WhivieBlog

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 10 Year Old 2007/2018 Blackadder Raw Cask, Hogshead with sherry cask finish #800002, 261 bts
Kleur: oud goud
ABV: 61.4%

Werther’s Original

Deze jonge Bunnahabhain uit 2007 werd door Robin Tucek en zijn team van Blackadder gebotteld in hun bekende Raw Cask serie. Hij rijpte op een hogshead alvorens een sherry cask finish te krijgen. Het alcoholpercentage doet vermoeden dat de spirit niet versneden werd naar de industriestandaard van 63.5% alvorens die op vat ging.

Op de neus krijg ik in eerste instantie boterbabbelaars. Denk Werther’s Original in het kwadraat. Eens je daar voorbij geraakt bent, krijg je nog wat tabaksbladeren, vers geboend leder, meubelpoets en melkchocolade. Hint van gedroogd fruit. Mooie rokerigheid, zonder in your face te zijn. Ik ben onmiddellijk fan.

Ondanks het monsterlijke ABV is dit niet echt een trap tegen je tanden. Eerst is hij wat snoeperig (karamel, chocolade met rode vruchten vulling), maar dan komen leder, nootmuskaat, kruidnagel, boerenboter en gedroogde vruchten sterk opzetten. Meer nog: ik heb even het gevoel een dry sherry te drinken, zij het wel op steroïden.

De afdronk is lang, rokerig, donkerzoet en simpelweg subliem. Walnoten op het sterfbed.

En te bedenken dat deze ocharme tien jaar oud is. Da’s een staaltje vakmanschap. Dit is mijn 90^e ontmoeting met Bunna. Bijzonder.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 9 Year Old 2008/2017 Feinkost Reifferscheid, cask #3813649
Kleur: licht goud
ABV: 52.5%

Helder

Feinkost Reifferscheid is een familiale delicatessenzaak in hartje Bonn, Duitsland, opgericht in 1890 en vandaag de dag gerund door Bärbel en Lutz Reiferscheid. Sinds 1993 verkopen ze ook whisky. Regelmatig bottelen zij whisky voor hun zaak, alsook voor de door het koppel in 2002 opgerichte whisky club Friends of Single Malt Bonn. In 2017 was het de beurt aan deze jonge Bunna, die na rijping van 9 jaar nog een finish kreeg op een fresh sherry octave gedurende 9 maanden.

Zachte neus op boomgaardfruit (denk appels en peren), maar met een ondertoon van rottende planten. Een beetje vuil, maar net niet storend. Daaronder zit nog een toets van zure snoepjes en limoensap. Een druppel olijfolie. De finish op het sherryvat voegt er een toets van perzik en sultana aan toe, maar ook een hint van vers afgestreken lucifer.

Hij is verrassend zacht op de tong en erg helder, als u begrijpt wat ik bedoel. Wit en geel fruit, witte peper, wat eikenhout en rook. Midpalate wordt hij erg zoet op perzik en mandarijn. De turf is beheerst, maar prominent.

De afdronk mag er wezen: warm, kruidig, zoetzuur en peaty.

Mooie, jonge Bunna, hoewel de neus even wennen is.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 14 Year Old 1991/2005 The Ultimate, van Wees, Sherry Butt #620, 657 bts
Kleur: koper
ABV: 46%

Sultanas

Bunnahabhain is Keltisch voor ‘mond van de rivier’ en ligt ten noorden van Port Askaig op Islay, opgericht in 1881. Hun whisky wordt beschouwd als bij de lichtste van het eiland qua turfgehalte (als we even abstractie maken van hun jonge geweld dat naar de naam Stoaisha luistert). We proeven vandaag een single sherry butt dat door het Nederlandse van Wees werd gebotteld in hun populaire The Ultimate reeks.

Oh, man, dit is een lekkere neus! Rood en tropisch fruit, echt waar. Maar vooral een karrenvracht aan sultanas. Niet te verwarren met rozijnen, ook al zijn beide vruchten van dezelfde druif –Thomspon seedless – gemaakt. Een rozijn wordt natuurlijk gedroogd, maar een sultana wordt eerst in vegetarische olie en sulferdioxide gedrenkt om de gouden kleur te krijgen. Dit even volledig terzijde… Nog wat boerenboter en zelfs melkchocolade. Helemaal achteraan een mooie hint van turf, maar deze moet het vooral van het fruitige hebben. Echt lekkere neus, ik zei het al.

Prima mondgevoel. Lekker zacht, maar verre van waterachtig. Nu krijg ik al wat meer turf en woodsmoke alsook wat kruidnagel en nootmuskaat, waardoor hij wat punch ontwikkelt. Het rode fruit keert naar de achtergrond, terwijl de sultanas nu vlotjes worden overmeesterd door gedroogde abrikozen en zelfs een enkele papaya. Hij verliest nooit zijn quasi tropische karakter. Wordt naar het einde toe zelfs een beetje snoeperig.

De afdronk is middellang, punchy en zelfs een beetje boozy (is dat een woord?) en laat je mond ietwat droog achter.

