WhivieBlog

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores The Casks of Lindores – Bourbon, OB 2021, 11.000 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 49.4%

Potentieel

Eind 2021 verscheen nog een nieuwe release van Lindores die exclusief op bourbonvaten was gerijpt. Herinner u dat de eerste release een mix was van bourbon-, sherry en wijnvaten. Dus we mogen ons hier toch aan een heel andere whisky verwachten, me dunkt. Niet minder dan 11.000 flessen werden gelanceerd aan een erg vriendelijke prijs. Ik moet wel zeggen dat hij erg bleek is.

De neus offreert kokos, vanille bij de vleet en witte chocolade met gepofte rijst. Yup: Galak Popri, dus. Daarnaast ook iets wat me aan gist doet denken, wat zijn jonge leeftijd verraadt. Tot slot nog wat boerenboter.

De body is aan de lichte kant en toch komt hij wat alcoholisch binnen. Tja, die heeft onvoldoende tijd gehad om te integreren, me dunkt. Vanille, onrijpe ananas, het vlees van een kokosnoot. Hint van limoensap. Desalniettemin een aangename ‘wegdrinker’. De jonge leeftijd speelt deze toch wel wat parten.

De finish is middellang en zoet. Wat witte peper op het sterfbed.

Ideaal als aperitief, zeg maar. Dat gezegd zijnde is het potentieel onmiskenbaar. Wacht tot deze 10 jaar is, dan gaan we nog wat meemaken, denk ik.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores MCDXCIV, OB 2021, Bourbon, Sherry & Wine Barrique, 40.000 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46%

40.000

Afgelopen zomer verscheen de langverwachte eerste release van deze nieuwe Lowland distilleerderij (althans degene die voor het grote publiek beschikbaar werd gemaakt). Ik beken dat ik niet zo goed weet wat het verschil is met deze release die op hetzelfde moment verscheen onder de noemer ‘Lindores Abbey Single Malt Scotch MCDXCIV’, want de compositie is dezelfde, het alcoholpercentage is hetzelfde… Toch maar eens even H2H zetten.

Op de neus is het erg gelijkaardig: zoet en snoeperig. Granny Smith appels in de pan, hazelnoten en kiwi. Deze is net iets minder zoet maar hij ruikt tevens iets meer naar gist zonder te storen.

Lekker olieachtig, zoet en snoeperig net als zijn broertje. Erg fruitig op banaan, peer, appel en wat kruidigheid te danken aan het wijnvat in de mix. Karamel en toffee verschijnen ook hier. Dit is ook lekker, maar hij haalt het niveau van de Commemorative First Release net niet. Kieper hier nog een lepel bruine suiker in en we hebben een identieke tweeling. Maar die suiker ontbreekt, dus.

Eerder korte, zoete en zacht kruidige afdronk.

Hij heeft nog een weg af te leggen, maar het potentieel is duidelijk. Het enige verschil dat ik kan detecteren is… het label (en de oplage, natuurlijk, van deze zijn er 40.000 gebotteld). Afgezien daarvan zijn het mijn inziens quasi identieke whiskies. Wel, niet helemaal, maar close enough. Deze is iets minder rond, iets minder zoet. Maar aangezien ze allebei erg vriendelijk geprijsd zijn, stoort het niet dat ze zo erg op elkaar lijken. Ze krijgen zelfs dezelfde score.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores Commemorative First Release, OB 2021, Bourbon, Sherry & Wine Barrique, 12.500 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46%

12.500

Vorige zomer verscheen de langverwachte eerste release van deze nieuwe Lowland distilleerderij (althans degene die voor het grote publiek beschikbaar werd gemaakt). Ik beken dat ik niet zo goed weet wat het verschil is met die andere release die op hetzelfde moment verscheen onder de noemer ‘Lindores Abbey Single Malt Scotch MCDXCIV’, want de compositie is dezelfde, het alcoholpercentage is hetzelfde… Toch maar eens even H2H zetten.

De neus is aangenaam zoet, een tikkeltje snoeperig en jong. Maar op een goeie manier. Zoals ik dat graag heb. Flink wat esters zie zich vertalen naar Granny Smith appels in de pan en flink wat vanille. Iets van hazelnoten. Zachte toets van gist, maar allerminst storend. Kruisbessen, kiwi, lychee.

