WhivieBlog

Distilleerderij: Boann Distillery
Regio: Ierland
Fles: The Whistler 5 Year Old Double Oaked, OB 2018
Kleur: goud
ABV: 40%

Licht Rottende Appelsienen

De Boann Distillery is een nieuwe ster aan het Ierse firmament, gebouwd in 2017. Ze zijn pas in 2019 beginnen stoken, dus wat ze momenteel op de markt brengen is zogenaamde sourced whiskey. Als eerste proef ik deze 5-jarige Double Oaked, die onder de naam The Whistler op de markt wordt gebracht. Hij rijpte op – zoals de naam doet vermoeden – zowel bourbon als oloroso sherryvaten.

Ietwat zoete en weeïge neus op karamel, overrijp fruit, licht rottende appelsienen (geen off-note, voor alle duidelijkheid), vermolmd hout en geroosterde noten. Dit is dik oké.

Op smaak loopt het evenwel mis. Het fruitige moet al snel plaats maken voor eik en grain en wordt eerder vlak. Het mondgevoel zit goed, maar op smaak blijf ik op mijn honger zitten. Erg alcoholisch voor een whisky die op het minimum gebotteld is. Jammer.

De afdronk wordt scherp en bitter en kan me niet bekoren.

Tja, hier is nog werk aan de winkel. Anderzijds kost hij ook maar 30 EUR, natuurlijk. Dankjewel voor het sample, Johan.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: West Cork Distillers
Regio: Ierland
Fles: Mizen Head 14 Year Old, OB 2018
Kleur: goud
ABV: 46%

Perensiroop

Ik beken, ik heb geen idee wat Mizen Head betekent, maar ook deze Ierse single malt is afkomstig van West Cork Distillers. Hij werd gerijpt op bourbonvaten en kreeg dan nog een finish op Bodega sherryvaten.

Zoete, licht bittere en flink herbale neus op allerhande bessen en pruimen, appelsienlikeur, te lang getrokken thee en perensiroop. Kalisse en rabarberconfituur. Lekker, maar doet me eerder aan een likeur dan aan een single malt denken.

Licht olieachtig op de tong. Gedroogd fruit, noten, gember, bitterzure aalbessen, hout en karamel. Alles bij elkaar valt dit goed mee, maar hij komt redelijk alcoholisch over, moet ik zeggen.

De middellange afdronk is redelijk pikant op gember en aalbessen.

Aangename whiskey, maar blind kon dit even goed een pruimenlikeur zijn. Wederom een woord van dank aan Benny, die me het sample bezorgde.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: West Cork Distillers
Regio: Ierland
Fles: West Cork Single Cask #195 for The Nectar Belgium, OB 2020
Kleur: amber
ABV: 56.0%

Kruidnagel

Als The Nectar, bekend Belgisch importeur, zelf al een single cask uitkiest om in haar naar te laten bottelen, gaan we ervan uit dat het goed is. Het feit dat het op vatsterkte werd gebotteld doet me al plezier. Deze West Cork is wel degelijk een single malt. Wat het vat betreft wordt gewag gemaakt van ‘Heavy Char bourbon barrel & Toasted Oak’. Klinkt een beetje vreemd wanneer het om een single cask gaat, maar dit terzijde.

Donkerzoete neus op acaciahoning, gebakken appels, houtkrullen en karamel. Mandarijntjes uit blik en een aangename florale toets. Chocolade? Pruimen? Christmas cake. Aangenaam, hoor.

Aangenaam romig op de tong. Aardig wat fruit – gekonfijt en gedroogd – met een mooie kruidigheid van het hout. Denk kaneel en nootmuskaat, maar ook een toets van kruidnagel. Marsepein en woodsmoke. Wordt best pikant, eerlijk gezegd. Dit staat mij aan.

Een lekker lange en warme afdronk is mijn deel.

Veruit het beste wat ik van West Cork al proefde – toegegeven, dit is nog maar nummer vijf. Bedankt, Benny.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: West Cork Distillers
Regio: Ierland
Fles: West Cork Blended Irish Whiskey Bourbon Cask, OB 2020, 1.000ml
Kleur: goud
ABV: 40%

Eenvoudig

Ik heb nog niet zo heel veel van West Cork geproefd en wat ik al proefde was okay-ish at best. Ik moet bekennen dat ik van deze Bourbon Cask – een blended Irish overigens – ook niet zo heel veel verwacht.

