WhivieBlog

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 6 Year Old 2016/2022 Claxton’s Exclusives for High Spirits, bourbon hogshead #304245
Kleur: witte wijn
ABV: 59.0%

Onverbiddelijk maritiem

High Spirits Dranken is een Nederlandse importeur, die onder andere de releases van relatieve nieuwkomer Claxton’s uit Schotland importeert. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat er een release speciaal voor hun Nederlandse importeur werd gebotteld. Het werd een bijzonder jonge Caol Ila uit 2016 die op een bourbonvat rijpte. Hij werd uitgebracht in de zogenaamde ‘Exclusives’-reeks. Hij is bijzonder bleek, wat doet vermoeden dat het refill hogshead weinig invloed gehad heeft op de malt. Ik verwacht me bijgevolg alweer – hoera! – aan een relatief ‘naakte’ Caol Ila.

Jawel, deze is zo naakt als maar kan zijn. De spirit schittert met zijn toetsen van natte rotsen, kelp en stokvis. Maar ook deze heeft een flink zoetje als van vanille. Qua fruit moet ik denken aan appels en peren, maar het is zoeken. Deze jonge Coal Ila moet het vooral van de maritieme toetsen hebben. En ook rubberen laarzen en aardappelschillen. Zo clean en scherp dat je je er mee kan scheren! Maar het mag gezegd: de alcohol – toch een flinke 59% – brandt op de neus alvast niet!

De body is lekker olieachtig en de malt is onmiddellijk en onverbiddelijk maritiem, zeg maar zilt! Er lijkt wel een scheut brak zeewater in mijn glas gegoten dat opgeleukt wordt met wit fruit, gezouten karamel en witte peper. Dit is erg clean en een schoolvoorbeeld van hoe goed jonge Caol Ila wel kan zijn. Flinke rookontwikkeling ook.

De afdronk duurt heerlijk lang en blijft zowel zoet als gepeperd tot op het laatste moment. Verrassende toets van zeezout en vanille op het sterfbed. Het is een echte strijd tussen zoet en zout op het einde.

Als een whisky een beeldhouwwerk kon zijn, dan was dit ‘m.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

We hebben er lang op moeten wachten (eerlijk gezegd dachten we dat de reeks met nummer 10, gebotteld in 2018, ten einde liep), maar hier is hij dan: de Smoking Buffalo 11, ter ere van de 2022 Cup Finale van KAA Gent. Het is wederom een Caol Ila geworden, dit keer gedistilleerd in 2013 en gebotteld op vatsterkte. Ik was er als de kippen bij om hem te bestellen, niet alleen om mijn Smoking Buffalo verzameling compleet te houden, maar vooral omdat ik erg tuk ben op deze malt. Je kan naar mijn mening nooit genoeg Caol Ila proeven!

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 14 Year Old 2008/2022 CasQueteers, bourbon barrel #304753
Kleur: zonlicht
ABV: 55.8%

Naakt

Casqueteers is een gezelschap whiskyliefhebbers die met de regelmaat van de klok een vat aanschaffen waar je op kan inschrijven (zo heb ik zelf ook een paar deeltjes op mijn naam staan en wacht ik geduldig op botteling). Degene die nu in mijn glas zit is er eentje die ik dankzij mijn goede vriend Bob te pakken kreeg. Het betreft een 14-jarige Coal Ila uit 2008 – met een fantastisch label, trouwens – die in 2022 werd gebotteld van een bourbon barrel.

Kelp, dieselwalm, stokvis… wederom zo’n lekker naakte Caol Ila. Het medicinale tekent ook hier present met brandwondenzalf en een hint van jodium. Zelfs een hint van plasticine. Snelzout (ammoniak) op de verre achtergrond. Bijzonder. Het werkt wel. Wat wit fruit en een mespuntje vanille zorgt dat hij toch ook nog een zoetje vertoont.

