WhivieBlog

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 8 Year Old 2011/2019 Asta Morris, Sherry Cask #AM058, 245 bts
Kleur: brons
ABV: 55.1%

Sherry & Turf

Ten tijde van de release van de geweldige Miltonduff 2011, Glentauchers 2009 en Glen Keith 1994 bracht Asta Morris ook weer een sherrygerijpte Caol Ila uit. Guess what? Bij de meeste winkeliers was hij al ‘op voorhand’ uitverkocht. Tja. Gelukkig kon ik nog en sample bemachtigen via een makker in Nederland. Ik zet hem head-to-head met die van vorig jaar.

De neus is erg zoet met amper maritieme elementen. Het sherryvat heeft hier duidelijk de bovenhand en offreert chocolade met pralinévulling, walnotenlikeur, pruimtabak en oud leder. Hoewel het wellicht een zustervat is van #AM55 die enkele maanden geleden gelanceerd werd, is hij toch erg verschillend.

Hij komt alvast erg krachtig binnen en flink pikant. Denk kruidnagel en nootmuskaat, zelfs wat currypoeder. Dan komt het donkerzoete fruit opzetten, maar die pruimen en rozijnen hebben het knap lastig tegen de zilte, geturfde spirit. Het resultaat is een feest op de tong. Geroosterde noten en iets van assen maken het plaatje compleet.

De afdronk is lekker lang, warm en kruidig

Ge-wel-dig! Het beste wat de combinatie sherry en turf te bieden heeft. Nog net iets beter dan zijn voorganger. Een fles kostte amper 75 EUR, maar zoals gezegd is hij volledig uitverkocht. Miljaarde! Wie kan me daar nog een flesje van aan de hand doen?

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 7 Year Old 2011/2018 Asta Morris, Sherry Butt #AM055, 580 bts
Kleur: mahonie
ABV: 56.1%

Hand in Hand

Als Bert een Caol Ila lanceert moet je er wel als de kippen bij zijn, hoor. Meestal zal de flessen al uitverkocht nog voor ik kans zie er eentje te bestellen. Dit is zo’n release, hoewel er toch 580flessen van uitgebracht zijn, die ik gemist heb. Dankzij een makker in Nederland (echt, ik heb daar vrienden, ik kan het zelf amper geloven) kon ik de hand leggen op een sample. Ik zet hem head-to-head met de nieuwe release uit 2019. Grappig detail: op het label staat Coal Ila, maar de misprint werd te laat ontdekt.

Heerlijke neus op tabak, oude boeken, toffee en verse vijgen, gevolgd door vanille en koekjesdeeg waar net de chocolade schilfers in verwerkt werden. Zalig. Een hint van barbecue (de dag nadien) en slechts een beetje maritiem op zeewier. Zoals gezegd: heerlijk.

Hij komt mooi olieachtig en gekruid binnen. Onmiddellijk is het een strijd tussen drie partijen: zoete sherry met donkerzoet fruit en tabak, turf met ballen en een grootste zilte toets van de spirit. Nee… wacht… strijd is niet het juiste woord, want ze gaan niet met elkaar in de clinch. Integendeel: ze zijn perfect op elkaar afgestemd. Ze kuieren hand in hand met elkaar door de branding, terwijl het vreugdevuur achter hen op het strand langzaam dooft.

Bijzonder lange, licht pikante en zacht drogende afdronk die me onderuit doet zakken in de zetel.

Zalige Caol Ila, ondanks de jonge leeftijd. Hoewel je dat enigszins proeft, is het quasi onmogelijk om hier niet van te houden. En dan te weten dat deze voor zo’n 70 EUR te koop was. Niet moeilijk dat hij de deur uitvloog.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 7 Year Old 2011/2019 Acorn ‘Musicienne’, Bourbon Cask #70
Kleur: licht goud
ABV: 57.9%

Thuiskomen

Acorn is een onafhankelijk bottelaar uit Sadako City, Saitama… Ja, dat is Japan! Sinds kort zijn hun bottelingen ook verkrijgbaar in Nederland, Duitsland, Australië en Taiwan. Deze jonge Coal Ila uit 2011 is één van hun meest recente bottelingen. Nog eens een Caol Ila op bourbon gerijpt… het was al even geleden.

