WhivieBlog

Al voor de vijfde keer nam ik deel aan de zogenaamde Proefolympics, een ludieke blinde proeverij georganiseerd door Norbert Tebarts. Het concept: voor zij die niet bekend zijn met het concept: je krijgt een aantal samples toegestuurd waarvan je niet weet wat het is en dient je bevindingen op een speciaal daarvoor ontwikkelde website in te vullen. Type, land van herkomst, naam, regio, leeftijd, ABV, OB of IB en ga zo maar door. Elk onderdeel kan punten opleveren en er zijn ook bonuspunten te verdienen. Erg plezant, maar wel aartsmoeilijk, dat weet iedereen.

Dat bewijst ook het resultaat van de vorige vier edities: 48^e plek in 2017 met 234 punten, 40^e plek in 2018 met 250 punten, 53^e plek in 2019 met 257 punten en 14^e plek in 2020 met 375 punten. Ik hoopte mijn prestatie van vorig jaar – waar ik echt wel trots op ben – te kunnen evenaren. Maar het zou niet gemakkelijk worden…

Traditiegetrouw proefde ik op voorhand om zowel de examenstress en het E.K. geen roet in het eten te laten gooien. Maar elke dag ging ik wel kijken naar de dagpost en het resultaat.

Hieronder mijn bevindingen, waarbij ik tussen haakjes zet wat ik dacht dat het was. Stel vast dat ik er – al even traditiegetrouw – vaak mijlenver naast zit. Maar het was wel erg leuk en ik proefde flink wat moois. 14 van de 16 samples waren nobele onbekenden voor me.

• Glen Scotia 7 Year Old 2012 Single Cask Selection #19/660-4 (Glen Scotia): voila, dat was er al boenk Ik start mijn proefolympics op de tweede plek. Goed begonnen is half gewonnen.
• Bladnoch 11 Year Old, b. 2020 (Fettercairn): amai, dat was er serieus naast. En nu moet ik ook mijn laatste entry wijzigen, want daarvan was ik overtuigd dat het een Bladnoch was, maar dat kan dus niet… We zakken vier plaatsen.
• Bunnahabhain 22 Year Old 1991 Exclusive Malts Creative Whisk Company (Highland Park): De schade blijft beperkt omdat een groot aantal proevers er even ver naast zaten als ik. We zakken naar de zesde plek.
• Glenfarclas 15 Year Old Limited Edition for The Netherlands (Glentauchers): Dailuaine was ook nog even de revue gepasseerd bij mij, maar was even fout, natuurlijk. Het gaat hier snel bergaf. Dit is mijn laatste dag in de top tien.
• Rebel Yell 10 Year Old (Whistlepig): niemand had deze juist, maar velen zaten wel in het juiste land. Ik dacht rogge, maar het is wel degelijk een bourbon. We donderen naar plak 17.
• Port Askaig 12 Year Old, b. 2020 (Caol Ila): Port Askaig, Caol Ila… ene pot nat, natuurlijk. Maar ik ben er wel ingestonken en zak nog een plekje verder naar 18. Nog altijd goed, toch?
• Bud Spencer Single Malt Batch 1 St Kilian Distillers (Teeling Pot Still): een Duitse single malt, godbetert. Die zag ik absoluut niet aankomen. We zakken verder weg naar de 21^e plaats, maar het ergste moest nog komen.
• Clynelish 17 Year Old 1996 Adelphi (Arran): da’s een erg moeilijke, want weinig uitgesproken. Laat ons een gokje wagen op bourbon-gerijpte Aberlour (ook als was mijn eerste idee Arran). Ik hoop het mij niet te beklagen. Of nee, ik zet toch mijn eerste idee in de tabel… allemaal een maat voor niets. Clynelish niet herkend?! Jongens, toch.
• Glenrothes 9 Year Old 2004 Douglas McGibbon (Aberlour): Gelukkig zaten we relatief goed qua alcoholpercentage en hadden we ook de regio juist, waardoor we opnieuw stijgen naar de 23^e
• Lagavulin 8 Year Old 200th Anniversary (Ledaig): Zucht… en dan te weten dat ik deze wel degelijk al een paar keer gedronken heb, zeg… manmanman. We zakken stilletjes terug weg naar de 35^e Terecht.
• Old Pulteney 12 Year Old 2006 Traveler’s Exclusive (Glen Elgin): oh, oh, een dikke nul vandaag, waardoor we helemaal naar de 43 plaats donderen.
• Highland Park 14 Year Old 2006 Connoisseurs Choice (Kilkerran): Maar jongens toch… niet moeilijk dat we zo naar de 51^e plaats duiken, hé. Het wordt een rampjaar.
• Old Potrero 2 Year Old 18^th Century Style Whiskey (Stauning): nou, ik moest het dus toch in Amerika zoeken. En dan te bedenken dat ik deze drie jaar geleden nog geproefd heb! We tuimelen naar de verkeerde kant van de tabel, helemaal naar de 60^e Snif.
• Ben Nevis 10 Year Old Batch 1 (Inchmurrin): mijn minst favoriete sample van dit jaar. Goeie neus, maar dan ging het stijl bergaf. Echter geen flauw idee wat het zou kunnen zijn. Dit was een wilde gok.
• Highland Queen 30 Year Old (Johnnie Walker): de betere blend één van mijn favorieten dit jaar. Kan je nagaan! We klimmen terug naar de 46^e
• Aultmore 33 Year Old 1982 Wemyss (Ardnamurchan): eindigen in schoonheid, althans wat de whisky betreft.

