WhivieBlog

Distilleerderij: Puni
Regio: Italië
Fles: Puni Alba 3 Year Old Batch 02/2016, OB 2016
Kleur: vol goud
ABV: 43%

Buonissimo

In 2010 bouwde Albrecht Ebensperger de eerste distilleerderij in Italië. Ze bevindt zich in de Alpen vlakbij Glorenza in de Venostavallei, vlak onder het drielandenpunt met Zwitersland en Oostenrijk. Ze is genoemd naar de nabijgelegen rivier Puni. De eerste spirit liep in 2012 uit de in Rothes vervaardigde koperen pot stills. In oktober 2015 kwamen de eerste releases op de markt: Puni Nova en Puni Alba. De eerste was, zoals de naam doet vermoeden, gefinisht in nieuwe eiken vaten (na een reguliere rijping op voormalige bourbonvaten). De tweede, waarvan ik vandaag batch 02/2016 proef, rijpte eerst twee jaar op Marsala vaten, alvorens een finish te krijgen op Islay vaten.

Zacht, zoete neus op geel fruit, hooi, toffee, ananasconfituur en wat florale toetsen. De rook is aanwezig, maar erg subtiel. Vanille en houtkrullen op de achtergrond. Karnemelk en stalgeuren na dik vijf minuten. Ik ben aangenaam verrast (of misschien wat het gewoon erg fout van mij om hier weinig van te verwachten).

De body is prima, hoor. Olieachtig. Het begint allemaal erg zoet – geel fruit met mirabellen en citroen op kop, gevolgd door sultanas en ananas – maar wordt snel kruidig op kaneel, saffraan en zoethout. De rook is al een pak groter dan de neus deed vermoeden en dat geeft hem wat extra gewicht. Midpalate komen er wat toetsen van hout aan te pas (woodspices, leder en snuiftabak) en krijgt hij zelfs iets umami. Rosbief? Erg aangenaam en mooi in balans, maar wel een tikkeltje alcoholisch ondanks zijn 43%.

De afdronk is middellang, zoet en kruidig met flink wat eik op het sterfbed, maar het stoort niet in het minst.

Leuke ontdekking, moet ik bekennen. Kan prima naast zijn Schotse broeders staan. Dankjewel, Johan, voor het gulle sample van deze buonissimo (= lekkere) whisky.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Puni Distillery
Via Mühlbach 2
I-39020 Gorenza BZ
Italië
+39-0473-835500
info@puni.com
https://www.puni.com/

De Eerste Italiaanse Whisky

Ten midden van de Alpen, in de Venosta-vallei, kom je in het stadje Gloreza een vreemd gebouw tegen. Een architecturale kubus, zeg maar. In dit gebouw werd de allereerste Italiaanse whisky distilleerderij neergepoot: Puni, genoemd naar de nabij gelegen rivier. Albrecht Ebensperger begon aan zijn avontuur in 2010.

De bouw nam twee jaar in beslag en op 24 februari 2012 liep de eerste spirit uit de in Rothes, Schotland, gebouwde koperen pot stills. Deze staan in een ruimte van kubieke meters onder de grond. Enkele maanden later ging het indrukwekkende bezoekerscentrum open. Ze bieden verschillende types van rondleidingen en tastings aan. In oktober 2015 lanceerden ze hun eerste twee flessen: Puni Nova en Puni Alba.

Alpen

Voor de productie van hun malts, maken ze bij Puni gebruik van gerst die ze zowel in Italië als in Beieren, Duitsland, aankopen. Daarnaast distilleren ze ook van in Schotland aangekochte geturfde mout. Naast bourbon en sherryvaten, maken ze ook gebruik van Italiaanse wijnvaten en voormalige Islay-vaten uit Schotland.

Naar eigen zeggen is het pure water uit de Alpen ideaal om een bijzonder whisky te stoken. Het water is afkomstig uit het nabijgelegen Stelvio National Park, zacht en puur. Het klimaat in Zuid-Tirol betekent warme zomers en koude winters, wat de rijping ook bevordert.

Range

De flessen zien er bijzonder uit. Puni liet ze ontwerpen door designer Christian Zanzotti, die een evenwicht zocht tussen een moderne interpretatie van een whiskyfles en de Italiaanse affiniteit met fijn ontwerp.

De core range bestaat vandaag uit de Puni Gold (first fill bourbon), Puni Sole (bourbon en PX), Puni Vina (Marsala) en Puni Alba (Marsala & Islay). Daarnaast zijn er ook enkele limited editions, zoals de Puni Arte en Puni Aura. Deze laatste wordt een nieuwe reeks van malts op vatsterkte.

Distilleerderij: Bimber
Regio: UK
Fles: Bimber 2016 Oloroso Cask Batch #3, OB 2020, Ex-Oloroso Sherry Cask, 980 bts
Kleur: vol goud
ABV: 51.4%

Londen

Dit is nog maar mijn tweede ontmoeting met de jonge distilleerderij uit Londen en de eerste viel al best mee. Deze Oloroso Cask was één van de hoogtepunten van mijn online tasting ‘New Kids on the Block’ en hieronder kan je lezen hoe dat komt.

De neus komt erg geparfumeerd over in eerste instantie. Na wat ademen vertaalt zich dat naar flink wat hout, maar ook zoete toetsen als van gestoofde aardbeien en geroosterde amandelen. En hoewel hij zijn jonge leeftijd niet echt kan verbergen (er zit nog iets scherp aan), is dit toch al een erg mooie malt op de neus. Indrukwekkend voor een malt die jonger is dan 4 jaar, alleszins.

Hij is lekker romig op de tong en onmiddellijk lekker zoet, maar met wat kruiden. Ik denk aan kardemom en kruidnagel. Ik krijg ook iets van roggebrood en rozijnen. En de sterkte is prima, hoor. Hier hoeft geen water bij.

De afdronk is zijn troef. Die is lekker kruidig en daardoor warm, duurt lekker lang en laat je achter met een droge, maar heerlijke zoetgevulde mond.

Bimber geniet een beetje van een hype, zeg maar – en dat is voor mij eigenlijk al reden genoeg om sceptisch te zijn. Maar na het proeven van deze malt kan ik niet anders dan toegeven dat ze daar goed bezig zijn in Londen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bimber Distillery
56 Sunbeam Rd, Park Royal
London NW10 6JQ
UK
+44 (0) 20 3602 9980
info@bimber.co.uk
https://www.bimberdistillery.co.uk/

Londen

Bimber werd opgericht door een gezelschap van whiskyliefhebbers die zich willen onderscheiden van de rest door gebruik te maken van traditionele methodes, zoals gerst van één enkele boerderij, het maischen met de hand, langzame fermentatie in zelfgemaakte houten washbacks en het ter plekke bottelen. Maar vergis u niet: we zijn hier niet in Schotland, maar wel aan de rand van de Engelse hoofdstad!