Ha, kijk, die neus is wat mij betreft – in het kader van Caol Ila – niet minder dan thuiskomen. Alles wat je van een jonge, bourbon-gerijpte Caol Ila mag verwachten. Vanille, appels en een beetje citroen, prachtig streepje woodsmoke en heerlijke maritieme elementen die doen denken aan zeewier en stokvis. Doe daar nog wat assen van een gedoofd kampvuur bij, twee druppels olijfolie en het feest kan beginnen.

Op de tong laat deze jonge malt wel meteen voelen wat voor krachtpatser hij eigenlijk is. Lekker warmend en kruidig op peper en gember. Maar makkelijk te drinken zonder water. Hij dooft redelijk goed, als u begrijpt wat ik bedoel. Nu krijg ik meer van hetzelfde als op de neus – zowel zoete vanille, citrusfruit en maritieme elementen – maar met een extra zoetje, alsof iemand een klontje kandijsuiker in mijn glas gedropt heeft. En het werkt! Dit is heerlijk.

In de afdronk, daarentegen, zijn het terug de maritieme toetsen en – vooral – de turf die de plak zwaaien.

Hier wordt ik blij van. Een schoolvoorbeeld van een jonge Caol Ila met ballen.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Buffalo Trace
Regio: USA
Fles: Rock Hill Farms Single Barrel Bourbon, American White Oak BarrelKleur: amber
ABV: 50%

Mash Bill #2

Rock Hill Farms – genoemd naar een bekend stuk farmland langs de Kentucky River – wordt door de Buffalo Trace Distillery in Frankfort, Kentucky, geproduceerd. Ze gebruiken hiervoor Mash Bill #2, voor zover u daar iets aan heeft. Ik kan u verklappen dat dit dezelfde receptuur is als degene die ze gebruiken voor Blanton’s en Elmer T. Lee. Maar dit terzijde. Deze Rock Hill Farms wordt slechts in kleine hoeveelheden in een mooie decanter gereleased. Hij wordt gebotteld op 50%.

Zachte en ietwat snoeperige neus op Haribo beertjes, vijgen en pruimen, butterscotch en zwarte peper. Ahornsiroop? Een mooie, frisse toets van munt. Eikenhout – een tuinhuis dat al jaren in de zon staat – laat zich niet onbetuigd, maar deze bourbon blijft vooral erg zoet en zacht.

Hij is olieachtig en mooi gepeperd. Donker en bitterzoet, maar ook zuur fruit beheersen het palet. Er komt een kruidige toets van rogge opzetten en licht drogende eik doet ook zijn duit in het zakje. Iets van toffee en cacao, cuberdons en pruimenlikeur. Walnoten en anijszaad. Popcorn. Speels maar karaktervol (voor een bourbon althans, ik ben nogal moeilijk wat dat betreft, weet ik).De afdronk moet het vooral van de kruiden hebben. Middellang en licht warmend, maar zeker drogend.Aangename straight bourbon, maar net iets te snoeperig naar mijn goesting. Werk wel geweldig in een Old Fashioned.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Jim Beam
Regio: USA
Fles: Jim Beam Single Barrel JB8232
Kleur: koper
ABV: 47.5%

Manuka, Munt & Mandarijn

Ik heb nog niet zo heel veel van Jim Beam gedronken – ik hoor er ook weinig goeds over en mijn eigen ervaringen zijn van dezelfde strekking – maar een single barrel? Dat kan toch niet slecht zijn? Anders zouden de powers that be zich tot niet de moeite getroosten om een enkel vat te bottelen. Dus was ik voldoende geïntrigeerd om deze eens te proberen.

Zoete neus op vanille en kokosmelk, munt en mandarijn, meubelpoets en Manukahoning. Iets van banaan, meloen en hazelnoten, maar geen spoortje van de nagellakverwijderaar die ik vaak bij andere Beam release op de neus krijg. Dit is erg zacht en aangenaam.

Zacht op smaak, ondanks zijn iets hogere alcoholpercentage. Mierzoet op honing, karamel en het fruit van de neus, maar met een mooie kruidigheid die onder controle blijft. Niet bijtend of pikant. Denk nootmuskaat, kaneel en kruidnagel. Tikkeltje zwarte peper. Mooi.

