WhivieBlog

InchDairnie Distillery
Whitecraigs Rd
Glenrothes KY6 2RX
UK
+44 1592 210010
https://www.inchdairniedistillery.com/
contact@inchdairniedistillery.com

Fife

InchDairnie werd opgericht in 2011 in Fife en profileert zich als Lowland distilleerderij. De bouw van de distilleerderij begon in 2014 en slechts 18 maanden later, in december 2015, liep de eerste spirit uit de stills. Ian Palmer – de oprichter en eigenaar – vernoemde haar naar ‘Inch’ – wat zoveel betekent als laagland vlakbij water en ‘Dairnie’ betekent geheime of verdoken plaats. Je zou dus kunnen zeggen dat InchDairnie ‘Verdoken plek vlak bij water’ betekent. Ian Palmer kan bogen op meer dan 40 jaar ervaring, die hij opdeed bij Invergordon, Glen Turner, Glen Moray en Starlaw).

Voor hun productie van malt whisky gebruiken ze zowel winter- als lentegerst. Om hun wintergerst te verwerken hebben ze een hammer mill en mash filter geïnstalleerd. Ze zijn daarmee, op Teaninich na, uniek in de Schotse whiskyindustrie. Ze gebruiken ze een speciale mix van zowel vaste als vloeibare gist. Fermentatie duurt 4 dagen. Alle whisky rijpt ter plekke in de eigen warehouses. Ze worden overigens rechtop bewaard op paletten.

Waterstof

Het is een zeer innovatieve distilleerderij, zoveel is duidelijk. Immers, het opwarmen van de pot stills (die elk twee condersers hebben om maximaal kopercontact te genereren) gebeurt door middel van waterstof. Zonder al te technisch te worden, betekent dit dat ze de water- en zuurstofmoleculen van elkaar scheiden door elektrolyse en dan de waterstof gebruiken om de stoomboiler op te warmen. Hierbij komt niet één gram CO2 vrij. En de elektrolyse om de waterstof te maken, wordt via zonnepanelen gevoed. Erg sustainable, zoals dat heet.

Maar daar houdt het niet op. InchDairnie heeft namelijk ook een unieke Lomond Still in gebruik: de enige in Schotland die koperen platen bevat en de distilleerderij op termijn zal helpen om ook triple distillation toe te passen. Ze zijn daar in Fife ondertussen volle bak aan het experimenteren. Zo maken ze ondertussen ook al whisky met haver, rogge en tarwe, alsook de allereerste Schotse single malt met het Sour Mash proces, dat we vooral associëren met Kentucky en Tennessee.

Range

Momenteel is het nog wachten op de InchDairnie whisky. Ook hun experimentele whisky’s met namen zoals RyeLaw, KinGlassie (peated), PrinLaws staan in de steigers. Er is er nog ééntje die je wél al kan proeven, al moet je daarvoor voorlopig nog je heil zoeken bij onafhankelijke bottelaars: Strathenry.

Strathenry is namelijk hun blending malt, die momenteel alle rekeningen betaalt. Hij is genoemd naar Strathenry Castle, het 16^e eeuwse torenhuis te vinden op een steenworp van de distilleerderij. Hij is bestemd voor de blenders met Macduff International als belangrijkste afnemer. Zij gebruiken Strathenry als fingerprint malt in hun Islay Mist, Lauder’s and Grand Macnish). Een handjevol vaten zijn reeds gebotteld, waaronder ééntje voor MEUG in België.

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 19 Year Old 2021 Release, PX Sherry Casks
Kleur: amber
ABV: 46.7%

Boerenboter

Deze 19-jarige officiële release van Bladnoch werd samengesteld door Master Distiller Dr Nick Savage, die vier jaar geleden zijn baan bij Macallan opgaf om deze Lowland distilleerderij terug op de kaart te zetten. De malt rijpte dus bijna twee decennia lang en deed dat op PX sherryvaten.

Oh, dit is een lekkere neus. Abrikozen, rozijntjes, Christmas cake en boerenboter. Ja, hij ruikt zelfs vettig. Daarachter schuilen nog toetsen van marsepein, vanille, hazelnoten, nougat en menthol. Een hint van babyadem… maar wel compleet binnen de perken en dan is het een verrijking. Ik ruik ook een paardenstal in de verte. Gebakken banaan komt opzetten. Hier is veel aan de gang en daar hou ik wel van.

De body is wat aan de lichte kant, maar op smaak zit het wel goed. Minder zoet dan de neus beloofde. Hier komen vooral de eerder bittere toetsen naar boven. Denk walnoten, kastanjes en bittere appelsienen. Hazelnoten keren weer. Maar de rozijntjes en abrikozen hebben moeite zich te tonen. Hij wordt midpalate zelfs flink droog en pittig gekruid.

De middellange afdronk, die warm en kruidig begint, evolueert van zoet naar zuur naar zelfs een tikkeltje zilt.

