WhivieBlog

Distilleerderij: Filliers
Regio: België
Fles: Genever 12 Years Barrel Aged
Kleur: vol goud
ABV: 42%

Kardemom & Kruidnagel

Nadat de genever van Filliers 12 jaar rijpte op eikenhouten vaten, werd hij op 42% gebotteld. Een fles kost je zo’n 40 EUR.

Het verschil met de 8-jarige is op de neus alvast significant. Hij is minder fris, minder toegankelijk en vertoont een pak meer hout. Dit resulteert in aroma’s van hout – zowel tannine als kruiden – aangevuld met Engelse drop en parma violets (de purperen snoep). Een hint van honing en een toets van karamel. Weinig uitgesproken, als ik eerlijk mag zijn (en dat mag ik, uiteraard).

Op smaak valt het allemaal veel beter mee. Olieachtig (niet zo romig als zijn voorgangers) en zoet op drop (anijs, dus) en parma violets. Flink kruidig op kardemom en kruidnagel. Minder snoeperig, des te houteriger.

De afdronk is middellang, kruidig en flink drogend.

Ik ben bang dat dit mijn minst favoriete expressie is, door te veel tannine.

Geproefd door Mark Dermul op 10-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Filliers
Regio: België
Fles: Genever 8 Years Barrel Aged
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Floraal

De reeks Barrel Aged van Filliers werd in 2018 gelanceerd. De 8-jarige genever heeft 8 jaar gerijpt (doh!) op eikenhouten vaten, waar door hij zijn gouden kleur en karakter heeft gekregen. Hij werd gebotteld op 40% ABV. Grappig detail: hoe langer de genever gerijpt is, hoe hoger het alcoholpercentage waarop hij gebotteld werd, een gimmick van Filliers die ik wel kan appreciëren.

Weg is de frisheid van citrus en suiker op de neus. In de plaats krijg ik flink wat hout en vanille. Licht geblakerde eik, lijkt mij. Hint van cuberdons en anijs, alsook parma violets (de purperen snoepjes). Zacht en toegankelijk.

Hij is lekker romig op de tong. Zoet rond een moutig hart met vanille en lichte honing. Een florale toets ook. Wordt midpalate een tikkeltje snoeperig, maar hij kan het hebben.

De afdronk is verrassend lang, licht drogend en bitter op eik, maar voldoende snoeperig zoet om plezant te blijven. Kruidig op het sterfbed.

Prima puur drinkbaar, maar wellicht ook een leuk ingrediënt in een cocktail. Zo rond de 35 EUR.

Geproefd door Mark Dermul op 10-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Filliers
Regio: België
Fles: Genever 0 Years Young & Pure
Kleur: clear
ABV: 35%

Citrus & Suiker

Filliers behoeft geen introductie meer, toch? Wie er de geschiedenis op wil naslaan: Google is uw vriend. Laat ons hier volstaan met het feit dat de distilleerderij nabij Deinze in 2006 volledig vernieuw werd en het ambachtelijk vakmanschap sindsdien combineert met technologische know-how. In 2007 lanceerden ze hun Goldlys whisky. Maar ik wil het in de komende dagen hebben over het product dat Filliers groot heeft gemaakt: genever (ook wel jenever). In 2018 lanceerden ze hun zogenaamde Barrel Aged Genevers met een ongerijpte en dan een 8, 12, 17 en 21 jaar oude genever. Beginnen bij het begin, natuurlijk. De ‘0 Years’ klinkt wat onnozel, dus noemde ze hem Young & Pure.

De neus ruikt erg fris op citrus, maar tegelijkertijd erg romig. Heeft veel weg van gin, maar dat hoeft niet te verbazen – het is immers familie. Doet wat denken aan zuurtjes (de snoep). Citruszuur en suiker, niet meer en niet minder. En lekker, zeker wel.

Lekker romig op de tong ook. Minder uitgesproken van smaak dan de neus deed vermoeden, maar blijft lekker fris en doet me naar de lente verlangen. Wederom citrus en suiker. Eenvoudig, ja, maar mooi. Eenvoud siert, denk ik maar.

De afdronk is kort en doet me even aan tonic denken. Citrus en kinine, dus.

Zo toegankelijk kan jenever dus zijn. En ik ben er van overtuigd dat deze het ook zeer goed doet in cocktails. Zo rond de 25 EUR.

Geproefd door Mark Dermul op 10-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caffo
Regio: Italië
Fles: Heritage Caffo 46 Year Old 1970 Extra Brandy Italiano Stravecchio
Kleur: goud
ABV: 42%

Stravecchio

In 1865 begon Guiseppe Caffo te stoken in zijn garage aan de voet van de Etna. In 1915 maakte hij zijn droom waar en startte zijn eigen distilleerderij in Santa Venerina op Sicilië. Vandaag de dag wordt het bedrijf gerund door de vierde generatie die verschillende likeuren, siropen en zelfs bieren op de markt brengt en exporteert naar meer dan 70 landen. Voor mijn verjaardag kreeg ik deze mooie fles van mijn Nederlandse brother from another mother Imanuel. Het is een erg oude Italiaanse brandewijn, want gestookt in mijn geboortejaar! Hij werd na 46 jaar rijping gebotteld.