Lekker olieachtig, zoet en snoeperig opnieuw. Ik moet even aan champagne denken, echt waar. Maar dan zonder de bubbels. Banaan, peer, appel en wat kruidigheid die ik aan het wijnvat toewijs. Karamel en toffee verschijnen. Dit is best lekker, hoor.

De afdronk is redelijk kort, het is waar, maar niks mis mee.

Prima jongeling. Het enige verschil dat ik kan detecteren is… het label (en de oplage natuurlijk, van deze zijn er 12.500 gebotteld). Afgezien daarvan zijn het mijn inziens identieke whiskies. Nou, nee, niet helemaal. Deze is net iets lekkerder dan de algemene release. Maar aangezien ze allebei erg vriendelijk geprijsd zijn, stoort het niet dat ze zo gelijk lopen.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 9 Year Old 2008/2018, Single Cask Bottling Batch 15, Port Pipe #2048, 858 bts
Kleur: brons
ABV: 61.7%

Ribbetjes

Jarenlang lanceerde BenRiach elk jaar een zogenaamde ‘Batch’ van single cask bottelingen. In 2018 waren ze al aan hun 15^e batch toe en deze 9-jarige verscheen daarin. Het betreft een geturfde spirit die net geen tien jaar op een port pipe gerijpt heeft. Het alcoholpercentage bewijst dat de engelen niet altijd even gulzig zijn.

Yup: porto en turf. De neus barst van rood fruit en een heerlijke Serrano ham. Zoet, umami en zilt tegelijkertijd. Daarnaast nog iets metalig en iets van pijptabak en een vreemde toets waar ik even aan moet wennen. Ik kan het niet anders omschrijven dan planten rond een stilstaande plas in volle zon. Penetrant, eerlijk gezegd. Maar… het werkt wel. Een theelepeltje water maakt dat die vreemde geur plaatsmaakt voor flink wat zoetigheid, wat ik in dit geval een pak aangenamer vind.

Hola! Da’s een trap tegen de tanden! Ik voel deze slok mijn slokdarm schroeien! Nadat de brand in mijn mond een beetje geblust is, krijg ik vooral rode bessen, frambozen en turf met een mooie rookontwikkeling, maar weinig meer. Te heet. Hier moet water bij. Dan wordt hij een pak toegankelijker (doh!) en vooral ook fruitiger. De umami toets wordt dan vervangen door één en al fruitigheid. En de malt wordt bovendien een tikkeltje romig. Dit staat me erg aan.

Puur is de afdronk warm en kruidig, maar niet bepaald lang, eerlijk gezegd. Verdund, daarentegen, is hij wel lang, warm, zoet, kruidig en licht drogend. Ribbetjes op de BBQ op het sterfbed – hoera!

Wow, een flink bom, maar deze is (voor mij) niet doenbaar zonder water. Dikke merci, Ivan!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 11 Year Old 2008/2019 Malts of Scotland, Sherry Hogshead MoS#19023, 286 bts
Kleur: koper
ABV: 53.9%

Zippo

Ik beken, het was al even geleden dat ik nog eens een release van de bekende Duitse bottelaar Malts of Scotland aan de lippen had gezet. Dit is een jonge BenRiach uit 2008 die op een sherry vat gerijpt heeft. Na 11 jaar leverde dat bijna 300 flessen op vatsterkte op.

De neus is erg aromatisch en zelfs een tikkeltje waxy. Ik ruik geparfumeerde kaarsen, bruine suiker, verse abrikozen en gedroogde perziken. Karamel en gekonfijte appelsienen. Daarnaast nog wat toetsen van de eik, in de vorm van woodsmoke en kruiden. Helemaal weggestopt – en da’s maar goed ook – zit een kleine hint van sulfer, alsof iemand achteraan in de klas met zijn Zippo zit te spelen.

Romige body. Meteen erg kruidig. Kruidnagel, kaneel, gember en zwarte peper. Karamel en bruine suiker komen eerst, gevolgd door abrikozen en perziken. Flink pikant, hoor. De alcohol laat zich goed voelen. Rozijnen en pomelo komen het feestje vervoegen. Erg rijk en volmondig, deze BenRiach.

