WhivieBlog

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 14  Year Old 2004/2018, Samaroli, From Silvano’s Collection, Cask #800101, 340 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 54.0%

Ongrijpbaar

Klaar voor een legendarische botteling? Een future classic? Samaroli is natuurlijk al legendarisch, maar deze speciale botteling ‘from Silvano’s collection’ verscheen twee jaar geleden en de 340 flessen zijn ondertussen allemaal weg. Op de tweedehandsmarkt (lees: veilingen) gaat deze ondertussen voor grof geld over de toonbank. Silvano Sigfrido Samaroli, geboren in 1939, overleed in 2017, maar zijn weduwe Maryse Accorsi zet de traditie verder door single casks op vatsterkte te bottelen. Vandaar ook dat er op het label trots prijkt ‘under the personal supervision of Maryse Accorsi’.

De neus is geweldig waxy en vertoont flink wat fruitigheid in de vorm van appels, peren, ananas en perzik, maar ook havermout en melkchocolade. Iets floraal en wat honing treden bij. Yuzu? Amandelschaafsel? Hij is een beetje ongrijpbaar op de neus, in alle eerlijkheid. Als je wat water toevoegt, krijg je plots flink wat citrusfruit, maar ook iets wat me aan aspirine doet denken.

Op smaak is hij eveneens waxy met een grote bitterheid van kinine, tannine en druivenpitten. Witte peper maakt hem een tikkeltje pikant, terwijl meloen het witte fruit van de neus bijtreedt. Het is allemaal geweldig in balans, maar ik beken dat ik er niet echt van ondersteboven ben. Met water wordt hij zachter (doh!), maar ook romiger. De smaak wordt dan een tikkeltje snoeperig op ananaskubusjes.

De finish is wel indrukwekkend, dat moet ik toegeven. Erg lang, fruitig, warmend en bevredigend. En met water wordt hij zo mogelijks nog wat waxier en lijkt het wel of ik kaarsvet in mijn mond heb.

Ik vrees dat ik te vroeg gesproken heb. Dit is een lekkere Clynelish, zeker, maar geen absolute topper zoals ik die gewend ben uit de periode 1995-1997. Erg goed, zonder meer en  een tikkeltje beter met wat water.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 17 Year Old 1996/2013 First Cask, Whisky Import Nederland, Re-Rack Sherry Hogshead #8800, 253 bts
Kleur: goud
ABV: 54%

Topjaar

Het loont om af en toe je sample kast eens uit te kuisen. Achteraan in de kast vond ik nog dit sample van een Clynelish 1996 dat reeds in 2013 door WIN werd gebotteld. Het blijkt een re-rack sherryvat te zijn. Op vatsterkte, dat spreek. Deze is ondertussen nergens meer te vinden, waarvoor mijn excuses (allé, niet dat ik daar iets aan kan doen, natuurlijk).

Oh… dit is apart. Hij is minder waxy dan verwacht en erg herbaal. Herfstbladeren, groenhout, lavendel en komijnzaad gaan groene druiven en kruisbessen vooraf, maar echt fruitig durf ik deze niet noemen. Sterker nog, de neus is erg gesloten en heeft handwarmte en geduld nodig om zich te laten zien. Na een paar ogenblikken krijg ik iets van abrikozen, gedroogde appelsien en een beetje honing.

Ah… kijk, daar is hij! Op smaak is het al een beetje thuiskomen, zie. Waxy, typische citrustoetsen (citroen, mandarijn, grapefruit) met een heerlijk bittertje als van kinine, hooi met een hint van frambozen. Dat zal dan wel het sherryvat zijn, zeker?

De afdronk is middellang op citrusfruit en kinine, met karamel op het sterfbed. Lekker!

Ik maakte me even zorgen met de gesloten neus, maar op smaak herstelt hij zich volkomen en bewijst opnieuw dat 1996 echt wel een topjaar voor deze distilleerderij was.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De oudste bottelaar in Schotland is Gordon & Macphail. Ze vieren in 2020 hun 125-jarige bestaan. De Connoisseurs Choice is één van hun oudste en populairste ranges die ondertussen al flink wat gedaanteverwisselingen heeft ondergaan. Ik proef nog eentje uit de oude doos, een 12-jarige Craigellachie die begin jaren 1980s gebotteld werd. Op het label staat nog White Horse Distillers Ltd als eigenaar van de distillerderij vermeld. Peter Mackie is immers één van de oprichters. Deze fles is vandaag de dag totaal onvindbaar.

