WhivieBlog

Distilleerderij: Giboin
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Giboin 2003, Borderies, ‘Le Patron’ for Art Malts, 60 bts
Kleur: brons
ABV: 54.9%

Le Patron

Art Malts – oftewel onze goeie vriend Stevin – komt op de proppen met een relatief jonge cognac (20 jaar is jong voor cognac, jawel) van het huis Giboin. Ik beken: ik had er nog geen kennis mee gemaakt, maar daar breng ik maar wat graag verandering in. Giboin is een createur van zowel cognac als Pineau uit de Fins Bois als de Borderies (deze laatste zit in het glas) – een naar mijn mening erg onderschatte regio. Het huis werd opgericht in 1830 en is ondertussen aan de 9^e generatie toe. Hun wijngaarden zijn te vinden in Cherves-Richemont ten noorden van de stad Cognac. Deze cognac kreeg een prachtig label en de roepnaam ‘Le Patron’ mee (en wat een mooi label, toch?). Ik ben erg benieuwd.

Mooie, uitnodigende neus op geroosterde amandelen, bittere appelsienen, origine chocolade en sandelhout. Zelfs wat rood fruit. Erg fris, in feite.

Zacht op de tong ondanks het behoorlijke alcoholpercentage. Prima verderzetting van de neus met de nadruk op appelsienen en sandelhout. Een tikkeltje zoethout verschijnt, alsook iets van walnoten en abrikoos. Een verloren gelopen sultana en een koffielepeltje honing. Dit drink gevaarlijk vlot weg, moet ik zeggen.

De afdronk is lang en zoet, zacht kruidig en bevredigend.

Leuke kennismaking met dit huis, moet ik zeggen. Nog verkrijgbaar bij Art Malts voor zo’n 130 EUR, wat ik een zeer billijke prijs vind.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Raffaud
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Raffaud Lot 95, Borderies, for the Barrel Baron, 90 bts
Kleur: koper
ABV: 57.7%

Pareltje

The Barrel Baron heeft ons al vaker kunnen bekoren met fantastische whisky bottelingen en enkele heerlijke biertjes, maar nu verrast Marcel Kip met de release van zijn eerste cognac. Eentje van Raffaud, een huis dat ik zelf nog maar pas ontdekte. Deze cognac Lot 95 is afkomstig uit de Borderies – de kleinste cognacregio – en werd geproduceerd door de intussen gepensioneerde Michel en Annie Raffaud uit Saint-Sulpice-de-Cognac.

Heerlijke neus op walnoten, gekonfijte appelsien en karamel met een flink herbale toets die hem een tikkeltje mysterieus maakt (omdat ik er niet meteen de vinger op kan leggen). Een tikkeltje snoeperig op gekonfijte abrikozen ook. Dit is heerlijk.

Ondanks het hoge ABV is dit geen trap tegen je tanden. Ja, ja, hij komt natuurlijk wel stevig binnen, maar je hapt niet naar adem. Je kijkt wel blij verrast op omdat deze cognac een mooie mix is van zoet fruit à la appelsien en abrikoos in een stoofpotje met een kruidige mix van kruidnagel, zwarte peper en wat paprikapoeder. Doe er nog wat honing bij om de boel te verzachten en je begrijp meteen: dit is een zalig dessertje.

De afdronk is middellang en zachtjes drogend.

We zouden het al bijna vergeten, maar Lot 95 betekent toch al meteen dat we een cognac van 28 jaar oud in het glas hebben. Proficiat, Marcel, dit is een pareltje!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Jean-Luc Pasquet
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 62, Grande Champagne, Asta Maurice AMF009, 342 bts
Kleur: koper
ABV: 50.4%

Mission Impossible

Zotte Bert doet het weer… met zijn out-of-this-world lekkere Calvados Domfrontais 1963 was ik met verstomming geslagen en nu pakt hij uit met een cognac uit 1962, met andere woorden eentje die 61 jaar lang lag te rijpen. Da’s het oudste spul dat Bert al bottelde onder zijn ‘Franse’ label Asta Maurice. Deze keer is het een cognac van een kleine stoker – Monsieur Limouzin (what’s in a name) – waarvan het vat lag te slapen in de stallen van Jean-Luc Pasquet, een huis waar ik wel al wat ervaring mee heb. Nog even in zijn tijdsgeest plaatsen… deze eau-de-vie werd gestookt in 1962, het jaar waarin een onbekend bandje The Beatles bij Decca auditie doet en afgewezen wordt, Yves Saint Laurent zijn eerste modeshow houdt, astronaut John Glenn als eerste Amerikaan in een baan rond de aarde wordt gestuurd, Marilyn Monroe zelfmoord pleegt, Nelson Mandela gearresteerd wordt, Jamaica onafhankelijk wordt, de Beatles dan toch hun eerste single Love Me Do uitbrengen, de Cubacrisis zich voltrekt en zowel Erik Van Looy als Tom Cruise worden geboren. Om maar iets te zeggen. Rap terug naar de cognac, me dunkt.