Op 26 mei 2016 werd het eerst vat te slapen gelegd om in september 2019 als ‘The First’ op het publiek losgelaten te worden. De 1.000 genummerde flessen waren op drie uur uitverkocht. De rest is, zoals dat heet, geschiedenis, zij het in dit geval wel een erg korte. Maar Bimber kon van meet af aan op een schare volgelingen rekenen en het oprichten van de Bimber Klub liet niet lang op zich wachten.

Single Farm

Ze gebruiken enkel Engelse tweerijengerst, Concerto en Laureate, van zogenaamde Single Farm Origin, van een boerderij in Hampshire, nl. Fordham & Allen. Deze worden dan bij Warminster Maltings gedroogd op een moutvloer. Fermentatie neemt maar liefst 7 dagen in beslag, wat resulteert in een lichte en fruitige spirit. De twee koperen pot stills, Doris en Astraeus – beiden met een capaciteit van 1.000 liter, zorgen voor veel kopercontact. De middenloop wordt op zo’n 72% ABV verzameld.

Deze gaan in voornamelijk voormalige bourbon en sherryvaten. Bimber beschikt overigens over een eigen kuiperij. Het grillige Londense klimaat (koude winters, warme zomers) zorgt voor veel interactie.

Range

Alle releases van Bimber noemen ze ‘fruit forward’. De lichte, fruitige stijl is hun handelsmerk. Voorlopig wordt er nog geen leeftijdsaanduiding gebruikt op de flessen. De range bestaat momenteel uit ‘The First’, Re-Charred Oak Casks, verschillende batches van Ex-Bourbon Cask en Ex-Oloroso Cask releases, enkele single casks en uiteraard een heleboel Distillery Exclusives.

Bovendien is er ook nog de Bimber Klub, waarvoor met de regelmaat van de klok ook een speciale release op de markt komt.

Distilleerderij: Brora
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Brora Triptych: Elusive Legacy 1972, Age of Peat 1977 & Timeless Original 1982, 500ml, 300 bts
Kleur: goud, vol goud, oud goud
ABV: 47.5%, 48.6% & 42.8%

Triptiek

Om de heropening van de legendarische Brora distilleerderij te vieren, lanceert Diageo een erg exclusieve set met drie historische malts. Op 19 mei 2021 werd het eerst vat met de nieuwe spirit te slapen gelegd – een jaar later dan gepland, maar we weten allemaal waar dat aan ligt. De heropening wordt uiteraard in stijl gevierd met deze Brora Triptych, een erg exclusieve set – gelimiteerd tot slechts 300 stuks – met drie flesjes van 50cl met het gouden goedje, zijnde een 48-jarige Elusive Legacy uit 1972, een 43-jarige Age of Peat uit 1977 en een 38-jarige Timeless Original uit 1982. Elk vertegenwoordigen ze een belangrijke mijlpaal voor de distilleerderij. Helaas zou ik een zoveelste hypotheek op de woning moeten nemen mocht ik mij zo’n prachtige set in huis willen halen, want de kostprijs is £30.000 pond – oftewel zo’n 35.000 EUR, Brexit shenanigans niet inbegrepen. Maar naast liquid history krijg je dan ook een persoonlijke uitnodiging voor een exclusieve rondleiding in de nieuwe distilleerderij. Ik had het geluk om deze drie uitzonderlijke malts te kunnen proeven. Dat doen we van jong (for lack of a better word) naar oud.

Brora 38 Year Old 1982 Timeless Original

De jongste (ha!) in de set is een vatting van malts uit het laatste volledige productiejaar, toen Brora opnieuw een traditionele licht-geturfde malt produceerde.

De neus is heerlijk fruitig, bijna tropisch en doet me in eerste instantie denken aan Clynelish op steroïden. Perzik, abrikozen, citroengras, appelsienzeste, rijpe kruisbessen, munt, kaneel, hint van leder en honing, zachte tuinkruiden en thee. Lekker waxy, hoor. Complex? Het woord werd uitgevonden voor deze neus.

Komt verrassend stevig binnen, moet ik zeggen. Opnieuw bijzonder waxy en fruitig. Het wordt nu echt wel tropisch op perzik en abrikozen die langzaam maar zeker de gedroogde toer op gaan. Maar ook mooie – bijna typische – citrustoetsen als yuzu. Excellent. En ja, je ontwaart nog een beetje turf, zij het erg subtiel.

Lange, zoete, erg romige afdronk.

Geweldige Clyneli…. Excuus – Brora!

91/100

Brora 43 year Old 1977 Age of Peat

Dit is een vatting van malts uit 1977 (het jaar dat Star Wars op het zilveren doek verscheen en ondergetekende als 7-jarige snuiter niet uit de bioscoop weg te jagen was, maar dit terzijde). De naam zegt het al, dit is een Brora uit de periode dat er zwaar geturfde malt gestookt werd om te kunnen blijven voldoen aan de grote vraag van de blenders.

Oh, da’s iets helemaal anders op de neus. Het begint met wat plasticine en verf – the good kind – alvorens er flink wat leder, thee, bijenwas en citroengras aan te pas komen. Mooie aardse toetsen – de weggerijpte turf? – aangevuld met peterselie en iets wat me aan dennenappels en amandelen doet denken. Origine chocolade? Koude assen, hooi, menthol en een licht zilte toets. Man, man, man, wat is me dat lekker, zeg!

Op de tong is het een explosie van smaak. Erg gelaagd en elegant. Bijenwas, ananas, appel bedekt met een zacht rokerig dekentje. Warm. Kaneel en theeblaadjes. Flink wat aardse toetsen. Licht drogend en hemels. Woorden schieten te kort.

Lange, subtiele, bijna delicate afdronk op aardse toetsen en absoluut geweldig.

Deze Brora is erg sexy. Ik ben compleet van mijn sokken geblazen.

93/100

Brora 48 Year Old 1972 Elusive Legacy

Deze 48-jarige is de oudste Brora ooit gebotteld. Bovendien werd in 1972 niet bepaald veel gestookt in deze distilleerderij. Een uniek moment op een uniek moment, me dunkt. U snapt wat ik bedoel.

OMFG! Dat is niet normaal! Aan de ene kant weer die typische tropische toetsen met ananas en citrusfruit (bergamot), maar aan de andere kant wat hooi en stalgeuren. Uitstekend! En dan een geweldige maritieme toets. Ja, een ziltje wat we even aan kreeft doet denken – ik ben niet aan het zeveren! Scheepstouw tegenover Oil of Olay. Rubberen laarzen tegenover frisse munt. Peterselie tegenover zeewier. Complex in het kwadraat.

