WhivieBlog

Brouwerij: Zen Brewery
Regio: Ukraïne
Fles: Zen Brewery Wheat Wine Aged in Bourbon Barrel, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 12.5%

Zen

De Zen Brewery is operationeel in Rivne in Oekraïne, maar heel veel info kon ik er niet over terugvinden. Ze beschikken voor zover ik kon achterhalen enkel over een Facebook pagina. Maar goed, dat maakt niet veel uit. Ik kreeg twee flesjes toegestuurd door mijn vriend Mykhailo Kovalyoff die zijn heimat ontvluchtte nadat de oorlog daar uitbrak. In Oekraïne verkocht hij whisky en was eveneens fan van craft biertjes. Het eerste is een wheat wine – oftwel tarwewijn – die op een bourbon barrel rijpte. Het giet gitzwart met een flinke kraag die relatief lang blijft staan en dan een mooie film van 5mm op het bier laat staat.

De neus is zoetzuur en doet nog het meest denken aan een stout met een flink zure toets als van rottende planten (klink niet zo smakelijk, maar werkt wel), origine chocolade en zelfs koeienvlaai. Okay, dat laatste klinkt ook niet zo goed, maar doet wat mij betreft dan ook wel wat afbreuk aan de neus van dit bier.

Op smaak is het echter een zwaar, romig en heerlijk mondvullend zoet bier, waarbij de toetsen van het bourbon barrel zorgen voor karamel, toffee en chocolade. Het zuurtje is hier perfect onder controle en het bier mooi in balans. Maar vergis u niet: dit is zwaar spul, hoor.

De afdronk is verrassend kort, moet ik bekennen. Het stoort allerminst. Nemen we gewoon nog een slok.

Een leuk craft beer uit Oekraïne (enkel daar verkrijgbaar voor zo’n 4 EUR) dat je best geniet na een stevige maaltijd van wild of stoverij. Als je er twee vlak na elkaar uitdrinkt ben je inderdaad zo zen als maar kan zijn.

Geproefd door Mark Dermul op 02-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Van Steenberge
Regio: België
Fles: The Meat Cowboys Barrel Aged #TMC001-23, 33cl
Kleur: amber
ABV: 11%

Bistecca

De Meat Cowboys zijn een stelletje ongeregeld (Steven, Lorenzo, Gilles en Anthony) met een voorliefde voor heerlijk vlees en hebben daarbij al op voorhand een plek in mijn hart veroverd. Bovendien proefde ik al enkele van hun hapjes op het onvolprezen When Whisky Meats BBQ festival (geen typo) alwaar dit bier ook voor het eerst werd voorgesteld. Het betreft een bier dat zich perfect laat vergezellen met een premium steak, dat spreekt. Het werd gebrouwen door Van Steenbergen en kreeg een dubbele rijping van 24 weken: eerst op een Old Forester Distillery vat en dan nog een Early Times Distillery vat. Hij schenkt een donker amberkleurig met mooie schuimkraag die langzaam wegtrekt.

Heerlijke, donkerzoete neus op karamel, toffee en moutsuikers met een duidelijke bourbon-toets die alleen maar afkomstig kan zijn van de bourbonvaten waarop hij gerijpt heeft. Het is een absolute meerwaarde voor deze tripel.

Ja, deze tripel is erg romig en bijna snoeperig op de tong. Als je een hopbittertje verwacht, ben je er wel aan voor de moeite, want deze is gewoonweg heerlijk zoet. Volmondig op  moutsuikers, toffee en butterscotch, gekarameliseerde maïs op de BBQ en gestoofd witloof, echt waar! Wat een complex biertje is dit, zeg.

De afdronk is lang, plakkerig en bevredigend. En ja, ik kan me perfect voorstellen dat dit het erg goed zou doen bij een stukje dry aged rib-eye, saignant gebakken uiteraard, van Lorenzo.

Helaas uitverkocht op Art Malts, maar ongetwijfeld nog te krijgen als je eens gaat genieten in Bistro Bistecca in Wielsbeke. Aangezien het #TMC001-23 betreft (lees: The Meat Cowboys eerste batch uit 2023), ga ik er vanuit dat er nog veel batches zullen volgen. Daar kunnen we alleen maar blij om zijn. En Bistro Bistecca staat bij deze op de bucketlist.