Gesloten, maar aangename neus, zij het wel weinig zeggend. Is dat dan onuitgesproken of bescheiden? Ik krijg enkel wat appels en citroensap en een hint van honing.

Hij is erg licht op de tong en aan de zoete kant. Appels, honing, appelsien en iets van marsepein. Je smaakt de grain in de mix erg goed – wat geen voordeel is, tenzij je van grain houdt. Ik hou wel van grain, dus dat valt goed mee.

De afdronk is middellang en al even bescheiden als de smaak.

Een eenvoudige Ierse allemansvriend. Anderzijds kost een flesjes ook amper 30 EUR. Bedankt, Benny.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Torabhaig
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Torabhaig 3 Year Old 2017/2020 The Legacy Series – Inaugural Release, First Fill Bourbon Barrels, 32.000 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Skye

De eerste officiële release van de in 2017 op Skye opgestarte Torabhaig distilleerderij was in een oogwenk uitverkocht. Net als heel wat nieuwe releases van de afgelopen twee jaar gaat het nochtans wederom om erg jong spul, net wettelijk de naam whisky waardig. Maar we hebben al gemerkt dat dit geen probleem hoeft te zijn. Het enige mogelijke probleem waar de nieuwe Torabhaig mee geconfronteerd kan worden is de onontkoombare vergelijking met Talisker. Laten we nu even niet in die val trappen en de whisky waarderen op eigen merites, wat zeg je daarvan?

Hij kan zijn jonge leeftijd op de neus alvast niet verbergen. Ruwe gerst, moutsuikers, vers wit brood, kiezeltjes op het strand, oestersap en zachte rook. Na enkele ogenblikken maakt dit allemaal plaats voor verrassend veel zoet fruit. Denk banaan, sappige peren en jonge appels. Nog wat groene tuinkruiden. Verre van slecht, versta me niet verkeerd. Maar mijn wereld staat niet op zijn kop.

De body is erg licht. Nu komt het zoete fruit eerst – aangevuld met heel wat vanille en wat bloemsuiker – alvorens een flinke druppel brak water de boel overneemt. Licht kruidig op witte peper en een hint van anijszaad. Dan volgt de rook, die toch best groots wordt en je mond helemaal warm maakt. Ja, dit is best peaty te noemen.

De afdronk is middellang op groene kruiden, zilt en een prettige bitterheid op het sterfbed.

Flink maritieme malt, hoor. Blind zou je Islay zeggen in plaats van Skye. Kwam initieel op zo’n 65 EUR, maar was zoals gezegd meteen uitverkocht. Mag ik zeggen dat ik het schrijnend vind dat retailers hem ondertussen verkoper aan meer dan het dubbele tot zelfs het drievoudige? Kom op, zeg. Gaan zelfs winkels nu al beginnen flippen?

 84/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De eerste officiële release van de in 2017 op Skye opgestarte Torabhaig distilleerderij was in een oogwenk uitverkocht. Net als heel wat nieuwe releases van de afgelopen twee jaar gaat het nochtans wederom om erg jong spul, net wettelijk de naam whisky waardig. Maar we hebben al gemerkt dat dit geen probleem hoeft te zijn.

Het enige mogelijke probleem waar de nieuwe Torabhaig mee geconfronteerd kan worden is de onontkoombare vergelijking met Talisker. Laten we nu even niet in die val trappen en de whisky waarderen op eigen merites, wat zeg je daarvan?

Distilleerderij: Miltonduff
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Miltonduff 13 Year Old 2007/2020 Old Particular, Douglas Laing for Prima Vinum, Sherry Butt #DL13957
Kleur: koper
ABV: 46.2%

Brésillienne

Prima Vinum uit Lommel selecteerde bij Douglas Laing een sherry butt dat in 2007 te slapen werd gelegd, gevuld met spirit van de minder bekende Miltonduff distilleerderij. In augustus vorig jaar liet hij het speciaal voor zijn shop bottelen.

