WhivieBlog

Distilleerderij: Strathmill
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Strathmill 9 Year Old 2014/2023 IN2Spirit, Refill Oloroso Quarter Cask finish #804611A, 183 bts
Kleur: goud
ABV: 55.2%

Appelmoes & Appelsienzeste

Eind november 2023 kondigden Tijs en Steven – de jongens achter de West-Vlaamse bottelaar IN2Spirit – hun 9^e en 10^e release aan, wederom een Siamese tweeling. Dit keer hadden ze een Strathmill uit 2014 verdeeld over twee vaten: een refill Oloroso Quarter cask en een voormalig Caol Ila hogshead. Tja, we kunnen niet anders dan die tegenover elkaar zetten, natuurlijk. Beginnen doen we met de oloroso gefinishte malt.

De neus is licht zoet op pannenkoeken met graeffe suiker, lichte toetsen van honing en iets floraal waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. De alcohol laat zich opmerken, maar op een goeie manier. Ik krijg nog een aangename toets van yoghurt met ananas en iets fris als van muntthee. Aangenaam.

Prima body en een zachte trap tegen je tanden omwille van het ABV. Eerst komen de zoete toetsen (ik krijg nu zelfs iets van appelmoes), maar die worden relatief snel aan de kant geschoven door tannine, walnoten, kastanjes en een karrenvracht aan witte peper. Zoethout komt zich moeien. Appelsienzeste ook.

De afdronk is middellang, relatief gepeperd en scherp alsook drogend. Gaat van zoet naar bitterzoet naar kurkdroog. Spannend.

Strathmill is een profiel dat mij eigenlijk niet zo ligt. De malt verschijnt dan ook amper op mijn radar (dit is nog maar mijn 23^e), maar het is wel één van de betere die ik al geproefd heb. Reken op 95 EUR.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Spey
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Spey 10 Year Old 2013/2023, IN2Spirit, PX quarter cask #802769B, 167 bts
Kleur: amber
ABV: 53.2%

Fel

Enkele maanden geleden lanceerde Belgisch bottelaar IN2Spirit hun 7^e en 8^e release tegelijkertijd. Immers, het ging om een Siamese tweeling, namelijk een 10-jarige Glen Spey waarvan het vat werd verdeeld over twee types sherryvaten: Amontillado en PX. Laat ons die eens head-to-head zetten, eindigend met de malt die in het PX vat werd gefinisht.

Typisch zoete neus op kersen, rozijntjes, pruimpjes en kruidnagel, maar ook pomme d’amour en toetsen die je met een bourbonvat associeert zoals karamel en vanille. Best of both worlds? Wel, ja en neen. Fijn dat de Glen Spey herkenbaar is en toetsen van beide types vaten meeheeft, maar anderzijds bekruipt mij het gevoel van vis noch vlees. Dat gezegd zijnde, is dit wel een erg aangename neus en een pak toegankelijker dan zijn Amontillado broertje.

Mooi olieachtig en lekker kruidig zoet op donker fruit, kruidnagel, peper en kandijsiroop. Maar ook bij deze jongeling komt de tannine vrij snel opzetten, die voor een bittere toets zorgt als van kastanjes of walnoten. Hij maakt je mond na twee slokken helemaal droog.

De afdronk is lang, kruidig en droog, maar wel aangenaam.

Deze is een pak makkelijker en toegankelijker, maar nog steeds geen whisky voor beginners, als u mij begrijpt. I mean that in the nicest possible way. Ik kan me hier wel een dubbele van uitschenken en me aan een goeie film zetten met deze malt, maar denk dat velen deze nog te fel zullen vinden daarvoor. Zo’n 87 EUR, net als zijn broertje.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Spey
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Spey 10 Year Old 2013/2023, IN2Spirit, Amontillado quarter cask #802769A, 176 bts
Kleur: oud goud
ABV: 53.2%

Studieobject

Enkele maanden geleden lanceerde Belgisch bottelaar IN2Spirit hun 7^e en 8^e release tegelijkertijd. Immers, het ging om een Siamese tweeling, namelijk een 10-jarige Glen Spey waarvan het vat werd verdeeld over twee types sherryvaten: Amontillado en PX. Laat ons die eens head-to-head zetten, beginnende met de malt die in het Amontillado vat werd gefinisht.

Hola! Da’s interessant, maar niet makkelijk. Een mooie zoetheid van karamel en bosbessen en zelfs een hint van mango, maar dat wordt erg snel overstemt door de Amontillado. Dat vertaalt zich naar een klein beetje stinky winky en bitterzoete toetsen. Gist, koeienhuid, walnoten en appelsiensap. Het gaat een beetje op en neer. Ik zei het al: interessant, maar niet makkelijk.