Lekker old school – maar dat is een open deur intrappen, natuurlijk. Zachte toetsen van appel en kruidenthee, flink herbaal en wederom dat ziltje dat me echt aanstaat. Pruimtabak met munt. Minder waxy dan zijn voorgangers, maar nog steeds lekker romig en zacht geturfd. Hij blijft maar geven, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt.

De subtiele afdronk die lekker warm is, erg minty en romig doet me beseffen dat ik net één van de lekkerste whisky’s ooit heb geproefd. Om stil van te worden.

En zo wordt mijn persoonlijke top tien weer door elkaar geschud, want deze komt met stip binnen op de tweede plaats (ex aequo met de Port Ellen 39 Year Old 1978 Untold Stories).

95/100

Mijn god! Wat een absoluut voorrecht om deze malts te kunnen proeven. Onbetaalbaar en legendarisch, geproefd in erg goed gezelschap op een zonovergoten terras. Dat zijn uiteraard allemaal elementen die bijgedragen hebben aan de belevenis. En ja, het is machtige whisky. Superlatieven schieten te kort. Mijn bankrekening helaas ook.

Geproefd door Mark Dermul op 28-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenallachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenallachie 12 Year Old 2008/2021 for Wine4You, Chinquapin Barrel #6915, 258 bts
Kleur: koper
ABV: 58.6%

Uberfruity

Nog een Chinquapin barrel van GlenAllachie en deze keer geselecteerd door Wine4You, de excellente shop in Bonheiden bestierd door de immer sympathieke Ivo Drabs. Wetende met welke kennis van zaken Ivo kan uitpakken, verwacht ik me aan een knaller van een whisky.

Holy Guacamole, wat een zalige neus! Rozijnen, amandelen, karamel, bloedappelsien, ananas op de barbecue, overrijpe banaan, vijgen, dadels en hints van Italiaanse espresso. Mijn god, hier kan ik makkelijk een kwartier mee bezig zijn alvorens zelfs nog maar de neiging te krijgen om een slok te nemen. Als hij dat op smaak kan volhouden, hebben we een kampioen in ons glas.

Olieachtig en rond, rijk en erg gelaagd. Ik ben vanaf de eerste slok al erg onder de indruk. Rozijnen, dadels, verse vijg, banaan, appelsien, abrikoos, perzik… het houdt niet op. Uberfruity op een bedje van warme kruiden die de malt gewicht én karakter geven. De tweede slok verraadt een weergaloze diepgang op sigarenkistje, pruimtabak, Tunesische confituur en licht aangebrande suikers. Doet heel even zelfs aan rum denken met flink wat mokatine. Man man man, wat een lekkere malt, zeg. Water, zegt u? Ik ben toch niet gek?

De afdronk duurt een eeuwigheid, blijft sappig en aromatisch en doet me verlangen naar nog een slok. Karamel en chocolade op het sterfbed.

Ik heb zonet mijn lekkerste GlenAllachie ooit geproefd. Pakweg 90 EUR. Bedankt voor het sample, Ivo. Niet dat ik ooit aan je getwijfeld heb, maar hiermee bewijs je eens te meer dat je weet wat een goeie whisky is!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenallachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenallachie 11 Year Old 2008/2019 for Belgium by Gos and Battle & More, Chinquapin Barrel #6875, 278 bts
Kleur: oud goud
ABV: 55.4%

Chinquapin

Tot voor kort had ik nog nooit van Chinquapin gehoord, maar het blijkt een witte eik te zijn uit Noord-Amerika, verwant aan de kastanjeboom. Drankenhandel Gos uit Heers (in de buurt van Sint Truiden) bottelde dit single cask – ondertussen uitverkocht volgens hun website – uit 2008. Blijkbaar hebben ze nog wel een Sauternes Cask van GlenAllachie. Soit, wij proeven dit Chinquapin single barrel op vatsterkte dat reeds in 2019 werd gebotteld.

Erg aromatische neus op appelsienen, rozijnen, cederhout en karamel. Hint van anijs, zoethout en gekonfijte gember. Flink wat vanille en een beetje kaneel. Verse vijgen en jonge appels. Erg, erg goed.

Olieachtig en fris op de tong. Behoeft geen water. Vooral citrusfruit nu. Denk appelsienen en heldere yuzu. Abrikozen komen groots opzetten, terwijl de kruiden langzaam maar zeker je mond in vuur en vlam zetten. De speekselklieren gaan in overdrive. Opnieuw vijgen. Gesuikerde appelsienschillen. Hint van pruimtabak. Rozijnen bij de vleet. Midpalate verschijnt het hout, wat hem gewicht geeft en licht drogend maakt.

De afdronk is erg lang, warm en kruidig met flink wat karamel en sappige bloedappelsien die de tannine tegengas geeft.

Wow, dat was een indrukwekkende malt van een distilleerderij die niet zo vaak op mijn radar verschijnt.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenallachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenallachie 12 Year Old 2008/2020 First Cask, Whisky Import Nederland, Sherry Butt, 350 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57.8%

Krieken

Whisky Import Nederland – kortweg WIN – kon de hand leggen op een sherry butt dat werd afgevuld met spirit van de GlenAllachie distilleerderij in 2008 en gebotteld op vatsterkte in 2020 in hun First Cask reeks. Prachtig kleurtje, overigens.

Dat moet wel een erg actief sherryvat geweest zijn, want er blijft op de neus niet zo heel veel over van het distilleerderijkarakter. Dat neemt niet weg dat de neus heerlijk is. Donkerzoet op krieken, zwarte bosbessen, rabarberconfituur en pruimen. Origine chocolade en pecannoten. Nootmuskaat, kruidnagel en iets van meubelpoets. Hint van rode vetersnoep ook. Mooi!

Romig, bijna stroperig, op de tong. Mierzoet en erg kruidig met flink wat groene toetsen, als u begrijpt wat ik bedoel. Allerhande bessen en wederom krieken (niet te verwarren met kersen). Hoestsiroop, noten, cacao en kruidnagel. Hint van vers gebrande koffie en chocolade.

De erg lange, warme afdronk wordt wel plots heel bitter van de eik, maar dat kan de pret al lang niet meer bederven.

Ik heb hier erg van genoten. Bedankt voor het sample, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenallachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenallachie 11 Year Old 2008/2020 for Premium Spirits Belgium, Virgin Oak Barrel #469, 270 bts
Kleur: amber
ABV: 57.3%

Premium

Nog niet zo gek lang geleden werd Glenallachie – sorry, GlenAllachie – overgenomen door Billy Walker, maar dit is een distillaat van voor zijn heerschappij. Gestookt in 2008 en op vatsterkte gebotteld door Belgisch importeur Premium Spirits. Het betreft een virgin oak barrel dat 270 flessen opleverde.

