WhivieBlog

Distilleerderij: Kilchoman
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Kilchoman 2009/2014 Original Cask Strength, ex-bourbon barrels, 9.200 bts
Kleur: stro
ABV: 59.2%

Schoolvoorbeeld

Van de Original Cask Strength verschijnen er regelmatig releases. Het gaat telkens om een vatting van voormalige bourbon barrels. Deze release, gestookt in 2009 en gebotteld in 2014, kwamen maar liefst 9.200 flessen op de markt.

Qua neus leunt hij flink aan bij de Machir Bay op vatsterkte die ik zopas proefde, maar deze heeft iets minder zoets in de neus, maar des te meer koude assen, limoensap en flink herbale toets, alsof er allerhande groene tuinkruiden uit de Provence mee in het vat gegaan zijn.

Komt verdacht vlot binnen, ondanks dat hij op bijna 60% zit. Hier hoeft geen water bij, hoor. Stevige rookontwikkeling, kiezels in de mond, turf en limoen, assen en tabasco. Midpalate verschijnt dan toch wat honing, vanille en appeltjes.

Lekker lange, warme, kruidige afdronk met een bittertje van de tannine op het sterfbed.

Klassiek schoolvoorbeeld van een bourbongerijpte Kilchoman, precies zoals ik ‘m graag lust.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kilchoman
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Kilchoman Machir Bay 10^th Anniversary Tour, OB 2015, Bourbon Barrels, 1.500 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 58.9%

Zoet vs Zilt vs Zuur

Dit flesje stond al lang in mijn kast. Ik kocht er twee toen de Wills broertjes van Kilchoman op trektocht waren doorheen Europa met hun 4×4 om de 10^de verjaardag van de distilleerderij te vieren. Voor die gelegenheid werden ook 1.500 flessen Machir Bay op vatsterkte gebotteld. Ik kocht er toen twee. De eerste overleefde niet lang, maar de tweede opende ik pas in mei 2020 ter gelegenheid van mijn tweede editie van WhisQy (Whisky in Quarantaine), mijn virtuele tastings via online stream. In tegenstelling tot de huidige versie van de Machir Bay is deze een vatting van uitsluitend bourbon barrels. Het was de opener van de avond, kan je nagaan.

Krachtige, rokerige neus op karton (géén off-note), limoen, citroen en houtskool. Zeebries en assen, overrijpe Jonagold appels en gerookte ham. Ik vind dit top.

Verrassend romige body, meteen rokerig en geturfd, maar toch met een mooie ondertoon van zoet versus zilt versus zuur. Flink wat vanille en suiker, citrusfruit (bergamot en pompelmoes) en brak water (en nog geen klein beetje ook!). Duidelijk jong, maar met een prima balans. Lekker krachtig, ook. Zoethout en witte peper. Klein bittertje van het hout.

De afdronk is heerlijk lang, begint zoet maar sterft dan een prima geturfde dood.

Dit is voor mij Kilchoman pur sang. Geweldige whisky.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Springbank is – samen met Glengyle en Glen Scotia – één van de drie overblijvende distilleerderijen in Campbeltown. Ze zijn uniek omdat er drie types malt geproduceerd wordt: geturfde Springbank, zwaar geturfde Longrown en ongeturfde Hazelburn. De entry level Springbank is hun tienjarige, waarvan ik een release uit 2005 proef, wat betekent dat de malt meer tijd in de fles heeft doorgebracht dan op het houten vat.

Distilleerderij: Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Longrow 13 Year Old Red, OB 2020, Chilean Cabernet Sauvignon Matured, 9.000 bts
Kleur: koper
ABV: 51.6%

Intens

Longrow Red is een reeks van malts gefinished op rodewijnvaten. In 2013 verscheen een 11-jarige op Shiraz uit Australië. Die werd gevolgd door een 13-jarige op Malbec-vaten in 2017 (die ik best lekker vond) en in 2020 verscheen wat momenteel in mijn glas vertoeft. Deze Longrow rijpte tien jaar op bourbon- en sherryvaten, alvorens overgestoken te zijn op Cabernet Sauvignon vaten van de wijngaard Mont Gras’ Intriga Estate in Alto Maipo aan de voet van de Andes in Chili. Het heeft de malt alvast een rode schijn gegeven.

