WhivieBlog

Brouwerij: 3 Fonteinen
Regio: België
Fles: Golden Doesjel, 37.5cl
Kleur: oker
ABV: 6%

Ingedommeld

De brouwerij 3 Fonteinen ligt in Lot, nabij Beersel en geniet een ijzersterke reputatie als het om Geuze en Lambic gaat. Bij veilinghuis Catawiki – waar ik verantwoordelijk ben voor de wekelijkse bierveiling – zie ik deze bieren vaak voor forse sommen van eigenaar wisselen. Maar zelf had ik er nog geen geproefd (ik ben de wereld van de bieren nog maar pas beginnen ontdekken en de weg is nog lang). Deze Golden Doesjel is een  blend van 1, 2, 3 en 4-jarige lambic die voor het eerst verscheen in 2013 (gebotteld in 2012). Een tweede batch werd gebotteld in mei 2013 en uitgebracht in 2014 (op mijn label staat gebotteld 02/05/2013, ten minste houdbaar tot 05/2023). Omdat de wilde gisten niet deden wat ze moesten doen – namelijk hergisten in de fles en dus alcohol en koozuurgas aanmaken – kreeg hij de naam doesjel mee, wat zoveel betekent als ‘lui’, afgeleid van het locale ‘ingedoesjeld’ of ingedommeld. Dit betekent dat hij niets van kraag heeft bij het schenken. Wel een mooi oker kleurtje.

Heerlijk frisse zoetzure neus op appel en citrus. Iets van rosé wijn ook. Op de achtergrond nog wat stalgeur en eikenhout. Ik vind dit best aangenaam.

Het ontbreken van koolzuur maakt hier een eerder plat bier van, maar de licht zure en fris zoete fruitsmaken zorgen er voor dat hij toch lekker wegdrinkt. Wat drogend naar het einde toe.

De afdronk vertoont opnieuw wat hout.

Aangenaam, maar ongewoon. Ik hou er toch wel van als mijn biertje wat prikkelt op de tong van het koolzuurgas. Dat is hier totaal afwezig. Da’s even wennen.

Geproefd door Mark Dermul op 20-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Allt-a-Bhainne
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Allt-a-Bhainne 14 Year Old 2005 Infrequent Flyers, Refill Puncheon #69290, 643 bts
Kleur: vol goud
ABV: 59.9%

Overrijp Fruit

Dit is de 20^e release van Infrequent Flyers, het bedrijf van Alistair Walker (zoon van legende Billy). Nu moet ik bekennen dat ik maar bitter weinig ervaring heb met Allt-a-Bhainne, de distilleerderij die in 1975 werd opgericht door Seagrams en zo’n 4 miljoen spirit per jaar produceert. Hij wordt beschouwd als een typische blender’s whisky. Maar er is vast een goeie reden waarom Alistair dit vat gebotteld heeft.

Nou, die neus vind ik alvast erg aangenaam. Fris, fruitig en floraal, met toetsen van amandelschaafsel en kweepeer. Daarnaast nog gekonfijte ananas en wat appelsienconfituur. Een beetje snoeperig, maar in de zomer kan ik dat wel op prijs stellen.

Hij komt erg stevig binnen en is betrekkelijk pikant op witte peper, maar mooi in balans met flink wat overrijp fruit. Naast ananas en appelsien krijg ik nu ook nog abrikozen en een hint van kiwi. Honing bij de vleet. Erg zoet, maar tegelijkertijd erg bevredigend.

De afdronk is mooi: lang, zoet en kruidig.

Het zou zonde geweest zijn dit vat weg te blenden. Erg mooie Allt-a-Bhainne. Zo’n 85 EUR. Bedankt, Gunther, voor het sample.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ardmore 20 Year Old 1996/2016 Old Malt Cask, Hunter Laing, Refill Hogshead #HL12929, 148 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 50%

Helder

Foamy, mijn goeie vriend Bart A, stopte me enige maanden geleden dit sample in de hand. Het betreft een Ardmore die zo’n 5 jaar geleden al werd gebotteld in de Old Malt Cask reeks van Hunter Laing.

Oh, wat een heerlijk, heldere, fruitige neus. Wit fruit, vooral. Peren, jonge appels, kruisbessen, witte aalbessen. Gepresenteerd op een leisteen. Aangevuld met wat vanille, banaan, zoethout, een hint van eucalyptus, kiezeltjes en een erg subtiel streepje rook. Dit is een erg elegante Ardmore.

