WhivieBlog

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker 2009 Distillers Edition, OB 2019, Amoroso Sherry Cask Finish
Kleur: koper
ABV: 45.8%

Talisker Treat

Amper drie maand geleden proefde ik nog de Distillers Edition van 2007, gebotteld in 2017. Maar onlangs presenteerde ik deze versie uit 2009, gebotteld in 2019, in mijn eigen online tasting WhisQy (Whisky in Quarantaine) Editie #5: ‘Talisker Treats’. Zoals steeds wordt de Talisker Distillers Edition gerijpt op Amoroso sherryvaten.

Op de neus lijkt hij twee druppels water op de versie van twee jaar geleden. Kudos aan de Master Blender, dus, want dat is wel een staaltje vakmanschap. Citrus, orangettes, barbecuesaus, walnoten, zeezout, donkere honing… the works. Ik weet dat ik in herhaling val, maar dit is een geweldige neus.

Op de tong is hij lekker romig en krijg ik walnoten, sojasaus, bloedappelsienen en iets van pruimtabak. Witte peper en flink wat zeezout worden mooi gecounterd door de zoete toetsen van de amoroso sherry, die zich manifesteert als pruimtabak en honing. Lekker brak toch weer. Stevige jongen.

Het is in de afdronk dat de rook zich nog het best laat opmerken, gevolgd door gekonfijte appelsienschillen en wat peper. Lekker warm.

De nuances tussen de verschillende Distillers Edition zijn erg klein, maar ze zijn er. Topwhisky voor een zeer betaalbare prijs. Ik heb me de editie van 2020 alvast besteld.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Amper drie maand geleden proefde ik nog de Distillers Edition van 2007, gebotteld in 2017. Maar onlangs presenteerde ik deze versie uit 2009, gebotteld in 2019, in mijn eigen online tasting WhisQy (Whisky in Quarantaine) Editie #5: ‘Talisker Treats’. Zoals steeds wordt de Talisker Distillers Edition dubbel gerijpt op Amoroso sherryvaten.

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker 2007 Distillers Edition, OB 2017, Amoroso Sherry Cask Finish
Kleur: koper
ABV: 45.8%

The Talisker Touch

De Distillers Editions van Diageo zijn een jaarlijkse verschijning waarbij hun klassieke malts een tweede rijping krijgen. Voor hun Talisker gebruiken ze Amoroso sherryvaten. Dit is de Talisker DE uit 2007 die in 2017 op de markt verscheen. Altijd prijs, altijd gewonnen.

Op de neus herken je Talisker wel onmiddellijk – het DNA is onmiskenbaar – maar dat wordt in dit geval aangevuld met heerlijke toeten van orangettes, frambozen, rode appels, barbecuesaus, walnoten, spek, donkere honing en iets van zoete espresso. Dit is beter dan ik me kan herinneren, moet ik zeggen.

Hij streelt de tong in al zijn romige gratie. Het begint bitterzoet als op bloedappelsienen en pompelmoes, groene druiven, pruimtabak en walnoten, om dat zachtjesaan wat zoeter te worden als van honing. Maar lang duurt het niet. Plots steekt een flink brakke toets zijn hand op, vergezeld van wat witte peper en een onverwachte – niet eerder waargenomen – florale toets, bijna geparfumeerd. Beeldt ik mij dit nu in? Nog nooit eerder bij een Talisker gehad! Ondertussen wordt de rook, die bijna niet te detecteren viel van de aanzet, lekker warmend en groots.

Terwijl de rook om je hoofd langzaam wegtrekt, krijg je nog een uppercut van gekonfijte appelsienschillen besprenkeld met chili peper. Het florale element blijft hier wel verrassend lang hangen. Ik heb het me dus niet ingebeeld.

