WhivieBlog

Distilleerderij: Glenlossie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenlossie 12 Year Old 2007/2020, Carn Mor Strictly Limited, Morrison & MacKay, 2 sherry hogsheads, 718 bts
Kleur: brons
ABV: 47.5%

Lycheewijn

Nu weet ik wel zeker dat het niet om vatsterkte gaat. Net als de Mortlach 2017 die ik enkele dagen geleden proefde, is ook deze Glenlossie uit 2007 in de Carn Mor Strictly Limited reeds een vatting van 2 sherryvaten en wederom is hij gebotteld op 47.5%. het kleurtje spreekt me alleszins erg aan.

Dit is een waar snoepje op de neus. Een warm stoofpotje van allerhande bessen, rood fruit en rabarber. Daarnaast een handjevol noten, inclusief geroosterde hazelnoten. Zacht gekruid op gekonfijte gember en helemaal op de achtergrond een verloren gelopen mandarijn. Maar het moet gezegd: het vat domineert en van het karakter van de distilleerderij vind ik op de neus niks terug.

De body is erg licht, maar de smaak is wederom erg fruitig en zoet. Maak daar maar zoetzuur van op opgelegde rozijnen, pompelmoes, stekelbes en wederom een karrenvracht aan bessen,  zowel blauwe als rode. Er verschijnt ook een ietwat groene toets. Tuinkruiden? Midpalate krijg ik een zilt randje, terwijl er ook iets chemisch verschijnt – maar dat verdwijnt al even snel, gelukkig. Prima sterkte overigens.

De finish is middellang, zoet op lycheewijn – verrassend, maar erg aangenaam. Een licht bitter einde.

Dit was nog maar mijn 15^e Glenlossie, maar wel die met de meeste sherryinvloed. Vloeibaar dessert voor de zoetekauwen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 13 Year Old 2005/2019, Hart Brothers, Switzerland Exclusive, 1^st Fill Sherry Cask #9312, 360 bts
Kleur: koper
ABV: 58.1%

Offnotes

Via mijn gabber Manny kwam ik aan een flesrestje van deze sherry gerijpte Glengoyne. Ik zeg flesrestje, maar eigenlijk zit er nog meer dan een kwart in! Zou hij hem niet lekker gevonden hebben? Hij werd door Hart Brothers gebotteld als exclusief single cask voor de liefhebbers van het betere werk in Zwitserland.

De neus is betrekkelijk dirty op walnoten, verwelkte bloemen en schmink. U leest het goed. Daarnaast wat appeltjes in de pan en kippenbouillon. Da’s een combinatie die niet werkt. Neen, dit is niet mijn ding, op de neus. Jammer.

Olieachtig op de tong, maar onmiddellijk zoetzuur – en meer zuur dan zoet, moet ik zeggen. Flink gepeperd, overigens. De zoete mout wordt compleet overstemt door zure toetsen waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Zure matten (het snoepgoed) komt aardig in de buurt, maar daarnaast zit er ook een bittere toets aan als van druivenpitten en tannine. Enkel wat bloedappelsien en honing kunnen de boel nog enigszins redden, maar ik wordt hier toch niet bepaald blij van.

Enkel de afdronk is nog enigszins aangenaam, op pepers, sultanas, rozijntjes en honing. De offnotes die ik zowel op de neus als in de mond ervoer, zijn hier genadig afwezig.

Mooie flesrest, Manny, waarvoor dank. Maar ik verdenk je ervan deze niet lekker te vinden. Moi non plus.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 12 Year Old 2005/2018, Berry Bros & Rudd, Cask #1936
Kleur: licht goud
ABV: 58.1%

Deutsche Freunde

Glengoyne is die mooie distilleerderij (ik heb ze bezocht in 2011, als ik me goed herinner en wat een memorabel bezoek was dat!) die op de scheidingslijn ligt tussen de Lowlands en de Highlands. Het stookhuis staat in de Highlands, maar de warehouses liggen aan de overkant van de autoweg die deze imaginaire markering vormt en dus liggen de vaten eigenlijk in de Lowlands te rijpen. Soit. We proeven vandaag een 12-jarige van een single cask die door Berry Bros & Rudd werd gelanceerd voor Duitsland. En bovendien gerijpt op bourbon, iets wat je bij Glengoyne toch niet vaak tegenkomt.