Terwijl de kruiden stilletjes aan uitdoven, krijg ik typische sherrytoetsen in de vorm van gedroogd fruit, aangevuld met wat hazelnoten en een hint van banaan – deze finish is erg lang!

Uitstekend. Dankjewel, Manny!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 14 Year Old 2008/2022 Art Malts, Bourbon Cask, 36 bts
Kleur: koper
ABV: 54.2%

Verre Van Alledaags

Art Malts, aka mijn goeie vriend Steven Ver Eecke, doet het weer… ocharme 36 flesjes van deze 14-jarige BenRiach zagen het levenslicht. En moet je dat kleurtje eens zien! Hij is nochtans van een bourbonvat afkomstig. Straf hé? Ik mocht hem in avant-première proeven op het gezellig festival When Whisky Meats BBQ. Ik was er als de kippen bij om hem te bestellen. Geniet even mee!

Pruimtabak, beef jerky, jelly beans, wine gums, gekonfijte ananas, warme aardbeienjam, rabarber, zoethout en BBQ-saus. Dat alles gepresenteerd op een plankje van balsahout. Da’s de neus van deze BenRiach in een notendop. Verre van alledaags, maar wat een heerlijke neus!

Lekker volmondig, bijna stroperig en onmiddellijk mierzoet en erg kruidig. Karamel, toffee, abrikozenconfituur besprenkeld met kruidnagel en een beetje chili pepers. Het hout doet ook zijn duit in het zakje door hem wat drogend te maken en een licht bittertje toe te voegen om al die heerlijke zoetigheid wat tegengas te geven.

De afdronk is lang, warm, kruidig en zacht drogend.

Een bommetje, hoor. Ik ben maar wat blij dat ik 2 van die 36 flesjes kon bemachtigen. Is zijn prijskaartje van 140 EUR dubbel en dwars waard!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 7 Year Old 2013/2021 Barrel Selection Wilson & Morgan, First Fill PX Sherry Butts Finish #131-133, 2.018 bts
Kleur: goud
ABV: 46%

Umami

De in 1992 opgerichte bottelaar met Italiaanse roots Wilson & Morgan heeft een palmares van hier tot in… Venetië? Hun Barrel Selection is sinds 2000 wereldwijd verkrijgbaar. In mijn glas zit een malt die afkomstig is van een vatting van 3 vaten, wat het grote aantal flessen verklaart. Een first fill PX sherry butts finish van 12 maanden betekent ongetwijfeld dat ik me aan flink wat zoetigheid mag verwachten.

Ik wordt wat dat betreft niet teleurgesteld. Een karrenvracht aan karamel en toffee met een zachte kruidigheid, maar op de achtergrond ook wel wat umami toetsen. Denk bouillon en zelfs wat pruimtabak.

Tikkeltje waxy op de tong, maar wel verrassend zacht. De kruidigheid van de neus is minder uitgesproken in de mond. Herbale en umami toetsen komen eerst en worden dan pas vervoegd – en overstemd – door de gulle zoetigheid. Prima verderzetting van de neus.

De afdronk is lang en pittig. Houdt de mond lekker warm tot het eind en maakt hem dan wat droog.

Prima BenRiach, zeker de leeftijd indachtig. Strafste van al: nog geen 50 EUR! Dankjewel, Manny

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Laurichesse
Regio: Frankrijk
Fles: Laurichesse Hommage Füt 301, Grande Champagne, 388 bts
Kleur: koper
ABV: 45%

Appelsien

Enkele maanden geleden werden we hartelijk verwelkomd bij Pieter Knapen in zijn prachtige cognac beleveniswinkel te Hasselt. We proefden er de ene na de andere zalige cognac, maar deze stond ons zodanig aan, dat we hem meteen mee naar huis pakten (evenals vat 104, maar die fles hebben we nog niet opengemaakt). Olivier en Lea Laurichesse richtten hun merk pas op in 2018, maar deze cognac werd gedistilleerd in de 1970s door vader Guy, die zelf druiven verbouwde en zijn vaten te slapen legde op het domein in Segonzac. Daarom ook dat er op het label trots prijkt (in het Frans, welteverstaan): ‘Gedistilleerd door de vader, onthuld door de zoon’. Vat 301 leverde 388 flessen op 45% op. Ja, dit is vatsterkte. De cognac is vlotjes meer dan 40 jaar oud. Het exacte jaartal weten zelfs Olivier en Lea niet, want ze ontdekten de vaten nog maar pas in een kelder van het domein. Spannend.

