WhivieBlog

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Dark Porter, ex-DOT Brew Porter Casks Finish, OB 2022
Kleur: goud
ABV: 46%

DOT

Teeling heeft al een aantal expressies op de markt die in samenwerking met DOT Brewery werd geproduceerd. Van DOT heb ik zelfs een Teeling-biertje, dus dat moet ik straks ook maar eens gaan proeven. Maar nu dus eerst de whiskey, die gefinisht werd op vaten van DOT waar voorheen hun porter – een stevig, donker bier – op rijpte.

Onmiddellijk erg zoet op de neus, met inderdaad die toets van porter, wat zich hier vertaalt naar koffie en zelfs een hint van diesel. Ruikt verrassend jong. Storen doet het – net – niet. Nog wat hout en perensiroop.

Op smaak is het meer van hetzelfde en wordt hij verrassend spirity, wat opnieuw de jonge leeftijd verraadt. De peren, koffie en houtkruiden keren weer en maken hem prikkelend. Peper, vooral.

De porter vertoont zich pas terug in de afdronk, die voorts relatief zoet en pikant is.

Ik beken, het is verre van mijn favoriete Teeling. Deze lijkt wel heel erg jong en wild. Wederom bedankt, Benny!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling 7th Birthday Batch, OB 2022, 900 bts
Kleur: stro
ABV: 47.7%

HBD

Opgericht in 2015, vierde de Teeling distilleerderij in Dublin haar 7^e verjaardag in 2022. Voor deze gelegenheid werden 900 flessen van deze 7th Birthday Batch gelanceerd. Het is een mix geworden van single malt, peated single malt en Pot Still.

De neus is een mooie mix van fruit (abrikozen en mandarijntjes op kop, gevolgd door kiwi en een hint van groene banaan), millefeuille gebak en zachte kruiden. Het geheel is gewikkeld in een subtiele rokerigheid en krijgt zelfs even een maritiem trekje door wat zeelucht, kervel en natte rotsen. Erg aangenaam.

De aanzet is stevig genoeg en onmiddellijk bijzonder fruitig. Helder fruit, vooral. Steenfruit. Ananas. Maar onmiddellijk trekt de rook de aandacht en maakt het geheel aangenaam warm, terwijl de kruiden van het hout langzaam maar zeker de teugels in handen nemen. Kervel, marjolein en zelfs een mespuntje peper. Een mooie balans, ook, wat in dit geval best knap te noemen is, wetende dat het een mix is van drie whiskeystijlen. Kudos!

De afdronk is middellang, zoet en rokerig, maar het fruit vertrekt met stille trom langs de achterdeur, terwijl de kruiden en iets van gekonfijte appelsienschillen terugkomen voor een bisnummer.

HBD, oftewel Happy Birthday, Teeling. Dit is een erg geslaagde release. Dankjewel voor het sample, Benny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Franz Hahn Chardonnay Casks, OB 2022
Kleur: goud
ABV: 46%

Chardonnay

Franz Hahn is een wijnmaker uit Albersweiler in Duitsland. Da’s midden in de ingebeelde driehoek die je zou kunnen maken met Mannheim in het noorden, Saarbrücken in het westen en Karlsruhe in het zuiden (en dus ook dicht tegen de noord-Franse grens). Ze leverden enkele vaten van hun Chardonnay wijn aan Teeling en kregen die enkele maanden later gebotteld terug. Het hoeft niet te verbazen dat mijn gabber en België’s grootste Teeling-fan Benny mij wederom kon voorzien van een sample.

Het DNA van Teeling wordt hier op de neus mooi uitgebreid – of versterkt, zo u wil – met perzik, abrikoos, stekelbessen, rijpe druiven en butternut. Mooie hint van witte chocolade, vanille en vers gezaagde planken.

Op smaak is het eerste wat me te binnen schiet ‘witte wijn’. Nu hoeft dat niet te verrassen, maar hier is het toch dominant. Lijkt wel of ik een witte wijn drink die in een whiskyvat heeft gezeten in plaats van andersom. Maar het werkt, hoor. Lekker fris en fruitig – na het fruit van de neus nu ook wat toetsen van agrum alsook wit boomgaardfruit – met een mooi kruidig randje. Denk zoethout, een mespuntje witte peper en zelfs een korreltje (niet-spreekwoordelijk) zout.

De afdronk is lang, zacht kruidig en bevredigend.