De lange afdronk wordt iets kruidiger, maar nooit over de top, iets drogend maar niet in die mate dat je naar een glas water grijpt en is volledig verstoken van ook maar enige overdreven bitterheid.

Hier kan je al eens mee uitpakken, zie. Dit is een mooie bourbon die zich makkelijk laat wegdrinken. En dat voor niet eens 40 EUR.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-03-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Jim Beam
Regio: USA
Fles: Jim Beam Double Oak Twice Barreled
Kleur: brons
ABV: 43%

Twee Barrels

Deze Double Oak versie van Jim Beam werd in 2016 voor het eerst gelanceerd. Zoals de naam al doet vermoeden is deze niet in één, maar in twee barrels gerijpt. Die barrels worden vers geblakerd – charred zoals de Amerikanen dat noemen.

De neus is mierzoet op vanillesuiker, karamel, hint van fruitthee en kokosmelk, hazelnoten, menthol en bittere appelsien, maar er zit ook een randje dissolvent aan (en neen, Dearly Beloved is haar nagellak niet aan het verwijderen op dit moment). Wat meloen en banaan, misschien? Dit is oké zonder meer.

Op smaak krijg ik in eerste instantie vooral wat kruiden à la nootmuskaat, kaneel en… oh! De zoetigheid van het fruit verdwijnt nog voor ik er iets over kan zeggen! Dit wordt onmiddellijk bitter. Wat jammer. Ik hou wel van een bittertje op tijd en stond, maar het mag niet gaan overheersen, wat het hier wel doet. Ik kreeg eerst wederom hazelnoten en wat gedroogd fruit, maar dat tweede vat heeft toch net iets te veel gewerkt, me dunkt.

De afdronk is middellang, zoet en peperig, maar droog. Op het sterfbed krijg ik de smaak van warme cola (ja, ik heb mijn glas eens te lang in de zon laten staan en dan nog een slok genomen – ik kan het warm afbevelen).

Zo rond de 30 EUR, wat erg fair is voor wat je krijgt, maar om sippend van te genieten is dit niet bepaald. Eerder goed om met een flinke brok ijs op een zonnig terras van te genieten, me dunk.

75/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-03-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bulleit
Regio: USA
Fles: Bulleit Bourbon 10 Year Old
Kleur: koper
ABV: 45.6%

Zesty, maar zacht

Bulleit (spreek uit ‘bullit’, zoals kogel in het Engels) werd tussen 1830 en 1860 op de markt gebracht door Augustus Bulleit, maar met het overlijden van de creator verdween ook het merk. Tom Bulleit, achter-achter-kleinzoon van Augustus, bracht daar in 1987 verandering in. En Bulleit doet het blijkbaar zo goed, dat Diageo het merk inlijfde. Naast de gewone Straight Bourbon Whisky hebben ze ook een 95 Rye en sinds kort is er deze 10 Year Old. Da’s best leuk. Terwijl de meeste merken net leeftijdsaanduidingen gaan vervangen door NAS, doet Bulleit net andersom. Hij wordt gebotteld op 91.2 Proof, wat voor ons zoveel als 45.6% ABV betekent.

Vooraan op de neus heb ik karamel, vanille, banaan, tannine en verse abrikozen. Hint van banaan en wat appelsap maar ook een beetje kruidenthee. Hij is een pak zachter dan zijn leeftijdsloze broertje. De typische geur van houtlijm tekent ook hier zeker present, maar het vervliegt snel en stoort niet in het minst. Na een minuut of twee krijg ik zelfs iets van cuberdons. Erg aangenaam.

Hij heeft een mooie body en is meteen – uiteraard, zou ik bijna zeggen – erg zoet. Karamel en honing komen eerst, zwarte peper en koriander, dan het snoepgoed. Ja, cuberdons, inderdaad. Leuk. Er komen tevens wat kersen en appelsienen piepen. Zesty, maar zacht. Dit drinkt gevaarlijk makkelijk weg.

De afdronk is kort en kruidig.

Deze stiekem bij Four Roses gestookte bourbon mag er best wezen, hoor. Geen grootse dingen verwachte, maar gewoon een erg lekkere en toegankelijke bourbon. Zo’n 35 EUR.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-11-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bulleit (spreek uit ‘bullit’, zoals kogel in het Engels) werd tussen 1830 en 1860 op de markt gebracht door Augustus Bulleit, maar met het overlijden van de creator verdween ook het merk. Tom Bulleit, achter-achter-kleinzoon van Augustus, bracht daar in 1987 verandering in. En Bulleit doet het blijkbaar zo goed, dat Diageo het merk inlijfde. Naast de gewone Straight Bourbon Whiskey hebben ze ook een 95 Rye en sinds kort is er deze 10 Year Old. Da’s best leuk.

