WhivieBlog

Distilleerderij: Paul Beau
Regio: Frankrijk
Fles: Paul Beau Hors d’Age
Kleur: koper
ABV: 43%

Buiten Categorie

We waren in juli te gast bij Olivier & Léa Laurichesse – van het gelijknamige cognachuis – waar we meteen ook werden rondgeleid in de Chai en zelfs een cognac uit de 1970s straight from the cask konden proeven. Maar naast Laurichesse zijn zij sinds kort (maart 2023) ook de eigenaars van Paul Beau cognac, hoewel ze flink aan de slag moeten om de voorraden van dit merk op peil te brengen. Zo is de Paul Beau Hors d’Age niet meer te krijgen, zelfs niet ter plaatse. We moesten ons tevreden stellen met een flesjes van 20cl uit een lokale shop, die aan zijn laatste 9 kleine flesjes toe was. De Hors d’Age rijpte maar liefst 25 jaar lang en de huidige eigenaars hebben al aangegeven dat het nog erg lang zal duren vooraleer ze deze expressie opnieuw zullen kunnen aanbieden.

Geweldig aromatische neus op pruimen- en abrikozenconfituur met een zachte toets van rancio en honing. Gaat dan snel flirten met enkele exotische vruchten als guave, meloen en kumquats. En dat geheel is lekker gedrenkt in bloemenhoning. Iets van eucalyptus steekt de kop op, alsook iets van gepocheerde peren en een hint van cacao.

Oh, op smaak keert dat allemaal weer, maar dan in het kwadraat. En lekker pittig gekruid, ook. De eik heeft zijn stempel gedrukt zonder de cognac te gaan domineren. Rancio, tabak, iets floraals… Deze cognac draait niet rond de pot, maar laat meteen zien dat hij een complexe kerel geworden is.

Pas in de mooie, lange, warme afdronk wordt hij een tikkeltje droog, maar dat voegt enkel maar complexiteit toe.

Verdorie… als er iemand deze nog weet staan, geef mij een seintje aub. Wat een geweldige cognac is me dat. Hors d’Age – buiten leeftijd – jazeker, maar ook buiten categorie.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Paul Beau
Regio: Frankrijk
Fles: Paul Beau Vielle Réserve
Kleur: koper
ABV: 40%

Subtiliteit

Paul Beau is een cognacmerk dat al generaties meedraait, maar sinds kort in handen kwam van Olivier en Léa Laurichesse. En hoewel de voorraden momenteel beperkt zijn, willen ze het merk niet verloren laten gaan. Ze zijn volop bezig met stoken om de core range te kunnen blijven aanvullen. Toen we afgelopen zomer op bezoek gingen in Segonzac, kregen we de hele range voorgeschoteld: VS, VSOP, Vielle Réserve en Hors d’Age. De VS is een heerlijk zomerse cognac die zich vooral leent tot aperitief met een blokje ijs of – zo leerde ik ter plekke kennen – met tonic. De VSOP is daar naar mijn mening al iets te goed voor, maar wordt ook vaak op die manier genuttigd in Sezongac en omstreken. De Veille Réserve, daarentegen, is al een flink uit de kluiten gewassen cognac die minstens tien jaar rijpte. Ik nam hem na het proeven dan ook onmiddellijk mee naar huis.

Rond en een tikkeltje waxy met toetsen van perzik, kamille en hout. Geef hem de tijd om tien minuten open te komen in het glas en hij zal je verrassen met een mooie subtiliteit en complexiteit van gedroogde bloemen, potpourri en cederhout. Wat een aangename verrassing.

Ook in de mond is het één en al subtiliteit met een zachte kruidigheid van het hout. Soepel en romig op honing, tannine, perzik en abrikoos. Midpalate krijgt hij een mooi bittertje waardoor een perfecte balans wordt bereikt.

In de finish – die best lang is – komt terug de bloemige kant van Paul Beau naar boven.