Hoewel deze malt mijn vertrouwen in Bladnoch grotendeels herstelt, is hij nog een tikkeltje te bitter om helemaal te bekoren. Zo’n 150 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 14 Year Old 2021 Release, Oloroso Sherry Cask
Kleur: amber
ABV: 46.7%

Savage

Sinds 2018 werkt Dr Nick Savage als Master Distiller bij Bladnoch. Mocht die naam geen belletje doen rinkelen: Savage is voormalig Master Distiller bij Macallan! Maar vier jaar maakte hij een zogenaamde horizontale verschuiving naar deze Lowlander, omdat hij van mening was dat hij een volledig nieuwe range op de kaart kon zetten. En ik moet bekennen, sinds de overname door David Prior in 2015, was Bladnoch wat naar de achtergrond verdwenen voor mij. Wat ik proefde kon me niet echt bekoren. Zou Savage hier verandering in kunnen brengen? Laten we gauw proberen met deze 14-jarige officiële release uit 2021, die rijpte op oloroso sherryvaten.

De neus is rijk en aromatisch op grassige en florale toetsen, aangevuld met een karrenvracht aan karamel en appelcake. Abrikozen en perzik steken de kop op, toetsen van dessertwijn en iets van druivensap. Best interessant, zonder helemaal wereldschokkend te zijn.

De body is licht, maar niet waterachtig. Onmiddellijk krijg ik weer toetsen van gebak. Carré confituur met een flinke snuif kaneel en kruidnagel, aangevuld met melkchocolade met praliné vulling, opgelegde rozijnen en weer die toets van dessertwijn. Dit valt mij goed mee. Midpalate verschijnt een bittere toets als van walnoten. Prima gebalanceerd, echter.

De afdronk is donkerzoet, zacht gekruid en licht drogend.

Nou, dit is alvast veel beter dan ik had verwacht, maar 100 EUR vind ik toch wat prijzig voor dit flesje.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch New Make Spirit
Kleur: clear
ABV: 63.5%

Dit is New Make

 Het is volgens mij ondertussen algemeen geweten, maar ik herhaal het toch nog maar eens: ik heb een zwak voor new make. Dus… toen Joren passeerde en een sample van Bladnoch aanbood, was ik erg aangenaam verrast, want die had ik nog niet geproefd!

De new make ruikt erg clean. En verrassend zacht. Licht romig, zelfs. De panoplie aan platgekookte groenten is hier wat minder prominent aanwezig, maar ik krijg des te meer moutsuikers. Iets van gesmolten boter en mosterdzaadjes. Helemaal op de achtergrond krijg ik nog de hint van een paardenstal. Tikkeltje herbaal. Dit is erg leuk, hoor.

Ook op smaak brandt dit absoluut niet. Perfect drinkbaar. Klassieke new make met een zoetje, een mooie kruidigheid en wat aardse tonen. Lekker clean en romig en het type new make waar ik eigenlijk wel tuk op ben.

In de afdronk krijg ik eerst een hint van wat snoepgoed, alvorens de kruiden en aardse toetsen overnemen en me even met de neus op het feit drukken: dit is new make.

Ik heb de laatste tijd niet zo veel Bladnoch meer geproefd omdat ik er wat moeite mee had, maar dit staat me erg aan. Zou dat de gouden touch zijn van Nick Savage, die het klappen van de zweep leerde bij Macallan? Zou zomaar kunnen.

Geproefd door Mark Dermul op 18-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Laurichesse
Regio: Frankrijk
Fles: Laurichesse Hommage Füt 104, Grande Champagne, 392 bts
Kleur: koper
ABV: 47.4%

Rebels

Enkele maanden geleden werden we hartelijk verwelkomd bij Pieter Knapen in zijn prachtige cognac beleveniswinkel te Hasselt. We proefden er de ene na de andere zalige cognac, maar deze stond ons zodanig aan, dat we hem meteen mee naar huis pakten (evenals vat 301, waarvan je de notes reeds op het blog kan terugvinden). Oliver en Lea Laurichesse richtten hun merk pas op in 2018, maar deze cognac werd gedistilleerd in de 1970s door vader Guy, die zelf druiven verbouwde en zijn vaten te slapen legde op het domein in Segonzac. Daarom ook dat er op het label trots prijkt (in het Frans, welteverstaan): ‘Gedistilleerd door de vader, onthuld door de zoon’. Vat 104 leverde 392 flessen op 47.4% op. Ja, dit is vatsterkte en net iets meer dan zijn broertje #301. De cognac is vlotjes meer dan 40 jaar oud. Het exacte jaartal weten zelfs Olivier en Lea niet, want ze ontdekten de vaten nog maar pas in een kelder van het domein. Terwijl mijn vrouw vat #301 lekkerder vond (en een aantal van onze vrienden bevestigden dit), kon deze botteling mijn voorkeur wegdragen. Lees verder en je zal snappen waarom!

De neus is helder en aromatisch met wederom allerhande toetsen die ik met appelsien associeer: marmelade, fruitsap, zeste en gekonfijte schillen. Een erg delicate kruidigheid die deze cognac er toch niet van kan weerhouden om net iets scherper, bijna brutaler te zijn dan Fût 301. Dat maakt hem voor mij net iets interessanter. Als een dame in een elegante little black dress, maar met Dr Martens’ 1460 boots er onder en met Terre d’Hermès mannenparfum aan. Rebels. I love it! Vanille, chocolade en tabaksbladeren maken het plaatje compleet.