Heldere, aromatische neus met de nadruk op gekonfijte appelsienen, aangevuld met appelsienzeste en zelfs wat licht bittere appelsienmarmelade. Ik had nooit eerder een cognac waarin dit oranje fruit zo domineerde, maar sta me toe daar onmiddellijk aan toe te voegen dat ik het geweldig vind. Dat wordt mooi aangevuld met iets van vanille en een prachtige panoplie aan zachte kruiden. Wat cederhoud dat net gezaagd werd in het atelier.

Het zal u niet verbazen dat de appelsien ook op de tong domineert en wederom lekker kruidig is. Kruidnagel, saffraan, kaneel, zwarte peper. Ik hap even naar adem. Deze cognac is zo mondvullend en elegant tegelijkertijd met een prachtige structuur die mijn smaakpapillen echt verwent. Verrassend fris voor zijn leeftijd, hoor. Midpalate verschijnt een toets die ik enkel maar kan omschrijven als mijn favoriete snoepje: orangettes. Maar dan van de kwaliteit die Marjam thuis maakt, niet uit de snoepfabriek. Een zacht bittertje maakt zich meester van mijn smaakpapillen. Dit is uitstekend.

De Afdronk – de hoofdletter is géén typo – is zacht bitter en aangenaam lang. Da’s ongetwijfeld het vat dat zijn stempel drukt uit dank dat dit prachtige vloeibare goud zo lang op bezoek kwam.

Bij Malternative Belgium kan je  dit snoepje voor 160 EUR aanschaffen. Ik kan hem van harte aanbevelen! Grappig detail – ons label vermeldt nog ‘Hommage’, maar sinds kort werd de reeks van nieuwe labels voorzien met ‘Le Chai de Mon Père’, oftewel ‘De Kelder van Mijn Vader’. Ik denk niet dat ik die andere fles nog lang dicht zal laten. Dit is helemaal mijn ding.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 25 Year Old 1996/2021, Liquid Treasures ‘Retro’, Hogshead, 246 bts
Kleur: stro
ABV: 45.6%

Vlierbloesem

Een BenRiach van een kwarteeuw oud, da’s iets waar ik me graag even aan zet. Liquid Treasures bottelde deze in hun zogenaamde ‘Retro Series’, met bijpassend retro label. Het betreft een single hogshead dat 246 flessen opleverde, weliswaar teruggevallen (of teruggebracht?) naar 45.6%.

Lichte en zomerse neus op allerhande geel fruit met een karrenvracht aan vanille, enkele boterbloempjes, vlierbloesems en citrusvruchten, maar tegelijkertijd ook een prettige toets van menthol en helemaal op de achtergrond zelfs een hint van turf. Fris!

De body is aan de lichte kant. Op smaak is hij nog zoeter dan op de neus. En bijzonder snoeperig. Dit doet me aan zuurtjes denken, gemixt met Haribo beertjes. Vanille bij de vleet, maar ook citroen- en vlierbloesemsap. Complex is dit niet, maar saai evenmin. Je moet er gewoon je tijd voor nemen. Er is voldoende aan de gang.

De afdronk is wat aan de korte kant, blijft snoeperig zoet (en gaat nu stilaan toch een beetje over de top) en zacht gekruid.

Ideale zomerdram. Pakweg 230 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-07-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Art Malts, aka mijn goeie vriend Steven Ver Eecke, doet het weer… ocharme 36 flesjes van deze 14-jarige BenRiach zagen het levenslicht. En moet je dat kleurtje eens zien! Hij is nochtans van een bourbonvat afkomstig. Straf hé? Ik mocht hem in avant-première proeven op het gezellig festival When Whisky Meats BBQ. Ik was er als de kippen bij om hem te bestellen. Geniet even mee!