Distilleerderij: Craigellachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Craigellachie 12 Year Old 1971, Connoisseurs Choice, Gordon & Macphail, 750ml
Kleur: oud goud
ABV: 40%

Kracht

De oudste bottelaar in Schotland is Gordon & Macphail. Ze vieren in 2020 hun 125-jarige bestaan. De Connoisseurs Choice is één van hun oudste en populairste ranges die ondertussen al flink wat gedaanteverwisselingen heeft ondergaan. Ik proef nog eentje uit de oude doos, een 12-jarige Craigellachie die begin jaren 1980s gebotteld werd. Op het label staat nog White Horse Distillers Ltd als eigenaar van de distilleerderij vermeld. Peter Mackie is immers één van de oprichters. Deze fles is vandaag de dag totaal onvindbaar, dus ik ben maar wat blij dat Manny mij een flesrestje cadeau deed.

De neus is erg fruitig op appelsien en ananas, maar vertoont ook flink wat walnoten en iets van… euh… rijstpap. Hij ruikt rijk en rond en eerder ‘zwaar’ als u begrijpt wat ik bedoel. Karamel en iets van rozijnen. Lekker zoet, hoor. En ondanks de vele jaren op fles heeft hij nog niets van zijn kracht verloren.

Lekker olieachtig, rijk en rond op de tong. Oh, lekker! Appelsiensap, ananas, moutsuikers. Een hint van melkchocolade. Zacht gekruid op kaneel en kruidnagel. Ook op smaak moet hij niet onderdoen qua kracht.

Middellange afdronk die mierzoet begint, een pepertje vertoont en de appelsien doet evolueren naar mandarijntjes uit blik, zoals ze ook op taartjes gaan, weet je wel? Heerlijk.

Deze fles is goed bewaard gebleven, zo veel is duidelijk. Dankjewel, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mannochmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mannochmore 11 Year Old 2003/2015, SMWS 64.59 ‘Ghymkhanas & Gym Class’, First Fill Bourbon Barrel, 204 bts
Kleur: goud
ABV: 62.6%

Caoutchouc

Dat het tasting panel met vreemde namen op de proppen komt voor hun single cask releases is algemeen bekend. Maar voor deze 11-jarige Mannochmore uit 2003 deden ze me toch even de wenkbrauwen fronsen. Ghymkhanas & Gym Class? Het eerste is een verwijzing naar de paardensport, het tweede naar de turnzaal. Ik ben eens benieuwd…

Erg heldere neus op vanille, appels, gesuikerde wafels met iets van vers afgereden gras en hooi tesamen. Helemaal op de achtergrond verschijnt een toets van spearmint kauwgom en iets van caoutchouc. Ik vind dit alleszins erg aangenaam.

Ja, dat komt natuurlijk stevig binnen. Het witte fruit keert weer, alsook wat zoete elementen als vanille en suiker, maar de alcohol begint stilaan zijn tol te eisen, waardoor de andere smaken wat in de verdrukking komen. Iets van groene druiven nog? En iets wat me aan schoolkrijt doet denken.

De afdronk laat je mond lekker warm maar wel mierzoet op vanille achter.

Wederom zo’n bijzonder zoete Mannochmore, maar deze is wel flink uit de kluiten gewassen.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mannochmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mannochmore 10 Year Old 2007/2018, Lady of the Glen, 1^st Fill Bourbon Barrel #13208, 221 bts
Kleur: licht goud
ABV: 59.4%

Brusselse Wafel

Mannochmore is een verrassend jonge distilleerderij, opgericht door John Haig & Co in 1971. Tot 2008 werd ze zelfs bestierd door de crew van het nabijgelegen Glenlossie. Ze levert voornamelijk aan de blenders en verwierf ook enige notoriëteit met de zwarte whisky Loch Dhu, maar vandaag proef ik een 1st fill bourbon barrel van onafhankelijk bottelaar Lady of the Glen. Een bottelaar met smaak, ongetwijfeld, want ze hebben al een Auchentoshan gebotteld. Grapje! Vandaag proef ik een tiener van Mannochmore, gebotteld in 2018 – op vatsterkte, dat spreekt.