Nou, dit is echt wel goed voor een erg aangename prijs (zo’n 75 EUR). Blij dat ik deze mee naar huis heb genomen.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: un bouilleur de cru de Verrières
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 68 Grande Champagne Malternative Belgium & The WhiskyJury #23 ‘Le noble’, 179 bts
Kleur: brons
ABV: 45.2%

Verrières

‘Zei u Verrières?’ was mijn eerste vraag toen Pieter me een drammetje aanbood van dit goedje – toen nog niet gelabeld, maar als een soort avant-première op het onvolprezen festival When Whisky Meats BBQ – want is dat niet de plek waar ook de wijngaarden staan van Laurichesse, mijn favoriete cognachuis? Het eerste kon hij volmondig bevestigen, op het tweede kwam geen reactie, dus ik zou het niet kunnen zeggen. En wederom sloeg hij de handen in elkaar met Joeri van The Whisky Jury om dit single cask – 179 flessen sterk – op de markt te brengen. Na het proeven liet ik prompt verstaan dat hij mij hiervan alvast een flesje mocht reserveren. U snapt ongetwijfeld waarom na het lezen van onderstaande.

De neus barst weer van de fruitigheid met allerhande toetsen van de appelsienfamilie op kop. Gekonfijte schil van bergamot en bloedappelsien. Maar ook pijptabak en ananas op de BBQ. Een verse boterkoek met abrikozenconfituur op zondagmorgen. Een toefje menthol in de verte. Elegant en sexy met prachtige rondingen.

De aankomst is verrassend pittig met opnieuw appelsien, maar nu ook wat pompelmoes en perzik, kersen en een zachte kruidigheid. Wat ananas keert weer, deze keer met een druppeltje honing. Iets van vers geboend leder. De menthol wordt munt en de kruiden worden gaandeweg luider, waardoor hij een mooie warmte uitstraalt. Pure klasse.

In de lange, zacht gekruide afdronk vertoont hij een mooi bittertje als van te lang getrokken fruitthee, waardoor een mooie balans wordt bereikt.

Hemels. Ja, dit is qua stijl toch wel verwant aan Laurichesse, hoor. En het feit dat deze ‘Le noble’ werd gedoopt en ik bij mijn tasting notes van Fût 300 over ‘nobel hout’ sprak doet het vermoeden alleen maar toenemen (hoewel het jaartal misschien te vroeg komt voor dit huis). Maar nogmaals: zekerheid hieromtrent heb ik niet. Hoe dan ook: zalige cognac! Ondertussen heeft de fles haar plekje in mijn immer groeiende cognacverzameling gevonden.

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

PS. Op maandag 17 juli waren Dearly Beloved en ik te gast bij Léa en Olivier Laurichesse in Segonzac – waar we overigens rechtstreeks van Fût 200 proefden – en die konden bevestigen dat dit hemelse goedje niet uit hun chai komt.

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Wake Up Call Caol Ila 2010 Whisky Barrel Aged, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 11%

Petrichor

Herinnert u zich de Wake Up Call Imperial Coffee Stout van FoxTown nog? Dat was een bier gebrouwen met single origin koffiebonen uit Huehuetenango in Guatemala (in samenwerking met Tati Coffe Roasters uit Turnhout). Welnu, een deel van dit bier werd te slapen gelegd op een Caol Ila 2010 whiskyvat. Ik ben eens benieuwd wat dat met dit biertje gedaan gaat hebben. Hij schenkt zo zwart als roet met een beige schuimkraag die snel gaat liggen en een filmpje op het bier laat staan.

Gebrande koffie, een dubbele dosis 85% chocolade, kandijsuiker, hazelnoten en een zachte hint van turf en subtiele toets van petrichor: dat is de neus van deze klepper in een notendop. Wat een bangelijk goeie neus is me dat!

Romig en prikkelend op de tong tegelijkertijd. Flink wat carbonatie, moet ik zeggen. Minder zoet dan de neus beloofde, maar het kan de pret amper drukken. Chicorei, walnoten en gestoofd witloof met een herbale toets. Dat moet wel van de geturfde whisky zijn. Koffiegruis komt stevig opzetten vanaf de tweede slok. Ontwaar ik daar nu plots heel eventjes wat citroensap? Of zit dat tussen mijn oren? Wat er ook van zij, dit is lekker – maar wel wat boozy. Tja, Imperial Coffee Stout op 11%, wat wil je?

De finish is één en al koffie, maar met een mooie hint van geturfde whisky. Sterft een bittere dood.

Een leuke variant op de eerdere Wake Up Call.

