WhivieBlog

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean Botanical Spirit & Organic Single Malt
Kleur: licht goud
ABV: 40% & 46%

Look, Leanne!

Toen ik de Nc’nean whisky voor het eerst proefde, was ik erg onder de indruk. Vandaar dat ik er ook onmiddellijk een Rambling over publiceerde, die je hier kan terugvinden. Om de naam van de distilleerderij uit te spreken, maakte ik een grapje. Stel, je hebt een vriendin, tante, collega of wat dan ook die Leanne heet… er komt een moment waarop je met die lieve vrouw in botsing komt, toch? Indien je Engelstalig bent, begin je je argument dan ook met ‘Look, Leanne!’. Vervang nu de L van Look en de L van Leanne met een N en je weet perfect hoe je de naam van deze nieuwe Highlander dient uit te spreken.

Blijkbaar vonden ze dat bij Nc’nean zelve erg grappig.

Ondertussen ontdekte ik naast hun jonge, doch heerlijke whisky ook hun Botanical Spirit, waarover je eerder op mijn blog al iets kon lezen.

Ik kon het dan ook niet laten om zelf aan de slag te gaan om een cocktail in elkaar te boksen die zowel hun Botanical Spirit als hun single malt combineert.

Vul een groot ballonglas met ijsblokjes. Voeg 30ml Nc’nean Organic Single Malt toe (in mijn geval van Batch 01, maar dat maakt op zich niet zo veel uit) en 30ml van de Nc’nean Botanical Spirit en giet daar zachtjes – om de bubbels te bewaren – een neutrale tonic over. Ik koos voor de klassieke Fever Tree. Garneer met (bevroren) partjes citroen, limoen en roze pompelmoes.

Zo’n verfrissende cocktail verdiend natuurlijk een leuke naam. U raadt het al: dit is de Look Leanne!

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean Aged Botanical Spirit – Vermouth, 200ml
Kleur: licht goud
ABV: 40%

Kippenkruiden

Naast het rijpen van haar spirit op een Mondino vat, experimenteerde Nc’nean ook met een vat vermout (of vermoet) – vermouth met h in het Engels. Voor wie niet bekend is met het goedje: het is een versterkte en gearomatiseerde wijn die niet alleen goedkoop is, maar bovendien erg veelzijdig in cocktails. Als ik Martini zeg, dan slaak u een zucht van herkenning. De Nc’nean Botanical Spirit mocht in dit geval 60 dagen op zo’n vaatje rijpen. Van de drie flesjes in de Aged Botanical set, bevat dit de donkerste spirit.

De spirit van Nc’nean is op de neus moeilijk herkenbaar. De invloed van de vermout is groot. Op zich geen probleem, want het ruikt lekker naar anijs, balsamico en… kippenkruiden. How weird, maar toch komt het water me in de mond.

Bitterzoet op smaak met een vreemde twist. Ik heb namelijk het idee hout te proeven. Alsof ik een plank lik. Echt. Maar het werkt. Vanaf de tweede slok wordt hij best herbaal. Allerhande tuinkruiden als gember, tijm, rozemarijn. Prettig gestoord.

Een kruidige, middellange finish.

Om hier een cocktail mee te maken, moet ik toch even nadenken. Een type Dry Martini of Negroni zou iets te makkelijk zijn, toch? Nah, je moet het ook weer niet te ver gaan zoeken…

Cocktail: Coke’Nean

Een paar blokjes ijs in een tumbler, een goeie scheut (lees: 6cl) Nc’nean Aged Botanical Spirit Vermouth eroverheen en dan combineren met een flesjes Coca Cola Signature Mixer Spicy, die naast limoen ook wat gember, jasmijn en rozemarijn bevat, maar vooral ook een beetje Jalapeno. Afwerken doe ik met wat partjes diepgevroren citroen en limoen.

Een bitterzoete, zacht kruidige, frisse cocktail is mijn deel. Coke’Nean klinkt wel, toch?

