WhivieBlog

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 20 Year Old 1982/2002 Jewels of Scotland, Lombard
Kleur: licht goud
ABV: 63.3%

Kalk

Kan er iemand mij uitleggen hoe Lombard een 20-jarige Clynelish kan bottelen op 63.3%? De enige uitleg is toch dat de spirit op een veel hoger alcoholpercentage op vat ging, niet? Daar wordt af en toe wel eens mee geëxperimenteerd, weet ik. Maar dit is toch wel straffe kost. Ik zal maar water bij de hand houden, zeker? Soit, voor mij was het een blij weerzien, want ik proefde hem voor het eerst in 2011, maar maakte toen weinig aantekeningen. Even rechtzetten.

Hij is lekker vettig, maar lang niet zo fruitig als ik van Clynelish gewend ben. Deze offreert op de neus vooral graan en havermout, vers geboend leder en pruimtabak. Er zit zelfs een licht zuurtje in als van rottende appelsienen. Gewoonlijk staat me dat wel aan, maar bij deze vind ik het net iets minder geslaagd. Op de achtergrond nog wat mokatine die één en ander probeert recht te trekken. Doe er wat water bij en je hebt vloeibare kalk in je glas.

Op smaak wordt dat allemaal onmiddellijk goed gemaakt. Mijn god, wat een bom! Kinine bij de vleet, roze pompelmoes, vijgen en dadels en een karrenvracht aan peper. Ondanks het helse ABV is deze toch drinkbaar zonder water. Maar toch… kom, een scheutje. Nu is hij veel toegankelijker, waardoor de nuances ook een pak beter te ontdekken zijn. Wit en geel fruit, suikerspin, karamel en kinine. Dit komt al aardig in de buurt van een schoolvoorbeeld van goeie Clynelish.

De finish is lang, warm, zoet en lekker.

Het is wel een beetje een one-trick-pony, maar lekker is hij alleszins.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 12 Year Old 1996/2008 Wilson & Morgan, Marsala Finish Cask #06/09013-3
Kleur: oud goud
ABV: 60.0%

Herbaal

Nog een Clynelish uit de gouden jaren 1990, maar dan wel een Marsala finish van de Italiaanse bottelaar Wilson & Morgan. Hij zit al even lang op fles dan dat hij op het vat heeft doorgebracht. Het feit dat hij op een sterkte van 60% kon gebotteld worden doet vermoeden dat hij op een hoger ABV dan de industriestandaard van 63.5% op vat ging, maar zeker weten doe ik dat niet.

Zoete, maar vooral herbale neus vol tuinkruiden, mosterdzaad en zelfs curry. Daarnaast appels en appelsienen en iets van citroengras. Het zoetje van de Marsala is echter amper waarneembaar. Er zit wel een verrassend zilt element in, alsof er zeewier in mijn glas is gesukkeld. Als ik er water bij doe (ik beken, het was meer dan een theelepeltje), wordt hij een pak zoeter, maar verliest hij het ziltje. Het is geen straf.

Op smaak is het een ander verhaal. Dan krijg ik de oh, zo typische toetsen van Clynelish eerst (bijenwas, kinine, appelsien en perzik) gevolgd door de erg zoete wijn en flink wat kruiden. Maar het alcoholpercentage is van die aard dat hij brandt. Een scheutje water maakt hem nog romiger, maar brengt de herbale kant meer naar boven.

Onverdund wordt ik getrakteerd op een gepeperde, zoete, warme afdronk die erg lang duurt. Verdund is hij groener, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar minstens even lang.

De neus vond ik niet wereldschokkend, maar op smaak is dit een topper! Wel een beetje schizo, hoor, want neus en smaak werken tegengesteld als je er water aan toevoegt.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-10-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).