Het vuile kantje van Longrow – turf, stal en jute zakken – komt eerst. Dan volgen zoetzure toetsen als van karnemelt met roze pompelmoes en mandarijn, aangevuld met wat karamel en vanille met tot slot nog een paar zoutkorreltjes er bij. Gaat op en neer als een jojo tussen zoet en maritiem. Redelijk intens en erg aangenaam.

Op smaak is dat een perfecte verderzetting van de neus. Zoet versus zilt met intense smaken van citrus- en rood fruit (allerhande bessen en kersen), karamel en turf met een mooie, geweldig grote rookontwikkeling. Ik krijg het er helemaal warm van. De malt is lekker romig, overigens. En water is totaal overbodig.

De afdronk duurt lekker lang, houdt de mond helemaal warm door de mooie kruidigheid, maar laat hem wel kurkdroog achter.

Intens is hier het sleutelwoord: van neus tot finish. Bedankt, Marcel!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Longrow 9 Year Old 2007/2017, Society Bottling, Fresh Sauternes Hogshead, 1.134 bts
Kleur: koper
ABV: 56.3%

Buskruit!

Deze Longrow, de flink geturfde malt die bij Springbank wordt geproduceerd, werd als Society Bottling uitgebracht voor de leden. Hij rijpte 9 jaar lang op een Sauternes wijnvat.

Van zodra ik mijn neus in het glas steek, krijg ik het gevoel in een Body Shop or Rituals te zijn binnengestapt; zo’n winkel waar vrouwlief graag om allerhande oliën en zalfjes gaat. Dat is niet kleinerend of schertsend bedoeld, het is nu éénmaal het eerste waar ik aan denk als ik dit ruik. Oranje potpourri met allerhande oliën en geurstaafjes, crèmes met tropische fruitgeurtjes en een hint van zonnebrandolie. Hij is fruitig en romig, maar het lijkt me een beetje kunstmatig, als u begrijpt wat ik bedoel. Vergeten we uiteraard het mooie streepje woodsmoke niet. Laat ik duidelijk zijn: dit is erg lekker, hoor!

Ka-boom! Onmiddellijk erg krachtig en kruidig, met flink wat zoete rook, assen en…euh… buskruit! Maar mooi in evenwicht gebracht met tropische fruittoetsen. Denk appelsien (veel!) en ananas (weinig), maar ook gedroogde abrikozen, rozijnen en pompelmoes. De zware turf van Longrow en de immense zoetigheid van de Sauternes hebben elkaar hier perfect gevonden.

De afdronk is erg lang, erg kruidig en erg zoet. Erg, hé? (note to self: onnozelaar).

Indrukwekkende Longrow, zeker als je zijn jonge leeftijd in acht neemt. Bedankt, Marc!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Springbank 21 Year Old Single Cask, OB 2016, Symposion House of Taste, Oloroso Sherry Hogshead, 31 bts
Kleur: koper
ABV: 47.5%

Utsökt

Ik denk dat we het er allemaal wel over eens kunnen zijn dat de Springbank 21 Year Old een geweldige whisky is. Een instant classic, zeg maar. Echter, er bestaan ook flink wat single casks van hun 21-jarige en dit is er zo eentje, gebotteld in 2016. Het betreft een oloroso sherryvat voor Symposion House of Taste, een whiskyclub in Malmö, Zweden.

Waxy! Steenfruit, een kar vol met hooi, toffee, overrijpe banaan, zand en kiezels. Niet noodzakelijk in die volgorde, maar dat is wel de neus van deze malt in een notendop. Eigenlijk het beste van twee werelden: de typische, geweldige spirit van Springbank opgefleurd door enkele donkerzoete toetsen van het oloroso vat. En hij ruikt bijgevolg absoluut heerlijk. Ik kan hier een kwartier mee bezig zijn zonder de nood te voelen om mijn eerste slok te nemen.