De body is prima, de malt onmiddellijk peaty, zilt en erg bevredigend. De alcohol is perfect geïntegreerd en geeft deze jonge Caol Ila gewicht en diepgang. Citrus verschijnt (appelsien en limoen), vanille en flink wat zoethout. Witte peper maakt hem wat prikkelend. En ondertussen zorgt de rook voor een mooie warme gloed in de mond.

De afdronk is lang, warm, rokerig, zilt en zacht drogend. Stokvis op het sterfbed.

Toppertje van Caol Ila, ook wel bekend als Mr Consistent. Merci, Bob, voor het sample én de fles.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 13 Year Old 2008/2021, Hielander Whisky Festival, bourbon cask
Kleur: witte wijn
ABV: 57.4%

Hielander

Wullie McMorland, de sympathieke Nederschot die al sinds 1989 het bekende whiskyrestaurant The Hielander in Alkmaar uitbaat én in 2016 tot Keeper of the Quaich werd benoemd, organiseert ook jaarlijks het zogenaamde Hielander Whisky Festival en dat gaat steevast gepaard met een festivalbotteling. Wullie zorgt er wel altijd voor dat deze botteling niet alleen goed en betaalbaar is, maar dat ze er ook nog eens fantastisch uitziet. Voor 2022 betrof het een 13-jarige Caol Ila uit 2008 die in een prachtige, gegraveerde decanter werd gepresenteerd in een gift box met twee bijpassende Glencairn glazen. Ik prijs me gelukkig dat ik daarvan een fles te pakken kreeg en deelde die onlangs met vrienden in een online masterclass. Voor mij was het één van de hoogtepunten van de avond.

Dit is een relatief naakte Caol Ila, als u begrijpt wat ik bedoel. Assen, kelp, dieselwalm van een vissersboot, stokvis en iets medicinaals wat me wat aan wondpleisters en brandwondenzalf doet denken. Eens daar voorbij ontdek je ook nog wat citrusfruit en een hint van peer en flink wat munt. Ik vind dit geweldig.

Lekker olieachtig en onmiddellijk peaty en medicinaal. Ja, de pleisters keren weer en worden omringd door een flinke rookwolk, terwijl de citrus en een toets van vanille alle moeite van de wereld hebben om zich te laten zien. Lekker zilt en zoet tegelijkertijd. En absoluut heerlijk in zijn genre, geloof me.

De lange afdronk gaat op dat elan verder. Lang, hartverwarmend, rokerig, zilt en zoet tegelijkertijd. Gerookte vis met een druppeltje limoensap op het sterfbed. Zalig!

Erg knappe selectie van Wullie. Wellicht staat deze in zijn restaurant nog wel ergens op het schap. Reden genoeg om nog eens naar Alkmaar af te zakken.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 9 Year Old 2012/2021 Thompson Brothers, Exclusive to the Netherlands, Dechar/Rechar Hogshead, 257 bts
Kleur: goud
ABV: 53.3%

Natte Zeehond

Phil en Simon Thompson hebben zich op slechts een paar jaar tijd ontpopt tot bottelaars van excellente single casks (naast hun eigen distilleerescapades met Dornoch Distillery, natuurlijk). Dit is er zo eentje. Het werd exclusief voor onze noorderburen gebotteld. Het betreft een jonge Caol Ila uit 2012 afkomstig van een dechar/rechar-vat, wat eigenlijk zoveel betekent als een verjongd vat wat zou moeten zorgen voor een extra zoetje, aangezien de spirit weer in contact kan komen met verkoold hout en dus al die lekkere vanillins kan oppikken.

Erg volle neus, als u begrijpt wat ik bedoel. Zelfs een tikkeltje romig. Flink wat vanille (told you so) en zoet fruit in de vorm van appels en zelfs wat banaan. Een verloren gelopen appelsien en een sneetje vers wit brood. Langzaam maar zeker begint de turf de overhand te nemen met een mooie rookontwikkeling en een zoetzure toets. Stalgeuren na enkele ogenblikken. Erg aromatisch.