Heerlijk olieachtig op de tong met vooraan wat appelsienzeste, gevolgd door een heel kruidenrekje: saffraan, kaneel, kruidnagel, chilipeper. Pittig! Een bittertje als van een roze pompelmoes zorgt voor balans, terwijl iets van abrikozensnoep verschijnt. Ondanks het feit dat hij iets hoger in alcohol zit dan Fût 301, vind ik deze iets gebalanceerder en toegankelijker. Deze is tevens wat romiger op de tong. Denk aan vanilleroomijs in een kop espresso. Affogato!

De afdronk is gewoon uitstekend. Zacht bitterzoet met een licht drogend effect, zoals ik dat ook bij Fût 301 ervoer. Maar bij deze kan je niet ontkennen dat hij een ongelooflijke complexiteit heeft.

Ja, Fût 301 is erg goed, zeer strak en precies en Füt 104 is anders, romiger met wat aardse toetsen naar het einde toe, een tikkeltje een buitenbeentje, maar daarom hou ik er zo van. Bij Malternative Belgium is dit snoepje nog steeds verkrijgbaar voor ocharme 160 EUR. Waar wacht je nog op? Laurichesse… je staat op mijn radar!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-09-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Roots
Regio: Schotlandv (Highlands)
Fles: Invergordon 49 Year Old 1972/2022, The Roots, barrel, 60 bts
Kleur: oud goud
ABV: 40.3%

Kers op de Taart

Een nieuwe Belgische bottelaar is opgestaan: The Roots. Maar Joren Nuyts, de sympathieke kerel achter dit nieuwe merk, zal zich niet beperken tot whisky. We mogen ons ook aan andere spirits verwachten, zo vertelde hij me. En hij voegde onmiddellijk de daad bij het woord, want zijn eerste release betreft een drieling: een Schotse grain, een hele oude cognac en een stevige rum. Wat? De eerste release is géén Schotse single malt? Ge moet maar durven! Ik zet die drieling maar meteen aan de lippen, benieuwd als ik ben. Beginnen doe ik met de grain, een Invergordon van maar liefst 49 jaar oud, gestookt toen ondergetekende een broekventje van 2 was.

Heerlijke neus op yoghurt met perzik, kokosmelk, vanillevla, Quality Street karamelbonbons, potloodslijpsel en orangettes… maar ook een flinke whiff van vernis, zoals je wel vaker tegenkomt bij grain. Maïs op de barbecue, hint van onrijpe banaan en marsepein. Suikerspin en boerenboter. Erg boeiende neus die me een kwartier lang kon entertainen.

De body is olieachtig, grenzend aan romig. Erg zoet. Uiteraard, zou ik bijna zeggen. Maar ook een tikkeltje pikant, wat het spannend maakt. Kruidnagel en kaneel, witte peper en kardemom. En qua fruit moet ik denken aan banaan, appelsien en gebakken appeltjes, maar vanaf de tweede slok wordt het pas echt interessant. Dan flirt hij zelfs met wat tropisch fruit en krijgt hij een frisse lift van menthol. Hint van gekonfijte gember en koude koffie. Wat een mooie grain, zeg!

De finish is echt wel de kers op de taart. Middellang op karamel, woodsmoke en een mooi licht bitter en drogend einde. Hij laat mijn mond semi-droog achter, verlangend naar een volgende slok.

Fantastische Invergordon, echt waar. En ik blijf het straf vinden dat ik twee jaar was toen deze spirit uit de kolom druppelde en op een vat werd gestoken en ik hem een halve eeuw later aan de lippen mag zetten. Heerlijk! Reken op 390 EUR.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Roots
Regio: Guadaloupe
Fles: Rum Bellevue 24 Year Old 1998 for The Roots, refill barrel, 115 bts
Kleur: brons
ABV: 51.5%

Hoestsiroop

Ik heb al serieus wat rum op de teller staan, maar met Bellevue heb ik absoluut weinig ervaring. Twee geproefd om precies te zijn en ik vond ze allebei top. De verwachtingen voor deze 24-jarige van de gloednieuwe, Belgische (!) bottelaar The Roots liggen dan ook bijzonder hoog.

Fantastische, donkerzoete neus op overrijp fruit, manuka honing, pruimen en dadels, maar ook rozijntjes en gekonfijte bergamot. Zelfs een hint van bruin bier en wat peperkoek. En… tromgeroffel… een onverwachte funky toets die ik normaal met Jamaica associeer. Ik kan het nog het best omschrijven als een mix tussen Haribo beertjes en beef jerky. En het werkt, hoor! Zalige neus.

(een kwartier later)

Het mondgevoel is dat van siroop. Hoestsiroop. En daar doet ook de smaak mij even aan denken (da’s positief, overigens). Notenlikeur, een eau-de-vie van pruimen, cola-snoepjes en bloedappelsienen. Hint van origine chocolade en pruimtabak. Opgelegde rozijnen. En een druppeltje houtlijm die de funkiness van de neus bevestigt. De kruiden niet vergeten: nootmuskaat, kruidnagel en (in mindere mate) chili peper. Goed gerief, amai!

Lekker lange en bevredigende afdronk met een aangename toets van woodsmoke op het sterfbed.