Halleluja! De neus is er al onmiddellijk boenk op, als je het mij vraagt. Verrassend frisse fruitigheid op appelsien, knapperige appeltjes, rozijnen en maraschino kersen, gevolgd door amandelnoten, wat crème à beurre en menthol. Een florale hint geeft hem nog wat diepgang, terwijl iets van pruimen en Café Noir koekjes ontwikkelt. Dit is machtig complex.

Rondwalsen in de mond: dat is de boodschap. Wat een verwennerij. Tikkeltje snoeperig en tropisch tegelijkertijd. Allerhande gele en oranje vruchten met mandarijn en ananas op kop, gevolgd door sultanas, pruimen en witte perzik. Kruidnagel en nootmuskaat zorgen voor wat kruidige warmte, terwijl een bittertje als van een tamme kastanje het geheel perfect in balans houdt.

Fantastische finish. Lang, zoet en zacht drogend. Elegant. Bevredigend. Groots.

We gaan in kosten vallen. Het bestaat niet dat ik deze fles niet in huis haal. Ik zie het zo voor mij… een actiethriller van Erik Van Looy, waarin Tom Cruise zich deze cognac uitschenkt en knipoogt ‘finding a more tasty cognac is a mission impossible!’.

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Jean Fillioux
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Jean Fillioux Lot 60/70 Grande Champagne, Malternative Belgium #22 ‘Le prince des vignes’, 378 bts
Kleur: brons
ABV: 43.1%

Prins van de Wijnstokken

Deze 22^e cognac van Malternative Belgium is een joint bottling met Tasttoe en zal je 349 EUR kosten. Maar daar krijg je dan wel wat voor. Deze cognac is een samenstelling uit hoofdzakelijk eau-de-vie uit 1960, waarbij een twintigtal jaar geleden nog een eau-de-vie uit 1970 werd toegevoegd. Vandaar dat deze assemblage een Lot is en geen Vintage, maar dat gaat hem niet minder complex maken, gelooft u mij. Lees verder en je zal begrijpen wat ik bedoel. Het is overigens al de derde cognac van Jean Fillioux die Pieter Knapen selecteerde.

Erg aromatische neus op mandarijntjes en nectarines, maar ook abrikozen en mirabellen. Witte perzik! Acaciahoning en iets van ananas op de BBQ. Hij krijgt een frisse lift van menthol die hem trouwens erg toegankelijk maakt en hem zijn leeftijd wat kan doen loochenen. Maar vergis u niet, deze is elegant en belegen tegelijkertijd. Uitstekende neus!

Goeie structuur en prima sterkte. Lekker kruidig, overigens. Naast wat peper en houtkrullen, krijg ik ook een hint van kruidnagel en appelsienzeste. Eens de cognac zich op je tong genesteld heeft, ontploft er een mandje tropisch fruit en is het op en top smullen geblazen. Op smaak merk je de leeftijd dan weer wel – wat ik een voordeel vind. Klasse.

De afdronk is bijzonder lang, lekker kruidig en warmend, terwijl de toets van menthol weer even speels om de hoek komt kijken.

Nou, voor mij mocht deze gerust de ‘Koning van de Wijnstokken’ gedoopt zijn, maar we stellen het met ‘Prins’. Wat een fantastische selectie, alweer. Zo verschrikkelijk drinkbaar, zelfs bij deze warme temperaturen.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker Wilder Seas, OB 2023, Cognac Cask Finish, 17940 bts
Kleur: goud
ABV: 48.6%

Parley

Voor de derde keer slaat Talisker de handen in elkaar met Parley, de organisatie die zich inzet voor de bescherming van onze oceanen. De vorige keren was dat met de 43-jarige Xpedition Oak en met de 44-jarige Forests of the Deep – die geen enkele gewone sterveling zich kon veroorloven – maar deze keer is het een NAS-release die naar de naam Wilder Seas luistert en voor minder dan 95 EUR in je barkast kan prijken. Hij zit op een iets hoger alcoholpercentage dan wat we van het huis gewend zijn. Hij is gebotteld in gerecycleerd glas en elk van de bijna 18.000 flessen vertegenwoordigd bovendien een donatie aan Parley van £3. Maar wat deze Talisker nog het meest in het oog doet springen, is het dat hij een finish kreeg op XO Cognacvaten.

