WhivieBlog

Zo’n 70% van wat bij Cardhu wordt geproduceerd, gaat in de bekende Johnnie Walker blends. De overige 30% wordt vermarkt als single malt. We proeven de 18-jarige, die erg populair blijkt in Frankrijk, Portugal, Spanje en Griekenland. Dat heeft alles met het warme klimaat aldaar te maken, waar deze fruitige Speysider mooi tot zijn recht komt.

Distilleerderij: Cardhu
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cardhu 18 Year Old
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Onderschat

Zo’n 70% van wat bij Cardhu wordt geproduceerd, gaat in de bekende Johnnie Walker blends. De overige 30% wordt vermarkt als single malt. We proeven de 18-jarige, die erg populair blijkt in Frankrijk, Portugal, Spanje en Griekenland. Dat heeft alles met het warme klimaat aldaar te maken, waar deze fruitige Speysider mooi tot zijn recht komt.

De vergelijking met de 12- en 15-jarige gaat hier echt niet meer op. Dit is gewoon een ‘andere’ whisky. Fruitsalade met peper, een dubbele dosis ananas en peren. Luikse siroop. Moutsuikers en gestoofde appels, perzik en een zacht florale toets. Getoaste eik met een hint van woodsmoke en een zacht pepertje.

Zijdezacht op de tong met iets van appelsien, perzik, gebakken appels met kaneel, moutsuikers en een hint van houtlijm – maar in de goeie zin – en een toets van menthol. Kersensap en bakkerskruiden gaan hier hand in hand. Chocolade op de achtergrond. Ik hou er wel van.

De afdronk is middellang, zacht gekruid en licht drogend met walnoten appelsienlikeur.

Ik denk dat dit op 46% of zelfs 50% wel eens een dijk van een whisky zou kunnen zijn. En ik vind 60 EUR voor deze whisky eigenlijk een erg eerlijke prijs. Deze moet je toch maar eens proberen, hoor. Cardhu wordt flink onderschat, als je het mij vraagt.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cardhu
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cardhu 15 Year Old
Kleur: oud goud
ABV: 40%

Quarte Quart

Cardhu werd in 1824 gebouwd door John Cumming – weliswaar als Cardow – in hartje Speyside. In 1893 werd de distilleerderij gekocht door John Walker & Sons om zichzelf te verzekeren van voldoende Speyside stijl whisky voor hun steeds populairder wordende blends. Wij proeven vandaag hun 15-jarige single malt.

De neus is erg gesloten, moet ik zeggen. Het duurt enkele minuten alvorens hij mits wat handwarmte zijn geheimen prijsgeeft. Wat gebakken appels, mandarijnen, meubelpoets en een florale toets die me richting lavendel stuurt. Graankoekjes, honing en moutsuikers. Het verschil met de 12-jarige is significant, vind ik.

Lekker olieachtig op de tong. Zoete mout, appelsien – schil incluis – perzik en toffee. Quatre quart cake. Midpalate wordt hij zelfs een tikkeltje kruidig en drogend. Maar als ik eerlijk ben, vind ik de 12-jarige op smaak gewoon leuker.

De middellange afdronk is verrassend drogend en krijgt nog een kleine uplift van menthol.

Hij heeft iets meer diepgang dan zijn jongere broertje – zeker op de neus – maar complex gaan we hem nog niet noemen.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cardhu
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cardhu 12 Year Old
Kleur: goud
ABV: 40%

Fruitsalade

Whiskyliefhebbers zoals u en ik durven wel eens voorbijgaan aan wat ik ‘de basis’ durf noemen. We zijn zo verwend met het vloeibare geweld dat we geen oog meer hebben voor het spul waarmee we allemaal begonnen zijn – enfin, ik althans. Af en toe een terugkeren naar ‘basiswhisky’ is volgens mij een goed idee, dus laat ik het voorbeeld geven. Vandaag proef ik de Cardhu 12, het hart van menig Johnnie Walker blend en razend populair in het zuiden van Europa.

Erg zoete en licht florale neus op citrusfruit, banaan, appeltjes en zoet mout. Iets van vanillewafeltjes en sultanas, fruitsalade met lichte toetsen van eik. Erg onschuldig en tegelijkertijd erg uitnodigend.