De neus is heftig, de alcohol laat zich voelen. Maar daaronder zit een mooie panoplie aan zoete toetsen in de vorm van Brusselse wafels met bloemsuiker, vanille, citroenen en wat tuinkruiden. Flinke toets van peper en zout. Een verschaalde pils op de achtergrond. Het werkt. Dit is erg lekker op de neus.

Stevig gekruid op de tong (peper, zout, gember, vanille) met een intense zoetigheid. Onze Brusselse wafel keert weer, nu belegd met stukjes appel en peer en besprenkeld met bloemsuiker. Zoethout komt plots erg stevig opzetten. Hij laat zich wel voelen, hoor. Dit is een zoete, maar erg stevige, Mannochmore.

In de afdronk krijg ik vooral wit fruit, bloemsuiker en peper.

Erg heldere Mannochmore met flink wat zoetigheid.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mannochmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mannochmore 12 Year Old 2008/2020, Watt Whisky, Two Hogsheads finished for three months in Brandy, 663 bts
Kleur: oud goud
ABV: 54.8%

Cognac

Mark Watt lanceerde onlangs zijn eigen whiskymerk, het lekker allitererende Watt Whisky. In de eerste release zat ook deze jonge Mannochmore, een vatting van twee hogsheads die nog drie maanden gefinisht werden op een brandy cask.

Ik ruik appelmoes op steroïden, perzik, sultanas, honing en groene druiven. Blind zou ik dit wel eens cognac hebben durven noemen, wat volgens mij betekent dat het een actief vat was waarin deze malt mocht narijpen.

Heerlijk zacht mondgevuld, maar wel onmiddellijk pittig gekruid op verse gember en een karrenvracht aan peper. Lekker romig, hoor. Het cognacgevoel komt erg snel terug in de vorm van gebakken appeltjes besprenkeld met bruine suiker, hint van karamel en toffee, een flinke portie noten en iets van gekarameliseerde appelsienschillen.

Heerlijk lange afdronk, mierzoet, waar een opstoot van citrus en peper je even naar adem doen happen.

Erg lekker. Het vat heeft deze Mannochmore een mooie extra dimensie gegeven. Je zou bijna denken dat mijn naamgenott weet waar hij mee bezig is – just kidding, Mark!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mannochmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mannochmore 9 Year Old 2010/2020 Claxton’s, Refill Sherry Hogshead #2088-8121, 299 bts
Kleur: licht goud
ABV: 52.2%

Druivensap

Deze Mannochmore werd door Claxton’s gebotteld, wat betekent dat hij in die typische, vierkante fles zit die me eerder aan parfum dan aan whisky doet denken. Desalniettemin is het een single refill sherry hogshead dat bijna 300 flessen opleverde op vatsterkte. Oh, ja, dit is nog maar mijn tiende Mannochmore en dat op meer dan 4.600 geproefde whisky’s. Dat zegt toch iets, me dunkt…

De sherryinvloed op de neus is alvast beperkt. Ik krijg wel wat sultanas en misschien zelfs een hint van abrikozenconfituur, maar voor de rest is dit een erg romige neus op zoete boter, perensiroop, cake en koekjes. Iets wat me aan Gyproc doet denken. Vers afgereden gras en bloemsuiker, stel je voor. In de verte nog een hint van vers geperst appelsiensap. Toegankelijk en lekker.

De body is verrassend licht en de malt verrassend zacht van smaak. Boomgaardfruit (appels, peren en hier en daar een kruisbes) met flink wat florale elementen. Denk rozenwater en gras. Druivensap met een verloren gelopen rozijn. Maar… dit is wel goed hoor! Wordt stilaan wel een beetje droog.

De afdronk is middellang, wordt gekenmerkt door druiven en gember en eindigt met pompelmoes en perensiroop. Hij laat je mond wel flink droog achter, waardoor je de neiging krijgt naar een glas water te grijpen. Het is ook pas in de afdronk dat je de alcohol echt voelt.