Body en sterkte zijn goed. Het begint allemaal aangenaam zoet – daar heb je de mango weer – maar wordt dan plots toch wel erg bitter. Walnoten, pompelmoes en flink wat tannine van het hout. Bij de tweede slok wordt hij zelfs een beetje scherp. Het is een malt waar je voor moet werken. De balans is hier wat zoek.

De afdronk is kruidig – vooral peper – en bitter op tannine.

Dat moet wel een erg actief vaatje geweest zijn! Dit is een malt die je op tafel zet wanneer je met whiskyliefhebbers ‘aan het werk’ gaat. Een studieobject om te analyseren, maar niet eenvoudig om van te genieten. Het hout is erg dominant. Zo’n 87 EUR.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2011, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%

2011/2016: weeïg

Wat weinig mensen weten is dat het alcoholpercentage van Orval – 6.2% op het label – eigenlijk toeneemt na 6 maanden, omwille van de trage werking van de gist. Na 6 maanden zit het ABV zelfs al op 7.2% (maar daar houdt het wel op). Straf, hé? Om mijn rijtje Orval af te sluiten haal ik het oudste flesje dat ik nog in de kelder heb staan van onder het stof. Deze werd reeds in 2011 gebotteld en zit dus al meer dan een decennium op fles. De vervaldag op het label leest 12/2016. Als dat maar goed komt. Trouwens: wist je dat het originele recept uit het Duitse Beieren komt? Yup, meegebracht door meesterbrouwer Pappenheimer (geweldige naam, toch?). Het bier schenkt donker amber met een spierwitte kraag die heel de proeverij overeind blijft.

De neus is donkerzoet en een beetje weeïg. Pruimen, dadels en perensiroop met een hint van kandijsuiker. Dat valt allemaal nog best mee, ook al zou deze al 7 jaar over tijd zijn…

Op de tong, echter, is het beste er wel van af. Donkerzoet fruit en wat tamme kastanjes, maar het zoetzure moet hier toch wel een beetje plaats maken voor off-notes als metaal en… bloed? Nee, het beste is er vanaf in dit geval. Ook op smaak wordt het snel weeïg. Ik snap het wel, hoor. Het biertje is ondertussen 12 jaar geleden gebrouwen, hé.

Hoewel de afdronk best nog lang te noemen is (voor een biertje), is het niet drogend, maar plakkerig. Maar tegelijkertijd – opnieuw – flink weeïg.

Wel, het lijkt dat dit biertje zijn hoogtepunt beleefd na een jaar of tien, maar dan toch wel bergaf gaat. Deze was duidelijk over zijn hoogtepunt heen. Dankjewel, Bert.

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2014, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%

2014/2019: subliem

Jawel, Orval mag het officiële Authentic Trappist Ale logo op zijn labels zetten, want het wordt gebrouwen door de Cisterciënzers van de Stricte Observatie binnen de muren van de abdij en dit sinds 1932. Maar het mag wel fijntjes aangestipt worden dat het bier sinds 2013 eigenlijk gebrouwen wordt onder leiding van Anne-Françoise Pypaert – een vrouw! Trivia: Orval bottelt zo’n 26.000 flesjes per uur! Okay, dus ik heb zonet een Orval uit 2020 en 2019 geproefd, maar ik heb er nog twee. Nu gaan we wel al iets verder in de tijd, met een flesje dat in 2014 werd afgevuld met vervaldag in mei 2019. Eens kijken welke invloed dat heeft gehad op het biertje. Ook deze schenkt een donker amberkleurig met een spierwitte kraag met grote bellen, die lang overeind blijft.

Nou, op de neus ligt hij alvast heel erg dicht bij de botteling uit 2019. Zoetzuur op pompelmoes, perzik, abrikoos en iets van rozijntjes. Het enige verschil is dat deze een ietwat onfrisse indruk maakt, want ik krijg – weliswaar helemaal op de achtergrond – een toets van putgeurtje. Stel je voor!

Op smaak is daar gelukkig niets van te merken. Wederom een zeer goeie balans tussen zoet en zuur met een licht drogend effect. Sterker nog: op smaak is deze subliem. Hoezo vervaldag 2019? ’t Is van de moet, zeker? Bij het bottelen van Orval wordt een kleine hoeveelheid suiker en een unieke Brettanomyces-cultuur toegevoegd dat voor deze smaakevolutie zorgt. Wel, ik zeg u, na 9 jaar is hij absolute top! Ik ga wat flesjes in een hoekje van de kelder verstoppen tot 2033!

De afdronk is in dit geval lang te noemen, zoetzuur en licht drogend, maar vooral bijzonder smakelijk en dorstlessend. Ik kan me amper bedwingen hier nog een slot van te nemen en dat is goed nieuws!

Deze is duidelijk mijn favoriet van de reeks. Koop u een paar flesjes Orval en leg ze tien jaar aan de kant, you’ll thank me later. Bedankt, Marc!