Jawadde! Een topper van een Bunna, geselecteerd door van Wees. Destijds nog geen 80 EUR. Als je hem nog kan vinden, niet twijfelen!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 14 Year Old 1997/2012 Adelphi, Refill Sherry Cask #5378, 525 bts
Kleur: licht goud
ABV: 57.1%

Refill

Onafhankelijk bottelaar Adelphi kon de hand leggen op een refill sherry cask waar de spirit van Bunnahabhain 14 jaar lang op rijpte, van 1997 tot 2012. Het leverde nog 525 flessen op vatsterkte op. Verrassend licht voor een sherryvat, maar goed, het is refill.

Hola, deze is lekker vuil en peaty. Een moutig hart met roomboter, hooi, stoffige boeken op zolder, houtschaafsel en iets van munt. Vers gebakken brood. Tikkeltje houterig, maar tegelijkertijd best aangenaam. Maar van de sherryinvloed geen spoor behoudens misschien een zoete toets van perensiroop.

Ook op smaak is hij in eerste instantie lekker vuil, korrelig op de tong met een flinke dosis turf die voor een grootse rookontwikkeling zorgt. Nu voel je de vatsterkte wel. De hint van munt wordt nu een flinke dosis menthol en het werkt echt goed. Groene toetsen als van varens en aarde, opnieuw flink wat eik zonder oaky te worden maar blind zou ik nooit vermoed hebben dat dit op een sherryvat gaat. Refill, ik zei het al.

De afdronk is lang, warm en pittig op witte peper. De rook wordt nog grootser en de turf bijt heel even.

Een geweldige winterdram.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 23 Year Old, bottled 2016, Crom for Whiskyclub Ypenburg, Hogshead, 30 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46.3%

Fris & Fruitig

Whiskyclub Ypenburg uit Nederland werd in 2014 opgericht door een zekere Ruud. Ondertussen houden ze maandelijks een tasting. In 2016 lanceerden ze al hun eerste clubbotteling – een 23-jarige Bunnahabhain, gebotteld in samenwerking met Crom. Laten we die maar eens aan de lippen zetten.

Frisse neus op appeltjes, perzik en vers geboend leder. Wordt dan een tikkeltje zoetzuur als van pompelmoes en snoepgoed. Een toets van hout en turf. Laat amandelschaafsel. Dit is een verrassend delicate neus, maar wel bijzonder lekker.

Op smaak is hij verrassend zilt. Brak water waar zoet fruit doorheen probeert te prikken, maar daar de grootste moeite mee heeft. Zacht kruidig op witte peper en iets van kruidnagel. Het fruit evolueert van Europees naar bijna tropisch met hints van kweepeer, limoen en zelfs kiwi. De turf zorgt voor een zachte rookontwikkeling. Leder en noten keren weer. Erg mooi.

De afdronk is lang, waarbij zoet en zilt nog even met elkaar in de clinch gaan. Appeltjes en kalisse op het sterfbed.

Erg mooie Bunna, de leden van de club mogen hier absoluut trots op zijn.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Ik beken: ik mis mijn tastings in de Ghelamco arena. Ik mis het contact met gelijkgezinden die samen een goed glas proeven en gezellig keuvelen over het vloeibare goud. Ik mis de grapjes, de late uren, het kameraadschap… maar met deze corona-crisis is het voorlopig niet mogelijk die nog te laten doorgaan.

En dus zat ik al snel te broeden op een alternatief. Lang duurde het niet of het idee om virtuele tastings te geven was geboren. WhisQy, met de Q van quarantaine, was al snel geboren. Ik plan een tasting, mensen schrijven zich in en krijgen de samples opgestuurd en op het afgesproken tijdstip komen we samen, zij het wel online. Via videostreaming. Moet kunnen.

Op donderdag 7 mei 2020 was het zover. WhisQy – Edition #1 – ‘Goodness, Gracious Grain!’. In deze tasting proefden we samen – zoals de naam al aangaf – niet minder dan 7 graanwhisky’s, waaronder drie van reeds gesloten distilleerderijen.

Ik was van mening dat ik me erg goed had voorbereid, had een paar testopnames gemaakt, een goed gestoffeerde PowerPoint presentatie opgesteld, alle technische do’s en don’ts van StreamYard doorgenomen, enfin… ik dacht dat ik er helemaal klaar voor was.

Tot ik donderdag 7 mei online ging.

Nu, pas op, niet dat het is misgelopen – ik kreeg heel veel positieve feedback – maar er waren toch een paar zaken die minder goed liepen als ik had gehoopt.

Zo kende de eerste editie voor sommige liefhebbers toch een beetje een valse start. En dat had alles te maken met het feit dat ze mijn live-stream niet onmiddellijk konden vinden.

