WhivieBlog

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 7 Year Old 2013/2021 Double-V for Klubb23, Bourbon Koval cask #218A, 129 bts
Kleur: licht goud
ABV: 59.2%

Yoghurt

Deze BenRiach werd gebotteld door de nieuwe Belgische speler Double-V for een al even nieuwe speler Klubb23. Grappig. Hij rijpte 7 jaar lang op een bourbon cask van Koval, die kleine craft distilleerderij in Chicago, USA. Gedistilleerd op 9 december 2013 en gebotteld op 10 februari van dit jaar. Aan de slag!

De neus is licht en zoet en doet me in eerste instantie denken aan yoghurt met ananas en perzik. Erg zomers. Na enkele ogenblikken krijg ik wat mango chutney en een erg florale toets. Ik hou hier wel van.

Lekker aanzet. Mooi olieachtig en flink kruidig. Het DNA van BenRiach is onmiskenbaar: erg fruitig en fris, flink wat peper en prima in balans. De houtkruiden maken hem lekker warm, terwijl het fruit zich vertaalt naar ananas, banaan, perzik en abrikozen.

De afdronk is lekker lang en fruitig.

Een mooie BenRiach als bekroning op deze mooie samenwerking.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 10 Year Old 2008/2018 Old Particular, Douglas Laing cask #DL12939, 370 bts
Kleur: vol goud
ABV: 48.4%

Allemansvriend

Een oudere botteling van Douglas Laing in hun populaire Old Particular reeks. BenRiach is de leverancier van dienst. Gestookt in augustus 2008, gebotteld in augustus 2018 dus tien jaar oud op de kop.

Bloedappelsienen, nectarines, gebakken peren, overrijpe meloen en abrikozen. Dat is de neus van deze malt in een notendop. Voeg daar nog een geurtje van cederhout aan toe en het plaatje is reeds compleet.

Olieachtig op de tong, quasi romig zelfs. Abrikozen opnieuw maar nu vooraan, gevolgd door de peren en meloen. Citrus wordt op smaak tot een minimum beperkt. Ik krijg wel flinke kruiden door in de vorm van nootmuskaat, kruidnagel en zelfs wat chilipeper. Hint van walnoten. Zou dit een sherryvat kunnen zijn?

De afdronk is middellang, zacht gekruid en mierzoet met een bittertje.

Een beetje een allemansvriend die er niet echt uit schiet, maar anderzijds ook erg betaalbaar is. Slechts 55 EUR voor een flesje en nog steeds verkrijgbaar. Waar wacht je nog op? Bedankt voor het sample, Manny!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 11 Year Old 2009/2020 Old Particular for Dram242, Jurgen’s Whiskyhuis, De Straffe Hoek, Wine4You & Prima Vinum, Douglas Laing, Sherry Butt #DL13994, 636 bts
Kleur: goud
ABV: 62.1%

Fruit Confit

Deze Blair Athol werd door Douglas Laing gebotteld in augustus 2020 voor een collectief van Belgische whiskyshops: Dram242, Jurgen’s Whiskyhuis, De Straffe Hoek, Wine4You en Prima Vinum. Ondanks het feit dat deze 11 jaar lang mocht slapen op een sherry butt kan hij nog steeds een alcoholpercentage van 62.1% presenteren. Dat beloofd.

Aha! Dat is mooi. Een erg frisse neus die me aan de lente doet denken. Kweepeer, vers afgereden gras, Reine Claude, mirabellen, Granny Smith, een beboterde croissant en een karrenvracht aan bloemige honing. En neen, je zou niet zeggen dat deze hoog-alcoholisch is. Mooi, hoor.

Hij is erg romig op smaak. Bijna siroop. Mierzoet op hetzelfde fruit, maar dan in gekonfijte vorm. Fruit confit, zoals ze in de Provence zeggen. Lekker pikant, overigens. Da’s zowel het ABV als de kruiden van het vat die spreken. Mijn speekselklieren gaan in overdrive.

De afdronk is lang, warm, zoet, kruidig en ronduit heerlijk.

Ja, da’s een topper van Blair Athol, die mooi het midden houdt tussen sherryinvloeden en het distilleerderijkarakter. Daar hou ik wel van. Bedankt voor het sample, Benny.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 14 Year Old 2006/2020 The Single Malts of Scotland, Elixir Distillers, Hogshead #8002620, 326 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 54.6%

Verkoold Hout

The Single Malts of Scotland is een label van Elixir Distillers. Mocht die naam u niets zeggen, denk dan Sukhinder Singh. Mocht die naam u ook niets zeggen, denk dan The Whisky Exchange. Ah, het belletje rinkelt, ik merk het. Deze Blair Athol rijpte 14 jaar lang op een hogshead en is erg bleek.

De neus begint relatief gesloten. Het duurt enkele minuten alvorens ik wat appels, peren, witte bessen, vanille en karamel doorkrijg, alsook flink wat verkoold hout. In alle eerlijkheid vind ik de neus van deze nogal eenvoudig. Daar is natuurlijk niks mis mee.

De smaak is zacht op meer wit fruit (voeg daar gerust wat kruisbes aan toe) met een beetje witte peper die hem wat punch geeft. Vanille, karamel, moutsuikers… ik ben opnieuw wat verrast van de eenvoud van deze malt. Nee, ik druk me verkeerd uit. Ik ben verrast dat Sukhinder dit vat geselecteerd heeft. Ik vind hem verrassend rechttoe-rechtaan. Close to the grain, zoals dat zo mooi verbloemd wordt.

