van deze Bunna spreekt onmiddellijk tot de verbeelding. Deze jonge malt kreeg immers een finish op een oloroso sherryvat. The Whisky Jury bracht slechts 120 flessen op de markt, wat betekende dat ze via een ballot-systeem werden verkocht en ik ben maar wat blij dat ik de hand kon leggen op een fles. Op het label staat naast de naam van de distilleerderij nog ‘Moine’, wat zoveel betekent als turfmoeras in het Keltisch. Ik weet dus waar me aan te verwachten.

Ja! Op de neus is dat meteen raak. Donkerzoete toetsen van kandijsuiker en geroosterde noten, pruimenconfituur en origine chocolade, aangevuld met een ruw randje van de gist en het hout. En een heerlijke rokerigheid van de turf, natuurlijk. In de verte nog een ziltje als van gedroogde kelp en natte rotsen in de branding. Ik ben al verkocht.

Hij zet olieachtig en krachtig gekruid aan met wederom donkerzoet fruit, maar nu ook iets helders als van honing. De rokerigheid groeit gestaag en maakt de mond helemaal warm. Walnoten en gepofte kastanjes geven hem nog een bitter randje. Dit is erg breed qua smakenpalet. Hier is veel aan de gang.

De afdronk is rokerig en zoet met wat kruidnagel en zwarte peper op het sterfbed.

Zoals steeds sneller uitverkocht dan dat je het woord ‘uitverkocht’ kan uitspreken, dus ik prijs me gelukkig dat ik via The Bonding Dram een fles te pakken kon krijgen.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-06-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 11 Year Old 2010/2022 Signatory Vintage Cask Strength Collection, Refill Hogshead, 11 month Sherry Butt Finish, Cask #111, 663 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57.2%

Umami

Enkele weken geleden stuurde mijn whiskymakker Rainer me een berichtje over deze fles. En of hij even zou mogen langskomen om deze te laten proeven en of ik het zou zien zitten om er dan een Rambling over te maken? Ja & ja. Zo gezegd, zo gedaan.

Stevig gesherriede neus op leder, paardenvacht, beef jerky, bloedappelsienen, pruimtabak, balsamico. Erg intens, maar niets dan sherry… Het typische DNA van Caol Ila is volledig ingepakt en speelt hier duidelijke tweede viool. Maar het is desalniettemin een erg lekkere neus.

Lekker olieachtig en intense, zeg maar pikant. Onmiddellijk erg zoet op donker fruit en zelfs wat umami op pruimtabak en zoetzuur op limoen. Zelfs de turf is gewikkeld in een zoet jasje. De natte rotsen en kelp die ik vaak bij Caol Ila vind… Toch wat zoeken hier. Maar wederom: dit is erg krachtig en bijzonder smakelijk.

De afdronk is erg lang en helemaal op het einde krijgt het DNA van het huis toch de kans om zichzelf te tonen.

Grappig genoeg lijkt mij dit eerder een sherry die op een Caol Ila vat rijpte in plaats van andersom, maar als het zo lekker is, hoor je mij niet klagen. Dankjewel, Rainer!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Eind vorig jaar proefde ik de eerste release van de Lagavulin Offerman Edition, genoemd naar Nick Offerman, Amerikaans acteur en komiek die er geen geheim van maakt dat hij erg graag Lagavulin drinkt. Laat hem nu ook nog graag Guinness drinken. Het was dan geen kunst voor deze Islay distilleerderij om wat van hun 11-jarige whisky een finish te geven op zulke vaten. De Offerman 2nd Release was geboren.

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 11  Year Old Offerman 2nd Edition, OB 2021, Guinness Cask Finish, 750ml
Kleur: amber
ABV: 46%

Guinness

Eind vorig jaar proefde ik de eerste release van de Lagavulin Offerman Edition, genoemd naar Nick Offerman, Amerikaans acteur en komiek die er geen geheim van maakt dat hij erg graag Lagavulin drinkt. Hij liet dit zelfs door de scenaristen van de TV-series Parks & Recreation opnemen in het script, zodat zijn typetje Ron Swanson ook graag Lagavulin lust. Het kon dan ook niet anders of er zou een Lagavulin Offerman Edition verschijnen, zijnde een 11-jarige. Laat hem nu ook nog graag Guinness drinken. Het was dan geen kunst voor deze Islay distilleerderij om wat van hun 11-jarige whisky een finish te geven op zulke vaten. De Offerman 2nd Release was geboren. De fles werd mij cadeau gedaan door John en zijn vriendin Mary-Angela toen ze mij in februari van dit jaar bezochten. Happydance, anyone?

Mooie neus op gedroogde mango, orangettes, koffie, mokka, origine chocolade, donkere honing en gezouten karamel. De rookontwikkeling is erg delicaat. Evolueert naar Café Frappé. Nogal ingetogen voor Lagavulin, maar het werkt prima.

Lekker olieachtig en mondvullend en zacht bij de aankomst. Maar dan wordt hij toch wat scherp en erg expressief, hoewel ik het verschil met de eerste Offerman amper detecteer. Donkerzoet fruit, mango en citrus, walnoten met een flink maritiem randje, maar van het donkere bier is hier amper sprake.

Pas in de afdronk, die lekker warm en lang is, verschijnt er een bittertje dat ik met Guinness kan associëren.

Erg bevredigende Lagavulin, die bij ons amper te vinden is. In de States was de releaseprijs zo’n $120, bij ons mag je op iets meer dan het dubbele rekenen (en dat is hij nu ook weer niet waard). Dikke merci, John! Ik ben hier erg blij mee!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Islay 30 Year Old 1990/2021, Thompson Brothers for the Nectar, Hogshead, 250 bts
Kleur: vol goud
ABV: 49.0%

Tango

Dit is nog zo’n pareltje dat importeur The Nectar liet bottelen voor hun 15^e verjaardag. Een 30-jarige Islay whisky van Phil en Simon Thompson – de jongens achter Dornoch Distillery en de kids van de eigenaars van het Dornoch Castle, een luxehotel annex whisky bar. Dankzij mijn makker Jonas, die zijn fles zonder verpinken open maakte, kon ik enkele samples bemachtigen. En hoewel het label niet verklapt waar deze whisky vandaan komt, hebben we toch gegronde vermoedens.

Hij zit nog maar net in het glas of dat vermoeden wordt onmiddellijk bevestigd. Dit is Laphroaig, dames en heren. Een Laffie die drie decennia rijpte, nota bene. Fantastische neus op zowel boomgaard- als tropisch fruit met meloen, appels, papaya, mango, bloedappelsien en een verloren gelopen ananaskers. Dat heerlijke fruit is mooi gewikkeld in een elegant jasje van medicinale rook die totaal niet domineert, maar net ondersteund. Enkele minerale toetsen verschijnen, wat groene thee en een druppel manuka honing volgen. Mos in de ochtenddauw. Natte rotsen op de achtergrond. Kiezels op het strand. Uitstekend!

OMG. Het fruit en de turf flirten met elkaar in een prachtige tango. Limoen en rook schitteren, terwijl de minerale toetsen langzaam maar zeker het tropische fruit wat aan de kant schuiven. Er verschijnt ook iets van potpourri en zelfs Chardonnay. Delicaat noch subtiel, maar elegantie ten top.

De afdronk… excuus: de Afdronk is lang, gaat van geturfd langs zoetzuur (limoen, appelsien) op te eindigen met een intens zoete (honing en kaneel) toets.

Ha! Deze duikelt zomaar mijn top tien van dit jaar binnen. Laphroaig, zonder enige twijfel. Dankjewel, Jonas!

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-04-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).