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean Aged Botanical Spirit – Mondino, 200ml
Kleur: witte wijn
ABV: 40%

Pompelmoes & IPA

Mondino is een bekende amaro uit Duitsland, van distilleerderij Schnitzer in Traunstein. Amaro is een bittere likeur gemaakt met onder meer appelsien en rabarber en een heleboel kruiden naar een oud Italiaans recept. Amaro is trouwens het Italiaanse woord voor bitter. Die likeur rijpt op eikenhoutenvaten. De Nc’nean Botanical Spirit bracht 60 dagen op een Mondino vat door.

Ja, da’s lekker op de neus! Doet wat denken aan appelsienlikeur – doh! – met kandijsuiker en bergamot, met een heerlijk bittertje.

Deze spirit is lekker romig, bitterzoet met een overduidelijke hint van appelsien en leunt een pak dichter bij Cointreau dan gin. Evolueert langzaam naar roze pompelmoes, wat ik geweldig vind.

Een middellange, bitterzoete en kruidige afdronk is mijn deel.

Dit is een erg lekkere spirit met een mooie bitterzoete twist.

Cocktail: Dandy Shandy

Je moet het niet altijd ver gaan zoeken. Een groot glas – vooraf gekoeld – vullen met 25ml van deze Nc’nean Mondino en dan een heerlijke IPA daaroverheen – ik koos voor de Elvis Juice van BrewDog omwille van het infuus van grapefruit – en hopla! Feestje kan beginnen.

Ik noem het een Dandy Shandy. Nu gij.

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean Aged Botanical Spirit – Bourbon, 200ml
Kleur: witte wijn
ABV: 40%

Boerenboter & Kokosnoot

Nc’nean bracht 1000 genummerde setjes uit met flesjes van hun botanical spirit, maar dan vatgerijpt op drie types vaten: bourbon, Mondino en Vermouth. Laat ons met de bourbongerijpte spirit beginnen. De rijping duurde 110 dagen.

De frisse spirit schemert er uiteraard nog door, maar wordt hier toch al mooi omfloerst door toetsen van boerenboter, kokosnoot en wat bruine suiker.

De body is romig en de spirit verrassend zoet. Ananas, kokos en iets van citroenzeste. Lekker fris en gaat volgens mij goed werken in een cocktail. Hold that thought…

De afdronk is lang. Langer dan bij de Botanical Spirit die niet gerijpt heeft. En kruidig warm.

Leuk spul en best drinkbaar op zich, maar ik ik ga er toch mee aan de slag om een cocktail te maken.

Cocktail: Fizzy Red

Een groot ballonglas vul ik tot de helft met ijs en giet daaroverheen een 20ml veenbessensap. Dan voeg ik er 30ml van deze bourbon-gerijpte Botanical Spirit bij en top dit af met bubbels – in mijn geval cava van Grand Baron die ik in de lokale supermarkt vind. Nog een schijfje roze pompelmoes ter garnering. Het oog wil ook wat.

Perfect aperitief, hoor. Lekker parelend. Zoet genoeg voor de dames, kruidig genoeg voor de heren en absoluut feestelijk voor iedereen daar tussen in. Ik doop ‘m Fizzy Red.

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean Botanical Spirit, Batch 2, 5.000 bts
Kleur: clear
ABV: 40%

Gin No Gin

De Botanical Spirit van Nc’nean – de nieuwe Highland distilleerderij die wat mij betreft wel wat potten breekt – is een alternatief voor gin. Hiervoor lieten ze hun single malt spirit her-distilleren door de Beinn An Tuirc Distillers met niet minder dan tien botanicals, inclusief zuring, heide, tijm, pompelmoes en moerasmirte.

Op de neus krijg ik inderdaad niet het idee aan een gin te ruiken, maar wel aan een new make met kruiden. In dat opzicht is het al geslaagd, zeker als je weet dat dit bovendien erg lekker en fris ruikt met een zachte toets van noten en een zoetje. Op de achtergrond waait nog een licht zeebriesje.

Lekker romig op de tong met de typische heldere toetsen die je van een spirit drink mag verwachten, met zoetzure toetsen als van pompelmoes en bessen, terwijl een tikkeltje peper de boel wat komt opstoken.

De afdronk is lekker lang – voor een gin… euh, botanical spirit, bedoel ik – en warm.

Erg clean er bijzonder lekker op zichtzelf, met of zonder ijs.