De afdronk is middellang, zoet en kruidig met een licht drogend effect.

Ha! Mijn 30^e ontmoeting met Blair Ahtol, maar ze had beter gekund. Een fles kost je 75 EUR bij Tom van Buds & Barrels, die ik graag bedank voor het sample.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 9 Year Old 2009/2019 Druma Mor, The Whisky House, Ex Oloroso Sherry Cask, 87bts
Kleur: oud goud
ABV: 50.8%

Appelstrudel

Druma Mor is een reeks malts van de jonge, onafhankelijke bottelaar uit… Affligem! Jawel, een nieuwe Belgische bottelaar sinds 2019. Maar de sterke man achter dit bedrijf kent u ongetwijfeld. Dat is niemand minder dan Geert De Bolle. Tot op heden hebben ze zo’n 6 releases op hun palmares staan en deze jonge Blair Athol is één van hun eerste releases. Druma Mor vertaalt (min of meer) naar ‘Drumfield’ wat op zich dan weer een verwijzing is naar het Trommelveld in Affligem, in de spreekwoordelijke achtertuin van Geert. Maar dit volledig terzijde!

Zalig zoete neus op appelstrudel, perzik in blik en mandarijn. Smeuïg en uitnodigend.

Lekker olieachtig op de tong, nog zoeter dan de neus deed vermoeden, maar met een beetje tannine die hem wat drogend maakt, maar tegelijkertijd wat gewicht geeft. Lekker gekruid op kaneel, kruidnagel en zwarte peper. De sterkte is nagenoeg perfect.

Lange, zoete en gepeperde afdronk.

Mooie Blair Athol en prima keuze van Geert en zijn kornuiten. Dankjewel voor het sample, Buds & Barrels!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Eaglesburn, de Nederlandse micro-distilleerderij, bestiert door de immer sympathieke Bart Joosten, heeft een Double Wood uitgebracht. Deze whisky, gestookt op 13 oktober 2017, rijpte op een  ex-bourbon vat en kreeg dan nog een finish in virgin oak. Zoals Bart dat steeds doet, bottelde hij hem op 47% in flesjes van 20cl – in dit geval op 27 april 2021.

Distilleerderij: Eaglesburn
Regio: Nederland
Fles: Eaglesburn 3 Year Old 2017/2021 Double Wood, Cask #12, 20cl
Kleur: goud
ABV: 47%

Kinky Fruitsalade

Eaglesburn, de Nederlandse micro-distilleerderij, bestiert door de immer sympathieke Bart Joosten, heeft een Double Wood uitgebracht. Deze whisky, gestookt op 13 oktober 2017, rijpte op een  ex-bourbon vat en kreeg dan nog een finish in virgin oak. Zoals Bart dat steeds doet, bottelde hij hem op 47% in flesjes van 20cl – in dit geval op 27 april 2021.

Op de neus is de virgin oak onmiddellijk waarneembaar en maakt van deze malt een flink gekruide fruitsalade. Appels, ananas en zelfs de hint van kiwi. Dan snoeperig op Haribo beertjes, gekonfijte appelsien en chocoladeschaafsel, maar tegelijkertijd kruidig op nootmuskaat en kaneel met een hint van drop (anijs, zeg maar). Tot slot nog een hint van speculaas en grenenhout. Mooi is dat!

Oh, ja, lekker pikant bij aankomst met bittere eik, kruidnagel, nootmuskaat en zelfs wat saffraan, onmiddellijk gevolgd door gezouten karamel, appelsienmarmelade en florale honing. Prima body en sterkte.

De afdronk is lang op bitterzoet fruit (pompelmoes, mandarijn) en warme kruiden.

Ah, wat blijft Bart dat toch goed doen. En goed hout gebruiken. Verkrijgbaar voor 35 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Benrinnes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Benrinnes 32 Year Old 1988/2020, The Maltman, Sherry Butt #808893, 506 bts
Kleur: brons
ABV: 44.4%

Klepper

De Meadowside Blending Company brengt ook zelf bottelingen op de markt onder het label ‘The Maltman’ en  ‘The Grainman’. Deze 32-jarige Benrinnes werd gestookt in het jaar dat ik meerderjarig werd en vorig jaar gebotteld op vatsterkte. Het sherry butt leverde nog altijd 506 flessen op. Man, dat kleurtje! Het is overigens de op één na oudste Benrinnes (in rijpingsjaren) die ik aan de lippen zet.

Oh, oh, oh! Wat een zalige neus. Boerenboter, oud leder, karnemelk, kersen, kruisbessen, kweepeer, okkernoten en een confituur van aardbeien. Kruidnagel en nootmuskaat. Woodsmoke. Erg rijk en rond. Ik zou hem blind zo oud niet schatten, maar who cares? Dit is erg complex en ik kan hier makkelijk een kwartier mee doorbrengen alvorens een slok te nemen. Top.

Zachter dan de bips van een baby, maar tegelijkertijd lekker rond en romig. Nu geeft hij zijn lange rijping wel prijs in de vorm van vermolmd hout, muffe toetsen van boter en donker fruit. Okkernoten verschijnen ook hier, vergezeld van hazelnoten. Een stoofpotje van rood fruit met wat groene tuinkruiden, lijkt dit wel. Man, wat is dit lekker, zeg.

