WhivieBlog

Auchroisk (spreek uit ‘o-thrusjk’) is een erg jonge distilleerderij, pas opgericht in 1974. Het is een werkpaard voor de blenders en komt als single malt amper op de markt. Dit is een single cask, enkele jaren geleden verschenen in de bekende Old Malt Cask serie van Hunter Laing. Beetje jong voor een Old Malt Cask, niet? Enfin.

Distilleerderij: onbekend
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Marnoch 29 Year Old 1988/2018 Distiller’s Reserve
Kleur: goud
ABV: 40%

Kiwi

Glen Marnoch is het luxe-whiskymerk van de Duitse discountketen Aldi. Er bestaan een aantal NAS-expressies van Speyside, Highland en zelfs Islay, maar de herkomst van de whisky wordt geheim gehouden (zeer waarschijnlijk op verzoek van de producenten). Eind vorig jaar kwam deze Glen Marnoch 1988 op de markt, zo’n drie decennia gerijpt in de Speyside en alom geprezen.

Erg romige neus op boerenboter en appelsien, gedroogde abrikozen, munt en zelfs een heel klein beetje turf. Wordt een tikkeltje snoeperig. Iets van noten. Erg mooi, hoor. Rond en rijk.

Lekker olieachtig en meteen erg zoet op vanillevla en ananassnoepjes. Dan komen er wat kruiden opzetten à la peper en nootmuskaat. Iets van bijenwas geeft hem wat diepgang. Een schijfje kiwi zorgt voor een zuurtje, terwijl een hint van kinine voor een bittertje zorgt. Erg ronde en mooie whisky, moet ik zeggen.

De afdronk is, ondanks het lage ABV, betrekkelijk lang. Ik krijg vooral kiwi en een tikkeltje zoete turf met nog wat extra peper op het sterfbed.

Ja, dit is erg goed. Mocht dit nu op vatsterkte gebotteld zijn, dan was het een absolute topper, me dunkt. Bedankt voor het sample, Tom.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Longmorn
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Longmorn 46 Year Old 1964/2011, Gordon & Macphail, Reserve for van Wees, 1^st Fill Sherry Butt #5614, 378 bts
Kleur: mahonie
ABV: 47.7%

Kandijsiroop

Na de smaakbom van Bob, kwam een andere vriend – Jonas – opzetten met een nog oudere Longmorn, die eveneens voor van Wees was gebotteld door Gordon & Macphail in de zogenaamde Reserve reeks. Deze Longmorn uit 1964 rijpte maar liefst 46 jaar lang op hetzelfde type vat – 1st Fill Sherry – en heeft bijgevolg dezelfde geweldig verleidelijke kleur. Het feest kan niet op!

Erg mooie, maar zachte, donkerzoete neus met pruimen, rumrozijntjes, koffie en tabak. Kandijsiroop bij de vleet. Sigaardoosje, karamel, rabarberconfituur en perensap. Bijzonder verleidelijk, maar net iets te zacht om echt te verbluffen. Dat neemt niet weg dat dit een geweldige neus is, versta me aub niet verkeerd!

Hij is zijdezacht op de tong, maar wel bijzonder smaakvol. Het donkere fruit komt eerst, gevolgd door een zachte kruidigheid van nootmuskaat en kruidnagel, kaneel en iets van peper, maar hij wordt nooit pikant. Da’s prima. Het fruit geeft nog een heldere toets van appelsien en chocolade, pruimtabak en pruimenconfituur. Hier wordt ik toch efkes stil van.

De afdronk is zijn troef! Heerlijk lang, kruidig en warm, donkerzoet en simpelweg delicieus.

Hij komt heel dicht in de buurt van de 1972 die op 39-jarige leeftijd werd gebotteld, maar door het (veel) lagere alcoholpercentage is hij wat braver. Dit is eerder OMG, in plaats van OMFG. Maar amai mijn klak, Jonas, wat een heerlijke whisky! Thx for sharing.

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Longmorn
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Longmorn 39 Year Old 1972/2011, Gordon & Macphail, Reserve for van Wees, 1^st Fill Sherry Butt #1084, 422 bts
Kleur: mahonie
ABV: 53.4%

Dagdroom

Mijn vriend Bob kwam op bezoek en bracht deze fles mee. Hij had ze enkele jaren geleden van vrienden gekregen voor zijn verjaardag. Het is een Longmorn uit zijn geboortejaar 1972. Het vat werd door Gordon & Macphail gebotteld in hun Reserve-reeks, in opdracht van de Nederlandse onafhankelijke bottelaar van Wees. Mijn god, wat een kleurtje, zeg. Bob was zo vrijgevig om mij nog een gul sample te schenken om tasting notes te schrijven. Deze zijn voor jou, Bob.