Complexe neus die het midden houdt tussen cognac en grappa, met ananas, druivensap, rietsuiker en honing, maar ook enkele funky toetsen vertoont als van Jamaicaanse rum. Denk plasticine en nat zand, rottende appelsienen en guimauve. Heerlijk!

De body is licht, maar de smaak is uitstekend. Appelsienen, kersen, druiven, appels, honing, perzik, ananas… hij blijft geven, hoor. Wordt wel heel erg fruitig en neigt plots zelfs naar snoep. Een beetje woodsmoke, zelfs! Wat is dit mooi. Complex en intrigerend.

De afdronk is erg goed. Lang, houdt het midden tussen zoet en snoeperig met wat funky toetsen op het sterfbed. Erg apart.

Stravecchio betekent niet meer of niet minder dan ‘erg oud’. Van een subtiele hint gesproken, Manny. Maar ik ben hier erg blij mee, makker, dit was een heuse smaaksensatie.

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Asbach Uralt
Regio: Duitsland
Fles: Asbach Uralt 125 Year Jubiläums Edition
Kleur: koper
ABV: 41.8%

Berlijn

Om de 125 verjaardag van de distilleerderij te vieren, lanceerde Asbach Uralt in 2017 een speciale jubileumseditie op een iets hoger alcoholpercentage. Wist je trouwens dat Asbach naast deze Weinbrand ook nog andere spirits en zelfs chocolade produceert? Het was overigens Hugo Asbach zelve die de term Weinbrand lanceerde. Sinds 1911 gebruikte hij alleen nog die term op zijn label en in 1923 werd het zelfs een officiële classificatie voor Duitse brandewijn.

Op de neus is hij erg zoet en doet me onmiddellijk aan Werther’s Echte denken. Flink wat toffee en karamel. Daaronder een zachte toets van karnemelk en honing. Hint van koffie op de achtergrond.

De body is eerder licht, maar niet waterachtig. Op smaak is hij zacht, zoet, zo goed als verstoken van kruiden en fruitig op appelsien en gebakken appels. Minder uitgesproken dan de 21 Year Old, maar dat hoeft niet te verbazen. Deze is wellicht een pak jonger.

Middellange, zoete, kruidig afdronk.

Wist je dat ze dit in bars in Berlijn serveren met cola? Of bij de koffie? Doe mij dat tweede maar. Pakweg 120 EUR. Bedankt, Gunther!

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Asbach Uralt
Regio: Duitsland
Fles: Asbach Uralt 21 Year Old
Kleur: brons
ABV: 40%

Weinbrand

Asbach Uralt is een brandewijn – ook wel brandy of weinbrand – met andere woorden een wijndistillaat. Weinbrand is overigens wettelijk beschermd in Duitsland en dit al sinds 1971. Het moet aan hoge eisen voldoen om die naam te mogen dragen. Slechts een bepaald aantal druiven mag gebruikt worden en de rijping moet minimaal voor 85% in Duitsland gebeuren. Hugo Asbach leerde het distilleren in Frankrijk en opende zijn eigen distilleerderij in Rüdesheim am Rhein in 1892. De druiven die hij gebruikt komen uit het Franse departement Charente, niet ver van de plaats Cognac. Hij distilleert twee keer in koperen pot stills en laat het daarna rijpen op vaten uit de Limousin.

Een fijn aroma komt me tegemoet. Dessertwijn met groene druiven, karamel en zelfs wat koffie. Iets van Ricola hoestbonbons en bloedappelsien, toffee en donkere honing.

Op smaak wordt dat mooi verdergezet en krijgt hij zelfs een snoeperig kantje. Het is wat onnozel om te zeggen dat dit me aan cognac doet denken, wat uiteindelijk is het eigenlijk een Duitse cognac, natuurlijk. De toetsen van koffie schemeren mooi door, alsook wat appelsien. Mooie, intense smaken.

De afdronk is lekker lang, zacht gekruid en warm.

Erg lekkere Weinbrand die iets minder scherp uit de hoek komt dan menig cognac. Pakweg 140 EUR. Bedankt, Gunther!

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Kintra & The Whisky Mercenary
Regio: Jamaica
Fles: Sample Seventeen Pot Still Rum
Kleur: clear
ABV: 60.5%

Funky & Bold

In tegenstelling tot Sample Eleven is deze Sample Seventeen géén blended rum maar een pot still rum van één enkele Jamaicaanse distilleerderij waarvan de naam geheim moet blijven. Laat ik u enkel verklappen dat hij werd samengesteld uit vier verschillende pot stills, 2 van Forsyths uit Schotland, één van Vendome uit Kentucky en één van T&T Engineering uit Zuid-Afrika. Zoek het verder maar uit. Hij werd versneden naar 60.5% (ja, oorspronkelijke sterkte was 85%, stel je voor!). Ready for some funky business?