Geproefd door Mark Dermul op 29/10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2019, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%

2019/2024: quasi perfect

Wist je dat Orval afkomstig is van ‘val d’or’ oftewel gouden dal? Volgens de legende liet gravin Mathilde van Toscanië per ongeluk haar trouwring vallen in de bron van dit dal en was het een forel die haar de ring terugbracht, nadat ze God’s hulp had ingeroepen. Prompt liet ze hier een klooster bouwen. Enfin… in mei 2021 proefde ik mijn allereerste Orval. De reacties op Facebook waren ronduit hilarisch, maar dat bracht me wel op het idee om een paar flesjes bij elkaar te zoeken van verschillende jaargangen om deze eens op een rijtje te zetten. Na de Orval uit 2020 (her)proef ik nu een botteling uit 2019 (vervaldag 08/2024). Hij schenkt amberkleurig met een mooie, witte kraag met grote bellen. Die blijft lang overeind.

Een erg zoete en licht zure toets komt mijn neusvleugels tegemoet. Perzik, abrikoos, roze pompelmoes en rozijntjes… Deze is al een pak zuurder, als ik dat mag zeggen, dan de meer recente versie. Het lijkt er op dat de Brettanomyces hier hun stempel hebben gedrukt.

Ah, op smaak is het quasi perfect. Een zalige balans tussen de zoete toetsen van fruitigheid enerzijds en de dorstlessende bitterheid van de gist anderzijds.

De middellange finish is zacht zoet en zuur tegelijkertijd, maar wel dorstlessend droog. Nog een slok? Nog een slok!

Het lijkt er op dat je het bier dus inderdaad best in de kelder bewaart tot het zijn vervaldag nadert, zoals mij door verschillende liefhebbers werd ingefluisterd. Ik had deze wellicht best nog een maand of 8 laten staan… Geen nood: er is nog.

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Brasserie d’Orval
Regio: België
Fles: Orval 2020, 330ml
Kleur: amber
ABV: 6.2%

2020/2025: knapperig vers

Herinnert u zich de hilariteit van iets meer dan twee jaar geleden nog, toen ik op Facebook aankondigde dat ik eindelijk mijn eerste Orval proefde? Dat bracht me op het idee om een paar flesjes bij elkaar te zoeken van verschillende jaargangen om deze eens op een rijtje te zetten. Beginnen doe ik met een recente botteling uit 2020 (vervaldag 08/2025), gebrouwen in de brouwerij die binnen de abdij gevestigd is, opgericht in 1931 om de renovatie te bekostigen. Hij schenkt amberkleurig met een witte kraag met grote bellen die lang blijft staan.

Zoetzure maar hoppige neus op pruimen, rozijnen en pompelmoes. Relatief snoeperig.

Goeie body, zachtjes zoet versus zuur met wederom dat bittertje van de hop. Relatief fruitig en fris met een sluier van karamel. Het zure is hier nog flink onder controle, hoor. Deze kapt gevaarlijk vlot binnen.

De afdronk is middellang en zacht drogend te noemen.

Deze lijkt nog knapperig vers, fris en is bijzonder vlot drinkbaar. Misschien een tikkeltje te vlot?

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Glenglassaugh
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenglassaugh Portsoy, OB 2023, Sherry, Bourbon & Port
Kleur: oud goud
ABV: 49.1%

Porto

Portsoy is de naam van een dorp op zo’n 3.5 kilometer van de distilleerderij. Maar het is tevens een knipoog naar de gebruikte vattypes, want naast klassieke bourbon- en sherryvaten, werd deze whisky ook samengesteld met malt die rijpte op portvaten én er zit tevens een beetje geturfde whisky bij. Alvorens te proeven wil ik toch nog even bekennen dat ik de nieuwe verpakking echt wel mooi vind. Dat zegt natuurlijk niets over de inhoud.

Ha, de combinatie turf en porto valt al vanaf de eerste snuif op. Aangevuld met gekonfijte vruchten, vooral rode, en appelsienschillen, zwarte bessen, ananas en origine chocolade. Nog een maritieme toets – alweer! – die me doet denken aan zeebries en kiezels op het strand. Woodsmoke maakt het plaatje af. Dit staat mij heel erg aan.

Heerlijk op de tong. Ananas op de BBQ, gerookte ham met een handjevol noten en flink wat kaneel, maar ook anijs en zout. De porto laat zich erg goed opmerken zonder te gaan domineren. De combinatie van de woodsmoke en subtiele turf werkt bijzonder goed. De kruidigheid is prima.

Middellange, warme, kruidige en subtiel rokerige afdronk… ah, dit mocht wat mij betreft nog iets langer duren.