Cocktail: Nc’Red & Blue

Ik vulde een wijnglas met stukjes rood en blauw fruit die ik ingevroren had. Dan hoefde ik geen ijsblokjes meer te toe voegen die mijn spirit drink nog verder zouden verdunnen. Daaroverheen ging 6cl van de Nc’nean Botanical Spirit en dan een flesje Fever Tree Mediterranean. Het prachtige kleurtje dat mijn cocktail verkreeg is dus puur afkomstig van het fruit. Daarom noem ik ‘m Nc’Red & Blue.

Net zo verfrissend als een klassieke G&T, met een kruidig trekje. Succes verzekerd.

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean Organic Single Malt Batch 4, OB 2020, 5.040 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46%

Zoetje

Ik beken… ik ben fan van Nc’nean. Ik hou van hun stijl, hun filosofie, hun verpakking maar vooral van hun whisky. Die doet me vaak denken aan Auchentoshan en dat zal er wel voor een stuk tussen zitten. Ik vind het een erg toegankelijke en bijzonder lekkere aperitief whisky. En dus was ik er al de kippen bij om ook van Batch 04 enkele flesjes aan te schaffen. En ja, ik beken ook dat ik van elke batch.

Aha! Weer een net iets andere neus! Voor de gemiddelde whiskyliefhebber gaat dit bijgevolg niet zo veel uitmaken; het zijn enkel wij whisky geeks (it takes one to know one) die hier belang aan hechten. Deze is veel zoeter en zachter dan zijn voorgangers. Honing, citrusfruit, nougat, karamel, maar deze heeft veel minder kruiden op de neus. In de plaats komt een mooie, florale toets die me echt kan bekoren. Zelfs iets geparfumeerds, echt waar. Goed, hoor.

Romig, rond, rijk. Op de tong krijg ik nu wel dat prikkeltje van witte peper en houtkrullen en sluit hij weer meer aan bij zijn voorgangers. Maar ook hier zit er een extra zoetje in, wat hem speels en fris houdt en… een goeie kandidaat voor een whisky cocktail!

De finish is wat korter dan bij zijn voorgangers, maar ruimschoots lang genoeg om je nog even te doen nagenieten.

Nc’nean begint verrassend veel shelf space te bezetten ten huize Dermul. Maar zo lang ze zulke leuke whisky blijven brengen, blijf ik er gezellig mee aperitieven. Ik liet me influisteren dat Batch 5 in januari 2021 gebotteld zal worden. Ik hou alvast de website in de gaten om mijn flesjes te bemachtigen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Nc’nean
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Nc’nean Organic Single Malt Batch 3, OB 2020, 5.040 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46%

Pomelo

Je zou bijna denken dat het erg hard gaat bij Nc’nean, aangezien hun derde batch ondertussen al uitverkocht is, maar je moet natuurlijk rekening houden met het feit dat elke batch maar 5.040 flessen sterk is. En dan kan het snel gaan, natuurlijk. Ik was zelf maar net op tijd om nog een paar flessen van de derde batch op de kop te tikken.

Ah, kijk, het zit ‘m echt wel in de nuances, hoor. Met zulke kleine batches krijg je inderdaad kleine verschillen. Op de neus is dit alvast weer lekker zoet en rond met een prikkeltje van witte peper. Mooie, bloemige honing, zoete mout, karamel, nougat en flink wat citrusfruit. Denk pomelo en limoen. Munt op de achtergrond. Dit lijkt weer erg sterk op de eerste batch – en die vond ik erg mooi (beter dan batch 2). Nice.

Lekker romig en fruitig op de tong, terwijl het prikkeltje van houtkruiden zich ook hier mooi manifesteert. Noten, citrus, zoete mout – lekker speels en fris.

Middellange, warme en erg aangename afdronk op citrusfruit en noten.

