WhivieBlog

Distilleerderij: Glenkinchie
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Glenkinchie 2007 Distillers Edition, OB 2019
Kleur: oud goud
ABV: 43%

Amontillado

De Glenkinchie distilleerderij werd mooi gerenoveerd en is sinds oktober 2020 omgetoverd tot de Lowland Home of Johnnie Walker. Deze Lowlander is immers één van de fingerprint malts in die wereldberoemde blend. Ik proef vandaag een zogenaamde Distillers Edition, waarbij de malt nog een tweede rijping kreeg. In het geval van Glenkinchie is dat op een Amontillado sherryvat.

Mierzoete en erg fruitige neus op perzik, groene druiven, Granny Smith appels, perzik en kruisbessen. Een scheutje honing, een handjevol amandelschaafsel en wat vanille maken het plaatje compleet.

Mooi olieachtig en mondvullend met dezelfde zoetigheid als op de neus, maar aangevuld met wat witte peper en zoethout. Pittig, hoor. Het fruit gaat ondertussen flink de tropische toer op. Denk mango en sultanas. Licht drogend vanaf de tweede slok.

De afdronk is betrekkelijk lang en zoet, maar laat je mond relatief droog achter.

We de ‘gewone’ Glenkinchie te ‘gewoon’ vindt, zou wel eens erg aangenaam verrast kunnen zijn door deze Distillers Edition. Ik hou hier alleszins wel van. Een flesje kost je tussen de 50 en de 60 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Lupulus
Regio: België
Fles: Durbuy-Z blond ale
Kleur: blond
ABV: 6.8%

Durbuy

Onlangs trokken mijn twee geweldige dochters er even op uit naar Durbuy. Terug thuis van een zonnig weekend kwamen ze thuis met een leuk verhaal, al even leuke foto’s en… een lokaal biertje voor papa. Zoals het hoort. Lange tijd werd deze Durbuy-Z, een blonde ale die op fles hergist, gebrouwen in de lokale Brasserie de la Lienne, maar die zag haar eigen verkoop zodanig stijgen dat ze het dienden uit te besteden. Lupulus kon de productie er vlotjes bij pakken. Hij schenkt mooi (donker)blond met een prachtige witte kraag die lang blijft staan.

Zomerse, heldere en lichte neus op wat citrusfruit en een flink bittertje. Mooi. Het water komt me al in de mond.

Yup, een typische Belgische blond ale die verfrist en gevaarlijk vlot binnen kapt. Op een zonovergoten terras (waar ik nu zit) is dat bijzonder aangenaam. Ik kan me voorstellen dat het in Durbuy, met zicht op het kasteel, nog veel lekkerder is.

Relatief fris tot drogende afdronk.

Leuke doordrinker / dorstlesser. Spreek uit ‘durbu-ise’ zoals je ook ‘framboise’ zou uitspreken, snapt u? Helaas enkel lokaal verkrijgbaar, maar Durbuy is zeker een bezoekje waard. U weet wat gedronken.

Geproefd door Mark Dermul op 01-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2019, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.7%

Pruimen

De brouwerij van Orval, die binnen de abdij gevestigd is, werd in 1931 opgericht om de renovatiewerken van de abdij te financieren. Het recept voor deze trappist is toe te schrijven aan de eerste meesterbrouwer Pappenheimer (what’s in a name?) die uit het Duitse Beieren afkomstig was. Het is een bier van hoge gisting en lange lagering, waardoor het zijn complexe karakter krijgt. Geloof het of niet, er worden in de brouwerij maar liefst 26.000 flesjes per uur afgevuld! Wist-je-dat-je: Orval betekent letterlijk ‘val d’or’ of gouden dal. De legende wil dat Gravin Mathilde van Toscanië haar trouwring in het dal liet vallen en ze God smeekte om hulp, waarop een forel met de ring in zijn bek op het droge sprong. Uit dankbaarheid stichtte ze ter plekke een klooster. Laat ons maar gauw genieten. Hij schenkt amberkleurig met een beige kraag die lang overeind blijft.

De neus is erg zoet en uitnodigend. Ik krijg toetsen van pruimen en rozijntjes en iets van agrums. Perzikensnoep zoals de Superman logos. Donkerzoet en snoeperig, zelfs. Na enkele ogenblikken wordt dat iets zuurder. Heerlijk.

Op smaak is hij bijna romig, erg fruitig op kersen, pruimen, banaan en bergamot met een sluier van bittere hoppen. Wat karamel ook.

Zoetzure afdronk die lekker lang blijft hangen.

Ja, lekker zeg! En dan te bedenken dat dit mijn eerste Orval is, echt waar. Je had de storm van verontwaardiging, verbazing en bijpassende grapjes op sociale media moeten zien. Gekkenhuis! Gelukkig heb ik nog wat flesjes in de kelder. Ik liet me vertellen ze enkele jaren te laten staan. Doe ik!

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Begin juli viel er een mail in mijn inbox van Chris Hayes, European brand ambassador van Teeling met volgende intro: ‘I wanted to invite you to one of our upcoming tastings if you are available on July 21^st at 8PM Belgium time as I know you are just as much a whiskey nut as me and this is all on specialty grains! Think crystal rye, chocolate porter, double distilled peat, amber malt and so on. See the details below and let me know if you would like to attend.’ Nou, dat liet ik mij geen twee keer vragen, nationale feestdag of niet.