Ik vond dit erg lekker voor zo’n jonge beestje van deze – in alle eerlijkheid – blenders’ fabriek.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mannochmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mannochmore The Fruity 2012/2018, Four Styles, La Maison du Whisky
Kleur: witte wijn
ABV: 40%

Komkommer

Het bekende La Maison du Whisky bottelde in 2018 een reeks met de ronkende naam Four Styles, waarin ze vier whisky’s op drinksterkte bottelde, namelijk The Fruity (een Mannochmore 2012), The Malty (een Inchgower 2013), The Oaky (een Auchroisk 2013) en The Peaty (een Bunnahabhain 2014). Ze werden koel-gefilterd noch bijgekleurd. Wij proberen vandaag de Mannochmore die zo’n 7 à 8 jaar rijpte op first fill bourbon barrels. En toch bijzonder bleek.

De neus is erg fris en fruitig en doet me onmiddellijk aan de zomer denken. Citroensap, jonge appels, komkommer, mango en suikerwater. Klinkt bijna al een zomerse cocktail en zo ruikt deze malt ook.

De body is erg licht en, verrassend genoeg, doet me in eerste instantie wederom aan komkommer denken. The Fruity? The Vegtable, zeg maar. Daaronder nog wat appels en nu ook vanille, kristalsuiker en een hint van eik. Heel eenvoudig, maar toch zomers fris en uiteindelijk maakt dat deze malt best aangenaam. Maar complex is dat natuurlijk niet.

De afdronk is middellang, verrassend genoeg, met flink wat vanille en peper, appels en… u raadt het al: komkommer.

Erg eenvoudige, maar zomerse kaarterswhisky. Maak hier gerust een highball mee. Het mag.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Grant
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Grant 25 Year Old 1992/2018, Cadenhead Small Batch, bourbon barrel #144
Kleur: licht goud
ABV: 50.4%

Mango & Papaya

Cadenhead bracht met de regelmaat van de klok geweldige single malts uit in hun zogenaamde Small Batch reeks, telkens op vatsterkte. Sinds het vertrek van Mark Watt – die nu zijn eigen bedrijfje uit de grond heeft gestampt – is ook deze reeks ten dode opgeschreven, liet ik me vertellen. Nou, laten we dan maar gauw nog eens met volle teugen genieten van deze Glen Grant uit 1992, die een kwarteeuw sliep op een bourbon barrel.

Goh, ja… We zijn weer in de zevende hemel aanbeland, zie. Heerlijke, romige, rijke en bijzonder aromatische neus op flink wat honing, boomgaardfruit, steenfruit maar met zachte hints op de achtergrond van mango en papaya. We gaan de tropische toer op, nu. Doe daar nog een abrikozentaartje met wat kaneel bij en het plaatje is nagenoeg perfect.

Even tropisch op smaak, maar met een kruidige twist. Hier lijkt het wel of er een geprakte banaan besprenkeld werd met paprikapoeder, gevolgd door een kerststol met flink wat gedroogd fruit in de mix. Honing, pompelmoes, sultanas, the works. Een absoluut heerlijke fruitbom.

De topnoten in de afdronk zijn appels en zoete mout, gevolgd door verrassend groene toetsen van tuinkruiden en een licht drogend element op het sterfbed. Geweldig.

Voor wie zich nog zou afvragen of Glen Grant uit de periode 1992-1996 goed is… nee dus. Die is uitstekend.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Grant
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Grant 24 Year Old 1995/2020, The Whisky Fair, bourbon barrel #19461, 129 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50.6%

Snoepje

Wederom zo’n Glen Grant uit 1995, waarvan we eigenlijk weten dat die bijzonder goed zijn. Deze werd special gebotteld voor The Whisky Fair dit jaar, een beurs die helaas niet is kunnen doorgaan omwille van de corona crisis. Maar dat hoeft ons niet tegen te houden om er van te genieten!

Dit lijkt wel een eeneiige tweeling met die Glen Grant 1995 die ik zonet proefde van Signatory. Wederom lekker fruitig op banaan met flink wat vanille en hints van steenfruit. Abrikozentaartje op zondagmorgen. Romige honing. Goh, het is quasi onmogelijk dit niet lekker te vinden.

Lekker olieachtig op de tong. Mierzoet, mijn tanden vallen bijna uit mijn mond. Banaan, abrikoos en een theelepeltje appelsiensap. Dan komt het hout opzetten met wat peper, zoethout en tannine. Midpalate wordt hij licht drogend.

De afdronk is lekker lang, maar wel mierzoet. Dit is een vloeibaar snoepje.

