Distilleerderij: Coleburn
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Coleburn 17 Year Old 1972/1989 Connoisseurs Choice, Gordon & Macphail
Kleur: goud
ABV: 40%
Vierde
Coleburn lag op een steenworp van Longmorn en BenRiach, dus in hartje Speyside net buiten het stadje Elgin. Het overgrote deel van wat er destijds gestookt werd, ging in Johnnie Walker Red Label. Ze is al sinds 1985 gesloten, dus dit is liquid history. Gestookt in 1972 – ondergetekende kakte nog lustig in zijn pamper – en gebotteld in 1989 – het jaar waarin de Berlijnse muur viel (én de allereerste aflevering van The Simpsons wordt uitgezonden in de VS). Het hoeft niet te verbazen dat dit nog maar mijn 4e ontmoeting met deze vergane glorie is.
De eerste whiff is alvast erg speciaal. Een tikkeltje OBE op de achtergrond, maar dat wordt makkelijk overstemd door een bijzonder zoete toets als van warme abrikozenconfituur. En dan een karrenvracht aan die gummi kersen die ik als kind zo graag snoepte. Na wat ademen komt hij wat tot rust en offreert herbale en florale toetsen alsook een beetje kaarsvet. Kokosnoot en ananas. Hint van citroengras. En iets heel old school waar ik niet meteen de vinger op kan leggen, maar wat me heel even – echt heeeeel even – aan Brora deed denken. Stel je voor!
De body is helaas erg licht. De smaak is een pak minder zoet dan de neus aankondigde, maar wel erg lekker. Appelsien, ananas, abrikozen gewikkeld in een jasje van woodsmoke en tannine. De kruidigheid vertaalt zich naar gekonfijte gember, kamfer, zoethout en zelfs een klein zilt randje. Dames en heren: deze is complex!
De finish is aangenaam, middellang, zacht kruidig en wordt weer wat zoeter.
Liquid history, vaak iets om blij van te worden. Nog moeilijk te vinden, maar mocht je dat toch doen, dan mag je op zo’n 700 EUR rekenen. Te gek voor woorden, natuurlijk.
87/100
Geproefd door Mark Dermul op 09-11-2021
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