Het blijft een dijk van een whisky, maar dat florale element bij deze editie vond ik toch vreemd. Lijkt wel parfum. Mocht ik een parfum van Talisker op de markt brengen, dan noemde ik het The Talisker Touch (mijn vrouw rolt ondertussen de ogen). Bedankt, Pat, weer een ervaring rijker.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Talisker
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Talisker 10 Year Old, OB 2019
Kleur: vol goud
ABV: 45.8%

Red Delicious

De Talisker 10 behoeft eigenlijk geen introductie meer, toch? Hoewel er in de afgelopen jaren heel wat NAS-releases verschenen (Skye, Storm, Dark Storm, Port Ruighe) blijft de tienjarige toch mijn favoriete instapper van deze distilleerderij. Talisker 10 stelt nooit teleur en de batch variaties zijn door de jaren heen zo klein (Kudos aan de Master Blender!) dat je hier als liefhebber blind op kan vertrouwen dat hij altijd top is. Mijn gabber Pat bezorgde me een sample van een recente botteling – 2019 – dat ik in dank aanvaardde.

Ja, die neus… da’s thuiskomen. De heilige drievuldigheid van Talisker tekent onmiddellijk present: zilt, turf en peper. Oesters besprenkeld met citroensap, een vreugdevuur op het strand en de hint van een onrijpe banaan. Dit is – zoals steeds – overheerlijk.

Zijdezacht en bijna romig, met appelsien en hout vooraan. Dan ontploft de peper op je tong. Het zilte verdringt de peper en maakt dan plaats om toch een zoetje ten tonele te laten verschijnen. Gekonfijte gember en zoethout en een verrassend heldere toets van Red Delicious, de zoete appel. Die was me nog niet eerder opgevallen. Leuk!

Het retronasale effect van deze malt doet me altijd glimlachen. Peper en citrus met een prachtig streepje rook.

Ja, deze moet eigenlijk altijd in je barkast staan. Als je even niet weet wat te kiezen, grijp dan gerust naar deze malt. Hij stelt letterlijk nooit teleur. Het is een blijvertje. Merci, Pat!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 12 Year Old 2006/2019, Signatory Ibisco Decanter, Sherry Cask #414, 700 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57.1%

Flambeer!

Gelukkig worden de Edradour malts af en toe ook op  vatsterkte gebotteld, zoals het geval is met sherryvat 414 dat vorig jaar gebotteld werd in die mooie Ibisco decanters. Er werden er precies 700 afgevuld. Ik kwam in het bezit van dit sample na een ruil met een vriend in Hongarije. Het is leuk whiskyvrienden over heel de wereld te hebben.

Dit is ongetwijfeld een first fill sherryvat, net als cask #404 dat het Nederlandse van Wees onlangs bottelde, want ik krijg een absolute sherrybom op de neus. Kersen, rozijnen, pruimen en chocolade met gekonfijt fruit en appelsienlikeur zijn mijn deel. Een flink herbale toets. Groene tuinkruiden, echt waar. God, wat is dit lekker, zeg!

Hij is bijna romig op de tong! Lekker pikant ook. Denk nootmuskaat, kruidnagel, saffraan en chilipepers. Ik moet even naar adem happen. Maar hier is de alcohol wel goed geïntegreerd waardoor ik niet de neiging krijg om naar water te grijpen. Donkere chocolade, vijgen en dadels, kersen en een beetje kandijsiroop. Flambeer hier maar eens een pannenkoek mee!

De finish is mierzoet en licht gepeperd. Erg lang overigens. Pure kandijsiroop en chilipepers. Kaboom!

Oké, de hype die rond deze jonge Edradours is onstaan in recente maanden is compleet terecht! Zorg dus dat je minstens één van deze flessen in huis hebt. Köszönöm, András.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De whiskyclub van het jaar 2020, McShelfie, bottelde – samen met een hele resem collega’s, waaronder de Bonding Dram waar ik mijn flessen kocht – deze 10-jarige Ballechin die op een sherryvat gerijpt heeft. En inderdaad, het is wederom zo’n geweldige geturfde en gesherriede malt van de Edradour distillery.

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 10 Year Old 2009/2019, Signatory UCF, Sherry Cask #354
Kleur: mahonie
ABV: 46%

Boxing Day

Nog maar enkele maanden geleden proefde ik zustervat 395 dat ik omschreef als een heuse kerstdram. Dankzij een vriend in Boedapest, Hongarije, kon ik een sample te pakken krijgen van vat 354 dat een paar maand eerder gebotteld werd.

Tja… een zustervat, dus hoeft het niet te verbazen dat deze me ook aan de kerst doet denken, zeker? Christmas cake, walnoten, chocolade… the works. Wederom een heerlijke neus. We zullen deze voor tweede Kerstdag houden, wat de Engelsen Boxing Day plachten te noemen, waarbij gedoeld wordt op het openen van de geschenken.