Ook op de tong ben ik aangenaam verrast door de viscositeit. Lekker volmondig, maar de alcohol laat zich bij de eerste slok wel flink voelen. Banaan, appelsien, vanille… ze keren allemaal weer. De rokerigheid is nu wat onder controle en lijkt meer weg te hebben van woodsmoke dan van peatsmoke, moet ik zeggen. Works for me. Zoethout en peper doen hun intrede.

De afdronk is geweldig lang, maar ook licht drogend op allerhande citrusfruit, banaan en – u raadt het al – vanille. Assen op het sterfbed. Geweldige finish.

Mr Consistent Strikes Again. Geweldige Caol Ila, zelfs op die jonge leeftijd. Grappig detail: toen ik hem op een tasting presenteerde zei iemand ‘natte zeehond op de neus’. Dat moet wel de kracht van suggestie geweest zijn van het label, toch?

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Hoera! Asta Morris heeft net een nieuwe whisky gelanceerd in de Heritage reeks, die met de blauwe labels, speciaal voorbehouden voor mooie single casks op leeftijd. En dit keer is het een 24-jarige Auchentoshan. U begrijpt mijn vreugde. Ik was er uiteraard als de kippen bij deze te bestellen en plopte hem zelfs dezelfde dag nog open, zo enthousiast was ik. Als Zotte Bert een Toshan kiest, dan weet ik dat het goed gaat zijn. Hij is hiermee overigens niet aan zijn proefstuk toe. In 2016 bottelde hij ook al eens een Auchentoshan. Toen was het een sherry hogshead. Deze keer betreft het een voormalig bourbon cask. Proeven!

Brouwerij: De Hoevebrouwers
Regio: België
Fles: Ryggia Dark Imperial Stout, Tequila Cask
Kleur: zwart
ABV: 10.5%

Tequila

Ryggia is een Belgische malt van de Brugse Whisky Company, met de jonge snaak Thibaut de Meyer als Master Distiller aan het roer. Ik was al erg onder de indruk van zijn eerste whisky’s. En in samenwerking met De Hoevebrouwers uit Zottegem maakt hij ook een Dark Imperial Stout, die rijpte op een bijzonder vat. Ik proefde begin dit jaar zijn stout op een voormalig bourbonvat, maar vandaag proef ik er eentje dat rijpte op een… Tequila vat! Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet verwachten. Hij schenkt gitzwart, net als zijn broertjes. De beige kraag gaat wederom snel liggen.

Oh… dit is apart. De typische zoete toetsen tekenen zeker present, maar dit gaat toch wel gepaard met wat aparte aroma’s van gekookte groenten als spruitjes en savooi, verse champignons en ltijm. Modder! Na enkele ogenblikken komen chocolade en chicorei piepen. Dit is erg apart, maar het werkt wel!

Op smaak is hij een tikkeltje funky, als u begrijpt wat ik bedoel. Naast de obligate kandijsiroop en chocolade, krijg ik ook op de smaak wat gebakken champignons en zelfs iets van rode wijn. Wine gums en café frappé. Maar opnieuw: het werkt.

De afdronk is middellang en mierzoet met een hoek af.

Dit is duidelijk de vreemde eend in de bijt in deze reeks van Ryggia Dark Imperial Stout bieren, maar daarom niet minder interessant. Ik heb hier erg van genoten.

Geproefd door Mark Dermul op 01-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: De Hoevebrouwers
Regio: België
Fles: Ryggia Dark Imperial Stout, Lochindaal Peated Cask
Kleur: zwart
ABV: 10.5%

Lochindaal

Ryggia is een Belgische malt van de Brugse Whisky Company, met de jonge snaak Thibaut de Meyer als Master Distiller aan het roer. Ik was al erg onder de indruk van zijn eerste whisky’s. En in samenwerking met De Hoevebrouwers uit Zottegem maakt hij ook een Dark Imperial Stout, die rijpte op een bijzonder vat. Ik proefde zopas zijn stout op een voormalig Laphroaig vat en vond die heerlijk, maar vandaag proef ik er eentje die rijpte op een Lochindaal Peated vat. Lochindaal is synoniem voor Port Charlotte, één van de drie malts van de Bruichladdich distilleerderij op Islay, eveneens bekend van die andere malts: Bruichladdich en Octomore. Hij schenkt gitzwart met een beige kraag die snel gaat liggen, maar wel een mooie laag schuim op de stout laat staan.