Op de neus is het een heerlijk stoofpotje van allerhande geel en oranje fruit. Mango, ananas, peren en bloedappelsien. Het geheel is besprenkeld met een karrenvracht aan kruiden, wat hem warmte en breedte geeft, als u begrijpt wat ik bedoel. Erg mooie neus.

Lekker olieachtig en bijzonder fruitig. Zeg maar tropisch. Maar wel erg kruidig. Ik hap even naar adem. Zwarte peper, kruidnagel, nootmuskaat, gember, zoethout, het houdt niet op. Maar de balans blijft goed behouden. Het fruit lijkt erg sappig en zoet, wat dit een echt snoepje maakt.

De afdronk is lekker lang en warm, zoet en kruidig.

Een toppertje van GlenAllachie, zoveel is zeker. Een prima keuze van Premium Spirits. Zo’n 85 EUR en nog makkelijk verkrijgbaar. Aanrader.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De laatste tasting van de reeks werd dan weer door Springbank georganiseerd. Op vrijdag 14 mei 2021 zat ik er weer klaar voor. Het spannende aan deze tasting was natuurlijk het feit dat het een preview was van de sherry cask releases van Springbank die gepland staan voor volgend jaar. Begin dus maar al te sparen, zou ik zeggen. Presentatoren van dienst waren Nicole Lindsay en Findlay Ross die voor de gelegenheid hun kamp in het stillhouse hadden opgeslagen. Opvallend genoeg proefde Findlay – die in de productie werkt – zelf niets.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.

Springbank Oloroso 9 Year Old – 58.3%

Deze malt rijpte 9 jaar lang op een oloroso vat en is wat mij betreft nu al een klassieker. Kalk, jute, kiezels, aarde en heerlijke zoete toetsen van dadels, pruimen, rozijnen en Christmas cake. Komt stevig binnen met zijn 58.3%, maar behoeft toch geen water. Dit wordt een bestseller zonder enige twijfel.

Springbank Manzanilla 4 Year Old – 57.9%

Na 2 jaar in een refill bourbonvat werd deze voor nog eens 2 jaar overgestoken naar een Manzanilla vat. Op de neus lijkt het wel gesmolten boter, aangevuld met wat suikerspin en citroensap. Erg goed, hoor! Op smaak wordt hij zelfs wat snoeperig, maar krijgt hij ook een zilt randje. Werkt erg goed. Bijzonder smaakvol na amper vier jaar, als u het mij vraagt.

Springbank Fino 5 Year Old – 59.1%

Na 3 jaar op een refill bourbonvat, mocht deze nog eens 2 jaar doorbrengen op een Fino vat. Eveneens lekker vettig op de neus, met boterbollen en toffee. Lijkt sterk op de Manzanilla, maar nog een beetje lichter, als u begrijpt wat ik bedoel. De Fino is wel erg uitgesproken op smaak en ik vind het een voordeel. Iets droger ook. Ze passen perfect bij elkaar. Zalige afdronk, overigens.

Springbank Amontillado 6 Year Old – 58.0%

Deze bracht slechts 2 jaar door op een Amontillado vat, na eerst 4 jaar te hebben geslapen op een refill bourbonvat. Erg lekkere neus waarbij de typische Springbank karakteristieken worden opgeleukt met hazel- en walnoten. Iets zoeter op quasi tropisch fruit dan de Manzanilla en Fino en een mooie, dessert-achtige afdronk. Heerlijk.

Springbank Palo Cortado 7 Year Old – 56.9%

We bouwen op. Eerst 5 jaar op een refill bourbonvat en dan nog eens 2 jaar op een Palo Cortado vat. Opnieuw een pak zoeter dan zijn voorganger met bruine suiker en fruitpap. Zelfs een beetje baby-adem. Lekker olieachtig, bijna stroperig, fruitig met een zacht bittertje als van pompelmoes. Het werkt heel erg goed met het licht geturfde karakter van Springbank.

Springbank Pedro Ximénez 8 Year Old – 57.1%

Tot slot kregen we deze malt die eerst 6 jaar op een refill bourbonvat had geslapen en dan nog een finish kreeg van 2 jaar op een PX vat. Donkerzoet en delicieus, maar de PX heeft niet de bovenhand gekregen, zoals het hoort. Het maakt deze Springbank zelfs een tikkeltje funky. Op smaak is het wel erg zoet, maar wederom niet over de top. Man, wat is dit lekker, zeg. Een Springbank dessertje!

In elke whisky was het DNA van Springbank onmiskenbaar – top! – maar de verschillende sherryvaten hebben een heel duidelijke verschillende invloed gehad op zowel de geur als de smaak van deze malts. Maar stuk voor stuk waren ze echt goed! Ik beken: de Palo Cortado was mijn favoriet. Die ga ik in huis halen.

Wat een toptasting, zeg. Blij dat ik dit kon meemaken.

May the Malt be with you!

Op donderdag 13 mei 2021 keerde ik weer naar Cadenhead’s Facebook-kanaal voor alweer een erg interessante tasting. Recent Highlights, dat klinkt veelbelovend, toch? Jenna McIntosh, Cameron McGeachy en Ranald Watson waren de presentatoren van dienst.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.

Glenallachie-Glenlivet 12 Year Old 2007 Whisky Shop Berlin – 61.7%

Deze Glenallachie die op een sherry butt rijpte, werd speciaal gebotteld voor de Cadenhead Shop in Berlijn. Gesmolten boter en gezouten karamel, flink wat hout en een hint van crème brûlée. Maar relatief scherpe neus, hoor. Op smaak doet hij me even naar adem happen, maar eens de malt genesteld op je tong valt op dat het een gevecht is tussen zoete en zilte toetsen met geel fruit en witte chocolade, maar ook flink wat hout. Lange, drogende finish. Ik beken, ik ben hier niet kapot van en vind het ook een vreemde keuze om deze helemaal vooraan te zetten, gezien het alcoholpercentage.

Jura 11 Year Old 2009 Authentic Collection – 55.2%

Deze werd slechts enkele maanden geleden gebotteld in de Authentic Collection. Heel apart, hoor. Groots en umami, maar volgens mij niet voor iedereen. Hint van kaas, wat ik vaak heb bij Isle of Jura. De invloed van het sherry butt is wederom erg beperkt. Op smaak is hij zoet versus zilt met wat wit fruit, maar voor de rest naar mijn mening relatief eenvoudig. Wat peperkoek, gekonfijt fruit en flink wat moutsuikers. De middellange afdronk, daarentegen, verrast me aangenaam met een snoeperig kantje dat me aan cola-flesjes doet denken.

