WhivieBlog

Bottelaar: Klubb23
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Highland Malt 6 Year Old 2016/2022, Bourbon Hogshead, 50bts
Kleur: witte wijn
ABV: 57.9%

Build Your Own Bulli Camper

De jongens en meisjes van BYOB-C (Bring Your Own Bottle Club) hebben al een paar leuke spin-offs gebotteld, waarbij BYOB-C ook al eens iets anders betekende. Zo was er de erg goeie Build Your Own Bearded Commando reeks en de Build Your Own British Classic (een heerlijke Orkney malt met een Defender op het label). Hier is er weer zo eentje: Build Your Own Bulli Camper, een ode aan de Volkwagen Bulli Camper uit 1978. De inhoud van de fles is echter geheim. We weten enkel dat het om een jonge Highland malt gaat en dat er slechts 50 flesjes van gebotteld zijn. Traditiegetrouw – en ik ben blij dat Dominic en ik dat blijven volhouden – staat flesjes 50/50 in de verzameling om binnenkort eens in een tasting open getrokken te worden.

De neus begint relatief gesloten en onthult slechts langzaam wat wit fruit, citrustoetsen en iets waxy. Een zachte toets van noten, ook.

Lekker olieachtig en onmiddellijk zoet en gepeperd. Wit fruit, ananas, een handjevol noten met wat zacht bittere walnoten in de mix. De jonge leeftijd ligt er wel vingerdik bovenop. Wordt bij de tweede slok een beetje waxy en dat doet hem deugd. Lekker kruidig, wel, hoor. En een beetje boozy. Krachtpatser.

De finish is meteen ook zijn forté als u het mij vraagt. Lekker lang, intens, kruidig en fruitig zoet tot het allerlaatste moment.

Leuke, jonge malt waarvan ik niet zou kunnen zeggen waar hij gestookt werd, maar het waxy kantje doet wel een belletje rinkelen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka United S First Edition, OB 2022, 5.000 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50.5%

Potentieel

United S betekent niet meer of minder dan ‘verenigde stills’, wat dan weer betekent dat we hier te maken hebben met een malt die werd samengesteld met spirit die gestookt werd op zowel de zogenaamde ‘wood-fired still’ als de legendarische Karuizawa still. Maar liefst 5.000 flessen werden eind vorig jaar gelanceerd en enkele daarvan zijn helemaal tot in ons landje geraakt, al moet je er wel zo’n 180 EUR voor neertellen. Hier werd vooral gebruik gemaakt van Japanse mout, maar ook wat ongeturfde én geturfde Schotse mout en zelfs Canadese biermout. Rijping gebeurde in, onder meer, ex-bourbon en wijnvaten.

Indrukwekkende neus op zachte aardse toetsen, al even zacht hout, appels en mango’s in een stoofpotje en Japanse thee. Na enkele ogenblikken ademen komen daar nog wat venkel, nectarine en karamel bij. Citroentaart en honing. Indrukwekkend, ik zei het al.

Mooi olieachtig. Hij streelt de tong. Zalig. Licht gepeperde aankomst op romige vanillevla, sandaalhout en tabak met heerlijk rokerige toetsen. Meloen, appelsienschillen, litchi… ja, dit is absoluut geweldig op smaak. Zeker als je de jonge leeftijd indachtig blijft.

De afdronk is lekker lang, warm, op citroenzeste en aardse toetsen. Hij blijft maar geven, minutenlang. Erg goed, hoor.

Dit is het lekkerste wat ik al van Shizuoka geproefd heb (toegegeven, het is nog maar mijn tiende). Het potentieel van deze distilleerderij mag niet onderschat worden. We gaan ze in de gaten moeten houden (en beginnen sparen, want ze zijn niet goedkoop).

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka Pot Still K 100% Imported Barley First Edition, OB 2022, 3.000 bts
Kleur: goud
ABV: 55.5%

Bakagete iru!

Het is al bijna een jaar geleden dat ik een Shizuoka Masterclass volgde met niemand minder dan Bert Bruyneel (die ongetwijfeld aandelen heeft in dat spel, niet aan twijfelen!) en toen proefde ik voor het eerst hun Pot Still K, waarvan de low wines dus gestookt werden op de legendarische Karuizawa still. Dat was toen een whisky gemaakt van 100% Japanse mout. Nu is er de eerste editie van de Pot Still K 100% Imported Barley. Ze hadden even goed Scottish Barley op het label kunnen zetten, want de mout is inderdaad geïmporteerd uit het beloofde land. 55% ongeturfde en 45% geturfde mout, overigens. Dan werd de whisky te slapen gelegd op een combinatie van ex-bourbon barrels, quarter casks en ex-sherry hogsheads. Kampai!