Hoewel deze minstens even zoet is als de vorige versie, vertoont deze een pak meer turf in de neus. Subtiel, maar onmiskenbaar. Hij is ook iets zoeter. Meer chocolade, zeg maar. Doet me wat denken aan M&M’s en kandijsiroop, maar dan met een laagje turf erover heen. Zalig.

Wederom romig en onmiddellijk erg zoet op chocomousse, kandijsiroop, koude koffie en Mokatine. Dat laatste kan ik erg smaken, moet ik bekennen. Da’s zo’n typisch snoepje uit mijn kindertijd. Alleen is het nu vloeibaar en op steroïden, natuurlijk. Het mannetje met de hamer zal straks wel passeren…

De afdronk is lang en mierzoet, want deze stout blijft probleemloos aan je tanden plakken.

Heerlijke stout, echt waar. Maar de wax rond de capsule is tergend vervelend om je flesje te openen. Wat mij betreft mogen volgende bottelingen zonder die overbodige wax rond de kroonkurk, hoor!

Geproefd door Mark Dermul op 01-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: De Hoevebrouwers
Regio: België
Fles: Ryggia Dark Imperial Stout, Laphroaig Cask
Kleur: zwart
ABV: 10.5%

Laphroaig

Ryggia is een Belgische malt van de Brugse Whisky Company, met de jonge snaak Thibaut de Meyer als Master Distiller aan het roer. Ik was al erg onder de indruk van zijn eerste whisky’s. En in samenwerking met De Hoevebrouwers uit Zottegem maakt hij ook een Dark Imperial Stout, die rijpte op een bijzonder vat. Ik proefde begin dit jaar zijn stout op een voormalig bourbonvat, maar vandaag proef ik er eentje die rijpte op een Laphroaig vat van 190 liter, waarop eerder zijn Brugse malt rijpte. Hij schenkt gitzwart met een beige kraag die relatief snel gaat liggen en een film van een halve centimeter laat staan.

Ahornsiroop, koffie en turf: dat zijn de eerste indrukken die ik krijg nadat ik mijn neus in het glas gestoken heb. En dat is erg mooi. Hij komt minder zwaar over dan ik van een stout verwacht. Er zit ook nog iets herbaal in. Dat zal dan wel aan de turf liggen.

Hij is erg romig en volmondig. Ik twijfel even of ik mes en vork zal pakken. Maar voorlopig gaat het zonder. Kandijsiroop, koude koffie, chocolade en honing. De turf manifesteert zich als een umami toets (rosbief?) met wat tuinkruiden.

De afdronk is lang en bijzonder zoet… met een herbaal kantje. Zo lekker!

Ik vond de bourbongerijpte versie excellent, maar deze gaat daar vlotjes over. Kudos!

Geproefd door Mark Dermul op 01-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: ‘t Verzet
Regio: België
Fles: Kameradski Balsamico, ’t Verzet, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 12.5%

Zoetzure Motorolie

De Kameradski Balsamico is wel een heel speciaal bier… het is een mengeling van een Russian Imperial Stout en de klassieke Oud Bruin van ’t Verzet. Een hybride bier dus! Ook het ABV liegt er niet om: 12.5%, da’s vergelijkbaar met een glas wijn! Hij schenkt een ondoorzichtbaar zwart met een lichte beige kraag die lang stand houdt.

Holy shit! Dit is erg zwaar op de neus. Een robuuste mix van zuur oud bruin bier en stout, waarbij de balsamico totaal overheerst. Luikse siroop komt de boel nog iets verzachten (verzoeten, zeg maar), alsook wat melkchocolade, maar dat neemt niet weg dat dit bijzonder speciale neus is. Toch even schrikken. Ik ben niet zeker of ik hier tegen opgewassen ben…

Ah, maar op smaak is het een heerlijke bom waarbij de romige, bijna stroperige body barst van de zoetigheid. Porto, chocolade, pompelmoes. Midpalate kantelt hij van zoet naar zuur. Best boeiend. En lekker. Zoetzure motorolie, dat is wat ik aan het drinken ben.