Hij is op de tong olieachtig op allerhande gele fruit: abrikozen, mango, perzik, banaan – wat een feest! Maar een zilte toets en flink wat quasi-zure turfrook komen de boel aanzwengelen. Prima sterkte, overigens. Een frisse toets van munt. Wat kamfer en gember. Mooie balans.

In de lekker lange afdronk krijg ik verrassend vele tuinkruiden en zout, terwijl het fruit zich snel terugtrekt en nog even wat aandacht vraagt voor de rook.

Een ga-er-even-voor-zitten whisky. Utsökt (voor degene die zonder Google translate zitten: dit is ‘heerlijk’ in het Zweeds) en nog geen klein beetje ook.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengyle
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Kilkerran 12 Year Old, OB2019
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Modern Old School

De eerste 12-jarige van Kilkerran werd in 2016 voorgesteld, maar ik proef een botteling uit 2019. Het is een vatting van 70% Kilkerran op bourbon en de overige 30% op sherryvaten. Hij werd teruggebracht naar 46% en is te koop voor ocharme 40 tot 50 EUR. Een betaalbare instapper, dus. Wat zeg ik nu: instapper? Het is de oudste malt die de jonge Glengyle distilleerderij op de markt heeft!

Goh, wat lekker, zeg! Ik steek mijn neus nog maar net in het glas en wordt al onmiddellijk begroet door een prachtige combinatie van citrusfruit, knapperige Granny Smith appeltjes, gedroogde abrikozen, vanille, bijenwas, kiezels op het strand en de korst van boerenbrood besmeerd met goeie boter. Maar uiteraard ook een mooie toets van turf, een zilt elementje en zachte, zoete rook. Arbroath Smokies in de verte. Dit moet op smaak al flink gaan tegenvallen om geen topper te zijn.

Lekker olieachtig, bijna waxy, op de tong. Flink mineraal nu, waardoor hij me even aan Springbank doet denken, maar dat is geen straf. Meer turf dan ik had verwacht, ook. Mooie ontwikkeling. Zilt en zoet gaan head-to-head, maar nu is het toch vooral het maritieme karakter van de malt dat domineert. De fruitige toetsen zijn teruggebracht naar gekonfijte appelsienschillen. Hij is ook minder complex dan ik had gehoopt – zeker na die prachtige neus – maar staat er wel.

De afdronk is lekker lang met een mooie, rokerige dood.

Bang for your buck, zoveel is zeker. Liefhebbers van Campbeltown malts kunnen hier echt wel blij mee zijn. Hij is modern en old school tegelijk. Da’s vakmanschap.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Hazelburn 14 Year Old 1998/2012, Blackadder Raw Cask, Hogshead #HB3, 266 bts
Kleur: brons
ABV: 53.2%

Baklava

Op het label staat ‘Springbank – Unpeated Malt’ geblokletterd. Dat is dus Hazelburn, hé, de ongeturfde, triple gedistilleerde malt van Springbank, die in 1997 voor het eerst werd geproduceerd. We kunnen dus stellen dat dit een distillaat uit de beginperiode was, want gestookt in 1998. Na 14 jaar rijping bracht Blackadder hem uit in de bekende ongefilterde Raw Cask serie. Het vat leverde 266 flessen op vatsterkte op. Daarnaast werden er ook nog eens 96 flesjes van 200ml van hetzelfde vat uitgebracht. Dit sample kreeg ik cadeau van mijn whiskygabber Marc uit Grimbergen.

Geweldige neus op rood fruit met een umami kantje. Denk aardbeien en pruimen, maar ook de zwoerd van gerookt spek. Een mooi snoeperig kantje ontbreekt niet. Ik krijg marsepein en baklava. Paprikapoeder en oregano maken dit plaatje compleet. Bijzonder!

