WhivieBlog

Brouwerij: Grimbergen Microbrouwerij
Regio: België
Fles: Grimbergen Magnum Opus Brut Beer Microbrew#1, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 8%

Lotte

De Heilige Norbertus bouwde in 1128 een abdij voor de kloosterorde der Norbertijnen in de Brabantse gemeente Grimbergen. De abdij werd in de loop van de geschiedenis meermaals verwoest. En met het uitbreken van de Franse Revolutie verdween niet alleen het klooster, maar ook de brouwerij. De Grimbergen Dubbel en Tripel werden vanaf 1958 gecommercialiseerd. De productie wordt al lange tijd uitbesteed aan de brouwerij Alken-Maes en sinds 1997 wordt een gedeelte van de abdij gebruikt als abdijbiermuseum, maar in 2019 werd op de plek waar ooit de oude brouwerij stond een nieuwe microbrouwerij opgericht. Ter gelegenheid hiervan werden drie biertjes gelanceerd: Magnus Opus Brut Beer, Ignis Quadruple en de Astrum Pale Ale. We zetten ze graag even op een rijtje en beginnen met de Magnus Opus Brut Beert, die goudblond schenkt met een witte kraag (die relatief snel gaat liggen).

Frisse en bijzonder zoete neus op appels en sappige peren met een ondertoon van vanille.

Op smaak is hij minstens even fris en wordt het witte fruit dat ik al op de neus ontwaarde, aangevuld met milde toetsen van appelsiensap. Zoete mout maakt het plaatje compleet.

Van een afdronk is hier amper sprake, moet ik bekennen.

Elegante en vlotte doordrinker, die prima paste bij mijn voorgerecht van lotte in roomsaus. Bedankt, Marc!

Geproefd door Mark Dermul op 31-12-2023

Telkens wanneer mijn Amerikaanse vriend John op bezoek komt, brengt hij een flesje mee, iets waarvan ik telkens zeg dat hij dat niet zou moeten doen, maar iets waarvan ik toch telkens blij ben dat hij het gedaan heeft. Zo bracht hij tijdens zijn laatste reis deze Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend mee, op de kop getikt in Japan. Nu, de Malts Blend is dan uiteraard een blended malt, die in dit geval werd samengesteld door Chivas’ master blender Sandy Hyslop, met niet minder dan 21 malts die bovendien allemaal minstens 21 jaar gerijpt hebben en uit alle verschillende whisky regio’s afkomstig zijn. Boeiend!

Bottelaar: Chivas Brothers
Regio: Schotland
Fles: Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend, b. 2019
Kleur: koper
ABV: 40%

Boeiend

Telkens wanneer mijn Amerikaanse vriend John op bezoek komt, brengt hij een flesje mee, iets waarvan ik telkens zeg dat hij dat niet zou moeten doen, maar iets waarvan ik toch telkens blij ben dat hij het gedaan heeft. Zo bracht hij tijdens zijn laatste reis deze Royal Salute 21 Year Old The Malts Blend mee, op de kop getikt in Japan. Nu, de Malts Blend is dan uiteraard een blended malt, die in dit geval werd samengesteld door Chivas’ master blender Sandy Hyslop, met niet minder dan 21 malts die bovendien allemaal minstens 21 jaar gerijpt hebben en uit alle verschillende whisky regio’s afkomstig zijn. Boeiend!

Delicate en zacht rokerige neus op zoet, overrijp fruit, zachte kruiden en waxy toetsen met slechts een hint van eikenhout. Dat fruit vertaalt zich naar sultanas, perzik en appels, gul besprenkeld met honing. Deze neus is eigenlijk uitstekend, no two ways about it.

De body is prima. Licht, doch waxy, met een mooie balans tussen de zoete toetsen van het fruit, de drogende tannine van het hout en de kruiden. Perzik en sultanas keren weer, aangevuld met iets van noten en honing. Mooie balans, hoor. Maar net iets minder complex dan de neus beloofde.

De afdronk is middellang met een hint van rook en zachte tannine. Licht drogend, dus. Maar wel mooi.

Wie zei ook alweer dat enkel single malts echt goed konden zijn? It wasn’t me. Ik heb slechts 2 puntjes van kritiek. Ten eerste hou ik niet van dit type karaf, maar da’s natuurlijk heel persoonlijk. Ik vind het jammer dat ik de inhoud niet kan zien. En ten tweede: dit was wellicht een 90+ whisky indien hij was gebotteld op 46% of meer. Maar afgezien daarvan: wat een mooie whisky, zeg!