Op smaak is dit een vloeibare fruitsalade met appels, peren, mandarijntjes en groene druiven. Nog een hint van papaya en zelfs ananas, aangevuld met een toets van gember, licht getoaste eik en florale honing. Erg makkelijk drinkbaar, erg zomers, erg toegankelijk.

De afdronk is dan misschien wat aan de korte kant, maar iets bitterzoet maakt hem wel erg aangenaam.

Een kaarterswhisky pur sang. Wordt door velen wat onderschat, naar mijn mening. Voor 30 EUR is dit eigenlijk een koopje!

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Abbaye Des Rocs
Regio: België
Fles: Abbaye Des Rocs 1979 Bruin, 330ml
Kleur: roodbruin
ABV: 9.0%

Chicorei

Jean-Pierre Elior en zijn echtgenote Marie-Jeanne Bertiau richtten in 1979 de microbrouwerij Abbaye des Rocs op in Montignies-sur-Roc, iets ten zuidwesten van Bergen, nabij de Franse grens. Momenteel wordt het familiebedrijf gerund door de tweede generatie, dochter Nathalie Eloir en haar man Georges Levecq. Het assortiment omvat een blonde en bruine (die laatste gaan we zo meteen proeven), La Montagnarde (genaamd naar de inwoners), La Blanche (dubbel wit), Triple Impériale, La Grande Cru, La nuit étoillée, La Passe Tout Outre en La Marcelin. Ik beken, ik was aangetrokken tot dit flesjes omdat het om een ‘single malt bier’ gaat. Hij schenkt roodbruin met een beige kraag met kleine bellen die relatief snel verdwijnt.

De initiële neus vind ik niet bepaald aantrekkelijk. Hij is erg yeasty en bitter en doet me zelfs heel even aan een openbaar urinoir denken. Oesje! Pas na een dikke minuut wordt hij aangenaam, dus is de eerste indruk snel vergeven. Nu krijg ik rood fruit en zelfs iets wat me aan rode wijn doet denken. Na twee minuten wordt dat zelfs kandijsuiker. Van een goeie evolutie gesproken!

Op smaak is hij bitterzoet waarbij hij flink wat tannine verraadt, alsof ik op een druivenpit gebeten heb, terwijl er ook donkerzoete toetsen verschijnen van allerhande fruit. Druiven, rozijnen, hint van chocolade. Dan is het één en al chicorei en verbrand hout. Wederom geen liefde op het eerste gezicht, maar interessant is dit alleszins.

De afdronk is wel mooi. Donkerzoet met slechts een lichte bitterheid.

Net iets te bitter om helemaal te bevallen. Pas in de afdronk wordt die bitterheid overstemt door zoet fruit, maar dan is het kalf al verdronken.

Geproefd door Mark Dermul op 16-02-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Proefbrouwerij
Regio: België
Fles: Bloemenbier, 33cl
Kleur: amber
ABV: 7%

Plakkerig

Bloemenbier wordt gebrouwen in de Proefbrouwerij te Lochristi en krijgt zijn naam omwille van het feit dat Lochristi bekend staat om zijn bloemen (ik beken, ik moest dat opzoeken, ik had geen idee). Er plakt geen label op het flesje zelf, alle informatie over het bier staat op de papieren wikkel die rond elk flesje zit. En ja, bloemen en planten horen tot de ingrediënten van deze amberkleurige ale, die een flinke carbonatie vertoont, alsook een mooie witte kraag met grote bellen. De kraag blijft lang staan.

Hij geurt lentefris met een bittertje van grapefruit en doet me (heel even) aan Duvel denken. Zoet mout is onmiskenbaar, alsook enkele fruitige toetsen van perzik en mandarijn. Na enkele ogenblikken verschijnt iets floraal op de achtergrond. Het water loopt me al in de mond.

Hij is lekker romig en verrassend zoet! Honing bij de vleet, maar ondertussen wel lekker fris. Het florale keert weer, alsook de perzik die plots heel groots wordt. Sinaasappelsap op de achtergrond. Zomers zoet!