Oh! Heerlijk frisse, snoeperige en florale neus op vanille, honing, boterbloempjes en ananas in zijn eigen nat. Ik krijg het beeld van een open veld met weelderig groen gras, gevuld met gele een paarse bloemen, in mijn geestesoog. Lente in het glas!

Deze is lekker romig, hoor. En zoet. Gezoete boter, vanille, flink wat citroen en appel, terwijl verse gember en witte peper hem wat kruidigheid geven. Betrekkelijk eenvoudig, maar wel erg aangenaam. Prima sterkte, overigens. Behoeft geen water.

De afdronk wordt nog net iets fruitiger. Terwijl de peper langzaam wegdeemstert krijg ik nog wat banaan en kiwi bovenop de appels en ananas. Mooi!

Deutsche Freunde, du hast Glück, dit is een zeer toegankelijke malt.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Garioch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Garioch 18 Year Old 1998/2016, Adelphi, Sherry Hogshead #3739, 241 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57.5%

Cadbury

Heerlijk donker kleurtje… da’s het eerst wat me opvalt als ik deze onafhankelijk gebottelde Glen Garioch uitschenk. Adelphi liet hem eerst 18 jaar rijpen op een, naar de kleur te beoordelen, geweldig actief sherry hogshead.

De neus is aan de droge kant, als u begrijpt wat ik bedoel. Op gedroogde abrikozen, amandelschaafsel, melkchocolade met stukjes gedroogd fruit à la Cadbury en meubelpoets. Verse gember en een hint van lijnzaadolie. Lekker, hoor. Zeer geraffineerd.

Hola, heerlijk olieachtig, bijna romig op de tong en onmiddellijk snoeperig zoet. In eerste instantie moet ik aan rode vetersnoep denken, aangevuld met rozijnen en ahornsiroop. Lijnzaadolie – ik had het al op de neus – en meergranenbrood naast vers gemalen koffie en chocolade. Marsepein. Leder. Vanaf de tweede slok krijg ik meer noten. Oh, zei ik al dat hij geen water behoeft? Stevige jongen, maar best drinkbaar, mits het in acht nemen van kleine slokjes en een beetje respect.

De afdronk is geweldig. Erg rijk en rond, pikant op gember en zwarte peper, rood fruit en wat hooi op het sterfbed (wat ik niet zag aankomen). Heerlijk.

Toegegeven, het sherryvat overstemt het DNA van Glen Garioch een tikkeltje, maar deze malt kan er maar van profiteren. Zalige dram om rustig van te genieten.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenlivet
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenlivet 42 Year Old 1973/2015, Cadenhead, Bourbon Hogsheads, 630 bts
Kleur: oud goud
ABV: 40.2%

Knock Out!

Dit is weer zo’n machtig oud spul, toch? Een Glenlivet uit de jaren ’70 van de vorige eeuw: hoe vaak krijg je de kans dit aan de lippen te zetten? Het is overigens een vatting van meerdere vaten (er wordt geen melding gemaakt van hoeveel precies), die samen een ABV van 40.2% opleverden. Een goeie verstaander heeft maar een half woord nodig…

O.M.G. Stop the press! Heerlijke panoplie aan tropisch fruit: meloen, kiwi, abrikozen, kruisbessen, mirabellen en kokosnoot. Prachtige toetsen van vers geboende parket. Smeuïge honing. Boterbloempjes. Een frisse toets van munt. Hemels!

Hoewel de body aan de licht kant is, zou ik het hier eerder durven omschrijven als delicaat, zijdezacht als Egyptisch katoen. Een beetje stoffig wat hem old school maakt (euh… hij IS old school, natuurlijk) maar verrassend krachtig, ondanks het bescheiden ABV. Flink wat honing, abrikozen en munt. Wordt redelijk mineraal, alsof ik kiezels in de mond nam. Dit is echt topspul.

In de middellange (maar naar mijn goesting veel te korte) finish komt er plots wat citrus opzetten, zowel mandarijntjes als pompelmoes. De munt blijft hangen, terwijl iets van kaneel voor een laatste, zoete uppercut zorgt op het sterfbed. Knock out!