Mooie, egale neus op wit fruit met flink wat minerale toetsen die me aan leisteen en kalk doen denken (ik waan me eventjes bij Kilkerran, eerlijk gezegd). Iets van hazelnoten, een natte doek en… euh… bruistablet? De turf is amper herkenbaar, maar geeft de malt wel wat extra diepte. Wat een boeiende neus!

Op smaak is het een absoluut feest! En de vergelijking met Campbeltown gaat weer op. Hij promoveert van Kilkerran naar Springbank. Ik hoop dat dit niet als vloeken in de kerk wordt ervaren, maar naast vanille, wit fruit, turf en iets zilt, vertoont hij nu plots mooie toetsen van jute en gyproc. De turf is een pak meer uitgesproken dan op de neus. Ondanks het feit dat hij zijn jonge leeftijd niet kan verbergen, is dit een mooie, complete whisky. Heerlijk.

In de lange afdronk worden de minerale toetsen extra in de verf gezet. Kiezels, leisteen, turf. Machtig.

Flink verschillend van de Japanse mout-versie, hoor. Maar mag ik zo vrijpostig zijn het prijskaartje van 200 EUR voor een flesje van dit heerlijke, maar onmiskenbaar jonge spul in vraag te stellen? Je telt hier verdorie minimaal 200 EUR voor neer. ばかげている. Google is uw vriend.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teaninich
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Teaninich 12 Year Old 2011/2023 Asta Morris, French Oak Finish #AM160, 633 bts
Kleur: goud
ABV: 51.5%

Prijzen aan de Finish

Asta Morris – aka Zotte Bert – sluit het jaar af met enkele leuke bottelingen, waaronder deze jonge Teaninich. Ik stond daar vorig jaar nog op de parking (want niet toegankelijk voor het publiek). Maar deze jongeling onderscheidt zich wel door zijn finish op Franse eik.

Mooi gebalanceerde, zachte en zoete neus op appels en – vooral – peren, crème patissier en zoete mout, met een bijna verborgen toets van woodsmoke. Iets van boterbloempjes en amandelen verschijnt als je hem even laat ademen. Het doet hem deugt en maakt er een aantrekkelijke neus van.

Hij komt heel vlotjes binnen – prima integratie van de alcohol – met slechts een klein pepertje en een mooi bittertje als van kastanje, maar ook op smaak is het vooral het witte fruit dat schittert. Vanille tekent present, iets van eikenhout en wederom die mooie toets van woodsmoke.

De finish is zijn troefkaart! Hola! Hier is plots heel erg veel aan de gang. Mooi gelaagd en breed, als u begrijpt wat ik bedoel. De zachte tannine gaat perfect hand-in-hand met de zoete peren, terwijl vanille en peper een tango doen. En dat blijft maar duren. Hoe zeggen ze dat ook alweer? De prijzen worden aan de finish uitgedeeld, toch?

Verdacht eenvoudig (even abstractie maken van de afdronk), maar eenvoud siert. Oftewel less is more. Een gevaarlijk drinkbare allrounder. En dan te bedenken dat je deze voor 89 EUR in je barkast kan hebben. Een kaarterswhisky, zeg maar.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 16 Year Old 2007/2023, Asta Morris, Sherry cask #AM124, 249 bts
Kleur: vol goud
ABV: 52.5%

Asta Morris Strikes Again!

Toen ik deze fles Glengoyne voor het eerst zag, was ik wat verrast met het mooie label. Niet dat ik verrast ben dat Zotte Bert Bruyneel mooie labels op zijn flessen plakt, maar het is weer een totaal nieuw design. Het staat me wel erg aan en in dit geval complementeert het de kleur van de whisky ook heel mooi. Het betreft een 16-jarige Glengoyne die 16 lange jaren doorbracht op een sherryvat. Dat transporteert me wel terug naar de trip die maakte naar deze distilleerderij in… 2011. Shit, is dat al zo lang geleden? En deze whisky werd nog eens vier jaar eerder gestookt. Enfin, aan de slag!

Bijzonder aromatische neus op gekonfijt fruit, Turks Fruit, Haribo-beertjes en hard candy. De sherry heeft zeker zijn stempel gedrukt, maar heeft het DNA van de mooie spirit compleet intact gelaten. Wat crème brulée op de achtergrond, karamel op de voorgrond. Erg, erg aantrekkelijk!

Ha! Daar gaat ie weer. Al het moois van de neus keert weer, maar wordt dan mooi omfloerst door wat ik niet anders kan omschrijven dan herfstbladeren! Typisch Bert Bruyneel. Ook op smaak heeft hij een bijna speels snoeperig kantje. En dan naar het einde toe verschijnt er een perfect bittertje waardoor de balans van deze Glengoyne erg mooi wordt. Ik ben fan.