Mooie wijnfinish, hoor. Dit is lekker. En dat voor zo’n 40 EUR. Thx, Benny!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Sommelier Selection Douro Old Vines Finish, OB 2022, 24.000 bts
Kleur: koper
ABV: 46%

Intens

Tot nu toe hebben de Teeling releases in de zogenaamde Sommerlier Selection my stuk voor stuk kunnen bekoren. Vooral de Recioto die ik zopas proefde en de Sauternes die ik begin dit jaar proefde, stonden mij enorm aan. Veel overtuiging had ik dan ook niet nodig om een sample van Benny in ontvangst te nemen van deze Douro Old Vines finish. Douro verwijst uiteraard naar de streek in Portugal waar die heerlijke port- en andere rode wijnen vandaan komen. De Teeling malt mocht maar liefst 14 maanden doorbrengen in zulke vaten. Douro Old Vines is een wijn die geproduceerd wordt met druiven die aan ranken van minstens 25 jaar oud groeien.

De neus is heerlijk intens op pruimen, dadels, rozijnen en bloedappelsien, besprenkeld met die lichtbruine Graeffe suiker die Vlamingen maar wat graag op hun pannenkoeken strooien. Op de achtergrond nog wat aardse toetsen met een zachte kruidigheid.

Ondanks het feit dat de body wat aan de lichte kant is, is ook de smaak best intens te noemen. Het donkere fruit van de neus keert weer, aangevuld met sappige kersen en flink wat kruiden. Denk kruidnagel en zwarte peper. Een mooi zuurtje als van pompelmoes steekt de kop op, terwijl iets floraal flirt met de smaakpapillen. Heerlijk.

En zelfs de finish is intens. Ha! Ik heb een titel. Het donkere fruit blijft gehuld in een kruidig dekentje, terwijl de tannine de mond langzaam maar zeker droog maken.

Hopla! We hebben een nieuwe favoriet in de Sommelier Selection. Die gaat prima bij zowel een kaasplankje als bij een dessertje met noten en chocolade.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Sommelier Selection Recioto Wine Cask, OB 2022, 1200 bts
Kleur: koper
ABV: 46%

Aardbeien

Dit is de vierde expressie van de Sommelier reeks van Teeling die ik aan de lippen zet. Eerder proefde ik al de Amarone, Margaux en Sauternes casks, vandaag is het tijd voor de Recioto wine cask. Recioto – voluit Recioto della Valpolicalla – is een wijnstreek rondom Verona in het noordwesten van Italië en wordt geproduceerd van geconcentreerde, ingedroogde druiven. Het is een heerlijk zoete, rode wijn. En dat gaat zonder enige twijfel flink van invloed zijn op deze Ierse malt.

De neus begint prikkelen op rood fruit, maar wordt gaandeweg donkerder, als u begrijpt wat ik bedoel. Rode bessen worden blauw en zwart, kersen en aardbeien in een stoofpotje. Er zit ook wat honing in met zachte kruiden van het hout. Een lichte aciditeit, ongetwijfeld van de wijn, tekent present. Fermenterende druiven. Tot slot nog een toets van melkchocolade.

De body is prima. Lekker olieachtig. Onmiddellijk zoet op aardbeien en rode bessen, met een uppercut van houtkruiden. Kaneel, zwarte peper en kruidnagel. Halverwege begint hij flink droog te worden. De wijn drukte overduidelijk zijn stempel, maar de boel blijft vooral erg zoet wat ik als een voordeel zie. De melkchocolade keert weer, deze keer gevuld met aardbeiengelei. En dat werkt.

Terwijl de tannine de mond verder droog maakt, is het de melkchocolade met aardbeiensmaak die het langst blijft hangen.

Ik lust graag whiskey, ik lust graag chocolade en ik lust graag aardbeien. Voor mij is dit dus een erg mooie release, zeker als je weet dat het prijskaartje zo rond de 45 EUR ligt. Thx, Benny!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Colruyt
Regio: België
Fles: Cara Rouge, 33cl
Kleur: rood
ABV: 7.5%

Dr Pepper

Veel supermarktketens hebben hun eigen huismerk-budgetpils op de markt, maar Cara van Colruyt is zonder twijfel het bekendste (en goedkoopste). Hun Cara Pils is al sinds 1980 verkrijgbaar. Er bestaan naast de Cara Pils ook nog twee iets sterkere varianten, namelijk de Cara Blond en de Cara Rouge. Ze werden in maart 2022 gelanceerd ‘omdat de consument op zoek is naar speciaalbieren’, aldus Colruyt. Nou, ja. De pils was alvast een dikke tegenvaller. Karakterloos en flets. Hopelijk is dit beter: de Cara Rouge, een fruitbier op basis van krieken. Hij schenkt een karmozijnrood met witte (licht roze) kraag met grote bellen die lang blijft staan.