En dan nog een geweldige afdronk op de koop toe. Het overrijpe, donkere en gekonfijte fruit maakt plaats voor warme kruiden en heerlijke, geraffineerde toetsen van getoaste eik.

Uitstekend. Ik ben echt van mijn sokken geblazen. Bedankt voor wederom een klepper van een sample, Manny.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-03-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Benrinnes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Benrinnes 21 Year Old 1992/2014, Diageo Special Releases, Sherry Casks, 2892 bts
Kleur: amber
ABV: 56.9%

Sulfer

Ik beken, ik heb een zwak voor de Diageo Special Releases, zeker de laatste jaren. Ik beschik over iets meer disposable income en kan me bijgevolg al eens zo’n ietwat duurdere fles veroorloven. Maar deze heb ik niet zelf gekocht. Neen, ik kreeg het sample cadeau van mijn goeie vriend Bart A., ook wel gekend onder zijn schuilnaam (nou, ja) Foamy. Merci, makker!

Een romige neus die barst van de sherry… een tikkeltje sulfer incluis. Maar ik ben Jim Murray niet, dus ik kan er tegen. Erg zacht en subtiel op rozijntjes, vermolmd hout, bruin brood en vers geboend leder. Ingetogen, moet ik zeggen. Wat kaneel, wat komijn, wat oregano. Je ruikt het potentieel.

‘Boem, paukenslag!’, zou Paul van Ostaijen uitroepen. Op smaak is het een heel ander verhaal. Krachtig, kruidig en in your face. En dan heb ik het niet alleen over het donkere en gedroogde fruit – pruimen, rozijnen, dadels, zwarte bosbessen – maar ook over de vers afgestreken lucifers en de hete kruiden. Kruidnagel, nootmuskaat, chilipeper. En lekker dat het is!

De afdronk is betrekkelijk lang, blijft zoet en kruidig en zacht drogend. De kruiden blijven erg lang nazinderen.

Ik denk dat hij wel een paar druppeltjes kan verdragen, maar ik wilde het risico niet lopen dit prachtige sample te verknoeien. Een goddelijk monster.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-03-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Benrinnes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Benrinnes 15 Year Old 2005/2020, Single Cask Seasons, Signatory Vintage, Sherry Butt Finish, Cask #1, 780 bts
Kleur: amber
ABV: 49.2%

Lente

De Single Cask Seasons is een speciale reeks van Signatory Vintage. Dit is hun ‘spring 2020’ release, een 15-jarige Benrinnes die op een sherry butt werd gefinisht. Hij werd speciaal voor het Duitse Kirsch Import gebotteld.

Aangename neus op appels, peren, rozijntjes en zwarte bessen, hoewel dat lekkere fruit onmiddellijk overstemt wordt door een al even heerlijke geur van gebak. Croissants en abrikozentaartjes, vers van de bakker op zondagmorgen. Frangipane ook. Dit is genieten.

Relatief lichte body. De malt laat het gebak nu voor wat het is en offreert vooral sultanas, appelmoes en gebakken peren. Het geheel is verrassend pikant. Denk zwarte peper en wat zoethout. Wordt licht drogend vanaf de tweede slok. De sherry is op smaak prima te ontwaren, zonder dat hij de overhand neemt. Mooie balans.

In de middellange afdronk schemert de tannine door, wat hem een drogend effect geeft. Maar hij blijft soepel en zoet genoeg om te bekoren.

Leuke lentewhisky, inderdaad. Merci Bart.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-03-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Benrinnes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Benrinnes 11 Year Old 2008/2020 Big Brother, Na Bràithrean, PX Octave Finish, 75 bts
Kleur: goud
ABV: 48%

Grote Broer

Na Bràithrean (spreek uit ‘na-brah-rin) betekent ‘de broers’ in het Keltisch. U raadt het al: deze nieuwe onafhankelijke bottelaar werd in 2019 opgericht door twee broers: Andy en Brendan. Maar het gaat verder dan dat! Ook hun releases zullen broertjes worden, dus telkens twee whisky’s van dezelfde distilleerderij en hetzelfde jaar, maar op verschillende vattypes. De ‘lichtere’ van de twee is de Wee Brother, de ‘zwaardere’ de Big Brother. Zo deden ze al een setje Glencadam, Caol Ila en Benrinnes. Wij zetten die laatste aan de lippen, head-to-head. Deze Big Brother werd gefinisht in een first fill PX octave.

Minder uitgesproken dan de Wee Brother, maar evenzeer lekker zoet op perensiroop, bananenchips, sultanas en aardbeien. Heerlijke toetsen van eikenhout, ook. Ik vind het geweldig dat ze zo verschillend zijn.

Zijdezacht op de tong, onmiddellijk redelijk pikant op kaneel, witte peper en zoethout. Nog wat vanille en ahornsiroop die de boel komen verzachten. Sultanas keren weer, worden bijgetreden door donkere pruimpjes en iets van gedroogd fruit, banaan incluis. De alcohol is net iets minder geïntegreerd in deze Big Brother.

De afdronk is middellang, zacht drogend op gedroogd fruit en witte peper. Hij sterft een zacht bittere dood.

Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat dit PX octaaf een pak minder actief was dan het oloroso vaatje waarop de Wee Brother gefinisht werd. Deze is een pak minder uitgesproken en droger. Ik prefereer de Wee Brother, maar ze zijn allebei erg de moeite.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-03-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Benrinnes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Benrinnes 11 Year Old 2008/2020 Wee Brother, Na Bràithrean, Oloroso Octave Finish, 75 bts
Kleur: brons
ABV: 48%

Kleine Broer

Na Bràithrean (spreek uit ‘na-brah-rin) betekent ‘de broers’ in het Keltisch. U raadt het al: deze nieuwe onafhankelijke bottelaar werd in 2019 opgericht door twee broers: Andy en Brendan. Maar het gaat verder dan dat! Ook hun releases zullen broertjes worden, dus telkens twee whisky’s van dezelfde distilleerderij en hetzelfde jaar, maar op verschillende vattypes. De ‘lichtere’ van de twee is de Wee Brother, de ‘zwaardere’ de Big Brother. Zo deden ze al een setje Glencadam 2011, Caol Ila 2011 en deze Benrinnes 2008. Wij zetten die laatste aan de lippen, head-to-head. Deze Wee Brother werd gefinisht in een first fill oloroso octave.

Lekker zoete neus op butterscotch, rabarberconfituur, hazelnoten, chocolade met pralinévulling en citroensorbet. Fruitpap met wat melkachtige toetsen na enkele minuten. Nodigt erg uit.

Mooi mondgevoel. Zijdezacht. Lekker fruitig, maar met een drogend randje. De rabarber keert weer en wordt aangevuld met gebakken appels, flink wat karamel en enkele Moorse trekjes. De kruidigheid laat zich vertalen naar kaneel, vanille en een klein snuifje saffraan. Zalig zoet.

Lange, erg zoete en zacht gekruide afdronk waarbij ik op het sterfbed plots nog een mooi streepje woodsmoke detecteer.

Indrukwekkend. Heel toegankelijk, zalig zoet dessertje. Ik vond ‘m net iets beter dan de Big Brother, maar ik hou dan ook wel erg van een zoete whisky.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-03-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Eaglesburn
Regio: Nederland
Fles: Eaglesburn 3 Year Old 2017 Limited Edition Navy Strength Dads Rum, 50cl, 100 bts
Kleur: stro
ABV: 57%

Silex

Dads Rum… een rum voor vaders. Gebotteld op 30 juni – de verjaardag van Bart’s vader zaliger, die de rum van zoonlief het lekkerst vond van alles wat Bart gestookt had. Weliswaar beperkt tot 100 flessen van 50cl die voor 45 EUR over de toonbank gaan. De basis is dezelfde als voor de rum die we met MMM bottelden (de Interludium Batch 1), maar deze rijpte op het allereerste Eaglesburn whiskyvat van 50 liter. Hoeveel rum ken jij die op een whiskyvat gelagerd werden? Precies. Uniek, net zoals Bart’s pa. Gestookt op de eerste schooldag van 2017 is deze rum dus eigenlijk 3 jaar en 9 maanden oud. Hij is strokleurig en gebotteld op – ah, ja, Navy Strength! – een flinke 57% ABV.

Verrassend minerale neus op rietsuiker, varens, palmbladeren, kokosmelk en… vuursteentjes. Silex, wat een verrassing. Dan volgen ook wat chocoladeschaafsel, mokka en gekarameliseerde hazelnoten. Je moet hem wel even de tijd geven om op adem te komen in je glas.

Tja, da’s wel een trap tegen je tanden, hoor. Zoet, romig maar bijzonder pikant! Kruidnagel, chili pepers, kaneel, ongeraffineerde suikers. Brutaal en atypisch, maar wel lekker. Mijn speekselklieren gaan in overdrive. Hij wordt zelfs een beetje funky. Laat ik dat nu net graag hebben, zie.

Een lange, zoete en pikante afdronk is mijn deel.

Ik ben er niet van overtuigd dat dit een rum is voor iedereen, hoor. Mij bevalt het wel, maar ik ben gaandeweg funky rum beginnen appreciëren.

Eaglesburn rum cocktail: ‘Black Bart’

Engeland heeft vele piraten voortgebracht, waaronder Bartholomew Roberts, die één van de meest succesvolle kapers werd, ook al stapte hij pas ‘in het vak’ op 37-jarige leeftijd. Zijn bijnaam, omwille van zijn lange, donkere haar, werd Black Bart. 454 schepen kaapte hij, maar schip 455 werd hem fataal. Hij werd getroffen door een kanonskogel. Ik draag deze Black Bart rum cocktail graag aan hem op, maar natuurlijk met een vette knipoog naar de distilleerder van dienst Bart Joosten, een man waarvoor ik veel bewondering koester omwille van de mooie producten die hij uit zijn iStill tovert.

Voor de Black Bart neem ik een tumbler en drop daar een kanonskogel… euh… ijsbal in en giet daar een flinke scheut Dads Rum overheen. Dan een koffielepel kokossiroop en roeren maar. Als de siroop en de rum goed vermengd zijn top ik af met de Coca-Cola Signature Mixer #4 Woody. Aye, the Black Bart is served, savvy?