Donkerzoete, fruitige en romige neus op broodpudding, rozijnen, kandijsuiker en gezoete karnemelk. Wat snuiftabak, melkchocolade, Brésilienne nootjes, gepofte tamme kastanjes en popcorn met karamel. Vloeibaar dessertje.

Hij is stroperig op de tong, je kan hem bijna kauwen. Onmiddellijk mierzoet en pikant op kruidnagel en chili peper. Wederom rozijntjes, maar nu mooi aangevuld met gekonfijte appelsienschillen, nectarines en meer noten dan de neus aankondigde. Heerlijk rond en rijk. Ik had hem qua alcoholpercentage hoger ingeschat.

Lange, zoete afdronk met een zachte kruidigheid die lang blijft hangen. Niks drogend en geen bittertje op het sterfbed, maar pittige zoetigheid.

Heerlijk zoete en aromatische Speysider zoals we er de afgelopen maanden wel meer gezien hebben, maar je wordt dit nooit moe. Het is gewoon fantastisch lekker spul.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Prima Vinum uit Lommel selecteerde bij Douglas Laing een sherry butt dat in 2007 te slapen werd gelegd, gevuld met spirit van de minder bekende Miltonduff distilleerderij. In augustus vorig jaar liet hij het speciaal voor zijn shop bottelen.

Eén van mijn whiskyvrienden uit Nederland, Marcel Kip, heeft zijn eerste botteling uit, en wat voor één! Ik had het genoegen deze in avant-première te mogen proeven en heb daar geen spijt van. Ook niet van het feit dat ik twee flesjes op de kop kon tikken. Want het is een erg mooie dram.

Distilleerderij: Knockdhu
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: AnCnoc Rutter, OB 2014, Limited Edition, 1.500 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 59.2%

Modder & Pleisters

In de Peaty Collection van AnCnoc zitten malts met namen die verwijzen naar werktuigen die gebruikt worden voor het ontginnen van turf: Barrow, Tushkar, Rutter, Flaughter, Cutter en Rascan, aangevuld met de Peatheart en Peatlands. Ik proef vandaag de Rutter, die al in 2014 verscheen.

De turf valt onmiddellijk op, maar laat vooral veel speelruimte aan vanille, eucalyptus en appels. Hint van banaan. Mooie toets van zowel modder als pleisters. Je moet van de stijl houden, neem ik aan. Da’s het geval voor mij. Ook flink wat heide, moet ik zeggen. Iets floraal, alleszins. Komt wel relatief jong over.

Olieachtige body. Da’s goed. Erg fruitig op appels en perzik, gevolgd door menthol en turf. Een mooi zilt randje verschijnt. Dan honing en peper. Een bittertje als van een citroenpit. De sterkte is prima en behoeft hoegenaamd niet verdund te worden.

De afdronk is eerder kort op appels, citroensap en vanille, gevolgd door een pepertje en de rook van de turf. Op het sterfbed wordt hij nog lichtjes bitter, maar niks om je zorgen over te maken.

Hij kan de vergelijking met Ardmore (waar ik wel tuk op ben) goed doorstaan. Dit was een leuke smaakervaring.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Knockdhu
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: AnCnoc 24 Year Old, OB 2018
Kleur: brons
ABV: 46%

Zucht van Genot

AnCnoc is weer zo’n single malt die niet vaak op mijn radar verschijnt. Dit is nog maar de tiende die ik proef, stel je voor. Deze 24-jarige van de Knockdhu distilleerderij werd in 2018 op drinksterkte gelanceerd.

Heerlijk donkerzoete en rijke neus op perzik, opgelegde rozijnen, melkchocolade, karamel en honing. Hint van carré confituur en zwarte bessen. Hier ging flink wat sherrygerijpte malt in de mix.

Hoewel de body wat aan de lichte kant is, maakt hij op smaak heel veel goed. Lekkere zoete toetsen van rozijnen, gebakken appels, perzik, ananas in de boter, glühwein, kruidnagel en nootmuskaat, zoethout, pruimen… hij blijft gaan. Het komt in golven en is erg lekker.

De afdronk is lang, warm met flink wat sherry- en houttoetsen. Een bittertje op het sterfbed. Erg bevredigend.