Op de neus ruikt het helemaal niet naar een kriekbier, maar eerder naar Dr Pepper en rode vetersnoep. Of die kersensnoepjes van Haribo. Ik ruik absoluut niets anders!

Op smaak gaat dat lustig verder… ik lijkt wel vloeibare kersensnoepjes naar binnen te kappen. Op steroïden, het is waar. Maar lekker is dit allerminst. Ook op smaak is dit een Dr Pepper met wat alcohol. Kapt vlotter binnen dan limonade.

De finish… welke finish?

Wie zich aan een zacht zoetzuur kriekbier verwachtte (ikke!) is er aan voor de moeite. Dit is eerder een zoete en plakkerige frisdrank met alcohol. Speciaalbier? Nou. Speciaal bier, ja, als dat als eufemisme mag gebruikt worden. Spotgoedkoop met zijn prijskaartje van 69 cent voor een blikje van 33cl. Dus niet zeuren en op het schap laten staan voor de ouden van dagen en festivalgangers. Laat mijn offer niet voor niets geweest zijn!

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Colruyt
Regio: België
Fles: Cara Pils, 50cl
Kleur: goudblond
ABV: 4.4%

Bottom Shelf

Cara Pils… het budgetbiertje van supermarktketen Colruyt. Welke rechtgeaarde bierliefhebber zou dit ooit aan de lippen zetten? Wel… iedereen, denk ik. Toch? Nee? Herinner u de storm van verontwaardiging op sociale media toen Colruyt aankondigde de naam van het huisbier in Everyday te willen veranderen? Daar kwamen ze snel van terug. En in 2021 verscheen zelfs een kookboek ‘Koken met Cara Pils’, echt waar. Een uit de hand gelopen grap, zeker weten. Hoe dan ook, de brouwerij achter dit bier wordt niet bekendgemaakt. Sterker nog: het wordt bij verschillende brouwerijen geproduceerd, afhankelijk van wie de beste voorwaarden biedt wanneer de keten nog eens een aanbesteding uitschrijft. Het dankt zijn populariteit uiteraard voornamelijk aan de bijzonder lage prijs. Het schenkt, zoals bijna elke pils, goudblond met een mooie witte kraag en oogt uitnodigend.

De neus is nochtans erg zacht en absoluut niet uitgesproken. Iets van mout met een metalige toets en een hint van vergetelheid. Hier is niets aan de gang.

Hij smaakt inderdaad naar een gewone pint bier, maar dan wel erg flauwtjes en waterachtig. Pils Light? Zucht. Ik had hier stiekem iets meer van verwacht, maar nee dus. Karakterloos.

De afdronk is relatief kort en typerend voor een pils, maar ook hier amper een eetlustopwekkend of dorstlessend bittertje.

Ik ben al geen grote fan van gewone pils, maar dit is effectief en terecht pils op het ‘bottom shelf’. Gelukkig werd het niet omgedoopt tot Everyday, want dit zou ik niet elke dag willen drinken. Laat dit goedkoopste bier van België aub voor de studenten staan, waarvoor dank. Die lusten het, volgens Colruyt, zelfs als het lauwwarm is. Tja.

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: De Halve Maan
Regio: België
Fles: Straffe Hendrik Heritage 2021, 75cl
Kleur: bruin tot zwart
ABV: 11%

Heritage

De Heritage reeks van Straffe Hendrik is de jaarlijkse houtgerijpte variant op hun quadrupel, die ik eerder proefde. Elk jaar opnieuw wordt hij door de Brugse brouwerij De Halve Maan gebrouwen in de herfst en op eiken foeders gestoken voor een jaar, om dan als speciale editie in grote flessen vermarkt te worden. Het is een bier dat zich goed laat bewaren, maar aangezien ik deze fles cadeau kreeg voor mijn verjaardag van Nadine en Benny, kon ik het niet over mijn hart krijgen hem weg te stoppen. Ja, kijk maar goed, het is een Straffe Mark Heritage 1970… Hij schenkt een bijzonder donkerbruin tot bijna zwart met een beige kraag, met grote bellen, die lang blijft staan. Proeven, maar!