Geproefd door Mark Dermul op 26-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Rasta Morris
Regio: Marie-Galante, Guadaloupe
Fles: The Tipsy Turtle, Rhum Agricole Ambré
Kleur: goud
ABV: 43%

Bielle Agricole

De Tipsy Turtle is een release van Rasta Morris, onze goede vriend Bert Bruyneel. Deze rum wordt gestookt bij Bielle op het kleine eiland Marie-Galante. Ik heb een flinke boon voor de rum via Bielle die Bert uitbrengt, maar hij is moeilijk te krijgen en niet bepaald goedkoop. Gelukkig is er deze versie die makkelijk (gewoon in de Colruyt) te vinden is en bovendien erg betaalbaar. Het is overigens een Rhum Agricole, wat dus op de Franse stijl duidt, zijnde gestookt van suikerrietsap in plaats van melasse. Het duurde overigens eventjes voordat ik doorhad dat het label het schild van de schildpad moet voorstellen.

Heerlijke neus: fris op mokatine, grapefruit en iets wat me even aan gelagerde grappa doet denken. Koffie en citroengras, echt waar.

Prima mondgevoel. De rum is zoet en kruidig op peper, nootmuskaat en zelfs wat saffraan. Vooral citrustoetsen die me zo naar een tropisch eiland transporteren. Rozijntjes, vijg en wederom iets van koffie. Kapt gevaarlijk vlot binnen, hoor.

Hij heeft een zalig zoete en dartele finish die lekker lang duurt.

Hoewel minder complex dan de single casks Bielle die Bert uitbrengt, is dit een prima zomerse rum van deze distilleerderij. Het stelt me ook meteen in staat om altijd Bielle in huis te hebben. Hoera!

Rum cocktail: ‘Galant Maria’

Deze rum leent zich ook goed tot het maken van cocktails. En er is zelfs een rumcocktail die Tipsy Turtle heet, maar dat is te makkelijk, toch? Ik maak er zelf wel eentje. Een groot glas vullen met ijs, een flink scheut van deze Tipsy Turtle erbij en dan aftoppen met vers geperst appelsiensap. Veel eenvoudiger wordt het niet, maar tropisch is het wel!

Ik noem het de Galant Maria… heeft u ‘m? Ik hoop dat Bert ‘m lust.

PS. Hij wordt nog net iets beter als je bloedappelsienen gebruikt.

Geproefd door Mark Dermul op 26-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis Private Cask 78/2021 Anthony Van Sele
Kleur: witte wijn
ABV: 61.5%

Clean

Voor alle duidelijkheid: dit is nog geen whisky. Dit is spirit. Het vat – nummer 78 – werd in 2021 afgevuld en mijn goeie vriend Anthony Van Sele kon het op de kop tikken. Hij overhandigde me onmiddellijk een gul sample zodat ik hem meteen eens kon proberen. Ik hou van new make en deze heeft nog maar enkele weken het hout gekust, dus denk ik wel dat ik iets lekkers ga proeven.

Goh, ja, lekker! Typische toetsen van new make, uiteraard, met platgekookte groenten en iets van aardappelschillen, maar ook al een flink zoete toets als van kristalsuiker en vanille-ijs.

Lekker romig op de tong en ondanks het torenhoge ABV behoeft deze absoluut geen water. New make met suikers en het begin van enkele esters. Denk kruisbessen en appeltjes, een druppel honing en flink wat peper. Hint van groene banaan. Oh, zo clean.

Hij blijft lekker lang hangen, is warmend en kruidig met een zoete terminus.

Dat belooft voor de toekomst, Anthony. Goeie vatkeuze, me dunkt.

Geproefd door Mark Dermul op 23-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 10 Year Old 2010/2020, The Duchess, Game & Wildlife Series, Shiraz Cask Finish, Cask #1800020, 317 bts
Kleur: goud
ABV: 56.7%

Shelduck

Best of Whiskies – een online whisky shop in Nederland – bottelt af en toe zelf onder het label The Duchess (‘de hertogin’). U herinnert zich misschien nog de Shieldmaidens reeks. Ondertussen zijn ze bezig met de zogenaamde Game & Wildlife Series, waaronder eerder al een Glenallachie 1995 en een Ardbeg 1995 verscheen. Vandaag zit er een jonge wijn-gefinishte Ben Nevis in mijn glas. Wat een prachtig label! Deze shelduck (bergeend) is van de hand van de Nederlandse kunstenaar Hans Dillesse, die ik al een paar keer ontmoet heb, zowel live als virtueel. Kunstenaar in hart en nieren. Maar dit terzijde. Laten we gauw deze jonge Ben Nevis eens aan de spreekwoordelijke tand voelen.

Aangename, zij het ietwat weeïge neus op kokosrotjes (de gebakjes), aardbeienconfituur en rabarber, gewikkeld in een doek van jute. Enkele aardse toetsen op de achtergrond. Je zou niet zeggen dat hij op 56.7% zit. De invloed van de wijn is naar mijn mening subtiel. Zacht en toegankelijk.

Op smaak is het veel meer uitgesproken. Flink pikant op zwarte en rode pepers, bitter bij de eerste slok, wat nadien onmiddellijk verzacht wordt door aardbeien en ander rood fruit. Amandelschaafsel, moutsuikers en zoethout. De wijn geeft hem een zoete twist en een licht drogend effect. Alles bij elkaar werkt het prima.

De afdronk is de troefkaart van deze Ben Nevis. Lang, erg kruidig en warm, rijk en zoet tegelijkertijd met slechts een beetje tannine op het sterfbed. Nog iets bubblegum-y ook. Mijn mond blijft wel kurkdroog achter.