Hij is heerlijk olieachtig, maar wel een tikkeltje pikant. Zoete eik, paprika en zelfs een beetje chili. Maar dan komt het zoetje er mooi doorheen. De baklava is prominent, gevolgd door notenlikeur en pruimenconfituur. Toffee. Fruitthee. Evolueert naar donkerzoet met gedroogde dadels en vijgen. Midpalate wordt hij wat droog.

De afdronk is erg lang en balanceert tussen zoet en droog.

Dit is nog maar mijn 9^e Hazelburn. Daar moet ik dringend verandering in brengen. Bedankt, Marc!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 14 Year Old, OB 2020, Campbeltown Festival 2020, Tawny Port Casks, 15.000 bts
Kleur: koper
ABV: 52.8%

Aardbeien, Kersen en Frambozen

Het festival mocht dan misschien niet doorgaan, de botteling is alleszins op de markt gekomen en wel 15.000 flessen sterk! Ze is her en der verkrijgbaar voor zo’n 70 EUR en het betreft een 14-jarige Glen Scotia die op vaten van Tawny Port rijpte, wat meteen ook zijn kleurtje verklaart. Ik heb er zin in.

Die neus maakt me eigenlijk onmiddellijk blij. Enerzijds mooie, ronde toetsen van rood fruit (aardbeien, kersen en frambozen) en perzik, vanille en iets van bubblegum en anderzijds die typische vuile turf van het huis. De rook wordt heel even groots, maar trekt dan even snel weer weg. Evolueert dan van zoet naar zilt met wat groene tuinkruiden in de mix. Hier is van alles aan de gang en het werkt prima.

Hij komt lekker pikant binnen, maar is zijdezacht qua structuur. De turf is hier veel meer uitgesproken dan op de neus en prikt vlotjes door het rode fruit heen. Gezouten karamel en nougat verschijnen, terwijl ook de tannine van het vat zijn zegje doet door een bittere toets toe te voegen. Midpalate komt daar een flink maritieme toets opzetten. Scheepstouw en pruimtabak. Wat lekker zeg!

De afdronk is zijn troef. Lekker lang, peperig warm met plots wat menthol op het sterfbed.

Deze Glen Scotia op Tawny Port is van een heel ander kaliber dan die op Ruby Port van twee jaar geleden. Indrukwekkend.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 2005/2018, Single Cask Selection, 1^st Fill Oloroso Cask #17/413-8, 328 bts
Kleur: koper
ABV: 55.7%

Aceton

Ik zet graag twee zustervaten van Glen Scotia aan de lippen, zijnde vat #17/413-2 tegenover vat #17/413-8, beide in 2005 te slapen gelegd en beiden in 2019 gebotteld op vatsterkte. Het eerste is een Tawny Port Hogshead dat 299 flessen opleverde, het tweede een oloroso sherryvat dat 328 flessen opleverde. Beide op vatsterkte, dat spreekt. We eindigen met het oloroso vat dat speciaal voor Kirsch Whisky werd gebotteld.

De neus is erg herbaal op allerhande groene tuinkruiden en flink wat maritieme toetsen, maar ook iets astringent als van zure snoep vermengd met… aceton. Het fruit – dat duidelijk in de steigers staat om zich op je neus los te laten – geraakt niet uit de startblokken. Heel vreemd en niet onmiddellijk aangenaam. Je moet hem al tien minuten laten staan alvorens hij dat astringente kantje inruilt voor karamel, vermolmd hout en mango.

Op smaak is het dan weer een heel ander verhaal. Nu komen de zoete toetsen van chocolade, pruimen, dadels, ananas op de barbecue en gedroogde vijgen eerst, alvorens kruidnagel en chilipeper je mond in brand zet. De rook wordt stevig, zilt breekt door en alles valt min of meer op zijn plaats.

De afdronk van deze jongen is quasi eindeloos. Lekker romig, plots.