Ik slaak een zucht van genot. Zo’n 130 EUR is wel erg vriendelijk geprijsd voor deze topper. Bedankt, Carl!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Eind januari nam ik deel aan de eerste editie van deze leuke online tasting, georganiseerd door twee bevriende whiskyclubs, Art Malts en Ypres Whisky Friends.

Aangezien ik beide whiskyclubs goed ken – én de battle niet echt een battle is, toch? Je weet immers niet welke whisky’s door het bestuur vooraf werden uitgezocht – was het moeilijk kiezen. Gelukkig is er nu deze tweede editie. En terwijl ik in januari aansloot bij de Ypres Whisky Friends, koos ik deze keer de kant van Art Malts. Kwestie van de spreekwoordelijke kerk in het midden te houden.

Enfin, ik hield me klaar voor een leuke battle dus, tussen de Leiestreek (jeej!) en de Westhoek (booh!). Mijn doosje met de samples werd zelfs persoonlijk bezorgd en op vrijdag 12 maart om 20u stipt begon de uitzending op de Smoelenboek. Gastheer van dienst was wederom de immer sympathieke, wandelende whisky encyclopedie Lucas Van Uytven.

Voor alle duidelijkheid, de flesjes waren niet gelabeld, dus je wist niet op voorhand welke whisky in welk flesje zat, noch welke club welke whisky geselecteerd had. Spannend, toch? Nou ja, vooral erg leuk.

Drie rondes stonden op het programma: de manzanilla battle, de PX battle en de bourbon battle. Maar eerst een welkomstdrammetje.

Hieronder mijn – weliswaar beknopte – bevindingen.

Black Bull 10 Year Old – 50%

De welcoming dram begon ietwat old school op de neus, maar weliswaar mierzoet. Sultanas gewikkeld in natte kranten. Flink wat woodsmoke en groene tuinkruiden. Kruidig op smaak met duidelijke sherrytoetsen, kruidnagel en karamel. Warme afdronk op zwarte peper en een karrenvracht aan karamel. De smaakpapillen zijn wakker!

Battle 1: The Manzanilla Battle

Bunnahabhain 11 Year Old 2008/2020 Warehouse No 9 – 52.3%

Zoet, kruidige neus op houtschaafsel, cacao en banaan, met wat zwarte peperbolletjes. Kersensap en de schil van Pink Lady appels. Stroperig op de tong met een mooie, zoetzure toetsen als van pompelmoes met zwarte bessen en roggebrood. Flink wat peper en nootmuskaat. Lekker lange, warme, kruidige afdronk. Heerlijk. (86/100)

VERSUS

Glen Moray 11 Year Old 2009/2020 Cask #5775 – Valinch & Mallet – 53.4%

Lentefrisse neus op aalbessen, vlierbloesems en groene druiven. Boterbloempjes en perensiroop Hint van dessertwijn. Sirop de Liège op de tong, maar wel wat alcoholisch. Trekt wat droog op de tannines van het hout. Middellange, drogende afdronk met een pittig bittertje op het sterfbed. Prachtige whisky. (88/100)

Battle 2: The PX Battle

Glen Spey 13 Year Old 2006/2020 PX Puncheon #4828 – Infrequent Flyers – 57.5%

Ongemeen heerlijke neus op rood fruit allerhande. Cassis en kersen, pruimen en een hint van een mooie ruiker bloemen. Volle, romige smaak op meer rood fruit met tevens een flinke toets van menthol die hem een frisse lift geeft. Wel erg krachtig, hoor. Lange, tintelende afdronk die erg bevredigend is. Topwhisky! (88/100)

VERSUS

BenRiach 17 Year Old 1998/2015 PX Puncheon #6395 Batch 15 – 57.5%

Donkerzoete neus op gebakken appels met kaneel, vermolmd hout en warme vanillepudding. Mooie toets van hars. Zijdezacht op de tong met donkerzoet fruit, een verrassend zilt randje en dan een stevige kruidigheid. Een toets van munt die hem een frisse lift geeft, maar het blijft een sherrymonster. Lange, drogende en mierzoete afdronk met laurierblaadjes op het sterfbed. Hemels! (87/100)

Battle 3: The Bourbon Battle

Speyburn 11 Year Old 2008/2020 Refill Bourbon Barrel #560 – Gordon & Macphail – 59.7%