Hij verscheen namelijk veel lager in mijn profiel op Facebook dan ik had gedacht. Ik had de tasting aangekondigd via StreamYard op 3 mei – dus 4 dagen op voorhand, wat me een goed idee leek – maar dat betekende blijkbaar dat de kijkers terug moesten scrollen naar die oorspronkelijke aankondiging. Tja… dat wist ik niet. En dus zat ik nog maar tien minuten in de uitzending toen mijn smartphone begon te zoemen en trillen. Ik had meteen begrepen dat er iets mis was. Volgende keer kondig ik het pas drie uur voor uitzending aan, zodat de post mooi bovenaan in mijn profiel te vinden is. Tip: je kan ook op mijn profiel naar mijn videos zoeken. Daar verschijnt die namelijk ook onmiddellijk.

Het volgende probleem was het feit dat mijn beeld, ondanks aangesloten op 4G, te vaak vastliep (alvast naar mijn gading). Nu is het wel zo dat in deze lockdown social media en vooral streaming diensten nooit eerder gezien verbruik kennen. Toch denk ik dat het de volgende keer beter zal gaan, want dan zal ik rechtstreeks met de router verbonden zijn en mag zoonlief een boek lezen in plaats van te gamen (yeah, right…). En nog was ik niet aan het eind van mijn zorgen.

Om de boel gezellig interactief te maken, konden jullie commentaren op Facebook zetten die ik dan live zou kunnen volgen en zelfs op het scherm laten verschijnen. Dat lukte maar niet. Ik dacht alle settings juist gezet te hebben. Maar ze kwamen niet door. Vrouwlief wees me er op dat jullie wel degelijk massaal reageerden. Maar ik zag niets binnenkomen. U begrijpt dat mijn bloeddruk ondertussen al een beetje begon te stijgen, nietwaar?

Tijdens de pauze ging ik naarstig op zoek naar die settings… om vast te stellen dat ze allemaal correct stonden! Miljaarde… wat nu? Te mijner verdediging: achteraf via StreamYard vernomen dat Facebook op die dag problemen had om commentaar op te laden. Het lag dus niet aan mij, niet aan u en niet aan StreamYard. Het was een bug op de smoelenboek. Daar zijn we vet mee, natuurlijk. Naar het schijnt zou het ondertussen opgelost moeten zijn. Fingers crossed (lees: ik ga toch nog eens testen alvorens weer live te gaan).

Gelukkig lukte het wel om enkele gasten in de studio te krijgen. Mijn goede vriend Manny had zo zijn eigen probleempjes. Op zijn laptop werkte wel de microfoon, maar de camera niet. Hij schakelde over op zijn smartphone en had nu wel beeld, maar geen klank. Ah, Manny… always good for a laugh. De andere gasten waren duidelijk zicht- en hoorbaar. Maar er verscheen ook een zekere ‘Lurker’, wiens camera ook niet aanstond. Bleek dat toch wel een trol te zijn, zeker. Tja, ik had – om het de kijkers makkelijk te maken – de URL naar de studio op het scherm gezet. Dan loop je inderdaad het risico zo’n flauwe grappenmaker op bezoek te krijgen. Geen ramp, ik smeet hem er onmiddellijk weer uit en noteerde in mijn post action report: laat enkel bezoekers toe die je kan zien en kent.

Het was wel mooi om vast te stellen dat we – ondanks het feit dat er maar 30 deelnemers waren (lees: 30 mensen die een setje hadden ontvangen) – meer kijkers hadden. Ondertussen heeft de video zelfs meer dan 400 views gekend. En ook tijdens de live-uitzending bleken enkele mensen uit de whisky industrie te zijn langsgekomen. Tof! Zo was Gordon Dundas (vroeger bij Auchentoshan, dan naar Glengoyne en nu nauw verbonden aan de herrezen Rosebank) online en reageerde blij verrast toen we onze laaste grain uitschonken: Port Dundas. Want inderdaad, hij is een afstammeling. Hij postte vrolijk: ‘Ah, the family distillery!’. De whisky die we proefden bleek dan ook nog eens bijzonder lekker te zijn.

Omdat de technische laagstandjes ervoor zorgden dat het minder interactief was dan gehoopt, moest ik zelf de twee uur volpraten. Niet dat ik daar veel moeite mee heb, maar ik was achteraf toch bekaf. Ongetwijfeld had dat ook met het stressniveau te maken dat ik beleefde omwille van het feit dat het niet 100% naar mijn goesting verliep.

Maar aan het van rit bleek iedereen zich toch geamuseerd te hebben, kreeg enkele toffe reacties en dat was toch een hart onder de riem. Met de feedback die ik kreeg, ging ik meteen aan de slag om de volgende uitzending nog beter te maken.

WhisQy – Edition #2 – ‘Kilchoman Kaleidoscope’ is gepland voor donderdag 28 mei, start om 20u. Het evenement staat ondertussen op mijn Facebook-pagina, dus u kan daar alle info vinden om in te schrijven, maar wacht niet te lang, want er zijn maar 30 setjes beschikbaar, natuurlijk. Maar het wordt een kanjer van een tasting met niet minder dan 8 Kilchoman op vatsterkte. En… enkele verrassingen. Maar daar kan ik nog niets over zeggen. Ah, ja… anders zou het geen verrassing zijn (doh!).