Fettercairn 31 Year Old 1988 Authentic Collection – 54.7%

Deze is toch wel een pak ouder dan de eerste twee en rijpte bovendien op een bourbon hogshead. Gestookt in het jaar dat ik mijn rijbewijs haalde en gebottelt in 2020. Flink vegetale neus met groene appeltjes en rabarber, amandelen en zelfs wat balsamico, maar ook hints van mirabellen, kruisbessen en ananas. Erg old school op smaak. Fruitig, elegant en licht drogend. Erg lange finish die een tikkeltje waxy lijkt. Toppertje, maar niet goedkoop natuurlijk. Zo’n 300 EUR. Maar wel een uitstekende malt!

Paul John 7 Year Old 2011 World Whiskies – 55.4%

In mei 2019 leverde een bourbon hogshead maar liefst 348 flessen van dit goedje op. Deze Indische malt offreert flink wat kruiden van het hout, noten, munt, een zuchtje turfrook en hoestsiroop. Tikkeltje umami, ook. Komt stevig binnen en in eerste instantie moet ik aan rum denken in plaats van whisky. Wederom flink wat kruiden, noten, kinine op een bedje van tropische vruchten. Lange, warme finish met een bittertje op het sterfbed. Apart, maar wel een schoolvoorbeeld van Paul John.

Highland Park 28 Year Old 1992 Whisky Shop Milan – 58.7%

Goh, je zal maar het geluk hebben in Milaan te wonen. Want deze heerlijke Highland Park werd speciaal voor de Cadenhead Shop aldaar gebotteld. De neus begint eerder gesloten, maar het DNA van HP schermert wel goed door, wat betekent dat het sherryvat slechts een lichte invloed gehad heeft. Ik vind dat helemaal niet erg. Abrikozen, appelsien, melkchocolade met tegelijkertijd een lichte rokerigheid en een ziltje. Op smaak is hij verrassend zacht. Honing, heide, wit fruit, geel fruit… ja, dat is toch lekker, hé… Zucht. Ik kan me geen £400 veroorloven voor dit flesje, sorry. Blij dat ik ‘m geproefd heb, dat staat vast.

Ledaig 12 Year Old 2008 Authentic Collection – 55.8%

Dit is ook een erg recente botteling (02/2021) en zit dus ook in de nieuwe fles die nu gebruikt wordt voor de zogenaamde Authentic Collection. Een lekker vuile Ledaig, hoor. En verstoken van fruit, maar des te meer toetsen van BBQ, gerookte vis, gebakken ajuin en modder. Flink umami, hoor. Op smaak komt daar dan vanilla en citroen aan te pas, wat hier een erg typische Ledaig van maakt. Laat ik daar nu net ook erg tuk op zijn. Lange, rokerige afdronk.

Nou, dat was best leuk en interessant en de Fettercairn en Highland Park waren toppers wat mij betreft, maar ik beken dat het lang niet allemaal spek naar mijn bek was.

Voldaan sloot ik de laptop na de tasting af en kroop onder de wol, want morgen zou er nog een vierde en laatste tasting aan komen. Phew!

May the Malt be with you!

Op woensdag 12 mei 2021 nam ik deel aan alweer boeiende tasting, die door David Allen en Nicole Lindsay gepresenteerd werd vanop de moutvloer bij Springbank. Ik herinner me Nicole als de lieftallige gids bij Kilchoman tijdens ons bezoek in 2017, maar dit terzijde. In deze tasting zouden we zes malts proeven: 3 speciaal geselecteerd voor de Online Tasting Week en drie releases die er binnen kort zullen aankomen.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.

Hazelburn Online Tasting Week 15 Year Old – 54.9%

Hazelburn is de triple gedistilleerde malt van Springbank. Deze komt wel erg stevig binnen om mee te starten, maar is wel een schoolvoorbeeld van Hazelburn. Dirty, maar erg zoet. Elegant en zacht, maar ook olieachtig. Lekker funky op smaak met flink wat sherry invloeden die hem heerlijk zoet houden. Lange afdronk.

Hazelburn 21 Year Old, b. 2021 – 46%

Deze 21-jarige is minder uitgesproken, maar minstens even elegant. Het is een vatting van 70% sherry- en 30% bourbongerijpte Hazelburn en zal later dit jaar gebotteld worden. Als je hem even laat ademen krijg je zelfs wat tropisch fruit naast de typische kiezeltjes en jute zakken. Goeie afdronk, trouwens.

Springbank 12 Year Old Cask Strength Batch 22 – 55.4%

Ik vond Batch 21 alvast fantastisch, maar dat was een vatting van 45% sherry, 25% bourbon, 25% burgundy en 5% porto, terwijl deze 22^e batch eenvoudigweg 50% sherry en 50% bourbon is. Dat zorgt er wel voor dat deze meer aanleunt bij het bekende distilleerderijkarakter. Hij ruikt waxy op wit fruit en citrus met natte aarde en jute. Lekker dirty en funky zoals je van Springbank mag verwachten, maar verrassend helder en snoeperig zoet ook. Zalige Springbank, echt waar.

Springbank Online Tasting Week 8 Year Old – 56.5%

Deze Springbank werd speciaal gebotteld voor deze tasting en betreft een malt die eerst zes jaar rijpte op refill bourbon en dag nog twee jaar mocht doorbrengen op een PX vat. Zo’n donker kleurtje… Dit resulteert in een donkerzoete neus met flink wat stalgeuren, groene tuinkruiden en eucalyptus. Wat lekker! Hij drinkt gevaarlijk makkelijk, hoor. Het DNA van Springbank blijft overeind, maar krijgt hier wel flink wat donkerzoete toetsen van de PX. Erg kruidige en bijzonder lange afdronk. Jongens toch, wat een whisky!

Longrow Online Tasting Week 17 Year Old – 50.5%

Deze Longrow werd eveneens speciaal voor deze tasting gebotteld. Hij mocht zijn hele leven doorbrengen in een rum-vat, wat deze geturfde malt een mooie zoete twist geeft. Flink wat aardse toetsen met tropisch fruit in de mix, inclusief ananas. Komt wel stevig binnen en wordt meteen erg rokerig, maar het werkt erg, erg goed. Dit is genieten, hoor. De afdronk duurt een eeuwigheid.

Longrow Red 14 Year Old 2022 Release – 52.7%

De Longrow Red begint stilaan toch wel een cult-whisky te worden, als u het mij vraagt. Als afsluiter van deze tasting kregen we een preview van de volgende release, die begint 2022 zal gelanceerd worden. Hij rijpte eerst 11 jaar op bourbon- en sherryvaten en werd dan nog 3 jaar lang gefinisht op Pinot Noir wijnvaten uit Nieuw-Zeeland. En ook deze is er weer boenk op. Jute zakken vol met donker, zoett en rood fruit, wat citrus op smaak, maar ook karnemelk en tuinkruiden met een zilt randje en een heerlijk rokerige afdronk. Erg bevredigende malt en prima afsluiter van deze tasting.