Al even zoet op donker fruit dan de gewone quadrupel, maar hier toch ook mooie toetsen van de eik. Denk nat hout, aarde en tannine die voor een zachte bitterheid zorgen. Dit ruikt erg lekker, hoor!

Hij is lekker romig en zoet op de tong met gedroogd fruit (rozijntjes, pruimen en vijgen) en een mooi zuurtje als van Granny Smith (dat had ik op de gewone quadrupel alvast niet!). Maar wat kapt dit gevaarlijk vlot binnen, zeg… Een zachte kruidigheid spreidt zich tentoon. Ik vind het heerlijk.

De finish is zoet en doet je mond helemaal plakken. Geen nood, ik neem gewoon nog een slok.

Zalig biertje dat gevaarlijk vlot naar binnen gaat. Met een dikke dank u aan Nadine en Benny.

Geproefd door Mark Dermul op 19-02-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: De Halve Maan
Regio: België
Fles: Straffe Hendrik Quadrupel, 330ml
Kleur: bruin
ABV: 11%

Brugse Quadrupel

Na de Straffe Hendrik tripel is het nu tijd voor hun Quadrupel, een donker bier van hoge gisting met hergisting in de fles. Het wordt geproduceerd door brouwerij De Halve Maan in Brugge, van 5 moutsoorten, hop, gist en water. Het verscheen op de markt in 2010 en heeft al verschillende internationale prijzen in de wacht gesleept, waaronder zilver en twee keer goud in Australië, om maar iets te noemen. Hij schenkt, zoals verwacht, donker als koffie met een beige kraag met grote bellen die mooi overeind blijft.

De neus is klassiek op donker fruit, gebrande mout en wat aardse toetsen. Iets van chicorei, maar slechts een beetje. Grof meergranenbrood. Deze is vooral zoet, weinig bitter.

Hij is lekker romig in de mond. En zoeter dan de neus al deed vermoeden met chocolade en rozijnen. Relatief kruidig, ook. Kapt gevaarlijk vlot binnen, ondanks het feit dat dit bier toch op 11% zit.

De afdronk is verrassend lang, donkerzoet op koffie en chocolade en… gestoofd, gekarameliseerd witloof. Lekker!

Hoewel hij erg klassiek is en er niets echt uit springt wat hem onderscheid van andere quadrupel bieren die ik al proefde, kan ik niet anders dan deze gewoon heel erg lekker vinden.

Geproefd door Mark Dermul op 22-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: De Halve Maan
Regio: België
Fles: Straffe Hendrik Tripel, 330ml
Kleur: amber
ABV: 9%

Brugse Tripel

Ik heb al het genoegen gehad om de Brugse brouwerij De Halve Maan te bezoeken. Maar ik had nog maar enkel hun Brugse Zot en Sportzot gedronken, maar nog nooit iets uit hun reeks Straffe Hendrik. Ik weet het, da’s beschamend. Maar toen ik voor mijn verjaardag van vrienden Benny en Nadine een aantal flesjes cadeau kreeg (waarbij ze het label subtiel hadden veranderd naar Straffe Mark, wat ik erg grappig vond), zag ik mijn kans schoon dat recht te zetten. Ik begin alvast met hun Brugs Tripel Bier, dat goudblond tot amberkleurig schenkt met een witte kraag met grote bellen die heel de proefsessie door stand houdt. Dat ziet er best smakelijk uit. Het werd voor het eerst in 1981 gebrouwen naar aanleiding van de inhuldiging van het beeld van Sint Arnoldus, de patroonheilige van de brouwers. Het werd gebrouwen met zes moutsoorten en is stevig gehopt met Saaz en Styrian Golding.

De neus is uitnodigend bitter en kruidig op gember, koriander en een hint van mandarijn. Compleet verstoken van zoetigheid. Nog iets van zwarte peper. Het water komt me in de mond. Ik ben klaar voor een flinke slok!

Lekker volmondig! Op smaak krijg ik slechts een hint van fruit – wederom van de citrusfamilie en nu zou ik eerder honingpomelo zeggen – met een subtiele toets van ijzer, alsof ik mijn biertje uit blik heb geschonken. Het stoort allerminst. Zachtjes bitter en zoeter dan de neus deed vermoeden. En kapt gevaarlijk vlot binnen, ondanks de 9% ABV.