Ik beken, het was broeiend heet en ik zocht mijn toevlucht dan ook op het terras, onder de parasol, maar dan nog bleef het erg warm en misschien wel te warm om whiskey te proeven. Maar ik zette door… alles voor de wetenschap!

Ik zette de laptop klaar, trok de router-kabel door tot op het terras om me te verzekeren van een goeie verbinding, zette mijn glaasjes op de meegeleverde onderlegger en hield de samples bij de hand. Nog een fles water aan de kant en ik was er helemaal klaar voor!

De tasting werd in goede banen geleid door niemand minder dan Alex Chasko, de master distiller, geflankeerd door Iain Wood, head of operations en Robert Caldwell, de global brand ambassador. Schoon volk, dus. En zoals reeds werd aangekondigd in de uitnodiging ging het dus een speciale tasting worden waarin we enkele nieuwigheden aan de lippen konden zetten, vervaardigd met speciale graansoorten, stuk voor stuk op vatsterkte en nog niet uitgebracht. Uniek!

Ze zijn allemaal even oud (2017) en allemaal gerijpt op bourbonvaten en allemaal op zo’n 62% vatsterkte… Hou dus water bij de hand!

Hieronder mijn, weliswaar beknopte, bevindingen (de wordclouds werden op de avond zelfs samengesteld door de tasting notes van de proevers in de chat):

1. Teeling Sample 1 – barley malt

Lekker zoet op de neus op witte wijn, licht aangebrande karamel en mango. Lekker fris en zomers. Krachtig (doh) op de tong. Wat romig op vanilla en kokosnoot, mango en mandarijn en wat kinine. Heerlijk! Lange, bevredigende afdronk. De opener van de avond is eigenlijk hun standard single malt, maar dan op vatsterkte.

2. Teeling Sample 2 – crystal malt

De neus is meer op gedroogd en gekonfijt fruit zoals abrikozen en perzik, wat suikerspin, gedroogd gras en chocolade met pralinévulling. Romig, een tikkeltje pittig op peper en nootmuskaat, pruimpjes en sultanas, verbrande suiker. Mooi zilt randje. Erg intens en aangenaam. De finish verzacht de boel langzaam en is lekker warm. Geweldig spul!

3. Teeling Sample 3 – chocolate malt

Oh! Wat een mooie neus. Iets heel anders. Ananas, aardbeien, origine chocolade, Turks Fruit, digestieve koekjes en subtiele woodspices. Romig en verrassend zacht op de tong. Erg drinkbaar. Chocolade en ananas keren weer, bijgetreden door woodspices. Wordt langzaam aan warmer. Excellente afdronk: lang, warm en bevredigend. Mijn favoriet tot nu toe!

4. Teeling Sample 4 – crystal rye

Erg zomerse neus op allerhande agrums, snuiftabak en euh… zuurdesembrood? Iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Zadeltassen en een verroest poort. Vreemd, maar vreemd is goed. Romig en complex en… groots. Tabak keert weer, iets van menthol en een hoop woodspices. Bergamotolie. Bitter, maar prima in balans. De afdronk is een tikkeltje astringent, maar niks om je zorgen over te maken. Wederom een topper.

5. Teeling Sample 5 – peated malt

Peat, baby! En het verschil met de vorige is dat dit een dubbel gedistilleerde malt is in plaats van een triple gedistilleerde zoals de vorigen. Assen en roet vooraan, een vreugdevuur op het strand, gevolgd door limoensap en citroenschillen. Zilt randje. Natte rotsen. Jonge appels op de achtergrond. Flink peaty op smaak, wat het witte en gele fruit helemaal onderdompelt. Wondpleisters en brandwondenzalf. Erg mooi. Lange, rokerige, assige afdronk. Een goeie peaty whiskey heeft zeker een tijd en plaats. Ik vind dit heerlijk (en in alle eerlijkheid stukken beter dan de Blackpitts (die trouwens triple gedistilleerd is)).

Geweldige tasting. En dan heb ik het niet alleen over de whiskies die echt wel uniek waren. Maar Alex, Iain en Robert slaagden er zelfs in daar bijna stand-up comedy van te maken. Erg amusant. Hoe vaak kan je echt hardop lachen tijdens een tasting? Toch? Heerlijk.

Een groot woord van dank aan Chris Hayes om ook aan deze ‘whiskey nut’ te denken. Dat deze releases maar snel op ons af mogen komen.

May the Malt be with you!

Brouwerij: Harviestoun
Regio: Schotland
Fles: Harviestoun Ola Dubh Special 40 Reserve, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 8%

Geroosterde Mout

Deze versie van de Harviestoun Ola Dubh, die het voorrecht had te rijpen op vaten waar de Highland Park Year Old vandaan kwam, is helaas niet meer in productie. Hij wordt immers maar één keer om de tien jaar gemaakt, liet ik mij vertellen. Ik beken, zo’n derde biertje op één namiddag… dat ga ik niet doen. Dus zette ik deze Ola Dubh aan de kant tot daags nadien. Hij schenkt gitzwart, maar vormt niet eens een kraag. De bellen die verschijnen krijgen daar de kans niet toe. Enkel een lichte film blijft achter op mijn bier.

