Distilleerderij: Glen Moray
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Moray 23 Year Old 1996/2019, Asta Morris AM#138,
Kleur: zonlicht
ABV: 49.7%
Bapao
Als ik me niet vergis is dit Asta Morris’ eerste uitstap naar Glen Moray. Een verrassende keuze als je weet dat deze distilleerderij eerder een underdog is. Maar we weten allemaal dat dat Zotte Bert niet tegenhoud. Eigenwijs als hij is, selecteert hij whisky enkel en alleen op smaak. Fuck de populariteit of de hype. Alleen als de liquid goed is, wil Bert er zijn label wel op plakken. Deze liquid is alvast bijzonder bleek van kleur.
Oh, my, dit is apart. Ik krijg op de neus wit brood – dubbel gebakken! – en iets van… niet lachen, ik meen het… broodje bapao! Echt waar, dit is amper zoet, maar des te meer umami en lekker oosters gekruid. Loempia in de friteuse. Ik barst uit van het lachen – Zotte Bert heeft ons weer bij ons kl*ten!
Op smaak is het distilleerderijkarakter veel herkenbaarder. Zoete ontbijtgranen, Europees boomgaardfruit, hooi, witte chocolade en iets van popcorn. Een bitterzoete toets steekt de kop op. Kinine? Druivenpitten en schil van kiwi. Tikkeltje scherp. Papier en zelfs vuursteentjes als het ware.
De finish is betrekkelijk lang met witte peper en vanille, appels en stekelbessen.
Ha! Mijn 25e Glen Moray. En hoewel ik er niet kapot van ben – hij is iets te speciaal voor mij en ik ben sowieso niet erg tuk op Glen Moray – is de neus een absoluut geweldige ervaring. De fles kan de jouwe zijn voor zo’n 170 EUR. Niet weinig, maar ook niet veel voor deze atypische Glen Moray. Zet uw vooroordeel aan de kant alvorens de fles te openen. Ik heb me alvast rot geamuseerd!
83/100
Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