De Talisker drievuldigheid (zilt, peper, citrus) tekent alvast present en wordt hier extra in de verf gezet met nog wat meer peper en zachte rook als van een vreugdevuur tussen de rotsen. Erg belegen, eigenlijk. En met een beetje fantasie (want het zit helemaal op de achtergrond) iets van toffee, rozijntjes en perzik, wat ik aan de cognacvaten toeschrijf. Maar vergis u niet: dit is een erg goeie, maritieme Talisker neus!

Lekker romig op de tong en krachtig genoeg om onmiddellijk te boeien. Talisker in het kwadraat met vooral rook, oesters besprenkeld met peper en citroensap en olijfolie alvorens de zoete toetsen ook maar enige aandacht kunnen opeisen. Een zachte hint van sultanas en perzik en zelfs een Pink Lady. Dit valt mij heel, heel erg mee.

Pas in de finish laat de cognac zich echt nog eens ontdekken met een zoete toets van toffee, maar die wordt al snel overstemt door de krachtige Talisker trinity. En dat is hoegenaamd geen probleem.

Uitstekende release, dus die mag in de kast. Qua prijs kan hij zich natuurlijk nog steeds niet meten met de klassieke – en uitmuntende – 10 Year Old – maar qua smaak is het een schot in de roos.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker Surge, OB 2022, Ex-Bourbon Cask
Kleur: goud
ABV: 45.8%

Gezouten Amandelen

De Talisker Surge is een relatieve nieuwkomer van deze distilleerderij op Skye, initieel enkel als Travel Retail Exclusive gelanceerd, maar ondertussen vlotjes in de markt verkrijgbaar. Het betreft een NAS-whisky die exclusief op voormalige bourbonvaten gerijpt is.

Toegegeven, de neus is anders dan wat ik van Talisker gewend ben. Zacht medicinaal en minty op de neus, met leisteen. Amandelolie en kokosmelk, echt waar. Op de achtergrond is de Talisker drievuldigheid (zilt, turf, peper) wel aanwezig, maar de zoetigheid van de bourbonvaten zorgen hier vooral voor vanille en digestieve koekjes. Dit valt me bijzonder goed mee, maar is wel even wennen.

De aankomst is eerder zacht, maar wel onmiddellijk zoet op karamel en toffee, gevolgd door assen, zeezout en gekonfijte gember, witte peper en citrusfruit. Amandelen steken weer de kop op, maar dan met een gezouten randje. Zelfs iets van borstbollen en verkoold hout. Ik ben erg blij met dit profiel. Ik vind het erg lekker en het is weer eens iets anders van Talisker.

De afdronk is aangenaam lang, zilt en gepeperd. Wat dat betreft is het dan weer erg typisch Talisker.

Dit is zeker lekker, maar het prijskaartje is naar mijn (on)bescheiden mening overdreven. Ik tel hier zo’n 80 EUR voor neer. Daar koop ik twee flessen Talisker 10 voor! Dankjewel voor het gulle sample, Herman.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker Dark Storm, OB 2020
Kleur: koper
ABV: 45.8%

Gestoofde Peren

Een decennium geleden werd de core-range van Talisker uitgebreid met de Storm. Die werd op zijn beurt niet veel later gevolgd door een duty free expressie Dark Storm, gerijpt op ‘heavily charred casks’. Ik beken, die was totaal niet op mijn radar verschenen en ik proefde hem dus nooit eerder, iets waar mijn vriend Benny me fijntjes op wees toen hij me het sample in de hand drukte. Dat gaan we nu rechtzetten.

Het klassieke DNA van Talisker (citrus, peper, turf) is op de neus onmiskenbaar, wat hem meteen in de smaak doet vallen. Het ziltje is hier wel dominant, wat ik als een voordeel ervaar. Maritieme elementen overheersen, met een mooie toets van ansjovis gevolgd door oestersap en houtskool. Het zoetje doet me denken aan appelsien en gestoofde peren. Dit is wederom erg aangenaam.