Ge-wel-dig, nuff said. Vandaag de dag tel je hier helaas wel zo’n 500 EUR voor neer. Manny… je verdient een knuffel voor dit sample, makker!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenlivet
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenlivet 34 Year Old 1976/2010, Berry Bros & Rudd, Cask #18081
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Palindroom

Vreemd genoeg kon ik over deze Glenlivet niet zo heel veel informatie vinden… hij staat zelfs niet op Whiskybase. Eén van de bronnen waar ik er wél iets over terugvond was… mijn eigen blog! Blijkbaar had ik deze al eens geproefd op het tweede whiskydiner van Anverness in 2011. Kijk eens aan, dat waren nog eens tijden. Samen op restaurant, kent u dat nog? Toen geen notes geschreven, wel genoten. Maar nu wil ik er toch iets over kwijt.

De neus heeft alvast iets vreemds wat me aan anijs of Engelse drop doet denken. Redelijk snoeperig. Ook wat groene tuinkruiden, waardoor hij eerder herbaal dan zoet overkomt. Maar het sherryvat blijft onmiskenbaar, hoor. Rozijnen en marsepein. Tip: laat hem vijf minuten ademen. Dan krijg je ook rijpe bessen en groene appeltjes en wordt hij plots erg goed.

Lekker olieachtig en onmiddellijk zoet en kruidig. Denk rozijnen, sherry, noten besprenkeld met zwarte peper en kruidnagel. De tannine laat zich niet onbetuigd. Een zilt randje komt tevoorschijn alvorens hij plots licht drogend wordt.

De finish is echter aan de korte kant, maar toch bevredigend.

Een mooie Glenlivet als je hem tijd gunt. En waar komt die titel vandaan, vraagt u zich af. Ik kon niks beters verzinnen, maar het vatnummer – 18081 – dekt die lading.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenlivet
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenlivet 12 Year Old 2007/2019, The Nectar of the Daily Drams, 1^st Fill Sherry Hogshead #900184
Kleur: mahonie
ABV: 66.2%

Sminck

Van The Nectar weten we dat ze excellente vaten kiezen. Dit is een first fill sherry hogshead dat 12 jaar lang de spirit van The Glenlivet te gast had en blijkbaar erg verwende als je de kleur mag geloven. Maar op welk ABV ging deze spirit op het vat, vraag ik me af. Want na 12 jaar heeft hij een alcoholpercentage van maar liefst 66.2%. Er zijn trouwen heus wat – geweldige – zustervaatjes gebotteld door Signatory. Ik neem aan dat deze wederom erg, erg goed gaan zijn.

Donkerzoete neus met een hint van (goeie) rubber die eerder snel vervliegt. Naast de typische donkerzoete tonen als vijgen, dadels en pruimen, heeft deze op de neus een onmiskenbare toets van cosmetica. Doet me denken aan sminck, u weet wel, zo’n setje om de kids mee te versieren voor Halloween. Maar storen doet dit allerminst, integendeel.

Ik had verwacht naar adem te moeten happen bij dit alcoholpercentage, maar dat is niet het geval. Goeie integratie. Hij blijft natuurlijk wel een absolute krachtpatser, maar is drinkbaar zonder er water aan toe te voegen, mits je je speekselklieren hun werk laat doen. Donkerzoet op rood fruit (kersen!) en donker steenfruit als dadels en pruimen – uiteraard, zou ik bijna zeggen – met een mooie kruidigheid van nootmuskaat en kruidnagel. Doet me heel even aan high end bourbon denken met mais op de barbecue en wat groene kruiden. Een licht bittertje ontbreekt niet en zorgt voor een geweldige balans.

De afdronk is geweldig lang, kruidig en donkerzoet, maar laat je mond wel kurkdroog achter.

Geen enkele van die vaatjes stelt teleur en ook deze is zijn prijskaartje van om en bij de 120 EUR dubbel en dwars waard.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenfarclas
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Speyside Finest 16 Year Old 2004/2020, The Whisky Mercenary for Whisky Troef, refill sherry cask, 115 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53.1%

Troef!

