WhivieBlog

Distilleerderij: Speyside
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Spey 25 Year Old 1990, OB 2016, American Oak Barrel #27, 250 bts
Kleur: licht goud
ABV: 55.1%

Pinda

Sinds de laatste overname van deze distilleerderij – door Harvey’s in 2013 – werd de naam van de whisky gewijzigd van het eerder pompeuze en verwarring stichtende Speyside naar simpelweg Spey. Het is een erg jonge distilleerderij, trouwens. George Christie begon met de bouw in 1962 (hij had tien jaar eerder de North of Scotland graandistilleerderij uit de grond gestampt), maar het duurde maar liefst tot 1987 voordat ze klaar was. En dan duurde het nog eens drie jaar – 1990, dus – voordat de eerste spirit uit de stills stroomde. En in die optiek is dit een belangrijk weetje, want we proeven een single cask uit dat eerste jaar dat de nieuwe eigenaars in 2016 op de markt brachten – slechts 250 flessen sterk!

De neus is erg nutty. Denk hazelnoten, amandelen en zelfs gezouten pinda. Iets van nougat. Vanille en moutsuikers zorgen voor een zoetje, maar erg fruitig durf ik deze niet noemen. Peer, misschien? Er zit bovendien een licht zure toets aan die me niet meteen bekoort. Zacht gekruid. Alles wij elkaar een erg lichte en onschuldige neus, die veel jonger aandoet dan de kwarteeuw dat deze whisky rijpte.

Op smaak begint het erg zoet en flink kruidig (peper, nootmuskaat, zoethout), bijna pikant, maar komt er plots wel een grote bitterheid opzetten. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het een erg vermoeid vat was, want deze malt is duidelijk spirit-driven. Heeft erg weinig om het lijf.

De afdronk is bitterzoet, met de nadruk op bitter. Wat jammer.

Ik snap dat de nieuwe eigenaars graag eens uitpakten met een vaatje van het eerste uur, uit nostalgische overwegingen. Maar erg lekker is dit niet, en bijgevolg zijn hoge prijskaartje niet waard. Toch bedankt, Tom.

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Speyside
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Spey Fumare, OB 2016, 18.000 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Rook

De Speyside Distillery is een beetje een nobele onbekende. Flink wat van de productie gaat in blends, vooral in Azië. Daarnaast maakten ze tot voor kort ook de Beinn Dhu, Black Burn, Cu Dubh, Drumguish en Glentromie whisky. De Speyside malt werd herdoopt tot Spey en blijkt vooral in Taiwan erg gegeerd. Ik proef vandaag de Spey Fumare: geturfd, dus. Voor zover ik weet is het de eerste en voorlopig enige officiële geturfde versie van deze lichte Speysider.

De neus valt me best mee. Wit fruit (appels en peren), wat pompelmoes, hazelnoten en marsepein, maar gewikkeld in een licht rokerig jasje. Er zit wel een licht zurige toets in ook, die ik dan weer wat minder vind. Maar al bij al is dit best een aangename neus.

Hij is licht romig bij aankomst, meteen lekker zoet op honing en vanille, met wederom dat witte fruit – nu met de pompelmoes vooraan – en laat dan flink wat rook ontwikkelen wat me even aan Ledaig of zelfs Caol Ila doet denken! Zachte gember en een beetje witte peper die zich pas vanaf de tweede slok echt kunnen laten zien.

In de afdronk komt daar nog wat nootmuskaat bij en doet de turf er alles aan om lekker lang te blijven hangen. Een medicinale en erg zilte toets begeleiden hem naar zijn laatste rustplaats.

Verdorie nog aan toe, wie had dat gedacht? Deze geturfde Spey is gewoon erg lekker.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Hammerschmiede
Regio: Duitsland
Fles: WillowBurn Batch No. 1, OB 2019, Ruby & Tawny Port Casks, 1.000 bts
Kleur: brons
ABV: 46.0%

Walnotenlikeur

Van WillowBurn zijn er al flink wat expressies, waaronder – in de zogenaamde Batch No 1 – niet minder dan 6 finishes: Marsala (die we zopas geproefd hebben), Moscatel, Grand Cru Claret, Ruby & Tawny Port, Amarone en Malaga. Laten we die op portovaten maar eens proberen.

Zachte, zoete en fruitige neus met flink wat woodsmoke. Rood fruit trekt je aandacht. Denk aardbeien en frambozen, maar ook iets van veenbesjes en een enkele peer. Heel erg toegankelijk. Zachte kruidigheid. Een karrenvracht aan donkere honing maakt het geheel nog zoeter.