Vooraf: je moet hem even laten ademen. Vergeet niet dat deze bijna 4 decennia lang gevangen zat in een vat en dan nog een paar jaar op fles. Geef hem wat tijd en lucht: hij is het meer dan waard!

De neus is een bonte mix van rood en donker fruit. Bosbessen (zowel zwarte als rode), rozijnen, blauwe pruimen, gekonfijte rabarber, honingmeloen, Sirop de Liège, wat aardse tonen en zelfs heel even een hint van rubber. Maar dat is weg voor je er erg in hebt en wordt al gauw vervangen door iets umami als een sneetje verse rosbief, licht aangebrande karamel, humidor en vernis. Hij blijft evolueren in het glas en geeft ‘complex’ een nieuwe betekenis.

Op smaak heb ik enerzijds een mooie fruitigheid van allerhande donkere vruchten zoals op de neus, maar anderzijds komt nu het old school karakter heel mooi naar boven. Iets van vers geboend leder, mokka, bloedappelsienen, pruimtabak en orangettes. Ik zit in de afdeling ‘rare books’ van de bibliotheek in Edinburgh. Het wordt stil rondom mij. Door de venster zie ik de herfst de laatste gouden en bruine bladeren van de takken rukken, terwijl de wind langs de hoge vensters fluit.

De heerlijk lange, kruidige finish op donkere vruchten, kersenlikeur en origine chocolade rukt me uit mijn dagdroom.

Wake me up before you go-go! De lekkerste Longmorn die ik al proefde. En bovendien mijn dertigste Longmorn. Komt dat mooi uit (dat is mijn autistische kantje weer).  Dankjewel, Bob, om deze met me te delen. Wat een majestueus lekkere whisky, zeg.

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Longmorn
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Longmorn Distiller’s Choice, OB 2016
Kleur: oud goud
ABV: 40%

Gedroogde Ananas

Twee jaar! Zo lang was het al geleden dat ik nog eens een Longmorn aan de lippen zette. Maar toen Bob, een whiskygabber uit de buurt, op bezoek kwam met een speciale fles die hij zelf voor zijn verjaardag had gekregen, besefte ik pas wat ik gemist had. Maar alvorens die te bespreken, eerst even een basis whisky van deze Speysider proeven om het smaakpalet af te stellen. Dan doen we dus met deze Longmorn Distiller’s Choice.

De neus is minder zoet dan ik had verwacht. Ik krijg griesmeelpap, appelsienpartjes, een hint van marsepein en sterfruit en wat hout. Wat appelmoes, kokosnoot en meer hout. Begint langzamerhand richting virgin oak te gaan, lijkt het wel. Een tikkeltje muf.

De body is erg licht, jammer genoeg. Nu is hij wel snoeperig zoet op vooral karamel en appelsiensap, wat gedroogde ananas en rozijntjes. Goeie prikkel van de alcohol, zonder echt pikant te worden. Dit valt me alvast een stuk beter mee dan de neus deed vermoeden.

De afdronk is kort, maar zacht en zoet.

Typische entry level malt van deze distilleerderij. Kaarterswhisky, zeg maar. Maar 60 EUR vind ik van het goede teveel.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Hans Offringa is in onze contreien geen onbekende, natuurlijk. Hij heeft al menig whiskyboek op zijn palmares staan en schrijft ook voor heel wat magazines. Samen met zijn vrouw Becky vormt hij het duo The Whisky Couple.

Hans is bovendien Keeper of the Quaich, de hoogte onderscheiding die de whiskyindustrie uitreikt aan mensen die zich verdienstelijk maken in het promoten van de gouden nectar. Dik verdiend, uiteraard.

Whisky & Jazz

Ik kreeg het boek Whisky & Jazz als verjaardagsgeschenk. Vrouwlief weet maar al te goed dat ik mijn whiskybibliotheek (en dan bedoel ik dus niet de vloeibare variant) graag uitbreidt en dit was een welkome aanvulling, ondanks het feit dat het boek wel een beetje gedateerd is. Het verscheen immers al in 2009. Hierdoor is de informatie over de distilleerderijen niet meer helemaal up to date, maar dat stoort in dit geval niet bepaald.