Op smaak vind ik deze nog net iets beter. Naast een bitterzoete marmelade van bloedappelsienen en kandijsuiker, krijg ik hier ook verse vijg en gekonfijte gember. Lekker, hoor!

De afdronk is pittig gekruid op nootmuskaat, gekonfijte gember en zelfs kruidnagel, wat hem niet alleen lekker lang maakt, maar bovendien de fruitigheid tot op het sterfbed doet ondersteunen.

Deze mag dus op 26 december op tafel, dat spreekt. Heerlijk! Bedankt, András.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 9 Year Old 2010/2020, The Ultimate Cask Strength, 1^st Fill Sherry Butt #404, 666 bts
Kleur: mahonie
ABV: 56.8%

Groen

De Nederlandse bottelaar van Wees bracht in 2020 een hele reeks single casks van Edradour uit, op vatsterkte nog wel. Die gaan we eens head-to-head zetten. Dit is een 9-jarige uit 2010, een single 1st Fill sherry butt, op een sterke van 56.8%!

Dit is weer zo’n sherrybom op de neus, maar met een twist. Hoewel het obligate donkere fruit zoals rozijnen en pruimen (en in mindere mate kersen) aanwezig zijn, wordt de neus van deze Edradour gedomineerd door origine chocolade en vers gebrande koffie. De hint van rubber en menthol neem ik voor lief. Ik vind ‘m absoluut geweldig op de neus.

Goeie aanzet, lekker zuur versus zoet en flink gekruid. Betrekkelijk groen, als u begrijpt wat ik bedoel. Mijn enige noot van kritiek: hij brandt. De alcohol is erg present en niet zo goed geïntegreerd als bij de zustervaten (vooral #391). Desalniettemin zonder water te genieten en erg lekker als je van dit type houdt. Ik hou hier wel van.

De afdronk is middellang, donkerzoet en vertoont nu plots wat vermolmd hout.

Weer zo’n heerlijke kerstdram, die ik proef in volle zomer – godgeklaagd.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 9 Year Old 2010/2020, The Ultimate Cask Strength, 1^st Fill Sherry Butt #393, 614 bts
Kleur: mahonie
ABV: 58.6%

Snoep

De Nederlandse bottelaar van Wees bracht in 2020 een hele reeks single casks van Edradour uit, op vatsterkte nog wel. Die gaan we eens head-to-head zetten. Dit is een 9-jarige uit 2010, een single 1st Fill sherry butt, op een sterke van 58.6%, exact hetzelfde als zustervat #391 wat ik net proefde. Hij is wel iets lichter van kleur, maar nog altijd een prachtig mahonie.

De neus is erg snoeperig in dit geval. Haribo beertjes en zuurtjes, colaflesjes en Superman logos, gummi kriekjes en zelfs een hint van guimauve! Daarna volgen de obligate walnoten en rozijntjes, geen zorgen. Maar het valt me erg op hoe deze verschilt van zustervaten #391 en #395 op de neus. Hij leunt nog het beste aan bij de neus van vat #30.

Gedroogd fruit en kersen op de voorgrond, een zuurtje als van een stekelbes en kiwi op de achtergrond, wat typische kruiden à la nootmuskaat en kruidnagel, aangevuld met rozemarijn en tijm. Wordt zelfs verrassend groen op smaak. En de eik laat zich in dit geval niet onbetuigd en zorgt voor een bittertje en een flink drogend effect.

De afdronk is erg lang, donkerzoet en kruidig en laat je mond compleet droog achter.

Op de neus hoort hij bij mijn favorieten in dit straatje, maar op smaak werd hij net iets te snel droog om vat #391 te kloppen. Grappig detail: hij werd gebotteld op 7 januari 2020, mijn 50^e verjaardag.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 9 Year Old 2010/2020, The Ultimate Cask Strength, 1^st Fill Sherry Butt #391, 644 bts
Kleur: cola
ABV: 58.6%

Sherrybom

De Nederlandse bottelaar van Wees bracht in 2020 een hele reeks single casks van Edradour uit, op vatsterkte nog wel. Die gaan we eens head-to-head zetten. Dit is een 9-jarige uit 2010, een single 1st Fill sherry butt, op een sterke van 58.6% Deze heeft de kleur van cola!