Hij is flink olieachtig en mierzoet met nu naast het rode fruit en de typische woodsmoke overduidelijke tonen van de port. Donker fruit in walnotenlikeur, iets van nootmuskaat en kaneel, zwarte peper en wederom wat honing. Dit is kerstmis in je glas.

In de middellange afdronk verschijnt er iets wat me aan tabak doet denken, terwijl de walnotenlikeur nooit echt weg gaat.

Het is er wel eentje voor de zoetekauwen onder ons, hoor. Dit doet me meer aan een likeur dan een whisky denken. Neemt niet weg dat het een lekker drammetje is.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-11-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Hammerschmiede
Regio: Duitsland
Fles: WillowBurn Batch No. 1, OB 2019, Marsala Casks, 1.000 bts
Kleur: koper
ABV: 46.0%

Bitterzoet

Naast Glen Els, The Alrik en de zwaar geturfde Emperor’s Way produceren ze bij Hammerschmiede ook deze WillowBurn, waarin al aardig met vaten geëxperimenteerd werd. Zo verschenen in Batch No 1 maar liefst 6 verschillende expressies: Marsala, Moscatel, Grand Cru Claret, Ruby & Tawny Port, Amarone en Malaga. We proberen vandaag de versie die gefinished werd op Marsala vaten. Marsala is een versterkte wijn uit Sicilië.

Een zoete neus met woodsmoke en flink wat groene elementen. Het zoete fruit wordt aangevuld met peterselie, brandnetels en kamfer. Apart, maar best aangenaam. Abrikozen en mango besprenkeld met Graeffe suiker worden vergezeld van amandelen en tamme kastanjes. Dit is best aangenaam.

Het mondgevoel is erg olieachtig, bijna stroperig. Hij plakt goed aan je tanden. Op smaak is hij eerst zoet, maar vertoont dan erg snel een bittertje als van een druivenpit. De eik laat zich ook niet onbetuigd, waardoor de zoete wijn het onderste uit de kan moet halen (ziet u wat ik daar deed?) om zich te laten gelden. Maar de balans blijft behouden.

De afdronk is verrassend lang en best kruidig op een pepertje en zoethout.

Deze malt is een tikkeltje te bitterzoet om helemaal top te zijn, maar lekker? Ja, zeker wel.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-11-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Hammerschmiede
Regio: Duitsland
Fles: Glen Els 10 Year Old X², OB 2018, PX Sherry Casks, 750 bts
Kleur: mahonie
ABV: 52.6%

PX

Vorig jaar bracht Glen Els deze 10-jarige expressie uit, die rijpte op PX sherryvaten. Wat me vooraf enorm verbaasde was het feit dat er aan deze fles een prijskaartje van 180 EUR hangt. Dat lijkt me wel heel erg duur voor een tienjarige. Maar goed, we konden een sample scoren, dus zullen we eens kijken of het een lekkere whisky is.

De eerste snuif is een beetje bevreemdend, maar verre van onaangenaam. Enerzijds donkerzoete toetsen die makkelijk te linken zijn aan de PX sherry (denk rozijnen, vijgen en kandijsuiker), maar anderzijds ook iets wat me aan bouillon doet denken. Daarnaast volgen nog een sigarenkistje, glühwein, amandelpasta en nootmuskaat. Na enkele ogenblikken ben ik ervan overtuigd: dit is heerlijk.

De body is prima. Op smaak is het een mooie verderzetting van de neus, doch onmiddellijk aangevuld met flink wat vermolmd hout. En terwijl ik vreesde dat het mijn beleving negatief zou beïnvloeden, merk ik tot mijn eigen verbazing dat het echt werkt. Dit is lekker, hoor! Donkerzoet, kruidig, fruitig… maar met een hoek af. Perfect te drinken zonder water.

De afdronk is middellang, donkerzoet en bevredigend.

Verdorie, ik ben aardig onder de indruk van deze whisky’s uit het Hercynische gebergte. Deze is echt geweldig, hoor.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-11-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Hammerschmiede
Regio: Duitsland
Fles: Glen Els 8 Year Old 2008/2016 Woodsmoked Pale Cream Sherry Cask #158, 211 bts
Kleur: koper
ABV: 51.4%

Bergaf

Eind 2016 bracht Hammerschmiede 2 gelijkaardige malts op de markt, beide zogenaamd ‘woodsmoked’, waarvan de ene rijpte op een Pale Cream Sherry Cask en de andere op een Dark Sherry Cask. Ik zet ze met plezier head-to-head. Ik eindig met de Pale Cream Sherry, omdat hij op een aanzienlijk hoger alcoholpercentage gebotteld werd.