Dat was weer een aarstmoeilijke reeks, maar veel lekker spul, echt waar. En ook weer perfect georkestreerd door Norbert en zijn kornuiten. Kudos!

Ik strandt op de 41^e plaats met een schamele 279 punten. Da’s gene vette. Mijn gabber Anthony Van Sele, daarentegen, pakt knap brons met niet minder dan 548 punten. Proficiat makker!

Ik beken, dit is pure fun. En ik kijk er dan ook naar uit om de volgende editie opnieuw mee te doen. Want, zoals de slogan terecht bloklettert: ‘meedoen is winnen!’.

May the Malt be with you!

De laatste ‘live’ tasting, dus op verplaatsing met andere mensen in dezelfde ruimte – weet u nog? – was toevallig ook eentje van The Bonding Dram en al even toevallig op dezelfde locatie én nog toevalliger in dezelfde zaal. We spreken 23 september 2020… ongelooflijk.

Ik was dan ook maar wat blij toen ik de aankondiging las van deze tasting: Daily Drams 2021 – 15 years of excellence. Want ja, The Nectar, één van de toonaangevende importeurs van het betere vloeibaar in België, viert dit jaar haar 15-jarige bestaan. En dat betekent dat er weer een hele panoplie aan prachtige vaatjes gebotteld werd.

Jeroen van The Bonding Dram organiseerde de tasting in Destelbergen en trok niet minder dan 9 van die nieuwe flesjes open.

Het werd een waar feest voor de smaakpapillen waar de – toegegeven, niet zo erg talrijk opgedaagde – proevers met volle teugen van genoten.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes:

Speyside 23 Year Old 1997 – 46.9%

Ha, geen Secret Speyside deze keer, maar effectief van de Speyside distillery. Mooie neus op zoete mout, gras, kweepeer, kruisbes en ander wit fruit, marsepein en een florale toets. Erg zoet op smaak op Granny Smith appels, licht zurig dus, maar tegelijker tijd erg zoet met een moutig hart en digestieve koekjes. Relatief korte afdronk op druivensuiker versus het witte vlees van een pompelmoes. Leuke opener!

RRP 210 EUR

Glen Keith 23 Year Old 1997 – 49.9%

Mooi kleurtje. Appelmoes, rozijnen, meringue, florale honing en broodpudding op de neus. Ik ben nu al fan. Best pittig op smaak en zoetzuur op abrikozen, kruisbessen en appelsien. Geweldige body. Middellange, zacht drogende afdronk. Erg goed!

RRP 192 EUR

Arran 21 Year Old 2000 – 52.2%

Ah, dat typische profiel van Arran waar ik zo tuk op ben. Citroengras, heide, Jonagold appeltjes, witte aalbessen en een mooie florale toets. Op smaak wordt dat verder aangevuld met marshmallow, vanille en zoethout, terwijl witte peper, gember en kinine voor de nodige kruiden zorgen. Een erg lange, zoete afdronk volgt met een mooi bittertje op het sterfbed. Erg goed.