Terwijl de meeste merken net leeftijdsaanduidingen gaan vervangen door NAS, doet Bulleit net andersom.

Wemyss Vintage Malts Ltd
4 Melville Crescent
Edingburgh EH3 7JA
UK
Tel +44 131 226 3445
info@wemyssmalts.com
www.wemyssmalts.com

Fife

William Wemyss richtte zijn bedrijf op in 2005, nadat hij eerst zijn strepen verdiend had in de wijnwereld van Australië en de Provence (Rimauresq Cru Classé). Dan kwam hij terug naar zijn familiale thuis, het Wemyss Castle in Fife. De familie is echter al veel langer met whisky bezig, want John Haig – bekende whiskybaron uit de 19^e eeuw – bouwde zijn eerste distilleerderij op hun land.

De eerste voorzichtige stappen werden gezet met 5-jarige blended malts, snel gevolgd door een 8- en 12-jarige, maar sinds 2015 is er van leeftijd geen sprake meer op de labels. We hebben het natuurlijk over de bekende Spice King, gevolgd door Kiln Embers, Peat Chimney, Velvet Fig, The Hive, Smooth Gentleman en Lord Elcho.

Kingsbarns

Naast de bekende blended malts staat Wemyss ook bekend om de single cask bottelingen van single malts, die door niemand minder dan Charles Maclean worden geselecteerd en van een leuke bijnaam voorzien. Denken we maar aan Lemon Sorbet, Mellow Mariner, Sweet Mint Infusion en Hickory Molasses Glaze om er maar enkele te noemen.

Net als enkele andere bottelaars, koesterde William ook de droom om een eigen distilleerderij te bezitten. Kingsbarns was al in aanbouw, maar verkeerde in moeilijkheden en William zag kans om het project in zijn geheel over te nemen nog voor het voltooid was. Hun eerste single malt – een 3-jarige Dream to Dram – is nog maar net uit.

Range

Zoals hierboven aangegeven bestaat de range van Wemyss vooral uit de voornoemde blended malts en single casks. Nieuw in de range zijn de Nectar Grove, Vanilla Burst, Blooming Gorse, Flaming Feast en Treacle Chest.

Wemyss brengt ook een hele range gin op de markt onder het label Darnley’s View, gelanceerd in 2010.

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 18 Year Old 1997/2016 Wilson & Morgan, Marsala Finish, cask #12841, 277 bts
Kleur: vol goud
ABV: 56.9%

Groentesoep

Deze release van de Italiaanse bottelaar Wilson & Morgan betreft een Mortlach die, na een rijping op bourbonvat, nog een finish van maar liefst 18 maanden kreeg op een Marsala wijnvat. Hij werd gebotteld in hun bekende ‘Barrel Selection’-reeks op vatsterkte.

De neus begint eerder gesloten, maar na enkele ogenblikken krijg ik de typische umami spirit van het huis, aangevuld met groene toetsen. Hoewel ik best wat fruit en noten krijg, blijft dit toch erg onder de radar, omdat de aandacht van je neusvleugels volledig wordt opgeëist door groene kruiden, groentesoep, OXO en… turf? Absoluut groene neus en eigenlijk onherkenbaar als Mortlach, maar tegelijkertijd erg aangenaam. Hij wordt wel zoeter naarmate hij mag ademen en ook het licht drogende effect van de Marsala ontbreekt niet.

Wat een geweldige body! Lekker waxy en licht pikant (peper, nootmuskaat) en flink wat citrusfruit. Denk mandarijnen, citroenen en Sevilla appelsienen. Noten arriveren (dankuwel, Marsala) met ontbijtgranen in het kielzog, terwijl woodsmoke verschijnt en de groene kruiden langzaam verdwijnen. Ik krijg toch weer iets van turf, hoor. Verrassend, maar erg aangenaam.

De afdronk is lekker lang en vertoont nu wel alle kenmerken van Mortlach, zijnde mineraliteit, bijenwas, woodsmoke met een mooi bittertje op het sterfbed.