De neus is donkerzoet en zwaar, als u mij begrijpt. Koffiegruis, origine chocolade, chicorei, overrijpe banaan, gestoofd witloof en, jawel, whisky.

Op smaak krijg ik eerst geroosterde mout, gevolgd door een karrenvracht aan chocolade met stukjes gedroogd fruit in. Niks umami in deze, maar wel heerlijke toetsen van de whisky en een hint van verbrand hout. Dat gezegd zijnde is hij erg goed drinkbaar. Ik ga hem niet fris noemen, want dat is hij niet, maar ook geen maaltijd.

De afdronk wordt een tikkeltje droog en vertoont een hint van heide die rond de chocolade zweeft.

Prachtig degustatiebier, maar het prijsverschil met de 18 niet waard. Maar wel erg blij dat ik ‘m kon proeven, dankzij mijn gabber Manny.

Geproefd door Mark Dermul op 09-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Harviestoun
Regio: Schotland
Fles: Harviestoun Ola Dubh Special 18 Reserve, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 8%

Krieken & Pindanoten

De ontmoeting met de Harviestoun Ola Dubh 12 viel mij heel erg mee en ging zelfs relatief – zeg maar gevaarlijk – vlot binnen. Na de 12 zet ik nu de 18 aan de lippen, die al even zwart schenkt. Maar in tegenstelling tot de 12, heeft deze 18 een beige kraag die onmiddellijk gaat liggen en een smalle film op het bier legt.

De neus is helemaal anders dan de 12. Deze ruikt zoet en umami tegelijk. Ik krijg donker fruit, krieken, karamel, espresso en… enkele umami toetsen die ik nog het best kan omschrijven als gebakken spek rond een dadel op een bedje van geroosterde pindanoten.

De whisky is het eerste wat je proeft, hoera! Een tikkeltje boozy, zelfs. Dat wordt gevolgd door donkere chocolade, noten, licht aangebrande suiker, gedroogd fruit en vers gemalen koffiebonen. Amai, da’s toch een heel ander bier (en als je weet dat het hun klassieke Engine Oil is die op whiskyvaten rijpte, moet het wel aan de vaten liggen). Erg lekker.

De afdronk is donkerzoet met een bittertje van de eik, iets van walnoten en zelfs een hint van woodsmoke.

Wow, hier is veel meer aan de gang dan in de 12. Prachtig degustatiebier. Eentje dat je best op je gemak naar binnen giet. Bedankt, Manny.

Geproefd door Mark Dermul op 08-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Harviestoun
Regio: Schotland
Fles: Harviestoun Ola Dubh Special 12 Reserve, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 8%

Zwarte Olie

Harviestoun is een brouwerij net buiten Stirling, Schotland, die al sinds 1983 bieren brouwt, gaande van lagers, IPA’s tot Pale Ales en Barrel Aged Dark Ales. Maar één van hun bestsellers is een stout die luistert naar de naam Engine Oil. Nu hebben ze dat bier nog een extra rijping van 6 maanden gegeven op whiskyvaten van Highland Park en noemen het Ola Dubh (wat zwarte olie betekent). De huidige ‘core-range’ bestaat een versie die rijpte op vaten gebruikt voor de 12-jarige, 14-jarige, 16-jarige en 18-jarige Highland Park. Maar er waren ook wat limited editions die ondertussen helaas niet meer verkrijgbaar zijn en een rijping kregen op vaten die gebruikt werden voor de 21-jarige, 30-jarige en zelfs 40-jarige Highland Park single malt. Laat mijn goeie vriend en HP-adept Manny mij zo’n drie flesjes in de hand gedrukt hebben. Ik zet ze met veel plezier alle drie op een rijtje. Beginnen – hoe kan het ook anders? – met de Harviestoun Ola Dubh 12. Hij schenkt gitzwart met een beige kraag met kleine bellen die lang blijft staan. Maar opgelet: open je flesje boven de wastafel, want leidt wat aan oversaturatie. Anders ga je net als ik aan het poetsen moeten gaan…

Op de neus is hij donker en bitter met flink wat geroosterde toetsen, maar amper een zoetje.

Maar op smaak is het een heel ander verhaal. Lekker zoet als van kandijsuiker, gedroogd fruit en chocolade met een toets mooie noot van de whisky. Ja, je proeft ‘m. Zo hoort het. Lekker romig, hoor, maar frisser dan menig stout waardoor dit een degustatiebier blijft, in plaats van een halve maaltijd. Erg lekker en een tikkeltje plakkerig.

Zelfs in de afdronk is het één en al geroosterde noten, chicorei en whisky.

Heerlijk! Ging naar mijn mening iets te vlot naar binnen en da’s gevaarlijk. Thx, Manny!