Geproefd door Mark Dermul op 08-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Elite
Regio: België
Fles: Elite Tripel, 330ml
Kleur: amber
ABV: 8%

Amicitia Fortior

Op een illustere zomeravond in juni 2008 sloten drie kerels, belust op ondeugd en kattenkwaad, een vriendschapsband voor het leven. De Elite was geboren. En als eerbetoon aan deze vriendschap besloten ze een tripel te brouwen bij Pirlot (die we nog kennen van de biertjes Kempisch Vuur; om maar te zwijgen van hun whisky) met ingrediënten uit hun eigen streek rond Peer in Belgisch Limburg. Ik kreeg twee flesjes in de hand gedrukt door mijn vriend Benny D, zelfs uit de streek afkomstig, die me er bovendien het gepaste glas bij gaf. Geweldig bedankt, Benny. En weet je wat? Het is nog lekker ook! Deze tripel schenkt amberkleurig met een mooie schuimkraag die lang blijft staan. De enkele gistvlokken die meekomen nemen we voor lief.

Zoete en kruidige, bijna florale neus met zachte hoptoetsen. Lekker verfrissend en uitnodigend, zeker op deze bijzonder warme zomeravond.

Verrassend zoet op abrikozen en moutsuikers, aangevuld met een mooi bittertje van de hoppen. Bijzonder dorstlessend als hij voldoende koel geschonken wordt (aangezien het vandaag 33°C is, heb ik hem vooraf nog een kwartiertje in de koelkast gelegd).

De finish is erg mooi. Prima balans tussen zoet en bitter en relatief lang. Het doet me verlangen naar een volgende slok en dat is altijd een goed teken.

Erg lekker ambachtelijk biertje uit Peer. Kudos! Het bier werd trouwens in oktober 2021 nog verkozen door het beste bier van de maand door de Limburgse bierproevers. Ik begrijp dat volkomen. Aanrader.

Geproefd door Mark Dermul op 08-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Bottelaar: Grape of the Art
Regio: Frankrijk
Fles: Bas-Armagnac Lous Pibous 27 Year Old 1995, Cask #150, 352 bts
Kleur: brons
ABV: 54.7%

Armagnac Now

Ik had nog niet eerder van het domaine Lous Pibous gehoord. Blijkt een producent te zijn uit de regio Bas-armagnac die ondertussen al is opgehouden te bestaan. Een verloren legende, zo blijkt. Grape of the Art uit Stuttgart kon alvast de hand leggen op één van de laatste vaten. Dit is er eentje dat maar liefst 27 jaar lang lag te pruttelen in de kelder en nu 352 flessen op vatsterkte gebaard heeft van deze armagnac uit 1995. Het werd speciaal gebotteld voor het German Armagnac Festival dat doorging op 24 juni 2023 in Stuttgart. GotA speelt hiermee natuurlijk een thuismatch.

Mijn god, wat een intense neus is me dat! Rozijnen, mango, papaya, demerara suikers, kersen in siroop, gekonfijte appelsienen, origine chocolade, iets funky als van superglue, Chanel No 5 en macadamianoten. Dit lijkt wel een mix van Jamaicaanse rum en de betere cognac. Maar dat is deze armagnac oneer aandoen, natuurlijk. Hemelse en ongelooflijk complexe neus!

Op de tong is het een explosie van tropisch fruit, warme houtkruiden, gekonfijte appelsienschillen, opgelegde rozijnen, kersen in siroop en donkere honing. Begint droog, maar wordt gaandeweg terug wat sappiger. Verrassend soepel, ondanks de lange tijd op het vat.

De finish duurt een eeuwigheid en is nog te kort naar mijn goesting. Dit is bijzonder goed spul.

I love the smell of Armagnac in the morning… De ontwerper van het label liet zich zonder enige twijfel inspireren door de legendarische oorlogsfilm Apocalypse Now. In plaats van het hoofd van Captain Willard steekt hier wel een vaatje armagnac uit het moeraswater. De neus was buiten categorie en de smaak en finish konden netjes tempo houden. Een fles van dit hemels goedje kost je 210 EUR. Aanrader!

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Grape of the Art
Regio: Frankrijk
Fles: Armagnac-Ténarèze Séailles 18 Year Old 2004, Cask #54, 228 bts
Kleur: brons
ABV: 53.9%

The Riddler

Grape of the Art uit Stuttgart komen al voor de derde keer met een vat armagnac van Séailles aanzetten. Na de Armagnac-Ténarèze 2000 en 1988 zetten ze nu eentje uit 2004 op de kaart, een single cask uit een droge kelder, dat maar liefst 228 flessen op vatsterkte opleverde. De vorige twee vond ik indrukwekkend goed, dus de verwachtingen zijn hooggespannen. Wist-je-dat-je: dit is een organische armagnac!

Hola, deze neus is toch anders dan de vorige twee. Hier krijg ik donkerzoete toetsen die me in eerste instantie even aan rum doen denken. Melasse en kandijsiroop, aangevuld met muscovado suiker, die voor een toets van anijs zorgt. Dan volgen nog appelsienen, Earl Grey thee en iets snoeperigs wat me aan wine gums doet denken. Alles bij elkaar weer een uitstekende neus!