Dartele spring-in-het-veld neus op groene appeltjes en vanille en bananenchips. Op smaak meer van ’t zelfde, maar wel met een flinke rokerigheid. Toasted oak met serieus wat kruiden. Lange, warme en verrassend rokerige afdronk. (85/100)

VERSUS

Glenburgie 22 Year Old 1995/2017 Hogshead #6532 – Signatory Vintage – 57.7%

Mooie neus op Reine Claude, houtschaafsel, kiwi en appeltjes. Vanille, appelsienmarmelade en appelsap. Tikkeltje floraal. Mooi. Kruisbessen, perzik, mirabellen en rozenwater op de tong, met een geweldig bittertje alsof ik op de pit van een pompelmoes bijt. De afdronk is middellang op mirabellen en een hint van koude koffie. (87/100)

De battle werd gewonnen door Ypres Whisky Friends. Ik zat dus weer in de verkeerde clan…. Maar eigenlijk hebben natuurlijk de deelnemers gewonnen, want we hebben echt goeie whisky voorgeschoteld gekregen, echt waar!

Kudos aan de organisatie die dat vlekkeloos heeft gepresenteerd. Ik was wederom erg gecharmeerd door de verschillende media die Lucas & Co voorstelden.

Proficiat, gasten! Jullie gaan voor de zomer nog een derde battle organiseren, toch?

May the malt be with you!

Distilleerderij: Aultmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Aultmore 12 Year Old 2005/2018, Reserve, Gordon & Macphail, Whiskywarehouse Exclusive, Cask #15601007, 253 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 54.1%

Maggimix

Wie Whiskywarehouse zegt, zegt Eric Vermeire, de immer sympathieke importeur van Gordon & Macphail, Wolfburn, Clan Denny en Murray McDavid voor België. In 2018 liet hij exclusief voor zijn zaak deze 13-jarige Aultmore bottelen in de Reserve reeks van G&M.

Erg herbale neus op groene tuinkruiden, Maggimix en appelsap. Tegelijkertijd krijg ik ook wat beboterde witte toast, gestoofde rabarber en perensiroop. Hij heeft ook een vuil kantje, als u begrijpt wat ik bedoel. In whiskyspeak is dat over het algemeen een compliment. Dat is het hier ook. Limoen en kruisbessen verschijnen na wat blootstelling aan zuurstof. Alsook iets van getoaste eik.

De body is aan de lichte kant. Het herbale tekent wederom present en evolueert erg snel richting vermolmd hout. Lekker! Het fruit gaat nu eerder de gekonfijte kant op, met appelsienschillen vooraan, gevolgd door gebakken appels en iets van pompelmoes die voor een zure en bittere toets zorgt. Wat woodsmoke, zwarte peper en gember maken hem lekker warm.

De afdronk is middellang, warm en blijft lang nazinderen.

Erg mooie Aultmore, maar helaas al lang nergens meer te vinden. Dankjewel, Benny.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Aultmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Aultmore 12 Year Old Foggie Moss, OB 2014, Refill hogsheads
Kleur: stro
ABV: 46%

Less is More

In een poging om haar distilleerderijen wat meer in de kijker te zetten, lanceerde John Dewar & Sons in 2014 de reeks ‘The Last Great Malts’ met releases van Royal Brackla, The Deveron (ook wel Glen Deveron, dus eigenlijk van de Macduff distilleerderij), Aulmore, Craigellachie en Aberfeldy. Deze Aultmore 12 Year Old Foggie Moss is genoemd naar de heuvels ten noorden van de distilleerderij waarin de Burn of Auchinderran ontspringt, de grote stroom waarvan Aultmore het water gebruikt bij de productie. Aultmore betekent overigens ‘grote stroom’ en zo is de cirkel mooi rond. Proeven!

Frisse neus op appels en vanille, honing en geel fruit, verstoken van kruiden. Beetje limoen, steentjes in de zon, verse rabarber. Complex is hij niet, maar lekker ruiken doet hij vast en zeker.

De body is oké. Onmiddellijk zoet en fruitig op wederom limoen en rabarber, aangevuld met honing, perensiroop, vers ananassap en groene tuinkruiden. Dit alles rond een lekker moutig hart. Een zacht pepertje verschijnt om hem wat kracht bij te zetten.