De afdronk is warm en vriendelijk gekruid en duurt lekker lang.

Bijzonder gezellige en lekkere Glengoyne, hoor. Vooral voor die prijs. Asta Morris Strikes Again! Ze zouden er een film van kunnen maken, maar ja… wie kennen wie die Bert kan spelen? Dat kan alleen Bert… (Sorry, Bert, ik ben gewoon een beetje jaloers dat ik dit vat niet ontdekt heb).

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 12 Year Old 2010/2023 Cask Owner, The Glen Connection, PX Hogshead #1837, 318 bts
Kleur: brons
ABV: 56.3%

Kerstdram

Enkele vrienden uit Tienen en omstreken bezoeken de Glengoyne distilleerderij, genieten van zowel een uitgebreide toer als een zogenaamde blending masterclass achteraf en beslissen terstond om deel te nemen aan het (nu niet meer actieve) Cask Owner’s Programme. Ze kiezen zorgvuldig een PX hogshead uit en betalen 10 jaar warehousing vooruit. We schrijven 2010. Bedoeling was het vat te bottelen op 11 jaar, maar de pandemie stak daar een stokje voor. Uiteindelijk moesten de drie (Koen, Charly en Glenn) wachten tot juni 2023 alvorens hun vat #1837 gebotteld wordt. Het leverde 318 flessen op. De vatsterkte van 56.3% is indrukwekkend, maar vooral het diep bronzen kleurtje spreekt onmiddellijk tot de verbeelding. Koen (en zijn betere helft) en Charly zakken af naar Gentbrugge om mij hun release voor te stellen (Glenn zat in het buitenland, ocharme, altijd maar werken). Ik was niet alleen aangenaam verrast met de eer, maar vooral ook omver geblazen van deze malt!

Ik heb ‘m nog maar net geschonken en de kamer vult zich al met donkerzoete toetsen die me onmiddellijk in een kerstsfeer brengen. Pruimen en dadels, maar ook crushed hazelnoten en zelfs amandelschaafsel begroeten mijn neusvleugels. Dat evolueert naar peperkoek met amandelschaafsel en Café Noir koekjes. Tot slot nog licht bittere appelsienmarmelade op een bruine toast op zondagochtend. De sherry is actief, onmiskenbaar, maar de mooie spirit van het huis schittert daar nog perfect doorheen. Wat een machtige, gelaagde en complexe neus. Zalig. Verdund wordt hij zelfs iets toegankelijker zonder ook maar iets aan complexiteit in te boeten. Hij wordt helderder qua fruit en de hazelnoten zijn iets meer uitgesproken.

De viscositeit is uitstekend. Hij plakt geweldig. En hoewel de malt met een ferme trap tegen de tanden binnen komt, voel ik niet de neiging hier water bij te doen. Wederom prachtig gelaagd op donker fruit en die toetsen die me aan een kerststol doen denken. Lekker kruidig ook, waardoor je mond heerlijk warm wordt. Maar… alles voor de wetenschap. Dus doe ik er – dik tegen de zin van Charly – een paar druppels water bij. Lo and behold, hij wordt nog beter! Vooral de noten komen beter tot uiting. Naast amandelen en hazelnoten krijg ik nu ook een zachte bitterheid van walnoten. En een heerlijk zoete toets van karamel wordt lekker luid. Machtig.

De afdronk is lang… erg lang. En bevredigend. De malt blijft maar geven. Zelfs met wat water bij.

Indrukwekkend single cask, heren. Kudos met deze selectie! Helaas nergens te koop (tenzij je misschien geluk hebt door eens over Glenn, Koen of Charly’s arm te wrijven met droopy oogjes). Ik kreeg een fles cadeau en ben daar zeer dankbaar voor! De Kerst kan hier alvast niet meer stuk. Grappig detail: het is mijn 30^e ontmoeting met Glengoyne.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 15 Year Old 2007/2022, Italian Car Series #8, Hogshead, 153 bottles
Kleur: zonlicht
ABV: 47.9%

Alfa Romeo

Toen ik de tasting notes van de Blair Athol in de Italian Car Series schreef, viel me op dat het reeds nummer 9 in de reeks was en ik vond in mijn archieven slechts 7 eerder geproefde releases, goed wetende dat ik ze allemaal heb/had. Nummer 8 ontbrak dus, gebotteld in zomer 2022. Het sample zat ergens achteraan verstopt in mijn sampledoos. Laat ik deze dan ook maar gauw – met een jaartje vertraging – aan de lippen zetten. Op het label prijkt de Alfa Romeo RL uit 1923 met Ugo Sivocci achter het stuur.