Hij is nog net iets beter dan vat #88191 van Signatory, maar ik doe niet in halve puntjes. Topwhisky. Thx, Benny!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Grant
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Grant 24 Year Old 1995/2019 Signatory Vintage, Cask Strength Collection, Specially Selected by The Nectar, bourbon barrel #88191, 230 bts
Kleur: goud
ABV: 49.9%

Diepgang

Wederom zo’n prachtige decanter uit de Cask Strength Collection van Signatory, deze keer gevuld met een Glen Grant uit 1995 die maar liefst 24 jaar lang gerijpt heeft op een bourbon barrel. Hij werd geselecteerd door en gebotteld voor de Belgische importeur The Nectar.

Hola! Deze is op de neus een waar bommetje met flink wat banaan, honing, karamel en vanillepudding. Niet complex, maar prachtig in zijn eenvoud. Heerlijk.

Lekker romig op de tong, vol en rijk van smaak. Vanille, wat witte peper en flink wat honing gaan mooie toetsen van banaan en nu ook abrikozen vooraf. Wordt best krachtig, moet ik zeggen. Hij wordt zowaar zelfs een beetje old school en levert veel meer diepgang dan de neus deed vermoeden. Erg lekker, inderdaad.

En dan is er nog die lange, warme, bevredigende afdronk die me stiekem naar een tweede glas doet verlangen.

Uitstekende vatselectie. Bedankt Benny & Maarten!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Grant
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Grant 19 Year Old 1997/2017 Signatory Vintage, hogsheads #70301+70302
Kleur: goud
ABV: 43%

Heidebloemen

Het aantal vaten dat Signatory van Glen Grant gebotteld heeft is niet meer te tellen. Deze Vintage 1997 is een vatting van twee hogsheads en werd dan versneden naar 43%.

Lentefrisse neus op jonge appeltjes, mandarijn en heidebloemen. Daar komt nog wat vanille bovenop en een mespuntje witte peper. Amandelschaafsel op de achtergrond. Erg fris en monter.

De body is prima. De malt is onmiddellijk honingzoet met een klein prikkeltje van de alcohol. Het witte fruit en de mandarijntjes verschijnen opnieuw, maar van de noten geen spoor meer. In de plaats wel wat meer citrus dan verwacht met wat pompelmoes in de mix. Belachelijk gevaarlijk drinkbaar.

De afdronk is niet erg lang, maar voldoende om bevredigend te zijn.

Een kaarterswhisky tot en met. Merci voor het sample, Benny.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenburgie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenburgie 17 Year Old 2003/2020 Art Malts, Private Bourbon Cask, 25 bts
Kleur: brons
ABV: 62.0%

Boswandeling

Herinnert u zich de Longmorn 2012 van Art Malts nog? Die was erg gelimiteerd met slechts 25 flesjes. Maar deze Glenburgie 2003 moet niet onderdoen. Ook slechts 25 flesjes sterk en op vatsterkte gebotteld – maar liefst 62% – na 17 jaar rijping op een bourbonvat. Jongens, toch… Ik kon via eigenaar Steven een sample te pakken krijgen van deze gebronzeerde krachtpatser. Voor alle zekerheid hou ik toch wat water bij de hand.

Erg krachtige en mooie neus op bosvruchtenthee, Engelse drop, munt, dennenappels, gebarsten boomstam, citroensnoepjes, anijs en kruidnagel. Turks Fruit! Doet me heel erg aan de herfst denken. Een wandeling in het bos. Ik deed er een flinke scheut water bij: dat maakt hem minder zoet, maar brengt de aardse tonen en de anijs meer naar voren.

Stevige body. Bijna vettig. Onmiddellijk pikant op chilipepers en kruidnagel, hint van kaneel. Dan komen er donkerzoete toetsen tevoorschijn van bosbessen, gestoofde aardbeien, crème brûlée, hard candy, gekonfijte appelsienschillen, orangettes en rozijnen. Hier is echt één en ander aan de gang. Erg actief vaatje, als u het mij vraagt. Verdund wordt hij – in tegenstelling tot de neus – nog zoeter en snoeperiger en is het een regelrecht dessertje.

De lange, kruidige afdronk doet me een heerlijk warm gevoel krijgen. Snoeperig zoet met een gepeperd randje. De dennenappels en munt keren weer. Zelfs verdund is de afdronk lekker lang en kruidig – zij het minder pikant.