Jawadde… Joren, de sterke man achter The Roots, heeft wel een erg goeie rum uitgezocht om zijn entree mee te maken. Opgelet: er zijn slechts 115 flessen beschikbaar aan 199 EUR per stuk, dus snel zijn is de boodschap.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Roots
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Prunier 81 Year Old Lot 40 for The Roots, Grande Champagne, 42 bts
Kleur: mahonie
ABV: 55%

Frankly, my dear, I give a damn!

Ik heb al best wat lekkers van Prunier geproefd en ben nog nooit teleurgesteld geweest. The Roots, een volkomen nieuwe bottelaar op de Belgische markt, komt hier zowaar met de deur in huis vallen met een Grande Champagne uit 1940 die zijn ganse leven op vat doorbracht (deze zit dus niet al een hele tijd op een mandfles, de zogenaamde demijohn of dame jeanne). Dat op zich is al heel straf. Dit is toch liquid history, niet? 1940 is immers het jaar waarin Duitse troepen België binnenvallen, Churchill eerste minister wordt en Gone With The Wind maar liefst 8 Oscars in de wacht sleept… om maar iets te noemen.

Uitstekende neus die bij de eerste snuif toetsen van eik offreert (nat hout), die perfect gebalanceerd worden met het fruit. En dat fruit is in overvloed aanwezig: kweepeer, rabarber, appelsien, gebakken appels, verse vijgen en pruimen. Daaronder – een tikkeltje verstopt, maar te ontdekken voor wie er de tijd voor neemt – nog het aroma van pruimtabak en kandijsiroop. Okkernoten, een stoofpotje van abrikozen en tabaksbladeren. Dit is erg aromatisch en een tikkeltje magisch.

Perfect olieachtig en naast de verwachte zoetigheid ook onmiddellijk pittig op zwarte peper, kruidnagel en een hint van kaneel. De sterkte is zeker een pluspunt. Deze krachtpatser biedt daarnaast een mooi panoplie aan donker fruit, gekonfijte appelsienen en okkernoten. Rozijnen en rabarber komen er vanaf de tweede slok bij. Een aangename toets van menthol houdt één en ander fris, terwijl de tannine van de eik hem tevens wat drogend maakt. Maar die balans… Philippe Petit en Nathan Paulin zouden jaloers zijn (Google is uw vriend)!

Uitstekende finish: zoet doch kruidig begin en dan een zacht drogend einde.

Nou, deze cognac is verre van Gone With The Wind en ik moet zeggen: ‘Frankly, my dear, I give a damn!’. Kostprijs: zo’n 600 EUR. YOLO, we halen hem in huis!

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Malternative Belgium & The Whisky Jury
Regio: Frankrijk
Fles: Laurichesse Lot 75, Grande Champagne, Malternative Belgium & The Whisky Jury, #16 ‘Le Roi de l’Automne’, 519 bts
Kleur: koper
ABV: 50.4%

Herfstkoning

Gelooft u in toeval? Ik niet. Slechts een paar maanden geleden leerde ik het cognachuis Laurichesse uit Segonzac kennen toen ik op visite was bij Pieter Knapen van Malternative Belgium. Ik nam meteen twee flessen mee uit de zogenaamde Hommage reeks, Fût 104 en Fût 301. Sterker nog, ik publiceerde eind vorige maand nog mijn tasting notes van de tweede fles (de eerste is nog dicht, maar dat zal niet lang meer duren). En kijk: nog geen maand later verschijnt er een derde cognac van Olivier en Lea Laurichesse op de markt, gebotteld door niemand minder dan Pieter Knapen zelve, in samenwerking met die andere smakenkrachtpatser The Whisky Jury. Het vat, dat te slapen gelegd werd in 1975 door Guy Laurichesse (de vader van de huidige eigenaars), leverde 519 flessen op vatsterkte op onder de noemer ‘Le Roi de l’Automne’, oftewel de herfstkoning.

De neus is bijzonder aromatisch en verrassend fris. Appelsienen en okkernoten strelen mijn neusvleugels. Vanille, appelsienzeste, zachte kruiden, een handjevol sultanas en een gekonfijte abrikoos. Physalis. Doet heel even denken aan een erg sensueel parfum. Op de achtergrond wat vers gezaagd cederhout. Eigenlijk doet dit me erg denken aan Fût 301, maar dan met wat meer ballen aan zijn lijf.

De body is perfect. Olieachtig, mondvullend, plakkend. Eerst komen de kruiden: kaneel, staartpeper, kruidnagel en een mespuntje saffraan. Dan volgt wederom een heel panoplie aan smaken die ik met appelsien associeer: licht bittere marmelade, zacht zuur sap, gekonfijte schillen. Heerlijk, echt een verwennerij.

En dan de finish… noem het gerust de finale. De zoetigheid wordt hier net een tikkeltje donkerder en het hout laat even van zich spreken door een verfijnd bittertje aan te bieden.