Geproefd door Mark Dermul op 08-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Jean-Luc Pasquet
Regio: Frankrijk
Fles: Jean-Luc Pasquet 33 Year Old Lot 88 Grande Champagne for Art Malts
Kleur: koper
ABV: 48.7%

Beer

Met al dat heerlijke cognac-geweld was ik bijzonder geïnspireerd. Ik plande een Malternatives tasting (die toevallig – not! – vanavond doorgaat) en hield me voor daar een cognac aan te toe voegen. Het werd uiteindelijk deze Lot 88 van Jean-Luc Pasquet, gebotteld door Malternatives Belgium (zeer toepasselijk dus) voor Art Malts, een bevriend bottelaar. Stevin regelde mij twee flesjes en ik ben er van overtuigd dat de cognac vanavond goed zal scoren in de tasting. Niet minder dan 33 jaar lang zat deze cognac op vat. 1988 is het jaar waarin Perestrojka begint, Home & Away voor het eerst op de buis verschijnt, Nederland het Europees voetbalkampioenschap wint, Al-Qaeda opgericht wordt door Osama bin Laden, 75 doden vallen tijdens de Air Show op de Ramstein luchtmachtbasis wanneer een Italiaanse jet neerstort in het publiek, terwijl in Lockerbie, Schotland, 270 slachtoffers vallen wanneer Libië een Boeing 747 opblaast. Oh, ja, het internet wordt geboren en ondergetekende haalt zijn rijbewijs. Het merk Jean-Luc Pasquet bestaat op dat ogenblik al 11 jaar, gelanceerd in 1977 (ook een goed jaar… Star Wars, anyone?). Sinds 1995 worden de wijngaarden volledig biologisch verbouwd, wat hen het label Agriculture Biologique oplevert in 1998. Begin 2007 lanceren ze dan ook hun Cognac L’Organic. Enfin, genoeg gezeverd, kom. Proeven!

Aromatische neus op donker fruit en flink wat toetsen van koffie, praliné, pruimen, rozijnen maar mooi aangevuld met heldere toetsen van frambozen en cuberdons. Licht floraal. Wordt heerlijk snoeperig als je hem laat ademen, wat hem erg geschikt maakt als aperitief!

Neem een goeie slok en laat ‘m zo’n 30 seconden in je mond rondwalsen. Nadat je doorgeslikt hebt, neem je een flinke ademteug door je mond. Dan merk je dat hij lekker waxy is, heerlijk zacht mondgevoel, maar wel pittig gekruid. Zoet en herbaal tegelijk en mooi gekruid op nootmuskaat en kaneel. Zelfs een hint van tuinkruiden. Hij komt steviger over dan zijn 48.7%, moet ik zeggen.

In de lange, bevredigende afdronk, wordt hij licht droog met een bittertje op het sterfbed.

Goh, weet je, ik neem er nog eentje als digestief ook! Van een heel ander allooi dan de veel zoetere Prunier, maar desalniettemin een beer van een cognac (wat het label verklaart). Zo’n 170 EUR. Aanrader, maar je zal snel moeten zijn. Slechts 120 flessen zijn beschikbaar (allez, nu nog 118).

Geproefd door Mark Dermul op 13-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maison Prunier
Regio: Frankrijk
Fles: Prunier 80 Year Old 1940 Grande Champagne for The Whisky Mercenary
Kleur: mahonie
ABV: 55%

Lascaux

Deze bijzondere Prunier uit 1940 werd geselecteerd en gebotteld door The Whisky Mercenary. Het schijnt dat een kalender uit dit schrikkeljaar pas in 5280 terug bruikbaar zou zijn. We zitten volop in de Tweede Wereldoorlog wanneer Prunier dit vat in het warehouse rolt. Göring heeft net het opperbevel van de Luftwaffe overgenomen, terwijl Timoshenko de leiding neemt over het Rode Leger. Disney’s Pinocchio verschijnt op het witte doek, Tenzin Gyatso wordt geboren en beschouwd als de wedergeboren Dalai Lama. De eerste strip met Captain America verschijnt en Chuck Norris wordt geboren. Batman krijgt voor het eerst gezelschap van zijn sidekick Robin, Winston Churchill wordt Prime Minister, het allereerste McDonald’s restaurant opent in Californië, Daisy Duck maakt haar debuut en de grotschilderingen uit het Stenen Tijdperk in Lascaux worden ontdekt.

Oh, jongens toch, wat is dit lekker, zeg. Helder en fruitig, zelfs een tikkeltje (veel) snoeperig. Kandijsiroop, gebakken appeltjes, violettas (de purperen snoep), koude koffie, rabarberconfituur en pruimtabak. Maar vooral verrassend fris voor zijn leeftijd. Hoera!

Zijdezacht en erg rond en rijk, maar wel pittig gekruid. En met zijn 55% nog een serieus powerhouse. Donker fruit, appelsienen en iets van menthol. Wederom kan hij zijn leeftijd loochenen, maar dat neemt niet weg dat je maar naar het label hoeft te kijken om te beseffen dat je hier iets magisch in je glas hebt. Ik bedoel maar… dit is gestookt nog voor mijn ouders geboren waren!

De afdronk is outstanding: licht drogend maar niet te, zacht gekruid maar niet te, fruitig maar niet te.

Hemels. Aanrader. Onbetaalbaar, maar niet te: 789 EUR.