Erg intense, diep-gesherriede neus met alles wat je je daarbij kan voorstellen van een first fill sherryvat: rozijnen, dadels, kersen, colaflesjes (de snoep, uiteraard) en walnoten. Daar komen ook wat kruiden aan te pas: nootmuskaat en vanille. Nog iets van meubel- of zilverpoets, maar dat stoort niet in het minst. Integendeel. Dit is een bijzonder lekkere neus, hoor.

De body is prima en de alcohol is perfect geïntegreerd. Deze bijt hoegenaamd niet en kan dus perfect zonder water genoten worden. Donkerzoet fruit à la rozijnen en vijgen gaat de kruiden vooraf. Wederom nootmuskaat en vanilla, maar ook een karrenvracht aan kruidnagel.

In de afdronk wordt hij plots wat pikant, maar dat kan de pret allang niet meer bederven.

Dit is een ware sherrybom, dus als je daar van houd mag je niet twijfelen. Dan is deze iets voor jou! Hem vinden is een andere zaak. Zijn reputatie heeft er voor gezorgd dat deze als zoete koek over de toonbank ging en snel uitverkocht. Initieel 125 EUR, ondertussen het dubbele…

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Op zondagnamiddag 13 december 2020 was ik, samen met een heleboel andere whiskyliefhebbers van over heel de wereld, online te gast in de huiskamer van befaamd connoisseur en all-round levensgenieter Michiel Wigman.

Michiel had Jeroen Koetsier uitgenodigd als gastspreker. Jeroen, mijn collega bij Catawiki, is gepassioneerd door vele van deze historische en legendarische bottelingen en kan er dan ook heel wat over vertellen. Dat hij een compleet foute kersttrui van Laphroaig aangetrokken had, nemen we voor lief.

Maar aangezien we maar liefst 9 drams voor de kiezen kregen, werden er niet veel woorden vuilgemaakt aan de introductie en vlogen we er meteen in.

Highland Park 8 Year Old, OB 1970s, 43%

Lekker old school HP met een tikkeltje OBE op de neus, maar dat vervliegt snel en dan offreert hij een mooie panoplie op tropisch fruit. Op smaak een ietwat lichte body en wederom wat OBE, maar het stoort amper. Je merkt dat dit in zijn tijd een geweldige HP geweest is.

Secret Orkey 10 Year Old 1999 They Inspired, Michiel Wigman 2019, 51.9%

Daar tegenover zetten we een modern HP die een pak meer maritiem is. Lekker peaty en groen en dag en nacht verschil met de vorige. Ik beken, ik hou hier meer van, maar dat is wellicht omdat hij meer vertrouwd is en op een aangenamer (voor mij, althans) ABV zit. Erg, erg lekkere HP.

Irish 27 Year Old 1990, Komplex Whisky & Hasse² 2017, 49.8%

Een Ier nà Highland Park?! Awel, ja, het kan! Deze is heerlijk fruitig en tropisch met wat snoeperige toetsen van perzik en abrikozen (Superman logo’s, weet u nog?). Ook wat parma violets, hoor. Dit is een erg mooie, complexe (Cooley/Bushmills?) Ierse whiskey.

Springbank 12 Year Old 2003 Duty Paid Sample, OB 2016, 55.1%

Erg vreemde neus, hoor. Plasticine en aardappelschillen in het begin. Pas na lang ademen wordt hij wat zoeter en… ja, hij wordt lekker zoet en eigenlijk geweldig lekker. Een beetje dirty, als je mij begrijp. Melasse en aarde. De rumtoetsen overheersen, maar maken dit wel erg goed. Lekker smoky ook. Maar uiteraard totaal onvindbaar geworden. Geen hapklare brok, maar wat een Springbank!

Na deze geweldige vier drams, was het hoog tijd voor een pauze, zodat we onze smaakpapillen even rust konden gunnen alvorens de laatste vijf drams aan de lippen te zetten.