De afdronk is lang en doet me niet meteen terug naar het glas grijpen. Dit is het soort degustatiebier waar je het echt heel rustig aan mee moet doen.

Mijn god, deze Kameradski is niet voor broekventjes. Als ’t Verzet ooit naar de States exporteert (misschien doen ze dat al, weet ik veel), moeten ze deze Stalin’s Blood herdopen.

Geproefd door Mark Dermul op 04-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: ‘t Verzet
Regio: België
Fles: Foeder Bier, ’t Verzet, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 7%

Karnemelk

Foederbier omschrijven ze bij ’t Verzet zelf als het ‘moederbier van onze Oud Bruin’. Het gaat hier om een single cask – één foeder dus – van zo’n 40 tot 50 hectoliter waarop het bier twee jaar rijpte en is bijgevolg niet aangevuld met jong bier. Ik heb geen idee waarom Joey Ramone op het label prijkt. Deze schenkt roodbruin met een beige kraag die mooi blijft staan tijdens de hele proefsessie.

Rode wijn, karnemelk en eikenhout, dat is de essentie van de neus. Daarnaast nog wat zachte toetsen van rood fruit en zelfs de hint van overrijpe banaan.

Op smaak keert het rode fruit weer, gevolgd door toetsen van hout, maar het is wederom het melkzuur dat hiervan een karnemelk met een rode twist van maakt. De aciditeit is minder dominant dan bij de klassieke Oud Bruin, wat deze naar mijn mening iets drinkbaarder maakt. Begrijp me niet verkeerd; ik hou wel van een zure ale, maar soms is het er wat over. Dat is hier niet het geval.

In de middellange afdronk moet het fruit echter wel de duimen leggen tegen het melkzuur. Licht drogend.

De met rood fruit geïnfuseerde varianten zijn leuk, maar ik hou toch meer van de ‘gewone’ versies (op de Oak Leaf na).

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: ‘t Verzet
Regio: België
Fles: Oud Bruin Oak Leaf, ’t Verzet, 33cl
Kleur: bruin
ABV: 6%

Herfstbladeren

De jongens van ’t Verzet, een craft brewery uit het Westvlaamse Anzegem hebben enkele varianten op hun klassieke Oud Bruin geproduceerd. Dit is de Oak Leaf versie, bekomen door toevoeging van eikenbladeren die in de nazomer met de hand werden geplukt. Dat lijkt me wel heel bijzonder, dus de verwachtingen zijn hooggespannen. Hij schenkt een helder bruin met een mooie beige kraag van een halve centimeter die lang blijft staan.

Lekker aromatische neus waarbij het basisbier herkenbaar blijft, maar niet domineert. Echt waar, ik krijg heerlijke bosgeuren. Herfstbladeren en een hint van donker fruit. Mooie hint van eikenhout. Dit staat me heel erg aan.

Het begint op smaak weliswaar erg zuur, maar langzaam maar zeker komen er toetsen van hout en zelfs iets van karamel aan te pas. Vergis u niet, het blijft een zuur bier, natuurlijk. Maar de organische toetsen maken hier wel een complex wild en zure bier van. Dat hij je mond tevens flink droog zegt, neem je best voor lief.

De afdronk, die best lang en aangenaam is, laat je mond wel degelijk helemaal droog achter.

Leuke boel. Deze Oak Leaf is meteen mijn favoriet van de reeks (tot nu toe).

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: ‘t Verzet
Regio: België
Fles: Oud Bruin Raspberry, ’t Verzet, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 6%

Frambozen

De jongens van ’t Verzet, een craft brewery uit het Westvlaamse Anzegem hebben enkele varianten op hun klassieke Oud Bruin geproduceerd. Dit is de Raspberry versie, bekomen door toevoeging van frambozen. Ook dit bier schenkt roodbruin met een beide kraag, maar die trekt onmiddellijk weg. Ik merk ook meteen wat gistvlokjes in mijn glas.