Oh! Heerlijke neus!! Maar… doet me eerder aan een rum denken dan aan whisky, moet ik zeggen. Mijn neusvleugels worden overspoelt met donderzoete toetsen als van licht aangebrande karamel, Griekse koffie, Werther’s Original, gekonfijte perzik, mandarijn uit blik, pomme d’amour en gebakken banaan in bruine suiker. En de woodsmoke doet me denken aan opa’s open haard nadat hij er net een vers blok hout op gekieperd heeft. Erg, erg mooi.

Hij mocht iets meer body hebben, maar qua smaak zit het wel snor, zij het wel minder dan de neus beloofde. De perzik en banaan keren weer, maar worden wat verstoord door een zure toets als van stekelbes, terwijl het hout luid wordt en een tikkeltje drogend. Karamel komt groots opzetten, terwijl witte peper voor een prikkel zorgt.

De afdronk is lekker lang, romig, zoet en gepeperd. Iets van geroosterde noten naar het einde toe, terwijl hij een erg drogende, bittere dood sterft.

Het begon erg veelbelovend op de neus, maar op smaak verloor hij een beetje zijn balans, terwijl de finish hem uiteindelijk erg bitter en droog maakt. Deze ging dus bergaf, maar gelukkig begon hij zo hoog bij de top dat het een machtige whisky blijft. Aanrader.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Hammerschmiede
Regio: Duitsland
Fles: Glen Els 8 Year Old 2008/2016 Woodsmoked Dark Cream Sherry Cask #124, 248 bts
Kleur: brons
ABV: 46.3%

Geen Sherrybom

Eind 2016 bracht Hammerschmiede 2 gelijkaardige malts op de markt, beide zogenaamd ‘woodsmoked’, waarvan de ene rijpte op een Pale Cream Sherry Cask en de andere op een Dark Sherry Cask. Ik zet ze met plezier head-to-head. Ik begin met de Dark Sherry, omdat het alcoholpercentage aanzienlijk lager ligt.

Zachte neus op walnoten, gerookte ham, melkchocolade gevuld met praliné en sultanas. Minder zoet dan ik had verwacht, moet ik bekennen. Verrassend zilt daarentegen, als van gezouten karamel of zelfs kelp. Wel een prachtig streepje woodsmoke als van een pas gedoofde barbecue.

Mooi olieachtig – bijna romig – en nu een pak zoeter dan op de neus, maar ook het zilte element is zeker aanwezig, alsook de woodsmoke. Dit is wel erg goed, hoor. Iets van sultanas en pruimenconfituur, donkere honing en chocolade. Er zit ook nog een zuurtje aan als van gekonfijte appelsien en tot slot wordt vanille plots erg groot. Ik hou hier wel van.

Op de middellange afdronk krijg ik opnieuw een strijd tussen zoet en zilt, terwijl de rook langzaam optrekt. Op het eind nog een bittertje die je mond droog achterlaat.

Erg mooie Glen Els, maar ik had me bij ‘dark sherry’ eerder een sherrybom voorgesteld en dat is deze duidelijk niet. Desalniettemin een erg interessante release, zeker als je rekening houdt met de jonge leeftijd.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Hammerschmiede
Regio: Duitsland
Fles: Glen Els 5 Year Old 2011/2016 Malaga Cask, Batch L-1735, 256 bts
Kleur: brons
ABV: 47.7%

Ahornsiroop met Kruidnagel

Een Malaga Cask? Dat zie je niet zo vaak. Deze zoete, Spaanse dessertwijn wordt gemaakt van Pedro Ximenez en Moscateldruiven. Eens benieuwd wat het vat gedaan heeft met de jonge spirit van deze Duitse distilleerderij. Deze Glen Els is immers maar 5 jaar oud.

Hola, dit is een heerlijke neus! Donkerzoete toetsen van pure chocolade, geroosterde amandelen, pruimen en licht rottende appelsienen (dat laatste is géén off-note!). Dit is echt succulent en uitnodigend. Nog wat humidor, zwarte bosbessen, kokos, leder en meubelpoets. Zacht gekruid op nootmuskaat en kaneel. Heerlijk!