Het is eens wat anders dan al die tropische fruitbommetjes van Ben Nevis die ik onlangs proefde. Zo’n 100 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-03-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 5 Year Old 2015/2020, Adelphi for Loch Fyne Whiskies, First Fill Oloroso #10715 (part), 250 bts
Kleur: mahonie
ABV: 58.9%

Marmite!

Loch Fyne Whiskies is een Schotse retailer in Inveraray, met eveneens een (weliswaar kleine) winkel in Cockburn Street in de hoofdstad. Met regelmaat van de klok laten zij ook exclusief voor hun shop een whisky bottelen. In mijn glas zit een goed voorbeeld: een jonge Ben Nevis die op een first fill oloroso vat rijpte. Op vatsterkte, dat spreekt.

Tunesische confituur van dadels, tijm, oregano, grof zeezout… marmite! Hier schiet niet veel meer over van het distilleerderijkarakter, me dunkt. Dit is een jonge malt die volledig ingepakt is door een overactief oloroso vat. Ik lijk wel aan een kop kippensoep te ruiken.

Erg alcoholisch bij de eerste slok, moet ik zeggen. Ik moet naar adem happen! Opnieuw erg zilt en kruidig, maar nu komen daar wel mooie, ronde en donkere vruchten aan te pas. Denk banaan en rozijnen, pruimen en dadels. Dit begint vanaf de tweede slok eigenlijk wel mooi te worden. Maar nog net iets te zilt naar mijn gading.

De afdronk is erg lang, kruidig, zoet versus zilt, waarbij de laatste probleemloos overwint.

Dit ging duidelijk bergop! Moeilijk begin maar gaandeweg palmde deze Ben Nevis mij helemaal in.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-03-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 8 Year Old 2012/2020 Dimensions, Duncan Taylor, Sherry Cask #3628633, 85 bts
Kleur: amber
ABV: 54.0%

Zilt

Dit is wel een erg jonge Ben Nevis van Duncan Taylor, gebotteld in hun bekende Dimensions serie. Het betreft een single sherry cask waar slechts 85 flessen van verschenen, exclusief gebotteld voor Drankenhandel Bams uit Maastricht.

Fruitig en vuil, da’s een mooie samenvatting van deze neus. Voor zij die graag iets meer detail krijgen: banaan, ananas, bloedappelsien, pompelmoes en rottende bladeren op een koeienvlaai. Geen zorgen, dat werkt echt. Dit is een erg lekkere neus.

Fruitig en vuil, da’s een mooie samenvatting van de smaak. Voor zij die graag iets meer detail krijgen: prima verderzetting van de neus, maar met een flinke laag kruiden daaroverheen. Zelfs een zilt randje, wat me doet vermoeden dat dit geen oloroso geweest is, maar eerder manzanilla of zelfs fino. En lekker dat dat is!

Fruitig en vuil, da’s een mooie… sorry, ik liet me even meeslepen. Erg lange finish die prima de balans houdt tussen zoet en zilt. Ja, dat zilte komt steeds meer naar voor. Licht drogend op het sterfbed, maar ik ben al lang erg aan het glimlachen.

Fruitige, vuile, zilte, zoete, erg bevredigende Ben Nevis. Toppertje.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-03-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Al voor de vijfde keer nam ik deel aan de zogenaamde Proefolympics, een ludieke blinde proeverij georganiseerd door Norbert Tebarts. Het concept: voor zij die niet bekend zijn met het concept: je krijgt een aantal samples toegestuurd waarvan je niet weet wat het is en dient je bevindingen op een speciaal daarvoor ontwikkelde website in te vullen. Type, land van herkomst, naam, regio, leeftijd, ABV, OB of IB en ga zo maar door. Elk onderdeel kan punten opleveren en er zijn ook bonuspunten te verdienen. Erg plezant, maar wel aartsmoeilijk, dat weet iedereen.

Dat bewijst ook het resultaat van de vorige vier edities: 48^e plek in 2017 met 234 punten, 40^e plek in 2018 met 250 punten, 53^e plek in 2019 met 257 punten en 14^e plek in 2020 met 375 punten. Ik hoopte mijn prestatie van vorig jaar – waar ik echt wel trots op ben – te kunnen evenaren. Maar het zou niet gemakkelijk worden…

Traditiegetrouw proefde ik op voorhand om zowel de examenstress en het E.K. geen roet in het eten te laten gooien. Maar elke dag ging ik wel kijken naar de dagpost en het resultaat.

Hieronder mijn bevindingen, waarbij ik tussen haakjes zet wat ik dacht dat het was. Stel vast dat ik er – al even traditiegetrouw – vaak mijlenver naast zit. Maar het was wel erg leuk en ik proefde flink wat moois. 14 van de 16 samples waren nobele onbekenden voor me.