De neus was even wennen, maar als je deze malt voldoende tijd geeft, blijkt het toch een machtige Mortlach te zijn. Robuust en toch elegant. Pakweg 120 EUR. Die betaal ik met plezier voor deze fles.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 13 Year Old 1997/2010 Silver Seal, Sherry Cask #348
Kleur: mahonie
ABV: 60.5%

Glimlach

Silver Seal is een Italiaans onafhankelijk bottelaar met een ijzersterke reputatie. Ik heb al enkele van hun releases kunnen proeven en Massimo Righi – ik mag hem Max noemen – weet zijn vaten echt wel uit te kiezen. Bijna tien jaar geleden kwam hij opzetten met deze Mortlach uit 1997. Hij is dus amper 13 jaar oud, maar heeft nog wel een ABV van meer dan 60%. Oh, dat kleurtje! Dit zou wel eens écht The Beast of Dufftown kunnen worden.

Donkerzoet op pure chocolade, espresso met karamel, pruimen en verse vijgen. Een karrenvracht aan honing en toffee. De neus is eerlijk gezegd redelijk rechttoe-rechtaan, maar wel erg aantrekkelijk.

Ondanks het hoge ABV komt hij aangenaam binnen, mierzoet en umami (Yes! Eindelijk nog eens een ‘vlezige’ Mortlach). Mooie verderzetting van de neus, niet bepaald complex maar wel erg smaakvol en rond. Mondvullend. Doet je automatisch glimlachen. Lekker pittig gekruid, ook, met zelfs een beetje een florale, geparfumeerde toets. Maar alles binnen het aanvaardbare, hoor! Dit is echt wel een sherrymonstertje, maar de spirit verliest zijn eigenheid niet.

De finish is de dooddoener. Lang, warm, gekruid, drogend, bitterzoet en simpelweg heerlijk.

Jong, krachtig beest en een absoluut geweldige smaakexplosie.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 26 Year Old 1987/2014, Adelphi, Refill Sherry Cask #3106, 241 bts
Kleur: koper
ABV: 58.4%

Ballen

Onafhankelijk bottelaar Adelphi – die ondertussen ook de Ardnamurchan distilleerderij uit de grond heeft gestampt – bottelt graag single casks op vatsterkte. Dit is er zo eentje, van The Beast of Dufftown. Deze Mortlach uit 1987 rijpte op een refill sherry vat gedurende 26 lange jaren. Ik beken: dit is er eentje waar ik naar uitgekeken heb.

Ja! Erg zoete en aromatische neus met enerzijds de ietwat umami spirit van Mortlach en anderzijds de mooie sherryinvloeden van het vat. Denk ananas, lychee, perzik en acaciahoning, terwijl er wat hout op de achtergrond verschijnt, alsof je in het atelier van de meubelmaker staat. Een mooie florale hint. Zeg maar oranje potpourri. Dit is erg mooi.

Prima sterkte en naast de onmiddellijk zoete toetsen ook meteen flink wat kruiden. De speekselklieren gaan in overdrive. Deze mag je gerust pikant noemen. Kruidnagel en chili pepers, gekonfijte gember en zoethout. Kruidenthee. Het fruit gaat mooi de gekonfijte en gedroogde richting uit met appelsien op kop. Iets van munt. Prachtig mondvullend.

De afdronk is erg, erg lang, met wat aardse toetsen en iets van cacaopoeder.

Deze doet erg aan de officiële 20 denken, maar dan met ballen aan zijn lijf. De naam Beast of Dufftown waardig. Bedankt, Marcel.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 21 Year Old, b. 2014, Gordon & Macphail
Kleur: oud goud
ABV: 43%

Paxarette

Gordon & Macphail – één van de oudste onafhankelijke bottelaars van Schotland – hebben een enorme voorraad vaten van Mortlach. Ze zijn erg vroeg begonnen met het vullen van vaten, getuige de release van de Mortlach 70 Year Old. Toen deze in 2008 verscheen in hun Generations reeks, was het de oudste Mortlach ooit gebotteld. Wij doen het met een veel jongere versie, maar toch ook al 21 jaar gerijpt. Deze werd 5 jaar geleden op ons losgelaten.