Olieachtig en zoet bij aankomst. Eerst komen de chocolade en donkerzoete vruchten, dan pas schieten de kruiden in actie. De appelsienen evolueren naar rood fruit, terwijl de noten steeds meer naar de voorgrond komen. Midpalate verschijnt er zelfs een zilte toets, klein maar onmiskenbaar. Ahornsiroop met kruidnagel krijg ik op de één of andere manier niet meer uit mijn hoofd.

De afdronk is zonder meer lang te noemen, erg zoet en lekker kruidig. Licht zilt versus flink zoet op het sterfbed. De kruiden deemsteren langzaam weg.

Wauw! Dit vat heeft de spirit van Glen Els alvast erg mooi vormgegeven. Dit is een geweldige whisky geworden – zeker als je de jonge leeftijd in acht neemt. Indrukwekkend.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Hammerschmiede
Regio: Duitsland
Fles: Glen Els 4 Year Old 2010/2014 French Connection, 1st fill XO-Cognac Casks, 555 bts
Kleur: goud
ABV: 55.0%

Sauternes

Glen Els is nog niet zo bekend in onze contreien, maar in Duitsland staan ze alleszins erg hoog aangeschreven. De distilleerderij produceert ondertussen – naast enkele andere spirits zoals likeur en gin – vier verschillende single malts: Glen Els, The Alrik, Willowburn en sinds kort de zwaar geturfde Emperor’s Way. Wij houden het voorlopig nog even bij de Glen Els, waarvan er ondertussen al zo’n 180 bottelingen op de markt zijn. Deze ‘French Connection’ is een specialleke, want naast rijping op voormalige cognacvaten, kreeg het ook nog eens een finish op Sauternes Barriques en Blood Tubs van Chateau d’Yquem.

De neus is nogal scherp en alcoholisch. Ik krijg vooral honing en vanille, gevolgd door abrikozen, walnoten en witte wijn. Het sap van de pijnboom. Witte peper. Leder. Tot slot nog iets chemisch waar ik niet meteen de vinger op kan leggen.

Op de tong is hij eveneens erg alcoholisch. Hij brandt een beetje. Eens je speekselklieren één en ander geblust hebben, komen er walnoten, perziken, appels en abrikozen door. De zoete, witte wijn is onmiskenbaar. Hint van melkchocolade. Een handjevol hazelnoten. Pittig gekruid op witte peper en gember.

De afdronk is betrekkelijk lang, drogend en wordt licht bitter. Op het sterfbed meen ik groene druiven te ontwaren. Dat moet wel van de Chateau d’Yquem zijn, zeker?

Ik proef cognac en ik proef Sauternes wijn. Ze overheersen de whisky, me dunkt. Pittig, jong, zoet, maar niet meteen mijn ding. En laten we wel wezen: 75 EUR voor een whisky van 4 jaar oud, da’s wat optimistisch, toch?

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Hercynian Distilling Co.
(Hammerschmiede Distillery)
Elsbach 11A
D-37445 Walkenried
info@hammersschmiede.de
https://www.hercynian-distilling.de

Hammerschmiede

In hartje Duitsland, zo halverwege tussen Kassel en Leipzig, ligt het bergdorp Walkenried. Aan de voet van de Staufenberg werd in 1985 de Hammerschmiede Distillerie opgericht door Karl Theodor Buchholz die zich bezig hield met het stoken van fruitlikeuren en shnapps. Hammerschmiede verwijst naar de hamermolen die gebruikt wordt om het graan te malen. Maar zoonlief Alexander drong er bij zijn vader op aan om ook whisky te beginnen stoken. Zo geschiedde in 2002 en Alexander werd meteen de Master Distiller en Chief Operating Officer, terwijl zijn echtgenote Martina de shop voor haar rekening nam.

De naam van het bedrijf werd omgedoopt naar Hercynian Distilling Co. De naam verwijst overigens naar de Hercynische bergen in Midden-Duitsland, ook wel Harz genoemd. Het is een streek die erg populair is bij toeristen, wat Hercynian ertoe aanzette om ook meteen een bezoekerscentrum te bouwen. Ondertussen heeft het bedrijf 9 mensen in dienst die samen verantwoordelijke zijn voor de vier types single malt die er ondertussen gestookt worden. De bekendste is ongetwijfeld Glen Els, maar ook WillowBurn, The Alrik en The Emperor’s Way zijn ondertussen aan de range toegevoegd.