De afdronk is aan de korte kant en lijkt nu plots toch een zoetje als van rietsuiker te bieden. Grappig en aangenaam.

Dankjewel, Benny en Nadine. Dat werd erg op prijs gesteld.

Geproefd door Mark Dermul op 07-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Tullibardine
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Tullibardine 5 Year Old 2015/2020 Brachadair, Cask #9900483, 132 bts
Kleur: licht goud
ABV: 65.7%

Jong & Heet

Deze Tullibardine is ocharme 5 jaar oud en zit bovendien op een vatsterkte van bijna 66%. WTF!? Jong en heet, dus. Lijkt wel de titel van een tweederangs erotische stationsroman. Belgisch bottelaar Brachadair maakte met deze release naar mijn mening toch wel een gewaagde keuze. Ter info: hij rijpte op een ex-Koval cask! Koval is die craft distillery in hartje Chicago, IL, US of A, opgericht in 2008. Benieuwd wat dat gaat geven.

De neus begint aangenaam fruitig en zelfs een tikkeltje snoeperig op wit fruit en ananas. Flinke toets van menthol, die hem een frisse lift geeft.

Ik dacht dat ik een glas water bij de hand zou moeten houden, maar neen… Deze brandt absoluut niet. Hij is wel lekker krachtig, natuurlijk. Prima verderzetting van de neus met appels, peren en ananas, aangevuld met wederom flink wat menthol en nu ook iets van tamme kastanjes waardoor hij licht bitter wordt. De tannine spreekt. Maar oaky wordt hij zeker niet.

De afdronk is middellang en een tikkeltje gepeperd, alsook zacht drogend.

Ik krijg het er helemaal warm van. Leuke, zeg maar boeiende Tulli, wat mij betreft. Nog verkrijgbaar voor net geen 70 EUR.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Heaven Hill
Regio: USA
Fles: Heaven Hill 13 Year Old 2009/2022 Brachadair, Barrel #152734, 245 bts
Kleur: amber
ABV: 61%

Eucalyptus

Een Amerikaan die maar liefst 13 jaar lag te rijpen, da’s toch iets wat je niet alle dagen tegenkomt. En Belgisch bottelaar Brachadair durfde het aan dit vat op 61% toch op de markt te brengen. Ik ben eens benieuwd!

De alcohol laat zich op de neus alvast niet voelen! Van goeie integratie gesproken. Lekker zoet zoals je van een Amerikaanse whiskey mag verwachten. Vanille, bananenchips en snuiftabak, opgesmukt met een frisse toets van eucalyptus.

Hij is zijdezacht en krachtig (maar nog steeds niet brandend!) op vanille en zwarte peper. De banaan keert weer terwijl het hout langzaam maar zeker begint te domineren en flink wat kruidigheid aflevert. Kaneel, nootmuskaat en nog meer pepers. Wordt toch stillaan pikant, maar midpalate (nadat je speekselklieren in overdrive gegaan zijn) verschijnen er mooie toetsen van walnoten en wederom eucalyptus. Een zacht bittere toets als van Seville appelsienen. Mooi.

Dat wordt allemaal mooi verdergezet in een licht drogende, middellange afdronk.

Nou, deze Heaven Hill overtreft toch wel mijn verachtingen, moet ik bekennen. Leuke selectie van Patrick en zijn kornuiten.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Garioch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Garioch 10 Year Old 2011/2022 Brachadair, bourbon barrel #1564, 214 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 58.1%

Kruisbessen & Kiwi

Het was alweer veel te lang geleden dat ik nog eens iets van deze geweldige Belgische bottelaar proefde, maar toen ik hem op Maltclan tegenkwam, vulde Patrick met veel gusto enkele sampleflesjes voor me af. Eén daarvan bevatte deze 10-jarige Glen Garioch (gestookt in mei 2011 en gebotteld in april 2022, dus slechts een maand jonger dan 11 jaar), die ik met evenveel gusto aan de lippen zal zetten. Hij is bijzonder bleek.

De neus is erg herbaal met allerhande groene tuinkruiden, mossen en grassen. Wat zoetzure toetsen van citroenzuursnoep en pompelmoes proberen daar doorheen te prikken, maar hebben de grootste moeite. Dito voor wat wit fruit. Peper en iets wat me aan curry doet denken domineert deze neus. Ik beken, dit is erg atypisch naar mijn mening en ik ben er nog niet aan uit of ik dit nu lekker vind of niet.