Geproefd door Mark Dermul op 10-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maison Prunier
Regio: Frankrijk
Fles: Prunier 89 Year Old 1931 Fins Bois, 42 bts
Kleur: amber
ABV: 40.6%

Bela Lugosi

Tja… wat kan ik zeggen? Hoe vaak ben je in de mogelijkheid om een cognac te proeven die 89 jaar oud is? Gestookt in 1931, het jaar waarin Albert Einstein zijn onderzoek begon, samen met astronoom Edwin Hubble. Het is tevens het jaar waarin de eerste stappen worden gezet om de Drooglegging terug te draaien. Radio Vaticaan zendt voor het eerst uit en de originele Dracula met Bela Lugosi verschijnt op het witte doek. Het is tevens het jaar waarin The Star-Spangled Banner het volkslied van Amerika wordt, gokken legaal wordt in Las Vegas, het Empire State Building voltooid wordt en de Conventie van Genève in voege treedt. De Getuigen van Jehova bellen voor het eerst aan, de krant Detroit Mirror voert detective Dick Tracy op terwijl Al Capone veroordeeld wordt tot 11 jaar cel wegens belastingontduiking. Ondertussen wordt het grote Christusbeeld in Rio de Janeiro onthuld. In Frankrijk wordt dit vat cognac Fins Bois te slapen gelegd. Hij is verrassend licht van kleur (in vergelijking met de vorige samples die ik proefde).

Een erg heldere en frisse neus op kweepeer, gebakken banaan, chocolade met praliné-vulling en marsepein. Mokka en pecannoten. Zo ongelooflijk anders dan wat ik proefde van Prunier uit Grande en Petite Champagne, maar daarom niet minder lekker. Integendeel, zou ik bijna durven zeggen. Deze springt er echt uit, in positieve zin.

Mondvullend en bijna stroperig. Wat een body! Wit en geel fruit (appels, peren, sultanas, abrikozen, perzik) en zelfs een hint van mango! Een takje munt geeft hem een frisse lift. Succulent en zalig. Dit heeft bijna 90 jaar op vat gezeten? Ik vind het moeilijk te vatten, als ik dit proef. Geen greintje hout, niets dan sappig fruit. Ongelooflijk.

De afdronk is relatief kort, maar het kan me niets schelen. Ik ben al lang in de zevende hemel.

‘This is very old wine,’ zegt Bela Lugosi als Dracula tegen zijn bezoeker in de film uit 1931. Zo voelt deze ook aan. Wil je dit unicum proeven, haast je dan met 875 EUR naar de shop, want er zijn slechts 42 flessen van uitgebracht.

Via deze weg wil ik graag Ivo Drabs van Wine4You, de exclusieve importeur van Prunier, een bijzonder woord van dank sturen om mij in de mogelijkheid te stellen deze line-up te proeven.

Geproefd door Mark Dermul op 11-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maison Prunier
Regio: Frankrijk
Fles: Prunier 81 Year Old 1939 Petite Champagne, 42 bts
Kleur: mahonie
ABV: 43.2%

Guillotine

We gaan nog verder in de tijd, helemaal tot 1939, het jaar waarin de Tweede Wereldoorlog begon. Stagecoach, de ultieme western met John Wayne, verschijnt in de bioscoop. Gandhi start zijn hongerstaking uit protest tegen de Britse overheersing, Franco grijpt de macht in Spanje, Batman trekt voor het eerst ten strijde in een comic en in Frankrijk wordt voor de laatste keer de guillotine gebruikt. In Auckland, Nieuw-Zeeland, wordt voor de eerste keer sneeuw gezien, The Wizard of Oz en Gone with the Wind trekken volle cinemazalen en het Manhattan Project wordt opgestart. Nylonkousen worden voorgesteld op de New York World’s Fair en Al Capone mag Alcatraz verlaten omwille van zijn slechte gezondheid. Dit vat cognac wordt te slapen gelegd.

Bijzonder elegante en donkerzoete neus op overrijpe appels, bloedappelsienen, Reine Claude pruimpjes en een hint van rancio. Mijn God, wat is dit goed!

Zijdezacht en olieachtig op de tong, meteen zoet op donker fruit met vijgen en pruimen op kop, onmiddellijk gevolgd door wat agrum. Een mooie kruidigheid maakt dat mijn mond heerlijk warm wordt. Achteraan op de tong trekt hij lichtjes droog en verraadt zijn leeftijd. Dit is echt klasse.

De afdronk is lang, zoet en een tikkeltje herbaal met een elegant bittertje op het sterfbed.

Pure klasse, niet normaal. Er zijn helaas maar 42 flessen van, die zo’n 800 EUR per stuk moeten kosten. Als geld geen issue is, go for it.