Balblair 26 Year Old 1965, Cadenheads 1992, 44.4%

Deze Balblair zit ondertussen net iets langer op fles dan hij op vat gerijpt heeft. Hij werd immers al in 1992 gebotteld door Cadenhead. Op de neus is dit een absolute fruitbom! Maar ook marsepein en toetsen van vernis. Lekker pittig, ondanks het bescheiden ABV. Fruit, leder, tabak. Heerlijk waxy ook. Ge-wel-dige Balblair, maar nergens nog te krijgen, uiteraard.

Longmorn 15 Year Old 2005 They Inspired, Michiel Wigman 2020, 50.9%

Deze Longmorn, een nieuwe release van Michiel Wigman die we in een soort avant-première te proeven kregen, is een toekomstige klassieker, neem dat van me aan. Een mix van bouillon en colasnoepjes, karamel en veenbessenconfituur. Tabaksbladeren. Erg smeuïg, hoor. Op smaak is het eveneens een explosie van donker fruit, lekkere pittig gekruid tegelijkertijd. Lange, bevredigende afdronk. Met een prijskaartje van zo’n 220 EUR is hij zeker niet goedkoop, maar wat een whisky!

Sailing Seagull, b. 2018, 50.4%

Dit is een ietwat mysterieuze botteling, uitgebracht in 2018 als Private Club Bottling No. 12 voor de Regensburger Whisky- & Weinclub, geleid door Peter Krause. Het is een vermomde Bowmore die samengesteld werd door malts die rijpe op bourbon-, sherry en rumvaten en door Peter dan gehuwd werd. Houtskool en turf, meer dan verwacht, op de neus. Maar op smaak wordt het een heerlijke mix van fruit en maritieme elementen. Uitstekend spul, zeg… Legendarisch? Ja, hoor.

Ledaig 33 Year Old 1973, The Whisky Fair 2012, 48%

Ik krijg mooie toetsen van rood fruit op de neus. Dat had ik niet zien aankomen. Hij is ook lekker romig en peaty. Op smaak is dit een cleane Ledaig, met heldere toetsen van rood fruit en bloedappelsien. Verrassend zoet, hoor. Pas in de afdronk krijg ik wat dirty toetsen van teer en gember.

Ord 16 Year Old Manager’s Dram, OB 1991, 66.2%

De Manager’s Drams waren een reeks malts die enkel aan de medewerkers werden geschonken. De managers selecteerden hiervoor een vat. Deze Ord (merk op dat de Glen ontbreekt) werd reeds in 1991 gebotteld, maar heeft wel een alcoholpercentage van 66.2%. Aangezien hij 16 jaar gerijpt is, moet dat wel spul uit 1974 of 1975 zijn. Wow. Op de neus is het een bijzonder fruitige bedoening: appels, abrikozen, kweepeer, aangevuld met wat waxy toetsen. Zo clean, ook. Indrukwekkende neus. Op de neus krijg ik een explosie van geel fruit en bijenwas. Ik wordt aan Clynelish herinnerd en dat is altijd leuk. Heerlijk lange afdronk met een beetje woodsmoke.

Goh, wat een line-up! Ik zever niet als ik zeg dat hier een paar whisky’s tussen zaten die ik tussen de 88 en 90 scoor, stel je voor!

Dit is zeker voor herhaling vatbaar, maar niet te vaak alstublieft. Het is een te grote verwennerij!

Ik hou alvast de website van Michiel in de gaten voor de volgende sessie, want dit was echt wel out of this world.

May the Malt be with you!

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 9 Year Old 2011/2020, The Ultimate Cask Strength, 1^st Fill Sherry Butt #30, 651 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57.1%

Siroop

De Nederlandse bottelaar van Wees bracht in 2020 een hele reeks single casks van Edradour uit, op vatsterkte nog wel. Die gaan we eens head-to-head zetten. Dit is een 9-jarige uit 2011, een single 1st Fill sherry butt, op een sterkte van 57.1%!

Wederom zo’n donkerzoete neus, maar bij deze ligt de nadruk niet zozeer op kruiden of donker fruit, wel op kandijsiroop. Deze kan zo op de pannenkoeken! Vertoont ook wat snoeperig kantjes met een mooie hint van chocolade. Dit is een erg zoete Edradour, zonder het typische zuurtje. Nice!

