Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 2005/2018, Single Cask Selection, 1st Fill Oloroso Cask #17/413-8, 328 bts
Kleur: koper
ABV: 55.7%
Aceton
Ik zet graag twee zustervaten van Glen Scotia aan de lippen, zijnde vat #17/413-2 tegenover vat #17/413-8, beide in 2005 te slapen gelegd en beiden in 2019 gebotteld op vatsterkte. Het eerste is een Tawny Port Hogshead dat 299 flessen opleverde, het tweede een oloroso sherryvat dat 328 flessen opleverde. Beide op vatsterkte, dat spreekt. We eindigen met het oloroso vat dat speciaal voor Kirsch Whisky werd gebotteld.
De neus is erg herbaal op allerhande groene tuinkruiden en flink wat maritieme toetsen, maar ook iets astringent als van zure snoep vermengd met… aceton. Het fruit – dat duidelijk in de steigers staat om zich op je neus los te laten – geraakt niet uit de startblokken. Heel vreemd en niet onmiddellijk aangenaam. Je moet hem al tien minuten laten staan alvorens hij dat astringente kantje inruilt voor karamel, vermolmd hout en mango.
Op smaak is het dan weer een heel ander verhaal. Nu komen de zoete toetsen van chocolade, pruimen, dadels, ananas op de barbecue en gedroogde vijgen eerst, alvorens kruidnagel en chilipeper je mond in brand zet. De rook wordt stevig, zilt breekt door en alles valt min of meer op zijn plaats.
De afdronk van deze jongen is quasi eindeloos. Lekker romig, plots.
De neus was effe schrikken, maar eens voorbij de lippen is dit een zeer lekkere Glen Scotia.
86/100
Geproefd door Mark Dermul op 25-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