De afdronk wordt door al die zoete zaligheden wel een plakkerige boel, maar geen nood – dat kan je wegspoelen met je volgende Bloemenbier. Of, nee, wacht…

Dit gaat gevaarlijk makkelijk naar binnen en ik kan me zo voorstellen dat dit op een zomers terras een voltreffer is. Dit ga ik nog in huis halen.

Geproefd door Mark Dermul op 16-02-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Roman
Regio: België
Fles: Rebelse Strop, 33cl
Kleur: donker blond
ABV: 6.9%

Wilde Gist

Afgelopen zomer sprak ik u al van de Gentse Strop, een biertje dat zijn naam krijgt van de Gentse Stroppendragers – een bijnaam die de Gentenaren kregen omwille van hun opstand tegen Keizer Karel in 1540. Maar Roman, de brouwerij in Oudenaarde die de Gentse Strop produceert, heeft ook een donkerblonde variant op de markt die naar de naam Rebelse Strop luistert en met Brettgist gemaakt werd. Die wilde gist zorgt er voor dat de smaak verder blijft evolueren na het bottelen. Donkerblond – maar dat wist u al – met een witte kraag met grote bellen die lang blijft staan.

Net als zijn blonde neef offreert dit bier citrus en jonge appeltjes, een florale toets en wat honing, maar wat deze uit de band doet springen is een panoply aan aardse toetsen. Ik krijg zelfs wat modder op de neus (géén offnote!). De gist laat zich zeker gelden op de neus, wat hem een mooie, zij het wel wat weerbarstige, neus geeft.

Hij is bitterfris (is dat een woord?): lekker bruisend gaat deze vlot over de tong, maar de fris fruitige toetsen die ik bij de Gentse Strop kreeg, worden hier wat overstemt door een bitter toets van de hop en een zuurtje als van pompelmoes. Ik vind hem anderzijds wel verrassend zacht en rond. Qua mondgevoel houdt hij het midden tussen waterachtig en romig.

De afdronk is kort, mild en grassig.

Lekker, maar ik beken dat ik de blonde variant lekkerder vind.

Geproefd door Mark Dermul op 09-02-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Verhaege
Regio: België
Fles: Zulte by Alfred, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 5.1%

Oud Bruin

Zulte brings back memories. Als jonge snaak – midden jaren 1980s is dat – hielp ik vaak mijn vader in zijn voetbalkantine en daar werd Zulte Oud Bruin geschonken, zowel van het vat als van fles. Stiekem dronk ik er af en toe ook eentje. Maar dan verdween het bier van de markt. In 2017 werd Zulte nieuw leven ingeblazen en naast de Oud Bruin – nu simpelweg Zulte Bruin – is er ook een Zulte Blond én een Alfred – eerbetoon aan Alfred Versele, de originele stichter van de Brouwerij Angelo Belge in 1891. Zulte wordt momenteel bestiert door Vincent Versele, achterkleinzoon van Alfred, en gebrouwen bij microbrouwerij Verhaege uit Vichte. Het bier rijpt op eigenhouden foeders. Hij schenkt roodbruin (eerder bruin dan rood moet ik wel zeggen) met een licht beige kraag die erg snel verdwijnt.

De neus is zoetzuur op allerhande rood fruit en doet wat denken aan aardbeienconfituur met pompelmoessap in de mix (ik weet het, dit klinkt gek, maar vergeet niet dat ik liefhebber maar verre van kenner ben). Iets van pruimen en zwarte bessen en een enkel druppeltje balsamico azijn. Bovendien iets wat me een beetje aan yoghurt doet denken. Maar ik krijg er wel het water van in de mond.

Ook op smaak is eerder licht – bijna waterachtig. Hij is wel verrassend zoet en erg fris met een zuurtje in tweede instantie. Doet wat aan Rodenbach denken. Erg fris en zomers en kapt binnen als limonade – opletten dus. Denk bosbessen, krieken, pruimen en pompelmoes en een mooie toets van het eikenhout. Alleen een tikkeltje te licht naar mijn gading.

Van een afdronk is amper sprake. Zoetzuur, maar kort.