De lichte kleur heeft me op het verkeerde been gezet. Ik verwachte een bourbongerijpte Mortlach, maar dit is duidelijk een vatting waar ook sherryvaten in gegaan zijn, want de neus offreert niet alleen wit fruit en vanille, maar ook een hint van Graeffe suiker, bloemen, abrikozen, ananas, boerenboter en – helaas – een hint van sulfer. Gelukkig trekt dat laatste snel weg en wordt vervangen door een zoete toets van paxarette.

Hij is olieachtig en zacht – de body mocht net iets meer zijn – met heldere toetsen van wit en geel fruit, maar ook hier weer dat sulfertje dat me niet echt kan bekoren. De kruiden worden betrekkelijk luid, flink wat eik en groene kruiden.

In de afdronk, die lang genoemd mag worden, komen er weer duidelijke, zoete sherryinvloeden naar boven. Op het sterfbed krijgt hij nog een kleine lift van menthol.

Degelijke Mortlach, maar geen topper in mijn beleving. De sulfer doet hem de das om.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 20 Year Old, OB 2018, Cowie’s Blue Seal
Kleur: koper
ABV: 43.4%

Geciviliseerd

De nieuwe 20-jarige werd Cowie’s Blue Seal genoemd, wat een verwijzing is naar één van de vorige eigenaren, die later ook burgemeester van Dufftown werd en de distilleerderij doorgaf aan zijn zoon.

Heerlijk aromatische neus op oude, stoffige boeken, een druppel bloed, appelsienschillen en een erg delicate toets van wilde bloemen, zelfs wat potpourri. Cacao en donkere karamel. Een overrijpe vijg. Maar romig en delicaat tegelijkertijd – if that makes sense.

Romig op smaak, met een zachte kruidigheid (nootmuskaat en peper) en donker fruit in de vorm van vijgen, rozijnen en gedroogde abrikoos. Iets van dennensap en wat menthol. Een licht drogend effect van de eik.

Ook in de middellange afdronk zijn het de appelsienen die de plak zwaaien.

Mooie Mortlach, maar niet bepaald The Beast of Dufftown. Deze is erg geciviliseerd. Wat me wel opvalt is dat de nieuwe range minder ‘vlezig’ is als sommige onafhankelijke bottelingen van Mortlach. En het lijkt een bewuste keuze, want de 12- en 16-jarige (mijn favoriet van de drie) hebben ook geen umami kantje meer.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 16 Year Old, OB 2018, Distiller’s Dram
Kleur: brons
ABV: 43.4%

Darjeeling

Deze 16-jarige Mortlach – Distiller’s Dram gedoopt – moet dus de oude 16-jarige uit de Flora & Fauna reeks doen vergeten. Dat zal niet makkelijk zijn, want die was erg goed. Deze nieuwe is gerijpt op sherryvaten, net zoals de Flora & Fauna release dat ook was, maar heeft een iets hoger alcoholpercentage.

De neus is rond en elegant, vrouwelijk bijna. Zachter dan de 12-jarige en een pak zoeter. De sherryvaten hebben hun werk gedaan. Overrijpe bananen, appelsienmarmelade, toffee en pomme d’amour, maar ook abrikozen, pruimen en sultanas. Iets van aarde en houtlijm, maar in de goeie zin. Geraffineerd en complex.

Succulent! Donkerzoet fruit à la sultanas, gedroogde abrikozen, sappige kersen, bloedappelsienen, pruimen aangevuld met mooie kruidige toetsen van kruidnagel en kaneel. Dan volgt iets wat me aan hazelnoten doet denken met een droog bittertje als van te lang getrokken Darjeeling thee. Je kan deze bijna kauwen. Erg goed!

De afdronk is lang, donkerzoet met wat drogende tannine op het sterfbed.

Geraffineerd. Elegent. Vrouwelijk. Heerlijk. Complex en toch gevaarlijk drinkbaar. Nu nog op vatsterkte en het is echt The Wild Child of Speyside.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 12 Year Old, OB 2018, The Wee Witchie
Kleur: vol goud
ABV: 43.4%

Mogwai

Jarenlang was Mortlach enkel te krijgen als 16-jarige in de Fauna & Flora serie, maar in 2015 besloot Diageo het merk te ‘premiumiseren’. De 16-jarige werd vervangen door een NAS (Rare Old), een 18-jarige en een 25-jarige, maar de prijzen waren zo hoog gegrepen dat de flessen op het schap bleven staan. Diageo besloot het geweer opnieuw van schouder te veranderen en lanceerde in 2018 de nieuwe core range met een betaalbare 12-jarige, 16-jarige en 20-jarige. En die zet ik graag even op een rijtje. Beginnen doen we met de 12-jarige, The Wee Witchie, genaamd naar de kleinste still (de No 1 Low Wines Still) met een inhoud van amper 7.880 liter.