• Glen Scotia 7 Year Old 2012 Single Cask Selection #19/660-4 (Glen Scotia): voila, dat was er al boenk Ik start mijn proefolympics op de tweede plek. Goed begonnen is half gewonnen.
• Bladnoch 11 Year Old, b. 2020 (Fettercairn): amai, dat was er serieus naast. En nu moet ik ook mijn laatste entry wijzigen, want daarvan was ik overtuigd dat het een Bladnoch was, maar dat kan dus niet… We zakken vier plaatsen.
• Bunnahabhain 22 Year Old 1991 Exclusive Malts Creative Whisk Company (Highland Park): De schade blijft beperkt omdat een groot aantal proevers er even ver naast zaten als ik. We zakken naar de zesde plek.
• Glenfarclas 15 Year Old Limited Edition for The Netherlands (Glentauchers): Dailuaine was ook nog even de revue gepasseerd bij mij, maar was even fout, natuurlijk. Het gaat hier snel bergaf. Dit is mijn laatste dag in de top tien.
• Rebel Yell 10 Year Old (Whistlepig): niemand had deze juist, maar velen zaten wel in het juiste land. Ik dacht rogge, maar het is wel degelijk een bourbon. We donderen naar plak 17.
• Port Askaig 12 Year Old, b. 2020 (Caol Ila): Port Askaig, Caol Ila… ene pot nat, natuurlijk. Maar ik ben er wel ingestonken en zak nog een plekje verder naar 18. Nog altijd goed, toch?
• Bud Spencer Single Malt Batch 1 St Kilian Distillers (Teeling Pot Still): een Duitse single malt, godbetert. Die zag ik absoluut niet aankomen. We zakken verder weg naar de 21^e plaats, maar het ergste moest nog komen.
• Clynelish 17 Year Old 1996 Adelphi (Arran): da’s een erg moeilijke, want weinig uitgesproken. Laat ons een gokje wagen op bourbon-gerijpte Aberlour (ook als was mijn eerste idee Arran). Ik hoop het mij niet te beklagen. Of nee, ik zet toch mijn eerste idee in de tabel… allemaal een maat voor niets. Clynelish niet herkend?! Jongens, toch.
• Glenrothes 9 Year Old 2004 Douglas McGibbon (Aberlour): Gelukkig zaten we relatief goed qua alcoholpercentage en hadden we ook de regio juist, waardoor we opnieuw stijgen naar de 23^e
• Lagavulin 8 Year Old 200th Anniversary (Ledaig): Zucht… en dan te weten dat ik deze wel degelijk al een paar keer gedronken heb, zeg… manmanman. We zakken stilletjes terug weg naar de 35^e Terecht.
• Old Pulteney 12 Year Old 2006 Traveler’s Exclusive (Glen Elgin): oh, oh, een dikke nul vandaag, waardoor we helemaal naar de 43 plaats donderen.
• Highland Park 14 Year Old 2006 Connoisseurs Choice (Kilkerran): Maar jongens toch… niet moeilijk dat we zo naar de 51^e plaats duiken, hé. Het wordt een rampjaar.
• Old Potrero 2 Year Old 18^th Century Style Whiskey (Stauning): nou, ik moest het dus toch in Amerika zoeken. En dan te bedenken dat ik deze drie jaar geleden nog geproefd heb! We tuimelen naar de verkeerde kant van de tabel, helemaal naar de 60^e Snif.
• Ben Nevis 10 Year Old Batch 1 (Inchmurrin): mijn minst favoriete sample van dit jaar. Goeie neus, maar dan ging het stijl bergaf. Echter geen flauw idee wat het zou kunnen zijn. Dit was een wilde gok.
• Highland Queen 30 Year Old (Johnnie Walker): de betere blend één van mijn favorieten dit jaar. Kan je nagaan! We klimmen terug naar de 46^e
• Aultmore 33 Year Old 1982 Wemyss (Ardnamurchan): eindigen in schoonheid, althans wat de whisky betreft.

Dat was weer een aarstmoeilijke reeks, maar veel lekker spul, echt waar. En ook weer perfect georkestreerd door Norbert en zijn kornuiten. Kudos!

Ik strandt op de 41^e plaats met een schamele 279 punten. Da’s gene vette. Mijn gabber Anthony Van Sele, daarentegen, pakt knap brons met niet minder dan 548 punten. Proficiat makker!

Ik beken, dit is pure fun. En ik kijk er dan ook naar uit om de volgende editie opnieuw mee te doen. Want, zoals de slogan terecht bloklettert: ‘meedoen is winnen!’.

May the Malt be with you!

De laatste ‘live’ tasting, dus op verplaatsing met andere mensen in dezelfde ruimte – weet u nog? – was toevallig ook eentje van The Bonding Dram en al even toevallig op dezelfde locatie én nog toevalliger in dezelfde zaal. We spreken 23 september 2020… ongelooflijk.

Ik was dan ook maar wat blij toen ik de aankondiging las van deze tasting: Daily Drams 2021 – 15 years of excellence. Want ja, The Nectar, één van de toonaangevende importeurs van het betere vloeibaar in België, viert dit jaar haar 15-jarige bestaan. En dat betekent dat er weer een hele panoplie aan prachtige vaatjes gebotteld werd.

Jeroen van The Bonding Dram organiseerde de tasting in Destelbergen en trok niet minder dan 9 van die nieuwe flesjes open.

Het werd een waar feest voor de smaakpapillen waar de – toegegeven, niet zo erg talrijk opgedaagde – proevers met volle teugen van genoten.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes:

Speyside 23 Year Old 1997 – 46.9%

Ha, geen Secret Speyside deze keer, maar effectief van de Speyside distillery. Mooie neus op zoete mout, gras, kweepeer, kruisbes en ander wit fruit, marsepein en een florale toets. Erg zoet op smaak op Granny Smith appels, licht zurig dus, maar tegelijker tijd erg zoet met een moutig hart en digestieve koekjes. Relatief korte afdronk op druivensuiker versus het witte vlees van een pompelmoes. Leuke opener!