Mijn favoriet van de drie nieuwe releases, moet ik bekennen. Net als de Sandend geprijsd rond de 65 EUR. Dat valt mij erg goed mee. Ik vraag me trouwens af of volgende batches eveneens op dat oneven ABV zullen gebotteld worden.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenglassaugh
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenglassaugh 12 Year Old, OB 2023, Bourbon, Sherry & Red Wine
Kleur: amber
ABV: 45.0%

Rode Wijn

Met de lancering van de nieuwe core-range in de zomer van 2023 – met de Sandend, Portsoy en de 12 Year Old – werden de malts van Glenglassaugh ook in een nieuw jasje gestoken. Niet alleen erg mooi om naar te kijken, maar blijkbaar ook tot 30% minder glas. En er is geen doos of koker voorzien. Kwestie van hun duit in het zakje te doen qua sustainability. Oh, voor ik het vergeet: de nieuwe tagline luidt ‘Coastal Single Malt Scotch Whisky’. Zo, laten we nu maar snel die nieuwe malt mét leeftijdsaanduiding gaan proeven. En wat een verademing dat deze niet op het klassieke minimum van 40% gebotteld werd.

De neus is enerzijds zoet met vijgen, bessen en (veel) abrikozen, maar vertoont anderzijds ook een vreemd, maar aangenaam umami kantje. Gepofte kastanjes, verbrijzelde hazelnoten en gekonfijte banaan. Een zacht zeebriesje op de achtergrond en nog iets van walnoten. Lekker, zonder groots te zijn.

Licht olieachtig en onmiddellijk zoetzuur. Zoet van het rode fruit, flink wat karamel en vanille en nu ook weer die hazelnoten; zuur van de wijn, agrums en iets van kruiden. Gezouten kararmel, pruimtabak, koffiegruis en kersensap. Ook hier verschijnt midpalate een mooie, zilte toets.

De afdronk is middellang met op noten en Mon Chérie bonbons.

Het rode wijnvat heeft zijn stempel gedrukt, zonder te gaan domineren. Wederom knap werk van Rachel Barrie, wiens handtekening netjes op het label prijkt. Een 12-jarige malt voor zo’n 70 EUR? Da’s een prima prijs voor wat je krijgt.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenglassaugh
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenglassaugh Sandend, OB 2023, Bourbon, Sherry & Manzanilla
Kleur: zonlicht
ABV: 50.5%

Manzanilla

Het was al van 2019 geleden dat ik nog eens een Glenglassaugh aan de lippen had gezet… In 2008 werd de distilleerderij overgenomen door Brown-Forman en werd Rachel Barrie de Master Blender van dienst. Nadat ze eerst flink wat van haar pijlen op BenRiach en GlenDronach had gericht, stond ze nu mee aan de wieg van de lancering van de nieuwe core-range van deze Highland distilleerderij en verschijnt er ook voor het eerst een 12-jarige in de reeks. Het trio nieuwe bottelingen luistert naast de 12 Year Old naar de namen Sandend – genoemd naar de nabijgelegen Sandend Bay – en Portsoy – een dorp in de buurt en tevens een knipoog naar de portgerijpte whisky in de mix. Ik liet me door Stuart Buchanan influisteren dat het best is met de Sandend te beginnen, dus… aan de slag!

Het begint op de neus allemaal relatief braaf. Eerst snoeperig zoet op zuurtjes van agrum en flink wat vanille met een florale hint. Moutsuikers, kersen, mirabellen… koffie? Dat alles alvorens een aangename zilte toets zijn intrede doet, die me wat aan een jonge, witte wijn doet denken. Dat is zonder enige twijfel de invloed van het manzanilla-vat in de mix. Verrassend mooi voor een ongetwijfeld jonge malt.

Prima mondgevoel en goeie sterkte. Het snoeperige keert onmiddellijk weer, aangevuld met een toets van wit fruit, een theelepeltje smeuïge honing en zelfs wat butterscotch, alvorens peper en zout voor een zachte kruidigheid zorgen. Ook hier kan ik dat zilte randje echt op prijs stellen. Iets van kalk verschijnt midpalate en maakt hem licht drogend.

Prima afdronk, kort noch lang, met een zuurtje en een bittertje. Rozijntjes, appels, mirabellen, honing en uiteindelijk een zachte kruidigheid. Je mond blijft wel droog achter.

