WhivieBlog

Distilleerderij: Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Longrow Peated, OB 2022
Kleur: zonlicht
ABV: 46%

Gewoon erg lekker

Longrow is, zoals u ongetwijfeld weet, de zwaar geturfde malt uit de Springbank distilleerderij. De malt is vernoemd naar een teloorgegane Campbeltown distilleerderij, opgericht in 1824 door John Ross. De malt werd voor het eerst gestookt door Springbank in 1973. Wij zetten een recentere botteling aan de lippen, namelijk uit 2022.

Aromatische, herbale neus op koeienvlaai, toffee, oxo, turf en pompelmoessap. Een acquired taste, wellicht, maar mij staat dit heel erg aan. Gewoon erg lekker.

Mooi olieachtig en mondvullend, prima sterkte, perfect gebalanceerd tussen zoete toetsen enerzijds en een panoplie aan minerale, kalkachtige, zurige toetsen anderzijds. Ik lijk wel kiezels uit een jute zak te likken. Mooi zilt randje ook. De turf is intens, maar uiteraard niet medicinaal. Gewoon erg lekker.

De afdronk is middellang, zoet versus zilt versus… earthy. Gewoon erg lekker.

Voor een instapwhisky aan zo’n vriendelijke prijs, is dit wel een kanjer, hoor. Dankjewel, Manny.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengyle
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Kilkerran Heavily Peated Batch 8, OB 2023
Kleur: licht goud
ABV: 58.4%

Alcoholisch

Voor de Heavily Peated reeks van Kilkerran wordt een mout gebruikt met een ppm-gehalte van 85. Da’s best al de moeite, hé! Ik had tot op heden enkel Batch 4 geproefd, maar dankzij mijn vriend Benny VDB kan ik nu ook Batch 7 en Batch 8 proeven. Het spreekt bijna voor zich dat ik ze head-to-head proef, toch? Eindigen doen we met Batch 8 die begin dit jaar op de markt verschenen is. Ook deze is een mix van 90% bourbon- en 10% sherryvaten.

Leuke neus, maar een pak alcoholischer dan Batch 7 en daardoor iets minder toegankelijk. De neus is ook minder ‘breed’ als u begrijpt wat ik bedoel. Ik krijg eerder ontbijtgranen, turf en kalk, maar ook appels en peren, een hint van amandelen, witte chocolade en brooddeeg. Nog een hint van citroensap en rozemarijn. Minder uitgesproken dan Batch 7, maar nog steeds erg aangenaam, hoor!

Olieachtig en mondvullend maar tegelijkertijd net iets te scherp om onmiddellijk te bekoren. Ik hap zelfs even naar adem. Eens de speekselklieren hun job gedaan hebben, merk ik wel mooie, zoete toetsen van appels en vanille en opnieuw wat amandelen. De rokerigheid wordt wel verrassend groot en maakt de mond helemaal warm. En dat doet deugd. Een zilt randje verschijnt. De peper en het zoethout zorgen voor een mooie kruidigheid.

De afdronk is wederom middellang en zacht gekruid, maar vooral zoet op appels en vanille.

Verrassend verschillend van de vorige batch (die ik beter vond), maar ook erg goed. Gewoon een tikkeltje te alcoholisch naar mijn gading. Dankjewel, Benny!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengyle
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Kilkerran Heavily Peated Batch 7, OB 2022
Kleur: licht goud
ABV: 59.1%

Plasticine!

Voor de Heavily Peated reeks van Kilkerran wordt een mout gebruikt met een ppm-gehalte van 85. Da’s best al de moeite, hé! Ik had tot op heden enkel Batch 4 geproefd, maar dankzij mijn vriend Benny VDB kan ik nu ook Batch 7 en Batch 8 proeven. Het spreekt bijna voor zich dat ik ze head-to-head proef, toch? Beginnen doen we met Batch 7, die een jaar geleden op de markt verscheen. Hij werd samengesteld met 90% bourbon-gerijpte en 10% sherry-gerijpte Kilkerran.

Lekker peaty, natuurlijk, maar tegelijkertijd old school met toetsen van wit fruit en kalk, natte aarde, hooi, vanille en iets wat me aan een schapenstal en rozemarijn doet denken. Maar ook een toast met acaciahoning. Herfstbladeren na een flinke regenbui. Overrijpe peren. Plasticine! Dit is verrassend goed voor zo’n jonge beestje (want de malt is zo’n 5 jaar oud).