Immers, het gaat hier om een specifieke link tussen jazzmuziek in al zijn facetten en whisky. Nu ben ik zelf geen jazzliefhebber, maar ik kon het boek toch erg smaken. Ik leerde kennis maken met Charlie Parker, Miles Davis, Stan Gets en anderen, wat me inspireerde om even langs de bib te lopen om een cd of twee te lenen. Maar nog steeds vond ik het moeilijk, hoor (het luisteren naar de muziek, bedoel ik dan, de whisky ging vlotjes binnen). Maar wie liefhebbers is van jazz en van een goed glas ‘King o’ Drinks’ houdt, zal dit boek zeker weten te appreciëren.

Mijn blend

Tien blends worden door Hans Offringa aangeboden, bijvoorbeeld Dexter Gordon & Lagavulin 16 Year Old of Chet Baker met Bunnahabhain 12 Year Old. Ik voeg daar graag mijn eigen blend aan toe. Doe mij maar Rose Rouge van St Germain (uit hun album Tourist uit 2000) met een glas Auchentoshan Sauvingon Blanc Finish.

Enjoy!

Whisky & Jazz
Hardcover, 207 pagina’s
Hans Offringa – 2009
Spectrum Uitgeverij
EAN 9789047505549

Hier nog te krijgen met een mooie korting.

Distilleerderij: Loch Lomond
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Loch Lomond 21 Year Old 1996/2018 Cadenhead Small Batch, 2 bourbon hogsheads, 450 bts
Kleur: goud
ABV: 51.5%

Vermomde Inchmurrin

Nu ben ik wel eens benieuwd. De vorige Loch Lomond was gestookt in 1974 en na 23 jaar gebotteld in 1997. Deze is gestookt in 1996 en na 21 jaar gebotteld in 2018. Dat sluit mooi op elkaar aan, maar gaat wellicht toch erg verschillend zijn, want de infrastructuur van deze veelzijdige distilleerderij is in die periode aardig gewijzigd. Daarom dat ik ze met plezier head-to-head geproefd hebt. Het was een leuk experiment.

Ik verwachtte me weer aan een quasi tropische neus, maar ik ben er aan voor de moeite. Deze doet me in eerste instantie denken aan wit brood, nat karton en oude eiken meubelen, alvorens ook maar iets van fruit doorschemert. Denk gele appels, harde peren en een overrijpe pompelmoes. Een zacht pepertje. En een hint van Highland Peat, waardoor deze Loch Lomond me doet vermoeden dat het eigenlijk om een onafhankelijke Inchmurrin gaat.

Hij is wel lekker vettig op de tong en offreert nu eerst de appels, dan pas het brood. De pompelmoes keert ook weer om een licht bittertje toe te voegen. Ja, dit is een Inchmurrin, hoor. Hij komt ook een beetje stoffig over, alsof ik op mijn zolder zit te proeven. Zwarte thee, groene tuinkruiden en een flink zuurtje als van citroensnoep. De smaak is alleszins stukken beter dan de eerder saaie neus deed vermoeden.

De afdronk is lang, zoet, rokerig en gepeperd. Hij blijkt mild en licht drogend en best aangenaam.

Een vermomde Inchmurrin, zoveel is zeker. Leuk, lekker en interessant, maar de neus viel toch een beetje tegen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Loch Lomond
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Loch Lomond 23 Year Old 1974/1997, Oak Cask, 500 bts
Kleur: oud goud
ABV: 40%

Banaan & Kiwi

Na mijn zeer aangename ontmoeting met de Old Rhoshu 1967 vond ik het de moeite om nog zo’n gouden oude van deze veelzijdige distilleerderij te proberen. Ditmaal een pak jonger gebotteld, namelijk 23 jaar. Wat betekent dat deze Loch Lomond ondertussen even lang op fles zit dan hij op vat heeft doorgebracht. Hij komt in dezelfde groene dumpy fles als zijn broertje.

Smoutebollen op de kermis. Dat is het eerste wat ik ruik als ik mijn neus in het glas steek. In die optiek is er alvast een grote gelijkenis met de Old Rhosdhu 1967 die ik een paar dagen geleden proefde. Daarna wat appelmoes, papaya en peren, maar vooral banaan en kiwi. Wat een aangename, bijna tropisch fruitige neus.