De neus was effe schrikken, maar eens voorbij de lippen is dit een zeer lekkere Glen Scotia.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 13 Year Old 2005/2019, Single Cask Selection, 1^st Fill Tawny Port Hogshead #17/413-2, 299 bts
Kleur: koper
ABV: 56.1%

Chutney

Ik zet graag twee zustervaten van Glen Scotia aan de lippen, zijnde vat #17/413-2 tegenover vat #17/413-8, beide in 2005 te slapen gelegd en beiden in 2019 gebotteld op vatsterkte. Het eerste is een Tawny Port Hogshead dat 299 flessen opleverde, het tweede een oloroso sherryvat dat 328 flessen opleverde. Beide op vatsterkte, dat spreekt. We beginnen met het portovat.

Oh, ja… het vuile kantje van Glen Scotia is vertegenwoordigd, maar het portovat overstemt dat probleemloos om je een warme, zoete neus te presenteren vol rood en donker fruit, zachte rook met een mooi zilt randje. Ik krijg ook wat chocolade, hazelnoten en iets van acaciahoning over abrikozen. En zelfs wat chutney. Een druppeltje olijfolie als toemaatje.

Hij komt stevig binnen en is flink gekruid, terwijl de turf voor een grootste rookontwikkeling zorgt. Pas als de rook wat verdwenen is en de kruiden geblust, komen de zoete toetsen tot hun recht. En dat smaakt! Blauwe druiven, abrikozen, veenbessen en gedroogde vijgen.

De afdronk is betrekkelijk lang, pittig met wat hardnekkige turfrook. Hij sterft een verrassend zilte dood.

Ik vind het prima, hoor.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 11 Year Old 2008/2019, Single Cask Selection, 1^st Fill Ruby Port Cask #18/353-1, 325 bts
Kleur: koper
ABV: 55.1%

Vermiljoen

Ziehier een single cask van Glen Scotia dat in 2018 te slapen werd gelegd, zij het wel een first fill portovat. Ik verwacht me bijgevolg aan flink wat rood fruit met een vuil randje. Eens kijken of Glen Scotia mijn verwachtingen kan inlossen. Hij werd in de ‘Spring 2019’ collectie uitgebracht.

Stop the press! Dit is een zalige neus! Prachtige mix van donkerrood fruit, turf en maritieme elementen. Ik krijg aardbeien, pruimen en veenbessen (hint van jeneverbes) tegenover zoete turf en licht aangebrande bakboter, besprenkeld met wat zeezout. Een zachte rokerigheid (ik liet me vertellen dat de mout 22 à 24ppm kreeg), die een ondersteunende rol speelt en zeker niet domineert. Donkerzoet en vermiljoen. Volgt u nog?

Prima mondgevoel en quasi-perfecte sterkte. Intens en kruidig op chili peper en paprika, oregano en zeezout, alvorens het rode fruit zich laat zien. Het gaat van rood naar donkerrood: aardbeien en frambozen evolueren naar dadels en een verse vijg. Wordt zowaar heerlijk complex. Midpalate gaat hij van eerder zoet naar zilt, maar keert snel terug naar het zoete pad. De rokerigheid wordt ondertussen verrassend groot. De malt wordt lichtjes medicinaal. En ronduit schitterend.

De finish is niet alleen erg lang, zoet, fruitig en kruidig, maar ook erg bevredigend. Ik slaak een diepe zucht van tevredenheid.

Ik heb zonet mijn lekkerste Glen Scotia geproefd.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 10 Year Old 2008/2019, Single Cask Selection, 1^st Fill Bourbon Barrel #465, 254 bts
Kleur: goud
ABV: 53%

Ongeraffineerde Suiker

Een single cask van Glen Scotia – first fill bourbon barrel 465 – die als ‘Spring 2019’ werd gelanceerd. Aan de slag!

De neus is een vloeibaar snoepje, echt waar! Ongeraffineerde suiker. Vanille bij de vleet, maar ook best wat limoen en abrikozen. De snoeperige Superman-logo’s, wie kent ze nog? Daaronder nog een verse ruiker bloemen en vermolmd hout. Niet zo ‘vuil’ als ik van Glen Scotia gewend ben, maar ik vind dat prima. Laat hem echter tien minuten staan en hij begint gewoon naar shampoo en karnemelk te ruiken! Bizar, plezant én aangenaam.