Mooi olieachtig en onmiddellijk zowel earthy, peaty als flink gepeperd. Het witte fruit keert weer, maar wordt mooi aangevuld met licht bittere toetsen van pompelmoes. Zelfs een zilt randje en een mespuntje mosterd. Betrekkelijk maritiem, zelfs. Dit is bijzonder lekker.

In de finish, die medium lang is, komt de turfrook nog het best tot zijn recht. Geen medicinale toetsen zoals op Islay, maar de typische Campbeltown turf met zijn zoetzure, minerale en herbale kwaliteiten.

Da’s echt wel een old school toppertje, amai. Merci, Benny.

PS. Hij verdraagt water erg goed!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengyle
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Kilkerran 8 Year Old Cask Strength, Batch #6, OB 2022, Sherry Casks
Kleur: brons
ABV: 58.1%

Duur

Dit is al batch 6 van de 8-jarige op vatsterkte, gerijpt op sherryvaten. Jong en krachtig met zijn 58.1%, dus ik hou water bij de hand.

De neus is alvast erg aromatisch op rozijntjes, pruimen, Café Noir koekjes en gedroogd en gekonfijt fruit. Dit is op de neus alvast best een feestje.

Ook op smaak is dit best een bommetje met zijn toetsen van pruimen, rozijnen, cacao en kruiden. Die kruiden vertalen zich naar kruidnagel, zwarte peper en zelfs wat oregano. Dit is een monster, hoor. Ik krijg flink wat hout, maar op een goeie manier. De sherry heeft alvast zijn stempel gedrukt en zorgt voor de nodige zoetigheid, terwijl de spirit van Glengyle – sorry, Kilkerran – compleet overeind blijft. Mooie balans!

Die finish is alvast bijzonder lang en kruidig, met de nodige toeters en bellen naar kruidigheid toe.

Ocharme 8 jaar oud en toch al zoveel te bieden? Da’s gewoon knap werk, toch? Maar laten we eerlijk zijn: 135 EUR voor een flesje van dit spul is toch erg duur.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengyle
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Kilkerran 5 Year Old Heavily Peated, Online Tasting Week, Fresh Oloroso Cask, 1.303 bts
Kleur: oud goud
ABV: 58.2%

Trap

Ah, wie herinnert zich nog die vervelende COVID-periode waarin we vooral online moesten proeven? Glengyle, bekend van de Kilkerran single malt, organiseerde zelfs een heuse online tasting week en daar zat deze 5-jarige zwaar geturfde en op zogenaamde Fresh Oloroso Cask gerijpte Kilkerran malt bij. Ik kreeg het sample cadeau van Jeroen van Care for Craft Spirits, waarvoor dank!

Gebakken ajuin, rum-rozijnen en iets wat me aan bruine suiker doet denken. Dat alles in een jasje van zachte turfrook… da’s de neus van dit jonge beestje in een notendop. Na enkele minuten ademen komen daar nog wat aardse toetsen bij, alsook karamel en licht aangebrande bakboter. Maar laat me daar snel aan toevoegen: het werkt en ruikt heerlijk!

Lekker olieachtig en onmiddellijk flink pikant op chilipepers en kruidnagel. Ja, dit is betrekkelijk jong, als u het mij vraagt, maar het stoort allerminst. Flink wat zoetzure turfrook nu, aangevuld met karamel en citrusfruit en een geweldige umami toets waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Honing probeert wat extra zoets toe te voegen, maar heeft de grootste moeite tegen de scherpe spirit. Peren en pruimen maken het plaatje compleet.

De afdronk is verrassend kort, maar wel lekker. Umami en kruidig met een tikkeltje citroenzeste op het sterfbed.

Dit mag dan wel erg jong zijn, het is tegelijkertijd een flinke trap tegen je tanden.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengyle
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Kilkerran 16 Year Old, OB 2022
Kleur: goud
ABV: 46%

Way Back When

De 16-jarige van Kilkerran is de malt met de oudste leeftijdsaanduiding die ze hebben. Geweldig te bedenken dat ze al een 16-jarige hebben terwijl ik mij de opening van de distilleerderij nog kan herinneren als groot nieuws way back when. We worden oud(er). Het is een vatting van 60% sherry-, 35% bourbon- en 5% rumvaten gerijpte malt. En ook al is het de derde keer dat hij in het glas gaat, ik had ‘m nog niet eerder besproken. Dat wil ik vandaag graag rechtzetten, want dit is een uitstekende single malt!