Olieachtig en rond, zacht gekruid en onmiddellijk drogend. De melasse en het hout spreken eerst, alvorens de ietwat bittere tonen van de Earl Grey en het hout het heft in handen nemen. Chicorei!

De afdronk is intens te noemen: de warme kruidigheid neemt nog toe, terwijl hij je mond helemaal droog achterlaat.

Yup, ook deze derde Séailles is weer een schot in de roos. Grappig detail: op het label staat een artistieke impressie van The Riddler, aartsvijand van Batman. Het Batlogo werd vervangen door het Grape of the Art logo. Afgekort wordt dat GotA wat dan weer erg lijkt op Gotham, natuurlijk. Ik hou wel van zulke onzin, zeker als de inhoud van de fles uitstekend blijkt te zijn.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Paul Beau
Regio: Frankrijk
Fles: Paul Beau Hors d’Age
Kleur: koper
ABV: 43%

Buiten Categorie

We waren in juli te gast bij Olivier & Léa Laurichesse – van het gelijknamige cognachuis – waar we meteen ook werden rondgeleid in de Chai en zelfs een cognac uit de 1970s straight from the cask konden proeven. Maar naast Laurichesse zijn zij sinds kort (maart 2023) ook de eigenaars van Paul Beau cognac, hoewel ze flink aan de slag moeten om de voorraden van dit merk op peil te brengen. Zo is de Paul Beau Hors d’Age niet meer te krijgen, zelfs niet ter plaatse. We moesten ons tevreden stellen met een flesjes van 20cl uit een lokale shop, die aan zijn laatste 9 kleine flesjes toe was. De Hors d’Age rijpte maar liefst 25 jaar lang en de huidige eigenaars hebben al aangegeven dat het nog erg lang zal duren vooraleer ze deze expressie opnieuw zullen kunnen aanbieden.

Geweldig aromatische neus op pruimen- en abrikozenconfituur met een zachte toets van rancio en honing. Gaat dan snel flirten met enkele exotische vruchten als guave, meloen en kumquats. En dat geheel is lekker gedrenkt in bloemenhoning. Iets van eucalyptus steekt de kop op, alsook iets van gepocheerde peren en een hint van cacao.

Oh, op smaak keert dat allemaal weer, maar dan in het kwadraat. En lekker pittig gekruid, ook. De eik heeft zijn stempel gedrukt zonder de cognac te gaan domineren. Rancio, tabak, iets floraals… Deze cognac draait niet rond de pot, maar laat meteen zien dat hij een complexe kerel geworden is.

Pas in de mooie, lange, warme afdronk wordt hij een tikkeltje droog, maar dat voegt enkel maar complexiteit toe.

Verdorie… als er iemand deze nog weet staan, geef mij een seintje aub. Wat een geweldige cognac is me dat. Hors d’Age – buiten leeftijd – jazeker, maar ook buiten categorie.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Paul Beau
Regio: Frankrijk
Fles: Paul Beau Vielle Réserve
Kleur: koper
ABV: 40%

Subtiliteit

Paul Beau is een cognacmerk dat al generaties meedraait, maar sinds kort in handen kwam van Olivier en Léa Laurichesse. En hoewel de voorraden momenteel beperkt zijn, willen ze het merk niet verloren laten gaan. Ze zijn volop bezig met stoken om de core range te kunnen blijven aanvullen. Toen we afgelopen zomer op bezoek gingen in Segonzac, kregen we de hele range voorgeschoteld: VS, VSOP, Vielle Réserve en Hors d’Age. De VS is een heerlijk zomerse cognac die zich vooral leent tot aperitief met een blokje ijs of – zo leerde ik ter plekke kennen – met tonic. De VSOP is daar naar mijn mening al iets te goed voor, maar wordt ook vaak op die manier genuttigd in Sezongac en omstreken. De Veille Réserve, daarentegen, is al een flink uit de kluiten gewassen cognac die minstens tien jaar rijpte. Ik nam hem na het proeven dan ook onmiddellijk mee naar huis.

Rond en een tikkeltje waxy met toetsen van perzik, kamille en hout. Geef hem de tijd om tien minuten open te komen in het glas en hij zal je verrassen met een mooie subtiliteit en complexiteit van gedroogde bloemen, potpourri en cederhout. Wat een aangename verrassing.

Ook in de mond is het één en al subtiliteit met een zachte kruidigheid van het hout. Soepel en romig op honing, tannine, perzik en abrikoos. Midpalate krijgt hij een mooi bittertje waardoor een perfecte balans wordt bereikt.