Geproefd door Mark Dermul op 24-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Ten Minutes to Midnight Maple Bourbon Barrel Aged, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 13%

Toblerone

Ten Minutes to Midnight, wat een knipoog is naar de postcode van Vosselaar, is de logge stout van de jongens van de FoxTown Beer Crew. Ik proefde er al vier verschillende. Deze vijfde versie is de Maple Bourbon Barrel Aged… wat wil dat in godsnaam zeggen? Maple Bourbon? Doet me vermoeden dat hij rijpte op een vat waar eerder een Amerikaanse bourbon op rijpte die het Lincoln County Process onderging, zijnde een filtering door het houtskool van de Sugar Maple oftewel suikerahornboom. Dat moet dan wel een Jack Daniel’s of George Dickel vat geweest zijn, toch? Wat er ook van zij, hij schenkt gitzwart met een beige kraag met kleine bellen die lang stand houdt. Mooie carbonatie, overigens.

Geweldig romige neus op donkere chocolade, chicorei, toffee, licht aangebrande karamel en mooie aardse toetsen. Komt op de neus al wel meteen een beetje boozy over. Ik ga snel mes en vork halen…

Oh, ja! Toblerone in vloeibare vorm. Chocolade, nougat en nootjes bij de vleet. Zelfs een druppeltje honing. Karamel, ook. Koffie. Chicorei. Romig en vol van smaak. Lekker zoet en bitter tegelijkertijd.

De afdronk is snoeperig zoet op meer van hetzelfde. Heerlijk!

Kijk, als je er in slaagt om je stout telkens een twist mee te geven waardoor hij net iets anders smaakt, dan ben je goed bezig. En als ze bovendien stuk voor stuk allemaal heel erg lekker zijn, dan is je basisbier ook gewoon de max. Kudos!

Geproefd door Mark Dermul op 24-06-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Quad the Fox Bourbon Infused, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 11.4%

Bourbon Bier

Ah, nog een variant van de quadrupel van de jongens uit Vosselaar. Deze keer een Quad the Fox Bourbon Infused, gebrouwen van 5 moutsoorten en gebotteld op een niet onaardige 11.4%. Aan de slag! Hij schenkt roodbruin tot chocoladebruin met een beige kraag die snel gaat liggen en een film van zo’n 5ml op het bier laat liggen. Ziet er erg appetijtelijk uit Het is al de zesde Quad the Fox variant die ik aan de lippen zet.

Heerlijk romige neus op allerhande donker fruit. Denk rozijntjes, pruimen en dadels, aangevuld met enkele toetsen van kandijsiroop en chocolade. De bourbon laat zich prima ontdekken op de neus en geeft hem een extra zoete toets.

Op smaak is het een tikkeltje ‘boozy’ met alle aroma’s die ik al op de neus had omgezet in smaken. Ook hier zorgt de bourbon voor een extra zoete toets en wat alcoholwarmte. Hij is mondvullend, dat is zeker.

In de mierzoete en licht kruidige finish komen de bourbon toetsen opnieuw naar voor en ik vind het uitstekend. Goed gerief!

Ik hou van deze stijl. Erg drinkbaar en toch complex. Dit houdt mooi het midden tussen een bier voor bij de maaltijd en een degustatiebier. Het is overigens het 20^e bier dat ik van FoxTown proef. Er is geen enkele blindganger bij!

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Barrel Blend #2, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 12.7%

Ecuador 90%

Okay, de Barrel Blend #1 kon mij absoluut bekoren. Ik vind het zelfs bij het lekkerste van wat de jongens uit Vosselaar al hebben uitgebracht. Dus de lat voor deze tweede barrel blend ligt aanzienlijk hoog. Kunnen ze die stunt nog eens herhalen? Het recept van deze blend betreft een Quad the Fox (quadrupel) die rijpte op een Peated Whiskey Cask (zou die spelling wel kloppen?) en hun befaamde (beruchte?) Ten Minutes to Midnight (stout) op Maple Syrup Bourbon Barrels. Deze schenkt (vanzelfsprekend) gitzwart met een lichte, beige kraag die relatief snel gaat liggen.

Zoetzure neus (met de nadruk op zoet) met een umami en bitter randje. Ik wordt even herinnerd aan een rauwe biefstuk en een heleboel tuinkruiden, alsook een karrenvracht aan chicorei. Ik durf deze amper zoet te noemen, maar dat neemt niet weg dat hij enorm uitnodigend ruikt. Ik krijg wel nog iets van ahornsiroop, dus dat moet wel van de Maple Syrup Barrels komen. Ik kan amper wachten om een flinke slok te nemen.