Ha! Die neus! Als je de stijl niet gewend bent, ben je in staat je wenkbrauwen op te trekken en je glas in de gootsteen leeg te gieten. Was ook mijn eerste reactie toen ik voor het eerst Hampden deze Jamaicaan voorgeschoteld kreeg. Je moet er even aan wennen, maar eens je de stijl weet te waarderen is het hek van de dam. Kaarsvet, ecoline, sap waar olijven in bewaard worden, verfverdunner, plastieken brooddoos en onrijpe ananas. Wat een opluchting dat ik toch tenminste één vrucht kan benoemen!

Op de tong is dit gewoon siroop! Lekker zoet op ananas en iets van kauwgum alvorens de funky toetsen zich weer laten zien. Holalala… anijs, drop, plasticine, flink wat aardse toetsen, iets zilt en vuil dat het geen naam heeft. En op 60,5% is het niet bepaald een makkelijke rum, maar wel erg, erg lekker en funky! Funky & Bold, zoals op de fles staat geblokletterd.

De finish is bijzonder lang en eindigt – gelukkig, zullen sommige denken als ze hem proeven – in een zoetje.

Een smaaksensatie. Een ontdekkingsreis. Funky zonder eind en een smaakbom waar je even niet goed van bent. Maak hier maar eens een daquiri mee als uw schoonmoeder nog eens op bezoek komt. Ze komt gegarandeerd een half jaar niet meer op bezoek!

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Kintra & The Whisky Mercenary
Regio: Caribbean
Fles: Sample Eleven Special Edition
Kleur: oud goud
ABV: 54.8%

Vanille

Sample Eleven is een blended rum, gebotteld door het Nederlandse Kintra en het Belgische The Whisky Mercenary (of is dat dan de Rum Mercenary?). Ik proefde hem al en vond hem erg goed. Maar er is ook een Special Edition gebotteld op 54.8% en die ga ik vandaag proeven. Hun klassieke Sample Eleven – die overigens zijn naam kreeg van het staal dat hun het best beviel – is samengesteld met jonge rums uit Panama, Guyana, Barbados en de Dominicaanse Republiek, aangevuld met ongerijpte pot still rum (later meer hierover) uit Jamaica. Maar we zijn er nog niet. Een niet nader genoemde hoeveelheid 19-jarige Caroni en 27-jarige Enmore gingen ook nog in de mix voor extra complexiteit. Als dat nog niet genoeg was, werd hij voor deze Special Edition ook nog eens een extra jaar gehuwd op een vat van Worthy Park en gebotteld op vatsterkte. Phew!

Lekkere neus waar echt van alles aan de gang is. Het eerste wat me opvalt zijn de funky toetsen van Jamaicaanse rum met zijn lijm en vernis, gevolgd door intense zoetigheid als van kandijsuiker, vanille, karamel en kokos. Verse perzik en sappige abrikozen zijn nooit ver weg. Heerlijke neus.

Op smaak komen het fruit en het hout eerst, flink zoet wederom, maar dan zet de Jamaicaan opnieuw de puntjes op de spreekwoordelijke i met lijm, rubberen laarzen en groene tuinkruiden. Prima gebalanceerd en perfect drinkbaar op deze sterkte, zij het wel dat hij niet voor broekventjes is. Lekker intens, hoor.

De afdronk is fenomenaal goed en doet deze Special Edition echt boven de ‘gewone’ versie uitstijgen. Vanille, vanille en nog eens vanille op het sterfbed.

Als je deze nog ergens kan vinden, laat hem niet staan. Uitstekende rum!

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Whisky Jury
Regio: Jamaica
Fles: Mden 23 Year Old 1997/2020, The Whisky Jury
Kleur: vol goud
ABV: 55.6%

Jamaican Funk Alert!

The Whisky Jury heeft ons al 11 keer erg verblijd met zijn single cask whisky releases, maar onlangs lanceerde hij zijn allereerste rum. Een single cask rum op de koop toe, afkomstig van een niet-nader-genoemde distilleerderij uit Trelawny op Jamaica, die al sinds 1763 met 4 pot stills aan de slag is.

Dit is funky, amai mijn klak! Hoewel ananas en banaan herkenbaar zijn, wordt deze neus gekenmerkt door toetsen van kaarsvet, vernis, Tupperware potjes, ecoline, plasticine en snuiftabak. Niet noodzakelijk in die volgorde. Niet gemakkelijk en zeker niet voor iedereen, maar geweldig als je van dit profiel houdt.

