Onlangs heb ik heel wat lekkers van Watt Whisky geproefd. Eerst was er het heerlijke Watt-appas diner in restaurant De Cluysenaer, dan was er het geweldige festival Spirits in the Sky in Brussel en tot slot presenteerde Jeroen van The Bonding Dram een mooie line-up van Watt Whisky op woensdag 22 december en dit op een erg leuke locatie: Wilde Brouwers in Merelbeke, een oude schoenfabriek die in een kunstgalerij en een micro-brouwerij annex feestzaal werd omgetoverd.
Hoog tijd om al dat lekkers even op te lijsten en van (weliswaar beknopte) tasting notes te voorzien.
Dailuaine 12 Year Old 2008 – bourbon hogshead – 57.8% – 312 bts
Dit was de opener bij De Cluysenaer en ik herinner me dat ik hem niet onmiddellijk kon appreciëren. Havermoutpap en butaangas gemixt met appels en groene druiven op de neus. Het is even wennen. Het alcoholpercentage geeft een flinke trap tegen de tanden, terwijl de druiven evolueren naar fermenterende pompelmoes. Moutsuikers proberen de boel nog wat te redden, maar deze is te moeilijk voor mij. In de finish krijg ik zelfs zeepbellen. Geen spek voor mijn bek.
Blended Scotch 11 Year Old – Whiskyrestaurant De Cluysenaer – 55.1% – 236 bts
Deze proefde ik voor het eerst bij De Cluysenaer en kocht terstond twee flessen. Een paar weken later bracht ik deze mee naar de Watt Tasting van Jeroen en trakteerde de aanwezigen om deze mooie blend. Mark Watt beweert zelf dat hij niet weet wat er in zit, maar fluisterde ons wel in dat hij uit de stallen van Edrington komt. Dan is het best mogelijk dat dit zo’n pre-Famous Grouse blend is die zowel Macallan als Tamdhu of Glenrothes bevat. Of zelfs wat Highland Park. Maar van de Macallan ben ik eigenlijk redelijk zeker, want de neus is een feest van rood fruit, marsepein, gebakken appels en goudbes. Op smaak is hij zijdezacht, feestelijk zoet en zacht gekruid. Pomme d’amour leidt, gevolgd door rozijntjes en hoestsiroop. Een echte dessertwhisky. De afdronk is verrassend lang, mierzoet en zacht kruidig op nootmuskaat en wat kaneel. Zo zie je maar: whisky hoeft niet duur of erg oud te zijn om absoluut zalig te smaken.
Of zoals Mark Watt het verwoordde toen hij mijn fles signeerde: ‘Not Auchy, but still good!’ Gelijk heeft hij.
Hola, hola, wacht eventjes!!
Ik zou het nog bijna vergeten. Alvorens de whisky tasting verder te zetten, kregen we in de brouwerij wel een kleine avant-première. Ze hadden daar namelijk net een nieuw bier gelanceerd, speciaal voor de feestdagen. Het is een ode aan de stout van Brasserie L’Ancre (niet te verwarren met Het Anker in Mechelen) die in Merelbeke operationeel was en in de jaren ’30 van de vorige eeuw aan Augustijn Hul werd verkocht die prompt haar naam veranderde. In de jaren ’80 sloot ze de deuren en thans staat er een Colruyt op de site.
Hul Extra Stout – De Wilde Brouwers – 10%
Deze is erg romig en donker op de neus met toetsen van koffie en cacao, iets van noten en zachte, gezouten karamel. Minder zwaar dan andere stouts die ik al proefde, wat deze een streepje voor geeft. Ik hou er van als mijn stout smaakvol is, maar het hoeft geen maaltijd te zijn. Deze doet precies wat hij moet doen. Heerlijk!
Orkney 8 Year Old 2012 – hogshead – 57.1% – 392 bts
Deze Orkney proefde ik ondertussen drie keer! Bij De Cluysenaar, bij Jeroen en vandaag nog eens van een sample dat ik scoorde op Spirits in the Sky. Hij is erg atypisch voor een Highland Park en die krijg ik vandaag de dag wel vaker in het glas. Deze erg bleke malt ruikt in eerste instantie naar karnemelk en banaan, met kokos en vanille en wat zachte rook. Slechts een hint van wit fruit verschijnt op de tong, terwijl zachte turfrook en heide de lakens uitdelen. Hij is nogal scherp en een tikkeltje alcoholisch. Een hint van vuursteentjes en karton op de afdronk maken hem best wel wat funky. En het is geen Jamaicaanse rum, toch?