In de finish – die best lang is – komt terug de bloemige kant van Paul Beau naar boven.

Nou, dit is echt wel goed voor een erg aangename prijs (zo’n 75 EUR). Blij dat ik deze mee naar huis heb genomen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: un bouilleur de cru de Verrières
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 68 Grande Champagne Malternative Belgium & The WhiskyJury #23 ‘Le noble’, 179 bts
Kleur: brons
ABV: 45.2%

Verrières

‘Zei u Verrières?’ was mijn eerste vraag toen Pieter me een drammetje aanbood van dit goedje – toen nog niet gelabeld, maar als een soort avant-première op het onvolprezen festival When Whisky Meats BBQ – want is dat niet de plek waar ook de wijngaarden staan van Laurichesse, mijn favoriete cognachuis? Het eerste kon hij volmondig bevestigen, op het tweede kwam geen reactie, dus ik zou het niet kunnen zeggen. En wederom sloeg hij de handen in elkaar met Joeri van The Whisky Jury om dit single cask – 179 flessen sterk – op de markt te brengen. Na het proeven liet ik prompt verstaan dat hij mij hiervan alvast een flesje mocht reserveren. U snapt ongetwijfeld waarom na het lezen van onderstaande.

De neus barst weer van de fruitigheid met allerhande toetsen van de appelsienfamilie op kop. Gekonfijte schil van bergamot en bloedappelsien. Maar ook pijptabak en ananas op de BBQ. Een verse boterkoek met abrikozenconfituur op zondagmorgen. Een toefje menthol in de verte. Elegant en sexy met prachtige rondingen.

De aankomst is verrassend pittig met opnieuw appelsien, maar nu ook wat pompelmoes en perzik, kersen en een zachte kruidigheid. Wat ananas keert weer, deze keer met een druppeltje honing. Iets van vers geboend leder. De menthol wordt munt en de kruiden worden gaandeweg luider, waardoor hij een mooie warmte uitstraalt. Pure klasse.

In de lange, zacht gekruide afdronk vertoont hij een mooi bittertje als van te lang getrokken fruitthee, waardoor een mooie balans wordt bereikt.

Hemels. Ja, dit is qua stijl toch wel verwant aan Laurichesse, hoor. En het feit dat deze ‘Le noble’ werd gedoopt en ik bij mijn tasting notes van Fût 300 over ‘nobel hout’ sprak doet het vermoeden alleen maar toenemen (hoewel het jaartal misschien te vroeg komt voor dit huis). Maar nogmaals: zekerheid hieromtrent heb ik niet. Hoe dan ook: zalige cognac! Ondertussen heeft de fles haar plekje in mijn immer groeiende cognacverzameling gevonden.

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

PS. Op maandag 17 juli waren Dearly Beloved en ik te gast bij Léa en Olivier Laurichesse in Segonzac – waar we overigens rechtstreeks van Fût 200 proefden – en die konden bevestigen dat dit hemelse goedje niet uit hun chai komt.

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Wake Up Call Caol Ila 2010 Whisky Barrel Aged, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 11%

Petrichor

Herinnert u zich de Wake Up Call Imperial Coffee Stout van FoxTown nog? Dat was een bier gebrouwen met single origin koffiebonen uit Huehuetenango in Guatemala (in samenwerking met Tati Coffe Roasters uit Turnhout). Welnu, een deel van dit bier werd te slapen gelegd op een Caol Ila 2010 whiskyvat. Ik ben eens benieuwd wat dat met dit biertje gedaan gaat hebben. Hij schenkt zo zwart als roet met een beige schuimkraag die snel gaat liggen en een filmpje op het bier laat staan.

Gebrande koffie, een dubbele dosis 85% chocolade, kandijsuiker, hazelnoten en een zachte hint van turf en subtiele toets van petrichor: dat is de neus van deze klepper in een notendop. Wat een bangelijk goeie neus is me dat!

Romig en prikkelend op de tong tegelijkertijd. Flink wat carbonatie, moet ik zeggen. Minder zoet dan de neus beloofde, maar het kan de pret amper drukken. Chicorei, walnoten en gestoofd witloof met een herbale toets. Dat moet wel van de geturfde whisky zijn. Koffiegruis komt stevig opzetten vanaf de tweede slok. Ontwaar ik daar nu plots heel eventjes wat citroensap? Of zit dat tussen mijn oren? Wat er ook van zij, dit is lekker – maar wel wat boozy. Tja, Imperial Coffee Stout op 11%, wat wil je?

De finish is één en al koffie, maar met een mooie hint van geturfde whisky. Sterft een bittere dood.

Een leuke variant op de eerdere Wake Up Call.

