WhivieBlog

Distilleerderij: Aberlour
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Aberlour a’bunadh Batch 66, OB 2019
Kleur: koper
ABV: 59.2%

Lucifer

Ik heb al heel wat a’bunadh geproefd, in november 2020 nog batch 60, maar onlangs kreeg ik deze fles te pakken van Batch #66. De koper was er niet tuk op en vroeg me of ik ‘m niet wilde overnemen. Awel, met plezier, en zo geschiedde dat dit sherrymonster mijn dag kwam opleuken.

Deze is wederom erg zoet op krieken, gekonfijte appelsienschillen, pruimen en hazelnoten, maar het moet gezegd: er zit een geurtje aan als van vers afgestreken lucifer. Gebakken banaan, gember en iets erg groen als van tuinkruiden. Pureeaardappelen met een overdosis aan nootmuskaat.

Ondanks het hoge ABV komt deze binnen zonder te branden. Ja, het is een stevige jongen, natuurlijk, maar water is niet nodig. Je krijgt het lekker warm vanbinnen met mooie toetsen van gebakken appels, Pomme d’amour, appelsienconfituur en… rubberen laarzen. Yup, Wellington Boots, het is niet anders. Maar niet in die mate dat het stoort. Flink kruidig wel. Kaneel, kruidnagel, nootmuskaat en een beetje zwarte peper. Wordt midpalate trouwens flink romig.

De afdronk is lang, warm, donkerzoet maar tegelijkertijd drogend met flink wat hout.

Verre van slecht, maar toch minder dan de oudere batches.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Auchroisk
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: The Singleton of Auchroisk 1975, OB 1990s, 750ml, sherry casks
Kleur: koper
ABV: 40%

Vreemde Vogel

De Singelton behoort tot de best verkopende whisky van Diageo… maar opgelet. Afhankelijk van in welk werelddeel je woont, bevat je fles een andere malt. Vandaag de dag bestaat er een Singleton of Dufftown (Europa), een Singleton of Glendullan (USA) en een Singleton of Glen Ord (Azië). Lang geleden bestond er ook nog een Singleton of Auchroisk, maar die bestaat ondertussen niet meer. Ik kon nog een fles te pakken krijgen van deze uit 1975.

Euh… oké, die neus is een tikkeltje vreemd. En het is geen OBE, geloof me. Ik krijg zachte kaas, paardenstal, honing en sultanas. Hint van melkchocolade en… bloed. Of is dat roest? Licht rottende appelsienen (wat niet altijd een off-note is, maar hier zeker wel). Brrr… niet tuk op.

Waterachtig en erg zoet, maar gelukkig niet meer zo funky als de neus. Rozijntjes, gebakken appels met wat kaneel, verschaald donker bier en een tikkeltje umami. Rosbief? Flink wat noten en iets van kastanjes. Niet top, maar veel beter dan de neus aankondigde.

De afdronk is eerder kort, metalig en mierzoet, compleet verstoken van kruiden.

Op smaak viel dit best mee – zonder wereldschokkend te zijn – maar in de finish en vooral op de neus is het een vreemde vogel.

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).