De aanzet is best krachtig, maar wel erg, erg geparfumeerd. Dit is shampoo, inderdaad! Maar eerlijk is eerlijk: het werkt wel. Flink wat witte peper over een handjevol snoepgoed, zachte hoestsiroop en een karrenvracht aan lavendel. Mijn god, ik heb een tandenborstel nodig!

De afdronk is bijzonder lang, zoet, kruidig en… geparfumeerd.

Nou, dat was toch even wennen, maar ik vond het wel een erg leuke smaaksensatie. Dit was pure fun!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 10 Year Old 2008/2018, Campbeltown Malts Festival 2018, Ruby Port Finish, 2.400 bts
Kleur: goud
ABV: 57.8%

Vleugje Porto

Ik was danig onder de indruk van de festivalbotteling van 2019, die 15-jarige op rumvaten. Toeval wil dat ik ook een sample te pakken kon krijgen van de festivalbotteling van het jaar daarvoor. Deze keer een 10-jarige Glen Scotia de gefinished werd op portovaten. Ik ga me er even voor zetten.

Dit is een eerder zoete neus, waarbij de turf slechts een kleine bijrol speelt. Veel rood fruit zoals frambozen en aardbeien. Iets van hazelnoten en snuiftabak. Een tikkeltje zilt, maar ook hier heel discreet. Dit is vooral zoetigheid. Ik beken dat dit een heel andere Glen Scotia is dan ik al eerder heb geroken.

Op smaak is hij een pak pittiger dan de neus deed vermoeden. Het alcoholpercentage zit daar ongetwijfeld voor een groot stuk tussen. Het maakt hem zelfs scherp en pikant. Chilipeper en nootmuskaat. Het rode fruit keert weer, maar moet nu toch de duimen leggen voor de turf en vooral het zilt. Lijkt plots een erg maritieme malt, met slechts een vleugje porto in de mix. Het tegenovergestelde van de neus. En vanaf de tweede slok wordt hij erg vuil en wél typisch Glen Scotia, maar dan van de soort waar ik minder tuk op ben.

De afdronk is middellang, rokerig en een heus gevecht tussen zilt en zoet. Gekonfijte pompelmoes op het sterfbed.

De neus en de vooral de finish vielen mij goed mee, maar op smaak is dit te scherp naar mijn gading.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 15 Year Old 2003/2019, Campbeltown Malts Festival 2019, Rum Cask Finish, 9.500 bts
Kleur: goud
ABV: 51.3%

Mirre

Elke whisky regio heeft zo ondertussen wel zijn festival, zeker? Zo ook, natuurlijk, Campbeltown. Dit jaar zal het wellicht helemaal anders uitdraaien, maar vorig jaar brachten ze bij Glen Scotia deze 15-jarge malt op de markt – op vatsterkte – gefinished in rumvaten gedurende 8 maanden.

Indrukwekkende neus met enerzijds de typische ‘vuile’ trekjes van Glen Scotia en anderzijds mooie, quasi-tropische vruchten. Tikkeltje waxy en mooi, ingetogen rokerigheid. Hint van ananas, kiwi en mandarijn, maar vooral toch heldere limoen. Kalk en kiezeltjes. Doet me in alle eerlijkheid zelfs een beetje aan oudere Springbank denken. Amai, da’s lekker!

Op smaak is het ook onmiddellijk prijs! Erg mineraal op kiezels, jute zakken, licht zurige turf, maar dat wordt mooi in balans gebracht met flink wat citrus en wat ananas, gevolgd door een opstoot van brak water en een bittertje als van druivenpitten. De rook wordt intenser en erg aangenaam. Mirre! Da’s de eerste keer voor mij dat ik dit in een whisky ontdek. Geweldig. Nu moet ik toch weer eerder Kilkerran denken, maar dat is oké. Da’s ook Campbeltown (note to self: stop met die onzin). Mooie balans, echt.

De afdronk is intens en lang, zilt versus zoet. Rokerig tot het eind.