 87/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Royal Brackla
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Royal Brackla 12 Year Old 2010/2022 Signatory Vintage, The Un-Chillfiltered Collection – Cask Strength for Whiskyworld Massen, first fill bourbon barrel #307496, 192 bts
Kleur: goud
ABV: 56.3%

Zeventien

De Brackla Distillery ligt op de grens tussen de Speyside en de Highlands, vlakbij Cawdor Castle, bekend van Shakespeare’s drama Macbeth. In het glas zit een 12-jarige die enkele jaren geleden gebotteld werd door Signatory in hun bekende Un-Chillfiltered Collection, speciaal voor Whiskyworld Massen in Luxemburg. Ik kreeg een sample in de handen gestopt door mijn goeie vriend Benny J. Met meer dan 7500 tasting notes op mijn blog, ben ik verrast dat dit nog maar mijn 17^e Brackla is, eerlijk gezegd.

Lentefrisse neus op wit fruit, honing en mirabellen. Tikkeltje snoeperig, verre van onaardig. Dat gezegd zijnde, ook niet meteen een hoogvlieger. Gewoon een prima neus die aan de lente doet denken.

Oh! Op smaak is het wel stukken beter, moet ik zeggen. Krachtig, fruitig, helder, uitnodigend op appels en peren, noten, flink wat honing, sultanas, zoete mout, perzik en bijenwas. Dit is veel boeiender dan de neus deed vermoeden.

De afdronk is lekker lang, kruidig, snoeperig zoet en erg bevredigend.

Ja, ja, de neus was slechts een kleine introductie tot deze erg krachtige en mooie Royal Brackla. Een sluipschutter als u het mij vraagt. En dan te bedenken dat je dit voor minder dan 70 EUR kan kopen, nog steeds. Heerlijk. Dankjewel, Benny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Giboin
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Giboin 2003 Fins Bois for Passion for Whisky, Fût #602, 120 bts
Kleur: brons
ABV: 46.5%

Terroir

Afgelopen zomer maakte ik voor het eerst kennis met Giboin, een producent van pineau en cognac uit Chèvres-Richemont – de 9^e generatie al, want bezig sinds 1830. Deze keer hebben we een 20-jarige in het glas van een single cask gebotteld voor de Nederlandse shop Passion for Whisky. Het terroir van deze cognac is Fin Bois, ten noorden van de stad Cognac (waar ik deze zomer weer naartoe trek).

Intens fruitig op pomelo, abrikozenconfituur, sappige nectarines en een verloren gelopen goudbes. Iets van pijnboompitten en geroosterde pindas. Daaronder zit nog een mooie streepje snuiftabak en iets van gekonfijte appelsienschillen. Hij heeft ook een mooi floraal parfum, wat erg aangenaam overkomt. Als je hem bovendien even laat ademen verschijnt er zelfs een eerste hint van rancio. Hier is verrassend veel aan de gang.

De body is lekker waxy, wat deze cognac onmiddellijk flink wat gewicht geeft, als u begrijpt wat ik bedoel. En tegelijkertijd wordt mijn tong helemaal ingepalmd door een prachtige kruidigheid – op het randje van pikant – alvorens de zoete trekjes van het fruit de boel komen verzachten. Denk pruimen, vijgen en bloedappelsien. Hemels !

De afdronk is langer dan Ik had gehoopt. Donkerzoet en bevredigend!

Dit is een erg mooie vatkeuze van Passion for Whisky en het feit dat de cognac gebotteld werd op 46.5% zorgt ervoor dat het terroir zeer mooi tot uiting komt. Verkrijgbaar bij Stefan Van Der Boog en Michel Doove via deze link. Niet eens 80 EUR.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: The Lost Explorer
Regio: Mexico
Fles: The Lost Explorer 12 Year Old Salmiana
Kleur: clear
ABV: 42%

Salmiana

Mezcal… ik heb het nooit een makkelijke druppel gevonden, maar ontdek graag nieuwe smaken, dus toen Timon mij een paar weken geleden benaderde met drie mezcals van het huis The Lost Explorer was ik er als de kippen bij om samples te sprokkelen. Timon had drie flessen mee van dit huis: een 8-jarige Espadin, een 10-jarige Tobala en een 12-jarige Salmiana. Ik zet ze graag alle drie even op een rijtje, eindigend met de oudste, geproduceerd van de agave Salmiana van 12 jaar oud. Deze agave staat ook bekend als maguey pulquero of ‘groene agave’. Het is een agave die maar één keer bloeit en dan sterft. De plant kan een stam tot 4 meter hoog hebben.