De body is aan de lichte kant, maar op smaak is het wel een schot in de roos: donkerzoet fruit à la rozijnen en pruimen aangevuld met kandijsiroop en een mespuntje zwarte peper. Prima drinkbaar zonder water, want op geen enkel moment wordt hij scherp op pikant. Prima!

De lange afdronk is zijn troefkaart. Gedroogde pruimen en dadels met wat kruidnagel. Hij blijft lang sappig alvorens plots droog te worden.

Ik vind dit top. Flink wat mensen vinden deze moderne Edradour over the top, maar ik hou erg veel van deze stijl. Nog te vinden voor zo’n 80 EUR. Dat is best een mooie prijs voor dit pareltje.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 9 Year Old 2011/2020, The Ultimate Cask Strength, 1^st Fill Sherry Butt #23, 648 bts
Kleur: cola
ABV: 58.5%

Rabarberconfituur

De Nederlandse bottelaar van Wees bracht in 2020 een hele reeks single casks van Edradour uit, op vatsterkte nog wel. Die gaan we eens head-to-head zetten. Dit is een 9-jarige uit 2011, een single 1st Fill sherry butt, op een sterke van 58.5%! Hij heeft de kleur van cola! Dat betekent ongetwijfeld weer een erg actief vaatje.

Erg mooie en bijzonder zoete neus op rabarberconfituur en blauwe bessen, een duidelijke hint van origine chocolade en hazelnoten. Uitstekend, het is niet anders.

Zoetzuur op smaak, alsof ik kersen en appelsien mix in een smoothie, aangevuld met flink wat zwarte peper en nootmuskaat. Maar het werkt wel en hij brandt niet, wat betekent dat de alcohol goed geïntegreerd is en deze malt zonder water kan geproefd worden. Slechts een tikkeltje pikant.

Lange en licht drogende afdronk. Mokka op het sterfbed.

De nuances tussen de verschillende vaten zijn duidelijk en dat maakt deze oefening des te leuker.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 8 Year Old 2008/2016, The Ultimate Cask Strength, Sherry Butt #118, 696 bts
Kleur: brons
ABV: 60.4%

Lychee

In een vorig leven werd Edradour wel eens smalend Edrasour genoemd, maar sinds Andrew Symington en zijn team de boel overgenomen hebben, gaat het meer dan de goeie kant op met deze kleine distilleerderij uit Pitlochry. Dat hebben zij bij van Wees in Nederland ook door, want zij brachten al een hele resem van single casks uit. En die gaan we deze week eens even allemaal op een rijtje zetten. Dit is een 8-jarige uit 2008, een single sherry butt, op een sterke van 60.4%! Hij onderscheidt zich op twee vlakken: de lichtste kleur en het hoogste alcoholpercentage. Oh, ja, hij werd reeds in 2016 gebotteld en is nog steeds beschikbaar voor zo’n 63 EUR.

Verrassend zachte, lekker zoete neus op allerhande vruchten: zwarte bessen, lychee, appelsien, stekelbes en sultanas. Een tikkeltje weeïg en groen op peterselie en tijm. Te lang getrokken vruchtenthee. Weet je wat? Het werkt! Deze neus is gewoon heerlijk!

Prima body, bijna stroperig en… tada: hij brandt niet! Deze kan je zomaar genieten zonder water, wat betekent dat de alcohol – die zich uiteraard wel laat voelen – prima geïntegreerd werd. Typische sherryinvloeden als sultanas, appelsienmarmelade en nootmuskaat, maar een pak frisser dan zijn donkere broertjes uit de first fill sherry butts.

De afronk is lekker lang, licht bitter, licht drogend, overwegend zoet. Mooie balans.

Geweldige Edradour! Dit zou zo maar een refill oloroso kunnen zijn en dat maakt hem een pak helderder en erg toegankelijk. Ik beken, het is mijn favoriet uit deze head-to-head sessie.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Edradour
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Edradour 10 Year Old 2009/2020, Signatory UCF, Sherry Cask #395
Kleur: mahonie
ABV: 46%

Kerstdram

Het is geen geheim dat van Wees haar single sherry butts uit de stallen van Signatory haalt – logisch ook, want zij zijn de eigenaars van Edradour – maar Andrew Symington kiest af en toe zo’n vaatje om zelf op de markt te brengen. Deze tienjarige Edradour werd wel versneden naar 46%. Daarna volgen maar liefst 6 Edradour die van Wees selecteerde op vatsterkte.