Whisky Troef, een whiskyclub uit Turnhout, werk wederom samen met The Whisky Mercenary voor een clubbotteling. Herinner u de uitstekende Ben Nevis 1996 of de Ledaig 2007, hun verjaardagsbotteling. Vandaag komen ze met een Speyside Finest op de proppen, gestookt in 2004 en gebotteld op vatsterkte. De naam van de distilleerderij mag niet vernoemd worden. Anders zou Robert Hay zich misschien in zijn graf omdraaien. Maar goed, terwijl ik hier van sip, beeld ik me in dat ik door een vallei van groen gras struin.

Lentefrisse neus op Reine Claude, appelmoes, kruisbessen, vers afgereden gras, citroensorbet en cashewnoten. Op de achtergrond nog wat munt en iets van gekonfijte appelsienschillen. De voortuin vlak na een fikse regenbui. Erg toegankelijk en uitnodigend.

De body is lekker olieachtig. Wederom lentefris met Reine Claude, terwijl Granny Smith appels komen opzetten, vergezeld van een flink pepertje. Witte peper, welteverstaan. Floraal. Midpalate wordt hij iets droger en verschijnt een beetje tannine.

In de middellange afdronk maken de kruiden snel plaats voor een eerder zoete en bijna snoeperige dood.

Erg leuke Glenfa…euh… Speyside! Wil je één van de 115 flessen te pakken krijgen – ze kosten overigens 115 EUR per stuk – stuur dan als de bliksem een mailtje naar whiskytroef@gmail.com. Slàinte!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Glendullan
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glendullan 22 Year Old 1972 Rare Malts Selection
Kleur: licht goud
ABV: 62.6%

Beste Ooit

De Rare Malts Selection is zo’n beetje de voorloper van de Diageo Special Releases en deze reeks liep van 1995 tot 2005. Deze Glendullan werd gebotteld op 62.6%, wat mij toch wel even de wenkbrauwen doet fronsen. Ik zal maar wat water bij de hand houden, zeker? Vandaag de dag is deze release trouwens best onbetaalbaar geworden. Reken op zo’n 350 tot zelfs 500 EUR. Ja, de Rare Malts beginnen stilaan erg schaars en legendarisch te worden en daar moet je diep voor in de buidel tasten.

Oh, in godsnaam, zeg! Wat een excellente old school neus op Reine Claude pruimpjes, ananas, lychee en banaan. Er zit ook zo’n stoffig element aan, alsof ik op de zolder zit. Oude boeken of vers zaagsel. Jelly beans helemaal in de achtergrond. Ik ben fan.

Je kan de whisky bijna kauwen, zo’n body heeft hij. En ondanks het hoge alcoholpercentage hap ik niet naar adem. Ik voel zelfs geen behoefte water toe te voegen. Dit is een intense, volle, fruitige malt die ook wat pruimen en karamel vertoont, maar vooral een perfecte balans tentoon spreid tussen enerzijds de erg fruitige toetsen en anderzijds de tannine van het eiken vat.

De afdronk is heerlijk lang en brengt me in vervoering.

Ik kan kort zijn: de beste Glendullan ooit. Bedankt, Manny.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Ord
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Ord 28 Year Old 1975 Diageo Special Releases 2003, 3600 bts
Kleur: goud
ABV: 58.3%

Rauwe Rabarber

Ik beken, toen ik deze fles in handen kreeg, had ik niet meteen door dat deze deel uitmaakte van de alom geprezen Diageo Special Releases. Toegegeven, het is al erg lang geleden, want hij verscheen in de reeks van 2003. Het verbaast me dan ook een beetje dat deze vandaag de dag eigenlijk nog vlot te vinden is, ook al moet je er zo’n 350 tot 450 EUR voor neertellen.

De neus is alvast een erg leuke verrassing met wat florale elementen vooraan, die snel worden aangevuld moet zoetzure toetsen van rauwe rabarber, honing, fruitthee, mirabellen en wat frisse munt. Doet me ook een beetje denken aan mos op een natte rots in de zon. Hint van tijm in de verte. Het water komt me hiervan letterlijk in de mond.