Heerlijk old school neus op leder, leisteen en olijven, maar ook geel steenfruit en mirabellen, koekjesdeeg en perzik in blik. Zoals ik van Kilkerran gewend ben, een tikkeltje vuil op een goeie manier. Zachte turf én woodsmoke gaan hier perfect hand-in-hand. Heerlijk.

Ja, deze komt netjes binnen, hoor. Olieachtig en best punchy, bijna boozy, op toetsen van geel fruit, steenfruit, peper en zout, eikenhout, pruimtabak, mirabellen, rozijntjes en enkele toetsen van tannine zonder drogend te worden. En zelfs enkele zoetere toetsen die ik met rum associeer. Knap gedaan. Doet me zelfs een beetje denken aan de Springbank 15 Year Old, stel je voor (hoewel iets zoeter). Mooi!

De afdronk is middellang op peper en zout, maar ook honing en leder. Citrus op het sterfbed.

Wat een ongelooflijk goeie whisky is dit (als je van dit profiel houdt). En best betaalbaar met zijn prijskaartje van om en bij de 100 EUR. Grappig detail: op het ruglabel staan de importeurs vermeld en The Nectar uit Zolder staat bovenaan.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Springbank Distillers
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Campbeltown Loch, OB 2022, ‘Dark’
Kleur: amber
ABV: 46.0%

Kleurverschil

Het is niet de eerste keer dat ik de bekende Campbeltown Loch aan de lippen zet, maar dit is een specialleke… Hoewel er geen officiële extra benaming aan gegeven wordt, kreeg deze in de volksmond de naam Campbeltown Loch Dark mee, omdat deze release – uit 2022 – een wel veel donkerdere versie is dan we gewend zijn. Het is een publiek geheim dat recente releases bestaan uit zowel Springbank, Longrow, Hazelburn, maar ook Glen Scotia and sinds kort Kilkerran. Maar in deze mix gingen duidelijk wat meer sherryvaten, aan de kleur te beoordelen. Eens benieuwd hoe deze verschilt in smaak van een minder donkere versie uit hetzelfde jaar…

De neus is erg aangenaam en typisch Campbeltown, zou ik durven zeggen, want ik krijg een resem aroma’s die me doen denken aan kiezelsteentjes en gyproc met een hint van rijzend brood en citrus fruit, maar ook jute zakken en zand. Tikkeltje vuil, precies zoals je van de regio mag verwachten. Qua fruit durft ik te spreken van appel, limoen en enkele verloren gelopen rozijn. In die zin ben ik wat verrast dat het verschil op de neus met de ‘lichtere’ batch niet groter is.

De body is prima, de blended malt verrassend fris in eerste instantie. Zoet op rozijntjes en appels, pompelmoessap en iets van citroengras. Dan volgen de obligate kiezels, leisteen, kalk en zachte rokerigheid. Wordt grootser naarmate hij even op de tong tot rust mag komen. Lekker pittig gekruid ook. Peper en zout. Iets van amandelen verschijnt, terwijl een toets van vanille me prettig verrast. Dit is allemaal heel toegankelijk, maar verrassend complex tegelijkertijd.

De afdronk is erg lang, lekker warm van de peper en de rook met een zalig ziltje op het sterfbed.

Dit is echt een steengoede whisky! Hoewel er kleine nuances in de verschillende batches zitten, lijkt het er op dat het in dit geval enkel over kleurverschil gaat, want op smaak is deze niet bepaald ‘donkerder’ als u begrijpt wat ik bedoel. Nevertheless, een heerlijke whisky! Als je bedenkt dat je deze kanjer voor ocharme 50 EUR kan kopen… Da’s echt waar voor je geld. Perfecte introductie tot de regio. Dankjewel voor het sample, Dieter!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 11 Year Old 2008 Sherry Double Cask Finish Limited Edition, OB 2020, 15.000 bts
Kleur: goud
ABV: 54.1%

Babykots

Voor mij is Glen Scotia altijd een beetje hit or miss, hoewel ik beken dat de laatste releases die ik geproefd heb eerder een hit dan een miss zijn. Blijkbaar doen ze dingen dan toch beter de laatste tijd. In het glas zit een limited release uit 2020, 15.000 flessen sterk: een Glen Scotia 11 Year Old 2008 Sherry Double Cask Finish. Huh? Hij werd gefinisht op zowel oloroso als PX sherryvaten, vandaar. En gebotteld op vatsterkte. Laat ons maar snel aan het proeven gaan.