Helaas kan de smaak de belofte van de neus niet helemaal waarmaken. De body is oké en de sterkte valt zelfs na al die jaren nog goed mee, maar het tropische fruit moet plaatsmaken voor niets dan agrum (citroen en pompelmoes op kop) en een licht pepertje. Het blijft een erg mooie malt, versta me niet verkeerd. Een hint van munt houdt hem fris, terwijl het spook van karton toch ook hier weer de kop op steekt.

De afdronk ik middellang, waarbij het citrusfruit langzaam wegdeemstert, terwijl het pepertje je mond warm houdt.

De gelijkenis met de Old Rhosdhu 1967 is erg frappant. Toch wel een indrukwekkende whisky, hoor. Blij dat ik deze liquid history heb kunnen proeven.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Loch Lomond
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Old Rhosdhu 26 Year Old 1993/2019, BYOB-C Mobsters on Mopeds, Bourbon Hogshead, 55 bts
Kleur: goud
ABV: 50.3%

Brusselse Wafel

De jongens en meisjes van BYOB-C (Bring Your Own Bottle Club) komen met hun 5^e release in de Mobsters on Mopeds reeks erg verrassend uit de hoek. Na de fruitige Blair Athol 2000, de zomerse Cambus 1991 single grain, de ongehoord goede Ardmore 1998 en de hartverwarmende, vuile jonge Ledaig 2007, kozen ze voor hun 5^e botteling een… Old Rhosdhu! De naam doet misschien niet meteen een belletje rinkelen, maar deze malt werd tussen 1966 en 2000 gestookt bij de erg veelzijdige Loch Lomond distillery. Dat deze exceptioneel is, is een understatement. Er zijn wereldwijd minder dan 40 bottelingen van Old Rhosdhu bekend! Onze vrienden van BYOB-C bottelden 55 flessen van een bourbon hogshead op vatsterkte.

Hola, dat is een lekkere neus! Erg zoet op boomgaardfruit en iets van Brusselse wafels met poedersuiker, mandarijn uit blik en ananas op de barbecue. Verstoken van kruiden. Dit is allemaal erg zacht, erg fruitig en bijgevolg erg aangenaam. Deed met zelfs heel even aan Littlemill denken. Kan je nagaan!

De body is prima, de sterkte perfect. Deze heeft gewicht en punch! Wederom zalig fruitig – doe daar gerust een frisse lychee bij, alsook wat kruisbessen – maar met een flinke snuif zwarte peper die hem lekker pittig maakt. Iets van abrikozengebak op de achtergrond, alsook wat pompelmoes sap. Een zacht bittertje van het hout komt midpalate opzetten, maar zorgt net voor een zeer goeie balans.

De afdronk is er niet naast. Lang, bitterzoet, zacht drogend en uitstekend. De licht metalige toets op het sterfbed komt veel te laat om de pret nog te bederven.

Ik sta even met mijn mond vol tanden. Nooit kunnen bevroeden dat er bij Loch Lomond zo iets lekkers gemaakt werd. Als vanouds ging de laatste fles uit de reeks in de verzameling. Fles 55/55 deelt het schap met de vier vorige Mopeds. En ze zien er goed uit. Het oog wil ook wat. En dan te bedenken dat het nog maar mijn tweede Old Rhosdhu ooit is. Deze kostte 154 EUR en alle flessen waren op twee dagen uitverkocht. Ik ben niet verbaast. Best money spent this month.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Loch Lomond
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Old Rhosdhu 40 Year Old 1967/1999
Kleur: oud goud
ABV: 40%

Waas van Citroengras

Old watte? Nog nooit van Old Rhosdhu gehoord? Geen zorgen, dat is niet onlogisch. Er zijn wereldwijd minder dan 40 bottelingen van deze whisky te vinden. Het is een single malt die tussen 1966 en 2000 werd gestookt door Loch Lomond. We proeven een oudje dat ondertussen 20 jaar geleden officieel werd gebotteld. Voor mij is het de eerste kennismaking met deze malt!