Hij is flink pikant bij aankomst. Peper en zoethout komen eerst, maar dan gaat citrusfruit daar toch vlotjes over heen. Dat maakt voor mij veel goed. Dat wordt gevolgd door kruisbessen en kiwi, vanille en bloemsuiker. Ja, dit is wel lekker en tevens best krachtig.

De finish wordt zowaar zelfs een tikkeltje snoeperig, ondanks het feit dat de peper blijft prikkelen tot het allerlaatste momen.

De neus zette me volledig op het verkeerde been, want op smaak en in de finish is dit een erg aangename, zij het flink atypische, Glen Garioch. Te koop voor zo’n 75 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Invergordon
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Invergordon 33 Year Old 1989/2022 Brachadair, bourbon barrel #37035, 193 bts
Kleur: licht goud
ABV: 55.6%

Witte Chocolade

In september 2022 bezocht ik – samen met Dearly Beloved en mijn maatje Manny – deze graandistilleerderij. Nou ja, we mochten niet verder dan de ingang om wat foto’s te maken, maar toch. Dat maakt het proeven van deze Invergordon toch net iets interessanter. Belgisch bottelaar Brachadair is met deze Invergordon niet aan het proefstuk toe, want ze bottelden eerder al een 44-jarige uit 1972. En samen met Manny bottelde ik zelf ook al een 29-jarige uit 1988. Dus ja, reden genoeg om deze ook eens aan de lippen te zetten, me dunkt.

Mooie toetsen van groene banaan, witte chocolade, gekookte rijst en vanille. Een hint van popcorn en honing, maar de typische toetsen van houtlijm blijven achterwege, wat ik eerlijk gezegd een voordeel vind.

De body is prima. Kokosnoot en vanille komen eerst, gevolgd door een romige toets van witte chocolade met een zacht pepertje. Kaneel en zwarte peper komen om de hoek piepen, terwijl een hint van tropisch fruit (jonge ananas en mango) aan de horizon verschijnen. Mooi!

Hoewel de afdronk wat aan de korte kant is, biedt deze toch nog een mooie toets van kokosvlees en peper alvorens een zoete en licht drogende dood te sterven.

Als grain de tijd krijgt om te rijpen en op een goed vat zit, dan levert dat vaak – zoals hier – een heerlijke whisky op. Proef deze maar eens met een stukje witte chocolade. U zal begrijpen wat ik bedoel.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 11 Year Old Cadenhead Warehouse
Kleur: licht goud
ABV: 56.8%

Alive & Kicking

In november 2022 nam ik deel aan de Cadenhead Warehouse tasting op Spirits in the Sky, het beste whiskyfestival van de Benelux. Cameron, de ambassadeur van Cadenhead, bracht cask samples mee van vaten die dus nog niet gebotteld zijn (misschien ondertussen wel, dat zou zo maar kunnen) en misschien zelfs niet eens gebotteld zullen worden. Hoe dan ook, er zat een 11-jarige Glentauchers tussen die mij heel erg kon bekoren. Het enige wat we weten is dat hij in 2010 of 2011 gedistilleerd werd.

Snoeperige neus op groene ananas, moutsuikers, wit fruit en iets van menthol. Verstoken van kruiden. Wat aardse toetsen steken de kop op, wat enigszins onverwacht is. Leisteen en zand. Druivensuiker en iets van droge eik na enkele ogenblikken. Hint van leder. Apart.

Olieachtig op de tong en onmiddellijk lekker zoet met een flinke prikkel van de alcohol. Het stoort niet. Hij danst op de smaakpapillen met bruistablet, wit fruit, banaan en ananas. Alive & Kicking van de Simple Minds verschijnt plots in mijn geestesoor. Wat? Yup.

De afdronk is lang, pittig en kruidig.

Zou nu al kunnen gebotteld worden (mocht dat nog niet gebeurd zijn), maar kan net zo goed nog een paar jaar doorbrengen op vat. Deze heeft potentieel!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2023
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 13 Year Old 2009/2022 Buds & Barrels, refill sherry butt, 146 bts
Kleur: licht goud
ABV: 53.7%

 Druivensap

Onafhankelijk bottelaar Buds & Barrels lanceerde eind vorig jaar in zijn ‘sticky label’ reeks deze zomerse Glentauchers, afkomstig van een refill sherry butt. Ik beken, toen ik het voor het eerst las, keek ik even verrast op, want Manny en ik hadden in mei van hetzelfde jaar ook een Glentauchers 2009 van eenzelfde vattype gebotteld. En dan nog een aapje op het label ook? Ik zeg verder niks, maar ga meteen proeven.