Zalige Glenburgie die erg zal smaken na zo’n boswandeling. Warm je meteen van op. Met of zonder water? Het werkt allebei erg goed en ik beken: voor mij mag er gerust wat water bij. Top malt!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glencadam
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glencadam 9 Year Old 2011/2020, Signatory Un-Chillfiltered Collection, 1st Fill Bourbon Barrel #800113, 340 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Bescheiden

Je moet best wel wat moeite doen om de Glencadam Distillery te vinden. Deze in 1825 opgerichte distilleerderij bevind zich in Brechin, zo halverwege tussen Dundee en Aberdeen. Ik kreeg van Benny een sample van een recente botteling van Signatory. Hij werd speciaal voor Vinothek Massen en Billy’s Whisky Barrel gebotteld. Erg bleek, hoor. Ik ben benieuwd.

Zomers en fruitig op de neus op perzik, banaan, appelsien en paardenbloemen. Bijzonder toegankelijk, hoor. Ondanks het feit dat hij er niet uitspringt en eerder erg gewoontjes aandoet, is dit een lekkere neus. Erg bescheiden.

Ook op smaak is hij lekker zomers. Appels, peren, perzik, appelsien, banaan en een hint van ananas. Het geheel krijgt nu wel een dosis witte peper mee om hem wat oomph te geven. Hij is zelfs een tikkeltje waxy – onverwacht, maar erg aangenaam.

De middellange afdronk ligt in het verlengde van de smaak: helder en fris.

Prima aperitiefje. Het was nog maar de 13^e ontmoeting met deze Highlander voor mij. Ocharme 55 EUR bij Billy. Da’s wel heel vriendelijk geprijsd.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 11 Year Old 2007, OB 2018, Single Cask Selection Winter 2018, Bordeaux Red Wine Hogshead #17/106-2, 292 bts
Kleur: oud goud
ABV: 57.9%

Rokerig Rood

Een jonge Glen Scotia die op een rode wijnvat gerijpt heeft? Dat klinkt interessant. Gestookt in 2007 en na 11 jaar op Bordeaux leverde het single cask nog 292 flesjes op. Het is een officiële release uit de zogenaamde Single Cask Selection.

De neus is lekker dirty met flink wat turf die een rokerig jasje wikkelt rondom allerhande rood fruit. Denk aardbeien, kersen en veenbessen. Zoetzuur. Ik krijg ook nog wat noten en iets van chocolade. After Eight! Da’s lang geleden. Maar het werkt hier erg goed. En na enkel ogenblikken krijg ik nog wat spek op de barbecue op de achtergrond. Lekker umami. Top neus!

De smaak is een perfecte verderzetting van de neus en erg lekker. Olieachtig, bijna stroperig zelfs, op rood fruit, origine chocolade, munt, spek rond een dadel, kersensap en heerlijk rokerig.

De finish is lekker lang, pikant en offreert naast het rode fruit nu ook wat pruimtabak en rook, maar op het sterfbed verschijnt een verrassend zilte toets. Fun!

Nou, nou, die single casks van Glen Scotia kunnen me echt wel bekoren. Eerder had ik al vat 17/413-2 op Tawny Port en 17/413-8 op Ruby Port, maar dit wijnvat mag er ook best wezen.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 38 Year Old 1976/2015, Cadenhead, Bourbon Hogsheads, 210 bts
Kleur: goud
ABV: 50.8%

Duizelingwekkend

Voor mijn twintigste ontmoeting met Glentauchers, proef ik meteen ook de oudste die ik al aan de lippen mocht zetten. Deze werd gestookt in 1976 en vijf jaar geleden gebotteld door Cadenhead. Het is fair om te zeggen dat Glentauchers een beetje een nobele onbekende is, wat natuurlijk alles te maken heeft met het feit dat het vooral een blender’s malt is, te vinden in Ballantine’s, Chivas Regal, Black & White and Teacher’s. Maar deze is puur sang en nog wel 38 jaar oud op de koop toe.

Goh, wat een überfruity neus, zeg! Quasi-tropisch op ananas, mango, abrikoos, maar ook walnoten, appels en aardbeien. Een enkel schijfje sappige limoen, besprenkeld met wat bruine suiker. Heerlijk.