De neus is zijdezacht – zachter dan de billen van een pasgeboren baby. Flink fruitig op allerhande Europees fruit, met appels en peren vooraf, alvorens zachtjesaan licht tropisch te worden. Denk mango en papaya. Wat appelsiensap en citroengras. Een frisse toets komt opzetten als van eucalyptus en een fris boeketje lentebloemen. Erg leuke verrassing.

De malt mocht iets meer om het lijf hebben, maar qua smaak is het allemaal aangenaam. Erg zacht op het fruit dat de revue al passeerde op de neus, met een zacht pepertje. Wat meer citrus nu. Denk pompelmoes, onderweg naar een snoeperig zuurtje. Onderhuids sluimert een toets van karton, maar wordt mooi onder controle gehouden door het fruit. Wederom wat eucalyptus en zelfs wat munt. Fris en aangenaam.

Lang kan je de afdronk niet noemen, maar lekker is hij alleszins. Licht drogend danst hij over je tong om langzaam weg de deemsteren in een waas van citroengras.

Ik wist totaal niet wat te verwachten bij deze malt. Ten eerste had ik nog nooit een Old Rhosdhu geproefd en bovendien is dit een golden oldie, natuurlijk. Het oude adagio ‘zo maken ze ‘m niet meer, meneer’ is hier zeker van toepassing.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Kintra Spirits
Zwolseweg 256
7412 AV Deventer
Nederland
Tel +31 570 63 79 64
info@kintra.nl
www.kintra.nl

Erik

Kintra Spirits is een Nederlands onafhankelijk bottelaar, maar tevens importeur van verschillende spirits – dus niet alleen whisky – uit Deventer. De naam verwijst naar een plek op het iconische whiskyeiland Islay, die een speciale plaats heeft gekregen in het hart van de oprichter: Erik Molenaar.

Die naam doet ongetwijfeld wel een belletje rinkelen, want Erik is een graag gezien gast op whiskyfestivals.

Wagging Finger

 Uit zijn voorliefde voor het betere werk, is Erik overigens zelf distilleerder geworden. Hij richtte enkele jaren geleden zijn eigen distilleerderij op, die naar de naam Wagging Finger luistert. Zijn eerste product – de Wagging Finger Gin – is ondertussen de wereld aan het veroveren en terecht. Maar daarnaast stookt hij momenteel ook zijn eigen korenwijn, Oude Genever en – hoe kan het ook anders? – whisky. Maar die rijpt momenteel en zal pas over enkele jaren te proeven zijn.

Wagging Finger heeft overigens een leuk vatenprogramma, waarbij je je eigen vat (64 liter of 130 liter) kan laten afvullen en drie tot zeven jaar kan laten rijpen.

Range

Kintra heeft zijn eigen single cask releases van bekende en minder bekende Schotse distilleerderijen, maar verdeeld bovendien ook whisky van The House of Macduff, bekend om hun Golden Cask releases. Ook whisky van The Three Still Company worden door Kintra geïmporteerd. Daarnaast heeft Kintra ook een prachtige collectie rums op de markt gebracht onder eigen label.

Daar blijft het echter niet bij. Bij Kintra kan je ook terecht voor Mezcal Nucano, Pierre Lecat cognac en Domaine UBY Armagnac.

Naast de populaire Vega, een blended malt waarvan al 6 releases op de markt werden gebracht, en de Spica, een blend waarvan er al twee op de markt zijn, komt North Star Spirits nu aanzetten met een spiksplinternieuwe Sirius. En om zijn entree niet te missen, bottelde Iain meteen een 31-jarige blended malt, waarvan alle malts gestookt werden in 1988 : Sirius!

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: Sirius 31 Year Old 1988, Cask Series 9, North Star Spirits, First Fill Bourbon Barrels, 3.582 bts
Kleur: oud goud
ABV: 43.1%

Mango, Meloen & Munt

Naast de populaire Vega, een blended malt waarvan al 6 releases op de markt werden gebracht, en de Spica, een blend waarvan er al twee op de markt zijn, komt North Star Spirits nu aanzetten met een spiksplinternieuwe Sirius. En om zijn entree niet te missen, bottelde Iain meteen een 31-jarige blended malt, waarvan alle malts gestookt werden in 1988, het jaar waaronder ondergetekende zijn rijbewijs haalde. Kwestie van even duidelijk te maken dat dit wel degelijk al oud spul is. Het verschil met de Vega, vraagt u? Ik vermoed de regio waar de malts vandaan komen. Vraag het me nog eens nadat ik geproefd heb.
Ooh, wat een heerlijke neus is me dat, zeg! Oude meubelen, kokosmelk, vernis, kruidnagel en kaneel, maar vooral oranje citrus. En daarmee bedoel ik dus pomelo, bloedappelsienen, mandarijn en roze pompelmoes, de schil inclusief! Aangevuld met een florale toets (magnolia?) en vanille. Snoeperig, maar wel heel erg lekker. En als je hem wat tijd in het glas geeft, wordt hij alsmaar beter. Bitterzoet en zalig.