Deze sluit erg nauw aan bij de Strawberry variant, waarmee ik bedoel alsof het lijkt dat ik mijn neus niet in een glas bier, maar in een pot confituur heb gestoken. Bijzonder fruit, maar tegelijkertijd ook erg snoeperig. Ander rood fruit steekt eveneens de kop op, alsook een toets van eikenhout.

Op smaak is het een prima balans tussen de zoete toetsen van het fruit en het zure van deze Oud Bruin. Midpalate komt melkzuur flink opzetten, waardoor de frambozen wat in de verdrukking komen.

Dat zorgt tevens voor een licht drogende en flink zure afdronk.

Het hoeft niet te verbazen dat al deze bieren zo sterk op elkaar lijken, natuurlijk. Het basisbier is immers hetzelfde.

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: ‘t Verzet
Regio: België
Fles: Oud Bruin Strawberry, ’t Verzet, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 6%

Aardbeien

De jongens van ’t Verzet, een craft brewery uit het Westvlaamse Anzegem hebben enkele varianten op hun klassieke Oud Bruin geproduceerd. Dit is de Strawberry versie, bekomen door toevoeging van aardbeien. Hij schenkt roodbruin met een mooie kraag die relatief snel wegtrekt, maar wel een mooie laag van een halve centimeter op het bier laat staan.

Het eerste wat opvalt is dat de neus bijzonder zoet ruikt alsof er pure aardbeienconfituur in mijn glas werd gedropt. Het is zo dominant en snoeperig dat de rode wijntoetsen flink de duimen moeten leggen. Melkzuur krijg ik hier op de neus hoegenaamd niet.

Maar op smaak moeten de aardbeien netjes het voetlicht delen met fris zure toetsen en – net als bij de Cherry variant – zijn het de zure toetsen die uiteindelijk de plak zwaaien. Hij drinkt gevaarlijk vlot weg en is best een dorstlesser te noemen. Wie denkt een fruitbier in zijn glas te krijgen, komt bedrogen uit. Dit is wel degelijk een zoetzuur oud bruin bier. Heerlijk.

Maar in tegenstelling tot de cherry variant, is hier de finish – hoewel even kort – helemaal niet astringent of te zuur. We verdacht bubblegumm-y, maar tegelijkertijd bevredigend.

Deze Oud Bruin Strawberry behoudt mooi de balans.

Geproefd door Mark Dermul op 10-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: ‘t Verzet
Regio: België
Fles: Oud Bruin Cherry, ’t Verzet, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 6%

Kersen

De jongens van ’t Verzet, een craft brewery uit het Westvlaamse Anzegem hebben enkele varianten op hun klassieke Oud Bruin geproduceerd. Dit is de Cherry versie, bekomen door toevoeging van zure krieken. Hij schenkt roodbruin, maar in tegenstelling dan bij de klassieke Oud Bruin blijft de kraag absoluut niet staan. Hij verdwijnt nagenoeg onmiddellijk.

Op de neus krijg ik iets van noten en – hoe kan het ook anders? – zure, rijpe kersen, terwijl ook hier melkzuur domineert. Ook de toets van rode wijn, die ik eveneens bij de ‘gewone’ Oud Bruin opmerkte, tekent hier present.

De aanzet is flink zuur met opnieuw die verwijzing naar rode wijn, gevolgd door kersen en amandelen. Hij lijkt even de zoete toer op te willen gaan, maar het zure overwint zonder enig probleem.

De korte, zoetzure finish die wat astringent wordt naar het einde toe, doet me verlangen naar een stukje rood vlees… Vreemd, niet?

Dit bier houdt voor mij het midden tussen een lambic, kriek en bruin bier. Ik beken dat ik de klassieke Oud Bruin meer kon smaken.