Frisse, verleidelijk neus op vanille, honing en boterbloemetjes, maar ook toetsen van ananas in eigen na en weelderig groen gras gevuld met paarse en gele bloemen. Ik wordt zo terug getransporteerd naar de tuin met het watervalletje achter de distilleerderij! Aangenaam.

De body is prima. Zoet op wit fruit en vanille. Honing alweer. Verrassend eenvoudig, maar laat u niet weerhouden door die eenvoud. Less is more, in dit geval. Citrus treedt bij, alsook wat gember en witte peper.

Betrekkelijk lange, zoete en zacht gekruide finish die me naar een tweede slok doet verlangen, wat altijd goed nieuws is.

Een heldere, toegankelijke, frisse lentewhisky, als u het mij vraagt.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 12 Year Old 2010/2023, Italian Car Series #9, Hogshead, 272 bts
Kleur: brons
ABV: 52.5%

Ferrari F310

De Italian Car Series is een reeks whisky’s met beroemde en beruchte Italiaanse racevoertuigen op het label. De reeks ontsproot aan het creatieve brein van Jan Vissers. Ik heb het genoegen gehad ze allemaal te proeven en ziehier de jongste uit de reeks, nog maar net uit op het moment van schrijven: Blair Athol 2010. Moet je dat kleurtje eens zien, zeg. Op het label staat de quasi legendarische Ferrari F310 waarmee de al even legendarische Michael Schumacher meer racete in 1996, het jaar waarin hij de Benneton-stal verliet voor de Italiaanse renstal.

Uitstekende, romige en diepzoete neus op allerhande sherrytoetsen zoals kaneel, rozijntjes, licht aangebrande karamel, pruimen en chocolade, maar ook toetsen van kokosrotsjes en kruidnagel. Het ruikt nu al naar een vloeibaar dessert.

Erg romig en tegelijkertijd prachtig gelaagd op rum-rozijnen, pruimen, walnoten en appelsienconfituur. Krachtig en bijna snoeperig. Dit was een actief, maar erg goed vaatje, me dunkt. Midpalate verschijnen wat kruiden als zwarte peper en kruidnagel, maar ook iets herbaal. En ik beken, hij gaat net iets te vlot naar binnen naar mijn gading. Dangerously quaffable, zoals ik dat graag noem.

De afdronk is lekker lang en kruidig zoet. Enkel in de afdronk verschijnt er plots een bittertje dat wat mij betreft net over de top gaat en hem iets te droog maakt, maar da’s makkelijk op te lossen, natuurlijk… gewoon nog een slok nemen!

Wederom een uitstekende vatkeuze door Jan en kornuiten. Dat bittertje op de afdronk is hem erg snel en met veel gusto vergeven.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 16 Year Old 2006/2023, The Postcards From Arran Series – 1^st Edition, First fill ex-bourbon barrel 2006/136, 230 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 54.7%

Helder

Op het Spirits in the Sky festival proefde ik een excellente Arran 22 Year Old geselecteerd door organisator The Nectar, maar ik likte de laatste druppels nog uit het glas toen Jan Vissers mij zijn nieuwste release onder de neus drukte: de eerste editie van een nieuwe reeks voor zijn shop uit Zammel – of all places! – die naar de naam The Postcards from Arran luistert (en, ja, bij de fles hoort een postkaart). Of ik die ook eens niet wilde proeven. Nou, met plezier, Jan!

Heldere, frisse doch licht romige neus op banaan, perzik, ananas, kruisbessen en een hint van kokosnoot. Na enkele ogenblikken ademen komt daar nog mango en een toets van appelsien aan te pas. Uitnodigend fruitbommetje.

Mooi olieachtig. Prima sterkte! Sappig op een hele cocktail van vruchten met een pittig pepertje in de mix, lekker helder en toegankelijk. Een toets van anijs en wat amandelen houden zich schuil tussen al het sappige fruit, waar nu ook flink wat peer aan de pas komt. Houdt mooi het midden tussen Europees en tropisch fruit. Erg mooi!

De finish is lekker lang, zoet, fruitig en zacht gepeperd. Zindert goed na.