De line-up kan ik u alvast verklappen:

1. Kilchoman Machir Bay 10th Anniversary Tour 2015 – 58.9%
   2. Kilchoman 4 Year Old 2009/2014 Original Cask Strength – 59.2%
   3. Kilchoman 3 Year Old 2007/2010 Fresh Bourbon Cask for Belgium – 62.4%
   4. Kilchoman 7 Year Old 2011/2019 Madeira Cask (Twin Cask Release) Prima Vinum – 56.2%
   5. Kilchoman 5 Year Old 2012/2017 Red Wine Matured Douro Valley Portugal – 50%
   6. Kilchoman 7 Year Old 2012/2019 Rum Finish Single Cask for The Nectar – 55.8%
   7. Kilchoman 3 Year Old 2011/2014 Port Cask Matured – 55%
   8. Kilchoman 12 Year Old 2006/2019 Single Sherry Cask Jeroen Koetsier – 55.3%

Ik hoop dat jullie over enkele weken weer mee zullen genieten van WhisQy, van uit uw kot!

May the Malt be with you!

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Octomore Edition X4+10 Concept 0.2 162ppm, OB 2019, 500ml, 3.000 bts
Kleur: goud
ABV: 70.0%

F*ck You Very Much

Hier zie, weer zo’n Octomore die bijzonder werd gehyped en bijgevolg op veilingen ondertussen bijna 400 EUR haalt – wat natuurlijk belachelijk veel is voor een 50cl flesje van een tienjarige malt. Dat is wat ik een f*ck you-whisky noem. Zelfs de originele verkoopprijs van 175 EUR was al te gek voor woorden, maar goed, het gaat hem vooral om de inhoud, natuurlijk. Deze Octomore werd dus 4 keer gedistilleerd en is een vatting van bourbon-, sherry- en wijnvaten.

De neus wordt natuurlijk wel even geprikkeld door het monsterlijke ABV, maar peaty is deze absoluut niet. Hij is vooral zoet en fruitig op vanille (en nog geen klein beetje ook), botterroom, marsepein en banaan, gevolgd door een handjevol noten, ananassnoepjes en biscuittaart. Wat citrusfruit volgt nog en late kokosnoot in melkchocolade. Een erg delicate rook onderstreept het fruitige karakter van deze Octomore en ik vermoed dat dit vooral te danken is aan de wijnvaten. Ik moet ook heel even denken aan een muffige berghut… waar komt dat nu weer vandaan?

Het zou wat flauw zijn te zeggen dat deze makkelijk wegdrinkt, maar anderzijds is de alcohol zo goed geïntegreerd dat ik niet het gevoel heb zo’n bom aan de lippen te zetten. Da’s wel een staaltje vakmanschap. Op smaak krijg ik eerst iets van rottend hout, gevolgd door enerzijds het zoete fruit dat we al op de neus hadden, maar anderzijds ook een licht zilte toets. De rookontwikkeling is nu wel erg mooi, zonder dat hij het fruit gaat overheersen. Dat fruit is nu bijna tropisch te noemen: rozijntjes, mandarijn, mango, banaan, ananas, abrikozen en kokosnoot. De noten keren weer – ik geloof dat het amandelen of macadamia zijn – terwijl vanille uit het niets opduikt en langzaam maar zeker gaat domineren, met gember en chilipepers die tweede viool spelen. Het werkt, hoor! Dit is geweldig.

De afdronk is intens en elegant tegelijk, eerst warm dan zacht, terwijl hij constant zoet en rokerig blijft. Droge eik op het sterfbed. Indrukwekkend.

Indrukwekkend experiment van de jongens bij Bruichladdich, maar veel te duur voor wat je krijgt, natuurlijk. F*ck you very much. Erg bedankt voor het sample, Anthony!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 25 Year Old 1994/2019, Black Art 07.1, 12.000 bts
Kleur: koper
ABV: 48.4%

Duncan

De meest recente release in de Black Art Series is samengesteld met vaten die in 1994 te slapen werden gelegd. Laat dat nu net het jaar zijn waarin de distilleerderij ook voor lange tijd sloot (ze werd pas in 2001 heropend door Mark Reynier en de zijnen). In het promoboekje dat bij de fles komt, staat bij vattype ‘only Adam knows’. Hiermee wordt natuurlijk de jonge Master Distiller Adam Hannett bedoeld, die deze Black Art creëerde.

De neus offreert elke keer je je neus in het glas steekt iets anders. Lekker gelaagd en complex. Bloedappelsienen, pomme d’amour, stekelbessen, rabarberconfituur, rozenwater, walnoten en snuiftabak geserveerd op een eikenhouten plankje. Doet me zelf even aan een armagnac denken. Erg rond, erg mooi.

Op smaak is hij bitterzoet en lekker gekruid. De zoetzure toetsen van het citrusfruit worden ondersteund door kaneel en zoethout, maar… er zit ook een zalig zilt randje aan! Dat had ik niet verwacht. Na enkele ogenblikken begint hij wel wat droog te worden, maar storen doet het allerminst.