Zalig zoete neus die aan de kerst doet denken. Rozijnenbrood, Christmas cake, walnoten, amandelpasta, choco, balsamico, verse tijm en een hint van oregano.

Zoet op bovenstaande, aangevuld met hints van appelsienmarmelade en koude koffie. Prima sterkte, hoor, meer moet dat niet zijn. Een zuurtje steekt de kop op, maar de balans blijft behouden. Erg lekker spul.

De afdronk is middellang, bevredigend gekruid op nootmuskaat en gember met een hint van kalisse op het sterfbed.

Mooi single cask die de kwalijke reputatie van de distilleerderij – Edrasour, weet u nog? – volledig van de kaart veegt. Die tijd is duidelijk voorbij. Deze mag op 25 december weer op tafel, want is een heuse kerstdram.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: BYOB-C
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Secret Highland 31 Year Old 1987/2018, BYOB-C, 54 bts
Kleur: brons
ABV: 52.6%

Snowtrooper

Herinner u dat ik nog niet zo gek lang geleden de 4^e release proefde en toen allusie maakte op de 3^e uit de reeks Build Your Own Bearded Commando. Welnu, de 3^e is gearriveerd. Logisch dat hij er wat langer over deed, want moest duidelijk uit de besneeuwde toppen van de Highlands terugkeren. Waar deze Snowtrooper zijn operatie heeft uitgevoerd blijft geheim, we weten enkel dat het bij een graandistilleerderij was. Zijn missie was eind 2018 beëindigd. Van keeping a low profile gesproken. Zo gaat dat achter vijandelijke linies… De inhoud van deze fles rijpte niet minder dan 31 jaar lang en aan het kleurtje te zien was het op een flink actief sherryvat.

De neus is zalig zacht en zoet met eerst en vooral de typische grain toetsen van potloodslijpsel en maïs op de barbecue, omfloerst door karamel, honing, appeltjes in de pan met wat kaneel, ahornsiroop en sultanas. Een vloeibaar dessertje, als u het mij vraagt.

Hij is lekker romig en offreert wederom onmiddellijk die donkerzoete toetsen aangevuld met verse vijg, pruimen, hazelnoten en donkere chocolade, gevuld met munt. Doe maar After Eight. En gebak. Ja, doet wat aan broodpudding denken. Okkernoten en eik geven nog een bittertje. Dit gaat perfect bij de koffie passen.

De finish is middellang, zoet met een frisse lift van munt, koude koffie en Engelse drop.

Wie zij ook al weer dat grain nooit zo goed kon zijn als single malt? Doh! Deze is een absolute smaakbom. Ik ben fan. Ondertussen hebben we in het HQ nog een telex onderschept dat er blijkbaar nog een commando op missie is op het mythische eiland… Islay. Ik kijk er al naar uit om die te debriefen!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Onbekend
Regio: Ierland
Fles: Irish Single Malt Whiskey 17 Year Old 2002/2020, The Whisky Mercenary
Kleur: goud
ABV: 51.6%

Weird Year Whiskey

Op de valreep van dit ‘weird year’ lanceert Jürgen Vromans nog een laatste botteling, wederom met zo’n geweldig label. De notabele figuur – Jürgen op latere leeftijd? – houdt een aardappel in de hand met soort medaille ‘1st’ wat een niet zo subtiele verwijzing is naar Cooley. We moeten qua distilleerderij dus niet verder zoeken. Zo kunnen we ons meteen volop concentreren op inhoud van deze fles, die toch maar mooi 17 jaar gerijpt heeft.

Een klein OMG-momentje overvalt me wanneer ik mijn neus in het glas steek. Hij geurt heerlijk delicaat en erg fruitig. Banaan, kiwi, goudbes, lychee, maar ook mokka en zachte nougat. Uitstekende neus!

Hij is lekker olieachtig en plakt aan je tanden. Wederom erg fruitig – citrus en kiwi treden bij – maar meteen ook pittig gekruid op peper en zoethout en iets van eucalyptus dat hem een frisse lift geeft.