Stevig en elegant tegelijkertijd en een absoluut heerlijke cognac. Vanaf 9 september 2022 is hij te krijgen voor 250 EUR. Ik heb mijn fles alvast besteld. Of ze de herfst zal overleven, is een andere vraag.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-09-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker 44 Year Old Forests of the Deep, OB 2022, 1997 bts
Kleur: amber
ABV: 49.1%

Kelpwoud

Om met de deur in huis te vallen: dit is de oudste Talisker ooit gebotteld. Maar liefst 44 jaar rijpte deze spirit van de oudste distilleerderij op Skye. Tien speciale ‘martiem geschroeide’ vaten werden gebotteld, die samen slechts 1.997 flessen opleverden op een vatsterkte van 49.1%. Die vaten waren aanwezig op een schip dat een expeditie ondernam naar een van ’s werelds grootse kelpwouden nabij Kaap de Goede Hoop en werden nadien gerookt met duurzaam geoogst zeewier uit Schotland. Vandaar de bijnaam Forests of the Deep. Net als de 43-jarige Xpedition Oak van 2021 is deze release een samenwerking met Parley, een organisatie die zich inzet voor het beschermen van onze oceanen. Het hoeft geen betoog dat ik erg opgewonden ben dat ik deze aan de lippen mag zetten. Ik heb me hier – letterlijk – een uur voor in afzondering gezet.

OMG… Die neus… Het begint met de typische drievuldigheid dit Talisker zo typeert: zilt, peper en citrusfruit. Dan volgen donkerzoete toetsen van toffee en overrijpe perzik. Getoaste eik. Je ruikt het zeewier, echt waar! Een lichte toets van iodine en zeezout. Een warm zandstrand waarboven donderwolken zich beginnen te verzamelen. Een vuurkorf die bijna uitgedoofd is. Jute zakken. Scheepstouw. Een oude vissersboot die zachtjes tegen de kade dobbert. Na enkele minuten ademen komt daar iets umami aan te pas. Een bruine toast met paté van lam. Kreeft op de grill. Hazelnoten. Gezouten karamel. Dit is uitzonderlijk aromatisch en bijzonder complex.

Heerlijk olieachtig, bijna vettig. Onmiddellijk heerlijk gekruid (zout en peper) en intens qua rokerigheid. Ja, die rokerigheid is echt geweldig. Die zorgt voor een mooi, warm gevoel in de mond. Succulent. Al even umami op smaak als ik op de neus had. Het zoete moet niet onderdoen, hoor. Deze Talisker is gelaagd met zowel zoete als zilte toetsen. Intense smaaksensatie!

De afdronk is ronduit schitterend. Deze Talisker zindert nog lang na met die zachte rokerigheid en zowel zoete als zilte toetsen.

Ik voel me geprivilegieerd dat ik hier een sample van mocht ontvangen van Diageo. Met een wereldwijde oplage van minder dan 2.000 flessen – met prijskaartje zo’n 4.500 EUR – is het slechts weinigen gegeven om deze malt te proeven.

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-09-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 3 Year Old 2019/2022 for Buds & Barrels, ex-Rye cask, 124 bts
Kleur: vol goud
ABV: 67.5%

Rogge

Tom Haseldonckx, de man achter de toffe webshop Buds & Barrels en één van de initiatiefnemers van WHISKE – het whisky- en spiritsfestival Kempenland, dat doorgaat op 11 september aanstaande – heeft wel een heel unieke botteling uitgebracht. Dit is een bijzonder jonge Milk & Honey malt uit Tel Aviv, Israël, die rijpte op een Rye cask. Voor zover ik weet is dat a first voor M&H, dus ben ik wel heel erg benieuwd. Grappig label, trouwens, met barbier Gert Rombouts van Haarbazaar Deluxe uit Hoogstraten in volle actie, terwijl achter hem de flessen van Buds & Barrels’ shop-in-shop. Van een authentieke scheerbeurt genieten terwijl je een drammetje sipt? Moet kunnen! Maar terug naar deze unieke whisky… gebotteld op 67.5%.

De neus is erg lekker. Het DNA van Milk & Honey blijft mooi overeind ondanks de onmiskenbare invloed van het vat. Bruin brood, pepernoten, anijs en chocolade. Langzaam maar zeker steken enkele frisse fruitige toetsen van ananas en abrikozen de kop op, maar die moeten toch flink de duimen leggen tegen de donkere toetsen van chocolade en bruine suiker. Voor de wetenschap proef ik hem ook met een theelepeltje water. Dat maakt de neus zoeter met toetsen van gebakken banaan en amandelspijs.

Hoewel het ABV van een aard is dat je het telefoonnummer van de brandweer bij de hand houdt, kan deze – mits met respect benaderd – puur genoten worden. Maar hij is erg krachtig en bijzonder kruidig. En toch brandt de alcohol de smaken niet weg. Ik krijg een heerlijke verderzetting van de neus met aanvullend een extra dosis cacao en abrikozen. Heerlijk. Verdund blijven de smaken goed overeind en komen de heftige kruiden van de rogge nog meer tot uiting, terwijl hij tegelijkertijd een zoeter kantje krijgt.

De afdronk is lekker lang, zelfs met water. Zoet, kruidig en warm – hoe kan het ook anders? Uitstekend.