RRP 210 EUR

Glen Keith 23 Year Old 1997 – 49.9%

Mooi kleurtje. Appelmoes, rozijnen, meringue, florale honing en broodpudding op de neus. Ik ben nu al fan. Best pittig op smaak en zoetzuur op abrikozen, kruisbessen en appelsien. Geweldige body. Middellange, zacht drogende afdronk. Erg goed!

RRP 192 EUR

Arran 21 Year Old 2000 – 52.2%

Ah, dat typische profiel van Arran waar ik zo tuk op ben. Citroengras, heide, Jonagold appeltjes, witte aalbessen en een mooie florale toets. Op smaak wordt dat verder aangevuld met marshmallow, vanille en zoethout, terwijl witte peper, gember en kinine voor de nodige kruiden zorgen. Een erg lange, zoete afdronk volgt met een mooi bittertje op het sterfbed. Erg goed.

RRP 199 EUR

Longmorn 22 Year Old 1998 – 55.7%

Geweldige neus op havermoutpap, mandarijntjes, mango en hout. Evolueert zachtjes naar tropisch fruit. Lekker mondvullend, rijk en rond op citrusfruit, arendsvaren en snoepgoed op steroïden. De lange, romige doch licht pikante afdronk maken het plaatje compleet. Eén van de favorieten van de avond.

RRP 200 EUR

Tormore 32 Year Old 1988 – 45.9%

Verdacht zachte neus op paardenbloemen, varens, nougat, griesmeel, vanille, abrikozen en witte pompelmoes. Licht waxy op de tong op nougat, hazelnoten, helder citrussap waardoor hij een tikkeltje wrang kan overkomen, maar dat wordt rechtgetrokken door wat kinine en vanille. Middellange afdronk op kastanjes, peper en tannine. Erg elegant.

RRP 319 EUR

Ardmore 32 Year Old 1988 – 47.2%

Hola! Wat een bijzondere neus! Gras, mest, brak water, maggimix en… gini! Op z’n zachtst gezegd erg apart. Maar op smaak… groots! Brak water, spek op de BBQ, appels en limoen. Doet even aan Talisker denken, maar hou dat onder ons. De lange afdronk is een gevecht tussen zoet en zilt. Gelijkspel. Grootste Ardmore… maar ook een flink prijskaartje aan verbonden.

RRP 505 EUR

Glen Moray 29 Year Old 1991 – 52.3%

Erg fruitige neus op braam- en kruisbessen. Mooi zoet dankzij een karrenvracht aan vanille, maar tegelijkertijd lekker waxy als van tijgerbalsem, ja zelfs kaarsvet. Erg mooie neus. Op smaak is dat ook lekker fruitig en zoet, maar met een verrassend zilt randje en pittig op kruidnagel. De afdronk is lang, kruidig, zoet en intens bevredigend, zij het zelfs een beetje funky. Dit was voor mij de verrassing van de avond en een erg aangename!

RRP 386 EUR

Secret Islay 14 Year Old 2007 – 52.7%

De distilleerderij waar deze malt vandaan komt wordt geheim gehouden, maar The Nectar verklapt wel dat het er eentje is die rijpte op een Monbazillac wijnvat rijpte. Da’s een zoete witte dessertwijn uit de Bergerac regio, langs de Dordogne rivier in het zuidwesten van Frankrijk. Het resulteert in een erg vreemde neus met hesp, zweet, fermenterende druiven, gepofte kastanjes van de straatventers in Porto, grafiet, oregano en tijm. Phew! Op smaak krijg ik een zoete dram met flink wat spek op de barbecue besprenkeld met allerlei specerijen. Erg pittige, warme en umami finish. Als ik zou moeten gokken, zou ik aan Port Charlotte denken, maar zekerheid daaromtrent heb ik uiteraard niet.

RRP 145 EUR

Balblair 31 Year Old 1989 – 48.2%

Going out with a bang? Ja, zeker, want deze Balblair rijpte maar liefst 31 jaar lang. Een mooie neus op mango, snoepgoed, kokosnoot, ster- en drakenfruit en een grappige toets van kauwgum. Op smaak – die erg zacht is – evolueert dat langzaam naar tropische vruchten, maar ook frambozen en aardbeien. De kauwgom is nooit veraf. De afdronk is lekker en lekker lang, ietwat funky en snoeperig. Indrukwekkende Balblair, hoor.

RRP 597 EUR

Amai mijn klak, wat een avond! Zo’n bijzonder spul, zeg! Maar… laten we eerlijk zijn, de prijzen zijn er ook wel naar. Als ik alle prijzen optel, heeft Jeroen voor bijna 2.800 EUR flessen open getrokken. En hoewel de Ardmore out of this world lekker was, kan ik het niet over mijn hart halen hier meer dan 500 EUR voor neer te tellen.

De bang for your buck botteling van de avond was voor mij de Longmorn, gevolgd door de Arran.

Het was erg fijn de usual suspects nog eens in levende lijve te kunnen ontmoeten. Hopelijk laat de volgende tasting niet te lang op zich wachten.

May the Malt be with you!