Geproefd door Mark Dermul op 11-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maison Prunier
Regio: Frankrijk
Fles: Prunier 70 Year Old Lot 50 Grande Champagne, 126 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57%

Copy/paste

Gaan we toch gezellig nog een jaartje terug, naar 1950, wat van deze Prunier een 70-jarige (!) cognac maakt. Eveneens een Grande Champagne en het extra jaartje rijping heeft hem een extra percentje alcohol gekost. 1950… euh… ah, ja, Jerusalem wordt de hoofdstad van Israël, in Duitsland wordt de geheime dienst Stasi opgericht, de allereerste credit card transactie vindt plaats, Albert Einstein waarschuwt voor het gevaar van een nucleaire oorlog, de eerste Volkswagen Microbus rolt van de band in Wolfsburg, de Koreaanse Oorlog begint, Uruguay wint de Wereldbeker tegen Brazilië, de comic strip Peanuts verschijnt voor het eerst in de Amerikaanse krant en de Belgen stemmen in een referendum met 57.7% voor de terugkeer van Leopold III uit ballingschap.

Succulente, stroperige en mierzoete neus op een confituur van pruimen en abrikozen. Verse tabaksbladeren, gekonfijte en gesuikerde appelsienschillen, kweepeer in een stoofpotje en een mooie hint van okkernoten en honing. Een takje eucalyptus. Euh… is dat een copy/paste? Jawel. Maar deze is net iets minder zoet en vertoont iets meer okkernoten, chocolade en eik. En hij komt wat stoffig over met iets van vermolmd en nat hout. Ik vind het absolute top!

Een iets lichtere body, maar nog steeds olieachtig en heerlijk zoet. Zacht gekruid op kruidnagel en wat kaneel, maar meer okkernoten en zelfs houtkrullen. Midpalate krijg ik bloedappelsien, mandarijn, kweepeer, rozijnen en rabarber. Naar het einde toe trekt hij lichtjes droog van de tannine. Het stoort allerminst.

De finish begint zoet, krijgt dan een zuurtje en een bittertje om uiteindelijk je mond droog achter te laten.

Mijn vrouw lacht: ‘Moet je jouw teutje zien, zo’n gelukzalige glimlach. Wat ben je aan het proeven dan?’ Dat zegt genoeg zeker? Hij mag dan 600 EUR kosten, als je die nog ergens onder een matras hebt liggen, is de tijd aangebroken ze uit te geven. Aan deze fles, welteverstaan.

Geproefd door Mark Dermul op 10-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maison Prunier
Regio: Frankrijk
Fles: Prunier 69 Year Old Lot 51 Grande Champagne, 42 bts
Kleur: mahonie
ABV: 58%

Leopold III

Okay, nu gaan we echt wel de liquid history toer op, want deze Prunier, uit de Grande Champagne, werd gestookt in 1951 en rijpte bijgevolg maar liefst 69 jaar. Het is het jaar waarin de Koreaanse oorlog nog volop aan de gang is, de eerste nucleaire test in Nevada wordt uitgevoerd, het 22^e Amendement aan de Amerikaanse grondwet voorziet dat een president nu maximaal twee termijnen kan dienen, Yul Brunner een wereldster wordt door de Broadway musical The King and I en Koning Leopold III doet afstand van de troon, waarop Boudewijn de eed aflegt op 17 juli. De eerste Volkswagen Kever rolt van de band in Zuid-Afrika, terwijl The African Queen met Humphrey Bogart en Katherine Hepburn in première gaat.

Succulente, stroperige en mierzoete neus op een confituur van pruimen en abrikozen. Verse tabaksbladeren, gekonfijte en gesuikerde appelsienschillen, kweepeer in een stoofpotje en een mooie hint van okkernoten en honing. Een takje eucalyptus. Succulent, ik zei het al.

Oh, wat een body. Stroperig en mondvullend, maar tevens een tikkeltje pikant. Ja, flink gekruid, hoor. Denk kaneel, kruidnagel en wat peper. De sterkte doet me het water in de mond komen. Wederom die mooie toetsen van abrikozen en pruimen, aangevuld met bloedappelsien en een hint van pompelmoes. Midpalate wat anijs en pruimtabak. Groots.

Lange, warme, zoete en licht gepeperde afdronk die tot op het sterfbed succulent blijft.

Je zou bijna denken dat al die cognacs op elkaar gaan lijken, maar dat is niet het geval hoor. Ze hebben stuk voor stuk hun eigen karakter (toegegeven, als je ze op een rijtje proeft is dat makkelijker te ontdekken) en deze Lot 51 behoort tot mijn favorieten. Hoewel 600 EUR veel geld is, spreken we hier toch over een cognac van 69 jaar oud, hé. Sacré bleu, er zijn maar 42 flessen van!

Geproefd door Mark Dermul op 10-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maison Prunier
Regio: Frankrijk
Fles: Prunier 45 Year Old 1975 Petite Champagne, 450 bts
Kleur: brons
ABV: 48.6%

Bohemian Rhapsody

Deze Prunier is even oud als degene die ik hiervoor proefde, maar werd geproduceerd met druiven uit de Petite Champagne. Wat kunnen we nog meer vertellen over 1975? Vietnam is in volle gang, het Verenigd Koninkrijk stemt om in de Europese Gemeenschap te blijven, Jaws verschijnt in bioscoop, NASA lanceert de Viking I naar Mars, Muhammad Ali verslaat Joe Frazier in de Thrilla in Manilla en de eerste aflevering van Saturday Night Live wordt uitgezonden. Ronald Reagan stelt zich kandidaat voor de presidentsverkiezingen, de Spaanse dictator Franco overlijdt en Bohemian Rhapsody van Queen breekt alle records. Om maar iets te noemen.