De neus is een panoplie van augurken, verse groene chili en een karrenvracht aan pompelmoesschillen, met een hint van munt en amandelschaafsel op de achtergrond. Hier kan ik aan blijven ruiken.

Zacht en zoet bij de aanzet, vertoont hij na enkele seconden op de tong een mooie kruidigheid en flink wat frisse citrustoetsen. Limoenschillen, druppeltje sap van yuzu en twee drupeltjes pekel waarop augurken worden bewaard. En dat alles gewikkeld in een zacht jasje van rook. Deze mezcal is subtiel en rond tegelijkertijd. Erg mooi.

De grote troef van deze excellente mezcal is wel zijn afdronk. Die is lang, rokerig, mineraal en ronduit heerlijk. Blijft pittig nazinderen.

Deze mezcal heeft me echt over de streep getrokken als mezcal-liefhebber. Zo complex en boeiend (in zijn genre), dat ik er echt een kwartier mee bezig ben geweest om hem alleen al te ruiken. Als je eens echt uit de bol wil gaan en bereid bent deze allesbehalve goedkope maar heerlijk complexe mezcal wil gebruiken in een cocktail, ziehier dan mijn suggesties: de Naked & Famous (met Chartreuse en Aperol) of de Mezcal Sunrise (met grenadine en appelsiensap). Dat gezegd zijnde… misschien dat je een mezcal van zo’n 165 EUR liever puur proeft.

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: The Lost Explorer
Regio: Mexico
Fles: The Lost Explorer 10 Year Old Tobala
Kleur: clear
ABV: 42%

Tobala

Mezcal… ik heb het nooit een makkelijke druppel gevonden, maar ontdek graag nieuwe smaken, dus toen Timon mij een paar weken geleden benaderde met drie mezcals van het huis The Lost Explorer was ik er als de kippen bij om samples te sprokkelen. Timon had drie flessen mee van dit huis: een 8-jarige Espadin, een 10-jarige Tobala en een 12-jarige Salmiana. Ik zet ze graag alle drie even op een rijtje. In het glas zit een mezcal, geproduceerd van Maguey Tobala van 10 jaar oud. Maguey Tobala groeit op hoge hoogte en is relatief klein en tevens moeilijk te vinden. Er zijn overigens twee soorten Tobala te vinden: tobala chino die in de zon groeit en tobala orejon die in de schaduw groeit. Geen idee welke voor deze mezcal werd gebruikt, moet ik bekennen.

Deze neus is alvast complex te noemen. Heerlijke toetsen van vanille en cacao, vermengd met leder en natte klei, aangevuld met droge tabaksbladeren. Dit is best indrukwekkend (voor een mezcal, hé).

Zacht op de tong met een verrassend zoete twist die me aan gekonfijte limoen en vanille doet denken, maar opnieuw met een prachtig spoortje rook dat de mond helemaal gezellig warm maakt. Ook hier is de link met gin wel te leggen, maar dit gaat wel een pak verder, moet ik zeggen.

In de afdronk komen de citrustoetsen en iets flink aards terug alsook een verrassende toets van vers afgereden gras.

Van deze mezcal ben ik best wel onder de indruk. Erg genietbaar op zich (ja, een blokje ijs mag), maar zal het ongetwijfeld ook erg goed doen in een Mezcal Negroni (met Campari) of een Oaxaca Old Fashioned (met Tequila reposado en honing). Je moet hier wel zo’n 125 EUR voor over hebben, wat natuurlijk niet bepaald goedkoop is.