De malt blijft lekker lang hangen en vertoont plots wat maritieme elementen. Geweldige finish.

Prachtige Black Art release. Graag draag ik deze tasting notes op aan Duncan McGillivray, die in de week waarin ik deze whisky proefde overleed. Hij was één van de sterkhouders van Bruichladdich tot 1994 en werd bij de heropening prompt terug in dienst genomen. Enkele jaren geleden ging hij met pensioen. Moge hij in de hemel nog van vele drams genieten!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 26 Year Old 1990/2018, Black Art 06.1, 18.000 bts
Kleur: koper
ABV: 46.9%

Meringue

Net als zijn voorgangers, is ook de samenstelling van de zesde Black Art absoluut geheim. Het enige dat we weten is dat Adam Hannett een ongeturfde single malt heeft samengesteld met vaten die te slapen werden gelegd toen hij zelf in het warehouse werkte, onder de begeleiding van de legendarische Jim McEwan. Maar vergis u niet: deze creatie is wel degelijk die van Adam. Het is de grootste release tot nu toe met maar liefst 18.000 flessen. Het gaat blijkbaar erg goed met Black Art.

Ik ervaar een klein OMG momentje als ik deze malt aan de neus zet. Diep, rijk, rond en complex op confituur van zwarte bessen, vlierbloesems, marsepein, rozijnen, pruimen en pomme d’amour. Maar wacht, we zijn er nog niet! Geblakerde eik, kristalsuiker, donkere chocolade, citroentaart, meringue en cederhout. Echt, dit is een fantastische neus.

Hij is zijdezacht p de tong. Boomgaardfruit en vanille komen eerst, gevolgd door donker fruit: rozijnen, dadels, wat chocolade. Gekonfijte gember en zelfs iets floraal. Rozenwater? Flink wat honing verschijnt alvorens de malt ook tabak en wat rood fruit vertoont. Deze veelzijdige malt offreert bij elke sip wel iets nieuws. Klasse.

De afdronk is niet echt lang – jammer! – maar wel erg fruitig. Nadat de kruiden wegdeemsteren krijg ik ananas, abrikozen, rozijnen en appels. Op het sterfbed keert de gember nog even terug.

Het ontdekken waard! Mijn favoriete Black Art, zoveel is zeker.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 24 Year Old 1992/2016, Black Art 05.1, 12.000 bts
Kleur: koper
ABV: 48.4%

Kudos

Adam Hannet – de protégé en nadien opvolger van de legendarisch Jim McEwan – is met de Black Art 05.1 aan zijn proefstuk toe. De jongste whisky in deze vatting – waarvan de vattypes strikt geheim gehouden worden – is 24 jaar oud, te slapen gelegd in 1992. Adam zelf zegt dat hij geen bepaalde regels volgt bij het creëren van de Black Art: ‘There are no rules, only instinct to follow. It’s a whisky I love to create’. Wel, Adam, ‘it’s a whisky I love to sip’, dank u zeer!

De neus is van een heel ander kaliber dan zijn voorganger. Een pak zoeter, minder scherp, meer allround, als ik dat mag zeggen. Mooie toetsen van gedroogd fruit, kokosnoot, abrikozen, zachte appelsienmarmelade, wat aardse toetsen en vooral veel citrusfruit. Ook nog iets groens als van salie of peterselie. Het werkt. Dit is erg aantrekkelijk.

Mooie, bijna romige aankomst. Flink wat appelsien opnieuw, maar ook abrikozen, mokka, nectarine, mango, nougat… dit gaat nog even door. Een zuurtje ook. Agrums. Iets van paprika en wat zwarte peper. Een bittertje van de tannine. Hallo, zeg, dit is wel erg complex en wondermooi gebalanceerd. Kudos!

De lange finish offreert initieel een zuurtje, dan een bittertje maar sterft een zoete dood op noten en karamel.

Adam heeft het duidelijk van de meester geleerd, want deze Black Art is uitmuntend!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 23 Year Old 1990/2014, Black Art 04.1, 6.000 bts
Kleur: koper
ABV: 49.2%

10

Alchemie

De Black Art Series van Bruichladdich is bijna legendarisch. In het leven geroepen door Jim McEwan, gaat het hier om een vatting van verschillende vaten, maar het type wordt angstvallig geheim gehouden. Black Art is natuurlijk een ode aan de alchemie. Deze werd samengesteld met malts die in 1990 te slapen werden gelegd en na 23 jaar werden samengebracht om deze release van 6.000 flessen mogelijk te maken. Het was ook de laatste Black Art van de hand van Jim, die in 2015 de fakkel doorgaf aan Adam Hannett, de huidige Master Distiller.

Erg fruitige neus op rode bessen, maar ook bosbessen, amandelnoten en honing. Zacht gekruid. Bloemsuiker en pure chocolade. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er ook wijnvaten in gegaan zijn, want er zit een licht zurige – allesbehalve storende – toets aan. Prima balans.