Geproefd door Mark Dermul op 24-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Ten Minutes to Midnight Maple Bourbon Barrel Aged, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 13%

Toblerone

Ten Minutes to Midnight, wat een knipoog is naar de postcode van Vosselaar, is de logge stout van de jongens van de FoxTown Beer Crew. Ik proefde er al vier verschillende. Deze vijfde versie is de Maple Bourbon Barrel Aged… wat wil dat in godsnaam zeggen? Maple Bourbon? Doet me vermoeden dat hij rijpte op een vat waar eerder een Amerikaanse bourbon op rijpte die het Lincoln County Process onderging, zijnde een filtering door het houtskool van de Sugar Maple oftewel suikerahornboom. Dat moet dan wel een Jack Daniel’s of George Dickel vat geweest zijn, toch? Wat er ook van zij, hij schenkt gitzwart met een beige kraag met kleine bellen die lang stand houdt. Mooie carbonatie, overigens.

Geweldig romige neus op donkere chocolade, chicorei, toffee, licht aangebrande karamel en mooie aardse toetsen. Komt op de neus al wel meteen een beetje boozy over. Ik ga snel mes en vork halen…

Oh, ja! Toblerone in vloeibare vorm. Chocolade, nougat en nootjes bij de vleet. Zelfs een druppeltje honing. Karamel, ook. Koffie. Chicorei. Romig en vol van smaak. Lekker zoet en bitter tegelijkertijd.

De afdronk is snoeperig zoet op meer van hetzelfde. Heerlijk!

Kijk, als je er in slaagt om je stout telkens een twist mee te geven waardoor hij net iets anders smaakt, dan ben je goed bezig. En als ze bovendien stuk voor stuk allemaal heel erg lekker zijn, dan is je basisbier ook gewoon de max. Kudos!

Geproefd door Mark Dermul op 24-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Quad the Fox Bourbon Infused, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 11.4%

Bourbon Bier

Ah, nog een variant van de quadrupel van de jongens uit Vosselaar. Deze keer een Quad the Fox Bourbon Infused, gebrouwen van 5 moutsoorten en gebotteld op een niet onaardige 11.4%. Aan de slag! Hij schenkt roodbruin tot chocoladebruin met een beige kraag die snel gaat liggen en een film van zo’n 5ml op het bier laat liggen. Ziet er erg appetijtelijk uit Het is al de zesde Quad the Fox variant die ik aan de lippen zet.

Heerlijk romige neus op allerhande donker fruit. Denk rozijntjes, pruimen en dadels, aangevuld met enkele toetsen van kandijsiroop en chocolade. De bourbon laat zich prima ontdekken op de neus en geeft hem een extra zoete toets.

Op smaak is het een tikkeltje ‘boozy’ met alle aroma’s die ik al op de neus had omgezet in smaken. Ook hier zorgt de bourbon voor een extra zoete toets en wat alcoholwarmte. Hij is mondvullend, dat is zeker.

In de mierzoete en licht kruidige finish komen de bourbon toetsen opnieuw naar voor en ik vind het uitstekend. Goed gerief!

Ik hou van deze stijl. Erg drinkbaar en toch complex. Dit houdt mooi het midden tussen een bier voor bij de maaltijd en een degustatiebier. Het is overigens het 20^e bier dat ik van FoxTown proef. Er is geen enkele blindganger bij!

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Barrel Blend #2, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 12.7%

Ecuador 90%

Okay, de Barrel Blend #1 kon mij absoluut bekoren. Ik vind het zelfs bij het lekkerste van wat de jongens uit Vosselaar al hebben uitgebracht. Dus de lat voor deze tweede barrel blend ligt aanzienlijk hoog. Kunnen ze die stunt nog eens herhalen? Het recept van deze blend betreft een Quad the Fox (quadrupel) die rijpte op een Peated Whiskey Cask (zou die spelling wel kloppen?) en hun befaamde (beruchte?) Ten Minutes to Midnight (stout) op Maple Syrup Bourbon Barrels. Deze schenkt (vanzelfsprekend) gitzwart met een lichte, beige kraag die relatief snel gaat liggen.

Zoetzure neus (met de nadruk op zoet) met een umami en bitter randje. Ik wordt even herinnerd aan een rauwe biefstuk en een heleboel tuinkruiden, alsook een karrenvracht aan chicorei. Ik durf deze amper zoet te noemen, maar dat neemt niet weg dat hij enorm uitnodigend ruikt. Ik krijg wel nog iets van ahornsiroop, dus dat moet wel van de Maple Syrup Barrels komen. Ik kan amper wachten om een flinke slok te nemen.