Zo gezegd, zo gedaan. Hij komt stevig binnen, lekker prikkelend (veel koolzuurgas naar mijn gevoel). Nu is het een mix van zoet en bitter, alsof ik flink wat origine chocolade proef (Ecuador 90% cacao). Koffie en walnoten. Hint van – niet lachen – grapefruit. Ik moet zeggen dat ik deze gevaarlijk vind. Hij kapt vlot binnen, maar het is een sluipschutter, hoor.

De afdronk zou je bijna kunnen omschrijven als zoet versus bitter en licht drogend.

Minder zwaar dan een stout, zwaarder dan een quadrupel. Dat komt er van als je beide combineert, natuurlijk. Gelukkig is het resultaat een heerlijk degustatiebier geworden.

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Barrel Blend #1, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 11.3%

Wiener Melange

FoxTown heeft weer wat nieuwe biertjes uit, dus ik ben er als de kippen bij wat flesjes te bestellen. Twee flesjes sprongen en onmiddellijk uit als ik mijn doosje uitpakte: Barrel Blend #1 en Barrel Blend #2. Wat is dat? Overschotjes bij elkaar gekieperd? Of een doordachte blend? Intrigerend is het alleszins. Laat ik die Barrel Blend #1 maar meteen proberen. Het blijkt een blend te zijn van volgende: Wake Up Call (Imperial Coffee Stout) op Coal Ila vat, Quad The Fox (quadrupel) op een Secret Orkney 2005 vat en Quad The Fox op een Invergordon 1990 vat. Hoe cool is dat? Hij schenkt gitzwart met een mooie beige kraag die lang blijft staan.

De neus is heerlijk zoet met een bittertje. Ik verklaar me nader. Zoet als in chocolade, pruimen en kandijsiroop, bitter als van origine chocolade en chicorei. Vers gebrande koffie. Hazelnoten. Modder. En helemaal op de achtergrond, maar onmiskenbaar, iets van turf. Dit is uitstekend!

Hij is lekker romig en mierzoet. Dit is een Wiener Melange op steroïden. Chocolade, pruimtabak, woodspices en dan die karrenvracht aan koffie, aangevuld met gestoofd witloof. Geroosterde hazelnoten. Machtig lekker bier, zeg!

In de afdronk wordt duidelijk dat het merendeel van deze blend toch uit de stout bestaat, maar dat de quadrupel voor enige ‘verzachting’ heeft gezorgd. Het retro nasale effect (note to self: stoefer!) is pure chocomelk.

Dit is inderdaad veel meer dan het gewoon samen kletsen van wat klutskes bier. Wat een fantastisch lekker spul. Aanrader (en bij mijn favorieten van wat de jongens uit Vosselaar al hebben uitgebracht). Kudos!

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Old Pulteney
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Old Pulteney 2004/2020 Single Cask for Premium Spirits, bourbon cask #235, 240 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 55.0%

6K

Toen ik in september 2022 Wick bezocht, was ik omwille van een lange file ten gevolge van een ongeval te laat om de distilleerderij nog te bezoeken. Dat vond ik wel bijzonder jammer, maar geen man overboord. Goed excuus om nog eens terug te keren. Ondertussen verzachten we die pijn met een mooi single cask uit 2004 dat door de Belgische importeur Premium Spirits werd geselecteerd in 2020. Op vatsterkte, dat spreekt.

Fris en monter en zachtjes maritiem op appels, pomelo en onrijpe ananas, opgesmukt met geroosterde cashewnoten. Een frisse toets van menthol en wat zachte rook verschijnen relatief snel, vanille en honing laten iets langer op zich wachten. Dit staat mij heel erg aan!

Fluweelzacht op de tong en onmiddellijk een duel tussen zoet fruit en kruiden, waaronder zilt en gember. Lekker warm omwille van het ABV, maar water is niet nodig. Appels, citrus en wederom cashewnoten. Helder, maar wel een tikkeltje scherp. Het gaat ‘m goed af.

In de finish wordt hij eerst geweldig snoeperig (abrikozenzuurtjes en oranje Napoleon bonbons) alvorens met een zilte toets afscheid te nemen. Erg goed!