Geproefd door Mark Dermul op 06-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: ‘t Verzet
Regio: België
Fles: Oud Bruin, ’t Verzet, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 6%

Melkzuur

’t Verzet is een craft brewery uit Anzegem gerund door drie bierliefhebbers: Koen, Alex en Jens. Ik had er nog maar twee biertjes van geproefd, maar dat veranderde nadat ik een weddenschap aanging met Jeroen van The Bonding Dram, toen we onze Starward single cask whisky op de markt brachten. Wie eerst uitverkocht, kreeg een biermand van de ander. Enkele weken later bracht Jeroen mij een leuke biermand met biertjes van ’t Verzet en die ga ik nu eens lekker op een rijtje zetten! Beginnen doe ik met hun klassieker Oud Bruin, die ik dan laat volgens met een aantal varianten daarop. Deze schenkt alvast roodbruin met een beige kraag die doorheen heel de proefsessie blijft staan.

De neus geeft aroma’s van rood fruit en eikenhout, aangevuld met Granny Smith en karnemelk. Rode wijn! Echt waar. Lekker.

De karnemelk (melkzuur, dus) domineert zonder enige twijfel en doet me even bekkentrekken, maar op een goeie manier. Eens voorbij het zuur komt wat roggebrood, hout en rood fruit mooi tot uiting.

De afdronk mocht iets langer zijn. Hij is zacht drogend met een zoetzuur eindstation.

Ik wist niet zo goed waar mij aan te verwachten, maar ik ben alvast aangenaam verrast. Dit is erg lekker.

Geproefd door Mark Dermul op 06-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Sint Bernardus
Regio: België
Fles: St Bernardus Christmas Ale 2022, 330ml
Kleur: bruin
ABV: 10%

Kandijsiroop

Toen Benny VDB langskwam om wat whiskysamples op te halen, had hij drie flesjes kerstbier mee. Dit was er eentje van. Nu heb ik net de St Bernardus Christmas Ale 2021 geproefd en dit biertje zit op hetzelfde alcoholpercentage en werd geproduceerd met dezelfde ingrediënten (waaronder bruine suiker), dus verwacht ik dat de smaak erg gelijkend zal zijn. Ook deze schenkt een donker roodbruin en de kraag blijft even lang overeind staan als bij zijn broertje van vorig jaar. Het enige verschil dat ik meteen opmerk is het blauwe etiket in plaats van het groene (oh, ja, en de vervaldag). Proeven!

Ah, net als bij de versie van vorig jaar ontwaar ik hier mooie toetsen van gebakken banaan en kersen, hoewel ik moet bekennen dat hij net wat minder fruitig is. Zou het kunnen zijn dat dit te maken heeft met het feit dat dit biertje minder lang op fles heeft gezeten?

Hij is minder romig, maar nog steeds volmondig. Deze prikkelt meer, alsof er meer koolzuurgas op zit. Ook het rode fruit is minder prominent. Hier krijg ik vooral banaan en wat koffietoetsen. Maar lekker is het nog steeds. En dat bittertje als van een tamme kastanje dat ik nog had op de editie van 2021 heb ik hier totaal niet. Dit is zoet met een heel licht zuurtje. Desalniettemin ook erg lekker.

Pas in de afdronk, die best zoet begint, verschijnt er naar het einde toe een licht bittere toets van chicorei.

Ik vond de versie van 2021 eerlijk gezegd beter. Dus… de volgende keer de Christmas Ale aanschaffen en een jaar in de kelder zetten! Dankjewel, Benny. Ik kijk alvast uit naar je volgende bezoek!

Geproefd door Mark Dermul op 22-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Sint Bernardus
Regio: België
Fles: St Bernardus Christmas Ale 2021, 330ml
Kleur: bruin
ABV: 10%

Banaan

We kennen St Bernardus – de brouwerij uit Watou – wellicht voornamelijk voor zijn Abt 12 die de alternatieve versie is voor de Westvleteren XII (en ik vind de Abt nog net iets lekkerder!). Maar zoals het elke goeie brouwerij betaamt, maken ze ook hier een Christmas Ale. Het is dus een quadrupel met een alcoholpercentage van maar liefst 10%. Hij schenkt een donker roodbruin (je moet hem tegen het licht houden om dat te zien, anders lijkt hij wel zo donker als kandijsiroop) met een mooie schuimkraag van minuscule belletjes die lang blijven staan.