Olieachtig en zoet bij aankomst, maar dan explodeert de turf op je tong. Wordt plotsklaps erg peaty en dat doet hem deugd. Het fruit mag dan wat bedolven worden onder moutsuikers en honing, het wordt tevens besprenkeld met flink wat peper. Lekker kruidig en warm, zonder die helderheid te verliezen. Dit is erg goed. Vanaf de tweede slok – eens je smaakpapillen de turf en pepers wat geblust hebben – verschijnt er iets van kruisbessen en witte pompelmoes, wat hem lichtjes zoetzuur maakt. Het werkt prima en is mooi in balans.

De afdronk is middellang op meer citrus en zachte rook, terwijl een eerder aardse toets als van plasticine verschijnt op het sterfbed.

Hoera, mijn 35^e Ardmore is een schot in de roos. Bedankt, Bart!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ardmore 11 Year Old 2008/2020, Druma Mor, Refill ex-Laphroaig Cask, 150 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 54.1%

Stempel

Druma Mor is een Belgisch bottelaar, met Geert de Bolle aan het roer. Hij koos deze Ardmore die op een voormalig Laphroaig vat mocht rijpen. Spannend toch?

De neus begint eerder gesloten, maar geef hem vijf minuten. Dan ontwikkelt hij erg mooi en krijg je enerzijds fruitige toetsen van appels, peer, groene banaan en ananas en anderzijds zachte rook, aardse tonen en wat schoensmeer. Op de neus is dit alvast erg mooi.

Hij komt stevig binnen, hoor. Het zoete fruit wordt nu wat overstemt door vanille, moutsuikers en herbale toetsen (tuinkruiden), terwijl de rook erg versterkt wordt. Ah, de combinatie van de geturfde spirit van Ardmore en het vat van Laffie drukken hier hun stempel. Dat smaakt naar meer.

De finish is lekker lang, rokerig en zoet.

Dit is best indrukwekkend voor zo’n jonge Ardmore, hoor. Met dank aan Buds & Barrels voor het sample. De fles is bij Tom verkrijgbaar voor zo’n 80 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 25 Year Old 1995/2021 CasQueteers, hogshead 95/435
Kleur: oud goud
ABV: 52.1%

Appelbeignets

Als je weet dat de eerste druppels spirit in 1995 uit de stills liepen bij Arran, dan weet je dat dit wel een bijzondere fles is. Een kwarteeuw lang kon de spirit rijpen op een hogshead, naar mijn mening bourbon. Mijn goeie vriend Bob passeerde onlangs om een fles op te pikken en had dit snoepje meegebracht. We maakten de fles samen open – altijd een magisch moment – schonken hem, proefden hem en merkten dat het goed was. Erg goed, zelfs.

Heerlijke neus op overrijpe peer, appelbeignets en abrikozengebak. Smoutebollen! Daaronder nog een hint van Supermanlogos (de snoep) en iets van vers afgereden gras. Ik vind het geweldig.

Prima mondgevoel en perfect geïntegreerde alcohol. Wat houtkruiden geeft hem warmte, terwijl vanille hem erg zoet maakt. Bijna snoeperig. Maar het fruit van de neus schemert er mooi doorheen: appels, peren, perzik met nog een hint van ananas op de barbecue.

De afdronk is niet alleen lang en zacht gekruid, maar bovendien lekker zoet en bevredigend zonder ook maar de minste bite of bitterheid.

Kudos aan de meisjes en jongens van de CasQueteers. Deelname aan dit feestje leverde je twee flesjes aan ocharme 110 EUR per stuk. That’s a steal! Bedankt, Bob!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 21 Year Old 1996/2018 Old Particular, Douglas Laing, Refill Barrel #DL12357, 544 bts
Kleur: licht goud
ABV: 52.0%

Citroensorbet

Enkele jaren geleden bottelde Douglas Laing deze Arran single malt in hun befaamde Old Particular reeks. Deze keer wel op vatsterkte, nl. 52%. Ik kreeg het sample toegestuurd door mijn brother in drams Manny uit Zoetermeer. Waarvoor dank!

Eerder lichte neus op citroensorbet, vanille en toffee. Gras en groene tuinkruiden, maar tegelijkertijd een scherp randje.