Oh, deze is lekker fris en monter, zeg. Erg helder, als u begrijpt wat ik bedoel. Allerhande geel en gekonfijt fruit met abrikozen en perzik op kop, op de voet gevolgd door mirabellen en lychee. Flink floraal ook, maar tegelijkertijd verrassend romig alsof er een scheut vloeibare honing bij werd gekieperd.

Hij is relatief licht van body – nog steeds flink olieachtig, maar zachter in vergelijking met de Grande Champagne – maar wel erg smaakvol. De sterkte zorgt er ook voor dat hij erg benaderbaar is. Helder fruit, compote zeg maar, met een pittige kruidigheid.

De afdronk is zijn forté. Die blijft maar duren en blijft maar geven.

Zo mooi! En ik moet bekennen, ik vind deze de lekkerste van de twee. Daar heb ik graag 190 EUR voor over.

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maison Prunier
Regio: Frankrijk
Fles: Prunier 45 Year Old 1975 Grande Champagne, 550 bts
Kleur: brons
ABV: 53.4%

Ding-A-Dong

Deze Prunier 1975 rijpte maar liefst 45 jaar! De druiven zijn afkomstig uit de Grande Champagne, dus het gaat hier om de beste druiven. Om dat even in context te plaatsen: 1975 is het jaar waarin het Rad van Fortuin zijn debuut maakt op NBC, Space Mountain opent in Disney World Florida, Margaret Tatcher partijvoorzitster wordt, Teach-In het 20^e Eurovisiesongfestival wint met Ding-a-Dong (what’s in a name?) en Bill Gates Micro-soft opricht (jawel, met het streepje tussen, dat zou pas later verdwijnen). Soit, laat ons gauw deze mooie cognac uit de Grande Champagne aan de lippen zetten!

Erg aromatische, bijna weeïge neus (in a good way!) op gekonfijte bloedappelsienen, gekarameliseerde hazelnoten, een emmer vol honing, aardbeien en zelfs een hint van chocolade. Dat is erg onverwacht, maar uitmuntend!

Bijzonder romig en vol, heerlijk rijk aan donker fruit en honing. Dit is begeesterend! Totaal verschillend van de 1977 die ik eerder proefde (en van de 1975 Petit Champagne die ik hierna proefde). Dit is een grootse cognac, maar wellicht niet de makkelijkste. Daar zit ook het ABV wel voor iets tussen.

De afdronk duurt langer dan een ritje op de Space Mountain en is veelzijdiger dan Windows 10.

Haal ‘m in huis, je zal het je niet beklagen! Zo’n 190 EUR.

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Maison Prunier
Regio: Frankrijk
Fles: Prunier 43 Year Old 1977 Petite Champagne, 90 bts
Kleur: brons
ABV: 56.3%

Brut de fût

Ik heb onlangs, dankzij The Whisky Jury, het cognachuis Prunier ontdekt. Man, man, man, die zouden de Toshan Man zomaar kunnen bekeren tot Prunier Preacher. Trouwens, alle Prunier die tot in ons kleine landje geraakt? Dankzij Ivo Drabs van Wine4You, hij is de exclusieve importeur. En we mogen ons gelukkig prijzen. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat hij een hele mooie reeks heeft binnen gehaald. En ik kreeg een heleboel samples toegestuurd om te proberen – waarvoor dank Ivo! Ik zet ze met veel plezier op een rijtje. Beginnen doen we met een 43-jarige uit het jaar waarin Star Wars op het witte doek verscheen. May the grape be with you!

Diepzoet (oké, da’s geen woord…) op Reine Claud pruimen, appelsienen, lychees, pruimtabak en amandelen. Abrikozen. Vers geplukte bloemen. Fris en monter en erg verleidelijk.

Lekker olieachtig en stevig. Ja, dit is cask strength natuurlijk Of zoals onze zuiderburen zeggen: brut de fût. Te lang getrokken fruitthee, pompelmoes, passievrucht, abrikozen, rozenwater en noten. Mooie complexiteit en zijdezacht.

Zalig lange afdronk die fruitig zoet blijft en een tikkeltje kruidig. Hij wordt absoluut niet droog.

Wat een kanjer! Er gaat hier echt een hele nieuwe wereld voor mij open. Zo rond de 200 EUR, maar wees er snel bij, want slechts 90 flessen beschikbaar.

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 24 Year Old 1992/2017, Cadenhead for Bresser & Timmer, Bourbon Hogshead, 150 bts
Kleur: oud goud
ABV: 48.9%

Onder Controle

Deze Laddie uit de Single Cask serie van Cadenhead werd speciaal voor de Nederlandse importeur Bresser & Timmer gebotteld. Ondertussen is hij natuurlijk nergens meer te krijgen, maar ik kon via een bevriend whiskyliefhebber met een open fles toch een sample bemachtigen.

Romige neus op perzik, appels, hazelnoten en rijpe meloen. Een moutig hart als van graankoekjes, maar met een mooie kruidigheid van het hout. Wat houtschaafsel, vanille en nootmuskaat. Een florale hint waar ik niet meteen de vinger op kan leggen, maar wel mooi. Zalige neus.