Goh, dit was echt wel een topavondje, hoor. Er was niet één malt bij die ik maar gewoontjes vond. Ze waren stuk voor stuk erg goed met de Hazelburn 21 en de nieuwe Longrow Red als hoogtepunten. Dat valt dan goed mee, toch? Die worden immers binnenkort beschikbaar voor het grote publiek.

May the Malt be with you!

Op dinsdag 11 mei 2021 nam ik deel aan deze boeiende tasting. Ze werd rechtstreeks vanuit het warehouse bij Cadenhead’s in Campbeltown uitgezonden. De presentatie was in handen van Cameron McGeachy en Jenna McIntosh.

We kregen in relatief snel tempo zes erg uiteenlopende malts voorgeschoteld van releases die later op dezelfde avond in de verkoop zouden gaan.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.

Irish 10 Year Old 2006 – 48.8% – £75

Deze jonge Ier van een niet-nader genoemde distilleerderij rijpte in een ex-Caroni rumvat sinds 2018. U vind het vast vreemd dat deze 10 jaar is op het label, terwijl hij toch veel ouder is. Maar dat heeft te maken met het feit dat enkel de jaren dat hij in Ierland lag te rijpen op de teller worden gezet. Uitstekende, erg frisse en fruitige neus met een bijna stroperig mondgevoel. Zoet, zoeter, zoetst. Een crowd pleaser!

Inchmurrin 24 Year Old 1996 – 48.7% – £115

Deze Inchmurrin rijpte op een bourbon hogshead en is één van de malts die de veelzijdige Loch Lomond distilleerderij produceert. Ik vond hem erg gesloten starten en kreeg vooral karton en marsepein op de neus, maar ik ben er verre van tuk op. Ook op smaak vond ik het eerlijk gezegd maar niks. Slechts een tikkeltje fruitig en nogal ‘hard’, als u me begrijpt. Pas in de finish vond ik er wel iets in zitten, maar het bleef wel de vreemde eend in de bijt vanavond. Not my cuppa.

Cadenhead’s Anomaly Blended Malt – 49.4% – £75

Deze blended malt is een buitenbeentje. Afgezien van het feit dat hij eigenlijk groen is (gene zever, iemand grapte zelfs dat hij de kleur had van ‘Hulk’s piss’) bevatte hij ook flink wat cask sediment. Het volledige verhaal er achter is zelfs onduidelijk voor de mensen bij Cadenhead zelve, maar het jaartal 1987 is wel gevallen. Maar lekker op de neus met flink wat fruit en zoetigheid. Toffee, rood fruit, chocolade, ahornsiroop. Goed spul. Lekker succulent op smaak, maar wordt dan plots wel heel erg droog met zelfs een flink bittere afdronk. Maar ik kon me er zeker in vinden.

Tomatin 10 Year Old – 53.7% – £55

Re-racked in PX in 2019, dus wellicht een distillaat van 2010 of 2011. Prachtig kleurtje, dus een actief vat geweest. En dat vertaalt zich op smaak op flink wat donkerzoete toetsen en flink wat kruiden, maar hij vertoont ook heel wat herbale kantjes. Moet zelfs even aan groentenbouillon denken. Ananas en aardbeien in een stoofpotje. Lekker, absoluut.

High Coast 7 Year Old – 61.8% – £60

De Zweedse High Coast distillery heette tot voor kort Box Distillery (maar Compass Box deed hier moeilijk over). Het is een mix van geturfde en ongeturfde mout en rijpte op een voormalig bourbon vat. Flink wat hout en iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Ook hints van kokosnoot en een pas gedoofd vuur. Op smaak komt daar toch heel wat bij kijken wat ik niet gewend ben van whisky. Plasticine, verbrand plastic, natte hond, rice crispies en potloodslijpsel. De moeilijkste van de avond, maar hij kon me toch bekoren.

Caol Ila 15 Year Old 2006 – 54.6% – £100

Ik ging er van uit dat deze Caol Ila goed ging zijn, want er bestaat geen slechte, toch? En die verwachting was volkomen terecht. Lekker maritiem, zilt, brak, peaty met stokvis en zeewier. Citrus en vanille op smaak, bedolven onder het maritieme, zilte karakter. Uitstekend gewoon en mijn favoriet van de avond.

Leuke tasting. Geen echte uitschieters, toegegeven, maar allemaal goed spul (met uitzondering van de Inchmurrin dan). Maar aan de comments te zien  die over het scherm vlogen, zullen flink wat van de flessen na afloop van de tasting wel snel de deur uitgegaan zijn. Met de Brexit perikelen van vandaag de dag moet een fles al heel, heel erg goed zijn alvorens ik nog iets uit Schotland laat over komen. Ik kijk alvast uit naar de Springbank tasting van morgen.

May the Malt be with you!

Tomintoul is een distilleerderij die niet al te vaak op mijn radar verschijnt, moet ik bekennen. Van de bijna 5.000 whisky’s die ik al proefde, waren er maar 20 Tomintoul bij. Kan je nagaan. Ik was dan ook wat blij toen Cinoco me vroeg of ik wilde deelnemen aan de online masterclass die door niemand minder dan Global Brand Ambassador Iain Forteath zou gepresenteerd worden. En of ik het zag zitten om als co-commentator op te treden? Count me in! Plaats en tijd van het gebeuren? Maandag 24 mei om 20u via Zoom. Ah, ja, tegenwoordig is het vooral online dat het gebeurt, natuurlijk. Ik ben het ondertussen meer dan gewoon en vind het best aangenaam om vanuit mijn luie zetel lekker spul te kunnen proeven.

Chris Lauriers was de ceremoniemeester die één en ander inleidde en technisch de touwtjes in handen hield. Na een korte introductie konden we aan de slag.

Tomintoul is een relatief jonge distilleerderij, gebouwd in 1964 nabij het gelijknamige dorp op de hoogste plek in de Speyside en betrekt een deel van haar productiewater van de Ballantruan Spring. Die naam doet wellicht een belletje rinkelen, want is ook de geturfde versie van Tomintoul, verkrijgbaar sinds 2005. Maar die stond vanavond niet op het programma.

Sinds 2000 is de distilleerderijen in handen van Angus Dundee Distillers Ltd. Het overgrote deel verdwijnt nog steeds in blends (vooral die van Whyte & Mackay), maar sinds 1974 is Tomintoul ook als single malt verkrijgbaar. Wij proefden daar vanavond 6 voorbeelden van.

Hieronder mijn – weliswaar beknopte – tasting notes:

Tomintoul 10 Year Old – 40%

Zacht en toegankelijk op appelbeignets, vanille, karamel, hooi rond een moutig hart. Mooie verderzetting met een handjevol noten. Een aperitiefje zonder kapsones. Middellange afdronk met een pepertje. Kaarterswhisky, ontbijtwhisky… Iain noemde het een picknick whisky. Erg toegankelijke en prettig geprijsd.