Flink olieachtig, bijna siroop, met bijzonder veel groene kruiden en een geweldig zilt randje. Heeft er iemand een olijf in mijn glas gedropt? Ananas keert weer en wordt vergezeld door wat appelsien, maar het fruit heeft geen schijn van een kans tegen deze funky, industriële toetsen.

De afdronk is lang, zoet versus zilt, fruit versus machineolie. Funky tot op het sterfbed.

Drink ik rum of een blik verf? Hoe zot is dat?! Maar wel een absolute smaakbom. En ik was wel op voorhand verwittigd, hé. De titel van dit stukje stond immers op het label.

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Asta Morris
Regio: Caribbean
Fles: Maman Brigitte Rum
Kleur: oud goud
ABV: 43%

Caribbean Blend

Maman Brigitte is een vuilgebekt cultfiguur in de Haïtiaanse voodoo, die rum drinkt met hete pepers, het bed deelt met Baron Samedi en gesymboliseerd wordt door een zwarte haan. Het verbaast me absoluut niet dat Bert Bruyneel – Zotte Bert voor de vrienden – deze figuur koos voor zijn eigen geblende rum. Maman Brigitte is een blend van 8-jarige rum uit Barbados, 5-jarige rum uit de Dominicaanse Republiek en 3-jarige rum uit Jamaica.

Speels zoete en tropische neus waarbij vanille, banaan en vooral ananas de boventoon voeren. Geen zorgen, dit is geen pak bruine suiker, hoewel een subtiele hint van karamel wel doorschemert. Slechts een funky hint van Tupperware, maar dat geeft hem net een groot deel van zijn charme. De geur is van dien aard dat ik erg veel zin krijg om hem aan de lippen te zetten. Dat zegt genoeg, me dunkt.

De body is licht en de rum zijdezacht. Het tropische fruit schittert, omfloerst door een zachte toets van karamel en vanille. Honing geeft hem wat romigheid. Dit gaat gevaarlijk vlot binnen.

De afdronk is mild, niet erg lang, maar wel mooi gelaagd.

Bestaat er zoiets als een ‘kaartersrum’? Dan is dit ‘m vast. Kudos, Bert! En dan te bedenken dat je dit gewoon in de Colruyt kan vinden voor ocharme 35 EUR. Korting vanaf drie stuks!

Ginger Brigitte

Hier moet ik toch een Dark & Stormy mee maken, right? Maar toch een beetje naar mijn hand zetten. Ik neem een tumbler en drop er (zachtjes!) een ijsbal in, giet hier een flinke scheut Maman Brigitte overheen (je hoeft niet gierig te zijn, je krijgt immers korting vanaf drie flessen, maak er gebruik van!). Dan knijp ik  daar het sap van een kwart roze pompelmoes overheen en schenk tot slot een half flesje Fever Tree Ginger Beer uit. Dat doe ik zachtjes langs de bolle kant van een lepel om mijn bubbels te bewaren. Ter garnering gaan er nog twee partjes van de roze pompelmoes bij.

Mijn Ginger Brigitte is klaar. Maar ik moet snel zijn, want zowel vrouw- als dochterlief vinden dit lekker. Nu begrijpt u wellicht waarom ik altijd van Colruyt’s korting gebruik maak.

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Appleton Estate
Regio: Jamaica
Fles: Appleton Estate 21 Year Old
Kleur: brons
ABV: 43%

Klassiek

Appleton Estate ligt op Jamaica in de Nassau-vallei en is al meer dan 265 jaar actief. Deze Appleton Estate rijpte wel degelijk 21 jaar lang – iets wat met andere rums niet altijd het geval is, ondanks wat er op het label staat. Hij werd bovendien gestookt in kleine pot stills. Nadat Master Blender Joy Spence zijn vatting heeft samengesteld, gaat de rum opnieuw twee jaar op vat om de smaken te laten harmoniseren.

Heerlijk zoete neus die onmiddellijk aan de tropische stranden van Jamaica doet denken. Appelsienschillen, cacao, vanille en nootmuskaat brengen je in vervoering.

Lekker olieachtig op de tong. De appelsien keert weer, maar wordt snel en flink overstemt door de cacao die zich ontwikkeld tot origine chocolade met gezouten karamel, nootmuskaat en zachte toetsen van de eik. Iets van koffielikeur en milde houtkruiden. Ik krijg het er helemaal warm van.

Op de middellange afdronk valt me plots vooral de vanille op.

Een klassiek, maar wel mooi gebalanceerd, profiel. Moeilijk om dit niet lekker te vinden. Reken op zo’n 90 EUR. Dankjewel, Gunther.