Ah, ik heb de lente in mijn glas. Flink wat wit boomgaardfruit, maar ook citroengras en kersen. Zelfs iets van (ongezouten) pindanoten. Iets van bakboter en zelfs wat ananas. Dit is mooi!

Romig op de tong en onmiddellijk licht prikkelend van zowel de alcohol als de houtkruiden. Denk witte peper en zoethout. Maar wel erg fruitig op ananas, peren, appelmoes en druivensap. Zelfs iets zoets als van dextrose. Midpalate een mooi bittertje als van walnoten, wat voor een prima balans zorgt.

Lekker lange afdronk op witte peper en al even wit fruit. Bevredigend. Ik wil nog een slok!

Wreed onderschat huis! Kudos, Tom, want je hebt een nog net iets beter vat gevonden dan wat Manny en ik op de kop konden tikken. Heerlijke Glentauchers!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2023
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 14 Year Old 2003/2018 Dun Bheagan, Sherry Cask #900235, 428 bts
Kleur: brons
ABV: 48%

 Oog

Het overgrote deel van Glentauchers gaat, samen met Miltonduff en Glenburgie, in de bekende blend Ballantine’s. Officiële bottelingen zijn op één hand te tellen, maar de onafhankelijke bottelaars kunnen relatief makkelijk de hand leggen op single casks. In 2018 lanceerde Ian Macleod Distillers deze 14-jarige van een sherryvat in hun bekende Dun Bheagan reeks. Mooi kleurtje! Het oog wil ook wat.

Donkerzoet en licht bitterzuur op de neus met toetsen van eik, gekonfijte citrusvruchten en gedroogd fruit. Iets metalig, alsof ik hem uit blik schenk. Tikkeltje old school. Zoete loempiasaus en tabaksbladeren. Dit staat mij heel erg aan.

De body is eerder licht, maar niet waterachtig. Snoeperig op karamel, kandijsuiker en citrusfruit. Hard candy. Zoetzuur, wederom. Pompelmoes sap versus gesmolten boter. Niet bepaald complex, maar desalniettemin lekker en bevredigend. Midpalate verschijnen de obligate donkerzoete toetsen als rozijntjes en een verse vijg.

De finish is niet echt lang, maar ook niet kort. Lekker zoet en zachtjes drogend.

Ik kan me voorstellen dat deze flink wat smaak zou kunnen geven aan Ballantine’s, maar ben toch blij dat hij als single cask werd gebotteld, want dit is best lekker. Dankjewel voor het sample, Dieter!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2023
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Raffaud
Regio: Frankrijk
Fles: Pineau des Charentes Raffaud Lot 66 Borderies, Malternative Belgium 2022, Borderies, #2 ‘La patisserie rouge’, 200 bts
Kleur: amber
ABV: 18%

Aardbeien

Dit is mijn allereerste tasting note van een Pineau des Charentes! Pineau zou je kunnen omschrijven als de Franse tegenhanger van porto. Het is een drank van driekwart most, versterkt met een kwart cognac! Deze is afkomstig van de familie Raffaud, cognacstokers. Toen Pieter daar afgelopen zomer de cognac Lot 66 ontdekte, viel zijn oog op nog een vat uit dat jaar. Michel en Annie hadden nog een Pineau des Charentes van dezelfde oogst liggen. ‘Nou, doe die dan ook maar,’ moet hij gedacht hebben. En gelijk heeft hij, want deze Très Vieux is smullen!

Melkchocolade, witte wijn, overrijpe aardbeien, abrikozen, sultanas en appelsienen. Gele potpourri. Honing. Hier is veel aan de gang, hoor.

Heerlijke zoet en verfrissend (ik schonk ‘m op 10°C) met een perfecte harmonie tussen enerzijds witte wijn en anderzijds cognac. Bijzonder elegant en heerlijk. Zalig zoet zonder klef of plakkerig te worden. Grootse klasse.

Zalig zoete afdronk en bijzonder fruitig tot het allerlaatste moment. Een snoepje.