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: The Lost Explorer
Regio: Mexico
Fles: The Lost Explorer 8 Year Old Espadin
Kleur: clear
ABV: 42%

Espadin

Mezcal… ik heb het nooit een makkelijke druppel gevonden, maar ontdek graag nieuwe smaken, dus toen Timon mij een paar weken geleden benaderde met drie mezcals van het huis The Lost Explorer was ik er als de kippen bij om samples te sprokkelen. Timon had drie flessen mee van dit huis: een 8-jarige Espadin, een 10-jarige Tobala en een 12-jarige Salmiana. Ik zet ze graag alle drie even op een rijtje, beginnende bij de jongste, geproduceerd van Maguey Espadin van 8 jaar oud. De Maguey Espadin is de meest gebruikte agave in de productie van mezcal. De plant groeit in de dorre vallei van San Pablo Huixtepec. Aan de slag!

Frisse neus op agave, spearmint, onrijpe ananas en gin. Hint van bubblegum. Erg uitnodigend en benaderbaar.

Op smaak is dit al even toegankelijk als op de neus. Heeft wat weg van gin, maar dan met een mooi streepje rook.

De afdronk is lang en houdt de mond heerlijk warm.

Deze kost zo’n 65 tot 70 EUR in onze contreien. Dit is volgens mij een mezcal die iedereen wel zal lusten. En ik zie me hier ook best wel cocktails met maken, zoals een Mezcal Margarita (met Cointreau en limoensap) of Mezcal Paloma (met pompelmoessap en soda).

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Producent: Leleyndas
Regio: Mexico
Fles: Mezcal de Leyendas Durango
Kleur: clear
ABV: 47.2%

Cenizo

Het huis Leyendas is een relatieve nieuwkomer op de markt van mezcal, want werd pas in 2005 opgericht. Hun claim to fame is het feit dat ze de allereerste mezcal-bar openden in Mexico City, genaamd La Botica. Durango verwijst overigens naar de stad in Mexico waar deze mezcal wordt gedistilleerd, want de agave die gebruikt werd is de Maguey Cenizo (waarvan 20kg nodig is om 1 liter mezcal te maken), gestookt door José Ventura Gallegos, een man met meer dan 20 jaar ervaring in de branche.

Zachte, ietwat zoete neus op natte klei, vers afgereden gras, pas geboend leder en een hint van rook. Erg benaderbaar – maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik mezcal meer en meer begin te begrijpen en appreciëren (tot voor kort vond ik dit een erg moeilijke spirit).

De smaak is funky – zoals je van elke mezcal mag verwachten, overigens – op gras, klei, linoleum en verfverdunner, maar mooi aangevuld met zoete popcorn in boter, perzik en abrikoos en een hint van koriander.

De afdronk is niet echt erg lang, maar dat verwachtte ik ook niet bepaald. Hij is wel erg goed, daarentegen. De funky toetsen zinderen nog lang na.

Je kan mezcal wat mij betreft met niets anders vergelijken (even abstractie maken van tequila, dan). Unieke smaakervaring. Met een dikke merci aan Chris Lauriers voor het sample.

Geproefd door Mark Dermul op 13-01-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cameronbridge
Regio: Schotland
Fles: Tanqueray 0.0
Kleur: clear
ABV: 0%

Water

Van deze alcoholvrije gin wordt gezegd dat hij smaakt als een niet-alcoholvrije gin, zo goed is hij. Nou, dat was voor mij reden genoeg om hem in huis te halen en eens te proberen.

Op de neus is het één en al frisse citrus en een ietwat chemische toets die me aan aspartaam en bruistablet doet denken. Maar verder absoluut niets. Mag ik zeggen dat dit geen al te beste start is?

Water met citroenpartjes. Soms maak ik me dit zelf klaar – is geen kunst, hé, gewoon wat citroenpartjes toevoegen aan een drinkbus die je vult met kraantjeswater – om mee te pakken naar de Basic Fit. Awel, dat heeft vaak nog meer karakter dan deze alcoholvrije gin. Dit is vlak, karakter- en smaakloos.

Van een finish is hier absoluut geen sprake.

U zal het mij vergeven dat ik aan dit fletse alternatief geen tonic ga verspillen. Die komt nooit meer in huis.

Geproefd door Mark Dermul op 25-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Univers Drink
Regio: België
Fles: Pvrezero Non-Alcoholic Alternative to Spirits
Kleur: clear
ABV: 0%

Zero

Pvrezero (wat een vreemde naam!) is een alcoholvrij alternatief voor gin, ideaal – volgens de website – voor ‘een heilige gin-tonic’. Ik weet niet wat er zo heilig zou zijn aan een gin & tonic, maar laten we deze variant toch maar eens bekijken. Hij werd samengesteld met 12 botanicals, te weten jenveverbes, kardemom, koriander, sinaasappel en bittere sinaasappel, limoen, kaneel, oranjebloesem, violet, hibiscus, lavendel en mirte. Kijk eens aan. Gebotteld op – of wat had u gedacht – 0.0% ABV.

