Op zondagnamiddag 13 december 2020 was ik, samen met een heleboel andere whiskyliefhebbers van over heel de wereld, online te gast in de huiskamer van befaamd connoisseur en all-round levensgenieter Michiel Wigman.
Michiel had Jeroen Koetsier uitgenodigd als gastspreker. Jeroen, mijn collega bij Catawiki, is gepassioneerd door vele van deze historische en legendarische bottelingen en kan er dan ook heel wat over vertellen. Dat hij een compleet foute kersttrui van Laphroaig aangetrokken had, nemen we voor lief.
Maar aangezien we maar liefst 9 drams voor de kiezen kregen, werden er niet veel woorden vuilgemaakt aan de introductie en vlogen we er meteen in.
Highland Park 8 Year Old, OB 1970s, 43%
Lekker old school HP met een tikkeltje OBE op de neus, maar dat vervliegt snel en dan offreert hij een mooie panoplie op tropisch fruit. Op smaak een ietwat lichte body en wederom wat OBE, maar het stoort amper. Je merkt dat dit in zijn tijd een geweldige HP geweest is.
Secret Orkey 10 Year Old 1999 They Inspired, Michiel Wigman 2019, 51.9%
Daar tegenover zetten we een modern HP die een pak meer maritiem is. Lekker peaty en groen en dag en nacht verschil met de vorige. Ik beken, ik hou hier meer van, maar dat is wellicht omdat hij meer vertrouwd is en op een aangenamer (voor mij, althans) ABV zit. Erg, erg lekkere HP.
Irish 27 Year Old 1990, Komplex Whisky & Hasse² 2017, 49.8%
Een Ier nà Highland Park?! Awel, ja, het kan! Deze is heerlijk fruitig en tropisch met wat snoeperige toetsen van perzik en abrikozen (Superman logo’s, weet u nog?). Ook wat parma violets, hoor. Dit is een erg mooie, complexe (Cooley/Bushmills?) Ierse whiskey.
Springbank 12 Year Old 2003 Duty Paid Sample, OB 2016, 55.1%
Erg vreemde neus, hoor. Plasticine en aardappelschillen in het begin. Pas na lang ademen wordt hij wat zoeter en… ja, hij wordt lekker zoet en eigenlijk geweldig lekker. Een beetje dirty, als je mij begrijp. Melasse en aarde. De rumtoetsen overheersen, maar maken dit wel erg goed. Lekker smoky ook. Maar uiteraard totaal onvindbaar geworden. Geen hapklare brok, maar wat een Springbank!
Na deze geweldige vier drams, was het hoog tijd voor een pauze, zodat we onze smaakpapillen even rust konden gunnen alvorens de laatste vijf drams aan de lippen te zetten.
Balblair 26 Year Old 1965, Cadenheads 1992, 44.4%
Deze Balblair zit ondertussen net iets langer op fles dan hij op vat gerijpt heeft. Hij werd immers al in 1992 gebotteld door Cadenhead. Op de neus is dit een absolute fruitbom! Maar ook marsepein en toetsen van vernis. Lekker pittig, ondanks het bescheiden ABV. Fruit, leder, tabak. Heerlijk waxy ook. Ge-wel-dige Balblair, maar nergens nog te krijgen, uiteraard.
Longmorn 15 Year Old 2005 They Inspired, Michiel Wigman 2020, 50.9%
Deze Longmorn, een nieuwe release van Michiel Wigman die we in een soort avant-première te proeven kregen, is een toekomstige klassieker, neem dat van me aan. Een mix van bouillon en colasnoepjes, karamel en veenbessenconfituur. Tabaksbladeren. Erg smeuïg, hoor. Op smaak is het eveneens een explosie van donker fruit, lekkere pittig gekruid tegelijkertijd. Lange, bevredigende afdronk. Met een prijskaartje van zo’n 220 EUR is hij zeker niet goedkoop, maar wat een whisky!
Sailing Seagull, b. 2018, 50.4%
Dit is een ietwat mysterieuze botteling, uitgebracht in 2018 als Private Club Bottling No. 12 voor de Regensburger Whisky- & Weinclub, geleid door Peter Krause. Het is een vermomde Bowmore die samengesteld werd door malts die rijpe op bourbon-, sherry en rumvaten en door Peter dan gehuwd werd. Houtskool en turf, meer dan verwacht, op de neus. Maar op smaak wordt het een heerlijke mix van fruit en maritieme elementen. Uitstekend spul, zeg… Legendarisch? Ja, hoor.
Ledaig 33 Year Old 1973, The Whisky Fair 2012, 48%
Ik krijg mooie toetsen van rood fruit op de neus. Dat had ik niet zien aankomen. Hij is ook lekker romig en peaty. Op smaak is dit een cleane Ledaig, met heldere toetsen van rood fruit en bloedappelsien. Verrassend zoet, hoor. Pas in de afdronk krijg ik wat dirty toetsen van teer en gember.
Ord 16 Year Old Manager’s Dram, OB 1991, 66.2%
De Manager’s Drams waren een reeks malts die enkel aan de medewerkers werden geschonken. De managers selecteerden hiervoor een vat. Deze Ord (merk op dat de Glen ontbreekt) werd reeds in 1991 gebotteld, maar heeft wel een alcoholpercentage van 66.2%. Aangezien hij 16 jaar gerijpt is, moet dat wel spul uit 1974 of 1975 zijn. Wow. Op de neus is het een bijzonder fruitige bedoening: appels, abrikozen, kweepeer, aangevuld met wat waxy toetsen. Zo clean, ook. Indrukwekkende neus. Op de neus krijg ik een explosie van geel fruit en bijenwas. Ik wordt aan Clynelish herinnerd en dat is altijd leuk. Heerlijk lange afdronk met een beetje woodsmoke.
Goh, wat een line-up! Ik zever niet als ik zeg dat hier een paar whisky’s tussen zaten die ik tussen de 88 en 90 scoor, stel je voor!
Dit is zeker voor herhaling vatbaar, maar niet te vaak alstublieft. Het is een te grote verwennerij!
Ik hou alvast de website van Michiel in de gaten voor de volgende sessie, want dit was echt wel out of this world.
May the Malt be with you!