Tomintoul Seiridh Oloroso Limited Edition – 40%

Seiridh is een oud Schots woord voor sherry. Het is geen sherry bom, hoor, maar wel lekker licht op pomme d’amour, Werther’s Echte en leder, praliné en mokka. Romig, mierzoet en snoeperig (rode vetersnoep), gebakken appels met wat kaneel en een zachte kruidigheid. Lange afdronk op appelcake en koffie.

Tomintoul 12 Year Old Oloroso Cask Finish Limited Edition – 40%

Voor deze release werden vaten, die normaal voor de 10-jarige zouden kunnen dienen, nog twee jaar op sherryvaten gestoken. De invloed is veel groter dan die van de Seiridh. Bloedappelsienen, kersen, kruisbessen en chocolade. Erg lekker. Perfect in balans. Zoet en fruitig versus droog en tannisch. Lange, warme, kruidige finish op sultanas. Prima dram!

Tomintoul 16 Year Old – 40%

Flink wat first fill bourbonvaten werden gebruikt voor de compositie van deze 16-jarige. Pannacota, crème brûlée, vanille, kokosvlees, LU-koekjes, peren, Frosties en een hint van walnoten. Dat wordt mooi verdergezet op smaak, met een pepertje en tamme kastanjes.

Tomintoul Cigar Malt Parejo – 43%

De gastheer van vanavond, Iain, werd onlangs tot Master Blender aangesteld en dit is zijn eerste creatie. Er zit zelfs wat geturfde (Ballantruan) spirit in. Rozijnen en dadels, gedroogd fruit en karamel. Ruikt als een zomerse regenbui. Snuiftabak en iets wat aan rum doet denken. Erg lekkere neus. Zoet met woodsmoke, BBQ sauce, donkere honing en gekonfijte appelsienen. Een druppeltje rancio. Lange, erg bevredigende afdronk.

Tomintoul Five Decades – 50%

De vorige whisky’s in de line-up waren echt goed, maar de Five Decades is natuurlijk Champions League. Ik proefde hem enkele jaren geleden en nodig u uit om die tasting notes te lezen. Hij was vanavond nog beter dan ik ‘m mij kon herinneren. Die mag onder de kerstboom.

Tomintoul was voor mij redelijk onbekend, moet ik bekennen. En als ik eerlijk ben: onterecht. De 12-jarige sherry release en 16-jarige vond ik erg goed, de Cigar Malt was uitstekend en het dessertje – de Five Decades – was een afsluiter van formaat. Ik heb enorm genoten!

Met dank aan Cinoco voor de vlekkeloze organisatie en de lekkere samples.

May the Malt be with you!

Brouwerij: De Dolle Brouwers
Regio: België
Fles: Oerbier Special Reserva 2009, 33cl
Kleur: bruin
ABV: 13%

Kersen

De Dolle Brouwers uit Diksmuide staan bekend om hun bieren met ronkende namen als Oerbier, Arabier, Boskeun, Dulle Teve, Stille Nacht, Stout en Reserva. Maar het is best fair te zeggen dat ze vooral voor hun Oerbier bekend zijn, dat donker is door een mengeling van verschillende soorten mout en een lange kooktijd. Het was in 1980 het eerste bier van de Dolle Brouwers, kun je nagaan. Golding, uit Poperinge, is de gebruikte hopsoort en het bier gist na in de fles. Ik kon, dankzij mijn vriend Timon, een Oerbier Special Reserva uit 2009 (!) op de kop tikken. Hij schenkt bruin met een beige kraag met minuscule bellen die snel gaan liggen.

De neus is zoetzuur op kersen en ander rood fruit. Ja, zure kersen is hier het  leidmotief, hoor. Nog een druppeltje balsamico en iets metalig alsof het al een heel oud bier is (zoals ik ook al had met die Royal Wedding biertjes uit de ’70s en ’80s, weet u nog?). Het is dan ook reeds een brouwsel van 2009, dus ja… een beetje stoffig is dan wel te verwachten. Vandaar ook dat ik tevens iets heb van roest en bloedneus, zeker? Maar het stoort allerminst.

Hij is lekker fris, zoetzuur waardoor hij een beetje doet denken aan een mix van Rodenbach en Zulte. Bosbessen, kersen, pompelmoes en een hint van sojasaus. Wat aardse tonen, ook.

In de afdronk komen vooral de aardse toetsen terug, alsook roze pompelmoes en kersen.

Zo’n Oud Bruin, ik lust dat eigenlijk wel graag. Hier ga ik er nog een paar van proberen. Dankjewel, Timon, dat was lekker!

Geproefd door Mark Dermul op 17-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Proefbrouwerij
Regio: België
Fles: Pony’s, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 4%

Pint met Allures

Olivier Jacobs – oprichter van de speakeasy Jiggers in hartje Gent – en Ben Bruyneel – die daar ook werkt – zijn de geestelijke vaders van dit biertje, waarvoor het idee ontstond toen ze hun pop-up bar Pony’s openden in 2020. Oorspronkelijk waren er twee biertjes: That Pony en This Pony. Na het verdwijnen van de pop-up bar besloten de twee het bier commercieel beschikbaar te maken in blikjes (wat volgens die kerels milieuvriendelijker is dan in flessen). Heden ten dage wordt het niet alleen in Jigger’s en de Ganzerik geschonken, maar in flink wat leuke en trendy bars en cafés in Gent en ver daarbuiten. Pony’s schenkt goudblond met een mooie, witte kraag die lang blijft staan.

Mooie, lichte neus op graan, citroen en flink wat hop die voor een verfrissend bittertje zorgen, zoals je van een IPA zou mogen verwachten. Daar heeft deze lager al meteen een streepje voor. Daaronder schuilen nog toetsen van jonge appels en florale honing. Fris!

Hij is wel heel erg zacht op de tong. Het lage alcoholpercentage zit daar ongetwijfeld voor veel tussen (wat dat betreft stip ik ook graag even aan dat het volgens de website 4.3% zou zijn, terwijl op mijn blikje 4% staat). Dat maakt het enerzijds een erg makkelijk bier dat veel te vlot binnen kapt, maar anderzijds mist het daardoor wel een beetje zing, als u begrijpt wat ik bedoel.

Ik beken dat er van een finish hier hoegenaamd geen sprake is. ‘Mild’ is het woord dat ik zoek.

Da’s een pint met allures! Een Gentse blondine, what’s not to like? Merci, Timon. Dat was lekker!

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: De Struise Brouwers
Regio: België
Fles: Robert the Great, Imperial Stout, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 10.5%

All hail the King!