Hoewel hij – uiteraard – de typische alcohol burn ontbeert, valt deze neus best wel mee. Lichte toetsen van limoen, iets van aspartaam zonder te storen en duidelijk appelsien.

De body valt mij goed mee. Dit is niet waterachtig. Op smaak is het wederom allemaal citrus dat de plak zwaait en komt hij zelfs iets licht drogend over. Het feit dat hij geen alcohol bevat valt hier amper op, maar toch is dit te licht om er een cocktail mee te maken naar mijn gading.

Finish? Welke finish. Dit is Fanta Limoen met een zachte kruidigheid, meer niet.

Dit valt qua smaak nog mee, maar ik ben niet overtuigd dat het in een cocktail overeind blijft. Zo’n 18 EUR in de lokale supermarkt, mocht het u interesseren om hem eens uit te proberen.

Geproefd door Mark Dermul op 25-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Pears Lyons Distillery
Regio: Ierland
Fles: Ha’Penny Dublin Dry Gin
Kleur: clear
ABV: 41%

Dublin

Ha’Penny is een gin die gestookt wordt bij Pears Lyons Distillery in hartje Dublin, ondergebracht in een ontwijde kerk. Ha’Penny is overigens de afkorting van ‘half a penny’, de prijs die destijds betaald diende te worden om de brug (die op het label is afgebeeld) over de Liffey te mogen oversteken. Voor deze gin worden 13 botanicals gebruikt, inclusief jeneverbes, koriander, engelwortel en sinaasappelschil, maar ook minder voor de hand liggende zoals paardenbloem en geranium. Hij wordt overigens gestookt op een pot still, dezelfde die gebruikt wordt voor de single malt van Pears Lyons.

Op de neus is het een instant classic waarbij de citrustoetsen het voortouw nemen. Heerlijk fris en toegankelijk. Zonder franjes. Less is more in dit geval.

Op smaak is het meer van hetzelfde, maar met een leuk zoetje. De klassieke bittere toets die je van een eetlustopwekkende gin verwacht, is hier zeker present, dus geen zorgen. Hij vertoont ook een mooie, zachte kruidigheid.

De afdronk is middellang en zacht drogend.

Gin & Tonic

Een klassieke gin verdient een al even klassieke tonic. Ik doe flink wat ijs in mijn ballonglas, kieper daar 5cl van de Ha’Penny gin bij en enkele schijfjes citroen en limoen en vul aan met Thomas Henry tonic. Het resultaat is precies wat je er van verwacht: een verfrissende klassieke G&T.

Met zijn prijskaartje van 35 EUR is dit een eerlijke gin die je niet teleurstelt.

Er bestaat ook een rabarberversie op 40%, maar die heb ik nog niet geprobeerd.

Geproefd door Mark Dermul op 11-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Stokerij De Moor
Regio: België
Fles: Moon Distilled Cherry Gin, 500ml
Kleur: roze
ABV: 44%

Kersen

De Moon Distilled Cherry Gin is de zomerse variëteit van deze twee Vlamingen, waarbij naast de klassieke botanicals ook gebruik werd gemaakt van kersen en krieken. Hij kleurt een speels roze. Ik hou mijn hart al vast…

Op de neus is de schade beperkt. Ik maak een grapje. Hij is nog steeds fris en monter en de rode vruchten hebben enkel een zachte, zoete toets toegevoegd. Ik had me aan flink wat snoeperigheid verwacht, maar dat ik gelukkig niet het geval. Dit ruikt uitnodigend.

Op smaak komen de kersen en krieken mooi tot uiting, maar op geen enkel moment gaan ze domineren en de gin veel te zoet maken. Integendeel. Hij blijft bitter genoeg en krijgt enkel een speels zoetje dat me echt wel aanstaat. Alleen… ik heb echt moeite om een roos drankje naar binnen te keilen. Gelukkig is dit wel lekker, ook al ziet het er niet uit (but that’s just me).

In de finish – en echt pas in de finish – krijg ik plots flink wat kersen. En… het stoort allerminst.