Uitstekende vatselectie! Hartelijk dank voor het sample, Benny! Oh, en voor wie zich afvraagt wat de 6K uit de titel betekent: dit is mijn 6.000^e whisky tasting note! Een mooie mijlpaal. En zolang zowel de portemonnee als de lever mee wil, gaan we lustig verder!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Old Pulteney
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Old Pulteney 15 Year Old, OB 2021
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Wick

De laatste keer dat ik een tasting note schreef over een malt van deze oude distilleerderij uit Wick, in het hoge noorden van Schotland, dateert al van november 2018. Ik kijk daar zelf van op. En als ik mijn tasting notes bekijk – dat zijn er ondertussen toch al bijna 6.000 – dan kijk ik nog meer op als blijkt dat ik er nog maar 20 geproefd heb. En toch zit het in mijn hoofd dat ik Old Pulteney wel graag lust. Hmmm. Laten we die proef eens op de som nemen met een recente officiële release van hun 15-jarige, een vatting van ex-bourbon en sherryvaten.

Frisse, zoete neus op rozijntjes, appelmoes en mandarijntjes. Verrassend fris voor een zelfverklaarde ‘maritieme malt’. Slechts een hint van zeebries. Bijna snoeperig, maar wel heel erg aangenaam.

Goeie body. Lekker olieachtig. Maak daar maar fluweelzacht van. Nu is het wel degelijk zoet versus zilt met wit fruit en flink wat appelsien opgesmukt met wat peper en een mespuntje kaneel. Dat laatste moet wel van de sherryvaten zijn. Vanille verschijnt midpalate, alsook iets wat me aan te lang getrokken thee doet denken.

Dat drogende effect van de thee zet zich door in de middellange afdronk. De eik wordt op het sterfbed relatief luid, maar stoort op geen enkel moment.

Je kan een fles voor zo’n 75 EUR aanschaffen, wat ik schappelijk vind voor zo’n mooie malt. Onderschat.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Het kon niet uitblijven dat Lindores een release op de markt zou brengen onder het label van Friar John Cor, natuurlijk – de monnik van de Lindores Abbey van wie wordt beweerd dat hij de eerste whisky stookte (of wat daar toen voor moest doorgaan) in 1494. Het werd deze Cask Strength Congregation Chapter I – op een heuse 60.2% – waarvan de vatting werd samengesteld met jonge single malt uit de drie klassieke vattypen bij Lindores (bourbon, sherry, STR wijnvaten) én Monbazillac. Die laatste is een zoete Franse wijn uit Bergerac (Zuid-Frankrijk) gemaakt van de Semillon-druif.

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores Friar John Cor The Cask Strength Congregation Chapter I, OB 2023
Kleur: vol goud
ABV: 60.2%

Monnik

Het kon niet uitblijven dat Lindores een release op de markt zou brengen onder het label van Friar John Cor, natuurlijk – de monnik van de Lindores Abbey van wie wordt beweerd dat hij de eerste whisky stookte (of wat daar toen voor moest doorgaan) in 1494. Het werd deze Cask Strength Congregation Chapter I – op een heuse 60.2% – waarvan de vatting werd samengesteld met jonge single malt uit de drie klassieke vattypen bij Lindores (bourbon, sherry, STR wijnvaten) én Monbazillac. Die laatste is een zoete Franse wijn uit Bergerac (Zuid-Frankrijk) gemaakt van de Semillon-druif.

Verse appeltaart, pannenkoekendeeg en citrusschillen: dat is de neus van deze Friar John Cor in een notendop. Er zit ook nog een toets in van nat gras, laurierblaadjes en munt in. Ruikt jong, maar interessant.

Citrus komt eerst, onmiddellijk gevolgd door een flinke dosis vanillepudding, witte peper en zelfs wat crème brûlée. Bijna romig – dat moet wel aan de wijnvaten te danken zijn. Midpalate krijg ik wat digestieve koekjes en wederom laurierblaadjes. Tikkeltje scherp, maar behoeft geen water ondanks het hoge alcoholpercentage.

De afdronk is relatief lang, gepeperd en een tikkeltje bitter. De kruidigheid tintelt op de tong tot het allerlaatste moment.

Een leuke twist op de klassieke Lindores releases, zonder echt een hoogvlieger te zijn. Maar wel erg duur met zijn prijskaartje van rond de 95 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores Abbey The Casks of Lindores – Sherry, OB 2022, Oloroso sherry butts
Kleur: brons
ABV: 49.4%

Geduld

Bij Lindores gebruiken ze standaard drie vattypes: bourbon, sherry en STR wijnvaten. Om de verscheidenheid aan maken tentoon te stellen hebben ze een reeks uitgebracht onder het label ‘The Casks of Lindores’, waarbij ze een single malt uitbrengen die exclusief in zo’n type vaten heeft gerijpt. Dit is de Sherry release uit 2022, die op oloroso sherry butts heeft gerijpt.