Ik moet bekennen dat de neus me initieel niet echt kan bekoren. Hij is zelfs een beetje weeïg. Babykots, anyone? Nogal scherp en gebeeldhouwd, als u begrijpt wat ik bedoel. En vooral een Glen Scotia die veel bourbonvatinvloeden vertoont, wat een beetje vreemd is gezien de aard van de release. Tikkeltje vuil, graankoekjes, wit fruit en griesmeelpap. Oh, well, hopelijk beter op smaak.

Hij is alvast olieachtig op de tong. Weer dat vreemde, moutige karakter dat iets vuils herbergt waar ik niet meteen de vinger op kan leggen en enkel kan omschrijven als babykots. U weet wel: de kleine heeft net zijn pap op en moet nog een boertje laten op uw schouder en dat gebeurt niet geheel droog… De sherrytoetsen zijn gelimiteerd tot een verloren gelopen rozijn en eventueel een dadel met goeie wil. Maar het is een moeilijke malt, moet ik bekennen.

De finish is middellang, zoet en zuur tegelijkertijd en in alle eerlijkheid te lang naar mijn goesting.

Dju… dit is weer een miss. Niet echt mijn ding.

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Macduff
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Macduff 11 Year Old 2012 for MMM, 50 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 52.1%

Luminous Transitions

De nieuwe reeks van MMM – de 9^e al! – is bij deze officieel gelanceerd onder de naam ‘The ART for ALS Series’. We springen met veel gusto mee op de kar van bottelaars van whisky en bier die ons al zijn voorgegaan om het ALS Fonds Vlaanderen vzw van Alain Verspecht een hart onder de riem te steken. Alain, die zelf door ALS (Amyotrofische Laterale Sclerose, een degeneratieve ziekte) werd getroffen in 2007 en tot aan de nek verlamd is, laat zich niet kisten en blijft strijdlustig én ontpopte zich in de afgelopen maanden tot een heus AI kunstenaar! Je kan zijn kunstwerken bewonderen (en aankopen, uiteraard!) op alainverspecht.com. In samenspraak met Alain selecteren we dit jaar 4 van zijn kunstwerken om onze label mee te tooien. En samen geven we een financiële boost aan het fonds dat onderzoek naar een medicijn verricht, want per verkochte fles gaat er 5 EUR naar het fonds én dat wordt nadien nog eens verdubbeld door Mark & Manny persoonlijk. Dus per release zal er 500 EUR doorgestort worden, wat op het einde van het jaar toch een mooie som van 2.000 EUR oplevert voor de onderzoekers van de KU Leuven. De eerste release – met op het label het prachtige en bijzonder kleurrijke kunstwerk Luminous Transitions – is een bleke, maar montere Macduff uit 2012, gerijpt op een refill sherry hoggie.

Bijzonder frissen en fruitige neus op boomgaardfruit (appels en peren op kop), kamillethee, honing, boerenboter, kokosvlees en een hint van pompelmoes. Op de achtergrond nog wat kruisbessen en een verloren gelopen perzik. Mooie florale toets ook. Het lijkt wel alsof de lente al begonnen is…

Lekker pittig op de tong. Zachte kruiden gaan het witte en gele fruit vooraf, de florale toets vertaalt zich naar wat citroengras en wordt dan gevolgd door iets van amandelschaafsel. Ook hier verschijnt op de achtergrond een hint van perzik. Het vat was alleszins niet overactief, want het DNA van Macduff is mooi herkenbaar. Fris en fruitig.

Hoewel de finish wat aan de korte kant is, is hij lekker snoeperig met een perfect bittertje als van een druivenpit op het sterfbed.

Heerlijke kaarterswhisky, bedoeld om de delen met vrienden en samen een toast uit te brengen op de bewonderenswaardige kerel die Alain Verspecht is!

86/100

Geproefd door Mark en Manny op 18-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Littlemill
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Littlemill 30 Year Old 1988/2019 Legends Collection, Hart Brothers, Sherry Butt, 100 bts
Kleur: mahonie
ABV: 51.5%

Onherkenbaar

Het aantal Littlemill dat nog op de markt verschijnt is few and far between en ondertussen is deze Lowland malt stilaan onbetaalbaar aan het worden. Zo ook deze fles, die je vandaag de dag zo’n 1.800 EUR betaalt. Het betreft een malt die in 1988 op een sherry butt te slapen werd gelegd en na drie decennia op vatsterkte werd gebotteld door Hart Brothers in hun zogenaamde Legends Collection. Het kleurtje verraadt een actief sherryvat.