Wow, dit is echt een indrukwekkende Glen Scotia. Aanrader.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: BYOB-C
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Secret Speyside 26 Year Old 1993/2020, BYOB-C, 49 bts
Kleur: mahonie
ABV: 51.2%

Commando

BYOB-C spreek je ‘biopsy’ uit en betekent eigenlijk Bring Your Own Bottle Club, maar sinds kort hebben ze een leuke nieuwe reeks gelanceerd ‘What if BYOB-C Meant Something Else’ waarin ze enige tijd geleden hun eerste ‘Build Your Own Bearded Commando’ bottelden, een heerlijke Speyside whisky met een GI-Joe achtig label. Met slechts 45 flessen was hij snel weg, natuurlijk. Nu verschijnt de tweede Commando, waarbij de tekenaar van het label zich liet inspireren op de cargo shorts uit de film 13 Hours, the Secret Soldiers of Benghazi. Het betreft wederom een geheime Speysider, ditmaal uit 1993 wat hem bij bottelen dus reeds 26 jaar oud maakt. Helaas wederom erg beperkt qua oplage en dus in een wip uitverkocht.

Donkerzoete, superfruitige en gesuikerde, licht waxy neus die me al van bij het uitschenken tegemoet treedt. Een karrenvracht aan kandijsuiker wordt aangevuld met snuiftabak en melkchocolade en zacht gekruid met nootmuskaat. Iets van gepofte kastanjes en popcorn met karamel. Dit is een vloeibaar dessert.

Hij is stroperig op de tong, je kan hem bijna kauwen. Onmiddellijk mierzoet en best pikant op nootmuskaat, kruidnagel en zwarte peper. Het fruit is nu een pak meer uitgesproken. Ik krijg gedroogde abrikozen, stekelbessen, gekonfijte sinaasschillen en nectarines. Brésilienne nootjes en opgelegde rozijnen. De sherry drukt flink zijn stempel. Wordt licht droog naar het einde toe.

De afdronk is middellang, erg kruidig en drogend.

Dit is weer zo’n zalige Speysider zoals we er de afgelopen maanden wel meer gezien hebben, maar je wordt dit nooit moe. Het is gewoon fantastisch lekker spul.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Buffalo Trace Distillery
Regio: USA
Fles: Blanton’s Straight from the Barrel, Warehouse H, Rick no 37, cask #234
Kleur: brons
ABV: 64.4%

Bloedappelsien

Het was voormalig master distiller Elmer T Lee – overleden in 2013 – die de Straight from the Barrel reeks in 1984 lanceerde, het jaar voordat hij met pensioen ging. De vaten die voor deze reeks bedoeld zijn rijpen in het Warehouse H dat met metaal bekleed werd op de hitte op te drijven. Albert Blanton – één van eerste werknemers van Buffalo Trace – bouwde dit warehouse en daarom werd de reeks naar hem genoemd. Met de regelmaat van de klok worden zulke single barrels uitgebracht, telkens op vatsterkte (barrel strength in dit geval) in een bolvormige fles met de kenmerkende stopper met het tinnen paardje erbovenop.

Bloedappelsien, gekonfijte gember, donkere chocolade met amandelnoten en koude espresso vormen het hart van de neus van deze Blanton. Voeg daar nog een karrenvracht karamel, een takje peterselie en een beetje dille aan toe. Deze neus is – voor een bourbon – betrekkelijk complex.

Met zo’n ABV hoeft het niet te verbazen dat je een trap tegen je tanden krijgt bij de eerste slok. Chilipeper, nootmuskaat en wat kaneel zijn de kruiden van dienst. Dat wordt gevolgd door rode-veter-snoep, karamel, ahornsiroop en een verloren gelopen dadel. De karamel keert weer, zij het in licht aangebrande vorm, alsof mijn glas te dicht bij de BBQ heeft gestaan. Het werkt. De tweede slok gaat iets verder en offreert nog wat gekarameliseerde appelsienschillen, een takje eucalyptus en maraschino kersen. Wordt zelfs een erg snoeperig vanaf de derde slok.