Ik was echt beduusd om deze te proeven, maar mijn vooroordeel bleekt totaal onterecht. Vreselijke kleur (maar ja, kan ook niet anders gezien het rode fruit), maar prima smaak.

Geproefd door Mark Dermul op 26-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Stokerij De Moor
Regio: België
Fles: Moon Oriental Distilled Gin, 500ml, 900 bts
Kleur: clear
ABV: 44%

Yuzu

De meest recente expressie van Moon Gin is deze Oriental, die gebruik maakt van Oosterse kruiden zoals garam masala uit India, makrut-limoenblaadjes uit Thailand, groene thee uit China en yuzu uit Japan. Slechts 900 flesjes van een halve liter werden geproduceerd bij Stokerij De Moor in Aalst.

De neus is lentefris, maar tegelijkertijd een beetje weeïg, als u begrijpt wat ik bedoel. Da’s geen off-note, voor alle duidelijkheid. De oriëntaalse botanicals hebben alvast hun werk gedaan om hier een leuke, oosterse toets aan te geven. Vooral de yuzu heeft zijn stempel gedrukt.

Op de tong is het een ware explosie van smaken! Bitter zoals het hoort, zoetzuur als extraatje. Dit is erg, erg lekker. Flink wat frisse citrustoetsen (yuzu, een complexe citrusvrucht die de smaken van citroen, limoen, mandarijn en zelfs wat grapefruit combineert) met iets van dennen. En toch heeft hij ook iets lekker zoets dat tegengas geeft. Prima spul!

De finish is eveneens erg mooi! Lang, zoetzuur met een perfect bittertje. Dorstlessend!

Tonic? Euh… neen, dit is puur zo lekker dat ik het zelfs niet eens zou aanraden. Gewoon een ijsblokje en je bent klaar. Dit is echt een lekkere gin!

Geproefd door Mark Dermul op 26-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Stokerij De Moor
Regio: België
Fles: Moon Smoked Distilled Gin, 500ml, 1.200 bts
Kleur: licht goud
ABV: 44%

Rookgin

De Moon Smoked Distilled Gin is een variatie op de klassieke Moon Gin (die overigens al flink wat prijzen in de wacht sleepte) doordat er gebruik werd gemaakt van gerookte houtschilfers tijdens het productieproces. Dat verklaart ook waarom deze licht goudkleurig is. Het is een gelimiteerde editie van 1200 flesjes, dus goed voor zo’n 6000 liter. Oh, ja, dat vergeet ik bijna te vermelden. De verpakking – namelijk stenen kruikjes van een halve liter – vind ik wel prettig.

Een zomers frisse neus op citrus en basilicum wordt hier een tikkeltje overstemt door de toetsen van het gerookte hout. Een hint van rokerigheid en een karrenvracht aan vanille worden toegevoegd en het werkt prima.

Op smaak is het de vanille die met de meeste aandacht gaat lopen, waardoor hij wel erg zoet is, maar het bittertje dat zo kenmerkend is voor een dorstlessende gin wat in de verdrukking duwt. Maar vanaf de tweede slok komt dat er ook weer mooi door, dus geen zorgen. De rokerige toets geeft hem wel iets extra, dat me erg aanstaat.

De afdronk is relatief lang en een tikkeltje kruidig en rokerig. Leuk!

Wellicht dat deze ook best met een neutrale tonic wordt gepresenteerd, want je wil zijn subtiele zoetheid niet verdrinken in een opgesmukte frisdrank, toch? Puur is hij erg goed, hoor.

Geproefd door Mark Dermul op 26-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Stokerij De Moor
Regio: België
Fles: Moon Distilled Gin, 500ml
Kleur: clear
ABV: 44%

Maansteen

Een kleine introductie is hier wel op zijn plaats. Tommy De Mulder (Gent) en Matthew Van Noten (Beveren) waren aan het mijmeren over een eigen gin toen ze op hun terras keken naar een volle maan. Na meer dan een jaar experimenteren lanceerden ze in 2018 hun eigen Moon Gin. Naar eigen zeggen is het de eerste kosmische gin ter wereld, want tijdens de productie maken ze gebruik van – I kid you not – een gecertificeerde maansteen. Hij werd gebotteld op 44% omdat de wetenschap het er over eens is dat de maan 44 miljard jaar geleden tot stand kwam. De botanicals van dienst zijn jeneverbes, sinaas- en citroenschil, koriander, kaneel, steranijs, zoethout, basilicum, amandel, citroengras, engelwortel en rozemarijn.