Op smaak is dat zelfs het eerst wat opvalt! Zoetzurige rode wijn komt bovenop het donkerzoete en rode fruit, wat hem een tikkeltje scherp maakt. Het typische DNA van Bruichladdich blijft wel herkenbaar en dat is knap. Want hier is veel aan de gang.

De afdronk is middellang en pittig gekruid.

Voor 250 tot 350 EUR kan je hiervan nog wel een fles vinden. Niet goedkoop, wel erg lekker.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 25 Year Old 1983/2018, Cadenhead Small Batch, Bourbon Hogshead, 240 bts
Kleur: vol goud
ABV: 49.3%

Karakter

Deze 25-jarige Laddie werd geselecteerd door de Nederlandse importeur Bresser & Timmer. Onze noorderburen kregen maar liefst 240 flessen van dit goedje.

Oh, ja, dit is een erg lekkere neus. De schil van kiwi, peren, perzik en een hint van geprakte banaan met graeffe suiker. Iets van noten en een lichte toets van woodsmoke. Heerlijk.

Goeie body, licht olieachtig en onmiddellijk mooi gekruid. Denk witte peper en bakkerskruiden die een prikkelend laagje leggen over een mandje vol citrusfruit (denk mandarijn en pompelmoes). Dan volgen nog leder en iets bitter als een druivenpit. Verrassend mineraal, ook. Alsof ik kiezeltjes in mijn mond heb.

De afdronk duurt lekker lang en offreert vooral geel fruit, gevolgd door wat leder. Hij laat je mond redelijk droog achter, maar dat stoort allerminst.

Erg karaktervolle Laddie die zijn verblijf van 25 jaar in een vat goed doorstaan heeft.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-03-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 21 Year Old Cuvée 640 Eroica, OB 2013
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Gezouten Granny Smith

Cuvée 640 is een Bruichladdich die een finish kreeg in een… cognac-vat! Op het label staat overigens ‘Oh Mensch! Gieb Acht! Was spricht die tiefe mitternacht?’, wat de openingszin is uit ‘Also Sprach Zarathustra’ (hoort u de muziek al?) van de Duitse filosoof Nietzche. Bent u nog mee? Soit, deze Laddie is unpeated en maar liefst 21 jaar oud.

Gezouten Granny Smith! Ja, sorry dat ik zo met de deur in huis val, maar dat is het eerst wat ik ruik! Vreemd, maar erg aangenaam. Dat wordt onmiddellijk aangevuld met perzik, citroengras, onrijpe ananas, mango en – iets wat ik niet vaak in een whisky ben tegengekomen – oregano. Vlierbloesems. Wordt verrassend tropisch, in alle eerlijkheid. Deze heeft wat tijd nodig, maar als je hem die gunt, zal je aangenaam verrast worden.

Hij is romig op de tong en onmiddellijk bijzonder zoet. Appels, appelsienen… maar al snel komt er een verrassend zilte toets opzetten. Citroengras, witte peper, pijnboompitten en een druppel of twee brak water. En weet je wat? Het werkt erg, erg goed!

In de drogende afdronk verraadt deze Laddie zijn leeftijd. Gedroogde abrikozen en appelmoes op het sterfbed.

Mooi, hoor, maar wat mij betreft kan hij het niveau van de Cuvée 382 niet halen.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Hunter Laing & Co, het bedrijf achter de nieuwe Ardnahoe Distillery op Islay, sprong in 2019 mee op de Feis Ile kar met de release van deze single malt die luistert naar de naam Scarabus. Weet dat er op Islay een Scarrabus (met dubbele ‘r’) boerderij bestaat vlakbij Bridgend.  Uit geschriften blijkt zelfs dat er tussen 1817 en 1818 een pot still zou gestaan hebben, maar die blijkt nooit operationeel te zijn geweest. Dat geeft ons nog steeds geen enkele hint over de inhoud van deze fles, natuurlijk. Maar dat ze er goed uitziet, daar kunnen we het allemaal wel over eens zijn, denk ik.

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 21 Year Old Cuvée 382 La Berenice MG41 L’Age d’Or, OB 2013
Kleur: brons
ABV: 46%

Pisang Ambon op Steroïden

Cuvée… de naam zegt het al, natuurlijk. Dit is één van drie 21-jarige Bruichladdich malts die gefinished werd – in dit geval in zoete Barsac en Sauternes vaten. Hij heeft een prachtige bronzen kleur. Voor deze Laddie werd gebruikt gemaakt van ongeturfde mout.

De neus is erg aromatisch en rijk op perensiroop, overrijpe groene druiven en honing. Een hint van pepermunt. Wat papaya en meloen, hint van guava. Voeg daar nog wat amandelen aan toe. Plots komt groene banaan erg sterk opzetten. Pisang Ambon op steroïden. Vanille bij de vleet. Het werkt perfect – deze neus doet me watertanden.