Lekker olieachtig en zoet op de tong. Vooral het citrusfruit keert weer, aangevuld met vanille en zelfs een hint van gezouten karamel. Prima sterkte, hoor. De alcohol geeft hem flink wat bite, maar niet over the top. Dit is lekker.

De afdronk is middellang, verrassend kruidig en warm, alsook helder en fris. Flink wat eik op het sterfbed – eerlijk is eerlijk.

Leuke, ietwat klassieke Arran met een zilte twist op smaak. Thx, Manny!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Aberlour
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Aberlour a’bunadh Batch 26, OB 2009
Kleur: brons
ABV: 60.6%

Mon Chéri

Toen ik enkele maanden geleden mijn tasting notes van alweer een batch van de Aberlour a’bunadh publiceerde, liet mijn goeie vriend Benny VDB me weten dat hij nog een fles open had van batch #26 en of ik interesse had in een sample. Geeft een koe melk, Benny? Niet veel later belandde het sample op mijn buro. Deze Batch #26 werd al in 2009 op de markt gebracht en als je daarvan vandaag nog een fles zou willen kopen, moet je op zo’n 300 EUR rekenen. Ik prijs me gelukkig. Het is de 14^e a’bunadh die ik proef.

Donkerzoete neus op Mon Chéri bonbons, gedroogd fruit, origine chocolade, vanille en… euh… nagellak? Bloedappelsienen, rozijnen, abrikozen en gekonfijte perzik. Na enkele minuten ademen wordt hij zelfs verrassend helder, als u begrijpt wat ik bedoel. Een absoluut heerlijke neus.

Op de tong laat de alcohol zich uiteraard meteen voelen. Da’s even naar adem happen, maar toch is water toevoegen niet noodzakelijk. Bitterzoet bij de eerste slok op pompelmoes, vanille en sultanas. Houtkruiden zorgen voor warmte en een licht drogend effect. Maar hij blijft juicy genoeg om het interessant te maken, hoewel een bitterheid van jewelste om de hoek loert. Kersen komen groots opzetten. Ja, daar is ook de chocolade weer. Vandaar mijn associatie met Mon Chéri.

De afdronk is het toppunt! Lang, warm zonder bitterheid maar met een snoeperige zoetheid. Blijft lang plakken en offreert nog meer kersen en wat kaneel en chili pepers. Heerlijk!

Yep, dit is één van die absoluut geweldige smaakbommen uit de a’bunadh reeks. Merci, Benny!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-05-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mannochmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mannochmore 14 Year Old 1992/2006 Cadenhead’s Authentic Collection, Sherrywood, 486 bts
Kleur: mahonie
ABV: 54.6%

Aceton

Als ik het kleurtje van deze Mannochmore bekijk, moet ik meteen even denken aan de beruchte Loch Dhu die van dezelfde distilleerderij komt. Maar gelukkig houdt daar de vergelijking op, want dit is toch wel van een heel ander – lees: beter – kaliber. Ondertussen zit de malt al even lang op fles dan dat hij ooit op dat actieve sherryvat heeft doorgebracht.

Hoewel ik meteen pruimpjes, kersen en aardbeien ontwaar, wordt de neus toch gedomineerd door flinke toetsen van aceton, schoensmeer en houtlijm, maar in tegenstelling tot wat je zou denken, werkt het in dit geval wel erg goed. Peterselie en amandelen op de achtergrond. Zeer speciale, maar flink onderhoudende neus.

De smaak is al even leuk! Pruimen, kersen, aardbeien, jazeker, maar wederom zo’n funky laag van soya saus, kruidenlikeur, cederhout, kruidnagel, kaneel, peperkoek en gember. Lekker kruidig. Het hout stoort niet in het minst. Het levert flink wat kruiden die deze malt erg amusant maken.

De afdronk is lekker lang op gember en zoethout en levert een bittertje dat ik erg kan smaken, zij het op het randje van astringent.

Dat was een leuke proefsessie, hoewel ik niet denk dat ik er een hele fles van zou willen. Daarvoor is hij net iets te buitensporig, denk ik. Bedankt, Manny, wat een feest!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Macduff
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Macduff 17 Year Old 1978/1996 Wilson & Morgan, Sherry Wood
Kleur: amber
ABV: 46%

Calvados

Voor mijn 20^e ontmoeting met Macduff blijven we nog even bij Wilson & Morgan, maar we gaan wel even terug in de tijd, want deze werd gestookt toen ondergetekende ocharme 8 jaar oud was en gebotteld toen ik 26 werd. Ik durf dat gerust al een golden oldie noemen. Het betreft een sherryvat, wat het mooie kleurtje verklaart.