Golden Promise

De distilleerderij beschikt over twee wash stills (700 liter) en twee spirit stills (750 liter), met een shell & tube condensor. Fermentatie gebeurt in vier houten washbacks van Franse eik, van 3.000 liter elk en duurt zo’n 96 tot 120 uur, afhankelijk van welke single malt ze willen maken.

Jaarlijks wordt er zo’n 50.000 liter new make spirit gestookt en op 60% op vat te slapen gelegd. De vaten zijn van allerlei aard en grootte, van 38 tot 500 liter en meestal eerder gebruikt voor sherry, porto, Marsala of andere spirits. Hoewel sommige releases al op 3 jaar de markt in worden gestuurd, is de gemiddelde leeftijd van de whisky 5 tot 10 jaar. Bottelen gebeurt ter plaatse.

Range

The Glen Els is een zachte, florale single malt met de Journey als bestseller. Zo’n 13.000 flessen worden jaarlijks verkocht. Daarnaast is er de WillowBurn, die kruidiger is omdat hij rijpt op sherryvaten.

The Alrik werd in 2007 gelanceerd en heeft een speciaal aroma omdat het graan wordt gerookt boven een vuur van hout van de beuk en de els. Tot slot is er The Emperor’s Way, hun geturfde malt. De turf komt uit Nedersaksen.

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 15 Year Old Six Kingdoms, Game of Thrones, OB 2019, Ex-Bourbon Cask Finish
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Naysayers

Deze Mortlach Six Kingdoms is het sluitstuk van de befaamde (beruchte?) Game of Thrones reeks, die naast 9 single malts ook uit drie Johnnie Walker blends bestaat. Bij de zogenaamde whisky aficionados krijgt deze maar weinig liefde en wordt hij uitgespuwd als de volgende marketingtruc om de tweede batch van de GOT malts kracht bij te zetten (want de eerste werd gewoon opgeslokt door de verzamelaars, waardoor Diageo’s strategie van een jong, nieuw publiek aan te trekken mislukte). Hij werd gefinished op ex-bourbon vaten, wat betekent dat ze hem eigenlijk wat ‘verzacht’ hebben om hem voor een groter publiek toegankelijk te maken. Ik ben alvast aangenaam verrast met zowel de prijszetting als het alcoholpercentage. Nu de hamvraag (bewuste woordkeuze): is hij ook lekker?

Gelaagde neus met butterscotch, graeffe suiker, perzik, Turks Fruit, potloodslijpsel, koude kamillethee, een sneetje gekookte ham en sultanas, met in tweede instantie een bitterzoete toets als van grapefruit en geroosterde amandelen, flink wat vanille en tot slot een plotse, eerder onverwachte, maar absoluut plezierige zilte noot.

Hij is olieachtig met een goeie body en onmiddellijk een tikkeltje pikant. Nou, ja, da’s misschien te sterk uitgedrukt. Maar zeker pittig op zwarte peper en nootmuskaat, alvorens het donkerzoete fruit zich laat zien. Mooie verderzetting van de neus, waarbij ook op smaak na flink wat zoetigheid die zacht zilte toets naar voor komt. Dat maakt hem best interessant.

Ook de afdronk stelt niet teleur. Middellang, zoet versus zilt (zoet wint probleemloos, als je al van winnen kan spreken), fruitig, bijna snoeperig zoet en zacht tintelend. Gezouten karamel op het sterfbed!

De naysayers zijn er aan voor de moeite. Los van zijn associatie met Game of Thrones is dit gewoon een erg mooie Mortlach. Wie de vergelijking maakt met de sherrymonsters zoals we die kennen van Gordon & Macphail heeft het volgens mij niet helemaal begrepen. Dat hij een buitenbeentje is door zijn finish op bourbonvaten maakt hem voor mij nu net zo boeiend. En niet zeveren: deze is gewoon erg lekker!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Deze Mortlach Six Kingdoms is het sluitstuk van de befaamde (beruchte?) Game of Thrones reeks, die naast 9 single malts ook uit drie Johnnie Walker blends bestaat. Bij de zogenaamde whisky aficionados krijgt deze maar weinig liefde en wordt hij uitgespuwd als de volgende marketingtruc om de tweede batch van de GOT malts kracht bij te zetten (want de eerste werd gewoon opgeslokt door de verzamelaars, waardoor Diageo’s strategie van een jong, nieuw publiek aan te trekken mislukte). Hij werd gefinished op ex-bourbon vaten, wat betekent dat ze hem eigenlijk wat ‘verzacht’ hebben om hem voor een groter publiek toegankelijk te maken. Ik ben alvast aangenaam verrast met zowel de prijszetting als het alcoholpercentage. Nu de hamvraag (bewuste woordkeuze): is hij ook lekker?