Dit is weer een M&H die me recht naar het hart gaat. Smaakbommetje met een hoek af, die zowel met als zonder water erg te genieten is. Op de site van Buds & Barrels zijn nog enkele van de 124 flesjes beschikbaar aan 89 EUR. Ik heb er mij gauw twee besteld, want het gaat naar het schijnt een koude winter worden. Niet op Whivie HQ, dat staat nu al vast.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-09-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 2018 Art & Craft Chocolate Porter Beer Cask, OB 2022, 770 bts
Kleur: vol goud
ABV: 56.2%

Shilton

De Milk & Honey Distillery uit Tel Aviv, Israël, heeft net vier nieuwe releases uit in de zogenaamde Art & Craft serie. Het betreft vier releases van hun malt die gerijpt heeft op speciale biervaten! En dit keer is het een chocolate porter beer cask! Een porter is een donker bier uit Londen uit de 18^e eeuw van bruine mout en flink wat hoppen. Het werd porter genoemd naar de vele straat- en rivierdragers uit die tijd. Het bier is verwant aan de stout. Dit allemaal terzijde! De chocolate porter laat weinig aan de verbeelding over: het is een bier gebrouwen van chocolate malt oftewel flink geroosterde mout. Ik beken: geen idee van welke brouwerij de vaten afkomstig zijn, maar ga er van uit dat het ook een Israëlische brouwerij geweest moet zijn. Laten we maar gauw gaan proeven.

Oh, die eerste snuif was effe schrikken. Flinke aardse toetsen en een boeketje paardenbloemen en vaaswater… en het duurt toch een dikke minuut voordat dit wat plaats maakt voor zoetere toetsen die ik associeer met zowel whisky als donker bier. Maar langzaam aan verschijnt er dan toch wat donker fruit, gekarameliseerd witloof, chicorei, koude koffie en karamel. Iets van chocoladeschaafsel. Wordt nu met de seconde beter, dus: schenken en vijf minuten aan de kant zetten. Het is een tijdbom.

Op smaak is het er wel degelijk onmiddellijk boenk op! Jonge mout met flink wat houtkruiden en een serieuze kick van de alcohol wat hem een tikkeltje boozy maakt, maar wel meteen mooi aangevuld met toetsen van fruit (abrikozen) en orangettes (mijn favoriete snoepje). Karamel, mokka en een hint van vanille worden langzaam maar zeker omfloerst door een mooi bittertje als van walnoten en chicorei.

De afdronk is lang, drogend en wordt naar het einde toe een beetje astringent. Ik heb de neiging om een slok water te laten volgen.

Ik weet zeker dat Shilton, die gekke ambassadeur die onze vrienden uit Tel Aviv onlangs vervoegde, deze wel zal kunnen appreciëren, bierliefhebber als hij is. In conclusie meen ik te mogen zeggen dat de Art & Craft reeks een leuke uitbreiding is aan het gamma van M&H, maar in de Apex series heb ik toch lekkerdere dingen geproefd (zoals de ongeëvenaarde Dead Sea). Maar als experiment is het zeker geslaagd!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 2018 Art & Craft Doppelbock Beer Casks, OB 2022
Kleur: licht goud
ABV: 58.3%

Haaretz Brewery

De Milk & Honey Distillery uit Tel Aviv, Israël, heeft net vier nieuwe releases uit in de zogenaamde Art & Craft serie. Het betreft vier releases van hun malt die gerijpt heeft op speciale biervaten! In het glas zit de Doppelbock Beer Casks release. Een Doppelbock bier is een halve maaltijd, om eerlijk te zijn. Het is een afgeleide van het ‘gewone’ bockbier (ook wel bokbier) dat eigenlijk gebrouwen werd om te drinken (door de paters!) tijdens de vasten. Dat zegt genoeg, me dunkt. Deze is afkomstig uit M&H vaten die werden uitgeleend aan de Haaretz Brewery, ondergebracht in een kibboets nabij de Negev Woestijn. Na de rijping van hun doppelbock gingen ze terug naar M&H die er deze whisky op lieten rijpen gedurende 4 tot 6 maanden.

De neus is zoet en doet me vooral denken aan gekonfijte vruchten zoals ananas, appelsien en mango. Betrekkelijk romig. Aromatisch. Karamel. Toffee. Suikerspin. Een tikkeltje snoeperig. Aangenaam.

Ook op smaak komt dat snoeperige onmiddellijk terug, maar het fruit wordt wel iets helderder. Denk abrikozen en perzik naast sappige bloedappelsienen. Een zacht pepertje geeft hem een flinke kick. Er zit ook iets van groenhout in. Komt jong over – en dat is hij natuurlijk ook – en een tikkeltje scherp. En toch behoeft hij geen water.

De afdronk is middellang, kruidig en naar het einde toe een beetje astringent.