Oh, ja, dit is mooi. De neus staat bol van de gebakken appeltjes – doet zelfs even aan calvados denken – en vers geperst appelsiensap. Hint van chocolade. Erg fris en zomers.

De body is prima, de malt zoet en zacht gekruid. Zoet als appels, maar met een zuurtje als van pompelmoes. Een tikkeltje OBE, maar dat geeft deze ouwe malt nu net charme. De kruiden van dienst zijn nootmuskaat en kruidnagel. Schoolvoorbeeld van een frisse sherrygerijpte Macduff. Het is naar mijn mening quasi onmogelijk dit niet lekker te vinden.

Ondanks het eerder bescheiden ABV blijft hij toch lekker lang nazinderen. Goeie finish, als u het mij vraagt.

Neen, wereldschokkend is dit niet, maar wel erg mooi, met name op de neus. Dankjewel, Manny, voor het sample. Flink van genoten.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Macduff
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Macduff 13 Year Old 2006/2019 Wilson & Morgan, 1st Fill Sherry Butt #900006, 842 bts
Kleur: brons
ABV: 57.1%

Atypisch

Aan het kleurtje te zien, was dit wel een erg actief sherryvat. Tja, first fill, hé. Deze jonge Macduff werd gebotteld door het Italiaanse Wilson & Morgan op 100 Proof, wat overeenkomt met 57.1%.

Ik check nog even het label om zeker te zijn dat ik wel het juiste sample bij de hand nam, want dit is wel erg atypisch voor Macduff, hoor! Maar ja, het klopt. Leder, rubberen laarzen, rosbief, de vacht van een paard, rancio en een druppel tabasco. Ik vraag me af hoeveel van het distilleerderijkarakter hier overeind gebleven is.

Op smaak herken ik Macduff evenmin. Wel krijg ik een stevig gekruide malt voor de kiezen op donker fruit (pruimen, dadels, vijgen, rozijnen) met flink wat kruiden in de vorm van kruidnagel, chilipeper en flink wat woodsmoke. Wat origine chocolade, een snuif zout en twee verloren gelopen frambozen verschijnen midpalate. Dit is erg intens, maar tegelijk erg atypisch. Maar het moet gezegd: wel een geweldige malt.

Noem deze afdronk gerust lang, op leder en tabaksbladeren, een hint van rood fruit en flink wat kruidigheid.

Dit is Macduff? Neen, dit is vooral een erg actief sherryvat dat het DNA van de distilleerderij probleemloos overmeestert en toch nog een heerlijke dram aflevert. Dankjewel, Manny!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Macduff
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Macduff 12 Year Old 2006/2019 The Ultimate, Bourbon Barrel #102387, 236 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46%

Licht & Fris

Macduff is best een jonge distilleerderij, hoor. Ze werd pas in 1962 opgericht met als doel malt te produceren voor de immer stijgende vraag naar blend op dat ogenblik. William Lawson’s is hun grootste afnemer. Maar ze brengen uiteraard ook single malt op de markt, weliswaar onder de naam The Deveron (voorheen nog Glen Deveron). In mijn glas zit een relatief jonge malt, gebotteld door het Nederlandse van Wees in hun bekende reeks The Ultimate.

Erg frisse neus op jonge appels en sappige appelsienen, maar ook een verrassende toets van Engelse drop. Tikkeltje floraal en relatief licht, als u begrijpt wat ik bedoel.

Licht qua body, fris qua smaak. Wederom appels en appelsienen, met een zachte toets van karamel. Prima verderzetting van de neus, maar in alle eerlijkheid wel een erg makkelijke malt.

De afdronk is middellang en relatief pittig op witte peper en een zacht bittertje van de eik.

Een beetje een allemansvriend, die erg toegankelijk is, maar weinig uitdagend. Op zich niets mis mee, natuurlijk. Bedankt, Benny.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mortlach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mortlach 11 Year Old 2010/2021 Cask Strength Collection, Signatory Vintage, Ex-Refill hogshead & Sherry cask finish #20, 492 bts
Kleur: mahonie
ABV: 58.2%

Snoep

Kijk, Mortlach is zo’n malt waar ik altijd wel van wil proeven en als hij dan bovendien zo’n fantastisch kleurtje heeft – te danken aan de finish op een sherry cask – dan ben ik niet meer tegen te houden. Het Beast of Dufftown, gebotteld op een flinke vatsterkte in die prachtige decanters van Signatory… Life is good.