Een malt naar mijn hart. Jong maar erg smaakvol, speels en toch matuur en heerlijk betaalbaar. Ik ben fan!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Mark & Manny’s Malts
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Coal Ila 9 Year Old 2011 for Mark & Manny’s Malts, 50 bts
Kleur: goud
ABV: 52.3%

Monique

Mark & Manny’s Malts gaat dit jaar van start met haar 6^e reeks en deze keer is het een erg mooie samenwerking geworden met niemand minder dan Monique Tromp, die velen onder jullie wel zullen kennen van Whisky Arts. Welnu, voor onze Canvas-reeks gaat Monique maar liefst vier unieke kunstwerken schilderen op canvas, gebaseerd op de malt die wij gekozen hebben. En de eerste van het nieuwe jaar is een prachtige, jonge, brutale vlegel van Islay, gestookt in de grootste distilleerderij van het eiland: Caol Ila.

De neus is clean en stevig op flink wat citrusfruit, aardse toetsen, zeewier en natte rotsen. Een visserboot die zijn catch of the day in de haven komt afleveren. De kapitein wordt opgewacht door havenarbeiders die hun handen warmen rond een vuurkorf. Vuurgensters dansen in de lucht. Sprenkel er nog wat vanille en twee druppels olijfolie over en het feest kan beginnen.

Hij laat vanaf de eerste slok merken dat hij een echte krachtpatser is. Stevig uit de (turf)kluiten gewassen en ook best kruidig op witte peper en gekonfijte gember. Een brak randje ontbreekt niet. Assen, zeewier, oestersap. Naast de initiële, onmiskenbare maritieme elementen komen vanille en citroensap de boel een beetje blussen.

De afdronk is bevredigend lang, de rook trekt langzaam op en laat je achter met zilt op de tong en een glimlach om de lippen.

Een jonge Caol Ila met ballen, die ons door de gure wintermaanden zal loodsen.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De subtitel ‘The portable expert’ klonk me bekend in de oren. Inderdaad, het vorige boek van Davin de Kergommeaux (rechts op onderstaande foto) – Canadian Whisky – had identiek dezelfde. Kunnen we dit boek dan beschouwen al een update? Neen. Het is meer dan dat. Waar het eerst boek uitsluitend over whisky ging, gaat dit boek over ‘alle’ distilleerderijen, zo’n 200, die in Canada actief zijn ongeacht welke spirit ze stoken. Davin werkte hiervoor samen met Blair Phillips (links op de foto, uiteraard).

En zowel de oude reuzen als innovatieve, kleine spelers komen aan bod. In de laatste tien jaar is immers een heuse spirits movement aan de gang, van gin tot moonshine, van vodka tot likeuren. En deze gids brengt hen allemaal in beeld. Er is duidelijk veel werk in gestoken, want bij elke distilleerderij staat er flink wat info, kleurrijke foto’s van de producten, tasting notes en interviews. Bovendien – en dat is wel erg inventief – wordt er een route gesuggereerd die je kan volgen. Bij elke entry staat aangegeven welke andere stoker het dichtst in de buurt ligt (wat soms nog steeds mijlenver uit elkaar is, maar het blijft natuurlijk Canada).

Wie graag verder kijkt dan whisky alleen en geboeid is door verhalen van gepassioneerde stokers die, ondanks alle red tape, er toch in slagen om interessante dranken op de markt te brengen, is dit alvast een erg leuke aanvulling van de bibliotheek.

Definitive Guide to Canadian Distilleries
subtitel: the portable expert
Davin de Kergommeaux & Blair Phillips
Random House
Softcover
Engels
320 pagina’s
ISBN 10-0525610588
21 EUR

Lezen over whisky en ondertussen je Frans bijschaven… Je moet het maar doen. Alle gekheid op een stokje: ik kreeg dit whiskyboek cadeau van een vriend en voegde het met plezier toe aan mijn bibliotheek. Geconfigureerd als ik ben, kan ik geen letter ongelezen laten, maar ik beken: het was vaak worstelen.

Het boek verscheen op de markt in 2013 en dat merk je. Het is al een beetje gedateerd. Het gaat immers razendsnel in de whiskywereld. Bovendien is het een betrekkelijk ‘basis’-boek, het mag gezegd, waarvan ik er al tientallen gelezen – én eentje zelf geschreven – heb.

In dit geval fungeerde het dus eerder als goeie oefening om een aantal Franse termen onder de knie te krijgen, maar meer ook niet.  Mooie prentjes, dat wel. Sorry, flauwe grap.

Enkel in huis te halen als je je Franse whisky-woordenschat wil bijschaven dus.