De neus is zomers fris met aroma’s van kaneel, basilicum, zoethout en citrus. Erg clean!

Op smaak is hij bitterzoet met de nadruk op het laatste. Flink wat kaneel, nu. Ik lijk wel aan een suikerstok te likken. Het bittertje komt dan weer van de sinaasschillen en het zoethout zonder twijfel. De sterkte is wel prima.

De afdronk is relatief lang en een tikkeltje kruidig. Aangenaam.

Erg zomers, een tikkeltje speels maar net iets te snoeperig naar mijn gading. Deze wordt best geschonken met een neutrale tonic, liet ik mij vertellen. Ik zou het eerlijk gezegd (nog) niet weten, want ik dronk ‘m puur.

Geproefd door Mark Dermul op 26-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Moon
Regio: België
Fles: Moon Spiced Rum, 50cl
Kleur: brons
ABV: 40%

Colaflesjes

Moon is een Belgisch merk en is vooral bekend van gin (maar daarover later meer), maar ze brachten ook deze Caribische blend op de markt onder de naam Spiced Rum. Moon onderscheidt zich van de concurrentie doordat voor de productie ook gebruik werd gemaakt van een gecertificeerde maansteen! Vandaar ook de naam, natuurlijk. Een gimmick? Zeker weten. Maar de meesterstoker van Stokerij De Moor heeft hier ook een hand in, dus wie weet hebben we wel te maken met een erg prettige rum! Hij rijpte drie jaar en werd op 40% gebotteld in kleine flesjes.

De neus is zoet, maar relatief eenvoudig, moet ik zeggen. Vreemd genoeg is het eerste wat voor mijn geestesoog verschijnt colaflesjes, de gummi snoep. Daarnaast wat geprakte banaan en flink wat vanille, iets van gekonfijte bloedappelsien en wat cacaopoeder. Verre van slecht, weliswaar.

Lekker olieachtig en meteen mierzoet op colaflesjes, melkchocolade, banaan, vanille, kaneel en zoethout. Erg toegankelijk en drinkbaar en wellicht erg goed in een cocktail, maar ook puur is dit best te genieten. De colaflesjes en de banaan domineren en maken hier een bijna snoeperige rum van. Dat valt niet tegen.

De finish is middellang en snoeperig zoet.

Bijzonder drinkbaar en erg zoet, meer dan okay. Voor een fles van 50cl van deze rum betaal je net geen 40 EUR. Ik ben er zeker van dat deze mooi overeind blijft in cocktails.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Vallein-Tercinier Lot 55 Bon Bois Malternative Beglium #29 ‘Arôme Exquis’, 165 bts
Kleur: koper
ABV: 41.50%

Voortreffelijk Aroma

Deze nieuwe cognac van Malternative Belgium, bestierd door de immer sympathieke Pieter Knapen en zijn lieftallige Betere Helft Ysatis, is bijzonder om twee redenen. Vooreerst is het de allereerste release die Pieter onder eigen label doet van een cognac uit de regio Bons Bois en daarnaast is het een Vallein-Tercinier die de Franse producent zelf gestookt heeft. We kennen dit huis immers voornamelijk als broker (hoewel ze ter plekke eerder spreken van een négociant) die zijn eau-de-vie elders aankoopt, maar dit hebben ze wel degelijk zelf gestookt. Het is een vatting van vier damme jeannes uit 1955, die op hun beurt gevuld werden in 2010 met cognac die eerst 55 jaar in een zogenaamde natte kelder lagen te rijpen op Limousin eik. De naam van dit spul – Arôme Exquis, oftewel Voortreffelijk Aroma – laat weinig aan de verbeelding over. Proeven, die handel !

Op de neus maakt deze cognac zijn naam onmiddellijk en ondubbelzinnig waar : dit is een voortreffelijk aroma. Heerlijk fruitmandje met nectarines, abrikozen, perziken en mango, gevolgd door roze pompelmoes, bloedappelsien en een druppeltje balsamico. Bijzonder aromatisch. Ik ben hier een half uurtje zoet mee geweest.