Hij is erg olieachtig in de mond. Siroop! Flink wat honing en perzik, nu, maar ook iets lekker old school met een flink streepje woodsmoke. Gekarameliseerde gember, witte peper en zoethout. Lekker krachtig, maar behoeft zeker geen water. Zoet en zuur tegelijkertijd, maar wel erg mooi in balans.

Zelfs in de lange finish blijft hij intens en is het die woodsmoke die er voor zorgt dat je mond helemaal warm wordt. Intens.

Wat een zalige, intense smaakbeleving! Indrukwekkende malt van Glen Ord.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenturret
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenturret 18 Year Old 1995/2013 Laida Weg, 132 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 52.1%

Heerlijk Helder

Glenturret is zo’n distilleerderij die niet vaak op mijn radar verschijnt, maar ik moet bekennen dat ik geïntrigeerd was toen mijn gabber Manny mij dit sample van een 18-jarige in de handen duwde. Hij werd gebotteld voor het Laida Weg Experience Hotel in het Italiaanse Rima San Guiseppe. Dit luxe resort, waar je vooral van een prachtige wintervakantie kan genieten, heeft zelfs zijn eigen whisky pub.

De neus is bijzonder fruitig en helder en doet me onmiddellijk aan een prachtige lentedag denken. Speels wit fruit, aangevuld met bloesems, kruisbessen, onrijpe ananas, vanille en Reine Claude pruimpjes.

Op smaak is hij al even helder en fris, maar met een pittig pepertje. Appelmoes, confituur van kweepeer, ananas en hint van lychee. Neem er je tijd voor, want hij is complexer dan je bij de eerste slok zou vermoeden. Alles in kleine, discrete hoeveelheden, maar toch krijg ik ook nog vanille, gember, pompelmoes en zelfs vlierbloesem met midpalate een klein bittertje als van een druivenpit. Erg compleet en uitnodigend.

De afdronk is middellang en opnieuw een fruitmandje met een klein bittertje.

Wellicht zijn de 132 flessen in het hotel al lang weg, maar mocht je er op vakantie gaan, vraag er dan zeker naar. Heerlijk, helder fruitbommetje. Dankjewel voor het sample, Imanuel.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenfiddich
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenfiddich Special Reserve, OB 1990s
Kleur: goud
ABV: 40%

Maandagmorgen

Glenfiddich is nog steeds ’s werelds best verkopende single malt en in recente jaren hebben ze ook heel wat gedaan om hun range uit te breiden met veel succes. Maar ik grijp, dankzij een sample van een vriend, graag terug naar een oude botteling uit de 1990s zonder leeftijdsaanduiding. Deze Glenfiddich Special Reserve was lang één van hun bestsellers.

Ik kan me voorstellen dat er flink wat batch variaties moeten optreden als je miljoenen flessen op de markt brengt, maar deze is verrassend scherp en alcoholisch op de neus. Wat wilde bloemen en appeltjes, perenconfituur en een hint van… euh… radijsjes?

Hij is erg zacht op smaak, zelfs bijna een beetje waterachtig. Appelsap en eik is min of meer het enige wat ik van deze malt aangereikt krijg. En opnieuw wat alcoholisch… Hij brandt zelfs een beetje.

De afdronk is middellang en begint zacht en zoet, maar wordt naar het einde toe toch wat bitter.

Een maandagmorgen-botteling? Bedankt, Pat.

71/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka New Make, Karuizawa Still, Asta Morris
Kleur: clear
ABV: 63.5%

Karuizawa

De nieuwe Japanse distilleerderij Shizuoka – opgericht in 2016 – bezit niet minder dan 3 stills van de legendarische en teloorgegane Karuizawa distilleerderij. Twee ervan zijn zodanig versleten dat ze enkel nog als museumstuk kunnen dienen en daarvoor als eerbetoon bij Shizuoka worden tentoongesteld, maar eentje is nog bruikbaar en deze new make is via dit legendarische alambiek gestookt. Ik zet hem head-to-head met de new make die van hun ‘wood fired still’ komt. Beide new makes werden trouwens door Asta Morris – mijn goeie vriend Bert Bruyneel – gelanceerd. Dat belooft een mooie toekomst.