Whisky: histoire, fabrication et dégustation
Orjan Westerlund
Ullmann
Hardcover
Frans
160 pagina’s
ISBN 978-3848004546
20 EUR

Bottelaar: Cadenhead
Regio: Schotland
Fles: Sweet Fruity Spice 20 Year Old, b. 2018, Cadenhead Creations
Kleur: amber
ABV: 43.8%

Glühwein & Pruimtabak

Dit mag je gerust een specialleke noemen. Cadenhead stelde deze blend samen met allemaal whisky die 20 jaar lang gerijpt had op sherryvaten. Hij werd speciaal voor Vinothek Massen in Luxemburg en Flander’s Finest Cask Collection gebotteld. Die laatste groep bestaat uit De Cluysenaer, The Single Malt Whisky Shop in Zammel, PROOF uit Gent, Drankenshop Broekmans en TastToe.

Sappige maar drogende neus op te lang getrokken fruitthee, peperkoek, honing, vanille en wat zwarte peper.

Op smaak merk je dat de fruitthee van de neus gaat om bosvruchten met een beetje munt, terwijl er hier nog wat ahornsiroop, kruidnagel, glühwein en pruimtabak aan te pas komt. Doet zijn naam – Sweet Fruity Spice – volledig eer aan.

De afdronk is middellang, zacht drogend en verklapt ook dat er graanwhisky aan te pas gekomen is met een hint van houtlijm en vers gezaagde plank. Stoffig en kruidig.

Lekker drinkbare kerstdram. Dankjewel, Benny.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Old Smuggler
Regio: Schotland
Fles: Old Smuggler 1977 Ceramic Decanter, 750ml
Kleur: goud
ABV: 40%

Fermenterende Druiven

Old Smuggler wordt vandaag de dag nog steeds geproduceerd en kan je zelfs bij ons in de supermarkt vinden. Toegegeven, hij staat vaak – letterlijk – op het onderste schap. Mijn gabber Manny kon echter de hand leggen op een oude aardewerken kruik uit 1977 van deze whisky en bezorgde me een sample.

Eens je voorbij het OBE geraakt bent – en dat duurt echt niet zo lang – krijg je een verrassend rijke neus aan rijp fruit. Denk appels en banaan, maar ook iets van aalbes. Daarnaast enkel minder voor de hand liggende geuren als dieselwalm en fermenterende druiven. Op de achtergrond ontwaar ik nog wat woodsmoke.

De body is erg licht en ik heb een vermoeden dat deze ondertussen al flink onder de 40% gedoken is, maar dat neemt niet weg dat ik wederom heel wat rijp fruit krijg – voornamelijk wit fruit, nu – en enkele smaken die duidelijk te wijten zijn aan oxidatie. Denken we maar aan gymschoenen en champignons. Maar er is eveneens een onmiskenbaar spoortje turf, wat voor een zachte rookontwikkeling zorgt.

De afdronk is drogend. Hij begint zoet, maar wordt dan snel bitter met wat drop op het sterfbed.

Een leuke golden oldie uit vervlogen tijden. Bedankt, Manny.

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: Vega 41 Year Old 1976/2018, North Star Spirits, 400 bts
Kleur: brons
ABV: 46.1%

Glühwein op Steroïden

Dit was de limited edition no.3 uit de befaamde – zeg maar beruchte – Vega reeks. Het is ook meteen de oudste, samengesteld met whisky’s uit 1976 en gebotteld in 2018 op 41-jarige leeftijd. Ik hoef er geen tekening bij te maken dat de verwachtingen hoog gespannen zijn, natuurlijk. Elke Vega scoorde in mijn boekje tot nog toe 87 of 88 punten.

OMG, wat een mooie neus! Hier kan ik makkelijk twintig minuten aan snuiven alvorens zelfs maar de drang te voelen om mijn eerste slok te nemen. Aromatisch en rond, waxy en sexy op rozijnen, pruimen en orangettes, maar dat wordt aangevuld met uitgesproken toetsen van appelmoes en honing. Frambozen en blauwe besjes op de achtergrond. Iets van een wandeling door het bos na een fikse regenbui. Tot slot nog wat menthol dat voor een frisse lift zorgt en hem ietwat ‘helder’ maakt, als u begrijpt wat ik bedoel. Hemels!