Hij blijft verrassend lang hangen. Wederom appels, maar nu ook iets van noten. Een bittertje op het sterfbed.

Less is more. Prima entry level Aultmore. Zo rond de 50 EUR.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Ik heb al heel wat a’bunadh geproefd, maar onlangs kreeg ik deze fles te pakken van Batch #66. De koper was er niet tuk op en vroeg me of ik ‘m niet wilde overnemen. Awel, met plezier, en zo geschiedde dat dit sherrymonster mijn dag kwam opleuken.

Distilleerderij: Aberlour
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Aberlour a’bunadh Batch 66, OB 2019
Kleur: koper
ABV: 59.2%

Lucifer

Ik heb al heel wat a’bunadh geproefd, in november 2020 nog batch 60, maar onlangs kreeg ik deze fles te pakken van Batch #66. De koper was er niet tuk op en vroeg me of ik ‘m niet wilde overnemen. Awel, met plezier, en zo geschiedde dat dit sherrymonster mijn dag kwam opleuken.

Deze is wederom erg zoet op krieken, gekonfijte appelsienschillen, pruimen en hazelnoten, maar het moet gezegd: er zit een geurtje aan als van vers afgestreken lucifer. Gebakken banaan, gember en iets erg groen als van tuinkruiden. Pureeaardappelen met een overdosis aan nootmuskaat.

Ondanks het hoge ABV komt deze binnen zonder te branden. Ja, het is een stevige jongen, natuurlijk, maar water is niet nodig. Je krijgt het lekker warm vanbinnen met mooie toetsen van gebakken appels, Pomme d’amour, appelsienconfituur en… rubberen laarzen. Yup, Wellington Boots, het is niet anders. Maar niet in die mate dat het stoort. Flink kruidig wel. Kaneel, kruidnagel, nootmuskaat en een beetje zwarte peper. Wordt midpalate trouwens flink romig.

De afdronk is lang, warm, donkerzoet maar tegelijkertijd drogend met flink wat hout.

Verre van slecht, maar toch minder dan de oudere batches.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Auchroisk
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: The Singleton of Auchroisk 1975, OB 1990s, 750ml, sherry casks
Kleur: koper
ABV: 40%

Vreemde Vogel

De Singelton behoort tot de best verkopende whisky van Diageo… maar opgelet. Afhankelijk van in welk werelddeel je woont, bevat je fles een andere malt. Vandaag de dag bestaat er een Singleton of Dufftown (Europa), een Singleton of Glendullan (USA) en een Singleton of Glen Ord (Azië). Lang geleden bestond er ook nog een Singleton of Auchroisk, maar die bestaat ondertussen niet meer. Ik kon nog een fles te pakken krijgen van deze uit 1975.

Euh… oké, die neus is een tikkeltje vreemd. En het is geen OBE, geloof me. Ik krijg zachte kaas, paardenstal, honing en sultanas. Hint van melkchocolade en… bloed. Of is dat roest? Licht rottende appelsienen (wat niet altijd een off-note is, maar hier zeker wel). Brrr… niet tuk op.

Waterachtig en erg zoet, maar gelukkig niet meer zo funky als de neus. Rozijntjes, gebakken appels met wat kaneel, verschaald donker bier en een tikkeltje umami. Rosbief? Flink wat noten en iets van kastanjes. Niet top, maar veel beter dan de neus aankondigde.

De afdronk is eerder kort, metalig en mierzoet, compleet verstoken van kruiden.

Op smaak viel dit best mee – zonder wereldschokkend te zijn – maar in de finish en vooral op de neus is het een vreemde vogel.

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran Marsala Cask Finish, OB 2018
Kleur: oud goud
ABV: 50.0%

Zuur

Ik proefde van Arran al heel wat finishes, maar deze had ik nog niet eerder gehad. Dus, Benny, een dikke merci om mij dit sample te bezorgen van deze Arran die op een Marsala vat werd gefinisht. Marsala is een Italiaanse versterkte wijn gemaakt in de omgeving van de stad met dezelfde naam op het westelijk deel van Sicilië. Benieuwd wat dat met deze Arran gedaan heeft.