Typische new make toetsen, lekker clean, maar in tegenstelling tot de ‘wood-fired still’ is deze niet zozeer umami, dan wel zoet. Ik moet eerlijk gezegd een beetje aan maïs denken. Vers, welteverstaan. Zo zie je maar!

Clean, zoet en aantrekkelijk op de tong, zonder te branden ondanks het hoge ABV. Tuurlijk, dit komt stevig binnen met een flink pepertje, maar hij behoeft geen  water.

Erg lange finish die kruidig warm en zoet blijft.

Deze gaat waarschijnlijk legendarisch worden… maar ik moet bekennen dat ik de new make op de ‘wood fired still’ net iets beter vond. Dikke merci aan Bart H, om mij dit sample te bezorgen.

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka New Make, Wood Fired Still, Asta Morris
Kleur: clear
ABV: 63.3%

Spinazie

Shizuoka is een nieuwe distilleerderij die in 2016 uit de grond werd gestampt. De eigenaar is Gaia Flow, één van de betere importeurs in Japan die ondermeer de bottelingen van Asta Morris – van zotte Bert Bruyneel – importeert in het land van de rijzende zon. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Asta Morris met hun new make mocht uitpakken. Deze new make is afkomstig van hun ‘wood fired still’, die ik met plezier head-to-head zet met hun spirit die afkomstig is van de ‘Karuizawa still’. Ja, u leest het goed.

De typische new make notes zijn hier duidelijk aanwezig: platgekookte groenten (spinazie, gene zever!) met een zilt randje. Dit is zelfs verrassend umami. Ik krijg zelfs wat curry op de neus.

Erg clean op smaak met een leuke zoete toets. Moutsuikers bij de vleet. Clean en erg aantrekkelijk.

In de bijzonder lange finish – wat had je dan gedacht bij dit ABV? – kan ik me niet van de indruk ontdoen dat dit een grootste malt kan worden.

Zoete, cleane new make met een grootste toekomst. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar hij is beter dan de new make van de Karuizawa still. Dankjewel, Bart H, om je sample met mij te delen.

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford New Make Spirit, Meadow Lodge
Kleur: clear
ABV: 71.64%

Paars

Als u niet weet dat ik een zwak heb voor new make bent u ofwel geen trouwe volger van dit blog (shame on you) ofwel een betrekkelijk nieuwe lezer (welcome!). Hoe dan ook, van het nieuwe Ierse Waterford kon ik de hand leggen op de new make. Ik proef vandaag een sample van batch V29092 dat op 20/01/2019 werd gestookt. De gerst – Olympus – is afkomstig van de Meadow Lodge Farm.

Op de neus is dit een zoete, maar erg cleane new make. Ik krijg wat geroosterde toetsen en een zoetje in de vorm van gekarameliseerd hout (terwijl hier uiteraard geen hout in de buurt is geweest). Ik weet niet hoe het komt, maar ik kan de kleur paars niet uit mijn hoofd krijgen. Wat betekent dat nou weer? Hoe dan ook: een erg mooie new make. Het toevoegen  van water doet hem ‘groener’ worden, als u begrijpt wat ik bedoel. En dan krijgt hij ook plots een frisse toets als van munt. Verrassend en uitstekend.

Romig, zoet, pikant. Heldere toetsen van moutsuikers en nu reeds een tikkeltje witte peper (of is dat de alcohol die spreekt). Hij is wel erg pikant en noopt mij tot verdunnen. Dan wordt hij romiger en zoeter tegelijkertijd met een fris muntje in de mix. Dit zou perfect werken in een cocktail, maar dit terzijde.

Lange en gepeperde afdronk, zelfs verdund.

Mooi, mooi, mooi! Als je new make al zo goed is, dan kan je – mits goed hout – toch enkel maar een dijk van een whiskey maken, toch?

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford New Make Spirit, Groveside
Kleur: clear
ABV: 71.52%

Geroosterd

Waterford heeft op zeer korte termijn een grote naam voor zichzelf gemaakt, waarbij terroir een grote rol speelt, want hun single malts zijn telkens geproduceerd van gerst van één enkele boerderij. Single Farm Origin noemen ze het. Ik had ook het geluk om hun new make spirit aan de lippen te kunnen zetten. Ik proef vandaag new make batch V28487 dat van de Groveside Farm afkomstig is. Daar wordt de gerstsoort Olympus verbouwd en dit graan werd in 2017 geoogst. Het sample werd gestookt op 02/11/2018.