Typisch biertje om als doordrinker te nuttigen op een zonnig terras, terwijl de kids op het strand de laatste hand leggen aan hun zandkasteel.

Geproefd door Mark Dermul op 09-02-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Val-Dieu
Regio: België

Fles: Val-Dieu Brune, Abdijbier, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 8%

Godsdal

Val-Dieu is een Belgisch abdijbier dat als één van de weinige nog in de abdij zelf gebrouwen wordt en dit al sinds 1216. L’Abbaye Val-Dieu oftewel de Abdij Onze-Lieve-Vrouw van Godsdal, is een voormalige cisterciënzerabdij in Aubel, provincie Luik, vlakbij de drielandenpunt. Het is overigens de enige abdij die de Franse Revolutie overleefd heeft. Hun bieren zijn echte originele Belgische abdijbieren, zonder toevoeging van aroma’s noch kruiden en gebrouwen volgende de oude infusie-methode. Sinds 1999 draagt het bier het label ‘Erkend Belgisch Abdijbier’. We proeven hun bestseller, de Brune. Die schenkt roodbruin met een machtige kraag met middelgrote bellen, die langzaam verdwijnt. Mooie carbonatie.

De neus van deze dobbel heeft een moutig hart met toetsen van koffie, karamel en mokka. Iets van gedroogde pruimen, geroosterde noten en bruin brood.

Op smaak is hij minder zoet dan ik had verwacht. De koffie/mokka combo is lekker, maar wordt snel opgevolgd door wat gedroogd fruit en kandijsuiker, maar ook enkele zurige agrum toetsen. Tot slot wordt hij zelfs een tikkeltje bitter naar het einde toe.

In de korte afdronk wordt hij zelfs een beetje kruidig/herbaal.

Fris degustatiebier dat makkelijk wegdrinkt bij een wildschotel.

Geproefd door Mark Dermul op 09-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 20 Year Old 1982/2002 Jewels of Scotland, Lombard
Kleur: licht goud
ABV: 63.3%

Kalk

Kan er iemand mij uitleggen hoe Lombard een 20-jarige Clynelish kan bottelen op 63.3%? De enige uitleg is toch dat de spirit op een veel hoger alcoholpercentage op vat ging, niet? Daar wordt af en toe wel eens mee geëxperimenteerd, weet ik. Maar dit is toch wel straffe kost. Ik zal maar water bij de hand houden, zeker? Soit, voor mij was het een blij weerzien, want ik proefde hem voor het eerst in 2011, maar maakte toen weinig aantekeningen. Even rechtzetten.

Hij is lekker vettig, maar lang niet zo fruitig als ik van Clynelish gewend ben. Deze offreert op de neus vooral graan en havermout, vers geboend leder en pruimtabak. Er zit zelfs een licht zuurtje in als van rottende appelsienen. Gewoonlijk staat me dat wel aan, maar bij deze vind ik het net iets minder geslaagd. Op de achtergrond nog wat mokatine die één en ander probeert recht te trekken. Doe er wat water bij en je hebt vloeibare kalk in je glas.

Op smaak wordt dat allemaal onmiddellijk goed gemaakt. Mijn god, wat een bom! Kinine bij de vleet, roze pompelmoes, vijgen en dadels en een karrenvracht aan peper. Ondanks het helse ABV is deze toch drinkbaar zonder water. Maar toch… kom, een scheutje. Nu is hij veel toegankelijker, waardoor de nuances ook een pak beter te ontdekken zijn. Wit en geel fruit, suikerspin, karamel en kinine. Dit komt al aardig in de buurt van een schoolvoorbeeld van goeie Clynelish.

De finish is lang, warm, zoet en lekker.

Het is wel een beetje een one-trick-pony, maar lekker is hij alleszins.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 12 Year Old 1996/2008 Wilson & Morgan, Marsala Finish Cask #06/09013-3
Kleur: oud goud
ABV: 60.0%

Herbaal

Nog een Clynelish uit de gouden jaren 1990, maar dan wel een Marsala finish van de Italiaanse bottelaar Wilson & Morgan. Hij zit al even lang op fles dan dat hij op het vat heeft doorgebracht. Het feit dat hij op een sterkte van 60% kon gebotteld worden doet vermoeden dat hij op een hoger ABV dan de industriestandaard van 63.5% op vat ging, maar zeker weten doe ik dat niet.