De neus is donkerzoet, volledig volgens verwachting, op pruimen, zoetzure krieken, chocolade en een handjevol noten met nog een leuke umami toets op de achtergrond als van vleesjus. Heerlijk, absoluut, maar… hier herken ik Littlemill absoluut niet in en dat is natuurlijk wel jammer.

Heerlijk stroperige structuur en onmiddellijk een tikkeltje pikant. Ja, flink wat kruiden van het sherryvat (kaneel, kruidnagel, peper), gevolgd door de donkerzoete toetsen van de neus, maar aangevuld met pruimtabak, laurier, gebakken champignons en stoofvleessaus. Echt de moeite, maar ik moet wederom bekennen dat dit nu eender welke Lowland of Speyside malt had kunnen zijn. Littlemill is ook op smaak totaal onherkenbaar.

De afdronk is bijzonder lang, kruidig en zoet en ronduit heerlijk… Maar… u voelt mij al komen…

Fantastische malt, maar een incognito Littlemill, helaas. Nu zijn er wel meer malts die zo overstemt worden door het vat, dat je het distilleerderijkarakter helemaal niet meer kan ontwaren, maar wanneer dat het geval is met een legendarische malt van een gesloten distilleerderij – met dus bijpassend prijskaartje – dan is dat naar mijn mening een spijtige zaak.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: InchDairnie
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: RyeLaw 2017 Single Grain, OB 2022, New Oak Cask Char No 3
Kleur: goud
ABV: 46.3%

Rogge

RyeLaw is best uniek te noemen. Het is een roggewhisky uit Schotland, afkomstig van de InchDairnie Distillery. Een single grain, dus. Op het Spirits in the Sky Festival in Brussel afgelopen november, kon ik kennis maken met oprichter Ian Palmer, die me een heel enthousiast verhaal afstak over zijn geesteskind. Maar… the proof of the pudding is in the eating, toch?

De neus is verrassend zacht met een karrenvracht aan vanille en fudge, gevolgd door de korst van een dubbel gebakken brood, een hint van kaneel en een koffiekoek met kersen op zondagochtend. Aantrekkelijk en heeft niet het minste uitstaans met een Amerikaanse rye whiskey.

De body is wat aan de lichte kant, maar hij blijft wel aantrekkelijk zoet. Snoeperig, bijna. Ook de vanille keert in vol ornaat terug, terwijl iets van gekonfijte appelsienschillen aantreedt, maar het is de mooie, eerder zachte kruidigheid die hem zo elegant maakt. De typische toets van peper die je bij roggewhisky vaak ontdekt, is hier ook vertegenwoordigd, maar op een erg elegante manier. Mooi.

De afdronk is middellang, lekker kruidig en zacht drogend, maar voldoende zoet genoeg om van een prima balans te spreken.

Een Schotse roggewhisky, dat is inderdaad uniek en de smaak is dat ook. Aangename verrassing (afgezien van de prijs).

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: InchDairnie
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: RyeLaw New Make Spirit
Kleur: clear
ABV: 72%

Clean & Droog

InchDairnie is een nieuwe distilleerderij, gebouwd in 2014, met als doel enkele blenders te voorzien van voldoende maltwhisky voor hun producten (met name die van Macduff International zoals Grand Macnish, Lauder’s en Islay Mist). Hun eigen whisky, die ze begrijpelijkerwijs InchDairnie dopen, zullen ze pas in 2029 op de markt brengen, wanneer deze minstens tien jaar gerijpt heeft. Het recept voor de blenders hebben ze Strathenry genoemd, maar daarnaast hebben ze ook hun eigen, unieke graanwhisky op de markt die naar de naam RyeLaw luistert. Alvorens het gerijpte product aan de spreekwoordelijke tand te gaan voelen, proberen we eerst hun new make (die niet commercieel verkrijgbaar is, maar een sample werd gescoord op het Spirits in the Sky festival afgelopen november).

Aantrekkelijke en licht zoetzure neus op pindanoten en bruin brood. Ruw graan. Lekker clean en… gewoonweg erg lekker.