Knap staaltje vakmanschap van Master Blender Rachel Barrie. Ze slaagt er weer in om een boeiende whisky te maken met relatief jonge ingrediënten. De manzanilla toets kon mij erg bekoren. Verkrijgbaar voor zo’n 65 EUR, wat ik best redelijk vind voor een malt op 50.5%.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Milk & Honey Distillery
Regio: Israel
Fles: Milk & Honey 4 Year Old 2018/2023 De Shilton, Virgin Oak hogshead #2018-1050, 120 bts
Kleur: brons
ABV: 67.5%

Aftershave

In het Vlaamse whiskylandschap – en ver daarbuiten – in Shilton Almeida een graag geziene gast. Altijd vrolijk en grappig is hij sinds enkele jaren het gezicht van de Milk & Honey Distillery uit Tel Aviv. Hij reist de hele wereld rond om de M&H whisky te promoten en doet dat op zeer eigen wijze. En hoewel ik het niet zag aankomen, was ik wel erg blij verrast toen ik de aankondiging van deze nieuwe reeks las: De Shilton, met zijn tronie en beringde hand op het zwart-wit label. Bedoeling is nog meer van zulke flessen uit te brengen, waarbij enkel het juweel in de ring van kleur zal wijzigen en een verwijzing wordt naar het vat waarop de whisky gerijpt heeft. Voor deze eerste editie werd gekozen voor een Virgin Oak hogshead. Ik proefde hem voor het eerst op het Spirits in the Sky festival in Brussel, samen met – hoe kan het ook anders? – de Shilton.

De neus is onmiddellijk erg verleidelijk met speculaas, amandelpasta, tabaksbladeren, sigarenkistje, een erg gekruid stoofpotje van donker fruit en kaneel. Vul gerust verder aan met kruidnagel, glühwein, gekonfijte bloedappelsien, wilde bloemen, origine chocolade, bourbon en vlierbloesemlikeur. Hier is echt van alles aan de gang en het is allemaal erg interessant!

Je zou denken dat je de brandweer moet bellen met zo’n ABV, maar da’s echt niet het geval. De alcohol is stevig, doch mooi geïntegreerd. Alle toetsen van de neus keren weer en worden aangevuld met iets van rozenwater en peperkoek, maar ook linoleum (niet storend!) en plasticine (eveneens niet storend!). Mokka steekt de kop op, alsook een toets van chicorei. Machtig!

De afdronk duurt een eeuwigheid en doet me denken aan Shilton’s aftershave.

Wat een heerlijke M&H! Leuk weetje: in november 2023 werd het vat gevuld met 2 jaar oude lambiek. Dat krijgt dus ongetwijfeld nog een leuk vervolg.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Dornoch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Dornoch 3 Year Old 2020/2023 Private Cask for The Wolfpack, First Fill Bourbon Octave #237, 87 bts
Kleur: goud
ABV: 57.4%

Haaks

De Thompson Brothers uit Dornoch in de Schotse Highlands zijn ondertussen flink aan het timmeren om een volledig nieuwe distilleerderij neer te poten in het gelijknamige stadje, maar dit is nog een whisky uit de brandweerschuur. Het betreft een first fill bourbon octave – een klein vat dus – dat gebotteld werd voor The Wolfpack, een samenwerking tussen het Belgische Klubb23 (onder leiding van Dominic Verstappen) en The Bookinist uit Ukraine (onder leiding van Anatoliy Berezovskiy, die ik persoonlijk ontmoette in Gistel eind november).

Karton, kweepeer, nootmuskaat, jonge appels, pils, bloemsuiker, tijm en oregano… een aparte neus, zoveel is zeker, maar wel erg, erg goed, moet ik zeggen.

Speels en jong, zoet en kruidig. Dat is de smaak in een notendop. Maar dan wel eventjes met een trap tegen je tanden. Wederom erg apart en erg mooi. Doet heel erg old school aan, moet ik zeggen. En dat staat natuurlijk haaks op de jonge leeftijd van dit spul.

De finish is lang, kruidig en een tikkeltje vuil.

Dornoch heeft een geheel eigen stijl die je bijna met geen enkele andere Schotse distilleerderij kan vergelijken. Het is een acquired taste, maar eens je hem acquired hebt kan je niet meer terug. Zoals ik dus… Kudos!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-12-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Klubb23
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Highland Malt 6 Year Old 2016/2022, Bourbon Hogshead, 50bts
Kleur: witte wijn
ABV: 57.9%

Build Your Own Bulli Camper

De jongens en meisjes van BYOB-C (Bring Your Own Bottle Club) hebben al een paar leuke spin-offs gebotteld, waarbij BYOB-C ook al eens iets anders betekende. Zo was er de erg goeie Build Your Own Bearded Commando reeks en de Build Your Own British Classic (een heerlijke Orkney malt met een Defender op het label). Hier is er weer zo eentje: Build Your Own Bulli Camper, een ode aan de Volkwagen Bulli Camper uit 1978. De inhoud van de fles is echter geheim. We weten enkel dat het om een jonge Highland malt gaat en dat er slechts 50 flesjes van gebotteld zijn. Traditiegetrouw – en ik ben blij dat Dominic en ik dat blijven volhouden – staat flesjes 50/50 in de verzameling om binnenkort eens in een tasting open getrokken te worden.