Bottelaar: Scotch Malt Whisky Society
Regio: Frankrijk
Fles: C5.2 Herbie goes bananas, Petit Champagne
Kleur: oud goud
ABV: 47.1%

Banaan

De Scotch Malt Whisky Society beperkt zich niet tot enkel Scotch. Naast andere types whisky (grain, Amerikaans en ga zo maar door) hebben ze ook al wat rum en cognac gebotteld. Dit is er zo eentje uit de Petit Champagne. Het huis is een goed bewaard geheim.

Da’s een speelse neus! Ik krijg marshmallows, mokatine, gestoofde peertjes en boterbloempjes. Wat licht gezouten boter en groene druiven met wat melkchocolade. Dit is geheel onverwacht en wat mij betreft nogal atypisch voor cognac. Maar het moet gezegd: ik vind het leuk!

Goed mondgevoel. En wederom atypisch voor cognac, me dunkt. Honing, banaan (ah, toch!), een karrenvracht aan vanillepudding en de schil van limoen. Wat tijgerbalsem en roze pompelmoes, walnoten en pomme d’amour. Wat is dat hier allemaal? Grappig, speels maar toch even wennen.

De afdronk, die best lang is, offreert nog meer walnoten en druiven. Best funky!

Wat een speelse cognac is me dat!? Herbie goes bananas is overigens de titel van een Disneyfilm uit 1980 met de Volkswagen Kever in de hoofdrol. Ik heb ‘m als kind nog gezien… in die optiek is de beschrijving van deze cognac best goed gekozen.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Distillerie Martinaud
Regio: Frankrijk
Fles: Martinaud XO Suprême, Grande Champagne
Kleur: brons
ABV: 40%

Chantillac

Martinaud is een cognachuis uit Chantillac (slechts 300 inwoners!) in het departement Charente uit het arrondissement Cognac. Van hun XO wordt gezegd dat het nectar betreft uit de Grande Champagne die teruggaat tot de jaren 1950, wat me erg sterk lijkt – wellicht een veralgemening over hun stocks. Immers, XO betekent ‘minstens 6 jaar gerijpt’, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat deze meer dan 70 jaar gerijpt heeft, want hij is te koop voor zo’n 100 EUR. Whatever. Ik scoorde een sample op het MEUG Rooftop Bar Festival.

Ik heb ‘m nog maar net geschonken of de ruimte vult zich al onmiddellijk met de heerlijke geur van overrijp en gekarameliseerd fruit en vers geboend leder. Een boeketje wilde bloemen. Mokatine en gebakken banaan. Wat mooi. Erg elegant!

De body is eerder licht, maar op smaak scoort hij goed. Mierzoet op parma violetjes met wat nootmuskaat. Gekonfijte pruim en wat rozijntjes. Zelfs een snoeperige hint van gummi bears, wat ik best kan appreciëren.

De afdronk is lang, donkerzoet en bevredigend.

Een heerlijke after-dinner cognac. Aanrader.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Grape of the Art
Regio: Frankrijk
Fles: Bas-Armagnac De Belair 27 Year Old 1993, 120 bts
Kleur: koper
ABV: 52.20%

Droge Kelder

Het gaat hard bij de Duitse jongens van Grape of the Art. Hun zesde release is zonet verschenen! En deze keer betreft het een Bas-Armagnac van het Domaine De Belair (soms ook De Bel-Air), eentje waar ik verdacht weinig info over terug kan vinden. Dit heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat deze producent uit Gascogne reeds is opgehouden met produceren. Dit vloeibare goud, gemaakt van de Baco druif – rijpte 27 jaar lang in een droge kelder. GotA kon 120 flessen bemachtigen (de rest van het vat ging blijkbaar naar de States).

De neus is verrassend… anders. Het begint eerder zuur. Denk ananas en physalis. Pas na enkele minuten ademen komt daar ook wat donker fruit aan te pas, een karrenvracht aan karamel en een hele reep melkchocolade. Floraal, ook. Wordt plots erg romig. Wat gekonfijte appelsienschillen en hazelnoten steken de kop op. Hoe langer hij in het glas vertoeft, hoe beter hij begint te ruiken, echt waar.

Hij is, ondanks de vatsterkte, zijdezacht, maar wel onmiddellijk flink kruidig. Denk nootmuskaat en kruidnagel, maar ook iets van munt. Dan volgen het donkerzoete, bijna obligate fruit, maar dat wordt hier wel netjes aangevuld een warme abrikozenconfituur en wat toetsen van espresso, chocolade en appelsienzeste. Heerlijk.