De neus is eerlijk gezegd een beetje ‘gewoontjes’ voor een sherryvat. Dat heeft volgens mij alles te maken met de jonge spirit. Ik krijg wat rozijnen en verse vijgen, maar daar houdt het al op. Ik krijg nu al relatief veel hout op de neus, wat me enigszins verbaast.

Op smaak is het aangenaam zoet op rozijnen, pruimen, vijgen en zwarte bessen. Midpalate verschijnen er wat houtkruiden en een handjevol noten. Iets van melkchocolade. De kruiden worden plots relatief luid en maken de malt een beetje droog.

De afdronk is relatief lang, kruidig en drogend. Het gaat op en neer als een jojo tussen zoet en bitter.

De oloroso sherryvaten lijken me bijzonder actief, waardoor deze jonge spirit het toch wat moeilijk heeft. Maar het potentieel is onmiskenbaar. Nog even geduld.

81/100

Geproefd door Mark Dermul 21-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lindores Abbey
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Lindores Abbey The Casks of Lindores – STR Wine Barriques, OB 2022
Kleur: vol goud
ABV: 49.4%

STR

Bij Lindores gebruiken ze standaard drie vattypes: bourbon, sherry en STR wijnvaten. Om de verscheidenheid aan smaken tentoon te stellen hebben ze een reeks uitgebracht onder het label ‘The Casks of Lindores’, waarbij ze een single malt uitbrengen die exclusief in zo’n type vaten heeft gerijpt. Dit is de STR Wine Barrique release uit 2022.

Aangename, zoetzure neus op roze pompelmoes, vanille, gedroogde abrikozen, ananas op de BBQ en anijs. Hij kan zijn jonge leeftijd niet verbergen, maar op de neus stoort het alvast niet.

Het begint zoetzuur – met de nadruk op het laatste – op de tong, maar wordt snel wat droog en bitter. Kiwi, winegums, pompelmoes evolueren naar walnoten en druivenpitten. Het hout geeft ook flink wat kruiden af. Denk kardemom en kruidnagel.

De afdronk is relatief kort op nog meer pompelmoes en bloedappelsien met een bitter einde.

Leuk om te zien welke invloed het vat heeft op zo’n jonge spirit. Geloof het of niet (ik kijk er zelf van op): ik vind het de beste van de drie. Bij ons is deze verkrijgbaar voor zo’n 70 EUR.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-05-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Flügge
Regio: Duitsland
Fles: Flügge Käte Barrel Aged Wild Stout, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 9.5%

Zwarte Geuze

 Flügge is een nanobrouwerij uit Frankfurt am Main die op 31 maart 2023 definitief de deuren sloot… maar dankzij mijn makker Rik kon ik nog een flesje te pakken krijgen van hun Käte, een barrel aged wild stout, gebrouwen van Engelse geroosterde mout. En in tegenstelling tot vele stouts, rijpte deze op rode wijnvaten! Hij schenkt gitzwart met een beige kraag die razendsnel gaat liggen en voor je het weet helemaal verdwenen is. In alle eerlijkheid: eens geschonken ziet het er niet uit. Lijkt wel een glas koude koffie. Soit.

De neus offreert de obligate donkere toetsen van koffie en is best wel zoet op de neus, maar wat hier vooral opvalt zijn toetsen van rode wijn. Nog wat origine chocolade op de achtergrond. Bijzonder en een tikkeltje atypisch, maar wel interessant.

De body is verrassend licht en het bier bruist echt op de tong. Flink wat carbonatie. Ik krijg wederom koffie, maar daarnaast vooral chicorei. Dit is erg bitter en zelfs een beetje wrang. Dat ligt ongetwijfeld aan de brettanomyces waarmee dit bier vergist werd. De rode wijn keert weer.

De finish is eerder kort en licht zurig.

Het is een vreemde eend in de bijt, hoor. Dit bier houdt het midden tussen een wild & sour ale en een stout en ik moet zeggen: het werkt voor mij niet bepaald. Een zwarte geuze als het ware. Moeilijk. Toch bedankt voor dit leuke bier, Rik! Mooi studieobject.