Geproefd door Mark Dermul op 06-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Asta Morris
Regio: Frankrijk
Fles: Asta Maurice 45 Year Old 1975/2020, AMF001, 150 bts
Kleur: brons
ABV: 47.9%

Gedistingeerd

Armagnac is het oudste distillaat van Frankrijk. Het bestaat zelfs 200 jaar langer dan cognac. Het is een drank waarvan een document in het archief van het Vaticaan verklaart dat het seniliteit vertraagt. Dat is wellicht de reden waarom mijn goeie vriend Bert Bruyneel – Zotte Bert, dus – wellicht zijn toevlucht tot Armagnac heeft genomen. Alle gekheid op een stokje, zijn bedrijf Asta Morris doet weer een geniale zet, toch? Zijn Rasta Morris heeft de interesse voor rum alleen maar aangewakkerd en ik ben er van overtuigd dat hij met deze – wederom geweldig genaamde – Asta Maurice armagnac ook terug op de kaart zal zetten.

Op de neus… heb geduld. Geef hem wat tijd. Nee, ik druk me verkeerd uit: neem er uitgebreid de tijd voor. Dan zal je beloond worden met heerlijke toetsen van donker fruit in de vorm van pruimen, blauwe druiven, ahornsiroop, kandijsuiker en crème brûlée zoals enkel Angelo van ’t Aards Paradijs hem kan maken. Hint van anijs, hint van honing en hint van absolute klasse.

Fijn mondgevoel. Wederom een mooie toets van pruimen en druiven, aangevuld met een pittige kruidigheid van nootmuskaat, peperbolletjes, gember, zoethout en kruidnagel. Eens de kruiden wat wegdeemsteren, komen de donkerzoete toetsen in vol ornaat tevoorschijn. Je merkt dat je iets uitzonderlijks in je glas hebt.

Zoet, gedistingeerd en licht drogend. Dat is de afdronk in een notendop.

Presenteer dit nooit aan je schoonouders, want dan staan ze elk weekend voor je deur tot je fles leeg is (een reëel risico). Verkrijgbaar voor zo’n 160 EUR en een absolute aanrader!

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Wolfburn
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Wolburn 2017 Private Cask for Tom Haseldonckx, OB 2020, Quarter cask 2017#540
Kleur: witte wijn
ABV: 61.1%

Speelse Vlegel uit Thurso

In februari 2019 proefde ik deze whisky toen hij nog geen whisky genoemd mocht worden. Het vat was immers pas afgevuld in november 2017. Het zou dus ten vroegste in november 2020 die naam waardig zijn. Tom Haseldonckx, de eigenaar van dit Private Cask #540, nam het zekere voor het onzekere – lees: Brexit-perikelen – en liet het vat bottelen en verschepen. Het is dus noodgedwongen, zeg maar, een jongeling. Maar dat moet ons niet tegenhouden hier van te genieten, lijkt me. Ik hou alvast wat water bij de hand, want het zit wel op vatsterkte.

Verrassend romige neus op Werther’s Originals, witte chocolade, gedroogde kokosnoot en zachte vanille. Wat limoenzeste en kruisbessen op de achtergrond. Mooie florale hint met iets van groene humus op de korst van een wit brood. Wat kristalsuiker en twee korrels zout (Mark, serieus?). Jong en brutaal… ik hou hier wel van. Water toevoegen brengt meer citrus naar voor.

Romig en krachtig, dat was te verwachten, natuurlijk. Het zilte element komt nu eerst, gevolgd door vers gezaagd hout, alvorens de vanille en witte chocolade met kokosnoot zich laten ontdekken. Flink gepeperd, hoor. De houtkruiden laten zich zeker voelen, maar water is niet echt nodig. Ik ga er louter voor de wetenschap enkele druppels aan toevoegen. Dat verdraagt hij goed. Wat meer citrus en iets zoeter.

Lekker lange afdronk op geblakerde eik, peper en witte chocolade. Verdund moet de chocolade de duimen leggen tegen vers citroensap.

Een speelse vlegel uit Thurso. Tom mag hier best trots op zijn, hoewel ik begrijp dat hij hem liever nog wat langer had laten liggen. Het potentieel proef je gewoon. Maar hij is nu al lekker en dus hoeft hij zich daar geen zorgen over te maken. Ik ben blij dat hij ook aan mij gedacht heeft. Deze fles ga ik koesteren.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

In februari 2019 proefde ik deze whisky toen hij nog geen whisky genoemd mocht worden. Het vat was immers pas afgevuld in november 2017. Het zou dus ten vroegste in november 2020 die naam waardig zijn. Tom Haseldonckx, de eigenaar van dit Private Cask #540, nam het zekere voor het onzekere – lees: Brexit-perikelen – en liet het vat bottelen en verschepen. Het is dus noodgedwongen, zeg maar, een jongeling. Maar dat moet ons niet tegenhouden hier van te genieten, lijkt me. Ik hou alvast wat water bij de hand, want het zit wel op vatsterkte.