Op smaak leunt deze erg aan bij de Talisker 10, maar hij is iets ‘donkerder’ als u begrijpt wat ik bedoel. Iets meer karamel, woodsmoke en okkernoten. Peren, appels en mango in een stoofpotje, besprenkeld met flink wat zeezout en verkoold hout heeft hem wat warmte bovenop. Aangenaam.

De afdronk is wat zoeter dan de neus en smaak deden vermoeden, wat wederom een voordeel is.

Lekker! Aanrader! Bedankt voor het sample, Benny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker 10 Year Old, OB 2021
Kleur: goud
ABV: 45.8%

Klassieker

Sinds de komst van Torabhaig kan Talisker zich niet langer ‘The Only Distillery on Skye’ noemen. Dus vernieuwden ze de verpakking en zijn nu ‘The Oldest Distillery on Skye’. Eens benieuw of deze nieuwe batch nog altijd zo’n prachtige malt oplevert.

Ja… die neus is nog steeds absoluut geweldig: peper, zout en turf met een mooie toets van oestersap en citrusfruit, onrijpe banaan en een bonfire op het strand. Kanjer van een klassieker, toch?

Zijdezacht op de tong, hout en appelsien vooraan, onmiddellijk gevolgd door een flinke opstoot van de peper. Dan verschijnt het typische ziltje dat onmiddellijk wordt weggeduwd door zoetigheid. Rode appels, citrusfruit, lekker helder en toegankelijk, maar wel erg typisch voor het huis. Zo hoort het!

De finish tovert een gelukzalige glimlach op mijn tronie: dit is thuiskomen.

Al jaar en dag is de Talisker 10 ongenaakbaar lekker en betaalbaar en bijgevolg een must-have in elke whisky kast. Dankjewel voor het sample, Pat!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 25 Year Old 1996/2021 Wilson & Morgan, Sherry Finish Oloroso #1819-20, 504 bts
Kleur: vol goud
ABV: 52.1%

Kaneel, Kruidnagel, Saffraan

Nog een Ben Nevis 1996… maar goed, deze keer wel een ander vattype. Gefinished op een oloroso sherryvat, dat gaat toch een ander smaakprofiel geven dan al het heerlijke geweld dat ik net proefde op bourbon hogsheads. Gebotteld door het Italiaanse Wilson & Morgan na een kwarteeuw rijping. Dat leverde nog 504 flessen op vatsterkte op.

U kan dit onmogelijk weten, maar vanaf het moment dat ik mijn neus in het glas stop, verschijnt er een ongedwongen maar bijzonder brede glimlach op mijn tronie. Bloedappelsien, ingedikte cola, kruisbessen, meloen, rode vetersnoep, Café Noir koekjes… het schijnt allemaal op deze uitstekende neus. Na enkele ogenblikken wordt dit opgesmukt met acacia honing, saffraan en melkchocolade van Cadbury’s. Hemels.

Op de tong wordt dat feestje dubbel en dik verder gezet. Mooie kruidigheid die de mond helemaal warm maakt: kaneel, kruidnagel, saffraan, gember en zoethout. De chocolade keert weer, aangevuld met appelsienmarmelade, Tunesische vijgenconfituur en wederom die cola-achtige toets. Een tikkeltje snoeperig, wat me heel er aanstaat. En neen, hij behoeft hoegenaamd geen water.

Pas in de finish – die overigens lang en bevredigend is – verschijnt er een bittertje en wordt hij licht drogend.

Wat een fantastisch complexe Ben Nevis. Weliswaar zo’n 350 EUR. Bedankt, Manny!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-04-2023

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 24 Year Old 1996/2021, Wu Dram Clan, Hogshead #1408, 290 bts
Kleur: goud
ABV: 45.6%

Churros

Ik val in herhaling, maar… nog een Ben Nevis 1996? Ja, allemaal zustervaten die destijds door een broker werden opgekocht en nu langzaam maar allemaal op ons worden losgelaten. We kunnen er alleen maar blij om zijn. Deze werd voor de Wu Dram Clan gebotteld na 24 lange jaren op een hogshead. Ook deze komt uit het lot waar ook The Whisky Jury zijn vaatjes van op de kop kon tikken. Kan dus niet slecht zijn.