Hij is lekker olieachtig, vult de mond helemaal en blijft dan lekker plakken. Opnieuw een ongelooflijke fruitbom, maar nu wel ondersteund door iets stoffigs – wat hem erg old school maakt – zachte kruidigheid van de eik en zelfs een mooie toets van aardbeien en witte chocolade. Maar de nadrukt ligt wederom op al dat tropisch fruit en maakt hem duizelingwekkend lekker.

De afdronk is erg lang, begint erg fruitig, wordt dan langzaam aan wat grassig om uiteindelijk licht drogend uit te doven. Het hout heeft het laatste woord.

Ik proefde mogelijks de lekkerste Glentauchers ooit. Bedankt, Manny!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: onbekend
Regio: Speyside
Fles: Secret Speyside 26 Year Old 1994/2020, The Barrel Baron, 132 bts
Kleur: amber
ABV: 50.2%

Barrel Baron

Eén van mijn whiskyvrienden uit Nederland, Marcel Kip, heeft zijn eerste botteling uit, en wat voor één! Ik had het genoegen deze in avant-première te mogen proeven en heb daar geen spijt van. Ook niet van het feit dat ik twee flesjes op de kop kon tikken. Want het is een erg mooie dram.

Heerlijke neus op heldere compote, abrikozen en rozijntjes met een hint van grenenhout. Heeft een heerlijk old school kantje dat erg bekoort. Werther’s Echte en koffielikeur op de achtergrond.

Goeie body. Abrikozen opnieuw, maar nu aangevuld met een beetje pompelmoes. Enkele florale, zelfs geparfumeerde, toetsen, maar ze storen niet in het minst. Integendeel. Tikkeltje snoeperig, maar tegelijkertijd stevig gekruid. Erg, erg lekker!

De afdronk is lang en lekker gepeperd, maar blijft zalig zoet tot de dood.

Erg goeie whisky, sherrygerijpt. Dat is nog eens een entree maken, zeg. Proficiat, Marcel! Ik kijk alvast uit naar de volgende release van The Barrel Baron.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Via mijn gabber Manny kwam ik aan een flesrestje van deze sherry gerijpte Glengoyne. Ik zeg flesrestje, maar eigenlijk zit er nog meer dan een kwart in! Zou hij hem niet lekker gevonden hebben? Hij werd door Hart Brothers gebotteld als exclusief single cask voor de whiskyliefhebbers in Zwitserland.

Distilleerderij: Glenglassaugh
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenglassaugh 40 Year Old 1972/2013, Carn Mor Celebration of the Cask, Sherry Butt #R13/08/01, 200 bts
Kleur: oud goud
ABV: 43.1%

Tijdbom

Celebration of the Cask is een reeks van Morrison & Mackay waaronder ze uitzonderlijk goeie malts op hoge(re) leeftijd bottelen. Dit is een Glenglassaugh die gestookt werd toen ondergetekende amper twee jaar oud was. Liquid history, dus. Altijd een beetje magisch, toch?

De neus begint in aller eerlijkheid een beetje… euh… vreemd. Een mix van gekookte groenten, de schil van aardappelen, verwelkte bloemen en tropisch fruit. In dit geval papaya, ananas en nectarines. Iets van vermolmd hout, honing en muesli. Maar… dit is een heuse tijdbom. Want na enkele minuten ademen in het glas opent hij mooi op niets dan tropische vruchten en steenfruit. Een weergaloze evolutie. Na vier à vijf minuten is het een absoluut heerlijke fruitbom geworden.

De body is teleurstellend licht en iets te bitter… bij de eerste slok. Maar deze malt doet het opnieuw… Vanaf de tweede slok offreert deze tijdbom een mooie mix van enerzijds tropisch fruit, kruidige eik en wat minerale toetsen. De balans die hier wordt bereikt is geniaal.

De afdronk, dames en heren, daar moet u wel even voor gaan zitten. Overrijpe blauwe druiven, pit incluis, waarbij het tropische fruit langzaam plaats maakt voor de krachtige kruiden van het hout. Licht drogend op het sterfbed. De afdronk is lekker lang, de glimlach op mijn tronie zal nog veel langer blijven hangen.

Hij vraagt tijd, maar is het dubbel en dwars waard. Wat een evolutie, wat een smaaksensatie. Helaas ook: wat een prijskaartje (zo’n 600 EUR). Bedankt voor het sample, Manny. Wat een topper!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).