Geweldige neus voor een new make, om de simpele reden dat hij – naast de typische toetsen van gekookte groenten en ruw graan – een toets van vers gemalen koffie vertoont. Echt waar. En dat werkt goed, moet ik zeggen. Hij heeft ook iets van geroosterde noten of zelfs verbrand hout. Heerlijk. Met een beetje water bij verandert hij niet zozeer van karakter, hoewel het verbrande hout verdwijnt.

Op smaak is hij romig, zoet, gepeperd en… heerlijk. Ik dacht dat ik dit nooit voorbij de lippen zou krijgen op meer dan 71%, maar dat valt erg goed mee (mits respect voor de spirit en dus kleine slokjes). Water toevoegen maakt hem zoeter, romiger en vooral erg lekker.

Een lange, zoete finish is mijn deel.

Indrukwekkend goeie spirit. Dit zou zomaar ‘chocolate malt’ kunnen zijn, waarbij de kiln in overdrive is gegaan. Groveside is trouwens tevens een B&B, dus zet een bezoekje gerust op je bucket list.

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dornoch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Dornoch New Make Spirit
Kleur: clear
ABV: 63.5%

Kweepeer

Phil & Simon Thompson zijn de zonen van de eigenaars van het Dornoch Castle Hotel, befaamd om haar whiskybar. Zij gingen een stap verder en richtten de Dornoch Distillery op, na een succesvolle crowdfunding ronde in 2016, alwaar ze hun eigen gin en whisky stoken. Zopas verscheen de eerste single malt van Dornoch. Dat vond ik alvast tijd genoeg om hun new make spirit een aan de tand te voelen. Het sample flesjes geeft volgende geheimen prijs: Plummage Archer is het gersttype, terwijl er drie gist variëteiten gebruikt werden. De fermentatie duurde een ongelooflijke 17 dagen en deze new make werd gedistilleerd op 13 december 2018 en werd gebotteld op de gebruikelijke 63.5% ABV. Aan de slag!

Eén seconde mijn neus in het glas gestoken, besef ik onmiddellijk weer waarom ik zo gek ben op new make. Deze is erg clean met een zoetje als van jonge worteltjes uit blik, moutsuiker en iets groen waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Maar vooral – en dat heb ik vaker bij Dornoch – toetsen van kweepeer. I love it!

Lekker olieachtig op kweepeer (jawel!), moutsuikers, de korst van wit brood en kamfer. Erg clean.

De afdronk is lang en fris op een beetje munt (en er is niet eens hout aan te pas gekomen!).

Dit is een erg mooie new make, hoor!

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Dornoch Distillery
Castle Close
Dornoch IV25 3SD
Scotland
+44 1862 810 637
info@dornochdistillery.com
https://www.thompsonbrosdistillers.com/

Dornoch Castle Hotel

De broers Phil en Simon Thompson kregen whisky met de paplepel mee. Hun ouders zijn immers de eigenaars van het prachtig gelegen Dornoch Castle Hotel, vlakbij Clynelish. Het hotel staat vooral bekend om zijn erg uitgebreide whisky bar, waarin zowel nieuwe als oude releases per dram te bestellen zijn.

De Thompson broers namen hun voorliefde voor whisky echter tot het next level en in 2016 – dankzij een crowdfunding ronde – richtten ze Dornoch Distillery op. In 2017 werd het eerst vat te slapen gelegd. De distilleerderij werd ondergebracht in een voormalig station van de brandweer en de broers hadden de grootste moeite om alle materiaal in dat gebouw onder te brengen. Ondertussen zijn ze verhuisd naar een groter gebouw.

Solera

Terwijl de meeste producenten zich voornamelijk toespitsen op de stills, het water en de vaten, zijn Phil en Simon vooral begeesterd door selectie van de beste gist, verschillende gerst variëteiten, het mouten, mashen en fermenteren. Hun grootste focus ligt dus op het maken van de perfecte wash.