Zijdezacht op de tong. Bittere appelsienen, perzik, noten en passievrucht komen eerst, onmiddellijk gevolgd door flink wat eik die met zijn kruiden deze malt gewicht en warmte geeft, maar wel flirt met houterigheid.

In de afdronk – die middellang is – krijg ik opnieuw vanille en wit fruit – maar wordt de bitterheid erg duidelijk en dominant. Gelukkig blijft één en ander prima onder controle.

Mooie Laddie die wellicht net op tijd gebotteld werd. Ook dat is een kunst, natuurlijk.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 11 Year Old Discovery, Gordon & Maphail 2018, Sherry Cask
Kleur: amber
ABV: 43%

Boeiend Zoet

In hun Discovery range bieden Gordon & Macphail benaderbare instapwhisky’s aan en vandaag zet ik er zo twee aan de lippen, allebei van de Islay distilleerderij Bunnahabhain. Ze zijn allebei erg jong, maar de ene rijpte op een bourbonvat, de andere op een sherryvat. Eindigen doe ik met de 11-jarige op sherry.

Zoete toetsen van gedroogd en gekonfijt fruit domineren de neus. Denk aan appelsien, perzik en mirabellen. Cake. Rode vetersnoep. Nog wat groene tuinkruiden en zachte turf op de achtergrond. Langzaam maar zeker komt daar een umami toets als van kippenbouillon bij, maar dan met een flinke druppel kandijsiroop erin. Het werkt.

De body is aan de lichte kant. Wederom eerst het fruit alvorens de rook tot ontwikkeling komt, maar die laat niet lang op zich wachten. Ook flink wat kruiden die je met een actief sherryvat zou associëren, zoals kruidnagel en kaneel en flink wat zwarte peper. Hij wil wel zijn little dirty side laten zien, maar het sherryvat houdt hem daarvoor net iets te zoet.

De afdronk is middellang, snoeperig zoet met een toets van walnoten op het sterfbed.

Boeiende maar wel erg zoete Bunna. Zo rond de 50 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 10 Year Old Discovery, Gordon & Maphail 2019, Bourbon Cask
Kleur: goud
ABV: 43%

Nat Zand

In hun Discovery range bieden Gordon & Macphail benaderbare instapwhisky’s aan en vandaag zet ik er zo twee aan de lippen, allebei van de Islay distilleerderij Bunnahabhain. Ze zijn allebei erg jong, maar de ene rijpte op een bourbonvat, de andere op een sherryvat. Beginnen doe ik met de 10-jarige op bourbon.

Op de neus wordt onmiddellijk duidelijk dat dit een geturfde Bunna is met zoete mout, gepekeld vlees, zeevruchten en nat zand. Nog iets van paprikapoeder, houtskool en een medicinale toets. Mercurochroom en brandwondenzalf.

Mooi mondvullend en een pak zoeter dan de neus beloofde. Toffee, moutsuikers en zoethout. Het zilte keert weer en de turfrook wordt relatief dominant. Mooie balans.

De afdronk is lang, zoet versus zilt met flink wat toetsen van verkoold hout.

Ik vind dit eerlijk gezegd niet bepaald een instapper. Dit is veel mooier dan dat. En boeiender. Prima onderhoudende Bunna. Zo rond de 50 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Benromach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Benromach 40 Year Old, OB 2019, Heritage Series, Bourbon & Sherry Oak, 700 bts
Kleur: amber
ABV: 43%

Engel

Toen deze malt op de markt kwam, moest je er al 500 EUR voor neertellen. Vandaag de dag mag je daar de helft bij doen. Ik ben dan ook maar wat blij dat mijn gabber Manny mij een sample bezorgde om deze prachtige Benromach te proeven. Het is niet alleen mijn 20^e ontmoeting met deze distilleerderij – die ik in 2010 nog bezocht – maar tevens de oudste (in rijpingsjaren) die ik al aan de lippen kon zetten. Dit wordt een feestje.

OMG, heerlijke, zachte, fruitige neus op rood fruit, honingbloesems, geboend leder, antieke meubelen, marsepein, geroosterde hazelnoten, origine chocolade met stukjes gekonfijte appelsien en getoaste eik. Ik lachte echt hardop van plezier toen ik mijn neus in het glas stak.

De body mag dan wat aan de lichte kant zijn, op smaak zit het prima. Rood, maar ook gekonfijt fruit, prachtige kruiden van de eik met zelfs wat woodsmoke, bloedappelsien met schil, vanille en kruidnagel. Houd je mond lekker warm en komt in lagen. Ja, dit is mooi en erg complex.

Wat fijn dat deze ook een lekker lange, warme afdronk heeft, die me helemaal in vervoering brengt. Dit is een engeltje dat op mijn tong plast. Blijft kruidig, hoor, met een klein bittertje op het allerlaatste moment. Het engeltje heeft blijkbaar nierstenen (note to self: dat is bij het flauwste wat je ooit gegrapt hebt).

Nagenoeg perfecte Benromach. Grote klasse. Thx, Manny!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).