Hoewel ik Valentijn Klop uit Nederland nog nooit in levende lijve ontmoet heb, heb ik toch het gevoel dat ik hem  ken en dat we vrienden zijn. We hebben al wat whisky uitgewisseld, hij is ook bekend met de bottelingen van MMM en ga zo maar door. Als whisky je gemeenschappelijke taal is, is het niet moeilijk vrienden te worden.

Toen hij op de grote Smoelenboek aankondigde dat hij een tasting wilde organiseren met alle 7 releases van de befaamde The Balvenie Tun 1509 releases, was ik er als de kippen bij. Dat kan niet anders dan legendarisch worden, voel ik nu al.

Voeg daar aan toe dat de presentatie verzorgd zou worden door niemand minder dan Tony ‘de whiskyliefhebber’ Van Rooijen en mijn pret kon al niet meer op. Ik heb Tony voor het eerst – en door omstandigheden ook het laatst – ontmoet op een tasting net over de grens, toen hij nog voor Glen Grant werkte en ik met wat vrienden een online ‘Clan’ wedstrijdje gewonnen had. Tien jaar gelden, verdorie! Wat gaat de tijd toch snel.

Enfin, op vrijdagavond 26 maart zat ik met mijn samples en zeven glaasjes op een rij klaar voor de start. Om 21u00 precies ging de tasting live op YouTube.

Hieronder trakteer ik u op mijn heel persoonlijke en subjectieve, weliswaar beknopte, tasting notes van deze kleppers die in dat grote vat uit Warehouse 24 in hartje Dufftown werden gehuwd.

Balvenie Tun 1509, Batch #1, b. 2014 – 47.1%

Deze eerste batch heb ik ruim 5 jaar geleden voor het eerst aan de lippen gezet. Het was een erg blij weerzien. Waxy neus op honing, overrijpe mango, bloedappelsien en kersen, besprenkeld met nootmuskaat en kaneel. Mierzoet op meer van hetzelfde met wat bitter pompelmoes en flink wat tabak. Lange, warme afdronk op rabarber. Wat een opener! Zalig.
(89/100)

Balvenie Tun 1509, Batch #2, b. 2015 – 50.3%

Hoewel deze al in 2015 gebotteld werd, duurde het nog tot 2019 alvorens ik hem probeerde. Ook deze kon me ook nu weer erg bekoren. Appelsienen en mandarijnen in donkere honing op de neus, aangevuld met wilde bloemen en abrikozen. Redelijk zesty. Op smaak komen daar nog mirabellen en sultanas aan te pas. Abrikozen ook. Lekker bittertje. Warme, lange afdronk. Bijna zo goed als de eerste batch. Mijn avond kan eigenlijk al niet meer stuk.
(88/100)

Balvenie Tun 1509, Batch #3, b. 2016 – 52.2%

Qua neus leunt deze mooi aan bij batch 2, maar hij offreert iets van abrikozengebak (carré confituur), appelbeignets en karamel. Wat houtkruiden en rozijnen. Mooie reeks woodspices, ook, die hem wat warmte lijken te geven. Zijdezacht op de tong, maar oh zo heerlijk waxy. Maar die afdronk… dat is klasse! Bijzonder lang, erg kruidig en lekker bevredigend.
(89/100)

Balvenie Tun 1509, Batch #4, b. 2017 – 51.7%

Hola… is dit de vreemde eend in de bijt? Vooral rood fruit op de neus, besprenkeld met wat bloemsuiker. Pecannoten met ahornsiroop. Gebakken peren. Een vloeibaar dessertje, hoor. Dat wordt mooi verdergezet op smaak, hoewel hij wel een bittertje vertoont dat flirt met nougat, marshmellow en groene tuinkruiden. De afdronk is wederom om duimen en vingers bij af te likken.
(87/100)

Balvenie Tun 1509, Batch #5, b. 2018 – 52.6%

Deze brengt me op de neus onmiddellijk in vervoering. Citrusfruit, abrikozenjam, herfstbladeren, rozijntjes, vers geboend leder en crème brûléé. Olieachtig op de tong. Appelsien en rozijnen met geel steenfruit en flink wat woodspices. Prikkelt lekker. In de lange afdronk krijg ik Tunesische vijgenconfituur (aanrader) met een bittertje op het sterfbed. Outstanding!!
(90/100)

Balvenie Tun 1509, Batch #6, b. 2019 – 50.4%

De neus is verdacht zacht en licht op honing, pruimen, wilde bloemen en noten. Dennenappels. Op smaak valt me op dat hij iets scherper is dan zijn broertjes, maar tevens iets minder diepgang vertoont. Vanillevla met rozijntjes, gebakken banaan en digestiefkoekjes. Bananenchips op het sterfbed. Goed hoor. Versta me dus niet verkeerd, dit is een dijk van een whisky! Maar hij staat natuurlijk wel in een rijtje met niets anders dan kleppers, hé.
(86/100)