Romig en erg pikant (daar zit het torenhoge ABV natuurlijk voor veel tussen), maar de rogge is onmiskenbaar en de toets van noten keert eveneens weer.

De lange finish maakt mijn mond helemaal droog.

Dit belooft erg veel voor de toekomst en ik ben dus maar wat blij dat ik onmiddellijk hierna het eindresultaat kan proeven, namelijk de RyeLaw 2017 roggewhisky. Bedankt voor het sample, Benny!

Geproefd door Mark Dermul op 02-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenkinchie
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Glenkinchie 1974 Connosseurs Choice, Gordon & Macphail, 750ml
Kleur: goud
ABV: 40.0%

Not-so-golden Oldie

De oude 10-jarige of de klassieke 12-jarige Glenkinchie konden me nooit echt bekoren. De Distillers Edition vond ik al lekker, maar toen ik afgelopen september ter plaatse de 16-jarige Four Corners of Scotland proefde, was ik definitief over de streep getrokken. En dan volgde een uitstekende 27-jarige in de Diageo Special Releases van 2023. Glenkinchie is met stip gestegen in mijn lijstje. Ik liet de kans dan ook niet voorbijgaan om deze golden oldie van G&M te proeven, toen Joren Nuyts aankondigde dat hij het flesje ging kraken. Het zal een relatief jonge malt zijn, aangezien hij gebotteld werd in een 750ml fles met het zogenaamde ‘old map label’, dus gebotteld voor of ten laatste in 1984.

De neus is echt old school. Waxy met een hint van OBE, maar zonder dat dit een off-note wordt. Flink wat gestoofd fruit, appelmoes voorop, gevolgd door grassige toetsen en zoethout. Honing verschijnt, terwijl iets van groene banaan begint te domineren. Zacht herbaal en erg aangenaam.

Op smaak is hij minder uitgesproken en vertoont hij iets metaligs, wat me niet onmiddellijk bekoort. Meubelpoets, honing en van die zachte snoepjes die we Mariabeeldjes noemen, zonder de guimauve. De kruidigheid neemt langzamerhand toe. De smaak is okay, maar kan de belofte van de neus hoegenaamd niet inlossen.

De afdronk is verrassend lang, waarbij honing en zoethout de plak zwaaien, maar een toets van karton op het sterfbed de boel een beetje om zeep helpt.

De neus is duidelijk het beste van deze oude malt, maar op smaak en in de finish gaat het helaas wat bergaf. Ik ben beleefd gebleven. Desalniettemin een dikke merci aan Joren om deze fles te delen. Het is en blijft immers liquid history, een not-so-golden oldie.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lochlea
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lochlea 3 Year Old 2018 First Release, OB 2022, 1^st Fill Bourbon & PX Casks, 7.385 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46.0%

Eersteling

Lochlea is zo’n distilleerderij die lange tijd onder de radar is gebleven en daardoor nog niet besproken werd op het blog (hoewel ik er al twee eerder proefde). Het lijkt me dan ook logisch dat ik begin met de eerste officiële release uit 2022 voor deze eerste blogpost over dit huis. Lochlea is een farm distillery die haar eigen graan verbouwd en waar het eerste distillaat in 2018 uit de koperen stills druppelde. De manager is niemand minder dan John Campbell, die eerder nog bij Laphroaig werkzaam was.

Fruitige maar duidelijk jonge neus (doh!) op abrikozen, appelmoes en zoete mout. Wat vanille, citroengras en een flink minerale toets die ik niet anders kan omschrijven dan kalk. Een goed begin voor zo’n jong beestje, maar voorlopig toch nog een heuse weg af te leggen ook. Niet onlogisch.

Het mondgevoel is eerder licht en de smaak evenzeer. Naast wat abrikozen en appelmoes is het vooral een pittige kruidigheid die niet alleen het fruit wat onderdrukt, maar de malt ook een licht bittere toets geeft als van anijs en okkernoten. Hij komt wat alcoholisch over.

De afdronk is middellang, pittig gekruid en zacht fruitig.