De neus begint relatief gesloten en onthult slechts langzaam wat wit fruit, citrustoetsen en iets waxy. Een zachte toets van noten, ook.

Lekker olieachtig en onmiddellijk zoet en gepeperd. Wit fruit, ananas, een handjevol noten met wat zacht bittere walnoten in de mix. De jonge leeftijd ligt er wel vingerdik bovenop. Wordt bij de tweede slok een beetje waxy en dat doet hem deugd. Lekker kruidig, wel, hoor. En een beetje boozy. Krachtpatser.

De finish is meteen ook zijn forté als u het mij vraagt. Lekker lang, intens, kruidig en fruitig zoet tot het allerlaatste moment.

Leuke, jonge malt waarvan ik niet zou kunnen zeggen waar hij gestookt werd, maar het waxy kantje doet wel een belletje rinkelen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka United S First Edition, OB 2022, 5.000 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50.5%

Potentieel

United S betekent niet meer of minder dan ‘verenigde stills’, wat dan weer betekent dat we hier te maken hebben met een malt die werd samengesteld met spirit die gestookt werd op zowel de zogenaamde ‘wood-fired still’ als de legendarische Karuizawa still. Maar liefst 5.000 flessen werden eind vorig jaar gelanceerd en enkele daarvan zijn helemaal tot in ons landje geraakt, al moet je er wel zo’n 180 EUR voor neertellen. Hier werd vooral gebruik gemaakt van Japanse mout, maar ook wat ongeturfde én geturfde Schotse mout en zelfs Canadese biermout. Rijping gebeurde in, onder meer, ex-bourbon en wijnvaten.

Indrukwekkende neus op zachte aardse toetsen, al even zacht hout, appels en mango’s in een stoofpotje en Japanse thee. Na enkele ogenblikken ademen komen daar nog wat venkel, nectarine en karamel bij. Citroentaart en honing. Indrukwekkend, ik zei het al.

Mooi olieachtig. Hij streelt de tong. Zalig. Licht gepeperde aankomst op romige vanillevla, sandaalhout en tabak met heerlijk rokerige toetsen. Meloen, appelsienschillen, litchi… ja, dit is absoluut geweldig op smaak. Zeker als je de jonge leeftijd indachtig blijft.

De afdronk is lekker lang, warm, op citroenzeste en aardse toetsen. Hij blijft maar geven, minutenlang. Erg goed, hoor.

Dit is het lekkerste wat ik al van Shizuoka geproefd heb (toegegeven, het is nog maar mijn tiende). Het potentieel van deze distilleerderij mag niet onderschat worden. We gaan ze in de gaten moeten houden (en beginnen sparen, want ze zijn niet goedkoop).

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka Pot Still K 100% Imported Barley First Edition, OB 2022, 3.000 bts
Kleur: goud
ABV: 55.5%

Bakagete iru!

Het is al bijna een jaar geleden dat ik een Shizuoka Masterclass volgde met niemand minder dan Bert Bruyneel (die ongetwijfeld aandelen heeft in dat spel, niet aan twijfelen!) en toen proefde ik voor het eerst hun Pot Still K, waarvan de low wines dus gestookt werden op de legendarische Karuizawa still. Dat was toen een whisky gemaakt van 100% Japanse mout. Nu is er de eerste editie van de Pot Still K 100% Imported Barley. Ze hadden even goed Scottish Barley op het label kunnen zetten, want de mout is inderdaad geïmporteerd uit het beloofde land. 55% ongeturfde en 45% geturfde mout, overigens. Dan werd de whisky te slapen gelegd op een combinatie van ex-bourbon barrels, quarter casks en ex-sherry hogsheads. Kampai!

Mooie, egale neus op wit fruit met flink wat minerale toetsen die me aan leisteen en kalk doen denken (ik waan me eventjes bij Kilkerran, eerlijk gezegd). Iets van hazelnoten, een natte doek en… euh… bruistablet? De turf is amper herkenbaar, maar geeft de malt wel wat extra diepte. Wat een boeiende neus!

Op smaak is het een absoluut feest! En de vergelijking met Campbeltown gaat weer op. Hij promoveert van Kilkerran naar Springbank. Ik hoop dat dit niet als vloeken in de kerk wordt ervaren, maar naast vanille, wit fruit, turf en iets zilt, vertoont hij nu plots mooie toetsen van jute en gyproc. De turf is een pak meer uitgesproken dan op de neus. Ondanks het feit dat hij zijn jonge leeftijd niet kan verbergen, is dit een mooie, complete whisky. Heerlijk.

In de lange afdronk worden de minerale toetsen extra in de verf gezet. Kiezels, leisteen, turf. Machtig.