De afdronk is lang en bitterzoet op houtkruiden en appelsien.

Leuke, aparte Bas-Armagnac, maar om hier nog een fles van te pakken te krijgen… dat is een ander paar mouwen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Grape of the Art
Regio: Frankrijk
Fles: Armagnac-Ténarèze Séailles 32 Year Old 1988, 205 bts
Kleur: koper
ABV: 50%

Indrukwekkend

In maart van dit jaar proefde ik mijn eerste Armagnac-Ténarèze en dat beviel me toen bijzonder. Vandaag proef ik mijn tweede. Grappig genoeg betreft het er weer eentje van Séailles die, net als de eerste die ik proefde, gebotteld werd door het Duitse Grape of the Art. Deze werd in 1988 te slapen gelegd en in 2021 gebotteld op 50% (wat vatsterkte blijkt te zijn).

Hallo, kroket! Oké, zet u schrap. In willekeurige volgorde: perzik, abrikoos, amandelolie (!), pruim, rozijn, pruimtabak, kamille, jasmijn, bergamotolie, violetjes en demerara suiker! Uitstekende neus, hoor. Er zit zelfs slechts een hint van hout in. Machtig.

Zijdezacht op de tong. De reeks van de neus is ook hier vertegenwoordigd, doch nog verder aangevuld met flink wat houtkruiden (kruidnagel, saffraan en pepers) en mooie toetsen van tamme kastanje, melkchocolade en toffee. Indrukwekkend lekker en bijzonder elegant tegelijkertijd.

In de heerlijke lange afdronk moet het fruit langzaam maar zeker plaatsmaken voor een bittertje als van kastanjes en kamillethee.

Ténarèze… ik moet daar echt meer van proeven.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Domaine de la Tuilerie
Regio: Frankrijk
Fles: Bas-Armagnac Domaine de la Tuilerie 1974, b. 2017
Kleur: koper
ABV: 41%

Gascogne

Traditioneel stookt La Tuilerie haar eau-de-vie in december in een alambic armagnacais van Ortes, een toestel uit 1949. Zo’n 17u is nodig om één vat van 420 liter af te vullen. Die vaten werden trouwens uitsluitend met eik uit het bos van Gascogne gemaakt. In het glas zit een Bas-Armagnac van 43 jaar oud, gestookt in 1974 en gebotteld in 2017. Het betreft een jaargang die ze bij La Tuilerie niet meer voorradig hebben (hun oudste is momenteel van 1982), dus ik prijs me gelukkig dit nog te kunnen proeven. Het is nog maar mijn 5^e uit de regio Bas-Armagnac.

Heerlijk aromatische neus op zachte houttonen aangevuld met appelsien, pruimen en tabak. In de verte een toets van houtlijm, maar hij stoort allerminst. Groene thee, ahornsiroop, anijs. Mooi!

Licht olieachtig en meteen zacht drogend door de tannine, maar hij blijft voldoende zoet om te amuseren. Lekker pittig gekruid, dat zeker wel. Nootmuskaat, kruidnagel en zwarte peper. Ondanks verwoede pogingen van het fruit, zet het drogende effect zich flink door.

Dat zorgt er voor dat de afdronk net een tikkeltje te droog wordt en zelfs licht astringent.

Hij was heel erg goed begonnen, maar de invloed van het hout is er een beetje over.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: Distillerie Chartreuse
Regio: Frankrijk
Fles: Chartreuse Cuvée des Meilleurs Ouvriers de France Sommeliers
Kleur: geel
ABV: 45%

Favoriet

De Chartreuse Cuvée des MOFS is een speciale versie van de Chartreuse Jaune, ontstaan uit de samenwerking tussen de paters van Chartreuse en de Franse sommeliersgilde Meilleurs Ouvriers de France Sommeliers – kortweg MOFS. De sommeliers kregen de uitdaging een eigen stijl te creëren en dit zonder toegang te krijgen tot het eeuwenoude recept. Hij verscheen voor het eerst in 2008 en is iets minder zoet dan de klassieke Charteuse Jaune.