OMFG… vergeef me deze uitdrukking, maar dit is gewoon absoluut geweldig. Niet minder dan 15 minuten kon ik me entertainen met deze fantastische neus. Kumquats, passievrucht, mango, churros (!), gesuikerde appelsien- en citroenschillen, honing, zilverpoets, bijenwas. Waxy en fruitig is het minste wat je hiervan kan zeggen. Maar dan wel van de hoogste orde!

Smaakbommetje! Al het goede van de neus keert weer, maar dan gewikkeld in een waxy jasje en opgesmukt met zonnebloemen, kiezels en een zacht bittertje van het hout. Perfecte balans. Uitstekend mondgevoel en prima sterkte. Deze malt komt op de tong volledig tot zijn recht.

In de heerlijk lange en bijzonder fruitige afdronk verschijnt nog iets van menthol, wat hem een frisse uppercut geeft alvorens licht drogend te sterven.

Ja, deze malt bewijst opnieuw dat Ben Nevis 1996 een vintage is die in de geschiedenisboeken zal prijken als legendarisch. Dikke merci, Joren! Ik ben bang dat dit de lekkerste Ben Nevis is die ik ooit geproefd heb. Ben gauw gaan kijken of ik hem nog ergens kon vinden, maar dat lukte me niet onder de 700 EUR. Da’s dan weer te veel van het goede. Het is geen Auchentoshan, hé!

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-04-2023

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 23 Year Old 1996/2020 The Single Malts of Scotland, Elixir Distillers, Hogshead #1641, 280 bts
Kleur: goud
ABV: 48.9%

Schitterend

Nog een Ben Nevis uit 1996? Dat kan niet slecht zijn, toch? Deze keer gebotteld door Elixir Distillers onder hun bekende label ‘The Single Malts of Scotland’. Aan de slag!

Zalige neus! Waxy op banaan, amandelspijs, zilverpoets, mango en perziksnoepjes. Ook een mooie herbale toets.

Fruitig en gepeperd, dat is de smaak in een notendop. Agrum, papaya, ananas, perzik. Superman logos (de snoep). Iets mineraals, ook, alsof ik kiezeltjes in de mond heb. Perfecte sterkte, hoor. Dit is schitterend.

De finish is lang, warmend, fruitig en bitterzoet. Prima balans.

Deze zou in de portfolio van The Whisky Jury niet misstaan. Thx for the sample swap, Tobi!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-04-2023

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 22 Year Old 1996/2019, Caora, Refill Hogshead #1381, 321 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50.7%

Schaap

Ik beken, ik had eerder nog niet van Caora gehoord. Het is een onafhankelijk bottelaar uit Zwitserland. Via mijn Hollandse gabber Marcel kon ik aan een sample komen. Ik ben benieuwd, maar aangezien het Ben Nevis 1996 is, ben ik er bijzonder gerust op. Dit is immers vat 1381, dus uit dezelfde reeks als veel van die uitstekende Ben Nevis vaatjes die The Whisky Jury al gebotteld heeft (1315, 1349, 1372, 1473…).

Ja, hoor, deze is wederom bijzonder fruitig en bijna tropisch op banaan, ananas, perzik, mango en meer van dat, maar niet zozeer waxy dan wel boterachtig. Ik heb vanille en boerenboter op de neus en ik moet zeggen… dat werkt ook heel erg goed! Vreemd genoeg krijg ik op de achtergrond ook iets van… groene olijven! Make no mistake, het stoort allerminst. Integendeel. Complexe neus!

Mooi olieachtig. Nu meer tropisch fruit maar ook een heerlijke toets van de eik. Niet zozeer tannine dan wel vermolmd hout (ja, dat is géén offnote). Een zacht bittertje als van grapefruit en limoen geeft perfect tegengas aan de zoete ananas en mango. Een zacht pepertje zorgt nog voor een prima balans. Dit is uitstekend, alweer.

De afdronk is middellang, zacht kruidig en snoeperig zoet met een mooi bittertje op het eind.

Caora is Keltisch voor schaap… Geen idee of er veel schapen rondlopen in Zwitserland, noch wat de link is, maar wou u dit weetje niet onthouden. Dankjewel, Marcel, voor dit heerlijke sample.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-04-2023

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 10 Year Old, OB 2021
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Excellent Spul

Dit is de entry level malt van de Ben Nevis distilleerderij, maar wel al meer dan twee decennia geleden gebotteld. Helaas ondertussen flink duur geworden, want Ben Nevis is in de afgelopen 5 jaar enorm in populariteit gestegen. Onafhankelijke bottelaars zijn hier ongetwijfeld mede verantwoordelijk voor. Anderzijds krijgt de Ben Nevis malt eindelijk de erkenning die hij eigenlijk verdient.