Bottelaar: Asta Morris
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Secret Speyside 28 Year Old 1990/2019, Asta Morris AM#136
Kleur: zonlicht
ABV: 40.1%

Munt

Asta Morris is er weer ingevlogen en heeft enkele nieuwe releases voor ons klaargestoomd (al heeft hij er blijkbaar wel lang op moeten wachten, want ik wist al van november dat deze er aan zat te komen. Die goeie ouwe Schotten, toch, niet af te jagen. Soit, deze Secret Speyside is verrassend bleek.

Frisse en fruitige spring-in-‘t-veld met flink wat banaan, munt, kamille, citroengras, witloof (that’s a first!) en Haribo-beertjes. Wat een leuke, snoeperig neus. Maar hij kan zijn leeftijd goed liegen. Dit had ik blind veel jonger geschat.

Op smaak gaat hij eerder de bitterzoete richting uit, met veel meer grapefruit en kruisbessen, zachte vanille, een wit peperbolletje en de pit van druif. Mooi zuurtje, ook. Zachte toets van woodsmoke en weer iets van munt dat hem nog een extra frisse lift geeft. Wederom erg dartel en speels.

De afdronk is middellang en evolueert van zuur naar bitter naar zoet (sorry, umami wordt hij nooit) en doet me glimlachen.

Steeds opnieuw weet Zotte Bert me te verrassen. Erg leuke lentewhisky die stiekem toch meer gelaagd is dan je in eerste instantie zou vermoeden. Je moet er al twee van drinken om hem te begrijpen. Wie kan daar iets op tegen hebben. En hoewel 185 EUR niet weinig is, spreken we hier toch over een whisky van 28 jaar oud. De distilleerderij? Geen flauw idee. Bert houdt de lippen stijf op elkaar en geeft enkel zijn trademark smirk als antwoord. Typisch.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Moray
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Moray 23 Year Old 1996/2019, Asta Morris AM#138,
Kleur: zonlicht
ABV: 49.7%

Bapao

Als ik me niet vergis is dit Asta Morris’ eerste uitstap naar Glen Moray. Een verrassende keuze als je weet dat deze distilleerderij eerder een underdog is. Maar we weten allemaal dat dat Zotte Bert niet tegenhoud. Eigenwijs als hij is, selecteert hij whisky enkel en alleen op smaak. Fuck de populariteit of de hype. Alleen als de liquid goed is, wil Bert er zijn label wel op plakken. Deze liquid is alvast bijzonder bleek van kleur.

Oh, my, dit is apart. Ik krijg op de neus wit brood – dubbel gebakken! – en iets van… niet lachen, ik meen het… broodje bapao! Echt waar, dit is amper zoet, maar des te meer umami en lekker oosters gekruid. Loempia in de friteuse. Ik barst uit van het lachen – Zotte Bert heeft ons weer bij ons kl*ten!

Op smaak is het distilleerderijkarakter veel herkenbaarder. Zoete ontbijtgranen, Europees boomgaardfruit, hooi, witte chocolade en iets van popcorn. Een bitterzoete toets steekt de kop op. Kinine? Druivenpitten en schil van kiwi. Tikkeltje scherp. Papier en zelfs vuursteentjes als het ware.

De finish is betrekkelijk lang met witte peper en vanille, appels en stekelbessen.

Ha! Mijn 25^e Glen Moray. En hoewel ik er niet kapot van ben – hij is iets te speciaal voor mij en ik ben sowieso niet erg tuk op Glen Moray – is de neus een absoluut geweldige ervaring. De fles kan de jouwe zijn voor zo’n 170 EUR. Niet weinig, maar ook niet veel voor deze atypische Glen Moray. Zet uw vooroordeel aan de kant alvorens de fles te openen. Ik heb me alvast rot geamuseerd!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Het International Malt Whisky Festival Gent brengt elk jaar een unieke festivalbotteling op de markt. Voor dit jaar ging het om een single cask Auchroisk 2002, waarvan 246 flessen werden uitgebracht. Hij werd gebotteld door Edition Spirits, een bedrijf dat ondertussen is opgegaan in Hunter Laing (het waren immers de zonen die hun eigen weg wilden gaan, maar papa lijfde ze weer in).

