Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2011, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%
2011/2016: weeïg
Wat weinig mensen weten is dat het alcoholpercentage van Orval – 6.2% op het label – eigenlijk toeneemt na 6 maanden, omwille van de trage werking van de gist. Na 6 maanden zit het ABV zelfs al op 7.2% (maar daar houdt het wel op). Straf, hé? Om mijn rijtje Orval af te sluiten haal ik het oudste flesje dat ik nog in de kelder heb staan van onder het stof. Deze werd reeds in 2011 gebotteld en zit dus al meer dan een decennium op fles. De vervaldag op het label leest 12/2016. Als dat maar goed komt. Trouwens: wist je dat het originele recept uit het Duitse Beieren komt? Yup, meegebracht door meesterbrouwer Pappenheimer (geweldige naam, toch?). Het bier schenkt donker amber met een spierwitte kraag die heel de proeverij overeind blijft.
De neus is donkerzoet en een beetje weeïg. Pruimen, dadels en perensiroop met een hint van kandijsuiker. Dat valt allemaal nog best mee, ook al zou deze al 7 jaar over tijd zijn…
Op de tong, echter, is het beste er wel van af. Donkerzoet fruit en wat tamme kastanjes, maar het zoetzure moet hier toch wel een beetje plaats maken voor off-notes als metaal en… bloed? Nee, het beste is er vanaf in dit geval. Ook op smaak wordt het snel weeïg. Ik snap het wel, hoor. Het biertje is ondertussen 12 jaar geleden gebrouwen, hé.
Hoewel de afdronk best nog lang te noemen is (voor een biertje), is het niet drogend, maar plakkerig. Maar tegelijkertijd – opnieuw – flink weeïg.
Wel, het lijkt dat dit biertje zijn hoogtepunt beleefd na een jaar of tien, maar dan toch wel bergaf gaat. Deze was duidelijk over zijn hoogtepunt heen. Dankjewel, Bert.
Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)