Zoete, maar vooral herbale neus vol tuinkruiden, mosterdzaad en zelfs curry. Daarnaast appels en appelsienen en iets van citroengras. Het zoetje van de Marsala is echter amper waarneembaar. Er zit wel een verrassend zilt element in, alsof er zeewier in mijn glas is gesukkeld. Als ik er water bij doe (ik beken, het was meer dan een theelepeltje), wordt hij een pak zoeter, maar verliest hij het ziltje. Het is geen straf.

Op smaak is het een ander verhaal. Dan krijg ik de oh, zo typische toetsen van Clynelish eerst (bijenwas, kinine, appelsien en perzik) gevolgd door de erg zoete wijn en flink wat kruiden. Maar het alcoholpercentage is van die aard dat hij brandt. Een scheutje water maakt hem nog romiger, maar brengt de herbale kant meer naar boven.

Onverdund wordt ik getrakteerd op een gepeperde, zoete, warme afdronk die erg lang duurt. Verdund is hij groener, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar minstens even lang.

De neus vond ik niet wereldschokkend, maar op smaak is dit een topper! Wel een beetje schizo, hoor, want neus en smaak werken tegengesteld als je er water aan toevoegt.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 10 Year Old 2009/2019 Distillery Exclusive, ‘hand-filled’, Cask #303029
Kleur: goud
ABV: 57.3%

Winegums

Voor het eerst in de geschiedenis kon je bij Clynelish een handgevuld flesje halen tijdens het Highland Whisky Festival 2019. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat Clynelish vorig jaar haar 200^e verjaardag vierde. De originele Clynelish werd immers opgericht in 1819. Ze waren dan ook redelijk snel uitverkocht, maar ik had een kennis ter plaatse die me een flesje kon scoren. Hoera! Wat is die whisky community toch geweldig. Tegelijk met deze werd ook een 20-jarige uitgebracht op exact hetzelfde alcoholpercentage. Dat kan geen toeval zijn.

De neus is verrassend zacht en barst van de vanille en winegums. Daarnaast krijg ik flink wat appels en appelsienen in een jute zak, honing en bijenwas. Hint van verse perzik en mango. Erg fruitig, erg snoeperig en erg lekker! Flink mineraal ook. En slechts een klein beetje witte peper. Maar je zou niet zeggen dat deze op zo’n hoog alcoholpercentage zit. Als je er een scheutje water bij doet, wordt hij romiger en komt het fruit beter tot uiting. De vanille verminderd, wat in dit geval beter is.

Ook op smaak is hij snoeperig zoet, hoewel er onmiddellijk een flinke gepeperde toets verschijnt. Ja, het alcoholpercentage laat zich nu wél flink gelden. Phew! Hier moet water bij. Dan komt de bijenwas veel beter naar voren, verschijnt er wat kinine en worden de appelsienen bitter. Maar het werkt in zijn voordeel. Citroensap komt er bij. Iets van Gyproc verschijnt, terwijl de winegums hun herintrede doen. Een hint van honing en Turks Fruit. Veel beter!

Zonder water duurt de finish erg lang, maar is hij ook erg kruidig. Te kruidig, zelfs. Met water daarentegen is de afdronk simpelweg heerlijk. Op het sterfbed verschijnt zelfs een ziltje.

Puur is hij gewoon goed, maar met water wordt hij echt uitstekend. En geloof me, hij kan een flinke scheut verdragen. Op het festival te koop voor zo’n 150 pond, op de tweedehandsmarkt betaal je vandaag makkelijk het dubbele.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 20 Year Old 1996, OB 2019, 200^th Anniversary Release, 1819 bts
Kleur: vol goud
ABV: 53.7%

Love at First Sip

Ter ere van de 200^e verjaardag bracht Clynelish deze exclusieve botteling uit, die samengesteld werd met slechts een klein aantal sherryvaten die daarvoor speciaal aan de kant werden gelegd in 1996. Ik hoef u niet te vertellen dat deze erg vlotjes van de hand ging – hoewel hij enkel op de distilleerderij zelf te koop werd aangeboden – ondanks het prijskaartje van 350 pond. Vandaag de dag betaal je daarvoor het dubbele tot zelfs het drievoudige. Tja. Gelukkig heb ik via-via een fles aan de originele prijs te pakken gekregen. Smullen, maar! Tegelijk met deze werd ook een 10-jarig single cask ‘hand-filled’ uitgebracht op exact hetzelfde alcoholpercentage. Dat kan geen toeval zijn.