Hunter Laing
16 Park Circus
Glasgow G3 6AX
UK
+44 141 353 0297
info@hunterlaing.com
www.hunterlaing.com

Split

Stewart Laing begon zijn loopbaan in de whisky business in 1964. Lange tijd was hij, samen met zijn broer Fred Laing, bestuurder van de onafhankelijke bottelaar Douglas Laing & Co. Maar in 2013 besloten de broers elk hun eigen weg te gaan. Fred zou Douglas Laing behouden en zijn dochter Cara in het bedrijf inlijven, terwijl Stewart met zijn twee zonen (Andrew en Scott) het nieuwe Hunter Laing & Co uit de grond stampten.

Hunter Laing & Co moest niet van nul beginnen. Bij de split kon Stewart enkele bekende labels behouden, zoals Old Malt Cask en Old & Rare, House of Peers en John Player Special. Maar ook enkele nieuwe merken werden gelanceerd, onder andere Edition Spirits, het bedrijf dat door zijn zonen was opgestart.

Ardnahoe

Stewart leerde de knepen van het vak als jongeman onder andere bij Bruichladdich  en nadien Stevenson Taylor & Co. Toen hij het bedrijf van zijn vader vervoegde, ging hij vaak mee op handelsmissies naar Azië en Zuid-Amerika. Maar de droom om een eigen distilleerderij te bouwen, heeft hem nooit verlaten. Terugdenkend aan zijn tijd bij Bruichladdich, leek Islay hem de ideale keuze.

In januari 2016 kocht hij een stuk grond op Islay – halfweg tussen Caol Ila en Bunnahabhain – en begon aan de bouw van zijn Ardnahoe Distillery in datzelfde jaar. De eerste spirit liep van de stills – onder de kundige begeleiding van de legende Jim McEwan – in oktober 2018. In april 2019 ging de distilleerderij officieel open voor het grote publiek.

Range

Naast de eerder genoemde Old Malt Cask en Old & Rare, lanceerde Hunter Laing ook enkele nieuwe reeksen: Sovereign (single grains), Hepburn’s Choice (jonge single malts) en Distiller’s Art (single casks), Journey, The Kinship Series en Scarabus.

Distilleerderij: Auchroisk
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Auchroisk 20 Year Old, Diageo Special Release 2010, 5.856 bts
Kleur: oud goud
ABV: 58.1%

Groots

Deze release van Auchroisk maakte deel uit van de Special Releases van Diageo in 2010. Een kleine zesduizend flessen werd afgevuld op een sterkte van 58.1%. Het is een combinatie van Amerikaanse en Europese eik. Eind november vorig jaar proefde ik nog de 30-jarige die in 2012 gepresenteerd werd. Ik kijk hier alvast naar uit.

Complex en zeer aromatisch, dat is het minste wat je van deze neus kan zeggen. Bijzonder fruitig op banaan, perzik, ananas, appelsien en kweepeer. Heerlijke honing en flink wat amandelolie. Kokosnoot en boterbloempjes. Sultanas en iets van gekonfijte citroen. Tikkeltje zesty, tikkeltje waxy.

Op smaak is hij fruitig zoet, maar onmiddellijk erg, erg pikant. Zowel de prikkel van de alcohol als de kruidigheid van allspice, witte peper en zoethout doen me even naar adem happen. Eens de malt zich op je smaakpapillen genesteld heeft, offreert hij een mooie panoplie aan wit en geel fruit, zowel Europees als tropisch en vult dit aan met laurier en groene kruiden. Lekker romig, overigens. Groots.

De afdronk duurt lekker lang, is warm en licht drogend, maar blijft wel heerlijk zoet tot op het sterfbed.

Erg indrukwekkende Auchroisk, hoor! Het verschil met de 30-jarige is echter klein. Te klein om het prijsverschil te verantwoorden. Geef me dan maar deze!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Auchroisk
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Auchroisk 24 Year Old 1989/2014, Cadenhead’s Small Batch, Butts, 1.140 bts
Kleur: koper
ABV: 57.5%

Radar

Het overgrote deel van wat bij Auchroisk (spreek uit ‘o-thrusjk’) wordt gestookt gaat naar de blenders. Justerini & Brooks is hun belangrijkste klant. Wil je hem als single malt proeven, dan kijk je best even bij de onafhankelijke bottelaars. Zoals Cadenhead’s, één van Schotland’s oudste bottelaars. Zij brachten enkele jaren geleden deze op sherry butts gerijpte Auchroisk op de mark in hun Small Batch reeks.