Balvenie Tun 1509, Batch #7, b. 2020 – 52.4%

De moeilijkste van de reeks? Zoetzure neus op maraschino kersen, geroosterde mout, potloodslijpsel en Oosterse kruiden. Buitenbeentje. De alcohol laat zich wel voelen. Dan wordt hij snoeperig zoet op bloedappelsien, kersen en ananaskubusjes. Wordt beter vanaf de tweede slok. Lekker pittig gekruid, hoor. Lange afdronk met een bittertje op het sterfbed. Scherp!
(86/100)

Goh… wat een avond! Niet alleen een gezellige ‘babbel’ (via chat) met Tony en Valentijn, maar natuurlijk vooral heerlijke whisky geproefd. Waar krijg je nog de kans om zo’n prachtige reeks head-to-head te zetten? Wetende dat deze flessen stuk voor stuk ondertussen makkelijk zo’n 300 EUR of meer kosten, was dit wel een hele unieke gelegenheid om deze aan een betaalbare manier te ontdekken.

Daarom wederom een groot woord van dank aan Valentijn voor zijn generositeit. Ik vond het absoluut top.

Mocht je nog zo’n reeksje willen doen… count me in!

May the Malt be with you.

Distilleerderij: Wolfburn
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Wolburn The Kylver Series No. 5, OB 2019, 960 bts
Kleur: vol goud
ABV: 50.0%

Zachte Zeebries

De releases uit de Kylver Series zijn allemaal genoemd naar de Kylver Stone, een grafsteen op Gotland uit de 5^e eeuw. Deze 5^e expressie, gebotteld in 2019, is een vatting van first fill bourbon en PX sherry vaten.

De neus offreert vooral wit fruit en citroen, maar ook wat eikenhout. Peren, appels, vanille en taart met kriekjes volgen. Fris en fruitig en wat kruidig van het hout. Duidelijk jong, maar het stoort niet. Na enkele minuten verschijnt er ook een maritieme toets. Een zachte zeebries, zeg maar.

Lekker olieachtig en best pikant. Prima verderzetting van de neus met appels, citrusfruit (veel!) en kersen, maar ook flink wat peper, gember en een tikkeltje rokerig. Ook op smaak krijg ik dat zilte element, wat hem diepgang geeft.

De afdronk is best lang te noemen, flink zoet op gekonfijte appelsien, kersensap en kaneel, terwijl de appeltjes de gebakken richting uitgaan en de kruiden lekker lang blijven tintelen.

Goed spul, hoor, zeker als je de leeftijd in acht neemt.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Boann Distillery
Regio: Ierland
Fles: The Whistler 10 Year Old, OB 2016, Bourbon & Oloroso Cask Finish
Kleur: amber
ABV: 46%

Kauwgom & Cuberdons

Ik proefde eerder al wat Iers spul van The Whistler, maar onlangs kreeg ik een sampe van deze 10-jarige van mijn makker Manny. ‘How The Years Whistle By’ pronkt er op het label. Beetje vreemd als je weet dat dit niet door Boann Distillery zelf werd gestookt, maar elders aangekocht. Soit. The proof of the pudding enzovoorts. Aan de slag.

De neus is goed hoor. Lekker veel fruit zoals abrikozen, meloen en overrijpe banaan, flink wat appelsienschillen en bloemige honing. Zeer toegankelijk. Enkel een licht metalige toets helemaal op de achtergrond doet wat afbreuk aan zijn frisheid.

Helaas, net zoals bij de 5-jarige die ik eerder proefde, kan hij de belofte van de neus op smaak niet volhouden. Het fruit keert weer, maar wordt overstemt door enerzijds een snoeperige toets als van kauwgom en cuberdons, terwijl een erg zoetzure toets als van pompelmoes de teugels in handen neemt. Gezouten karamel en aspartaam krijgen de bovenhand. Hij wordt tevens een tikkeltje alcoholisch, wat ik betreur.

De afdronk is middellang op kruidige eik met iets van walnoten en pruimtabak op het einde. Maar hij sterft een verrassend zilte dood… is dat ketchup? Vreemd en niet helemaal bevredigend.

Aanzienlijk beter dan wat ik al proefde, maar nog steeds niet top. Zo tussen de 40 en de 60 EUR, afhankelijk van waar je shopt.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: onbekend
Regio: Ierland
Fles: Irish Single Malt 15 Year Old 2005/2020 Lichtburg #1 Marika Single Cask, Rolf Kaspar, Ex-Armagnac Cask #2003, 532 bts
Kleur: oud goud
ABV: 57.5%

Armagnac

Rolf Kaspar is een Duits onafhankelijk bottelaar die al heel wat Ierse whiskey op haar actief heeft staan, voornamelijk gebotteld in samenwerking met Hotel Essener Hof. Deze werd echter gebotteld ter ere van de Lichtburg, een historisch significante en beschermde bioscoop in hartje Essen, die haar deuren opende in oktober 1928 en ook tijdens de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol speelde voor de Duitse propagandamachine. Wat deze Ierse whiskey speciaal maakt, is dat hij rijpte op een voormalig Armagnac vat.