In de warme, kruidige en erg lange afdronk is het de bloedappelsien die de plak zwaait.

Dit is duidelijk het betere werk van over de Grote Plas. Bedankt, Peter!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Onbekend
Regio: USA
Fles: Bourbon Whiskey #1, That Boutique-y Whisky Company, b. 2018, 8376 bts
Kleur: brons
ABV: 48%

Eik & Munt

Een bourbon van 24 jaar oud, dat kom je toch niet zo vaak tegen. De rebelse bottelaar That Boutique-y Whisky Company slaagde er in dit spul op de kop te tikken en brachten er meer dan acht duizend flesjes van 50cl van op de markt. Dat gaat dan toch over een groot aantal barrels… waar hebben ze die in godsnaam gevonden?

Bijzonder aromatisch neus met veel vanille, boterkoeken, kaneelbroodjes, lederen zadeltassen, ahornsiroop, donkere rozijnen en Engelse drop. Een tikkeltje aan de droge kant, dat wel. Meubelpoets, bosbessenconfituur en, euh… pickles? Ook nog iets fris als eucalyptus, of is het spearmint? Hoe dan ook, dit is erg aangenaam.

Op de tong is hij erg droog met flink wat hout. Op het randje van oaky, als u het mij vraagt. Flink kruidig op kaneel, maar vooral kruidnagel en zwarte peper. De ahornsiroop en munt keren weer, alsook de donkere bessen en rozijnen.

De afdronk is lang, snoeperig zoet, kruidig en mentholated.

Mooie bourbon, dat zeker, maar net een beetje te veel hout naar mijn gading. Maar wat wil je, na 24 jaar op het vat? Wel erg duur, dat spreekt. Dankjewel, Jan, voor het sample.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Rowan’s Creek is een small batch bourbon die geproduceerd wordt door de Kentucky Bourbon Distillers company in Bardstown, Kentucky, US of A. Hij heeft al topprijzen gewonnen in de San Francisco World Spirits Competition en is gebotteld op 100.1 Proof, wat zich laat vertalen naar het eerder uitzonderlijke 50.05% ABV. Hij heeft wat tijd nodig om open te komen, maar onthult zich dan als een stevig gekruide en complexe bourbon.

Distilleerderij: Cascade Hollow Distillery
Regio: USA
Fles: George Dickel 9 Year Old, OB 2018 Hand Selected Barrel
Kleur: brons
ABV: 51.5%

Old Fashioned

De Cascade Hollow Distillery – producent van de George Dickel bourbon – is de enige andere stokerij (naast Jack Daniel’s) die gebruik maakt van het zogenaamde Lincoln County Process. Dat is het filteren van de spirit door het houtskool van de suikerahorn alvorens deze in vaten te slapen te leggen. Dit mag je dus ook gerust een Tennessee Whiskey noemen. Deze 9-jarige is een botteling uit 2018 en betreft een single barrel of – zoals het trots op het label prijkt – een ‘Hand Selected Barrel’. Het is de allereerste George Dickel die ik proef (als u even abstractie maakt van de ‘geheime’ Tennessee whiskey die ik eerder al proefde van North Star Spirits, The Whisky Mercenary en Mark & Manny’s Malts :-)).

Heerlijk gelaagde neus op mango, kersen, gebakken peren en snuiftabak. Dan volgen amandelnoten en komen de kruiden opzetten. Denk nootmuskaat, kaneel en chilipepers. Dit is goed, hoor!

De body is prima. Romig en mondvullend. Italiaanse koffie met amandelschaafsel, gebakken peren besprenkeld met kaneel en karamel, opgelegde rozijnen en mais op de barbecue.

Heerlijk lange finish op peperkoek, karamel en amandelen, kruidig tot op het sterfbed.

Ja, dit is wel erg goed, hoor. Verkrijgbaar voor zo’n 40 EUR, wat ik een koopje vind. En hij is ideaal voor een Old Fashioned, geloof me.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).