De neus is fruitig zoet op gesuikerde appelsienen, pruimen, sultanas met een zachte toets van vanille. Lekker romig. Wat kaneel en nootmuskaat. Hint van potloodslijpsel en bananenschil.

Hij is lekker romig en best spicy: nootmuskaat, gember, woodspice. Minder zoet dan de neus aankondigde: meer zoetzuur. Mooie toetsen van appelsienmarmelade, pruimtabak en wat kruisbessen. Een licht bittertje. Mooi.

Redelijk lange afdronk die het bittertje nog wat verder laat gaan en je mond bijna droog achterlaat. Gelukkig voldoende zoet om niet astringent te worden. Hij blijft wel lekker kruidig.

Voor zijn jonge leeftijd vind ik deze Mortlach alvast erg rond en kruidig met flink wat body. De Mogwai van deze reeks.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardnamurchan
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Adnamuchan 1 Year Old, OB 2018, Warehouse Release Batch 7, PX & Oloroso Octaves, 165 bts
Kleur: brons
ABV: 53.1%

Toekomst

We hebben net Batch 5 geproefd die beloftevol was, maar uiteraard nog een lange weg af te leggen heeft. Deze 7^de batch verschilt in die zin dat het een mix is van PX en oloroso octaves. Het ABV ligt iets lager (en eigenlijk verrassend laag voor een spirit van amper een jaar oud). Hij kan zich dan weer wel beroepen op een prachtig bronzen kleurtje.

Oh, deze neus is al heel erg zoet met een mooie kruidigheid (nootmuskaat, peper) en een beetje woodsmoke. Deze zou zijn jonge leeftijd al best kunnen loochenen en beweren dat hij drie jaar of ouder is. Dadels en rozijntjes, maar ook koude koffie en rauwe kastanjes.

Hij is krachtig en zacht tegelijkertijd, als u begrijpt wat ik bedoel. Dit kan je bezwaarlijk spirity noemen, hoor. Dit is al bijna rond en erg smaakvol. Ruw, tuurlijk, maar de sherry heeft hier echt wel veel werk verzet en hem al een smeuïgheid gegeven die weinige spirits van deze leeftijd gegund is. De tweede slok doet wat kruidigheid toenemen. Chili pepertje, nootmuskaat en gekonfijte gember. Het hout is nog altijd sterk aanwezig, maar nu al best te verdragen.

De afdronk is donkerzoet met een zuurtje en laat je mond quasi droog achter.

Deze heeft echt veel potentieel en volgens mij een mooie toekomst.

Geproefd door Mark Dermul op 08-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardnamurchan
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Adnamuchan 1 Year Old, OB 2018, Warehouse Release Batch 5, Oloroso Octaves, 152 bts
Kleur: koper
ABV: 59.2%

Radar

Ardnamurchan laat met de regelmaat van de klok spirit op ons los, in afwachting van hun uiteindelijke whisky. Deze Warehouse Release Batch 5 rijpte een jaar lang op oloroso octaves, kleinere vaatjes. Dat verklaart wellicht het mooie, koperkleurige kleurtje.

Hoewel de neus natuurlijk nog flink spirity is, ruikt hij niet meer naar new make. Het kleine sherryvat heeft duidelijk zijn stempel gedrukt. Ik krijg tabaksbladeren, pruimen, maar ook een hint van rottende plantenresten en een gedoofde barbecue. Niet geheel aangenaam, maar ook zeker niet off-putting. Deze spirit is duidelijk nog onderweg – uiteraard – maar meteen ook de juiste richting ingeslagen.

Op smaak is hij wel erg alcoholisch en ruw. De sherry heeft de scherpe kantjes er duidelijk nog niet helemaal afgekregen. Hoewel er al wat donkerzoete hints doorschemeren, wordt de smaak toch vooral bepaald door houtkrullen, zure snoep, overrijpe kiwi en iets van kauwgom. Maar het is zeker drinkbaar, ook zonder water.

