WhivieBlog

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Hazy Jane, blik 33cl
Kleur: opaak goudblond
ABV: 5%

Opaak

De Hazy Jane van BrewDog is een New England IPA, die nog niet zo gek lang geleden op de markt kwam, maar al snel voor controverse zorgde toen de brouwers uit Ellon besloten het alcoholpercentage van 7.2% te verlagen naar 5%. Het bier is – letterlijk – ongefilterd, waardoor het troebel schenkt. Vandaar de naam, natuurlijk. Hij schenkt ondoorzichtig goudblond met een spierwitte kraag met grote bellen die langzaam wegtrekken en een film van zo’n halve centimeter op het bier laten staan.

De neus is verrassend romig en doet me denken aan yoghurt met stukjes citroen en ananas. Erg fruitig, hoor. Maar ook lekker bitter van de hop, natuurlijk. Heel even – gene zever – gaat het richting urinoir… ahem… Probleem is dat ik dat, eens die gedachte gevormd is, niet meer uit mijn hoofd krijg.

Op smaak is hij een pak minder fruitig dan op de neus. Hij wordt nu wat bitterzoet op citrus, mango en zelfs rozijntjes. Licht tropisch, dus, maar met een mooie bitterheid zoals het een IPA betaamt.

In de afdronk moet de fruitigheid volledig de duimen leggen voor de bittere hoptoetsen.

Een frisse doordrinker en dorstlesser dankzij het erg makkelijke (verlaagde) alcoholpercentage, maar de neus kon me helaas niet helemaal overtuigen.

Geproefd door Mark Dermul op 13-09-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Emelisse
Regio: Nederland
Fles: Emelisse Kilchoman Barrel Finished #3, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 11%

Kilchoman

Emelisse heeft een liefdesverhouding met whisky, zoveel is zeker. Hun Barrel Finished reeks is daar (wederom) het bewijs van. Deze bieren rijpen enkele weken op voormalige whiskyvaten om zo de subtiele whiskytoetsen mee te krijgen. De eerste twee rijpten op een Bowmore vat, maar voor deze derde release werd een Russian Imperial Stout 4 weken gerijpt op een voormalig Kilchoman-vat. Hij schenkt gitzwart met een erg dunne, beige kraag, die onmiddellijk verdwijnt.

Zoetzure, donkere neus met een heerlijk bittertje van chicorei en witloof. Maar origine chocolate met grof zout, toetsen van koffie en een vleugje citrusfruit domineren. Best herbaal, ook. Zongedroogde planten, zeg maar. En uiteraard een tikkeltje rook. Noten en kandijsiroop op de achtergrond.

Die koffie en chicorei komen als eerste terug op de tong, maar worden wel onmiddellijk aangevuld met lekker zoete toetsen als van aangebrande karamel, zoete mout en chocolade. Hint van perensiroop. Wordt zoeter bij elke slok die ik neem. En romiger, ook. Het begint een gezellige plakboel te worden. De whisky is verre van herkenbaar, maar toch duidt het vleugje citrus en de rook – die ik ook al op de neus ontwaarde – op Kilchoman. Subtiel, dat wel.

De afdronk wordt wel een beetje ‘boozy’, als u begrijpt wat ik bedoel, maar dat maakt dit bier nu net zo aangenaam. Mooi gebalanceerd, overigens.

Russian Imperial Stout vind ik niet bepaald het makkelijkste bier. Het is vaak ‘werken’ en ‘eten en drinken tegelijk’, maar deze kan ik wel erg waarderen.

Geproefd door Mark Dermul op 05-09-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).