Heerlijke Arran die het ongetwijfeld erg goed zal doen bij een gebak of fruitdessert. Of gewoon puur van genieten, natuurlijk. En het goeie nieuws? Er komen ongetwijfeld nog postkaarten uit Arran aan. Ah, ja, als dit de 1st Edition is…! Laat maar komen, Jan!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Blue Label Elusive Umami, OB 2023
Kleur: oud goud
ABV: 43%

Verdacht Eenvoudig Doch Complex

Deze nieuwe, enigmatische release van Johnnie Walker Blue Label is een samenwerking tussen twee grootheden qua smaakbeleving. Enerzijds hebben we Emma Walker, de Master Blender van Johnnie Walker, anderzijds Kei Kobayashi, de driesterren chef van restaurant Kei in Parijs. Hun bedoeling? De vijfde smaak – umami – in een whisky laten schitteren. Of zoals ze het zelf zo mooi uitdrukten: ‘to unravel the mysterious profile of the Umami flavour.’ Het resultaat is deze Johnnie Walker Blue Label Elusive Umami in een schitterende verpakking, maar met helaas ook een fors prijskaartje van om en bij de 350 EUR.

De neus is heerlijk fruitig op gekonfijte bloedappelsienen met wat gember en digestieve koekjes op de achtergrond. Daarnaast iets van rode bessen en zacht kruiden met wat gerookte ham! Ja, op de neus al is het umami karakter detecteerbaar. Tot slot nog een beetje chocolade. Het begint allemaal verdacht eenvoudig, maar als je hem wat tijd geeft, blijkt hij aangenaam complex.

Op smaak komt het zoete eerst, alvorens de kruidigheid van zich laat horen met vooral peper en zout en een zachte toets van turf die relatief snel groots wordt. Het lijkt wel alsof het umami karakter door die turf gevormd wordt. Sandelhout en woodsmoke doen hun intrede, terwijl de rode bessen en de bloedappelsienen schitteren. Een whisky waar je toch eventjes moet voor gaan zitten, hoor. Verdacht eenvoudig, maar eigenlijk erg goed!

De afdronk is relatief kort op gekonfijte gember en zoete vruchten.

Ja, hij heeft een umami kantje. Ligt het aan de turf of zou er een extra dosis Mortlach aan te pas gekomen zijn? Wie zal het zeggen. Hoe dan ook een boeiende blend die ik tussen de klassieke Blue Label en de Ghost & Rare Series zou zetten. Mijn enige punt van kritiek is het heftige prijskaartje. Dat neemt niet weg dat de Kerstman toch een flesje mag leveren…

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Secret Islay
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Secret Islay 15 Year Old 2007 for MMM, 50 bts
Kleur: oud goud
ABV: 53.7%

Dunyvaig

 De vierde en laatste release in onze geweldige (al zeggen we het zelf) Black & White Series is afkomstig van Islay. Dit single cask – een sherry hogshead – werd in oktober 2007 te slapen gelegd en gebotteld in augustus 2022 (ja, hij staat al even in ons warehouse te blinken; geen nood, ik heb de flessen regelmatig afgestoft). We proefden hem ruim een jaar geleden en wisten toen dat we hem niet mochten laten ontsnappen, vandaar. En hoewel we niet mogen verklappen van welke distilleerderij hij afkomstig is, kan ik wel zeggen dat ze vlakbij Dunyvaig Castle ligt.

Krachtige en bijzonder uitgesproken neus op maritieme elementen die me onmiddellijk naar de zuidkust van Islay transporteren. Rotsen in de branding, schuimkoppen op de golven en flink wat kelp. Teer en autobanden! Dat gaat perfect hand-in-hand met wat karamel, veel verkoold hout, vanille en appelsienmarmelade. En uiteraard die typische rokerigheid die dit huis zo typeert. Machtig!

Krachtig en romig op de tong! Hij streelt de smaakpapillen met zoete toetsen van karamel, bloedappelsien en zelfs iets van cacao, terwijl de zilte toetsen zich vertalen naar salmiak, teer en olijven. De turfrook is niet dominant, maar wel onmiskenbaar en geeft deze malt warmte en gewicht.

De afdronk is middellang, zacht drogend en een ware battle tussen zoet en zilt. Absoluut heerlijk.

Hun klassieke 16-jarige is een topper, maar deze gaat daar wel erg vlotjes over. We zijn zelfs van mening dat dit bij het beste is wat we al geproefd hebben van deze distilleerderij en bijgevolg ook al bij het beste van wat we zelf hebben gebotteld. Boude uitspraak, het is waar, maar u zal het ongetwijfeld met ons eens zijn als u hem geproefd heeft.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tullibardine
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Tullibardine 18 Year Old 2005/2023, Liquid Art, 125 bts
Kleur: amber
ABV: 52.9%

Cognac d’Ecosse

Tullibardine is een relatief jonge distilleerderij in Blackford, opgericht in 1949. Tussen 1995 en 2003 werd ze door toenmalig eigenaar Whyte & Mackay in de mottenballen gelegd, maar is sindsdien onafgebroken in productie, zij het wel onder nieuwe eigenaars (vandaag de dag is dat Picard, een Frans bedrijf). Dit vaatje werd dus in het begin van die tweede periode afgevuld, namelijk in 2005. Na een goeie 18 jaar rijping werd het dit jaar gebotteld door Liquid Art, een Belgisch onafhankelijk bottelaar sinds 2014.

