WhivieBlog

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2011, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%

2011/2016: weeïg

Wat weinig mensen weten is dat het alcoholpercentage van Orval – 6.2% op het label – eigenlijk toeneemt na 6 maanden, omwille van de trage werking van de gist. Na 6 maanden zit het ABV zelfs al op 7.2% (maar daar houdt het wel op). Straf, hé? Om mijn rijtje Orval af te sluiten haal ik het oudste flesje dat ik nog in de kelder heb staan van onder het stof. Deze werd reeds in 2011 gebotteld en zit dus al meer dan een decennium op fles. De vervaldag op het label leest 12/2016. Als dat maar goed komt. Trouwens: wist je dat het originele recept uit het Duitse Beieren komt? Yup, meegebracht door meesterbrouwer Pappenheimer (geweldige naam, toch?). Het bier schenkt donker amber met een spierwitte kraag die heel de proeverij overeind blijft.

De neus is donkerzoet en een beetje weeïg. Pruimen, dadels en perensiroop met een hint van kandijsuiker. Dat valt allemaal nog best mee, ook al zou deze al 7 jaar over tijd zijn…

Op de tong, echter, is het beste er wel van af. Donkerzoet fruit en wat tamme kastanjes, maar het zoetzure moet hier toch wel een beetje plaats maken voor off-notes als metaal en… bloed? Nee, het beste is er vanaf in dit geval. Ook op smaak wordt het snel weeïg. Ik snap het wel, hoor. Het biertje is ondertussen 12 jaar geleden gebrouwen, hé.

Hoewel de afdronk best nog lang te noemen is (voor een biertje), is het niet drogend, maar plakkerig. Maar tegelijkertijd – opnieuw – flink weeïg.

Wel, het lijkt dat dit biertje zijn hoogtepunt beleefd na een jaar of tien, maar dan toch wel bergaf gaat. Deze was duidelijk over zijn hoogtepunt heen. Dankjewel, Bert.

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2014, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%

2014/2019: subliem

Jawel, Orval mag het officiële Authentic Trappist Ale logo op zijn labels zetten, want het wordt gebrouwen door de Cisterciënzers van de Stricte Observatie binnen de muren van de abdij en dit sinds 1932. Maar het mag wel fijntjes aangestipt worden dat het bier sinds 2013 eigenlijk gebrouwen wordt onder leiding van Anne-Françoise Pypaert – een vrouw! Trivia: Orval bottelt zo’n 26.000 flesjes per uur! Okay, dus ik heb zonet een Orval uit 2020 en 2019 geproefd, maar ik heb er nog twee. Nu gaan we wel al iets verder in de tijd, met een flesje dat in 2014 werd afgevuld met vervaldag in mei 2019. Eens kijken welke invloed dat heeft gehad op het biertje. Ook deze schenkt een donker amberkleurig met een spierwitte kraag met grote bellen, die lang overeind blijft.

Nou, op de neus ligt hij alvast heel erg dicht bij de botteling uit 2019. Zoetzuur op pompelmoes, perzik, abrikoos en iets van rozijntjes. Het enige verschil is dat deze een ietwat onfrisse indruk maakt, want ik krijg – weliswaar helemaal op de achtergrond – een toets van putgeurtje. Stel je voor!

Op smaak is daar gelukkig niets van te merken. Wederom een zeer goeie balans tussen zoet en zuur met een licht drogend effect. Sterker nog: op smaak is deze subliem. Hoezo vervaldag 2019? ’t Is van de moet, zeker? Bij het bottelen van Orval wordt een kleine hoeveelheid suiker en een unieke Brettanomyces-cultuur toegevoegd dat voor deze smaakevolutie zorgt. Wel, ik zeg u, na 9 jaar is hij absolute top! Ik ga wat flesjes in een hoekje van de kelder verstoppen tot 2033!

De afdronk is in dit geval lang te noemen, zoetzuur en licht drogend, maar vooral bijzonder smakelijk en dorstlessend. Ik kan me amper bedwingen hier nog een slot van te nemen en dat is goed nieuws!

Deze is duidelijk mijn favoriet van de reeks. Koop u een paar flesjes Orval en leg ze tien jaar aan de kant, you’ll thank me later. Bedankt, Marc!

Geproefd door Mark Dermul op 29/10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2019, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%

2019/2024: quasi perfect

Wist je dat Orval afkomstig is van ‘val d’or’ oftewel gouden dal? Volgens de legende liet gravin Mathilde van Toscanië per ongeluk haar trouwring vallen in de bron van dit dal en was het een forel die haar de ring terugbracht, nadat ze God’s hulp had ingeroepen. Prompt liet ze hier een klooster bouwen. Enfin… in mei 2021 proefde ik mijn allereerste Orval. De reacties op Facebook waren ronduit hilarisch, maar dat bracht me wel op het idee om een paar flesjes bij elkaar te zoeken van verschillende jaargangen om deze eens op een rijtje te zetten. Na de Orval uit 2020 (her)proef ik nu een botteling uit 2019 (vervaldag 08/2024). Hij schenkt amberkleurig met een mooie, witte kraag met grote bellen. Die blijft lang overeind.

Een erg zoete en licht zure toets komt mijn neusvleugels tegemoet. Perzik, abrikoos, roze pompelmoes en rozijntjes… Deze is al een pak zuurder, als ik dat mag zeggen, dan de meer recente versie. Het lijkt er op dat de Brettanomyces hier hun stempel hebben gedrukt.

Ah, op smaak is het quasi perfect. Een zalige balans tussen de zoete toetsen van fruitigheid enerzijds en de dorstlessende bitterheid van de gist anderzijds.

De middellange finish is zacht zoet en zuur tegelijkertijd, maar wel dorstlessend droog. Nog een slok? Nog een slok!

Het lijkt er op dat je het bier dus inderdaad best in de kelder bewaart tot het zijn vervaldag nadert, zoals mij door verschillende liefhebbers werd ingefluisterd. Ik had deze wellicht best nog een maand of 8 laten staan… Geen nood: er is nog.

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2020, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%

2020/2025: knapperig vers

Herinnert u zich de hilariteit van iets meer dan twee jaar geleden nog, toen ik op Facebook aankondigde dat ik eindelijk mijn eerste Orval proefde? Dat bracht me op het idee om een paar flesjes bij elkaar te zoeken van verschillende jaargangen om deze eens op een rijtje te zetten. Beginnen doe ik met een recente botteling uit 2020 (vervaldag 08/2025), gebrouwen in de brouwerij die binnen de abdij gevestigd is, opgericht in 1931 om de renovatie te bekostigen. Hij schenkt amberkleurig met een witte kraag met grote bellen die lang blijft staan.

Zoetzure maar hoppige neus op pruimen, rozijnen en pompelmoes. Relatief snoeperig.

Goeie body, zachtjes zoet versus zuur met wederom dat bittertje van de hop. Relatief fruitig en fris met een sluier van karamel. Het zure is hier nog flink onder controle, hoor. Deze kapt gevaarlijk vlot binnen.

De afdronk is middellang en zacht drogend te noemen.

Deze lijkt nog knapperig vers, fris en is bijzonder vlot drinkbaar. Misschien een tikkeltje te vlot?

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)