De Struise Brouwers uit Oostvleteren, gestart in 2003, ontlenen hun naam aan het feit dat ze hun eerste bieren ontwikkelden in een schuur van een struisvogelboerderij in Lo-Reninge. Ook in hun wapenschild op de labels kan je dat terugvinden. Sinds 2009 brouwen ze met hun eigen installaties in een voormalig schoolgebouw. Hun bieren als Pannepot en Black Damnations zijn wellicht beter bekend dan deze Robert the Great. Dit bier is een ode aan de Lord of Liddesdale, Robert I, in de volksmond beter bekend als Robert de Bruce, die koning was van Schotland van 1306 tot zijn dood in 1329. Robert I was één van de beroemdste krijgers van zijn generatie, en leidde uiteindelijk Schotland tijdens de Eerste Oorlog van de Schotse Onafhankelijkheid tegen Engeland. Hij vocht met succes tijdens zijn bewind om de plaats van Schotland als onafhankelijk land te heroveren en wordt vandaag de dag in Schotland vereerd als een nationale held. Deze Imperial Stout schenkt gitzwart met een kleine beige kraag die onmiddellijk gaat liggen. Oh, ja, ik zou het nog bijna vergeten. Deze is op portvaten gerijpt!

Hij ruikt intens donker op koffiegruis, chocolade, rood fruit en rosbief. Ik weet nu al dat dit weer een heus ‘eten en drinken tegelijk’ biertje wordt.

Lekker romig op de tong. Oh, da’s toch verrassend fris bij de eerst slok. Helemaal niet zo ‘boozy’ als ik had verwacht met dat alcoholpercentage. Het laat zich proeven, versta me niet verkeerd. Maar dit is best drinkbaar met mooie toetsen van hout, vers gemalen koffie, origine chocolade en, weliswaar helemaal op de achtergrond en amper waarneembaar, wat rood fruit. Dat moet wel van het portvat zijn, toch?

Het is in de middellange afdronk dat de port zijn stempel drukt. En dat is erg mooi.

Dit was een mooie stout, die – in zijn genre – vlot naar binnen gaat. Dankjewel, Benny VDB, voor deze heerlijke maaltijd.

Geproefd door Mark Dermul op 10-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Lupulus
Regio: België
Fles: Lupulus Hopera, 33cl
Kleur: amberblond
ABV: 6%

Droog & Bitter

Lupulus is een biertje dat Pierre Gobron bedacht, de eigenaar van de Lupulus brouwerij en tevens één van de oprichters van de Achouffe brouwerij (van het bekende bier Chouffe). Ze hebben al heel wat biertjes op de markt zoals de Lupulus pils, Lupulus Blond en Brune, maar ik zet vandaag met veel gusto de Hopera aan de lippen, een geschenk van mijn goeie vriend Benny VDB. Zoals de naam doet vermoeden gaat het hier om een bitter hoprijk bier. Het werd gebrouwen met hopsoorten uit de Verenigde Staten. Hij schenkt amberblond met een witte kraag die lang standhoudt.

De neus is droog en bitter, met een vleugje pompelmoes en flink wat kinine. Wie op een zoetje hoopt, is er aan voor de moeite.

Op smaak is hij lekker fris omwille van een uitbundige carbonatie, maar hier is nog minder sprake van fruit dan op de neus. Droog en bitter is de enige manier waarop ik deze Pale Ale kan omschrijven. Oh, en yeasty. Dat neemt niet weg dat ik ‘m best lekker en dorstlessend vind.

Van een afdronk is hier amper sprake, maar dat stoort niet. Geeft me het perfecte excuus om nog een slok te nemen.

Frisse, zomerse doordrinker, die perfect bij wat droge worst of harde kaas gaat.

Geproefd door Mark Dermul op 04-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Quad the Fox Bourbon Barrel Aged
Kleur: zwart
ABV: 11%

Stoofvlees

Het tweede biertje dat de Foxtown Beer Crew uit Vosselaar op de markt bracht was hun quadrupel die ze een beetje tongue in cheek Quad the Fox doopten. Ik vond hem top, zoals je hier kan lezen. En laten ze nu voor hun eerste verjaardag – op 14 maart 2021 – een speciale, gelimiteerde release hiervan op het grote publiek losgelaten hebben: hun Quad the Fox Bourbon Barrel Aged. Gelimiteerd tot zo’n 550 flesjes omdat het om een single cask gaat, natuurlijk. Volgens de jongens van FoxTown was het een heel actief bourbonvat waarop hun  bier 4 maanden mocht rijpen. Hij schenkt donkerbruin tot zwart met een beige kraag met middelgrote bellen die snel gaan liggen.

De neus is zwaar en romig, donkerzoet op allerhande donker fruit zoals pruimen en rozijnen, met flink wat chocolade. De whiskytoetsen zijn onmiskenbaar.

Ook op de tong is dit romig en flink ‘boozy’, ik voel dat het meteen naar mijn hoofd stijgt. Pruimen, dadels, chocolade en whisky. Mijn god, je kan deze bijna kauwen. Het is bijna een maaltijd op zicht.

In de mierzoete finish komen de whisky toetsen opnieuw naar voor en ik vind het geweldig.

Een erg mooi degustatiebier, echt waar. Ik dronk hem bij een maaltijd van stoofvlees met kroketjes. Hemels!

Geproefd door Mark Dermul op 04-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Innerfox Triple Batch #3 Whisky Barrel Aged
Kleur: blond
ABV: 8.3%

Fris Bitter

De eerste batch van de Innerfox Tripel Barrel Aged zat ook al op een whiskyvat. Zouden ze voor deze derde batch dat vat nog eens gebruikt hebben, of gaat het over een ander whiskyvat. En welk vat is dat dan? Allemaal vragen die door mijn kop spoken wanneer ik dit blonde biertje aan de lippen zet. Van Batch #3 werden 260 flessen gebotteld. Hij schenk goudblond met een mooie witte kraag, net als Batch #1.

Het hoeft niet te verbazen dat hij op de neus erg lijkt op batch 1 die ook op een whiskyvat gerijpt had. Flink wat bitterzoete toetsen van mout en agrum, ananas en iets van perzik. De banaan duikt hier echter niet op. Maar ik meen wel wat whiskytoetsen te ontwaren, wat ik bij zijn voorganger dan weer niet had (op de neus).

Lekker fris en monter op smaak, hoor. Wederom die frisse, bittere toetsen (hoewel ik hier iets minder uitgesproken agrum heb) met een mooie toets van whisky die me echt blij maakt. Het nadeel van deze tripel is wel dat hij gevaarlijk vlot naar binnen gaat, hoor.

Ook in de afdronk proef je de whiskytoetsen best goed. Dat stel ik op prijs.

Ik vind dit erg lekker en mijn betere helft ook, hoewel ik beken dat ik batch 1 iets beter vond. Maar dat is echt mierenneuken. Zoals gezegd: gevaarlijk drinkbaar.

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).