Intense en zoetzure neus op gekonfijt fruit (denk abrikozen, perzik en appelsien), maar ook verse kiwi en geprakte banaan. Er zit zelfs een toets in die me aan oude cognac doet denken. Bijzonder en erg aangenaam. Dan evolueert het naar rozenwater en verschijnt er een prima kruidigheid. Denk oregano en nootmuskaat. Vermolmd hout verschijnt. Wordt beter naarmate hij wat kan ademen. Ik gaf hem een volle tien minuten de tijd en dat heeft hem deugd gedaan.

Olieachtig en krachtig, onmiddellijk zoet en kruidig… en bijzonder lekker! Een klein – neen, groot! – fruitbommetje met een geweldige panoplie aan kruiden. En ja… die toets van cognac keert ook op smaak weer. Zou het iets met het vat te maken hebben? Want die info hebben we niet… Hoe dan ook, dit is een heerlijke malt.

En dan die afdronk… een eeuwigheid duurt die. En hij is bijzonder bevredigend.

Zalige Tulli. Een toppertje. Knap werk, Bert, Serge en kornuiten! Zo’n 220 EUR (ondermeer verkrijgbaar bij Care for Craft Spirits).

PS. Als het goed is komt er nog voor de kerst een Milk & Honey release van Liquid Art aan. Ook iets om naar uit te kijken!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Fettercairn
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Fettercairn 13 Year Old 2009/2022 Liquid Art, 140 bts
Kleur: oud goud
ABV: 50.6%

Bakker

Ha, kijk, onze vrienden van Liquid Art sluiten het jaar mooi af met twee nieuwe releases uit de Highlands. Een 13-jarige Fettercairn en een 18-jarige Tullibardine, beide met een strak label met een vogeltje er op. Laat ik met de jongste van de twee beginnen. Fettercairn is een minder bekende distilleerderij, maar de eigenaars slagen er in daar langzaam maar zeker verandering in te brengen.

De neus is een bezoek aan de bakker op zondagmorgen. Vers gebakken appeltaart, croissants met amandelpasta en een koffiekoek met abrikozen. Geserveerd met een café frappé waar mokkapoeder op gestrooid werd. Erg aangenaam.

Hij is lekker volmondig. Plakkerig zelfs. De aroma’s van de neus worden netjes omgezet in smaak, maar aangevuld door een flinke dosis peper en nootmuskaat, waardoor hij danst op de tong. De sterkte is prima en de malt behoeft geen water. Dit doet me echt aan de kerst denken. In die optiek is de lancering op het einde van het jaar natuurlijk een schot in de roos.

In de lange afdronk verschijnt een mooi bittertje als van een tamme kastanje en wordt je mond zachtjes droog gemaakt.

Erg bevredigende malt! Fettercairn wordt soms ‘the undiscovered gem’ genoemd. Deze release doet die uitspraak eer aan. Excellente keuze van Bert en kornuiten! Zo rond de 120 EUR (nog te krijgen via Care for Craft Spirits). Aanrader voor de feestdagen!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 8 Year Old 2014/2023 Signatory Un-Chillfiltered Cask Strength for The Nectar, 1^st Fill Oloroso Sherry Butt
Kleur: amber
ABV: 60.9%

Krachtpatser

 De jongens en meisjes van The Nectar, wellicht de grootste importeur van spirits in ons landje, selecteerden in de warehouses van Signatory in Pitlochry een oloroso sherry butt dat in 2014 werd afgevuld met spirit van de Blair Ahtol distillery. Na ocharme 8 jaar werd hij gebotteld. De Engelen zijn niet al te gulzig geweest, zo te zien. Goed, dat betekent meer voor ons. In dit geval zelfs meer dan 600 flesjes!

Een heerlijk snoeperig kantje met flink wat karamel en toffee, maar ook een mooie, florale toets. Gaat langzaam maar zeker richting gekonfijte appelsien en chocolade met pralinévulling. Na enkele minuten ademen wordt dat alles overstemt door Café Noir koekjes en mokka. Da’s een prima neus, hoor.

Lekker olieachtig, bijna romig, op de tong. En pittig gekruid ook. Denk nootmuskaat en kruidnagel. Het duurt even voor je speekselklieren de boel geblust hebben, maar eens dat gebeurd is, komen de donkerzoete toetsen in vol ornaat terug. De alcohol laat zich goed voelen, doch is zodanig mooi geïntegreerd dat er absoluut geen water bij moet. Pijptabak en rozijntjes, precies zoals je van een actief oloroso sherryvat mag verwachten.