Zo gezegd, zo gedaan. Hij komt stevig binnen, lekker prikkelend (veel koolzuurgas naar mijn gevoel). Nu is het een mix van zoet en bitter, alsof ik flink wat origine chocolade proef (Ecuador 90% cacao). Koffie en walnoten. Hint van – niet lachen – grapefruit. Ik moet zeggen dat ik deze gevaarlijk vind. Hij kapt vlot binnen, maar het is een sluipschutter, hoor.

De afdronk zou je bijna kunnen omschrijven als zoet versus bitter en licht drogend.

Minder zwaar dan een stout, zwaarder dan een quadrupel. Dat komt er van als je beide combineert, natuurlijk. Gelukkig is het resultaat een heerlijk degustatiebier geworden.

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Barrel Blend #1, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 11.3%

Wiener Melange

FoxTown heeft weer wat nieuwe biertjes uit, dus ik ben er als de kippen bij wat flesjes te bestellen. Twee flesjes sprongen en onmiddellijk uit als ik mijn doosje uitpakte: Barrel Blend #1 en Barrel Blend #2. Wat is dat? Overschotjes bij elkaar gekieperd? Of een doordachte blend? Intrigerend is het alleszins. Laat ik die Barrel Blend #1 maar meteen proberen. Het blijkt een blend te zijn van volgende: Wake Up Call (Imperial Coffee Stout) op Coal Ila vat, Quad The Fox (quadrupel) op een Secret Orkney 2005 vat en Quad The Fox op een Invergordon 1990 vat. Hoe cool is dat? Hij schenkt gitzwart met een mooie beige kraag die lang blijft staan.

De neus is heerlijk zoet met een bittertje. Ik verklaar me nader. Zoet als in chocolade, pruimen en kandijsiroop, bitter als van origine chocolade en chicorei. Vers gebrande koffie. Hazelnoten. Modder. En helemaal op de achtergrond, maar onmiskenbaar, iets van turf. Dit is uitstekend!

Hij is lekker romig en mierzoet. Dit is een Wiener Melange op steroïden. Chocolade, pruimtabak, woodspices en dan die karrenvracht aan koffie, aangevuld met gestoofd witloof. Geroosterde hazelnoten. Machtig lekker bier, zeg!

In de afdronk wordt duidelijk dat het merendeel van deze blend toch uit de stout bestaat, maar dat de quadrupel voor enige ‘verzachting’ heeft gezorgd. Het retro nasale effect (note to self: stoefer!) is pure chocomelk.

Dit is inderdaad veel meer dan het gewoon samen kletsen van wat klutskes bier. Wat een fantastisch lekker spul. Aanrader (en bij mijn favorieten van wat de jongens uit Vosselaar al hebben uitgebracht). Kudos!

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Old Pulteney
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Old Pulteney 2004/2020 Single Cask for Premium Spirits, bourbon cask #235, 240 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 55.0%

6K

Toen ik in september 2022 Wick bezocht, was ik omwille van een lange file ten gevolge van een ongeval te laat om de distilleerderij nog te bezoeken. Dat vond ik wel bijzonder jammer, maar geen man overboord. Goed excuus om nog eens terug te keren. Ondertussen verzachten we die pijn met een mooi single cask uit 2004 dat door de Belgische importeur Premium Spirits werd geselecteerd in 2020. Op vatsterkte, dat spreekt.

Fris en monter en zachtjes maritiem op appels, pomelo en onrijpe ananas, opgesmukt met geroosterde cashewnoten. Een frisse toets van menthol en wat zachte rook verschijnen relatief snel, vanille en honing laten iets langer op zich wachten. Dit staat mij heel erg aan!

Fluweelzacht op de tong en onmiddellijk een duel tussen zoet fruit en kruiden, waaronder zilt en gember. Lekker warm omwille van het ABV, maar water is niet nodig. Appels, citrus en wederom cashewnoten. Helder, maar wel een tikkeltje scherp. Het gaat ‘m goed af.

In de finish wordt hij eerst geweldig snoeperig (abrikozenzuurtjes en oranje Napoleon bonbons) alvorens met een zilte toets afscheid te nemen. Erg goed!

Uitstekende vatselectie! Hartelijk dank voor het sample, Benny! Oh, en voor wie zich afvraagt wat de 6K uit de titel betekent: dit is mijn 6.000^e whisky tasting note! Een mooie mijlpaal. En zolang zowel de portemonnee als de lever mee wil, gaan we lustig verder!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Old Pulteney
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Old Pulteney 15 Year Old, OB 2021
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Wick

De laatste keer dat ik een tasting note schreef over een malt van deze oude distilleerderij uit Wick, in het hoge noorden van Schotland, dateert al van november 2018. Ik kijk daar zelf van op. En als ik mijn tasting notes bekijk – dat zijn er ondertussen toch al bijna 6.000 – dan kijk ik nog meer op als blijkt dat ik er nog maar 20 geproefd heb. En toch zit het in mijn hoofd dat ik Old Pulteney wel graag lust. Hmmm. Laten we die proef eens op de som nemen met een recente officiële release van hun 15-jarige, een vatting van ex-bourbon en sherryvaten.