RRP 199 EUR

Longmorn 22 Year Old 1998 – 55.7%

Geweldige neus op havermoutpap, mandarijntjes, mango en hout. Evolueert zachtjes naar tropisch fruit. Lekker mondvullend, rijk en rond op citrusfruit, arendsvaren en snoepgoed op steroïden. De lange, romige doch licht pikante afdronk maken het plaatje compleet. Eén van de favorieten van de avond.

RRP 200 EUR

Tormore 32 Year Old 1988 – 45.9%

Verdacht zachte neus op paardenbloemen, varens, nougat, griesmeel, vanille, abrikozen en witte pompelmoes. Licht waxy op de tong op nougat, hazelnoten, helder citrussap waardoor hij een tikkeltje wrang kan overkomen, maar dat wordt rechtgetrokken door wat kinine en vanille. Middellange afdronk op kastanjes, peper en tannine. Erg elegant.

RRP 319 EUR

Ardmore 32 Year Old 1988 – 47.2%

Hola! Wat een bijzondere neus! Gras, mest, brak water, maggimix en… gini! Op z’n zachtst gezegd erg apart. Maar op smaak… groots! Brak water, spek op de BBQ, appels en limoen. Doet even aan Talisker denken, maar hou dat onder ons. De lange afdronk is een gevecht tussen zoet en zilt. Gelijkspel. Grootste Ardmore… maar ook een flink prijskaartje aan verbonden.

RRP 505 EUR

Glen Moray 29 Year Old 1991 – 52.3%

Erg fruitige neus op braam- en kruisbessen. Mooi zoet dankzij een karrenvracht aan vanille, maar tegelijkertijd lekker waxy als van tijgerbalsem, ja zelfs kaarsvet. Erg mooie neus. Op smaak is dat ook lekker fruitig en zoet, maar met een verrassend zilt randje en pittig op kruidnagel. De afdronk is lang, kruidig, zoet en intens bevredigend, zij het zelfs een beetje funky. Dit was voor mij de verrassing van de avond en een erg aangename!

RRP 386 EUR

Secret Islay 14 Year Old 2007 – 52.7%

De distilleerderij waar deze malt vandaan komt wordt geheim gehouden, maar The Nectar verklapt wel dat het er eentje is die rijpte op een Monbazillac wijnvat rijpte. Da’s een zoete witte dessertwijn uit de Bergerac regio, langs de Dordogne rivier in het zuidwesten van Frankrijk. Het resulteert in een erg vreemde neus met hesp, zweet, fermenterende druiven, gepofte kastanjes van de straatventers in Porto, grafiet, oregano en tijm. Phew! Op smaak krijg ik een zoete dram met flink wat spek op de barbecue besprenkeld met allerlei specerijen. Erg pittige, warme en umami finish. Als ik zou moeten gokken, zou ik aan Port Charlotte denken, maar zekerheid daaromtrent heb ik uiteraard niet.

RRP 145 EUR

Balblair 31 Year Old 1989 – 48.2%

Going out with a bang? Ja, zeker, want deze Balblair rijpte maar liefst 31 jaar lang. Een mooie neus op mango, snoepgoed, kokosnoot, ster- en drakenfruit en een grappige toets van kauwgum. Op smaak – die erg zacht is – evolueert dat langzaam naar tropische vruchten, maar ook frambozen en aardbeien. De kauwgom is nooit veraf. De afdronk is lekker en lekker lang, ietwat funky en snoeperig. Indrukwekkende Balblair, hoor.

RRP 597 EUR

Amai mijn klak, wat een avond! Zo’n bijzonder spul, zeg! Maar… laten we eerlijk zijn, de prijzen zijn er ook wel naar. Als ik alle prijzen optel, heeft Jeroen voor bijna 2.800 EUR flessen open getrokken. En hoewel de Ardmore out of this world lekker was, kan ik het niet over mijn hart halen hier meer dan 500 EUR voor neer te tellen.

De bang for your buck botteling van de avond was voor mij de Longmorn, gevolgd door de Arran.

Het was erg fijn de usual suspects nog eens in levende lijve te kunnen ontmoeten. Hopelijk laat de volgende tasting niet te lang op zich wachten.

May the Malt be with you!