Flink verschillend van de Japanse mout-versie, hoor. Maar mag ik zo vrijpostig zijn het prijskaartje van 200 EUR voor een flesje van dit heerlijke, maar onmiskenbaar jonge spul in vraag te stellen? Je telt hier verdorie minimaal 200 EUR voor neer. ばかげている. Google is uw vriend.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Teaninich
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Teaninich 12 Year Old 2011/2023 Asta Morris, French Oak Finish #AM160, 633 bts
Kleur: goud
ABV: 51.5%

Prijzen aan de Finish

Asta Morris – aka Zotte Bert – sluit het jaar af met enkele leuke bottelingen, waaronder deze jonge Teaninich. Ik stond daar vorig jaar nog op de parking (want niet toegankelijk voor het publiek). Maar deze jongeling onderscheidt zich wel door zijn finish op Franse eik.

Mooi gebalanceerde, zachte en zoete neus op appels en – vooral – peren, crème patissier en zoete mout, met een bijna verborgen toets van woodsmoke. Iets van boterbloempjes en amandelen verschijnt als je hem even laat ademen. Het doet hem deugt en maakt er een aantrekkelijke neus van.

Hij komt heel vlotjes binnen – prima integratie van de alcohol – met slechts een klein pepertje en een mooi bittertje als van kastanje, maar ook op smaak is het vooral het witte fruit dat schittert. Vanille tekent present, iets van eikenhout en wederom die mooie toets van woodsmoke.

De finish is zijn troefkaart! Hola! Hier is plots heel erg veel aan de gang. Mooi gelaagd en breed, als u begrijpt wat ik bedoel. De zachte tannine gaat perfect hand-in-hand met de zoete peren, terwijl vanille en peper een tango doen. En dat blijft maar duren. Hoe zeggen ze dat ook alweer? De prijzen worden aan de finish uitgedeeld, toch?

Verdacht eenvoudig (even abstractie maken van de afdronk), maar eenvoud siert. Oftewel less is more. Een gevaarlijk drinkbare allrounder. En dan te bedenken dat je deze voor 89 EUR in je barkast kan hebben. Een kaarterswhisky, zeg maar.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 16 Year Old 2007/2023, Asta Morris, Sherry cask #AM124, 249 bts
Kleur: vol goud
ABV: 52.5%

Asta Morris Strikes Again!

Toen ik deze fles Glengoyne voor het eerst zag, was ik wat verrast met het mooie label. Niet dat ik verrast ben dat Zotte Bert Bruyneel mooie labels op zijn flessen plakt, maar het is weer een totaal nieuw design. Het staat me wel erg aan en in dit geval complementeert het de kleur van de whisky ook heel mooi. Het betreft een 16-jarige Glengoyne die 16 lange jaren doorbracht op een sherryvat. Dat transporteert me wel terug naar de trip die maakte naar deze distilleerderij in… 2011. Shit, is dat al zo lang geleden? En deze whisky werd nog eens vier jaar eerder gestookt. Enfin, aan de slag!

Bijzonder aromatische neus op gekonfijt fruit, Turks Fruit, Haribo-beertjes en hard candy. De sherry heeft zeker zijn stempel gedrukt, maar heeft het DNA van de mooie spirit compleet intact gelaten. Wat crème brulée op de achtergrond, karamel op de voorgrond. Erg, erg aantrekkelijk!

Ha! Daar gaat ie weer. Al het moois van de neus keert weer, maar wordt dan mooi omfloerst door wat ik niet anders kan omschrijven dan herfstbladeren! Typisch Bert Bruyneel. Ook op smaak heeft hij een bijna speels snoeperig kantje. En dan naar het einde toe verschijnt er een perfect bittertje waardoor de balans van deze Glengoyne erg mooi wordt. Ik ben fan.

De afdronk is warm en vriendelijk gekruid en duurt lekker lang.

Bijzonder gezellige en lekkere Glengoyne, hoor. Vooral voor die prijs. Asta Morris Strikes Again! Ze zouden er een film van kunnen maken, maar ja… wie kennen wie die Bert kan spelen? Dat kan alleen Bert… (Sorry, Bert, ik ben gewoon een beetje jaloers dat ik dit vat niet ontdekt heb).

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Toen ik deze fles Glengoyne voor het eerst zag, was ik wat verrast met het mooie label. Niet dat ik verrast ben dat Zotte Bert Bruyneel mooie labels op zijn flessen plakt, maar het is weer een totaal nieuw design. Het staat me wel erg aan en in dit geval complementeert het de kleur van de whisky ook heel mooi. Het betreft een Glengoyne die 16 lange jaren doorbracht op een sherryvat. Dat transporteert me wel terug naar de trip die maakte naar deze distilleerderij in… 2011. Wow, is dat al zo lang geleden? En deze whisky werd nog eens vier jaar eerder gestookt.