De body mocht iets meer om het lijf hebben, maar op smaak is het een schot in de roos. Wederom die vruchten uit het bos, wederom die menthol die hem fris houdt, wederom de honing die hem waxy houdt. Maar de kruidigheid van het hout wordt wel erg luid. Kruidnagel, nootmuskaat, zwarte peper en paprikapoeder. De eik laat zich echt gelden, waardoor de smaak wat droger wordt. Wat pruimtabak zorgt ervoor dat hij sappig genoeg blijft. De balans blijft intact. Wat een opluchting.

Ik was bang dat de afdronk wel heel erg droog zou worden, maar dat gebeurt niet. Hij is wel drogend en kruidig, maar blijft mooi in balans en offreert op het sterfbed opnieuw wat appelsien en kruidnagel.

Een glühwein op steroïden! Ik heb enkel editie 4, een 28-jarige van 1990, nog niet een de lippen mogen zetten. Mocht iemand een fles open hebben en mij een sample willen verkopen, graag!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: North Star Spirits
Regio: Schotland
Fles: Vega 33 Year Old 1985/2019, North Star Spirits, 400 bts
Kleur: brons
ABV: 46.2%

Jaffa Cakes

Het is geen geheim dat ik een soft spot heb voor North Star Spirits, maar dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat Iain Croucher een bijzonder goeie neus heeft en bijgevolg fantastisch spul in elkaar bokst. Dit is de 5^e editie van zijn befaamde Vega, een blend van maar liefst 33 jaar oud, dus samengesteld met spul uit 1985.

De neus stelt niet teleur. Na een hele korte toets van buskruit en sulfer (trekt onmiddellijk weg, beloofd) krijg ik verse popcorn (ja!), sultanas, verse vijgen en overrijpe appelsienen. Dan volgen chocolade en amandelpasta. Het geheel evolueert snel naar Jaffa Cakes. I love it! Ondertussen vertoont hij ook wat old school trekjes, waardoor dit op de neus alvast eerder overkomt als een malt die nog een pak ouder is. Indrukwekkende neus.

Hij komt verrassend krachtig binnen, moet ik zeggen. De alcohol laat zich toch een beetje voelen. En er zit ook duidelijk een geturfd element in, want ik krijg een mooie, ietwat zoetzure rokerigheid die het overrijpe fruit omfloerst. Lekker gekruid, hoor. Kruidnagel, paprika en oregano. Hint van zoethout. Wederom een beetje old school, echt waar. Proef dit blind en je zal je afvragen of je geen Glen Garioch uit de jaren ’70 van de vorige eeuw zit te sippen, I kid you not.

De finish is lang, warm, kruidig, donkerzoet en hemels.

Niet alleen is het een whisky om erg van onder de indruk te zijn, bovendien is (of was, moet ik zeggen) de prijs dat ook. Deze kwam immers initieel op de markt voor zo’n 120 EUR. Belachelijk goedkoop. Al kostte hij de helft meer, dan was hij het nog dubbel en dwars waard.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Meadowside Blending Company
Regio: Schotland
Fles: Blended Scotch 42 Year Old 1976, b. 2019, The Maltman, 20yo finish in oloroso sherry butt
Kleur: brons
ABV: 46.2%

Intens & Waxy

Deze blend is volgens mij toch wat onder de radar gebleven, want hij is nog steeds te koop. Toegegeven, 300 EUR is niet weinig, maar als je weet dat hij enkel ingrediënten van 1976 bevat en dus 42 jaar mocht rijpen, waarvan bijna de helft op oloroso sherry butts, dan is dat toch betaalbaar. En hij is nog absoluut lekker ook! Hij bestaat uit volgende malts en grain: Ben Nevis, Clynelish, Teaninich, Macduff, Dailuaine en Invergordon.

De neus is zacht en toegankelijk en ik beken dat ik vooral de grain ruik, maar dat stoort allerminst, hoor. Rozijnen, banaan, potloodslijpsel, perzik, kers en tabak. Hij wordt snel een tikkeltje romig en zacht gekruid. Ik krijg zelfs wat dessertwijn op de neus, gevolgd door appelsienlikeur. Dit is erg aangenaam.