Het typische umami geurtje op de neus blinkt uit in zijn afwezigheid! Ik krijg vooral relatief snoeperige toetsen als van rode-veter-snoep en mokantine met iets van menthol en zelfs iodine op de neus. Dat zag ik helemaal niet aankomen en maakt deze Mortlach op de neus op z’n zachts gezegd atypisch, maar dat neemt niet weg dat het me wel helemaal aanstaat.

Verrassend zacht op de tong, hoor. Wederom snoeperig zoet met iets van menthol en Engelse drop, pruimtabak en hoestbonbons. Groene tuinkruiden, chilipeper, wijnazijn, rode snoep. Wat is dat hier allemaal? Erg speciaal, maar wel lekker.

De afdronk is zeker lang te noemen, houdt het midden tussen zoet en kruidig en is zacht drogend op het sterfbed.

Wat een vreemde, maar aangename en mooie Mortlach. Bedankt, Marcel.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Miltonduff
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Miltonduff 10 Year Old Discovery, Gordon & Macphail 2018, Sherry cask
Kleur: btons
ABV: 43%

Banana Split

Weer zo’n malt in de Discovery range van G&M, het ontdekken (ziet u wat ik daar deed?) waard. Aan het kleurtje te beoordelen was het wel een actief sherryvat.

Donkerzoete neus op mokatine, gebakken banaan, vanille en chocolade. Banana Split, zeg maar. Nog wat zachte kruiden, wat leder, honing en een licht herbale toets. Heel toegankelijk.

De body is aan de lichte kant, moet ik zeggen. Opnieuw banaan, maar snel bijgetreden door ‘donkerder’ fruit à la vijgen en rozijntjes en zelfs een paar pruimen. Zoethout en gember treden bij. De chocolade keert weer. Het is erg lekker, zoet, snoeperig, dessert-achtig, zonder dat hij er in positieve of negatieve zin uitspringt. In dat opzicht natuurlijk goed gekozen om onder dit label uit te brengen.

De afdronk is aan de korte kant, zoet met een bittertje, maar kan de neus of het smaakprofiel niet meer evenaren.

Modern sherry-gerijpt profiel, maar niks mis mee! Zo rond de 50 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Omer Vander Ghinste
Regio: België
Fles: LeFort Tripel
Kleur: blond
ABV: 8.8%

Junami

De meesten onder ons kennen brouwerij Omer Vander Ghinste vooral van het gelijknamige bier Omer. Maar sommigen onder ons kennen ongetwijfeld ook deze LeFort Tripel, een goudblond bier van 8.8% dat oorspronkelijk gebrouwen werd in Kortrijk in de Brasserie LeFort. In 1854 werd daarmee gestart, maar in 1911 werd de activiteit overgebracht naar Bellegem. Omer Vander Ghinste trouwde met Marguerite Vandamme, de kleindochter van Felix Verscheure, de oprichter van LeFort. Het bier is een eerbetoon aan de Kortrijkse brouwerij. Hij schenkt goudblond met een mooie witte kraag die gedurende de hele proefsessie overeind blijft. Het oog wil ook.

Fris, fruitig en licht bitter op de neus, precies zoals je van een tripel zou verwachten.

Erg vol van smaak, hoor. Zachte toetsen van die knapperige rode Junami appels, banaan en wat vanille, met een zacht kruidige toets op de achtergrond. Limoen steekt de kop op. Complex en rijk.

De afdronk vertoont een dorstlessend bittertje.

Deze houdt perfect het midden tussen een doordrinker/dorstlesser en genietbier. Niet te verwonderen dat deze tripel gouden medailles won op de World Beer Cup (USA) en de World Beer Awards (UK).