Zachte en zoete neus op boerenboter, rozijnen en bosbessen met een hint van hazelnoten en melkchocolade… maar in alle eerlijkheid wel een beetje gesloten. Weinig uitgesproken, moet ik zeggen. Blind zou ik hier nooit Arran uithalen (ik weet wel, dat hoeft ook niet).

Zacht op de tong, maar onmiddellijk zoetzuur met de nadruk op zuur… Citroenzuursnoepjes, kaneel, hint van rood fruit, maar iets te veel tannine naar mijn goesting waardoor hij ook wat droog en licht bitter wordt. Zachte kruidigheid van peper en kaneel. Hint van donkere honing en gebakken appel, hoewel die moeite hebben door het zure heen te priemen.

Intense alcoholische afdronk op houtkruiden die het zoete volledig verdrukken.

Dit is voor mij geen geslaagde finish. Niet eens 50 EUR, maar daarvoor kan ik veel betere Arran aanschaffen. Bedankt, Benny.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Abhainn Dearg
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Abhainn Dearg Fine Oak Cask, 500ml
Kleur: zonlicht
ABV: 46%

Fizzy

Al meer dan twintig jaar met whisky bezig, al meer dan 4500 whisky’s geproefd en deze distilleerderij bestaat al sinds 2008 en heeft ondertussen als een 10-jarige op de markt en toch heb ik er nog nooit één geproefd. Nu, dat hoeft niet te verbazen. Abhainn Dearg (spreek ‘avien djeerik’) – wat zoveel betekent als ‘rode rivier’ – ligt op het eiland Lewis, op de Buiten-Hebriden helemaal in het noordoosten van Schotland. En hun product wordt vooral lokaal verkocht. Maar via whiskygabber Pat kreeg in een sample in handen van een single cask, weliswaar versneden naar 46%, dat hij zelf op de distilleerderij kocht in juli 2018.

Erg lichte, zomerse, granige neus op frisse citrus (limoen vooraan) met een hint van kardamom en vanille. Vers gebakken wit brood en groene appeltjes, groene druiven en flink vegetaal. Valt alles bij elkaar nog best mee, hoor. Een niemendalletje, sure, maar niks mis mee.

De body is erg licht, bijna waterachtig. Houdt het midden tussen zoet, zilt en kruidig. Wederom flink wat ruw graan, suiker die zich graag karamel zou noemen, noten en vanille. Iets snoeperig als van wine gums. Naar het einde toe wordt hij een beetje dirty op karton, zeezout en zand. Vreemd, maar interessant.

De finish is middellang en een beetje fizzy, alsof ik net wat bruisend appelsap naar binnen heb gekapt. Noten in een kartonnen doosje op het sterfbed.

Leuke eerste ontmoeting ondanks dat het verre van een goeie malt is, eerlijk gezegd. Amusant, dat wel. Bedankt, Pat.

74/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Celebratory Blend 200^th Anniversary
Kleur: oud goud
ABV: 51%

Old School

Eén van de speciale releases van Johnnie Walker ter ere van hun 200^e verjaardag in 2020 was deze Celebratory Blend, geïnspireerd op hun originele Old Highland Whisky.

Mooie old school neus op gedroogd, geel fruit (sultanas, perzik, ananas), gekonfijte appelsienschillen, vermolmd hout en bakkerskruiden. Een hint van rook, heel delicaat en voornaam. Zachte vanille. Toefje karamel. Ik ben erg onder de indruk van deze neus, hoor.

Mooie body. Stroperig bijna. Rietsuiker, appelsiensap, appelmoes, vanillevla, ahornsiroop, donkere honing en iets van cashewnoten. Mooie kruidigheid in de vorm van peper, zoethout en flink wat woodsmoke. Wederom die delicate rokerigheid die langzaam maar zeker groter wordt. Dit is indrukwekkend goed.

Ge-wel-dige afdronk. Lang, rokerig en zoet en zachtjes drogend.

Had ik geweten dat deze zo goed was, ik had me drie flessen aangeschaft. Deze moet ik stiekem blind laten proeven aan de Johnnie Walker haters, me dunkt. Ze gaan aardig opkijken.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).