Na
de geslaagde eerste editie vorig jaar, organiseerde Peter van Anverness
(de Belgian Whiskyshop 2011) op 29 juni opnieuw een heus whisky dinner in
restaurant Degustation.
De
immer sympathieke zaakvoerder ontving ons in zijn winkel, aan de Grote Steenweg
74 te Berchem, voor het aperitief. Terwijl we rondneusden in de fraai
ingerichte zaak spoelden we popcorn en gefrituurde groentjes (lekker!) weg met
een Amerikaanse corn whiskey die geschonken werd uit een mooi stenen kruikje.
Ik had er alleszins nog niet van gehoord. Het betrof een Platte Valley Corn Whiskey van de McCormick Distilling Co uit
Montana. Fris en speciaal, maar in mijn opinie nog een eind verwijderd
(qualitywise) van de Ierse Greenore. Deze kon mij niet echt bekoren, terwijl
een aantal mensen rondom mij goedkeurend knikten.
Normaliter
ging Whivie met een party of five
afzakken naar Degustation, maar om diverse redenen (allemaal geldig!) moesten
er maar liefst vier afhaken. I’ll be
damned if I miss this, want ik
herinnerde mij het succes van vorig jaar. Dus, moederziel alleen, zakte ik toch
af naar Antwerpen. Ik maakte me – terecht, zo bleek – helemaal geen zorgen.
Aanschuiven deed ik bij een toffe bende: Jo, Ronny, Bert, Kevin en Geert.
Bedankt voor het gezelschap en het goede gesprek!
Voor
de gelegenheid mochten we plaatsnemen op de eerste verdieping van het
restaurant, helemaal alleen voor Peter’s gezelschap, 18 personen sterk. Het
voorgerecht was een heerlijke fois gras met een chutney van mango. Peter koos,
omwille van de zachte zoetheid voor een Balblair
1989 (gebotteld in 2010, dus 21 jaar oud!). De toon was meteen gezet.
Zacht, fruitig, lichtjes gekruid ging deze zeer mooi hand in hand met de smaken
van onze schotel.
Het
tussengerecht van tarbot op een puree van bloemkool (heerlijk!) werd vergezeld
van een op 46% gebottelde Highlander: de immer zachte, eerder delicate Glencadam 10 Year Old. Dit was voor
menig een match made in heaven, het
samenspel van de zoete vanilletonen en het citroengras perfect in balans met de
vis. Voor mij het hoogtepunt van de avond qua combinatie met het voedsel.
Het
hoofdgerecht bestond uit een perfect gebakken jonge duif in een heerlijk
sausje, met zoete puree en een groente die ik niet ken, waarvan ik de naam niet
heb onthouden maar die qua smaak in mijn opinie het best aanleunt bij
kampernoelies. Superlekker. Maar out of
this world was de bijhorende whisky, die reeds geschonken werd alvorens het
eten op tafel kwam, om hem de tijd te geven om open te bloeien. Wat de neus is
nogal gesloten. Een beetje geheimzinnig, zelfs. Maar na een paar minuten barst
hij van de noten, vanille, rozijnen, rijpe bessen en groene appeltjes. Dit is
fenomenaal! Het blijkt een pareltje te gaan worden, zeker eens hij over de tong
rolt. Pittig en flink gekruid met een stevige body.
Pas
nadat het hoofdgerecht op tafel kwam werd de inhoud van ons glas verklapt. Het
bleek een Berry’s Own Selection Glenlivet
1976 (single cask 18081) van de onafhankelijke bottelaar Berry Bros. &
Rudd te zijn. Wat een whisky! En Peter zag dat de mensen zichtbaar genoten en
besloot daarom in al zijn gulheid – waarvoor dank! – nog eens met die
uitzonderlijke 34-jarige whisky rond te gaan en iedereen een tweede dram te
schenken. Dat, beste vrienden, is Genieten met hoofdletter!
Ook
voor het dessert had Peter een specialleke
in gedachten. Het zoete gerecht van gebakken kersen met een bolletje ijs van
witte chocolade, afgewerkt met wat bloemsuiker en een muntblaadje, werd
vergezeld van twee drankjes. Enerzijds een donkerrode, bijna stroperige maar o
zo heerlijke Moscatel sherry ‘Ambrosia’ met daarnaast een Tullibardine 1993 Moscatel Wood Finish. En hoewel de neus van
beiden mij niet echt in vuur en vlam zetten (uiteraard is de Glenlivet a tough act to follow), komen ze op
smaak perfect tot hun recht bij dit dessert.
En
hoewel de koffie niet lang op zich liet wachten, liet Peter de kans niet
onbenut om de avond af te ronden met de vraag of iemand nog iets wou proeven.
Een aanbod dat wij – uiteraard – niet afsloegen. Aan onze tafel ging iedereen nog
een keertje voor de Glencadam 10 Year Old.
Ik
wil Peter bedanken voor dit bijzonder geslaagd whiskydinner. Hoewel hij in alle
bescheidenheid heel voorzichtig aanbrengt dat hij de combinaties maakt op basis
van zijn persoonlijke smaak, kan hij op zijn twee oren slapen. Het was er
steeds boenk op. En hoewel ik besef
dat het niet makkelijk is om zo’n dinner te organiseren, hoop ik dat een derde
editie zeker zal volgen. Whivie is alvast opnieuw van de partij!
PS.
Complimenten uiteraard ook aan de chef!
May the Malt be with you!