Een lange, zacht drogende finish is mijn deel.

Een jonge krachtpatser die, mits benaderd met respect, probleemloos de slokdarm traverseert (Mark, serieus?).

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Balblair
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Balblair 16 Year Old 2007/2023 Hand Bottled at the Distillery, Cask #513
Kleur: goud
ABV: 57.3%

Vriendelijk

Precies een jaar geleden proefde ik een 16-jarige Balblair uit 2006 die hand gebotteld werd in de distilleerderij door mijn makker uit Nederland, Marcel Kip. Dat was toen vat #538 en ik vond hem heerlijk. Helaas kon ik zelf geen flesje bottelen, want ik passeerde er op een zondag en de keet was gesloten. Maar kijk, hier is het volgende vat al (of moet ik vorige zeggen, aan het vatnummer te zien?): vat #513, dat eveneens een bourbonvat betreft, maar op een flink hoger ABV zit.

Wit fruit en graankoekjes zijn de eerste aroma’s die mijn neusvleugels begroeten. Maar met wat geduld (en handwarmte) opent hij mooi naar vanille, zoete mout en wat limoncello. Iets van kokosnoot en wat zoethout. Erg vriendelijk, dat moet gezegd.

Ah, op smaak biedt hij wel veel meer. Toegegeven, je voelt de alcohol, maar water is absoluut overbodig. Nu komt de limoncello eerst en volgen appels en sappige peren. Lichte toetsen van hout met een mooi bittertje als van tamme kastanjes en groenhout. In dat opzicht lijkt hij op een meer uit de kluiten gewassen broertje van de vorige botteling die ik proefde. Maar hij is tegelijkertijd minder complex. Niet dat het stoort, hij is erg lekker.

De finish is intens en nogal herbaal, maar blijft wel zacht zoet op wit fruit en vanille. Op het sterfbed verschijnt plots toch een flink bittertje.

Leuke, heldere Balblair.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Balmenach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Balmenach 26 Year Old 1988 The Ultimate, van Wees 2015, Hogshead #3238, 291 bts
Kleur: goud
ABV: 46%

Boterbloempjes

Balmenach… da’s weer zo’n distilleerderij die niet zo erg vaak op mijn radar verschijnt. Het is nog maar mijn 16^e… maar toen mijn gabber Manny me dit sample overhandigde zag ik het distillatie- en botteljaar en dacht bij mezelf dat dit wel eens een erg interessante botteling zou kunnen zijn. We gaan het snel ontdekken.

De neus is relatief subtiel met aroma’s van wilde bloemen, vanille, boterbloempjes, sappige peren, harde appels en hooi, aangevuld met bananenchips en groene druiven. Met een beetje goeie wil haal je er ook nog wat banaan en dadels uit. En zelfs wat amandelmeel. Dit staat mij heel erg aan.

Op smaak krijg ik diezelfde zoete toetsen, maar gaat het wel veel verder. Doe er gerust appelsien bij, alsook zoethout en gember en zelfs een laurierblaadje. Honing niet te vergeten. Dit wordt zowaar erg lekker.

De afdronk is middellang, zacht drogend op tannine en de schil van de voornoemde appelsien.

Nou, dat was een erg leuke Balmenach. Thx, Manny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-08-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Benrinnes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Benrinnes 22 Year Old 1995/2018 Signatory Vintage for The Nectar, the Un-Chillfiltered Collection Cask Strength, Hogshead #9065, 258 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50.0%

Bang!

Dit is een vat uit de stallen van Signatory in Pitlochry, dat maar liefst 258 flessen op vatsterkte (echt, 50% rond?) opleverde. Het werd gebotteld in de bekende Un-Chillfitered Collection, speciaal voor Belgisch importeur The Nectar (dat een jaar eerder het al even smakelijke vat 9079 bottelde).

Indrukwekkende, ietwat old school neus op groene banaan, sterfruit en honingdauw meloen. Mooie florale toets en zelfs een zachte hint van woodsmoke op de achtergrond. Dit is best complex te noemen.

Mooie, olieachtige structuur. Het fruit van de neus keert weer, maar wordt opgesmukt met vermolmd hout (géén off-note!), tabaksbladeren en een takje munt. De balans tussen het fruit en het hout is nagenoeg perfect. Dit is erg, erg lekker!

De afdronk had wat mij betreft nog iets langer mogen zijn, maar hij is alvast bevredigend op zachte eik, zoet fruit en zelfs wat marsepein.