Frisse, zoete neus op rozijntjes, appelmoes en mandarijntjes. Verrassend fris voor een zelfverklaarde ‘maritieme malt’. Slechts een hint van zeebries. Bijna snoeperig, maar wel heel erg aangenaam.

Goeie body. Lekker olieachtig. Maak daar maar fluweelzacht van. Nu is het wel degelijk zoet versus zilt met wit fruit en flink wat appelsien opgesmukt met wat peper en een mespuntje kaneel. Dat laatste moet wel van de sherryvaten zijn. Vanille verschijnt midpalate, alsook iets wat me aan te lang getrokken thee doet denken.

Dat drogende effect van de thee zet zich door in de middellange afdronk. De eik wordt op het sterfbed relatief luid, maar stoort op geen enkel moment.

Je kan een fles voor zo’n 75 EUR aanschaffen, wat ik schappelijk vind voor zo’n mooie malt. Onderschat.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores Friar John Cor The Cask Strength Congregation Chapter I, OB 2023
Kleur: vol goud
ABV: 60.2%

Monnik

Het kon niet uitblijven dat Lindores een release op de markt zou brengen onder het label van Friar John Cor, natuurlijk – de monnik van de Lindores Abbey van wie wordt beweerd dat hij de eerste whisky stookte (of wat daar toen voor moest doorgaan) in 1494. Het werd deze Cask Strength Congregation Chapter I – op een heuse 60.2% – waarvan de vatting werd samengesteld met jonge single malt uit de drie klassieke vattypen bij Lindores (bourbon, sherry, STR wijnvaten) én Monbazillac. Die laatste is een zoete Franse wijn uit Bergerac (Zuid-Frankrijk) gemaakt van de Semillon-druif.

Verse appeltaart, pannenkoekendeeg en citrusschillen: dat is de neus van deze Friar John Cor in een notendop. Er zit ook nog een toets in van nat gras, laurierblaadjes en munt in. Ruikt jong, maar interessant.

Citrus komt eerst, onmiddellijk gevolgd door een flinke dosis vanillepudding, witte peper en zelfs wat crème brûlée. Bijna romig – dat moet wel aan de wijnvaten te danken zijn. Midpalate krijg ik wat digestieve koekjes en wederom laurierblaadjes. Tikkeltje scherp, maar behoeft geen water ondanks het hoge alcoholpercentage.

De afdronk is relatief lang, gepeperd en een tikkeltje bitter. De kruidigheid tintelt op de tong tot het allerlaatste moment.

Een leuke twist op de klassieke Lindores releases, zonder echt een hoogvlieger te zijn. Maar wel erg duur met zijn prijskaartje van rond de 95 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores Abbey The Casks of Lindores – Sherry, OB 2022, Oloroso sherry butts
Kleur: brons
ABV: 49.4%

Geduld

Bij Lindores gebruiken ze standaard drie vattypes: bourbon, sherry en STR wijnvaten. Om de verscheidenheid aan maken tentoon te stellen hebben ze een reeks uitgebracht onder het label ‘The Casks of Lindores’, waarbij ze een single malt uitbrengen die exclusief in zo’n type vaten heeft gerijpt. Dit is de Sherry release uit 2022, die op oloroso sherry butts heeft gerijpt.

De neus is eerlijk gezegd een beetje ‘gewoontjes’ voor een sherryvat. Dat heeft volgens mij alles te maken met de jonge spirit. Ik krijg wat rozijnen en verse vijgen, maar daar houdt het al op. Ik krijg nu al relatief veel hout op de neus, wat me enigszins verbaast.

Op smaak is het aangenaam zoet op rozijnen, pruimen, vijgen en zwarte bessen. Midpalate verschijnen er wat houtkruiden en een handjevol noten. Iets van melkchocolade. De kruiden worden plots relatief luid en maken de malt een beetje droog.

De afdronk is relatief lang, kruidig en drogend. Het gaat op en neer als een jojo tussen zoet en bitter.

De oloroso sherryvaten lijken me bijzonder actief, waardoor deze jonge spirit het toch wat moeilijk heeft. Maar het potentieel is onmiskenbaar. Nog even geduld.