Deze whisky is bijna stroperig en lekker zoet, terwijl het citrusfruit rustig de plak blijft zwaaien. Daar komt nog flink wat bij: vanille, vlierbloesem, graankoekjes met gedroogd fruit, honingmeloen, snoeperige zuurtjes en Fanta Orange op steroïden. Dit gaat wel erg gevaarlijk vlot naar binnen.

De afdronk is zalig en gaat na een initieel licht bittertje plots een beetje de tropische kant op. Mango, meloen en munt op het sterfbed.

Indrukwekkend. Yup, daar waar Vega eigenlijk Speyside als thema had, is Sirius opgebouwd rond Highland malts. Da’s dus het verschil.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: Vega 22 Year Old 1996/2019, Limited Edition 6, North Star Spirits, 1205 bts
Kleur: amber
ABV: 43.9%

Amaro

Vega… ah, dat brengt leuke herinneringen naar boven. Dit is overigens een blended malt en Iain is al aan zijn 6e uitgave toe. Ik heb het geluk gehad de eerste te (23yo 1993) en de tweede (40yo 1977) mogen proeven. Voor de derde (40yo 1976) en de vierde (28yo 1990) was ik helaas te laat. De vijfde daarentegen (33yo 1985, NSS webshop exclusive) staat in mijn kast te wachten op een speciaal moment, maar kijk, hier is de 6e dus al. Deze is 22 jaar oud en gestookt in 1996. Het is meteen de jongste in de Vega familie.

Heerlijke semi-zoete neus op hazelnoten, licht aangebrande karamel, rumrozijntjes, herfstbladeren en brioche. En karrenvracht aan chocolade en stout bier met een hint van borstbollen. Goed hoor!.

Lekker olieachtig, met wederom borstbollen, maar nu aangevuld met abrikozenjam, croissants, flink wat karamel en groene tuinkruiden. Zoethout ook, met een hint van kaneel. Turkse koffie met lekker veel gruis. Een licht bittertje. Sevilla appelsienen. Pruimtabak. Allemaal van het bovenste schap. Wat een dram!

In de finish komt er wat aarde en bladeren aan te pas, met een licht pepertje en wat amaro (Italiaanse bitterzoete kruidenlikeur).

Weer zo’n topper waarvan er de afgelopen jaren al flink wat op de markt zijn verschenen. Enkele treffende voorbeelden zijn de Maverick 1993 van Mark & Manny’s Malts, de Enigma Blend 1993 van Beacon Spirits en de onlangs uitgebrachte (en nog verkrijgbare) Speyside Blended Malt 1993 voor Whivie’s 10th Anniversary.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: Caol Ila 9 Year Old 2009/2019, Cask Series 9, North Star Spirits, Sherry Finish, 378 bts
Kleur: goud
ABV: 51.8%

Zoete Islay

Caol Ila? Zei daar iemand Caol Ila? Ikke, ikke, ikke! Ik heb een voorliefde voor deze reus uit Islay en als hij dan bovendien op een sherryvat gefinished werd én door mijn gabber uit Glasgow Iain Croucher werd gebotteld, dan zit ik op de eerste rij om hier een fles van te scoren. Zo gezegd, zo gedaan.

Visolie, zeewier, limoen, sultanas, perzik, sigarenkistje, assen en abrikozen. Hallo? Het feestje is al begonnen, hoor! De rokerigheid is alvast heel subtiel en speelt duidelijk tweede viool. Het is het zoete fruit en iets van gekarameliseerd hout dat met alle aandacht gaat lopen – en terecht. Wat een fantastische neus is me dag zeg!

De body is prima, de sterkte nagenoeg perfect. Absoluut geen bite, wat bewijst dat de alcohol perfect geïntegreerd is. Chilipeper, zoethout, getoaste eik en een mespuntje zilt komen eerst, om dan vlotjes aan de kant geschoven te worden door chocolade met bananencrème (echt waar!), honing, karamel, abrikozenconfituur en bloedappelsien. Jongens, dit is Genieten met hoofdletter G.