Lochindaal (Bruichladdich) 13 Year Old 2007 – 57.1% – 254 bts
Geproefd bij De Cluysenaer en bij Jeroen. Het was een blij weerzien, want deze Lochindaal is geweldig. Lochindaal is meer geturfd dan Port Charlotte, maar niet zo fel als Octomore. Hij zit ergens er tussen. Op de neus is het een strijd om de aandacht van je neusvleugels tussen nieuwe lederen laarzen, spek op de barbecue, plasticine, ecoline, gebakken banaan, citroensap, hooi in een schapenstal, boerenboter en walnoten. Phew! Complex beestje op de neus. Lekker olieachtig op de tong, krachtig zonder alcoholisch te worden, lekker pittig gekruid op witte peper en koriander. Pompelmoes en jonge appels steken de kop op. De lange, erg rokerige en warme afdronk is simpelweg outstanding. Na de Imperial (zie hieronder) mijn favoriet van de avond.
Tormore 10 Year Old 2010 – hogshead – 57.1% – 287 bts
Ik ken Tormore niet zo goed, maar wat ik er al van proefde smaakte mij vooral lentefris naar jonge appeltjes. Deze release van Watt Whisky was echter gefinisht op voormalige Islay vaten, waardoor hij me eerder aan Armore deed denken. Da’s geen straf, voor alle duidelijkheid. Dat gezegd zijnde, hoeft zulks voor mij niet echt, omdat het DNA van het huis dan te fel gemaskeerd wordt. Desalniettemin een aangename malt.
Imperial 25 Year Old 1996 – Refill Barrel – 53.6% – 214 bts
Dit was voor mij de opener van Spirits in the Sky. Corona verplichte de organisatie immers om alle deuren wijd open te gooien voor de ventilatie en laat de stand van Mark Watt nu net naast de ingang liggen (weliswaar in een andere zaal!) en hij stopte ons deze Imperial in de handen terwijl we stonden aan te schuiven om naar binnen te gaan. Op de neus krijg ik moutsuikers, gebak, honingbier en kalk. Iets wat me doet denken aan perzik, lychee en… schorseneren! Op smaak gaat het eerder richting gedroogde mango (dankjewel, Bart!), honing en witte wijn. Ook op de tong krijg ik appels, ananas en kalk. De afdronk is gewoon heerlijk lang. Machtige Imperial! Mijn favoriet van de avond en de tweede belangrijkste reden dat ik hier naar toe kwam. ‘De belangrijkste?’ vraagt u. Om nog eens onder de mensen te komen, natuurlijk. Dat was weer veel te lang geleden.
Glen Spey 13 Year Old 2008 – sherry cask finish – 53.6% – 280 bts
Da’s een specialleke – to say the least. Zowel op Spirits in the Sky als bij Jeroen geproefd. De neus is effe wennen, hoor, want ik krijg toetsen van porto, karton en balsamico azijn. En nog geen klein beetje. Amusant, maar ik ben er nog niet uit of het ook lekker is. Ook op smaak worden toetsen van rood fruit flink ondergedompeld in de wijnazijn, amai. En dat trekt zich helemaal door tot in de licht drogende finish. Deze is vast en zeker niet voor iedereen. Ik zou er alvast geen hele fles van leegkrijgen. Dat zegt genoeg, me dunkt.
Blended Scotch 18 Year Old 2003 – hogshead – 56.3% – 345 bts
Grappig dat het kleine label onderaan de fles absoluut geen details bevat. Typo? Hoe dan ook, deze is erg vreemd, hoor. Bij de eerste nosing is hij een tikkeltje aggressief en krijg ik zeepbellen en een vuile schoteldoek. Dafalgan? Op smaak is het alvast een stuk beter. Snoeperig zoet op rucola bonbons, pruimen en wat tropisch fruitsap. Op de middellange afdronk krijg ik dan weer was stopverf. Jongens, jongens, wat is dat hier allemaal? Seffens ga ik die dafalgan nog nodig hebben…
Gauw iets anders. Laten we de rum niet vergeten die Mark & Kate Watt al op de markt brachten.
