Op dinsdag 11 mei 2021 nam ik deel aan deze boeiende tasting. Ze werd rechtstreeks vanuit het warehouse bij Cadenhead’s in Campbeltown uitgezonden. De presentatie was in handen van Cameron McGeachy en Jenna McIntosh.
We kregen in relatief snel tempo zes erg uiteenlopende malts voorgeschoteld van releases die later op dezelfde avond in de verkoop zouden gaan.
Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.
Irish 10 Year Old 2006 – 48.8% – £75
Deze jonge Ier van een niet-nader genoemde distilleerderij rijpte in een ex-Caroni rumvat sinds 2018. U vind het vast vreemd dat deze 10 jaar is op het label, terwijl hij toch veel ouder is. Maar dat heeft te maken met het feit dat enkel de jaren dat hij in Ierland lag te rijpen op de teller worden gezet. Uitstekende, erg frisse en fruitige neus met een bijna stroperig mondgevoel. Zoet, zoeter, zoetst. Een crowd pleaser!
Inchmurrin 24 Year Old 1996 – 48.7% – £115
Deze Inchmurrin rijpte op een bourbon hogshead en is één van de malts die de veelzijdige Loch Lomond distilleerderij produceert. Ik vond hem erg gesloten starten en kreeg vooral karton en marsepein op de neus, maar ik ben er verre van tuk op. Ook op smaak vond ik het eerlijk gezegd maar niks. Slechts een tikkeltje fruitig en nogal ‘hard’, als u me begrijpt. Pas in de finish vond ik er wel iets in zitten, maar het bleef wel de vreemde eend in de bijt vanavond. Not my cuppa.
Cadenhead’s Anomaly Blended Malt – 49.4% – £75
Deze blended malt is een buitenbeentje. Afgezien van het feit dat hij eigenlijk groen is (gene zever, iemand grapte zelfs dat hij de kleur had van ‘Hulk’s piss’) bevatte hij ook flink wat cask sediment. Het volledige verhaal er achter is zelfs onduidelijk voor de mensen bij Cadenhead zelve, maar het jaartal 1987 is wel gevallen. Maar lekker op de neus met flink wat fruit en zoetigheid. Toffee, rood fruit, chocolade, ahornsiroop. Goed spul. Lekker succulent op smaak, maar wordt dan plots wel heel erg droog met zelfs een flink bittere afdronk. Maar ik kon me er zeker in vinden.
Tomatin 10 Year Old – 53.7% – £55
Re-racked in PX in 2019, dus wellicht een distillaat van 2010 of 2011. Prachtig kleurtje, dus een actief vat geweest. En dat vertaalt zich op smaak op flink wat donkerzoete toetsen en flink wat kruiden, maar hij vertoont ook heel wat herbale kantjes. Moet zelfs even aan groentenbouillon denken. Ananas en aardbeien in een stoofpotje. Lekker, absoluut.
High Coast 7 Year Old – 61.8% – £60
De Zweedse High Coast distillery heette tot voor kort Box Distillery (maar Compass Box deed hier moeilijk over). Het is een mix van geturfde en ongeturfde mout en rijpte op een voormalig bourbon vat. Flink wat hout en iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Ook hints van kokosnoot en een pas gedoofd vuur. Op smaak komt daar toch heel wat bij kijken wat ik niet gewend ben van whisky. Plasticine, verbrand plastic, natte hond, rice crispies en potloodslijpsel. De moeilijkste van de avond, maar hij kon me toch bekoren.
Caol Ila 15 Year Old 2006 – 54.6% – £100
Ik ging er van uit dat deze Caol Ila goed ging zijn, want er bestaat geen slechte, toch? En die verwachting was volkomen terecht. Lekker maritiem, zilt, brak, peaty met stokvis en zeewier. Citrus en vanille op smaak, bedolven onder het maritieme, zilte karakter. Uitstekend gewoon en mijn favoriet van de avond.
Leuke tasting. Geen echte uitschieters, toegegeven, maar allemaal goed spul (met uitzondering van de Inchmurrin dan). Maar aan de comments te zien die over het scherm vlogen, zullen flink wat van de flessen na afloop van de tasting wel snel de deur uitgegaan zijn. Met de Brexit perikelen van vandaag de dag moet een fles al heel, heel erg goed zijn alvorens ik nog iets uit Schotland laat over komen. Ik kijk alvast uit naar de Springbank tasting van morgen.
May the Malt be with you!