Hola, dat is een speciale neus. Je merkt onderliggend wel dat het een Ier is met toetsen van tropisch fruit en honing, maar dit wordt hier toch overstemt – wat geen probleem is, overigens – door licht aangebrande appelmoes (ik spreek uit ervaring, let’s not go there), zwarte bessen en overrijpe pruimen. Een karranvracht aan kaneel en vanille. Mier- en mierzoet. Maar het werkt, zeker weten!

Zalig volle body. Erg rond en rijk. Meteen weer die heerlijke tropische toetsen als van ananas op de BBQ, banaan, pruimen en abrikozen, maar ook een zoetzure toets als van pompelmoes, alvorens de kruiden hun ding doen. Kaneel en kruidnagel en nog geen klein beetje ook. Het geeft deze whiskey zowel gewicht als punch. De sterkte is nagenoeg perfect.

De finish is lang, zoet, warm, bevredigend.

Goh, dit is smullen. En als ik een gokje zou mogen wagen: Bushmills. Ik steek er mijn hand voor in ’t vuur (maar hou zalf voor de zekerheid bij de hand). Merci, Benny, dit was een smaakfestijn.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Gaia 1.1, OB 2020, American first fill, American new oak, French oak & Vin Doux Naturel, 24.000 bts
Kleur: goud
ABV: 50%

Kweepeer

Mark Reynier gaat verder (of is dat minder ver?) dan Single Farm Origin. Deze Gaia, de eerste in de zogenaamde Arcadian Series, is namelijk gestookt van gerst van verschillende boerderijen. Dat verklaart ongetwijfeld ook waarom er van deze maar liefst 24.000 flessen op de markt zijn gekomen. Gestookt in juli 2016 en gebotteld in augustus 2020, dus net vier jaar oud. Wederom versneden naar 50% en gebotteld in die typische blauwe flessen. Deze keer geen goudkleurige glazen stopper, maar een blauwe. Kwestie van het verschil met de Single Farm toch een beetje te verduidelijken.

Jonge, maar leuke neus op zoete mout en ruwe gerst in combinatie met wat florale toetsen en kalk. Ontbijtgranen bij de vleet, opgeleukt met wat vanille en appelsiensap. Honing en gedroogde abrikozen. Zomers en fris.

Lekker olieachtig op de tong en onmiddellijk mierzoet maar ook erg kruidig. Kweepeer, appelsien – zeste incluis – en gedroogde abrikozen worden omfloerst door kruidnagel en witte peper. Maar hij is wel erg mooi gebalanceerd.

In de middellange afdronk zorgt het hout voor een drogend effect. Hij sterft een zoete dood op perensiroop.

Dit is bij het beste van wat ik al van Waterford proefde (toegegeven, da’s nog niet zo veel). Merci, Benny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Bannow Island Edition 1.2, OB 2020, French Wine, Bourbon, Virgin Oak & Oloroso, 9000 bts
Kleur: goud
ABV: 50%

Koffiegruis

De eerste release van Bannow Island rijpte 3 jaar, 7 maanden en 27 dagen. Deze mocht iets langer op vat, namelijk 3 jaar, 10 maanden en 23 dagen. Dat kan je allemaal opvragen dankzij de codes op de fles. Je merkt dan ook meteen dat de samenstelling van vattypes ook iets gewijzigd is. Hier gaat het om een vatting van Franse wijnvaten, bourbon en virgin oak en zelfs wat oloroso. De eerste vond ik erg aangenaam (in tegenstelling tot de Ballykilcavan), dus ben zeker benieuwd naar deze nieuwe batch.

Flink granig en zoet op de neus met marsepein, vers gekapt hout, karamel, roggebrood, hint van perzik, melkchocolade en heleboel wilde bloemen in een zonovergoten veld. Hij verschilt niet zoveel van de eerste batch. Misschien een tikkeltje zoeter.

Olieachtig en onmiddellijk stevig gekruid – dat had ik bij de eerste release ook. Witte peper, gember en nootmuskaat. Wordt dan wat vegetaal (verse bladeren, groene tuinkruiden en het sap van jonge takken) alvorens het zoete zijn intrede doet. Dat komt dan weer in de vorm van lichte honing en karamel. Hint van ananas en rabarber.

De afdronk is middellang, drogend met een moutig hart en… Hola, da’s verrassend: koffiegruis op het sterfbed. Lekker!

Het verschil met de eerste release is niet erg groot (dat hoeft ook niet). Deze is iets zoeter en de afdronk iets korter. Vooral de afdronk vond ik erg mooi. Dankjewel, Bart, voor het sample.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).