De neus is een goddelijke mix van fruit en bijenwas, zo typerend voor de betere Clynelish. Appelsienen, appels, aardbei, meloen, mango en ananas. Een beetje jute en zachte kruiden. Iets van natte aarde. Weer verrassend zacht, hoor. Je zou niet zeggen dat deze op meer dan 50% zit, maar dat is dus zeer zeker wel het geval.

De body is olieachtig en zacht gekruid. Denk kruidnagel en een enkele chilipeper. Heerlijke bijenwas, kinine, pompelmoes, tabak en Gyroc. De invloed van de sherryvaten is mooi, maar niet dominant. Het typische karakter van Clynelish torent daar vlotjes bovenuit. Appelsienen leiden, kersen en perzik volgen. Eucalyptus. De alcohol is perfect geïntegreerd, want hier hoeft absoluut geen water bij.

De afdronk is lang, zacht gekruid, fruitig zoet en erg genietbaar. Na tien minuten heb ik nog steeds de smaak van gekonfijte perzik in mijn mond…

Ja, ja, ja! Daar gaan we weer. Midden jaren 1990, hé. Kan niet fout gaan. Dit is liefde op het eerste gezicht. Of beter: love at first sip. Ik kocht hem op de distilleerderij voor 350 pond, wat voor een 20-jarige erg duur is. Maar kijk, hij is uitverkocht en bijgevolg betaal je ondertussen het dubbele tot het drievoudige. Goed zot.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Voor het eerst in de geschiedenis kon je bij Clynelish een handgevuld flesje halen tijdens het Highland Whisky Festival 2019. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat Clynelish dit jaar zijn 200^e verjaardag vierde. De originele Clynelish werd immers opgericht in 1819. Ze waren dan ook redelijk snel uitverkocht, maar ik had een kennis ter plaatse die me een flesje kon scoren. Hoera! Wat is die whisky community toch geweldig.

Tegelijk met deze werd ook een 20-jarige uitgebracht op exact hetzelfde alcoholpercentage. Dat kan geen toeval zijn.

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 22 Year Old 1995/2018 The Nectar of the Daily Drams, Sherry cask.
Kleur: mahonie
ABV: 56.7%

Onherkenbaar

Single casks die op de markt gebracht worden door The Nectar uit Zolder kan je eigenlijk blind kopen. Het zijn altijd pareltjes. Dat is met deze prachtige Clynelish op sherry – uit het magische jaar 1995 – niet anders. Lees verder en hoop dat u nog een fles kan vinden.

Diepe sherry op de krachtige neus: rozijnen, pruimen, licht rottende appelsienen, zwarte bosbessen, cassis, cuberdons en aardbeienconfituur. Dat alles wordt nog eens onderstreept met meubelpoets, pruimtabak, beef jerky en nieuwe, lederen zadeltassen voor je Harley. Er zit nog een toets van afgestreken lucifer in, maar gelukkig niet dominerend. Heerlijk, ja, maar het moet gezegd: Clynelish is totaal onherkenbaar geworden door de invloed van het vat.

De smaak laat niets te wensen over – als je een sherrygerijpte bom verwacht, althans. Lekker kruidig op nootmuskaat en kruidnagel met een hint van kaneel. Opnieuw flink wat cassis en zwarte bosbessen, viervruchtenconfituur, chocolade en leder. Tabak en pruimen komen midpalate stevig opzetten. Naar het einde toe wordt dat overgenomen door koude koffie, geroosterde amandelen, chocolade en flink drogende toetsen van de eik. Maar eerlijkheid gebied me toe te geven dat deze Clynelish totaal incognito blijft.

