Vorige week organiseerde Cinoco al een eerste Whisky World Tour Masterclass en die bewees – voor zover nog nodig – dat er ook in andere landen buiten Schotland en Ierland echt wel heerlijke whisky geproduceerd wordt. Maar er is gewoonweg te veel lekkers om het allemaal in één tasting te ontdekken, dus organiseerde Cinoco op 10 juni een tweede sessie.
Deze tasting werd in de hand gehouden door de onvolprezen Jeroen Van Dijck die zich liet omringen door Stefaan Lesage van Whisky With Friends en mezelf, om tekst en uitleg – en vooral onze bevindingen – te geven bij de geschonken drams. Jeroen had overigens mentimeter ingeschakeld om wordclouds te creëren met de tastings notes van het publiek.
Na een korte introductie kon het publiek de glazen vullen voor weer een leuke ontdekkingsreis.
Hieronder mijn – weliswaar beknopte – tasting notes.
Bain’s Cape Mountain Single Grain – 43%
Een Zuid-Afrikaanse single grain van de James Sedgewick Distillery, die we nog kennen van de Three Ships single malt. Genaamd naar Andrew Geddes Bains, een in de 18e eeuw in Thurso, Schotland, geboren ingenieur en paleontologist die al snel naar Zuid-Afrika emigreerde en daar in 1853 de Bain’s Kloof Pass voltooide. De whisky is mierzoet zoals je van een single grain mag verwachten, met flink wat vanille, toffee, kokosnoot, amandelen en de zeste van citroen. Lekker romig met een warmende kruidigheid, waarbij vanillepudding en kokosmelk terugkeren. In de finish komen de citroenzeste en amandelen weer, maar het zijn de kruiden die het langst nazinderen. Zomerdram!
Lambay Irish Whiskey Cognac Casks Finish – 43%
Deze Ierse whiskey, die een finish op cognacvaten kreeg, vertoont op de neus flink wat sappig fruit en bakkerijkruiden. Er zit een leuke groene toets aan die me aan tuinkruiden doet denken, terwijl het vat ook toetsen van meringue en aardbei offreren. Op smaak houdt die fruitigheid minder goed stand, maar krijgen we een toets van kalk of leisteen in de plaats, aangevuld met een licht zilt randje. Mooie balans tussen enerzijds maritieme elementen van Lambay en de Franse vaten. Mooie, lange, kruidige finish met appels op het sterfbed.
Nomad Outland Whisky Belgium Exclusive – 41.3%
Nomad proclameert op het label ‘Born in Scotland, Raised in Spain’. Hij werd door Richard Paterson – the Nose – samengesteld met niet minder dan 25 malts en 8 grains, allemaal tussen de 5 en 8 jaar oud die werden gehuwd en dan drie jaar lang op sherry butts rijpten. Born in Scotland. Maar dan wordt het boeiend. De whisky werd verscheept naar de bodega van Gonzalez Byass waar hij nog een finish kreeg van 12 maanden op PX vaten. Raised in Spain. En hoewel de Nomad al een paar jaar op de markt is, hebben we hier een Belgium Exclusive. Mierzoet op de neus met rozijnen, bittere Sevilla appelsienen, toffee, amandelen en mokka. Op de tong is het bijna siroop (wat voor mij betekent dat hij ook goed werk kan leveren in een cocktail). Onverbiddelijk zoet. Rozijnen, cake, pruimenlikeur, banaan en mokka. Mijn tanden vallen bijna uit mijn mond! In de finish nog wat kaneel en peper. Zet dat op tafel bij een kaasschotel of gewoon als dessert.