Goh, ja, die neus is gewoon een prachtig fruitmandje. Erg zoet en aantrekkelijk met honing en ananas, perzik en mango. Erg rond, mooi gebalanceerd en compleet foutloos. Wie dit ruikt en zegt dat het niet lekker is, liegt. Punt.

Prima body, goeie sterkte en meteen weer bijzonder fruitig. Hier steekt het hout wel een tikkeltje stokken in de wielen door wat te domineren. Het zorgt enerzijds voor een mooi kruidigheid (zonder te overdrijven), maar ook een iets te drogend element wat een beetje afbreuk doet aan de fruitigheid. Gelukkig blijft alles wel binnen de perken en is dit nog steeds erg lekker en toegankelijk.

De afdronk begint zoet, maar krijgt dan toch een zacht bittertje van het hout.

Voor een instapper is dit gewoonweg excellent spul. Thx for the sample, Tobi!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-04-2023

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 9 Year Old 2012 Cadenhead’s Warehouse
Kleur: amber
ABV: 56.7%

Caramel Macchiato

Dit is weer zo’n Ben Nevis waarvan het helemaal niet zeker is of hij gebotteld zal worden of misschien zelfs reeds gebotteld is. Het was een cask sample dat werd gepresenteerd door Cameron tijdens een masterclass op het Spirits in the Sky whisky festival afgelopen jaar.

De neus opent met een heleboel donkere toetsen, wat doet vermoeden dat dit een sherryvat moet geweest zijn. Kersen, appelsienschillen, pruimen en vijgen, maar ook een toets van chicorei en een Caramel Macchiato. Iets umami wat me aan rosbief doet denken. Nog wat gember en anijs. Dit is goed, zeg! Met water krijgt het hout iets meer vrij spel.

Mondvullend en onmiddellijk pikant. Denk chili en zwarte peper. Dat wordt gevolgd door een handjevol walnoten en wat donker fruit. Maar hij is een pak minder fruitig dan op de neus. Wat gezouten karamel en bittere koffie verschijnen. Misschien moet hier wat water bij? Verdund geeft hij meer zoetigheid prijs, wat ik een voordeel vind. De peper wordt dan wat verzacht en het hout is minder luid. Een toets van cola verschijnt op de achtergrond.

In de lange afdronk krijg ik vooral bittere chocolade en wat peper. Met wat water komt daar iets van karamel en honing aan te pas, maar hij blijft scherp tot het allerlaatste moment.

Een jong beestje van Ben Nevis dat flink wat sherryinvloeden van het vat te verduren kreeg.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-04-2023

Distilleerderij: Tullibardine
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Tullibardine 7 Year Old 2015 Mobsters on Mopeds, Klubb23 2022, Pedro Ximénez hogshead, 60 bts
Kleur: vol goud
ABV: 53.8%

Motocompo

Ah, daar is Klubb23 weer met zo’n leuke Mobsters on Mopeds release – de 14^e al! – waarbij telkens een motorfiets op het label wordt weergegeven. Deze keer is dat een ‘folding moped’ uit de 1980s van Motocompo met een blonde deerne die me aan Olivia Newton-John uit dezelfde periode doet denken. De inhoud van de fles is een jonge Tullibardine die op een PX hogshead rijpte, amper 7 jaar oud. Er werden 60 flessen van gelanceerd, waarvan fles 60/60 wederom in mijn verzameling verdween.

De neus doet me onmiddellijk aan een zonnige herfstdag denken. Koekjesdeeg, dennenappels, onrijpe banaan, hars, boomschors en wat anijs. Er zit ook een frisse toets in die me wat aan menthol herinnert.

Mooi olieachtige structuur. Hij komt verrassend zacht binnen voor zijn ABV. Munt en melkchocolade worden aangevuld met pruimtabak, mokka, rijpe banaan, flink wat houtkruiden en cederhout. Midpalate wordt hij erg kruidig, maar blijft wel mooi in balans.

De afdronk is lang, rond, kruidig en bevredigend. Café Noir koekjes op het sterfbed.