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Fort Lapin
Regio: België
Fles: Klootzakske, blond bier met ballen
Kleur: donkerblond
ABV: 7.5%

Blond Bier met Ballen

Onlangs een gezellige lunch gehad met mijn goeie vriend Bert op een zonovergoten terras in Vichte en toen we gevraagd werden wat we wilden drinken, viel mijn oog meteen op dit biertje. De grap vormde zich snel in mijn hoofd. Gezien mijn tafelgenoot. Bert dacht er onmiddellijk hetzelfde van. Enfin, een geschifte bende uit Sellewie (Deerlijk) heeft dit biertje op de markt gebracht en het is razend populair. Da’s mogelijks te danken aan de leuke naam en dito label, maar anderzijds is het ook een frisse doordrinker. Het wordt Het schenkt amberblond met een hoge witte kraag die lang blijft staan.

De neus is fris zoetzuur op citrus met een mooi bittertje van de hoppen. Dat alles rond een mooi moutig hart. Ik weet nu al dat ik dit lekker ga vinden, zeker bij deze hitte (het is hier op het terras zo’n 28°).

Een echte doordrinker met zowel zoete, zure als bittere smaken, maar mooi in balans en erg drinkbaar, ondanks het relatief hoge alcoholpercentage.

Het bittertje manifesteert zich voornamelijk in de afdronk, wat hem een heerlijk dorstlessend karakter geeft.

En zoals u weet staat er achter elke sterke man een sterke vrouw en da’s bij deze bende niet anders. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat hun tweede biertje een ode is aan hun betere helften. Ook dat heeft een grappige naam en bijhorend label: Hete Klinke. Gaan we ook maar eens proberen, dan.

Geproefd door Mark Dermul op 21-07-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Hoop
Regio: Zaandijk, Nederland
Fles: Hoop Bleke Nelis, Blond Ale
Kleur: koper
ABV: 4.9%

Kick

‘Hoop doet leven, leven doet drinken’ – dat staat te lezen op het neklabel van dit Nederlands biertje. Brouwerij Hoop is actief sinds 2016 en vind je in Zaandijk, pakweg halverwege tussen Alkmaar en Amsterdam. Ik proef hun blonde bier Bleke Nelis met een erg grappig label. Walvisvaarder Cornelis Gerritsz Jongekees waagde zich op het poolijs bij Spitsbergen nadat hij een ijsbeer geschoten had. Maar de ijsbeer was niet dood en viel Nelis aan. Hij kon ontkomen, maar van de schrik trok zijn haar helemaal wit. We schrijven 1668. In 2021 proef ik het naar hem genoemde bier. Het schenkt koperkleurig met een spierwitte (ah, ja!) kraag die lang blijft staan.

De neus is erg moutig, een tikkeltje romig en fruitig. Denk banaan, pompelmoes en pruimen. Licht metalige toets, maar niet storend.

Erg fris en zoetzuur. Flink wat citrus met nog slechts een hint van pruimen. Maak daar gerust wat sultanas van. Mooie kruidigheid, wel. Gaat erg vlot binnen.

De afdronk is kruidig en licht drogend.

Moutig, fruitig met een leuke extra kick van de hoppen.

Geproefd door Mark Dermul op 19-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: De 7 Deugden
Regio: Amsterdam, Nederland
Fles: Hops + Hazy, IPA, 33cl
Kleur: goud
ABV: 6.1%

Banaan

Na de ietwat tegenvallende laag-alcoholische ‘Bar + Weinig’ schenk ik mij nu een iets straffer biertje uit van de Amsterdamse brouwerij De 7 Deugden. ‘Hops + Hazy’ is goed gekozen, want hij is lekker bitter van de hoppen en schenkt goudkleurig troebel. Een mooie witte kraag met kleine bellen blijft hangen totdat ik mijn laatste slok neem (toegegeven, dat duurde niet zo lang, ik had hevige dorst).

Op de neus is hij erg fris, bitterzoet en fruitig op pompelmoes en banaan, terwijl je ook de gist nog kan ruiken. Dat stoort allerminst.

En hoewel de neus mij al aanstond, is de smaak nog veel beter dan de neus aankondigde. Lekker fruitig met voldoende carbonatie, een karrenvracht aan citrus met een mooi bitter randje van de hop.

Ook in de afdronk keert de banaan weer, onmiddellijk gevolgd door een zuurtje. Prima.

Een New England Pale Ale naar mijn hart! Hij wordt helaas niet meer geproduceerd, maar je kan hem links en rechts nog wel vinden.