De boel moet draaien, dat snap ik wel, maar voor een ‘first release’ is dit toch een mager beestje. En wat ik sindsdien geproefd heb in alle eerlijkheid ook… Veelbelovend, maar ik ga dit huis pas opnieuw bezoeken als hun malt minstens 6 jaar oud is. Thx voor het sample, Bruno!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kingsbarns
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Kingsbarns Bell Rock, OB 2023, Bourbon & Oloroso Casks, 3.600 bts
Kleur: koper
ABV: 61.1%

Vuurtoren

De Kingsbarn Bell Rock is een limited release van 2023 – 3600 flessen sterk – met een malt op vatsterkte, een heuse 61.1%. Het graan is afkomstig uit Fife, vlakbij de distilleerderij verbouwd, en het distillaat rijpte op Oloroso sherryvaten (70% van de vatting) en First Fill Bourbonvaten (de overige 30% dan uiteraard). Hij werd genoemd naar Bell Rock, een rots met daarop een in de 19^e Eeuw gebouwde vuurtoren, zo’n 15 kilometer ten oosten van de kust te rekenen vanaf Angus. De malt heeft een prachtige koperen kleur en plakt aan het glas. Dat is alvast veelbelovend.

Erg rijke en zoete neus op karamel en toffee, vers gebakken meringue (heerlijk!) en geroosterde amandelen, aangevuld met toetsen van mokka (Café Noir koekjes) en kaneel. Kerstmis in het glas!

Lekker olieachtig en niet brandend! Stevige toetsen van bakkerskruiden en allspice, gevolgd door meer karamel en smeuïge honing. Wat ahornsiroop op vers gebakken notenvlaai. Dit is uitstekend.

De afdronk is lekker lang en warm, waarbij de zoetigheid en de kruidigheid elkaar prima in balans houden. Een toets van crème brûlée en pure chocolade op het sterfbed.

Hoera! Een Kingsbarn die echt, maar echt de moeite loont. Verkrijgbaar voor zo’n 75 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kingsbarns
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Kingsbarns Falkland, OB 2023, Ex-Bourbon & STR casks
Kleur: witte wijn
ABV: 46.0%

Dorp

De nieuwe Kingsbarns Falkland werd geproduceerd van graan dat op minder dan 10 kilometer van de distilleerderij werd verbouwd. De rijping vond plaats in First Fill Bourbonvaten (80% van deze vatting) en STR (20% voormalige rode wijn) vaten uit Portugal. De vatting werd samengesteld door productiedirecteur Isabella Wemyss. De naam verwijst naar een pittoresk dorp in Schotland, zo’n 10 kilometer ten noordoosten van Glenrothes.

Speelse, zachte neus op limoensorbet, rode bessen, vanillevla en bloemsuiker, met toetsen van geprakte banaan en gebak met chocolade. Da’s alvast een erg aangename neus!

Prima mondgevoel. Vanillevla komt nu eerst en domineert, maar daaronder zitten nog leuke toetsen van citrusfruit en kardemom. Een bittertje verschijnt als van een druivenpit. Wordt een tikkeltje pikant naar het einde toe, wat voor een mooie warmte in de mond zorgt.

De finish is medium van lengte op vanille, bessen en zacht bittere kruiden van de eik.

Ik hoop dat ze het mij niet kwalijk nemen dat ik zeg dat dit het eerste is van het huis dat ik wel kan smaken. Steekt met kop en schouders bovenuit alles wat ik tot nu toe van dit huis proefde.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Daftmill
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Daftmill 12 Year Old 2010 Winter Batch Release, OB 2023, 25 First Fill Bourbon Barrels, 6.550 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46.0%

Goed, maar duur

Dit is nog maar de tweede Daftmill die ik proef. De eerste – de 2009 Summer Batch Release – was erg aangenaam, herinner ik me. Voor deze 2010 Winter Release selecteerde het huis 25 first fill bourbon barrels en versneed de malt naar 46% – wat hen iets meer dan 6.500 flessen opleverde met een wel erg bleke malt.

Mooie, heldere en frisse neus op Europees fruit, vers afgereden gras, limoen en honing. Bijzonder clean en uitnodigend.

Op smaak gaat het verder op hetzelfde elan, maar komt er wat vanillevla aan te pas, alsook enkele zachte kruiden. Wat peper en zoethout, vooral. Erg mooi, maar verre van wereldschokkend, moet ik zeggen.

Goeie finish, zij het ietwat kort, met iets fris van munt op het sterfbed.