Ook hier ben ik de mening toegedaan dat de neus niet geëvenaard, laat overtroffen wordt, op de smaak. Maar aangenaam is hij zeker wel.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 2018 Art & Craft Ex-Islay IPA Cask, OB 2022, 811 bts
Kleur: licht goud
ABV: 53.2%

The Dictator

De Milk & Honey Distillery uit Tel Aviv, Israël, heeft net vier nieuwe releases uit in de zogenaamde Art & Craft serie. Het betreft vier releases van hun malt die gerijpt heeft op speciale biervaten! Nu probeer probeer ik die op Ex-Islay IPA casks, waarvan ik eerst dacht dat de IPA-vaten afkomstig waren van Islay Ales, de enige operationele brouwerij op Islay. Maar neen. Het zijn voormalige Islay vaten waarop hun single malt eerst voor de Elements Peated release en dan overgedragen werden aan de reeds teloor gegane craft brewery The Dictator in Jerusalem. Die rijpte daarop 6 maanden lang hun allerlaatste bier, een peated IPA, alvorens de vaten terug te bezorgen. M&H legde daar vervolgens spirit op die zo’n drie jaar rijpte. Vandaar dus Ex-Islay IPA Casks. Het waren er overigens slechts drie, wat verklaart dat er van dit goedje maar 811 flessen gebotteld werden. Aan de slag!

De rook is onmiddellijk present op de neus, maar domineert niet, hoor. Ik krijg vooral geel fruit met onrijpe banaan op kop, gevolgd door kweepeer en een hint van jonge ananas. Er zit ook een subtiel hintje van rubber in, moet ik zeggen. Het stoort niet. Limoen en pompelmoes zorgen voor een zuurtje en een bittertje. Natte rotsen. Een zandstrand. Wordt naarmate hij wat geademd heeft zelfs flink maritiem. Bevalt me.

Hij is verrassend zacht bij aankomst en nu moet ik in eerste instantie toch aan een peaty whisky denken. Tja, dat is het eigenlijk ook, natuurlijk. Ardmore, Ledaig of Caol Ila, kies maar uit! Limoenen zwaaien de plak, onmiddellijk gevolgd door roze pompelmoes en wat gekonfijte gember. Zachte houtkruiden. De rookontwikkeling is niet bepaald groot en toch is de turf onmiskenbaar. Redelijk herbaal, maar wel erg lekker.

Pas in de afdronk meen ik ook iets te herkennen van een IPA bier, moet ik zeggen. Maar dat kan de pret al lang niet meer bederven. De afdronk is zoet, zuur en bitter tegelijk met een flinke portie turf die lang nazindert. Doet verlangen naar een tweede slok en dat is altijd goed nieuws.

Van de geturfde whisky van M&H is duidelijk het betere werk.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 2018 Art & Craft Belgian Ale Beer Casks, OB 2022
Kleur: goud
ABV: 55.1%

Jem’s Beer Factory

De Milk & Honey Distillery uit Tel Aviv, Israël, heeft net vier nieuwe releases uit in de zogenaamde Art & Craft serie. Het betreft vier releases van hun malt die gerijpt heeft op speciale biervaten! Beginnen doe ik, met veel plezier, met de Belgian Ale Beer Casks. De vaten zijn afkomstig van Jem’s Beer Factory uit Rehovot, Israël, waar hun Jem’s 8.8 bier – eigenlijk dus een Belgian Ale Style – na een reguliere rijping op bourbonvaten de malt nog zo’n 6 maanden doorrijpte.

Ik val met de deur in huis: die neus is lekker! Het begint allemaal heel zoet op geel fruit en steenfruit, maar al gauw komt daar een lekker bittere en licht zure toets bij, die me inderdaad aan sterk blond bier doen denken. Pale Ale, zeg maar. Goed hoor.

Volmondig, bijna romig mondgevoel. Hoewel ik op smaak wel onmiddellijk ontdek dat dit eigenlijk nog heel erg jong spul is. Een tikkeltje alcoholisch en scherp gepeperd, waardoor het gele fruit deze keer wat meer moeite heeft om te schitteren. Pompelmoes schiet me te binnen, alsook wat zoethout en gekonfijte limoenschillen. Zacht bitter, flink drogend.

Dat zet zich in de middellang finish door, waardoor de mond helemaal droog achterblijft.

Wederom een erg leuke expressie van deze distilleerderij, die ondertussen wel een plekje in mijn hart veroverd heeft. Helaas kan de smaak de belofte van de neus niet helemaal invullen. En de benaming ‘Belgian Ale Beer Casks’ vind ik een tikkeltje misleidend, want ik dacht echt dat het Belgische biervaten zou betreffen. Maar dat zal wel aan mij liggen. Belgian Ale is immers een stijl die quasi overal gemaakt kan worden. Maar toch…

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Lindores is, net al veel andere distilleerderijen, gestart met de release van single casks. De eerste twee – een bourbon cask en sherry butt – zijn degene die ik nu graag wil proberen. Het is niet echt een head-to-head, natuurlijk, want ze zijn bijzonder verschillend.

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores 2018 The Exclusive Cask, b. 2022, Sherry Butt #18/577, 720 bts
Kleur: brons
ABV: 59.1%

Water

Whisky Import Nederland – kortweg WIN – selecteerde naast een single bourbon cask ook een single sherry butt. Dat hoeft niet te verbazen, toch? Wat wel verbaast is dat deze jongeling – gestookt op 2 augustus 2018 en gebotteld op 21 februari 2022 – is de intensiteit van de kleur. Zo mooi, zeg. Na drie-en-een-half jaar leverde dit sherryvat maar liefst 720 flessen op.