Geproefd door Mark Dermul op 18-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: De 7 Deugden
Regio: Amsterdam, Nederland
Fles: Bar + Weinig, Session Pale Ale, 33cl
Kleur: amber
ABV: 2.5%

Honger

De 7 Deugden uit Amsterdam is een brouwerij met een mooi verhaal. Ze geven mensen met een lichte beperking die nergens anders aan de slag kunnen een kans om in de brouwerij de handen uit de mouwen te steken. Da’s sterk. Sinds 2018 hebben ze een volledig nieuwe brouwerij neergepoot met winkel en proeflokaal aan de Akersluis in Amsterdam Sloten. Hun bieren hebben leuke namen zoals ‘Koor + Blond’, ‘Ruw + Bolster’, ‘Ruim + Hartig’ enzovoort. Ik proef er twee die niet langer in productie zijn, namelijk de ‘Bar + Weinig’ en de ‘Hops + Hazy’. Beginnen doen we met de Session Pale Ale op 2.5%. Da’s qua alcohol bar weinig dus. Hij schenkt amberkleurig met een hoge witte kraag die tijdens heel mijn proefsessie is blijven staan.

Ietwat zurige en bittere, zelfs wat droge neus die volledig verstoken is van enige fruitigheid. Erg moutig, dat wel.

Op smaak valt dit goed mee. Fris, licht, moutig met hoppen die hem lekker bitter maken. Ik krijg er verdorie honger van. Maar vanaf de tweede slok wordt hij een tikkeltje zuur, moet ik bekennen.

Finish? Welke finish?

Bestaat er zoiets als een aperitiefbier? Dan komt deze zeker in aanmerking. Kapt gevaarlijk vlot binnen omwille van het lage alcoholpercentage, maar een tweede hoeft voor mij niet.

Geproefd door Mark Dermul op 17-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Lowlander
Regio: Nederland
Fles: Lowlander Winter IPA, 33cl
Kleur: amber
ABV: 5%

Gerecycleerde Kerstbomen

Toegegeven, ik koos dit biertje enkel omwille van de naam… u begrijpt ongetwijfeld waarom. Van deze Amsterdammer bestaat er tevens een White Ale, Grapefruit Ale, Indonesian Pale Ale, Poorter en een tropische Islander alsook twee alcoholarme bieren. Het unieke aan deze Winter IPA (ja, sorry, ik proef hem in het verkeerde seizoen, ik weet het) is dat hij gebrouwen werd met naalden van gerecycleerde kerstbomen. Hoe Hollands! Grapje. Oh, ja, ook jeneverbessen. Hij schenkt amberkleurig met een witte kraag die meteen wegsmelt.

Bitterzoet op de neus op citrus, hoppen en… jawel, spar. Dat vertaalt zich naar hars en limoen.

Op smaak is hij erg verfrissend (ondanks dat ik ‘m in het foute seizoen proef), bitter en fruitig. Heel veel citrustoetsen, en dat vind ik best prettig. Hij bruist ook geweldig, wat hem erg drinkbaar maakt.

Een bittertje in de afdronk die mijn maag doet grommen.

Prima biertje, als u het mij vraagt. Met een leuk verhaal ook. Ik probeer hem deze winter zeker opnieuw.

Geproefd door Mark Dermul op 15-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Westmalle
Regio: België
Fles: Westmalle Dubbel, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 7%

Tomahawk

Een klassieker, ongetwijfeld, gebrouwen in de brouwerij gelinkt aan de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart van Westmalle. Het klooster, gesticht in 1794, hoort tot de Orde van de Cisterciënzers van de Strikte Observantie. De monniken brouwen als sinds 1856 een donker trappistenbier (later kwam daar de Tripel (1934) bij en de Extra – hun eigen maaltijdbier – is sinds kort publiek beschikbaar). In 1926 pasten ze het recept aan en verdubbelden de ingrediënten, vandaar de naam Dubbel. Hij schenkt roodbruin maar een volle beige kraag.

Donkerzoete neus op karamel, zoete mout en overrijpe banaan, precies zoals je van een trappist zou verwachten.

Hij is lekker romig in de mond op dezelfde diepe en donkere zoete toetsen. Erg lekker en rijk van smaak. Banaan en karamel spelen de hoofdrollen.

De afdronk begint zoet en zacht, maar wordt dan plots bevredigend droog. Lekker lang, overigens.

Ik proefde deze op restaurant bij mijn uitstekende Tomahawk Black Angus Beef, het lekkerste stukje vlees dat ik de afgelopen maanden naar binnen speelde. De combinatie was hemels.

Geproefd door Mark Dermul op 05-06-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).