In de afdronk komen er flink wat kruiden piepen zoals staartpeper en zelfs wat mosterdzaad. En grenenhout. Wel lekker warm!

Beloftevol, maar heeft uiteraard nog een lange weg af te leggen. Dat de distilleerderij dit uitbrengt is enkel om de fans tevreden te houden en het merk op de radar te houden, me dunkt. En da’s prima, wat mij betreft.

Geproefd door Mark Dermul op 08-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardnamurchan
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Adnamuchan Spirit 2018 AD, 1^st Fill Ex-Sherry, 4.916 bts
Kleur: koper
ABV: 55.3%

Zoetzure Turfexplosie

Terwijl de eerste release – 2016 AD – slechts 2.500 flessen sterk was en de tweede – 2017 AD – amper 2.477 flessen, hebben ze voor de derde release bijna 5.000 flessen op de markt gebracht. Het gaat in dit geval om spirit die rijpte op first fill sherryvaten. Ik was erg onder de indruk van die spirit, herinner ik mij. Groot is dan ook de verwachting bij deze derde, vorig jaar gebotteld, op 55.3%.

Zoete en aromatische neus op donker fruit (rumrozijnen, dadels) en noten (amandelen en hazelnoten), alsook wat heldere toetsen van perzik en ananas. Een beetje kruidigheid, maar niet overdreven. Nootmuskaat en kaneel. Een beetje woodsmoke. Gekonfijte appelsien, bosbessen. Hij wordt een tikkeltje waxy, wat ik wel leuk vind.

Op smaak wordt het zoete fruit onmiddellijk onderuit gekegeld door een grote zoetzure turfexplosie. De kruiden van het hout zijn een pak meer uitgesproken. Nu passeren zoete, bittere én zilte toetsen de revue. Spek op de barbecue gemixt met pruimenlikeur. Chilipepertjes. Wel enorm droog vanaf de tweede slok.

In de erg lange, rokerige en zoet-zuur-bittere afdronk wordt je mond kurkdroog gezet.

Goed spul, hoor. Vergeet niet, dit is nog geen whisky, hé! Dat gezegd zijnde vind ik het wel de minste van de drie. De eerste – 2016 AD – blijft mijn favoriet.

Geproefd door Mark Dermul op 05-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardnamurchan
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Adnamuchan 2 Year Old Cask Sample 2017, bourbon cask #186
Kleur: witte wijn
ABV: 63.5%?

Peuter

Vorige zomer mocht ik een sample proeven van Marcel Kip, een whiskyliefhebber en vriend bij de Noorderburen. Hij heeft er namelijk een vat liggen – cask #186 – dat hij op termijn zal bottelen. Af en toe reist hij er naartoe, zoals het hoort, om een nieuw sample af te tappen. Dat hij daarbij ook aan mij denkt, vind ik wel erg fijn. Ik herinner me dat ik de spirit erg veelbelovend vond en ben dan ook erg nieuwsgierig naar de evolutie. Vandaag is het sample al twee jaar oud.

Erg cleane en lekker zoete neus op vanille en citrus. Een beetje Werther’s Original met gekonfijte citrusschillen – met gesuikerd randje, dat spreekt. Kiwi, amandelspijs, kruisbessen. Gerst en gist. Nog steeds erg jong – uiteraard – maar het verschil is duidelijk. Deze is minder scherp en geniet duidelijk van goed hout.

Hola, zo romig en rond, zeg! En hoewel nog flink spirity, heeft hij alvast flink wat kruidigheid gekregen. Witte peper, gember en zoethout tekenen nu reeds present. De vanille is ontploft! Het citrusfruit krijgt gezelschap van appels en (erg sappige) peren. Tikkeltje snoeperig, maar dat ligt natuurlijk aan de jonge leeftijd. Perfect drinkbaar zonder water.

De finish is middellang, een beetje waxy maar een pak zachter dan een jaar geleden.

Als het vorige sample een baby was, dan is dit duidelijk reeds een peuter. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven als deze een jaartje verder staat. Marcel, kruis je agenda maar aan.

Geproefd door Mark Dermul op 05-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).