Zo werd Cask #1, dat eind 2020 gebotteld werd, afgevuld met spirit die gestookt werd van de historische gerst Plumage Archer, een variëteit die voor het eerst gebruikt werd in 1905, maar vandaag de dag – omwille van de lage opbrengst – nog amper gebruikt wordt. Daarnaast gebruikten ze brouwersgerst in plaats van de veel meer gebruikte distilleerdersgerst. Tot slot ging de spirit in een ongewoon en moeilijk te krijgen oloroso solera vat. Dit is niet zomaar een vat dat met oloroso sherry geprepareerd werd. Goeie soleravaten, gebruikt voor de ‘opvoeding’ van sherry, worden amper door bodega’s verkocht en kunnen wel tot honderd jaar oud zijn.

Range

Alles begon, zoals dat vaak gebeurt bij nieuwe distilleerderijen, met het creëren van gin. Ze stookten tien experimentele batches om tot de huidige, populaire Thompson Brothers Organic Highland Gin te komen, die bovendien al enkele awards in de wacht sleepte. Daarnaast zijn de broertjes ook actief al onafhankelijk bottelaar met al flink wat prachtige release op hun cv, niet beperkt tot single malt. Ook grain, cognac en rum komen aan bod.

Nu is het vooral uitkijken naar hun eigen releases. Cask#1 kende alvast erg veel bijval. De 893 flessen (van 500ml) werden verkocht via een loterij-syteem en de broertjes geven duidelijk te kennen dat ze niet willen dat hun flessen worden doorverkocht. Om liefhebbers aan te sporen om hun fles te openen, haalden ze een geweldige Willy Wonka truuk uit: één fles heeft een gouden kurk die recht geeft op een eigen Octave vat bij Dornoch

Ik was echt wel tuk op de eerste release van Nc’nean. In die mate zelfs dat ik alle batches tot nu toe aanschafte om ze head-to-head te zetten in deze rambling. Maar ik ontdekte ook hun botanical spirit en barrel aged spirits en kon de drang niet weerstaan om hier wat cocktails mee te maken. In geheel eigen stijl, dat spreekt. Ga er voor zitten, relax en genieten maar!

Distilleerderij: Lindores
Regio: Schotland
Fles: Lindores Abbey Aqua Vitae, Batch 001
Kleur: licht goud
ABV: 40%

Levenswater

Lindores Abbey Distillery – opgericht in 2017 – bevindt zich op een historische plek… waar whisky voor het eerst werd gestookt… In 1494 wordt immers in de Exchequer Roll een notitie teruggevonden waarin Broeder John Cor opdracht krijgt om ‘8 bolls of malt’ om te zetten in ‘aqua vitae’ van Koning James IV. Dit wordt beschouwd als de eerste officiële referentie naar whisky. Da’s trouwens zo’n 400 flessen. Daar zal de koning wel even mee toegekomen zijn. Soit. In afwachting van hun eerste single malt, proeven we eerst hun zogenaamde Aqua Vitae. Da’s geen new make, laat staan whisky, zelfs geen gin. Het is een botanical spirit, gestookt in de pot still van Lindores, met botanicals als citrus en groene kruiden uit de eigen tuin. Ondanks het feit dat deze niet op hout werd gelagerd, heeft hij toch een mooi kleurtje. Dat is afkomstig van onder andere rozijntjes en dadels.

Heerlijke zoete neus op peren- en druivensap, gezouten karamel en kaneel. Honing, citroensorbet, rozijnenconfituur. Mierzoet, hoor. Kruidnagel en gember doen me even aan glühwein denken.

Helder en fris, maar mierzoet op de tong, met nu vooral veel aandacht aan bittere appelsienen, bruine suiker, gember, kruidnagel en kaneel. Wel erg lekker, hoor.

In de afdronk evolueert het fruit naar de gedroogde variant, terwijl de kruiden langzaam wegdeemsteren en de spirit nog even laten schijnen.

Leuke spirit drink die het ongetwijfeld ook erg goed zal doen in allerhande cocktails, koud én warm. En ondertussen wachten we geduldig op de eerste whisky.

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).