Op de bijzonder lange afdronk is het een vurige strijd tussen zilt en zoet. Onbeslist, maar absoluut heerlijk.

Zomaar even één van de lekkerste jonge Caol Ila die ik al proefde. Te koop voor zo’n 60 à 70 EUR. Aanrader!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Miltonduff is zo’n distilleerderij waar je niet veel van hoort. Er zijn amper officiële bottelingen. Het overgrote deel van de productie wordt gebruikt door de blenders, met Ballantine’s als bekendste. In mijn glas zit een Miltonduff uit 1981 die maar liefst 36 jaar op vat zat en gebotteld werd door de immer sympthieke Iain Croucher, de Glaswegian die enkele jaren geleden het nu bijzonder populaire North Star Spirits opstartte.

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: Miltonduff 36 Year Old 1981/2018, Cask Series 6, North Star Spirits, Refill Hogshead, 176 bts
Kleur: koper
ABV: 53.7%

Perfecte Timing

Miltonduff is zo’n distilleerderij waar je niet veel van hoort. Er zijn amper officiële bottelingen. Het overgrote deel van de productie wordt gebruikt door de blenders, met Ballantine’s als bekendste. In mijn glas zit een Miltonduff uit 1981 die maar liefst 36 jaar op vat zat en gebotteld werd door de immer sympthieke Iain Croucher, de Glaswegian die enkele jaren geleden het nu bijzonder populaire North Star Spirits opstartte. Deze Miltonduff verscheen in september 2018.

Op de neus merk je meteen flink wat houtkruiden. De eik is hier erg luid. Nootmuskaat, kaneel peper, kruidnagel en paprika. Daarnaast flink wat noten en iets van kastanjes. Iets muffigs als gedroogde herfstbladeren naast de garage van mijn opa. Gelukkig zit daarachter nog een goeie dosis honing, Seville appelsienen en wat gedroogde abrikozen. Kruidig zoet en lekker.

Erg olieachtig en rijk met flink wat appelsien, schil incluis, en mango. Mandarijntjes uit blik. Maar ook hier drukt de eik onmiddellijk zijn stempel. Krachtige pepers, geraspte gember, kardemom, nootmuskaat, kaneel – het houdt niet op. Dit is erg kruidig. De balans is echter mooi tussen het zoete van het fruit en het bittere van het hout.

De afdronk is middellang op zoete mango, bittere appelsienen en kaneel.

Indrukwekkende Miltonduff en qua bottelen wellicht perfecte timing. Deze had het volgens mij niet veel langer uitgehouden op het vat. Met zijn prijskaartje van om en bij de 300 EUR is deze niet goedkoop, maar lekker is hij heel zeker. Thanks, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: Campbeltown 5 Year Old 2014/2019, Cask Series 9, North Star Spirits, PX Finish, 416 bts
Kleur: amber
ABV: 49.1%

Funky

Hoewel de distilleerderij waar deze gestookt werd geheim wordt gehouden, zal het niet zo moeilijk zijn te achterhalen waar deze vandaan komt, denk ik dan. Er zijn immers maar drie distilleerderijen op Campbeltown. Het is een jonge whisky, hoor. Gestookt in 2014 en op 5-jarige leeftijd gebotteld in North Star Spirits’ 9e single casks reeks. Na een reguliere rijping op voormalige bourbonvaten kreeg hij nog een finish op een PX sherryvat.

Een ietwat vreemd zoete neus met een rokerig kantje, tikkeltje waxy met wat karwij en butterscotch. Zeebries en kauwgom – een vreemde combinatie. Dan wat vers gemalen koffiebonen en ontbijtgranen van rogge. Dit is zo funky, dat kan alleen maar Glen Scotia zijn, toch? Erg leuk en aangenaam, hoor.

Lekker olieachtig, bijna stroperig. Amai, ja, dit plakt aan mijn tanden en wordt zelfs heel even mierzoet, alsof ik een lepel kandijsiroop in mijn mond genomen heb. Wel bijzonder intens, met honing, vijgen, dadels en abrikozen. Plots wat peper & zout. Dit gaat wat op en neer, maar is erg genietbaar. Een vuil randje doet me wederom aan Glen Scotia denken. Mooi streepje rook. Ik ben fan.