De aanzet is mierzoet en intens van smaak, lekker waxy licht pikant op kruidnagel. De vruchten die ik op de neus had, keren op de tong weer, terwijl de eik voor een bittertje zorgt, maar zeker niet domineert. Da’s erg mooi na 42 jaar rijping, hoor.

Hoewel de afdronk sappig begint en wat donkere chocolade toevoegt, wordt hij langzaam maar zeker toch droog, maar dat kan de pret allang niet meer bederven.

Uitzonderlijke blend die op goed hout gefinisht werd… als je hier al van een finish kan spreken, natuurlijk. Dit is al eerder een tweede rijping, toch? Hoe dan ook: toppertje!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: John Walker & Sons 21 Year Old XR The Legacy Blend
Kleur: koper
ABV: 40%

Augurken

Er wordt vaak neergekeken op Johnnie Walker, volgens mij vaak te wijten aan drie zaken. Eén: slachtoffer van zijn eigen succes; twee: de belachelijk slechte Red Label van heden ten dage; en drie: onbekend is onbemind. Ik merk vaak in discussies dat mijn whiskyvrienden flink wat expressies van Johnnie Walker nooit geprobeerd hebben. En da’s jammer, want JW heeft flink wat goed spul op de markt, echt waar. Vandaag proef ik voor het eerst de 21 XR, the Legacy Blend, dankzij een sample van een goeie vriend uit Brugge. Hij heeft een kletskop en supportert voor de foute voetbalploeg, maar hij weet wel wat goeie whisky is.

Mooie, ronde, volwassen neus op allerhande citrusfruit (pomelo en yuzu op kop), maraschino kersen, karamel en… euh… niet lachen, hé… augurken! Dat heb ik nog nooit gehad op de neus van een whisky. Geweldig! En het werkt, voor alle duidelijkheid. Nog een hint van kruidnagel en saffraan. Helemaal op de achtergrond krijg ik zelfs de eerste aanzet tot rook. Dit is een prima neus.

De body is aan de lichte kant, wat ik een beetje jammer vind. Opnieuw citrusfruit en karamel met wat kruidnagel en peper, maar wel betrekkelijk mild. Echter, de hint van rook zet zich nu toch door tot wat zoetzure turf, zodat de whisky plots wat body lijkt te krijgen. Een bittertje als van walnoten steekt de kop op, wat kruidige eik treedt toe en tot slot laat flink wat honing de boel weer verzachten. Prima, hoor.

Dat bittertje en die rook zetten zich in de redelijk lange finish goed door. Let op: de balans blijft behouden, hoor. Wederom prima.

Je moet deze wat tijd geven om te ontwikkelen, zowel op de neus als in de mond. Maar het loont de moeite. Hier valt veel te ontdekken. En de augurken op de neus zijn een leuke twist. Dankjewel, Carl, voor het sample.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Dewar & Sons Ltd
Regio: Schotland
Fles: Dewar’s White Label, b. 1975, 750ml
Kleur: goud
ABV: 40%

OBE

Een oude botteling van Dewar’s White Label, zonder vermelding van inhoudsmaat of ABV op het label, maar toch een botteling uit 1975 volgens de print op de rug van het label. Da’s liquid history, toch? Ik was amper 5 toen dit spul op fles ging.

Hoewel hij op de neus wat flirt met OBE, wordt die toch voornamelijk gedomineerd door gestoofde appels met kaneel en carré confituur. Tikkeltje gepeperd, maar heel toegankelijk.

Ook op smaak is OBE het eerste wat opvalt. Tja, oude fles, lang open, meer dan de helft leeg – niet totaal onverwacht. Dat zorgt er op smaak wel voor dat hij wat floraal geworden is – bijna zepig – waardoor hij niet meer helemaal op smaak is en dus moeilijk te beoordelen. Met een beetje goeie wil krijg ik wederom appels, maar nu ook wat mandarijn en een klein bittertje van het hout.

In de afdronk – die middellang is – komt er plots wat karamel opzetten.

Moeilijk te beoordelen, gezien het OBE. Toch bedankt voor het sample, Pat.