Aikan Extra Collection – 43%
Ooh, weer zo’n specialleke. Een whisky die naar Martinique wordt verscheept om daar nog te rijpen op JM rumvaten. Jean-Marie Martin bouwde een kleine distilleerderij in Macouba en zette gewoon zijn initialen JM op de vaten. De rum draagt vandaag de dag nog altijd die naam. De whisky daarentegen is bijzonder. Gestookt in ofwel Schotland ofwel Frankrijk (!) gaat hij na een rijping van drie jaar een trans-Atlantische tocht maken naar Martinique waar hij nog eens 2 jaar op zulke rumvaten rijpt. Vandaar de naam Aikan. Want dat betekent ‘Marriage’ in het Awarak, de taal van de oorspronkelijke inwoners van het eiland. Op de neus zou ik eerder denken dat het een rum is! Vanille, allerlei suikers, fruit in een stoofpotje en wat toasted oak. Op smaak wederom lekker zoet van gekookt fruit en karamel, maar op de finish schermt de whisky mooi door. Dit is een ‘conversation piece’, zoveel is zeker. Leuk verhaal, lekkere ru… euh, whisky!
Braeckman 12 Year Old 2008 Oloroso Finish – 50%
Braeckman Distillers bestaat al sinds 1918, maar in 1996 werd een volledig nieuwe graanstokerij neergepoot in Oudenaarde. Het allereerste product – een jenever met de naam De Blauwe Duif – wordt nog steeds gemaakt. In 1987 nam Filip Braeckman – 3e generatie – het roer over en breidde het gamma uit met gin en whisky. Alles wordt ter plaatse gestookt, waardoor Braeckman zich één van de weinige zogenaamde ‘warme stokers’ mag noemen. Qua whisky produceren ze single grain en single malt, zowel op drink- als op vatsterkte, zowel bourbonvaten als sherryvaten. In ons glas zit een 12-jarige grain uit 2008 die een finish kreeg op een oloroso sherry cask. Het vat #281 leverde net geen 1000 flessen op. Heerlijke neus op gebakken banaan, chocolade met pralinévulling, verse vijgen en tijm. Een botercroissant besmeerd met appelsienconfituur, marsepein en notenolie. Succulent! Ook op smaak lekker rijk en rond, prima sterkte, op peperkoek, donker fruit en chocolade. Doet me wat denken aan Sinterklaas. De afdronk duurt langer dan de herhalingen van FC De Kampioenen. Absoluut geweldige grain. Klasse!
Ledaig Rioja Cask Finish – 46.3%
Ledaig behoeft amper nog een introductie, toch? De geturfde versie van Tobermory. De naam betekent ‘veilige haven’ en het was tevens de oorspronkelijke naam van de distilleerderij, totdat het dorp Tobermory uit zijn voegen barstte en de vissershaven opslokte. Wederom op 46.3% zodat koelfiltratie overbodig wordt. Deze Ledaig rijpte eerst op bourbonvaten en kreeg nadien een finish op Rioja wijnvaten. Rioja is wellicht de bekendste Spaanse wijnstreek, gelegen in het noordoosten van het land langs de oevers van de Ebro. De bekendste druivensoort is Tempranillo en 90% van hun wijnen zijn rood. De dirty toetsen van Ledaig zijn onmiskenbaar – jonge turf, dieselwalmpje, gebakken spek en pretzels – maar worden hier mooi omfloerst door zoetzuur fruit, aardbeien en frambozen. Iets van kruidige kaas en zelfs de geur van een koeienstal. In de mond is het meer van hetzelfde, maar dan met een flinke rokerigheid en best wat kruiden. Licht drogend door het wijnvat. Zwarte bessen, nu. In de middellange afdronk deemstert de rook langzaam weg om plaats te maken voor een bittertje en wat assen en stokvis. Heerlijk.
Wat een toptasting, zeg! Ik zei het eerder al: als whisky goed gemaakt is, hoeft hij niet per sé uit Schotland te komen. Vanavond werden we heel aangenaam verrast door de kwaliteit van deze mooie whisky’s. Ik heb hier enorm van genoten en enkele nieuwe flessen op mijn verlanglijstje gezet.
May the Malt be with you!