Zachte, doch prikkelende neus vol kruiden met gentiaan, peper en anijs op kop, gevolgd door munt en citroengras. Flink floraal. Houdt wat dat betreft het midden tussen de groene en gele likeur.

Deze is zo mogelijks nog stroperiger dan de twee klassiekers. Dit kan je bijna met een lepeltje eten. Heeft de viscositeit van een hoestsiroop.

Florale, kruidige, maar vooral honingzoete finish die erg lang blijft hangen.

Zoet en kruidig zoals beloofd en wederom perfect het midden tussen de twee – en wat dat betreft meteen mijn favoriet van de drie. Tja… er zal al het woord ‘meilleurs’ in de titel, hé…

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: Distillerie Chartreuse
Regio: Frankrijk
Fles: Chartreuse Jaune
Kleur: geel
ABV: 43%

Kartuizenklooster

Naast de populaire – maar toch niet zo makkelijk vast te krijgen – groene Chartreuse, bestaan er nog een aantal andere. Maar het ‘kleine’ broertje van de groene is zonder enige twijfel de gele, die voor het eerst gemaakt werd in 1838, du’s dik 70 jaar na de groene. De verschillen zitten niet zozeer in het gebruik van de verschillende botanicals (ook voor de gele worden dezelfde 130 planten, kruiden en specerijen gebruikt), maar wel in de verhouding van de botanicals en de rijpingstijd in de eikenhouten vaten. Deze gele zit op 43%. Wist-je-dat-je: Grande Chartreuse is het moederhuis en het allereerste klooster van de kartuizers, gesticht in 1084 op zo’n 20 kilometer ten noorden van Grenoble. De productie van deze likeur is hun belangrijkste bron van inkomsten. Trouwens, net als de groene Chartreuse is de gele absoluut niet bijgekleurd!

De neus is zacht, maar wel meteen lekker spicy. Kurkuma en steranijs worden aangevuld met honing en citrusfruit. Flink floraal en zoet. Lavendel en tijm. Ik krijg ook nog hints van boomschors en nootmuskaat. Doet heel even aan gin denken.

Stroperig mondgevoel met onmiddellijk de zoetigheid van honing en zelfs rietsuiker. Dit plakt geweldig aan de tanden, hoor. De florale toetsen en de kurkuma laten zich onmiddellijk opmerken. Dit gaat gevaarlijk vlot binnen.

De afdronk is mierzoet en floraal.

Ik vind dit absoluut heerlijk. Chartreuse wordt best gekoeld geserveerd (zo’n 12° C) of met een blokje ijs, maar kan ook een erg leuke toets geven aan menig cocktail. Doe maar eens een scheutje in je klassieke G&T of maak een Chartreuse Mule ter vervanging van de klassieke Moscow Mule. Heerlijk!

Chartreuse Episcopale

Het hoeft niet te verbazen dat er zelfs een ‘officiële’ cocktail bestaat die de groene en de gele Chartreuse samenbrengt. De Chartreuse Episcopale bestaat uit 2/3^e gele en 1/3^e groene Chartreuse. Gewoon met een blokje ijs en genieten maar! Probeer zeker ook de Chartreuse Cardinale (verhoudingen gewoon omkeren).

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: Distillerie Chartreuse
Regio: Frankrijk
Fles: Chartreuse Verte
Kleur: groen
ABV: 55%

#7fff00

Chartreuse is een kruidenlikeur genoemd naar het kartuizerklooster in de Franse Alpen nabij Grenoble die in 1764 voor het eerst werd geproduceerd. Hij gemaakt van een elixir waarvan de monniken in al 1605 het ingewikkelde recept in handen kregen. Straf genoeg werd dat recept toen reeds als oud gezien. Daarnaast wordt dit elixir versterkt met niet minder dan 130 kruiden, planten en specerijen. Er zijn verschillende soorten, maar de groene en de gele zijn de bekendste. Ze bevatten dezelfde 130 botanicals, maar worden in verschillende verhoudingen gebruikt om de verschillende versies te maken. De groene – die nu in mijn glas zit en gebotteld werd op 55% – is de meest populaire. Ik kocht mijn flesje in Voreppe, niet zo ver van de stad Voiron waar hij geproduceerd wordt sinds 1840 (het merk Chartreuse werd door Père Garnier gedeponeerd in 1852). Weetje: de likeur wordt niet bijgekleurd!