Uitstekend, zeg. Enige nadeel: veeeeeeel te drinkbaar. Nu heb ik al vaker Pineau gedronken, maar deze speelt toch wel in de Champion’s League.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-02-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Raffaud
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Raffaud Lot 66 Borderies, Malternative Belgium 2022, Borderies, #20 ‘La maison rouge’, 112 bts
Kleur: brons
ABV: 50.7%

Borderies

Pieter Knapen van Malternative Belgium in Hasselt is met deze botteling al aan zijn 20^e cognac toe. Deze keer zocht hij een vat uit in de rustieke gemeente Saint-Sulpice-de-Cognac in de Borderies (tevens de kleinste cognacregio met slechts 4.000ha aan wijngaarden). Michel en Annie Raffaud – beiden gepensioneerd – wonen in een huis met gele en rode gevels (vandaar de naam en het label, dus), omgeven door hun eigen wijngaarden. Normaal verkopen zij hun eau-de-vie aan de grote cognachuizen, maar Pieter wendde al zijn charme aan om te mogen snuisteren in hun Chais, die amper 15 vaten telde. En ja, zoals het Pieter betaamt, slaagde hij er in een excellente cognac uit 1966 te pakken te krijgen. Het kleine vat van 150 liter had na meer dan 55 jaar nog slechts 78 liter – oftewel 112 flessen – te bieden.

Donkerzoete neus op gekonfijte appelsien, karamel en walnotenlikeur. Een mooie herbale toets op de achtergrond, waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Mysterieus. Na enkele minuten verschijnt er iets wat me aan – niet lachen! – cola doet denken. Hoe langer hij ademt, hoe snoeperiger hij wordt. Goed, zeg!

Goeie body en stevige aankomst. Kruidiger dan de neus deed vermoeden, waardoor hij meteen danst op de tong. Tintelend van kruidnagel, zwarte peper en zelfs wat chili en paprika. Lekker warm. En dan volgt het fruit in een explosie van snoeperige en donkere toetsen. Abrikozen, appelsienen en meer, maar allemaal gedrenkt in acaciahoning met een toefje karamel er boven op.

De afdronk is kort tot middellang, licht drogend en erg bevredigend.

Vloeibaar dessertje. Dit is er eentje voor de snoepers onder ons (Ikke, ikke!). Aanrader.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-02-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bouilleur de cru
Regio: Frankrijk
Fles: Lot 79 Grande Champagne ‘La Chaleur’, Art Malts, 63 bts
Kleur: koper
ABV: 54%

Open Haard

Van deze cognac – die Malternative Belgium bottelde voor onze goeie vriend Steven van Art Malts – weten we enkel dat hij gestookt werd door een bouilleur de cru, wat zoveel betekent als ‘een stoker van eau-de-vie op een oude ketel’ uit Angeac-Champagne, zo’n 5km ten zuiden van de stad Cognac. Gestookt in 1979 en tot 2022 op hout gelagerd, kreeg deze cognac uit de Grande Champagne het predicaat ‘La Chaleur’ (oftewel ‘de hitte’) opgeplakt. Ik mocht ‘m van Steven al eens proeven op het onvolprezen ZWVWF (Zuid-West-Vlaams whisky festival in Waregem), maar kreeg nog een flink sample mee naar huis om hem nog eens in alle rust te herproeven.

De neus is erg aromatisch. Fruitig, herbaal en uitnodigend. Ik krijg pruimen, sultanas en gekonfijte citrusvruchten, maar ook amandelen en tamme kastanjes. Er zit bovendien iets van woodsmoke in wat aan een open haard doet denken. Gezellig!

Heerlijk mondgevoel. Onmiddellijk prikkelend van de kruiden. Nootmuskaat, kruidnagel, zwarte peper. Ja, mijn mond wordt flink verwarmd. Vandaar ‘La Chaleur’. Dat wordt gevolgd door mandarijntjes, sultanas, abrikozenconfituur en amandelen. Helder, als u begrijpt wat ik bedoel. En midpalate lijkt hij aan romigheid te winnen. Wordt zelfs een tikkeltje waxy, wat ik een voordeel vind.

Maar in de lange, zoete en kruidige afdronk wordt hij plots een stuk astringenter om je mond met een zacht, perfect bittertje helemaal droog te zetten.

Uitstekend! Er zijn maar 63 flessen van en ze komen op 279 EUR per stuk. Nog verkrijgbaar bij Art Malts, maar je zal niet te lang meer moeten dralen. Bedankt Steven. En kudos met deze vatselectie!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-02-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).