81/100

Geproefd door Mark Dermul 21-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores Abbey The Casks of Lindores – STR Wine Barriques, OB 2022
Kleur: vol goud
ABV: 49.4%

STR

Bij Lindores gebruiken ze standaard drie vattypes: bourbon, sherry en STR wijnvaten. Om de verscheidenheid aan smaken tentoon te stellen hebben ze een reeks uitgebracht onder het label ‘The Casks of Lindores’, waarbij ze een single malt uitbrengen die exclusief in zo’n type vaten heeft gerijpt. Dit is de STR Wine Barrique release uit 2022.

Aangename, zoetzure neus op roze pompelmoes, vanille, gedroogde abrikozen, ananas op de BBQ en anijs. Hij kan zijn jonge leeftijd niet verbergen, maar op de neus stoort het alvast niet.

Het begint zoetzuur – met de nadruk op het laatste – op de tong, maar wordt snel wat droog en bitter. Kiwi, winegums, pompelmoes evolueren naar walnoten en druivenpitten. Het hout geeft ook flink wat kruiden af. Denk kardemom en kruidnagel.

De afdronk is relatief kort op nog meer pompelmoes en bloedappelsien met een bitter einde.

Leuk om te zien welke invloed het vat heeft op zo’n jonge spirit. Geloof het of niet (ik kijk er zelf van op): ik vind het de beste van de drie. Bij ons is deze verkrijgbaar voor zo’n 70 EUR.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Flügge
Regio: Duitsland
Fles: Flügge Käte Barrel Aged Wild Stout, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 9.5%

Zwarte Geuze

 Flügge is een nanobrouwerij uit Frankfurt am Main die op 31 maart 2023 definitief de deuren sloot… maar dankzij mijn makker Rik kon ik nog een flesje te pakken krijgen van hun Käte, een barrel aged wild stout, gebrouwen van Engelse geroosterde mout. En in tegenstelling tot vele stouts, rijpte deze op rode wijnvaten! Hij schenkt gitzwart met een beige kraag die razendsnel gaat liggen en voor je het weet helemaal verdwenen is. In alle eerlijkheid: eens geschonken ziet het er niet uit. Lijkt wel een glas koude koffie. Soit.

De neus offreert de obligate donkere toetsen van koffie en is best wel zoet op de neus, maar wat hier vooral opvalt zijn toetsen van rode wijn. Nog wat origine chocolade op de achtergrond. Bijzonder en een tikkeltje atypisch, maar wel interessant.

De body is verrassend licht en het bier bruist echt op de tong. Flink wat carbonatie. Ik krijg wederom koffie, maar daarnaast vooral chicorei. Dit is erg bitter en zelfs een beetje wrang. Dat ligt ongetwijfeld aan de brettanomyces waarmee dit bier vergist werd. De rode wijn keert weer.

De finish is eerder kort en licht zurig.

Het is een vreemde eend in de bijt, hoor. Dit bier houdt het midden tussen een wild & sour ale en een stout en ik moet zeggen: het werkt voor mij niet bepaald. Een zwarte geuze als het ware. Moeilijk. Toch bedankt voor dit leuke bier, Rik! Mooi studieobject.

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Goose Island
Regio: USA
Fles: Bourbon County Stout 2020, 1 pint
Kleur: zwart
ABV: 14.6%

Chocolade op Steroïden

Goose Island Beer Company uit Chicago in Illinois (USA) werd in 1988 opgericht en de Bourbon County Stout staat al sinds 1992 op hun menu. Deze stout rijpte in bourbon barrels en is ondertussen toch wel een beetje een cult-bier. In Europa tel je er flink voor neer. Ik proefde eerder al eentje uit 2012, maar kreeg niet zo gek lang geleden een flesje uit 2020 in de handen gestopt door mijn goeie vriend Wouter. Ik zet hem erg graag nog eens aan de lippen. Hij giet gitzwart en ondoorzichtig als motorolie, met een bruine kraag als van cola die goed stand houdt.

Heerlijk donkerzoete neus op chocolade, vanille, getoaste eik, koffie en woodsmoke. Luikse siroop en dadels. Erg goed, hoor.

Romig op de tong. Stroperig, zelfs. Opnieuw Luikse perensiroop, gevolgd door geroosterde mout en een karrevracht aan chocolade. Een tikkeltje Boubonny, te danken aan het rijpen op voormalige bourbon barrels, natuurlijk. Op de achtergrond krijg ik nu ook nog een hint van stoofvleessaus.

De afdronk is lang, mierzoet en doet je mond helemaal plakken. Lekker, hoor.

Potvolkoffie, dit is echt wel chocolade op steroïden! Maar bijzonder lekker. Een after dinner bier als u het mij vraagt. Ongetwijfeld geweldig na een schotel wild of een goeie portie stoofvlees met frieten. Dessert is overbodig. Dankjewel voor dit flesje, Wouter!

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)