De neus is zacht en onmiddellijk erg herbaal. Staartpeper, dennennaalden, boomschors, munt, gember, hars, peterselie, basilicum, tijm, kamille, theeblaadjes, marjolein, beukenhout, citrusfruit en een hint van anijs. Doet heel even aan kauwgom denken.

Ja, dat plakt, hé! Stroperige structuur die onmiddellijk lekker zoet is, maar dat wordt direct bijgetreden door een heel panoplie aan kruidige toetsen, waarbij de thee, anijs en munt leiden. Dit lust ik zeer zeker!

De afdronk is best lang te noemen en begint erg zoet, maar wordt gaandeweg licht bitter en droog als van te lang getrokken kamillethee. Zalig.

Zalig, tegen mijn initiële verwachtingen in. En het schijnt dat hij in de fles nog verder ontwikkelt, dus da’s iets om naar uit te kijken. Leuk weetje: #7fff00 is de officiële hexadecimale code voor de typische groene tint, die overigens simpelweg Chartreuse werd genoemd. Uiteraard, zou ik bijna zeggen.

Chartreuse Cardinale

Het hoeft niet te verbazen dat er zelfs een ‘officiële’ cocktail bestaat die de groene en de gele Chartreuse samenbrengt. De Chartreuse Cardinale bestaat uit 2/3^e groene en 1/3^e gele Chartreuse. Gewoon met een blokje ijs en genieten maar! Probeer zeker ook de Chartreuse Episcopale (verhoudingen gewoon omkeren).

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Vocation Brewery
Regio: Engeland
Fles: Stormtrooper Shadow Stout
Kleur: zwart
ABV: 6.6%

Ale from the Dark Side

‘A Deliciously Menacing Ale from the Dark Side’. Kom op. Als Star Wars fan in hart en nieren moet ik deze stout geproefd hebben, toch? Voor dit brouwels gebruikte Stormtrooper Beer de mouten Pale, Chocolate, Crystal en Roasted Barley en de Amerikaanse hoppen Challenger en First Gold. Hij schenkt gitzwart met een beige kraag die na enkele ogenblikken gaat liggen en een mooie kroon op het bier achterlaat.

Erg bittere neus als van origine chocolade, chicorei en mokka-ijs. Erg aromatisch en sterk, hoor.

Op smaak gaat het op hetzelfde elan verder met de nadruk op de chocolade, aangevuld met koude koffie en vanille. Erg romig. Zoeter dan de neus doet vermoeden, maar nog altijd erg bitter.

Lange, bittere afdronk.

Qua marketing doet Stormtrooper Beer het volgens mij erg goed. De biertjes zijn okay-ish zonder er helemaal uit te springen, hoewel deze stout mij wel kan bekoren.

Geproefd door Mark Dermul op 17-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Vocation Brewery
Regio: Engeland
Fles: Stormtrooper Galactic Pale Ale
Kleur: amber
ABV: 4.8%

Death Star

Een Galactic Pale Ale met een Stormtrooper op het blikje. Het kind in mij kon hier niet aan weerstaan, ook al ben ik erg op mijn hoede als bierliefhebber. De gebruikte hoppen zijn Magnum, Citra BBC en Simcoe, allemaal afkomstig van de Amerikaanse westkust. Hij schenkt amberkleurig met een stevige kraag die stand houdt tot ik mijn laatste slok binnen heb.

Op de neus krijg ik wat tropisch fruit, dat stemt me blij. Perzik, abrikoos en de hint van ananas. Dat wordt een tikkeltje verdrukt door de bittere toetsen, maar zonder te storen.

Volmondig en goed van smaak. Dit is wat je van een goeie Pale Ale mag verwachten. Het begint eerder zacht, maar ontpopt zich dan tot een vrijgevig bier met toetsen van mango, citrusfruit en wat bessen, terwijl een cleane bitterheid voor balans zorgt.

De afdronk is kort en bitter, zachtjes drogend.

Dit is alvast een stuk beter dan de S.N.I.P.A van hetzelfde huis. Die kan in de eetzaal van de Death Star zonder problemen geschonken worden.

Geproefd door Mark Dermul op 17-05-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)