Aromatische neus op zwarte koffie, hazelnoten, karamel en… een tikkeltje sulfer. Gelukkig trekt dat laatste redelijk snel weg, maar het is onmiskenbaar en even schrikken. Dan volgen nog bakboter, pruimen en snuiftabak. Pindanoten, rozijntjes en vleesjus worden uw deel. Aangenaam, weliswaar nadat de sulfer is opgetrokken.

Erg pikante start op de tong: curry, gember, zwarte peper. Dan volgen enkele beboterde vruchten (dadels, rozijnen en noten) die hem voldoende zoetigheid geven om aangenaam te blijven, hoewel een zilte toets niet onder de radar kan blijven. Prima sterkte. Appels, peren en moutsuikers treden bij. Er is ook weer die umami toets waar ik niet meteen de vinger op kan leggen, maar die hem wel interessant maakt.

De afdronk offreert wat grasachtige en nootachtige toetsen zoals we van Auchroisk gewend zijn, maar die zilte en umami toetsen gaan nooit helemaal weg. Woodsmoke op het sterfbed. Dat deed me even de wenkbrauwen fronsen (in de goede zin).

Geen gemakkelijk Auchroisk, maar wel erg interessant. Echter niet voor iedereen, me dunkt, het is een moeilijke jongen. Reken op zo’n 120 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Auchroisk
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Auchroisk 20 Year Old 1989/2009, Blackadder Raw Cask, Sherry Oak Cask #30265, 448 bts
Kleur: oud goud
ABV: 61.8%

Amandelen

De Raw Cask serie van Blackadder staat bekend om drie dingen. Ten eerste zit er in elk vat wat cask residue dat de indruk moet wekken dat het echt wel rechtstreeks uit het vat komt, ten tweede zijn het steevast single cask bottelingen en ten derde altijd op vatsterkte. Alleen het eerste is een marketingtruc, want uiteraard wordt de whisky wel degelijk eerst gefilterd en dan pas gebotteld. De ‘zwarte visjes’ worden er nadien gewoon terug aan toegevoegd. Soit. Deze 20 jarige Auchroisk werd tien jaar geleden gebotteld op een ongelooflijke 61.8% alcoholpercentage, wat aangeeft dat hij niet op de standaard 63.5% op vat ging.

Zoete en erg aromatische neus op amandelen, gras, citrusfruit en rozijntjes. Ananassnoepjes en iets van menthol. Een toefje umami zonder dat ik de vinger er op kan leggen. Aangenaam, ondanks het hoge ABV. De neus ondervindt er geen last van.

Deze knalt wel tegen je tanden, natuurlijk. Erg herbaal en grassig. Pikant op gember, witte peper en kamfer, terwijl het fruit evolueert van wit naar geel met wat sultanas en geroosterde amandelen in de mix. Grootse ontwikkeling hoor. Wat woodsmoke zorgt voor diepgang, terwijl de tannine je mond langzaam maar zeker droogt.

De afdronk, op meer amandelen en citrusfruit, duurt lekker lang.

Een klepper van deze nobele onbekende Speysider, maar helaas nergens meer te vinden.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Auchroisk
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Auchroisk 16 Year Old 2002/2019 First Editions for International Malt Whisky Festival Gent 2019, Refill Hogshead #HL15797, 246 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 56.0%

Toffifee

Het International Malt Whisky Festival Gent brengt elk jaar een unieke festivalbotteling op de markt. Voor dit jaar ging het om een single cask Auchroisk 2002, waarvan 246 flessen werden uitgebracht. Hij werd gebotteld door Edition Spirits, een bedrijf dat ondertussen is opgegaan in Hunter Laing (het waren immers de zonen die hun eigen weg wilden gaan, maar papa lijfde ze weer in).

Zoete neus op moutsuikers, perzik en jonge appeltjes met wat hazelnoten en toffee en een licht herbale toets. Maak daar gerust hooi van. Klassieke Auchroisk op de neus, zeg maar.

De sterkte is prima, de aanzet olieachtig en licht gepeperd. Meteen flink wat vanille, appeltjes met kaneel, meer grasachtige toetsen en toffee. Doet me een beetje aan Toffifee denken, u weet wel: de snoepjes met karamel, een hazelnoot, pralinécrème en een beetje chocolade. Ik lust ‘m wel.

De afdronk is dan weer aan de korte kant met wat kruidigheid van het hout.

Een schoolvoorbeeld van Auchroisk. Niets wereldschokkends, maar wel foutloos en erg drinkbaar op deze sterkte.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).