Hij is lekker romig en doet me in eerste instantie aan graankoekjes denken, maar wel onmiddellijk besmeerd met een luxueuze confituur van exotisch fruit. Flink wat honing en heldere toetsen van pomme d’amour en toffee. Wat getoaste eik, peper en kruidnagel. De dessertwijn heeft zijn werk gedaan, want dit voelt aan als een dessertwhisky, mocht zulks bestaan. Hint van okkernoten en een mespuntje zilt. Mandarijnen laten zich ontdekken. Hier is heel wat aan de gang!

De afdronk is lang, mierzoet, kruidig en erg rijk. Licht drogend.

Perfecte after dinner dram. Ik ben erg onder de indruk van deze malt.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 10 Year Old 2008/2018, Rivesaltes Hogshead #2567
Kleur: oud goud
ABV: 60.1%

Rivesaltes

Dit private cask werd geselecteerd door 5 Nederlands vrienden, maar is uiteindelijk opgedragen aan Ronald Janssen die de botteling helaas niet meer mocht meemaken. Het betreft een 10-jarige Laddie die rijpte op een Rivesaltes-vat. Dat is een Franse dessertwijn uit Rousillon, ten westen van de Middellandse Zee, in de buurt van Narbonne en Perpignon. Deze Bruichladdich heeft een alcoholpercentage van maar liefst 60.1%.

De wijn is op de neus onmiddellijk waarneembaar. De typische karaktertrekken van Bruichladdich – aardse tonen en stalgeuren, opgesmukt met karnemelk en champignons – laten zich makkelijk inpakken door een intense zoetigheid als van gekonfijt fruit. Helemaal achteraan zit nog een bitterzoete toets als van pompelmoes en druivenpitten. Een licht zurige toets laat zich niet onbetuigd, maar ik kan er niet meteen de vinger op leggen. Het enige wat ik echt met zekerheid weet, is dat ik deze neus bijzonder lekker vind.

Het hoeft niet te verbazen dat deze bij aankomst je heel even tegen je tanden trapt. Enerzijds de ietwat vuile kantjes van Bruichladdich, anderzijds een intens zoete fruitigheid van gebakken appels, perzik en pompelmoes. Doet wat denken aan een stoofpotje van fruit, maar dan met een flinke dosis peper in de mix. Zoetzuur naar het einde toe.

De afdronk is middellang en de dessertwijn laat zich hier zeker nog eens voelen met een zurige toets.

Een echte genietwhisy waar je je tijd voor moet nemen. Bedankt, Manny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Steven Ver Eecke & Jordi Bauters
Regio: Schotland
Fles: Blended Malt Experiment, Stevin Ver Eecke & Jordi Bauters, Batch #3, red wine cask
Kleur: koper
ABV: ca. 53%

Curry Ketchup

Dat mensen creatief worden in corona-tijden is het minste wat je kan zeggen. Twee whiskyliefhebbers uit Oost-Vlaanderen – Steven Ver Eecke & Jordi Bauters – hadden een nieuw 5-litervat afgevuld met whisky. Al 4 batches, zelfs. De eerste twee waren oloroso, de laatste twee rode wijn. Van batch 3 waren de heren zelf zo tevreden dat ze mij een sample wilden opsturen om mijn ongezouten mening te kennen. Er werd mij ingefluisterd dat het om een blended malt ging van 3 single malts, maar meer info kreeg ik niet. Ik zal het daar mee moeten doen. Het wijnvat heeft alvast zijn stempel gedrukt op zowel de kleur (helder koper met een rode schijn) en de viscositeit (hij plakt serieus aan het glas).

De wijn is in eerste instantie onmiddellijk dominant op de neus, die verder een heerlijk zoetje vertoont van vlierbessen en frambozen, maar anderzijds ook een vuil kantje (géén off-note!) van een schapenstal. Als je hem wat laat ademen (wat mij terecht werd aangeraden) evolueert dat naar mooie bosgeuren. Streepje woodsmoke. Doet me aan de herfst denken. Maar het is nog niet gedaan. Na een volle vijf minuten wordt hij plots wat snoeperig. Doet me denken aan kersenlikeur en chocolade. Mon Chérie, dus. En ook wat viooltjes (niet de bloemen, wel de paarse gummi snoepjes). Erg leuke en onderhoudende neus.

De body is prima, de sterkte ook. Komt vlotjes en licht olieachtig binnen, meteen zoetzuur en wat umami op pompelmoes en kersen, gevolgd door iets van – niet lachen – curry ketchup, lekker gekruid op zwarte peper en oregano. En het marcheert! Wederom dat rokerige wat me stiekem doet vermoeden dat er ook een geturfde (non-Islay) malt in de mix ging. Minder zoet dan de neus beloofde, maar wel aangenaam warmend en lekker.

Dat rokerig zoete zet zich stevig door in de erg lange afdronk. Die gaat van umami naar snoeperig en terug, laat je mond wat droog achter en slaagt erin je een beetje meewarig te doen kijken naar je lege glas.

Geslaagd experiment, Stevin en Jordi. En erg blij met mijn bijzonder gulle sample. Hier ga ik nog lang van kunnen genieten.