De afdronk duurt wel heel erg lang, waarbij de smaak van karamel en abrikozen blijft sudderen in een flinke rokerigheid. Kaneel op het sterfbed.

Erg leuke Campbeltowner, maar wel erg zoet. Dessertje voor kerstavond en gaat prima bij (lees: in!) een zwarte espresso, geloof me. Zo’n 65 EUR, wat niet goedkoop is voor een 5-jarige whisky, maar hij is het dubbel en dwars waard.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: English Whisky 11 Year Old 2007/2019, Cask Series 9, North Star Spirits, Burgundy Red Wine Cask, 330 bts
Kleur: brons
ABV: 49.8%

Kudos

Iain Croucher is ondertussen al aan de 9e reeks single casks die hij met zijn North Star Spirits op de markt heeft. Dit is toch wel een bijzonder vaatje, want van de St George Distillery en dus een Engelse whisky. Het bijzondere aan deze jonge Britse malt is dat hij rijpte op een rode wijnvat uit de Bourgogne. Ik beken, veel ervaring met deze distilleerderij heb ik niet. Het is nog maar de derde die ik proef, na de Chapter 6 in 2010 en de geturfde Chapter 9 in 2014. Eens zien wat voor vat Iain op de kop wist te tikken. Aan het kleurtje te zien was het alvast een erg actief vat.

OMG… wat is me dat hier? Doet me heel even denken aan de Distillery Exclusive 2017 van Caol Ila, echt waar. Dit is duidelijk van de geturfde variant van de English Whisky Company, en het rode wijnvat voegt daar mooie toetsen van rood fruit en natte aarde aan toe. Iets van vaaswater zonder te storen, hooi en Granny Smith appels. Iets van pruimenconfituur in combinatie met getoaste eik en blauwe druiven. Pure chocolade met een grove korrel zout. Dit is verrassend complex.

Hij voelt erg goed aan in de mond. Heeft serieus wat gewicht. Nu komt eerst rood fruit (framboos en kers), onmiddellijk gevolgd door iets vuil. Vuursteentjes en aarde. Vlierbessenconfituur en origine chocolade. Kriekensap. Mooie kruidigheid. Bakkerskruiden en kruidnagel, paprika en marjolein. Ik hoef hier helemaal geen water aan toe te voegen. Een erg breed gala aan smaken, wat me zeer aangenaam verrast. Doet me nu eerlijke gezegd eerder aan een Bunnahabhain denken. Zot, hé?

De afdronk is niet lang, een tikkeltje farmy en absoluut heerlijk.

Wat een leuke verrassing, zeg. Topdram! Een Britse geturfde malt gerijpt op een Frans vat en gebotteld door een Schot. Het moet niet gekker worden. Maar als het zo lekker is… kudos!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: Glenrothes 11 Year Old 2007/2019, Cask Series 9, North Star Spirits, Sherry Butt, 618 bts
Kleur: oud goud
ABV: 51.4%

Oerdegelijk

Ter ere van 10 jaar ralfy.com, een sympathieke Schot die whisky tasting notes schrijft en vaak ook whisky videootjes maakt (hey… wacht eens even…), bottelde North Star Spirits deze jonge Glenrothes uit 2007. Het sherry butt leverde maar liefst 618 flessen op.

De neus is een vloeibare Werther’s Original. Karamel in overvloed, aangevuld met pecannoten, sultanas, overrijpe banaan en gedroogde abrikozen. Vanillekoekjes en wat kamfer. Licht herbaal en floraal, maar vooral snoeperig zoet.

De body is prima en de sterkte ook. Hier hoeft geen water bij. Hij komst nochtans redelijk straf uit de hoek. Punchy. Wederom erg zoet en nu pas krijg ik die typische sherrytoetesen in de vorm van geel fruit, kaneel, chocolade met pralinévulling en wat kruiden à la kaneel en kruidnagel. Lekker, pittig, maar hij blaast me niet meteen van mijn sokken.

De afdronk is lekker lang, pittig op abrikozenconfituur met een pepertje.

Oerdegelijke Glenrothes, maar de invloed van het sherryvat blijft beperkt. Op zich vind ik dat niet eens zo erg. Zo’n 85 EUR. Toevallig is dit de 40e Glenrothes die ik proef.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).