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Crazy Scotch Whisky International Company
Regio: Schotland
Fles: Crazy Glen 5 Year Old 1979, 100% Pure & Genuine Highland Malt, imported by Riccadonna Import, 750ml
Kleur: stro
ABV: 40%

Blenders’ Malt

Deze gouwe ouwe is een Highland Malt! Maar veel meer informatie valt er niet te vinden over deze fles, behoudens het feit dat het om Italiaanse import gaat en dat de producent zichzelf The Crazy Scotch International Company noemt en zijn hoofdkwartier in Glasgow had. Toch wel een beetje benieuwd naar.

De neus is licht, fruitig en moutig. Denk appels en groene banaan, een hint van zespri en flink wat zoete mout. Hint van bubblegum, ook, maar eigenlijk niks mis mee.

De body is licht olieachtig. Op smaak is hij snoeperig zoet met een karrenvracht aan vanille, appels keren weer, honing doet zijn intrede en er zit een flink pepertje in. Redelijk alcoholisch, dat wel. En hij heeft een klein beetje last van OBE, maar dat is ‘m graag vergeven.

De afdronk is middellang (langer dan verwacht) op zoethout en honing.

Een typische blenders’ malt, maar best nog leuk voor zo’n ouwe rakker.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Ballantines
Regio: Schotland
Fles: Ballantines Hard Fired
Kleur: amber
ABV: 40%

Badschuim

De Hard Fired expressie van Ballantine’s was enkel via Amazon te koop en het betreft vaten die twee keer geblakerd werden, vandaar de naam. Veel meer info is er niet over te vinden, behoudens het feit dat het om een release gaat uit 2015. Om kort te gaan: dit is de Finest Blend op dubbel geblakerde vaten, zo simpel kan het soms zijn. Maar een groot succes zal het niet geweest zijn, want hij is nergens meer te vinden.

Verrassend florale neus, moet ik bekennen. Viooltjes en lavendel, vanille en rode appels, cuberdons en herfstbladeren. Wat mandarijntjes – nee, clementines! – maar verder amper fruit. Ik ben niet onder de indruk, louter een tikkeltje geamuseerd.

De body is oké. Maar op smaak valt het allemaal een tikkeltje tegen. Het florale keert weer in full force en maakt van deze blend een zepige dram. Iemand heeft te veel badschuim in het bad gedropt en het bad dan laten vollopen, waardoor de kamer nu onder het schuim zit. Neen, dit is niet lekker. Het weinige fruit dat deze blend voorts nog te bieden heeft, wordt volledig verdrongen door de zepige toetsen.

Als je zeep in je mond krijgt, dat duurt de finish altijd te lang, toch?

Mijden of mixen. Toch bedankt, Pat. Mocht je fles nog niet leeg zijn, mijn barbecue moet dringend gekuist worden. Tasting sessie bij deze voorbij…

66/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Haig
Regio: Schotland
Fles: Haig Gold Label, b. 1950s, tin cap, 75.7cl
Kleur: vol goud
ABV: 70 Proof

Kapot

Liquid history, zei u? Ik doe mee! Deze Haig Gold Label werd meer dan 60 jaar geleden gebotteld! Haig is natuurlijk één van de grote whiskybaronnen van weleer en hun Gold Label was decennialang een goed verkopende blend. Ik kon de hand leggen op een fles uit de 1950s. De oudste Haig die ik al proefde. Volgens ingewijden zou er vooral Glenlossie en Knockdhu gebruikt zijn voor deze samenstelling. Daar ga ik me toch even voor zitten.

De neus vertoont flink wat OBE en metalige toetsen, wat doet vermoeden dat de fles al lang open staat. Maar met wat geduld krijg ik toch enkele toetsen van karamel en geroosterde amandelen, zilverpoets en perzik. Dit valt me goed mee, ondanks de OBE.

Helaas compleet waterachtig en vergeven van het OBE op smaak. Neen, deze fles is niet meer te redden. Wat gezouten karamel is het enige wat ik hier nog uit kan halen. Voor de rest is het bekkentrekken geblazen.

De finish van dit ondertussen verlepte spul is helaas te lang.

Deze whisky is zo goed als kapot, dus ga ik hem niet scoren. Jammer.

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).