Van kandijsiroop gesproken… dat ruik ik meteen! Dit bier ruikt eveneens verrassend fruitig. Ik krijg ook onmiskenbare toetsen van gebakken banaan en kersen, perzik en gekonfijte peren. Erg zoet en uitnodigend.

Hij is lekker romig, bijna. Volmondig. Opnieuw banaan, maar dit keer met bruine suiker. Overrijp rood fruit en een lekker bittertje als van een tamme kastanje. Prima in balans.

Zoete en zacht bittere afdronk die relatief lang blijft hangen.

Dit bier doet het wellicht erg goed bij het dessert of bij een wildschotel. En dan vooral met kerst, natuurlijk, dat spreekt. Met dank aan Benny VDB voor het flesje!

Geproefd door Mark Dermul op 21-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Martin’s
Regio: België
Fles: Gordon Scotch Ale, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 8.8%

Kerstbier

John Martin, een Engelsman die in 1906 een Belgische brouwerij oprichtte, liet het merk Gordon Scotch Ale in 1924 deponeren. Daarvoor werd het effectief in Schotland gebrouwen bij de Fountain Brewery, maar de transportkosten werden gewoon te hoog… typisch Schots, zeker? Gelukkig doen ze dan niet met hun whisky. Enfin, ik wijk af van mijn verhaal. In mijn glas zit de kersteditie van 2022, enkele dagen geleden in de hand gestopt gekregen door mijn vriend Benny VDB en in dank aanvaard. Op uw gezondheid, makker! Het bier is roodbruin tot bruin met een prachtige beige kraag van kleine bellen die heel de proefsessie (nou, ja, als je het zo al kan noemen) overleeft.

Een donkerzoet aroma met een zacht zuurtje komt mijn neusvleugels tegemoet. Geroosterde mout, koude koffie, Arabiertjes-snoep, pompelmoes, een hint van krieken sap en zelfs wat vleesjus. En dat valt mij goed mee.

Lekker zoet, zoals je van een Scotch Ale mag verwachten. Maar hij proeft ‘donkerder’ dan de ‘gewone’, als u begrijpt wat ik bedoel. Hazelnoten, karamel, toffee, koffie en wat chicorei.

Dat bittertje van de chicorei zet zich in de afdronk mooi verder. En ik heb nog iets van woodsmoke op het sterfbed. Waar komt dat vandaan?

Het zit wellicht tussen mijn oren, maar dit bier smaakt echt naar kerst.

Geproefd door Mark Dermul op 21-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Eindelijk is het zover. De nieuwe Johnnie Walker Blue Label Ghost & Rare heeft het Whivie HQ bereikt. Na de Brora, Port Ellen, Glenury Royal en Pittyvaich releases (en laten we de Legendary Eight zeker niet vergeten!) is het nu tijd voor Port Dundas! Nu moet ik bekennen, toen ik de aankondiging voor het eerst zag en me realiseerde dat een gesloten grain distilleerderij de hoofdrol ging spelen, fronste ik heel even de wenkbrauwen. Maar nadat ik hem op een whiskyfestival geproefd had, wist ik meteen dat ik ook van deze een fles (of drie) wilde hebben, want het is weer een kunstwerkje geworden. Deze keer is het een creatie van de nieuwe Master Blender, Emma Walker, die in oktober 2021 in de voetsporen van de legendarische Jim Beveridge is gestapt. En naast Port Dundas (zo’n 2km ten noorden van Glasgow en gesloten sinds 2009) maakte Emma Walker ook gebruik van Cambus (tevens een gesloten grain distilleerderij, sinds 1993) en Cameronbridge, aangevuld met malt whisky’s uit de warehouses van Glenkinchie, Auchroisk, Dailuaine, Clynelish en (de zopas heropende) Brora. Het is dus een samenstelling van 7 whisky’s en wederom gebotteld op 43.8%. Amai, wat een lange inleiding, zeg. Laten we nu maar snel gaan proeven.