Ik proefde er twee: de Clarendon Estate in De Cluysenaer en de Foursquare op Spirits in the Sky.
Voor die tasting notes wijs ik u graag door naar mijn ‘volwaardige’ blogposts, die al eerder verschenen.
Clarendon Estate 16 Year Old 2004 Watt Rum – 57.1%
Die tasting notes kan u hier terugvinden: https://blog.whivie.be/?p=9393. Jamaicaanse rum: het is een stijl die je moet leren drinken, me dunkt. Ik heb het geleerd en ben daar maar wat blij mee.
Foursquare 14 Year Old 2007 Watt Rum for The Nectar 15th Anniversary – 57.1%
Die tasting notes kan u hier terugvinden: https://blog.whivie.be/?p=9389. The Nectar selecteerde deze voor hun 15-jarige bestaan. A sippin’ rum, savvy? Heerlijk spul.
Maar nog even terug naar De Wilde Brouwers, want zoals gewoonlijk waren we na de Watt tasting nog niet helemaal klaar. De usual suspects die hier kwamen proeven, hebben de goeie gewoonte vaak zelf iets mee te brengen en dus volgde nog een kleine ‘after-tasting’, zeg maar. Dit waren de extraatjes die we nog proefden.
Laten we beginnen met nog een biertje van de Wilde Brouwers.
The Wild Specials Flemish Red Ale – aged on Bordeaux Casks – 7%
Dit rode bier bracht 14 maanden door op rode wijnvaten uit Bordeaux. Dit fris zurige bier vertoont zachte toetsen van rode bessen en frambozen. Hij heeft een milde body en is lekker verfrissend. De rode wijn toets zorgt voor een mooie balans tussen zoet en zuur. Dit kapt gevaarlijk vlot binnen.
Image of Islay – Grey Seal at Portnahaven – Malts of Scotland 2015 – 49.8% – 485 bts
Deze werd al in 2015 gebotteld door het Duitse Malts of Scotland en is de enige in de reeks die Image of Islay werd gedoopt (wellicht per vergissing, want alle andere releases werden Images – meervoud dus – of Islay genoemd). De distilleerderij die het dichtst bij Portnahaven ligt, is Bruichladdich. Op de neus is hij lekker vuil. Ik grapte ‘een dode koe op een bedje van zuurkool, pindanoten en oxo.’ Maar op smaak wat hij bovendien lekker zoet met gekaramelizeerd fruit en woodsmoke. De erg lange, warme en kruidige afdronk deed me denken aan Port Charlotte.
Balvenie 1989 Portwood – OB 2014 – 40%
Hola, een 15-jarige Balvenie die op portovaten rijpte gedurende 15 jaar. Vandaag de dag betaal je je blauw voor deze fles, dus toen die op tafel verscheen begonnen mijn oogjes te blinken, want deze had ik nog niet geproefd! De neus barstte van het rode fruit, toffee en gekonfijte appelsien. Flink wat honing, maar ook wat walnoten en gedroogde ananas. Helaas viel de body erg licht uit, maar hij was wel lekker fruitig en zoet, terwijl de afdronk dan weer drogend werkte. Erg lekkere Balvenie, maar hij miste wat punch.
Tot slot proefden we nog de Ardmore 1998 van Elexir Distillers voor de 15e verjaardag van The Nectar en de Springbank 21 Year Old die in 2021 werd gebotteld, alsook een rum uit de Franse Antillen, maar daar kon ik tevens een sample van meepakken, dus daar krijgt u binnenkort heuse tasting notes van. Beloofd!
Rond 22u30 stapte ik voldaan in bij Dearly Beloved, die zo lief was mij te komen ophalen en maakte me de bedenking hoe erg ik dit soort ‘live’ tastings eigenlijk wel mis. Hopelijk komt daar binnenkort verandering in.
May the Malt be with you!