Ja, dat was duidelijk een heel actief sherryvat! Ik krijg flink wat donker fruit – de obligate pruimen, dadels en rozijnen – opgeleukt met kandijsiroop en gepofte kastanjes, terwijl zich helemaal op de achtergrond de geur van vers uitgeblazen kaarsen de kop opsteekt. Zelfs even een hint van sulfer, maar die trekt gelukkig heel snel weer weg en wordt dus niet storen. Ook flink wat groene toetsen, als u begrijpt wat ik bedoel. Noem het gerust Provençaalse barbecuekruiden. Ze gaan jammer genoeg heel snel het fruit overstemmen, waardoor hij een licht zurig kantje krijgt. Met water wordt hij stukken aangenamer, moet ik zeggen. De sulfer en groene toetsen maken dan ruimschoots plaats voor lekker veel zoet en sappig donker fruit.

Op smaak is het meer van hetzelfde, maar zijn het vooral de zoetzure kruiden die spreken. Een hint van origine chocolade treedt naar voren, gevolgd door opgelegde rozijnen en iets wat ik niet anders kan omschrijven als maggimix bouillon. Met water wordt hij, net als op de neus, een pak zoeter en in alle eerlijkheid aangenamer. Ik kan het toevoegen van een goeie theelepel water bijgevolg flink aanbevelen.

De afdronk is intens, kruidig en licht drogend. Verdund blijft het intens, maar vooral een pak zoeter (en naar mijn mening beter).

Ik beken, ik had hier net iets meer van verwacht. Dat neemt niet weg dat het, zijn leeftijd indachtig, best een indrukwekkende malt geworden is. Maar hij moet echt wel wat water krijgen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores 2018 The Exclusive Cask, b. 2022, Fresh Bourbon #18/408, 220 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 60.2%

Slagroom

Als we dan toch Lindores op bourbonvaten aan het proeven zijn, kunnen we even goed meteen van de gelegenheid gebruik maken om dit Exclusive Cask te proeven. Het betreft een Fresh Bourbon single cask op vatsterkte, speciaal gebotteld voor WIN (Whisky Import Nederland). De malt werd op 31/05/2018 gedistilleerd en het vat werd op 21/02/2022 gebotteld, dus slechts een paar maanden jongen dan 4 jaar. In het glas heeft hij de kleur van witte wijn.

Ah, ik krijg op de neus weer dat typische Lowland karakter van het huis, zijnde vanille, citroengras en een hint van marsepein, maar dat wordt hier wel aangevuld met een toefje slagroom en een hint van bruine banaan. Iets van kamfer en wat aardse toetsen. Prima neus, in zijn genre. Water toevoegen verandert maar weinig aan de neus, behalve hem nog jonger doen ruiken.

Zoete en licht pikante aanzet. Tikkeltje new make-y, maar u weet dat zulks mij absoluut niet stoort. Witte peper, kamfer, kinine en zoethout. De vanille wordt nu toch een beetje onderdrukt door het hout. Een licht zurige toets steekt de kop op. Witte pompelmoes? Kastanjes verschijnen ook nog. Verdund is hij natuurlijk drinkbaarder, maar niet noodzakelijkerwijs beter. Hij verliest dat klein beetje complexiteit dat hij al verworven had aan vanille- en honing zoetigheid en wordt nogal eenvoudig.

De finish is middellang (ik had ‘m eerlijk gezegd langer verwacht), zoet en licht. Verdund is de finish iets langer (wie had dat gedacht?).

Ja, ik hou van dit soort profiel moet ik bekennen. Hij is jong, zeker, maar heeft al heel wat te bieden. Water wordt afgeraden. Neem er gewoon je tijd voor.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Afgelopen zomer verscheen de langverwachte eerste release van deze nieuwe Lowland distilleerderij (althans degene die voor het grote publiek beschikbaar werd gemaakt), een vatting van bourbon, sherry en wijn vaten. Op het einde van het jaar verscheen een andere botteling: The Casks of Lindores ‘Bourbon’. En zopas konden we de hand leggen op de 1494 Members Release die malt bevat die rijpte op quarter casks. Dat lijkt mij een mooi moment voor een head-to-head tasting.

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores Members Release Quarter Casks, 1494 bts
Kleur: stro
ABV: 49.4%

Ballen

Deze fles kon ik bemachtigen omdat ik nu eenmaal een lid ben van de Lindores 1494 Members Club. Ze draagt dus nummer 0701/1494. Deze members edition werd gebotteld van quarter casks en zit zoals ze bij Lindores wel vaker doen op 49.4%. Aan de bleke kant, dat wel.

Hola! Dit is leuk! Snoeperig zoet op kokosnoot, jonge appeltjes, Jelly Beans en vanille-ijs. Crème brûlée en citroengras. Doet me heel even denken aan de Auchentoshan Valinch in alle eerlijkheid. U begrijpt dat zulks mij content stemt.

Op smaak is hij een tikkeltje alcoholisch, maar wel aangenaam van smaak op ananas, vanille, citroensap en kokosmelk. Tikkeltje romig, zelfs.

De afdronk is middellang, zoet en granig.

Ah, een aperitief met ballen. Klassiek Lowlander profiel waar ik wel van hou, zeker bij zulke temperaturen als nu.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).