Erg smaakvolle en zelfs complexe jonge Tulli.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tullibardine
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Tullibardine Independent UA, Whisky UA 2022, 1st Fill Chateau Margaux, 348 bts
Kleur: brons
ABV: 46%

Oekraïne

Er lijkt voorlopig helaas geen einde te komen aan de oorlog in Oekraïne. Whisky UA, onafhankelijk bottelaar uit het getroffen land, bottelde deze NAS Tullibardine ter ere van de onafhankelijkheid van het land. De malt rijpte op first fill wijnvaten van Chateau Margaux.

Dat merk je meteen op de neus, die een tikkeltje vuil blijkt. Rood fruit, maar ook rauwe steak en een flink florale toets. Ik moet bekennen dat ik hier niet onmiddellijk kapot van ben.

Hij maakt gelukkig veel goed op smaak. Enerzijds zoet als van honing en rood fruit, anderzijds een mooi zuurtje van de wijn, zonder dat het gaat overheersen, wat zorgt voor een mooie balans. De tannine begint midpalate wel wat luid te worden, waardoor hij ook flink droog trekt. De alcohol is ook relatief prikkelend, ondanks het eerder bescheiden ABV. De kruiden maken hem warm tot zelfs pikant. Denk kruidnagel, kardemom en staartpeper.

De finish is relatief lang, begint zoet en eindigt droog en kruidig.

Een beetje te fel en te droog om echt goed te zijn.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cragganmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cragganmore,  26 Year Old 1993/2019 The Octave – Cask Strength, Duncan Taylor, Sherry Octave Cask Finish #4220859, 83 bts
Kleur: mahonie
ABV: 53.6%

Cola

The Octave is een reeks malts van Duncan Taylor waarin ze whisky bottelen die in een Octave – een klein vat – werden gefinished. In dit geval is dat een 26-jarige Cragganmore die werd gefinished op een sherryvaatje. Slechts 83 flessen – op vatsterkte – werden gelanceerd in 2019.

De neus is heerlijke donkerzoet met alle toeters en bellen die je van een diepe sherry mag verwachten: rozijnen, pruimen, vijgen, cacao, rosbief, pijptabak… en het is overheerlijk… maar… het DNA van Cragganmore is totaal onherkenbaar. Dat hoeft geen probleem te zijn, natuurlijk. Dat weet ik wel, maar dit kon dan net zo goed een Kavalan Solist geweest zijn, als u begrijpt wat ik bedoel.

Geweldige body. Lekker olieachtig. Onmiddellijk mierzoet, maar ook spicy en drogend. Pruimensap, confituur van vijgen, koffiegruis, pruimtabak, bloedworst, kandijsiroop, colaflesjes (de snoep, uiteraard) besprenkeld met kardemom, kruidnagel en zelfs wat oregano. Een absolute smaakbom, zeker weten.

De finish is bijzonder lang en snoeperig en dan lichtjes drogend en doet vooral denken aan het colaflesjes snoepgoed.

Zalige whisky, zeker weten. Maar ik kan niet zeggen dat ik een Cragganmore aan het proeven ben. Tegenwoordig betaal je zo’n 400 tot 500 EUR voor deze fles. Ouch. Thx, Benny!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cragganmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cragganmore 40 Year Old 1966/2006 Secret Stills, Gordon & Macphail, Sherry Hogsheads 1204+1449+1452, 600 bts
Kleur: vol goud
ABV: 45%

Subtiel Sensationeel

Secret Stills is een reeks bottelingen van Gordon & Macphail waarin de distilleerderij niet wordt genoemd, maar het is een publiek geheim dat dit een Cragganmore is. Sterker nog, het is een vatting van 3 sherry hogsheads die in 1966 te slapen werden gelegd en na 4 decennia rijping werden gehuwd om deze 40-jarige in een oplage van 600 flessen te lanceren. Vandaag de dag is de fles zo goed als onvindbaar, maar belangrijker: onbetaalbaar geworden.

Oh, bijzonder! Een karrenvracht an helder geel fruit en honing. Kweepeer, Seville appelsienen, bijenwas en limoen. Flink floraal, ook. Witte en gele bloemen (sorry, verder kom ik niet). Iets van wit brood en een zacht streepje woodsmoke. Amandelnoten en het sap van een groene tak. Wat anijs en zoethout. Een toets van roestend ijzer. Maar echt goed. Houdt het midden tussen subtiel en fragiel.