De afdronk is quasi lang. Vooral donkerzoet fruit en nootmuskaat blijven lekker lang hangen. Maar je mond is wel kurkdroog aan het einde van de rit.

Toegegeven, 250 EUR is niet goedkoop. Maar wat een whisky, zeg! Echte sherrybom. Maar vergeet niet: Clynelish herkennen is (voor mij althans) onmogelijk. Who cares when it’s this good? Bedankt, Manny!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 20 Year Old 1983/2004 Dun Bheagan, Hogshead #2551, 174 bts
Kleur: licht goud
ABV: 55.4%

Betere Werk

Dun Bheagan is een label van de onafhankelijke bottelaar Ian Macleod. Zo’n 15 jaar geleden lanceerden ze een 20-jarige Clynelish die in 1983 gestookt werd. Ik was dertien en had zelfs nog geen bromfiets. Toen hij gebotteld werd, was ik al vader van drie. Kwestie van het even in zijn context te plaatsen.

Ja… dit is weer een schoolvoorbeeld van een zalig fruitige en waxy Clynelish. Citrus, suikerspin, perzik, appel en citrus, ananas en kinine. Instant classic op de neus.

Lekker romig en een tikkeltje vuil op de tong. Een schot in de roos. Lekker pikant op witte peper en zoethout, bitter als een druivenpit, flink wat kinine en tannine (zonder oaky te worden), lekker mineraal, terwijl zoete moutsuikers het cirusfruit voorafgaan. De bijenwas ontbreekt absoluut niet en brengt een glimlach op mijn gezicht.

De afdronk duurt lekker lang, blijft bitterzoet en gepeperd en maakt je mond helemaal warm.

Het betere werk, zonder enige twijfel. Helaas totaal onvindbaar geworden.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 14 Year Old 2005/2019 Gordon & Macphail, Connoisseurs Choice, Refill sherry hogshead Batch 19/054, 268 bts
Kleur: vol goud
ABV: 52.2%

Mineraal & Herbaal

Vorig jaar kreeg de Connoisseurs Choice van Gordon & Macphail – hun core range, zeg maar – een nieuwe look. Deze jonge Clynelish is nog te koop voor zo’n 105 EUR.

Betrekkelijk minerale, herbale en waxy neus op perzik, netels, gele appels en zoethout. En ik moet bekennen, deze neus doet me in eerste instantie eerlijk gezegd niet zo heel veel. Maar als je hem even laat staan, wordt hij veel interessanter. Gelaagd, zeg maar. Je moet soms geduldig zijn.

De body is verrassend licht en olieachtig, maar de typische bijenwas is hier opvallend afwezig. Hij is wel heel erg mineraal en herbaal, wederom. En kruidig. Witte peper bij de vleet, waardoor het fruit niet echt de kans krijgt om te schijnen. Versta me niet verkeerd, hij is lekker, maar ontbeert de fruitigheid die ik van Clynelish verwacht. Tannine maken hem zelfs redelijk bitter en droog.

De afdronk is lang, drogend en bitterzoet.

Een degelijke Clynelish, maar zeker geen topper.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish Select Reserve, Diageo Special Release 2014, 2964 bts
Kleur: goud
ABV: 54.9%

De Heer Zij Gelooft!

In 2014 verscheen deze Clynelish in de Special Releases van Diageo, maar deed het destijds niet zo heel erg goed. Omwille van het feit dat het een NAS-whisky was met een prijskaartje van om en bij de 400 EUR (toen!), bleef deze lang beschikbaar. Zelfs vandaag de dag kan je hem nog op het schap vinden. Vreemd, niet? Maar ja, vijf jaar geleden was de NAS-discussie nog maar net losgebarsten. Maar uit goede bron heb ik vernomen dat het Clynelish betreft die twintig jaar en ouder is, aangevuld met één vaatje van slechts 13 jaar oud om hem wat extra frisheid te geven. Begrijpelijk dat ze dan liever voor een ronkende naam dan een leeftijdsaanduiding kiezen.