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 12 Year Old 2010/2023 Cask Owner, The Glen Connection, PX Hogshead #1837, 318 bts
Kleur: brons
ABV: 56.3%

Kerstdram

Enkele vrienden uit Tienen en omstreken bezoeken de Glengoyne distilleerderij, genieten van zowel een uitgebreide toer als een zogenaamde blending masterclass achteraf en beslissen terstond om deel te nemen aan het (nu niet meer actieve) Cask Owner’s Programme. Ze kiezen zorgvuldig een PX hogshead uit en betalen 10 jaar warehousing vooruit. We schrijven 2010. Bedoeling was het vat te bottelen op 11 jaar, maar de pandemie stak daar een stokje voor. Uiteindelijk moesten de drie (Koen, Charly en Glenn) wachten tot juni 2023 alvorens hun vat #1837 gebotteld wordt. Het leverde 318 flessen op. De vatsterkte van 56.3% is indrukwekkend, maar vooral het diep bronzen kleurtje spreekt onmiddellijk tot de verbeelding. Koen (en zijn betere helft) en Charly zakken af naar Gentbrugge om mij hun release voor te stellen (Glenn zat in het buitenland, ocharme, altijd maar werken). Ik was niet alleen aangenaam verrast met de eer, maar vooral ook omver geblazen van deze malt!

Ik heb ‘m nog maar net geschonken en de kamer vult zich al met donkerzoete toetsen die me onmiddellijk in een kerstsfeer brengen. Pruimen en dadels, maar ook crushed hazelnoten en zelfs amandelschaafsel begroeten mijn neusvleugels. Dat evolueert naar peperkoek met amandelschaafsel en Café Noir koekjes. Tot slot nog licht bittere appelsienmarmelade op een bruine toast op zondagochtend. De sherry is actief, onmiskenbaar, maar de mooie spirit van het huis schittert daar nog perfect doorheen. Wat een machtige, gelaagde en complexe neus. Zalig. Verdund wordt hij zelfs iets toegankelijker zonder ook maar iets aan complexiteit in te boeten. Hij wordt helderder qua fruit en de hazelnoten zijn iets meer uitgesproken.

De viscositeit is uitstekend. Hij plakt geweldig. En hoewel de malt met een ferme trap tegen de tanden binnen komt, voel ik niet de neiging hier water bij te doen. Wederom prachtig gelaagd op donker fruit en die toetsen die me aan een kerststol doen denken. Lekker kruidig ook, waardoor je mond heerlijk warm wordt. Maar… alles voor de wetenschap. Dus doe ik er – dik tegen de zin van Charly – een paar druppels water bij. Lo and behold, hij wordt nog beter! Vooral de noten komen beter tot uiting. Naast amandelen en hazelnoten krijg ik nu ook een zachte bitterheid van walnoten. En een heerlijk zoete toets van karamel wordt lekker luid. Machtig.

De afdronk is lang… erg lang. En bevredigend. De malt blijft maar geven. Zelfs met wat water bij.

Indrukwekkend single cask, heren. Kudos met deze selectie! Helaas nergens te koop (tenzij je misschien geluk hebt door eens over Glenn, Koen of Charly’s arm te wrijven met droopy oogjes). Ik kreeg een fles cadeau en ben daar zeer dankbaar voor! De Kerst kan hier alvast niet meer stuk. Grappig detail: het is mijn 30^e ontmoeting met Glengoyne.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 15 Year Old 2007/2022, Italian Car Series #8, Hogshead, 153 bottles
Kleur: zonlicht
ABV: 47.9%

Alfa Romeo

Toen ik de tasting notes van de Blair Athol in de Italian Car Series schreef, viel me op dat het reeds nummer 9 in de reeks was en ik vond in mijn archieven slechts 7 eerder geproefde releases, goed wetende dat ik ze allemaal heb/had. Nummer 8 ontbrak dus, gebotteld in zomer 2022. Het sample zat ergens achteraan verstopt in mijn sampledoos. Laat ik deze dan ook maar gauw – met een jaartje vertraging – aan de lippen zetten. Op het label prijkt de Alfa Romeo RL uit 1923 met Ugo Sivocci achter het stuur.

Frisse, verleidelijk neus op vanille, honing en boterbloemetjes, maar ook toetsen van ananas in eigen na en weelderig groen gras gevuld met paarse en gele bloemen. Ik wordt zo terug getransporteerd naar de tuin met het watervalletje achter de distilleerderij! Aangenaam.

De body is prima. Zoet op wit fruit en vanille. Honing alweer. Verrassend eenvoudig, maar laat u niet weerhouden door die eenvoud. Less is more, in dit geval. Citrus treedt bij, alsook wat gember en witte peper.

Betrekkelijk lange, zoete en zacht gekruide finish die me naar een tweede slok doet verlangen, wat altijd goed nieuws is.

Een heldere, toegankelijke, frisse lentewhisky, als u het mij vraagt.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-11-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).