Destijds kon je deze voor zo’n 150 EUR kopen, echt waar. Bang for your buck! Bedankt, Jeroen. En ja, er zijn nog andere kleppers van Benrinnes uit 1995, zoals de 21-jarige van The House of Maduff uit 2017, Jan Vissers’ botteling van vat 9059 in de Italian Car Series uit 2019 of the botteling van vat 9075 voor Kirsch Import uit 2020.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Benrinnes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Benrinnes 8 Year Old 2014/2022 Old Particular, Douglas Laing, Sherry Butt #DL 15745, 341 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53.1%

Peer

Deze jonge Benrinnes werd in de Old Particular reeks van Douglas Laing gebotteld voor het Luxemburgse Massen. Het sherry butt leverde maar liefst 341 flessen op vatsterkte op.

De neus is erg licht op wit fruit en wat florale toetsen. Appel en vooral peer schemeren door. In alle eerlijkheid biedt deze malt weinig meer op de neus, maar hetgeen hij offreert valt goed mee.

Op smaak heeft hij even weinig op het lijf, in alle eerlijkheid. Wederom peer, gevolgd door een beetje appel en wat vanille. Misschien verwacht ik te veel omdat hij op een sherry butt gerijpt heeft? Ik krijg nog wat witte peper en zachte tannine van het hout. Maar het mag gezegd: dit is een one trick pony. Niks mis mee, maar ook helemaal niets wereldschokkends aan.

De afdronk is wel aangenaam lang, zacht gekruid (witte peper en gekonfijte gember) en laat de peer nog een laatste keer op je smaakpapillen los.

Heel eenvoudige, best aangename Benrinnes. Bedankt voor het sample, Benny.

PS. Dit is mijn 30^e Benrinnes.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Braeval
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Braeval 19 Year Old 1998/2018 Dun Bheagan, Port Finish, Cask #93961, 804 bts
Kleur: koper
ABV: 50.0%

Chili

Mijn 15e Braeval op zo’n 15 jaar… dat zegt genoeg, zeker? Deze rijpte maar liefst 19 jaar lang en kreeg uiteindelijk nog een finish op portovaten, wat zijn koperen kleurtje verklaart. Dun Bheagan is overigens een label van Ian McLeod Distillers, de eigenaars van niet alleen Glengoyne en Tamdhu, maar tevens van de nieuw leven ingeblazen Lowland distilleerderij Rosebank. Laten we nu maar hopen dat deze 15^e ontmoeting met deze onbekende Speysider in de smaak valt.

Hoewel ik in eerste instantie wel wat zoet en rood fruit krijg (denk aardbeien en frambozen), kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ik ook wat rubberen laarzen en plastic zakjes op de neus ontwaar. Zelfs een hint van putgeurtje, moet ik zeggen. Niet slecht, maar het kon naar mijn mening beter.

Mooi olieachtig van structuur. Rood fruit komt eerst, gevolgd door citrus (pompelmoes, bloedappelsien) en een flinke kruidigheid van het hout. Chilipeper, paprikapoeder, oregano. Walnoten steken de kop op, gevolgd door cacao en gekonfijte gember. Dit is verre van slecht, maar een topper is het zeker niet.

De afdronk is relatief lang en flink kruidig; weer vooral de chilipepers. Het fruit moet hier duidelijk de duimen leggen tegen de kruiden.

De invloed van het portovat is relatief beperkt, maar dat is geen nadeel. Merci, Benny.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Braeval
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Braeval 10 Year Old 2013/2023 Hart Brothers, Single Cask – Cask Strength
Kleur: witte wijn
ABV: 58.6%

Hoestbonbons

Braeval – ook wel gekend onder de naam Braes of Glenlivet – is zo’n whisky die niet al te vaak op mijn radar verschijnt. Dit is een erg jonge malt – net een tiener – gebotteld op vatsterkte door het bekende Hart Brothers. Hij is bijzonder bleek.

Erg frisse en herbale neus op vanille, bloemen, Rucola hoestbonbons, appels en kruisbessen. Hooi en citrusschillen, maar ook iets van bruistabletten, wat ik dan weer wat moeilijker vind. Eerder gewoontjes.

Op smaak verraadt hij zijn erg jonge leeftijd. De new make-y toetsen zijn onmiskenbaar. Nu… ik hou wel van new make, maar dit heeft een decennium lang gerijpt, toch? Neen, dit is underwhelming, zoals ze zo mooi zeggen in het Engels. Vanille, hoestbonbons en weinig meer. Erg gewoontjes inderdaad.

De afdronk is middellang maar compleet zielloos.

Wat een vreemde keuze om dit reeds te bottelen. En dan nog 90 tot 100 EUR voor een flesje? Dat is wel een beetje te veel van het goede. Thx, Manny!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).