Op smaak komt het fruit terug met de nadruk op de pompelmoes en bloedappelsien, maar vertoont hij ook onmiddellijk een flinke mineratliteit. Alsof ik hem uit een stenen kelk proef. De kruidigheid neemt hand over hand toe met nootmuskaat, gember en een fris takje munt. Midpalate verschijnt een subtiele bittere toets van bloedappelsien en tamme kastanjes. Dit is groots.

De afdronk is op zijn zachts gezegd indrukwekkend. Lang, fruitig, licht bitter en zacht drogend, maar nooit houterig.

Bijna 70 jaar geleden gestookt en 15 jaar geleden op glas gestoken, maar nog niets aan kracht ingeboet. Ondanks het bescheiden ABV is dit een aromatische krachtpatser, waarbij vooral de neus – of wat had u gedacht ? – uitzonderlijk lekker is. Reken op 599 EUR.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Lheraud
Regio: Frankrijk
Fles: Pineau des Charentes François 1^er Grande Reserve
Kleur: brons
ABV: 17%

Frans I

De Pineau François 1^er bestaat al erg lang (werd origineel gelanceerd in 1934), maar toen de laatste generatie op pensioen wilde gaan, zag het er even naar uit dat het merk zou verdwijnen. Maison Lhéraud, een huis dat al sinds 1785 cognac, armagnac en pineau produceert, nam de boel over, zodat het merk niet teloor zou gaan. In het glas zit de François 1^er Grande Reserve.

Wel… die neus is toch wel wat old school als u het mij vraagt, want ik krijg niet alleen mooie bloemige en fruitige toetsen als van sinaasappel, viooltjes, walnoten en abrikozen, maar ook iets medicinaals met flink wat kamfer. Erg aangenaam, hoor. Krachtig aroma.

Heerlijke, zoete smaak met de nadruk op appelsienmarmelade en kaneel, met een mespuntje nootmuskaat. Wat amandelspijs en iets bitters als van walnoten verblijden mijn smaak papillen en tonen aan dat dit veel meer is dan gewoon een erg zoete Pineau. Vanille treedt in, alsook iets van karamel en zoethout. Erg, erg goed, zeg.

De afdronk is lang en zoet, met florale toetsen op het sterfbed.

Heerlijk met een blokje ijs, maar ik prefereer hem toch op kamertemperatuur. Wist-je-dat-je : hij werd genoemd naar Frans de Eerste, koning van Frankrijk van 1515 tot 1547, die geboren werd in Cognac op 12 september 1494. De fles is nog op voorraad bij Malternative Belgium voor 69 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The Whisky Jury
Regio: Fiji
Fles: Fiji SP 11 Year Old 2012/2023 The Whisky Jury, Refill Barrel Cask #12
Kleur: goud
ABV: 57.5%

Lautoka

Als ik FS en de regio Fiji zie staan, dan ga ik er van uit dat dit een rum is van de Fiji South Pacific Distilleries, te vinden op de westkust van het eiland in Lautoka op Navutu Road. Deze rum werd gedistilleerd in een pot-still in de zomer van 2012 en gebotteld in oktober vorig jaar door niemand minder dan The Whisky Jury, oftewel Joeri, die nog amper een introductie behoeft. Hij is hiermee niet aan zijn proefstuk toe. In september 2022 proefde ik al een eerder selectie van deze distilleerderij die hij op fles had getrokken. Deze rijpte 11 jaar op een refill barrel.

De neus is lekker op banaan, vanille, zoete boter en een hint van aceton, terwijl er op de achtergrond een zachte umami en zelf zilte toets verschijnen. Dit is een pak minder funky dan wat je van een Jamaicaanse rum mag verwachten, maar nog steeds erg bijzonder, hoor. Het is een stijl die mij erg aanstaat. Heel even doet het me denken aan mezcal, eerlijk gezegd.

Op de tong deemsteren de funky toetsen langzaam maar zeker weg om plaats te maken voor erg fruitige smaken als van banaan, ananas en sterfruit, maar tegelijkertijd komen er wat kruiden tevoorschijn. Ook het ziltje laat zich op de tong niet onbetuigd, wat even smaakt naar het sap waarop olijven worden bewaard.

Hoewel de afdronk lang en bevredigend is, laat hij de mond wel flink droog achter, waardoor ik de neiging krijg een glas water ter hand te nemen.

Fiji is een bestemming die doet wegdromen. Deze rum kan daarbij helpen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).