De Heer Zij Gelooft! Dit is een gewéldige neus. Clynelish op z’n best met knapperige Granny Smith appels, acacia honing, zoete perzik en vanille. Yoghurt met ananas. Limoensap en zeste van dezelfde vrucht. Niet zozeer waxy dan wel vettig. Boerenboter. Subtiel, elegant, groots. Sexy!

Hij komt lekker romig binnen en ondanks het hoge ABV is hij zalig zacht. Ja, tuurlijk, er zit een kruidig randje aan, maar dat wordt onmiddellijk verzacht door (nu toch) bijenwas, minerale toetsen en zoet fruit à la perzik, ananas, appels en mandarijn. Zelfs een hint van overrijpe banaan. Iets minder subtiel en elegant als de neus, maar zeker even groots en sexy. Dit is top spul.

De afdronk duurt lekker lang, licht gekruid en blijft zalig zoet.

Ik ben niet gelovig, maar dit is goddelijk. Bedankt voor het sample, Tasmaanse Duivel (you know who you are)! Dit is overigens mijn 85^e ontmoeting met deze Highlander. Vandaag de dag zo’n 450 tot zelfs 600 EUR, wat dan weer van het goeie (veel) te veel is.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 10 Year Old 2008/2018 Signatory Vintage, Un-Chillfiltered, Bourbon Barrels 800130+800131, 448 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Eenvoudig

Dat er in de warehouses van Pitlochry leuke dingen liggen te rijpen weten we al langer. Andrew Symington heeft in de afgelopen decennia een serieuze verzameling vaten weten bij elkaar te brengen. Dit is er een van Clynelish uit 2008. Een tiener op drinksterkte, samengebracht van twee bourbon barrels, wat een release van 448 flessen opleverde.

Hij moet even ademen, moet ik zeggen. Maar met het nodige geduld en wat lucht komt hij mooi open. Dan wordt hij erg klassiek met een mooie waxiness, agrums en kinine. Een hint van suikerspin maakt hem verrassend zoet.

De body is eerlijk gezegd wat aan de lichte kant (het ABV zit daar voor veel tussen), maar hij is wel behoorlijk pikant. Pepers en gember, zoethout en meer peper. De agrums schemeren mooi door – gaat richting pompelmoes, terwijl hij tevens een mineraal kantje vertoont. Kalkachtig.

De finish is middellang op citrus en pepers.

Ik beken, dit is een eerder eenvoudige Clynelish. Maar zelfs die zijn goed. Je kon deze in de zomer van 2018 kopen voor amper 40 EUR. Zot, hé? Dankjewel, Benny.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 13 Year Old 1995/2009, Signatory Vintage, Cask Strength Collection, Sherry Butt #12792, 547 bts
Kleur: koper
ABV: 58.2%

Respect

Deze whisky zit al bijna (nou, ja) even lang in de fles dan dat hij op het sherryvat heeft doorgebracht. Gebotteld in 2009 betreft het een Clynelish uit 1995 – de gouden periode, zeg maar – die na 13 jaar rijping op vatsterkte gebotteld werd in die oh zo mooie, maar oh zo onhandige decanters van Signatory. Heerlijk kleurtje, hoor. Het water komt me al in de mond.

Boem, pats, paukenslag! Wat een gewéldige neus! Christmas cake in je glas. Gekonfijt fruit, honing, baklava pastei, marsepein, geroosterde noten en kamfer. Er zit tevens een flink groene toets aan waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Ooh, mysterie!

Het hoeft niet te verbazen dat deze nogal ferm binnenkomt, met zo’n alcoholpercentage. En toch is hij drinkbaar – met respect te benaderen, uiteraard – zonder water toe te voegen. Lekker spicy op nootmuskaat en kruidnagel met een zwart peperbolletje in de mix. Waxy en zoet. Kinine zorgt ondertussen voor een bittertje. Het fruit is nog steeds gekonfijt: perzik, abrikoos, kers en stekelbes. Sevilla appelsienen. Zeste van citroen. Karamelpasta. Ik kan nog even doorgaan.

Als klap op de vuurpijl krijg ik in de middellange (dju, dat had langer gemogen!) afdronk nog een zilt randje.

Nou, nou, Clynelish op sherry? Het is geen straf. Wel straffe kost.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).