Fluweelzacht! Hij streelt de tong. Niet krachtig, maar zeker ook niet zwak. Heeft iets industrieels, opnieuw. Het ijzer keert weer, alsof ik hem uit blik geschonken heb. Iets van gedroogde bloemen. Gele potpourri. Dan keert het zoete, sappige fruit weer, aangevuld met een mooie kruidigheid. Denk peper, karwij en anijszaad. Erg lekker!

De finish legt de nadruk op de Seville appelsienen en iets wat ik niet anders kan omschrijven dan het likken van een leisteen (don’t ask).

Sensationeel lekkere Cragganmore. Wellicht de lekkerste die ik al proefde. Dankjewel, Manny!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cragganmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cragganmore 1976/1993 Connoisseurs Choice, Gordon & Macphail
Kleur: amber
ABV: 40%

Glans

Cragganmore is Keltisch voor ‘grote rots’ en ligt in Ballindaloch, Banffshire, het hartje van de Speyside.  Ze werd opgericht door John Smith, de zoon van de bekende George Smith, oprichter van de Glenlivet Distillery. Het aantal officiële releases kan je op één spreekwoordelijke hand tellen, maar bij de onafhankelijke bottelaars kan je hem relatief makkelijk vinden. Wij stappen even in een tijdmachine en reizen terug naar 30 jaar geleden, toen deze – gedistilleerd in 1976 – op de markt werd gebracht door één van Schotland’s oudste bottelaars.

Ananas op de BBQ, vers geboend leder, walnoten, vanille, droge sherry, mandarijntjes en perzik uit blik… heel expressief en aromatisch. Bijzonder lekkere neus.

De body is wat aan de lichte kant, maar onmiddellijk offreert de malt een old school karakter met mandarijntjes, gepolijst hout (teak!), honing, toffee en appelsienschillen. Verrassend kruidig op kaneel en kardemom. Midpalate krijg ik iets van fruitthee en kastanjes.

De finish is helaas wat aan de korte kant. De malt lijkt snel gewicht te verliezen, als u begrijpt wat ik bedoel. Op het sterfbed zijn het ananas en kastanjes die de lakens delen.

Ik beken dat ik bang was dat hij al wat van glans zou verloren hebben na zo’n dertig jaar op fles, maar dat is allerminst het geval. Wat een heerlijke Cragganmore van een voorbijgegane periode. Liquid history!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Undisclosed
Regio: Caribbean
Fles: Interludium Rum, Batch 04, Galant Mary, 50 bts
Kleur: vol goud
ABV: 43.2%

Galant Mary

De zomer komt er weer aan en dan staan Mark & Manny op de eerste rij om jullie weer te verleiden met een lekker malternative. Voor de vierde en laatste keer wordt dat een rum, die we Galant Mary doopten. Een goeie verstaander weet daarbij welke rum hier aan de basis ligt, maar we gingen toch nog een stapje verder en smukten hem op met twee rums uit Jamaica om hem nog net dat extra laagje funkiness mee te geven. Het resultaat? Een elegante rum met een hoek af.

Verrassend frisse neus op grapefruit en mokatine bonbons. Hint van koffie met kandijsiroop. Iets van citroengras. Maar wel met een zachte, funky toets, waardoor de rum niet alleen elegant, maar ook ietwat speels overkomt.

Op smaak is hij bijna romig, lekker zoet en kruidig op citrustoetsen, rozijntjes en vijgen, maar wel met een mooie dosis kruidnagel en saffraan. Koffie keert weer, alsook de zacht, zij het toch al wat meer uitgesproken funkiness van de Jamaicaanse rum in de mix. Ik beken dat dit bijzonder gevaarlijk vlot naar binnen kapt.De afdronk is dartel en zoet, alsof onze galante Mary in een zomerjurk over het strand flaneert.

Heerlijk zomerse rum die, ondanks het bescheiden ABV, stevig binnenkomt.

Interludium rum cocktail : ‘Galant Mary on the Merry-Go-Round’

Onze galante Mary mag een keertje uit de bol. Vul een tumblerglas met ijs en giet er 4cl van de Interludium Rum over. Voeg er nu 2cl Cucielo Rosso Torino vermouth aan toe en roer zachtjes gedurende tien seconden. Pak een blikje Gini Lemon en top je glas af. Garneer met een partje limoen en geniet!

Yup. De zomer mag nog lang duren!

Geproefd door Mark Dermul op 03-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).