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Goose Island
Regio: USA
Fles: Bourbon County Stout 2020, 1 pint
Kleur: zwart
ABV: 14.6%

Chocolade op Steroïden

Goose Island Beer Company uit Chicago in Illinois (USA) werd in 1988 opgericht en de Bourbon County Stout staat al sinds 1992 op hun menu. Deze stout rijpte in bourbon barrels en is ondertussen toch wel een beetje een cult-bier. In Europa tel je er flink voor neer. Ik proefde eerder al eentje uit 2012, maar kreeg niet zo gek lang geleden een flesje uit 2020 in de handen gestopt door mijn goeie vriend Wouter. Ik zet hem erg graag nog eens aan de lippen. Hij giet gitzwart en ondoorzichtig als motorolie, met een bruine kraag als van cola die goed stand houdt.

Heerlijk donkerzoete neus op chocolade, vanille, getoaste eik, koffie en woodsmoke. Luikse siroop en dadels. Erg goed, hoor.

Romig op de tong. Stroperig, zelfs. Opnieuw Luikse perensiroop, gevolgd door geroosterde mout en een karrevracht aan chocolade. Een tikkeltje Boubonny, te danken aan het rijpen op voormalige bourbon barrels, natuurlijk. Op de achtergrond krijg ik nu ook nog een hint van stoofvleessaus.

De afdronk is lang, mierzoet en doet je mond helemaal plakken. Lekker, hoor.

Potvolkoffie, dit is echt wel chocolade op steroïden! Maar bijzonder lekker. Een after dinner bier als u het mij vraagt. Ongetwijfeld geweldig na een schotel wild of een goeie portie stoofvlees met frieten. Dessert is overbodig. Dankjewel voor dit flesje, Wouter!

Geproefd door Mark Dermul op 16-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: BrewDog
Regio: Schotland
Fles: BrewDog Layer Cake, Marshmallow & Chocolate Stout, 440ml
Kleur: zwart
ABV: 7%

Brownies

De Layer Cake van het Schotse BrewDog is een op s’mores geïnspireerde stout, gebrouwen met geroosterde mout. De Columbus hop kon zich uitleven op een combinatie van 8 mouten: Carafa, Chocolate, Munich, Oats (okay, da’s geen mout, da’s haver), Pale, Medium Crystal, Extra Dark Crystal en Caramout. Hij giet gitzwart met een fijne bruine schuimkraag die zo’n cm dik blijft.

Zalig zoete neus op chocolade, wit-roze spekken en frambozen. Vooral de roze fruitige toetsen schitteren in dit vloeibaar dessert. Chocolade speelt hier tweede viool. Hij ruikt romig en boozy.

De body is verrassend (en misschien zelfs een tikkeltje teleurstellend) licht. Bijna waterachtig, zelfs. Gelukkig offreert hij wel voldoende smaak om te entertainen. Denk aan bittere chocolade, licht zure frambozen, vanille en chicorei. Iets van cacao en mokka. Brownies!

Teleurstellend korte afdronk, eerlijk gezegd.

Leuk vloeibaar dessertje, tikkeltje boozy, maar komt niet in de buurt van enkele andere gelijkaardige stouts die ik al proefde (denken we maar aan de May the ’s mores be with you van Moersleutel of de zopas geproefde Black Forest Chocolate Cake Stout van FrauGruber). Bedankt, Rik!

Geproefd door Mark Dermul op 02-04-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Nerdbrewing in collab met Emperor’s Brewery
Regio: Zweden
Fles: Nerdbrewing Yoda Condition Imperial Stout
Kleur: zwart
ABV: 12.5%

A long time ago… in a brewery far, far away

Nerdbrewing (die naam alleen al) uit Malmö, Zweden ontwikkelde deze Imperial Stout in samenwerking met Emperor’s Brewery uit Newbold (UK) en werd Yoda Condition genoemd. Als Star Wars fan kan ik niet anders dan dit een leuk flesje vinden. De groene wax op de capsule is een leuke touch. Maar is de inhoud – op een heuse 12.5% – ook lekker? Deze stout werd immers gebrouwen met ahornsiroop en gerijpt op geroosterde kokossnippers. Hij schenkt zo zwart als de ziel van Darth Sidious. Uiteraard, zou ik bijna zeggen. De schuimkraag met de kleur van Chewbacca’s pels verdwijnt nagenoeg onmiddellijk. Aan de slag!

Hola, dat is een vloeibaar dessert, dat ruik je meteen. De obligate koffie is een café frappé, mokka en nougat tekenen present en melkchocolade domineert.