86/100

Update: nadat ik Steven mijn tasting notes had bezorgd, bekende hij kleur en verklapte mij het recept. De rode wijn zat 5 maanden op het vat. Dat werd daarna afgevuld met 3,5 liter Bunnahabhain Al Cladac (50%),  een fles Glenlivet Nàdurra 1st Fill Selection FF0117 (59.1%) en  een fles Ardbeg Perpetuum (47.4%). Het huwelijk hield drie weken stand en dan ging de blended malt of fles. Een geslaagde combo!

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tullibardine
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Tullibardine 32 Year Old 1975/2007, Hogshead #1009, 194 bts
Kleur: amber
ABV: 52.7%

Peper en Zout

Tullibardine uit de jaren ’70 van de vorige eeuw: ik heb er weinig ervaring mee. De enige twee – allebei uit 1973 – proefde ik op de jaarlijkse verjaardagproeverij van Chris Lauriers. Nu zit een Tullibardine uit 1975 in mijn glas, een officiële release uit 2007.

De neus is onmiddellijk succulent, fruitig en zoet, maar dat duurt niet lang. Al heel snel komen daar toetsen aan te pas als hooi en houtschaafsel. Dan wat aardbeienconfituur en amandelnoten. Alles bij elkaar een zalige neus.

De aanzet is mooi: fruitig en kruidig tegelijkertijd. Het ABV laat zich alvast gelden, waardoor hij een tikkeltje pikant wordt. Zoethout overstemt het fruit, terwijl peper en zout (!) voor de kruidigheid zorgen. Appels, vanille, grassen. Midpalate wordt hij wat bitter, maar hij kan het best hebben.

Dat zet zich door in de middellange afdronk die wederom zoet begint, maar met een zilt puntje eindigt.

Erg interessante Tullibardine, echt waar!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tomintoul
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Tomintoul 40 Year Old 1971/2012 Old Malt Cask, Douglas Laing, DL8007, 142 bts
Kleur: oud goud
ABV: 50%

Excellent

Ik heb al het geluk gehad om een aantal Tomintoul op hoge leeftijd te proeven. Dit is mijn 7^e die 40 jaar of ouder is. En ze waren stuk voor stuk excellent! De verwachtingen voor deze Old Malt Cask zijn dan ook hoog gespannen. Hij werd gestookt in 1971, het geboortejaar van mijn gabber Manny, die me ook het sample bezorgde.

OMG! Ik schenk hem nog maar net uit en onmiddellijk wordt ik naar een bananenplantage gekatapulteerd! Dat wordt onmiddellijk gevolgd door overrijpe peren, iets van ananas en flink wat vanille. Zalig fruitig, heerlijk zoet. Na twee minuten ademen komt daar flink wat citroensap bij. Erg fris en zomers!

Oké… de body mocht iets meer zijn. Dit is verrassend zacht. Maar wederom prachtige toetsen van quasi tropisch fruit met flink wat citrus vooraan. Wat peper en zachte toetsen van meubelpoets. Het werkt, hoor. Midpalate komt er een licht bittere toets van het eikenhout die hem prima in balans brengt.

De afdronk is zijn forté. Zalig lang, bitterzoet en voldoende gekruid om lekker te blijven hangen.

Wederom een excellente Tomintoul, maar ondertussen natuurlijk nergens meer te vinden. Thanks, Manny!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tamnavulin
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Tamnavulin 28 Year Old 1988/2016, A.D. Rattray, Bourbon Hogshead #10027, 278 bts
Kleur: licht goud
ABV: 49.9%

Bloemen in een Kartonnen Doos

Voor mijn dertiende ontmoeting met deze distilleerderij koos ik voor een 28-jarige Tamnavulin die in 1988 werd gestookt en in 2016 op vatsterkte werd gebotteld door A.D. Rattray. Tamnavulin is trouwens zowel officieel als onafhankelijk niet zo makkelijk te vinden. Het is een jong werkpaard  (pas opgericht in 1966) voor de blenders, met de blends van Whyte & Mackay als belangrijkste afzetmarkt. Ah, ja, het zijn immers de eigenaars van deze stokerij.

De neus is betrekkelijk zoet op Jonagold appels en kamillethee, stro en vanillevla, maar wel redelijk ‘stil’ als u begrijpt wat ik bedoel. Weinig uitgesproken. Eerder braaf. Na enkele ogenblikken ademen ruikt hij zelfs wat naar bloemen in een kartonnen doos.

Op smaak is hij een pak minder zoet, flink gepeperd en ietwat onaangenaam scherp. Groene druiven, de appels opnieuw, maar ook nat hout en bittere theeblaadjes. Wat gember, maar tegelijkertijd iets te veel hout.

Dat bittere van de tannine zet zich in de finish verder door, gevolgd door te lang getrokken kamillethee en opnieuw een florale toets.

Niet mijn ding. Deze was beter in een blend verdwenen, me dunkt. Sorry, het is niet anders.

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).