Hoewel ik Valentijn Klop uit Nederland nog nooit in levende lijve ontmoet heb, heb ik toch het gevoel dat ik hem ken en dat we vrienden zijn. We hebben al wat whisky uitgewisseld, hij is ook bekend met de bottelingen van MMM en ga zo maar door. Als whisky je gemeenschappelijke taal is, is het niet moeilijk vrienden te worden.
Toen hij op de grote Smoelenboek aankondigde dat hij een tasting wilde organiseren met alle 7 releases van de befaamde The Balvenie Tun 1509 releases, was ik er als de kippen bij. Dat kan niet anders dan legendarisch worden, voel ik nu al.
Voeg daar aan toe dat de presentatie verzorgd zou worden door niemand minder dan Tony ‘de whiskyliefhebber’ Van Rooijen en mijn pret kon al niet meer op. Ik heb Tony voor het eerst – en door omstandigheden ook het laatst – ontmoet op een tasting net over de grens, toen hij nog voor Glen Grant werkte en ik met wat vrienden een online ‘Clan’ wedstrijdje gewonnen had. Tien jaar gelden, verdorie! Wat gaat de tijd toch snel.
Enfin, op vrijdagavond 26 maart zat ik met mijn samples en zeven glaasjes op een rij klaar voor de start. Om 21u00 precies ging de tasting live op YouTube.
Hieronder trakteer ik u op mijn heel persoonlijke en subjectieve, weliswaar beknopte, tasting notes van deze kleppers die in dat grote vat uit Warehouse 24 in hartje Dufftown werden gehuwd.
Balvenie Tun 1509, Batch #1, b. 2014 – 47.1%
Deze eerste batch heb ik ruim 5 jaar geleden voor het eerst aan de lippen gezet. Het was een erg blij weerzien. Waxy neus op honing, overrijpe mango, bloedappelsien en kersen, besprenkeld met nootmuskaat en kaneel. Mierzoet op meer van hetzelfde met wat bitter pompelmoes en flink wat tabak. Lange, warme afdronk op rabarber. Wat een opener! Zalig.
(89/100)
Balvenie Tun 1509, Batch #2, b. 2015 – 50.3%
Hoewel deze al in 2015 gebotteld werd, duurde het nog tot 2019 alvorens ik hem probeerde. Ook deze kon me ook nu weer erg bekoren. Appelsienen en mandarijnen in donkere honing op de neus, aangevuld met wilde bloemen en abrikozen. Redelijk zesty. Op smaak komen daar nog mirabellen en sultanas aan te pas. Abrikozen ook. Lekker bittertje. Warme, lange afdronk. Bijna zo goed als de eerste batch. Mijn avond kan eigenlijk al niet meer stuk.
(88/100)
Balvenie Tun 1509, Batch #3, b. 2016 – 52.2%
Qua neus leunt deze mooi aan bij batch 2, maar hij offreert iets van abrikozengebak (carré confituur), appelbeignets en karamel. Wat houtkruiden en rozijnen. Mooie reeks woodspices, ook, die hem wat warmte lijken te geven. Zijdezacht op de tong, maar oh zo heerlijk waxy. Maar die afdronk… dat is klasse! Bijzonder lang, erg kruidig en lekker bevredigend.
(89/100)
Balvenie Tun 1509, Batch #4, b. 2017 – 51.7%
Hola… is dit de vreemde eend in de bijt? Vooral rood fruit op de neus, besprenkeld met wat bloemsuiker. Pecannoten met ahornsiroop. Gebakken peren. Een vloeibaar dessertje, hoor. Dat wordt mooi verdergezet op smaak, hoewel hij wel een bittertje vertoont dat flirt met nougat, marshmellow en groene tuinkruiden. De afdronk is wederom om duimen en vingers bij af te likken.
(87/100)
Balvenie Tun 1509, Batch #5, b. 2018 – 52.6%
Deze brengt me op de neus onmiddellijk in vervoering. Citrusfruit, abrikozenjam, herfstbladeren, rozijntjes, vers geboend leder en crème brûléé. Olieachtig op de tong. Appelsien en rozijnen met geel steenfruit en flink wat woodspices. Prikkelt lekker. In de lange afdronk krijg ik Tunesische vijgenconfituur (aanrader) met een bittertje op het sterfbed. Outstanding!!
(90/100)
Balvenie Tun 1509, Batch #6, b. 2019 – 50.4%
De neus is verdacht zacht en licht op honing, pruimen, wilde bloemen en noten. Dennenappels. Op smaak valt me op dat hij iets scherper is dan zijn broertjes, maar tevens iets minder diepgang vertoont. Vanillevla met rozijntjes, gebakken banaan en digestiefkoekjes. Bananenchips op het sterfbed. Goed hoor. Versta me dus niet verkeerd, dit is een dijk van een whisky! Maar hij staat natuurlijk wel in een rijtje met niets anders dan kleppers, hé.
(86/100)
Balvenie Tun 1509, Batch #7, b. 2020 – 52.4%
De moeilijkste van de reeks? Zoetzure neus op maraschino kersen, geroosterde mout, potloodslijpsel en Oosterse kruiden. Buitenbeentje. De alcohol laat zich wel voelen. Dan wordt hij snoeperig zoet op bloedappelsien, kersen en ananaskubusjes. Wordt beter vanaf de tweede slok. Lekker pittig gekruid, hoor. Lange afdronk met een bittertje op het sterfbed. Scherp!
(86/100)
Goh… wat een avond! Niet alleen een gezellige ‘babbel’ (via chat) met Tony en Valentijn, maar natuurlijk vooral heerlijke whisky geproefd. Waar krijg je nog de kans om zo’n prachtige reeks head-to-head te zetten? Wetende dat deze flessen stuk voor stuk ondertussen makkelijk zo’n 300 EUR of meer kosten, was dit wel een hele unieke gelegenheid om deze aan een betaalbare manier te ontdekken.
Daarom wederom een groot woord van dank aan Valentijn voor zijn generositeit. Ik vond het absoluut top.
Mocht je nog zo’n reeksje willen doen… count me in!
May the Malt be with you.