Het bier is stroperig en doet in eerste instantie denken aan chocomelk – maar dan met flink wat midi-chlorians! Dan volgen vanille, marsepein, kaneel en kruidnagel elkaar in sneltreintempo op. Maar hij is ook best wel wat boozy. Lando zou dit wel lusten!

Een zacht bittertje in de afdronk maakt het plaatje compleet.

Nou, dit zou echt niet misstaan naast een dessert zoals Dame Blanche of een crème brûlée. May the… Stout be with you! Of zoals Yoda zou zeggen: ‘Drink this, you must!’ Dankjewel voor dit leuke flesje, Wouter!

Geproefd door Mark Dermul op 31-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: Saint James’s Gate Brewery
Regio: Ierland
Fles: Guinness Draught, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 4.2%

Klassieker

Guinness behoeft nog amper een introductie, me dunkt, maar misschien vindt u het toch fijn om wat extra informatie te krijgen alvorens in de smaaknotities te duiken. De brouwerij in Dublin heet officieel de Saint James’s Gate Brewery en is al actief sinds 1759. Het oorspronkelijk gebrouwen bier was een iets lichtere porter en van daaruit ontstond uiteindelijk deze stout. Grappig detail: het bier gaat zonder koolzuurgas op blik waar een gepatenteerde ‘widget’ in gaat. Dat is een klein plastic balletje dat openscheurt door de druk wanneer het blik geopend wordt en stikstof doet vrijkomen waardoor het schuim ontstaat en je dus de indruk krijgt dat het bier van de tap komt. De Guinness schenkt gitzwart met een stevig romige schuimkraag die mooi blijft staan (uiterlijk lijkt het zelfs wat op Irish Coffee, hoe toepasselijk).

Zwarte koffie met veel suiker, pure chocolade en een bittertje als van walnoten, dat is de neus van deze klassieker in een notendop.

Lekker romig en onmiddellijk bitter zoals het hoort. Ook iets van geroosterde mout, maar helemaal op de achtergrond. De zoetigheid van de neus is compleet weg. De koffie keert weer, maar de suiker is verdwenen. Van chocolade geen sprake meer. De noten krijg ik nog wel. Dit is een flinke dorstlesser, maar mogelijks te bitter voor sommigen (en te weinig zoet).

De afdronk is bitter op chicorei, maar blijft niet lang hangen.

Met zijn vriendelijke ABV van amper 4.2% kapt dit gevaarlijk vlot binnen. Geen grootse stout, geen halve maaltijd, maar wel een absolute klassieker.

Geproefd door Mark Dermul op 31-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Brouwerij: FrauGruber
Regio: Duitsland
Fles: FrauGruber Black Forest Chocolate Cake, Imperial Pastry Stout, 440ml
Kleur: zwart
ABV: 10.6%

Sjoekelat

FrauGruber is een craft brewery in Gundelfingen an der Donau, zo pakweg halverwege tussen Stuttgart en Munchen. Zoals het een goeie craft betaamt, hebben ze allerhande bieren (meer dan 120!) van IPA tot stout. In het glas zit hun Imperial Pastry Stout die naar de ronkende naam Black Forest Chocolate Cake luistert, die gebrouwen werd met 4% Belgische chocolade en 11% kersenpuree. Hij schenkt gitzwart (ah, ja!) en zo stroperig als motorolie met een beige kraag die relatief lang stand houdt.

Op de neus krijg ik de obligate toetsen van koffie en chocolade, maar hier domineren vooral de kersen, die hem een verrassend frisse lift geven, hoewel het bier bijzonder romig en bijna stroperig ruikt. Ja, maak daar gerust kandijsiroop van. En weet je… ik vind het heerlijk ruiken!

OMFG, dit is een gesmolten dame blanche met chocoladesaus en kersen. Olieachtig is een te zachte uitdrukking. Dit glijdt naar binnen als siroop. Eén en al ‘sjoekelat’, zoals ik als kind van Antwerpen placht te zeggen. Mierzoet op chocolade, koude koffie, kersensap en een zacht bittertje.

De afdronk is wat aan de korte kant, maar het stoort allerminst. De rest van mijn glas ga ik uitlepelen.

Voor uw volgende dessert: bespaar u alle moeite en haal dit gewoon in huis. Drop er voor mijn part nog een bolletje vanille-ijs in.

Geproefd door Mark Dermul op 17-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)