Speelse, cleane, fruitige allemansvriend die om één of andere reden wat over-hyped lijkt. Ook de prijs – zo’n 140 EUR – is wat aan de hoge kant voor een 12-jarige op drinksterkte, me dunkt.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Trace, Imperial Stout Buffalo Trace Barrel Aged, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Buffalo Trace Stout

Dit is het laatste flesje van de Tack-biertjes dat ik uit mijn kelder pluk. Het betreft een Imperial Stout die gebrouwen werd in mei 2020 en dan door Johan Tack te slapen werd gelegd op een Buffalo Trace bourbonvat gedurende 10 maanden alvorens het te bottelen in maart 2021. Hij schenkt zo zwart als roet – uiteraard, zou ik zeggen – met een beige kraag, met fijne bellen, die relatief lang overeind blijft. Dat ziet er smakelijk uit.

De neus is uitstekend! Chokotoff, gestoofd witloof, geroosterde noten en een mooi bittertje als van vers gebrande koffiebonen. En, jawel, de bourbon schemert er hier netjes doorheen, wat hem een licht boozy toets geeft die me erg aanstaat.

Lekker volle, romige body. De koffie met zijn bittertje komt nu eerst, gevolgd door mokka en chocolade. Karamel treeft bij en maakt hier een echte zoete stout van. De bourbon is onmiskenbaar – dat moet wel een actief vat geweest zijn. Op het ruglabel is sprake van Bourbon Barrel #907827.

De afdronk is romig, bijna stroperig, zoet en simpelweg lang en lekker. Een kwartier na de laatste slok proef ik ‘m nog steeds.

Nou, dat is wat ze noemen ‘going out with a bang’! Ik had hem als laatste gehouden en dat bleek een goeie keuze, want dit is zonder enige twijfel mijn favoriet van deze reeks. Allez, Johan, wanneer mogen we ons aan de volgende reeks verwachten?

Geproefd door Mark Dermul op 28-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Teanich, Imperial Stout Teaninich Barrel Aged, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Teaninich

Johan Tack liet deze Imperial Stout brouwen in mei 2020 en legde hem dan 10 maanden lang op een voormalig whiskyvat van de Teaninich distilleerderij (hogshead #402) uit de Schotse Highlands alvorens het in maart 2021 te bottelen. Het schenkt gitzwart, zoals het hoort bij een stout, maar zonder ook maar enige vorm van kraag, wat er toch een beetje vreemd uitziet.

De neus is precies wat je van een stout mag verwachten: donkerzoet op koffie, chocolade, mokka, chicorei, aarde… dit ruikt wederom erg lekker.

Hij is lekker romig – nee, stroperig! – op smaak op chocolade en kandijsiroop, gevolgd door koffie en mokka. Slagroom! Dit is een vloeibaar dessert. Move over, Dame Blanche!

De afdronk evolueert van zoet naar zacht bitter en licht drogend.

Zet hier een koffie en een bolletje vanille-ijs naast en je bent gesteld. Heerlijk!

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Johan Tack
Regio: België
Fles: Tack’Buffalo, Belgian Strong Dark Ale Buffalo Trace Barrel Aged, 750ml
Kleur: bruin
ABV: 9.5%

Buffalo Trace Ale

Ja, we gaan nog even door met de biertjes van Johan Tack, want in de reeks zit ook deze Tack’Buffalo. Heeft niets met de voetbalploeg van Gent te maken, maar alles met het feit dat deze Belgian Strong Dark Ale, gebrouwen in september 2020, 13 maanden lang mocht rijpen op een voormalig bourbon vat van Buffalo Trace. Het werd gebotteld in oktober 2021, schenkt een chocoladebruin met een beide kraag die een film van zo’n halve centimeter op het bier laat staan.

Donkere en zoetzure neus op pruimen, pompelmoes, koffie en chicorei. Van het bourbonvat krijg ik niet bepaald veel door, moet ik zeggen.

De body is aan de lichte kant, maar wel prettig prikkelend. Het bier is nu minder zuur dan op de neus en dus met de nadruk op flink wat zoete toetsen zoals rozijntjes en pruimen. De pompelmoes verdwijnt een beetje naar de achtergrond en maakt plaats voor een zacht bittertje. Ook op smaak kan ik geen enkele bourbon-toets ontwaren.

De afdronk is verrassend kort.

Verre van slecht, maar wat mij betreft één van de minderen goden van deze reeks. Erg vergeetbaar, als u begrijpt wat ik bedoel.

P.S. Voorzichtig als je de fles open maakt. Door oversaturatie gaat de fles flink schuimen en dus moet je er snel bij zijn met je glas.

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).