Een lange, zoete, delicaat gekruide en bevredigende afdronk is mijn deel.

Heb ik nog een lijntje vrij op mijn verlanglijstje voor Kerstmis? Zo’n 170 EUR, da’s amper tien euro per rijpingsjaar… Prettige feesten!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 11 Year Old 2009/2020, Watt Whisky, 303 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 57.4%

Ananas

Er is een nieuwe onafhankelijke bottelaar opgestaan! Mark Watt kennen we natuurlijk allemaal van zijn tijd bij Cadenhead, maar onlangs hij is solo gegaan en heeft een nieuw merk – met behulp van crowdfunding – uit de grond gestamp: Watt Whisky, oftewel de Campbeltown Whisky Company Ltd. De eerste vaten werden reeds gebotteld en zijn verkrijgbaar bij de betere slijterij in ons landje. De eerste die ik proef – de rest volgt – is deze jonge Caol Ila. Daar kon ik niet mee wachten…

Aha! Heerlijke neus op natte rotsen, kalk, verse krab, woodsmoke en wat vanille, maar de topnote is hier onmiskenbaar ananas! Na wat ademen komt daar een flinke zeebries bij en wordt de turf meer uitgesproken. Iets van pleisters en limoen verschijnen. Mooi.

Lekker olieachtig en nu flink wat roet, vanille, zeezout en peper die het citrusfruit voorafgaan, terwijl de ananas naar de achtergrond wordt gedrukt. Je proeft de zee! Het evolueert naar een schoolvoorbeeld van Caol Ila zoals ik ze graag heb: clean, vlijmscherp en zilt.

De afdronk duurt lekker lang, is flink rokerig en zilt met een zoetje.

Stevige kerel, hoor, deze Caol Ila. En hoewel het een safe bet is, want Caol Ila stelt eigenlijk nooit teleur, ben ik blij deze fles aan mijn cabinet toe te voegen. Laat de winter maar komen.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Charlotte 10 Year Old 2008/2019, Whisky-Fässle, Fresh Bourbon Barrel #3201
Kleur: licht goud
ABV: 62.7%

Isaly

Whisky-Fässle is een Duits onafhankelijk bottelaar, actief sinds 2006 en ze hebben al flink wat op hun CV staan. Deze Port Charlotte – van de Bruichladdich distilleerderij, dus – bottelden ze vorig jaar van een single cask dat, zelfs na tien jaar rijping, nog een ABV van bijna 63% heeft. Ik hou water bij de hand.

Op de eerder gesloten, maar erg romige neus is het een combinatie van een zeevruchtenschotel en pompelmoes sap, aangevuld met vanille, banaan en kweepeer. Weinig rook, moet ik zeggen, maar verrassend snoeperig na verloop van enkele minuten. De alcohol lijkt perfect geïntegreerd, want mijn neus brandt niet.

De body is lekker vol, maar wederom verrassend zacht (nou, het blijft wel een stevige jongen, maar ik moet niet naar adem happen en voel niet de verleiding om hier water aan toe te voegen). Romig en zoet op karnemelk, toffee, vanille en vermolmd hout. De rook komt maar met mondjesmaat door en domineert helemaal niet. Het zilte element komt af en toe om de hoek piepen, maar dit is vooral erg zoet. Van de zeevruchten nog weinig spoor, behoudens een hint van gerookte forel.  Lekker is hij zeker, geen twijfel.

De afdronk is medium long en bevestigt bovenstaande. Het begint wat zilt op maritieme toetsen en rook, maar gaat dan plots de erg zoete toer op met gesuikerde citrusschillen en overrijpe banaan.

Een echte genietwhisky van Isaly. Toegegeven, da’s een beetje onnozel, maar het staat zo echt wel op het label: Port Charlotte Isaly Scotland. Flinke typo, als u het mij vraagt. Dat doet natuurlijk niets van aan de kwaliteit van de inhoud.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Een octaaf is een kleiner type vat dat de spirit de mogelijkheid geeft om meer contact met het hout te hebben en dus sneller te rijpen. Deze Caol Ila uit 2007 had het genoegen een vat van sherry wood te kussen en werd op vatsterkte op de markt gebracht. Hij werd gebotteld door Duncan Taylor in hun bekende reeks The Octave, exclusief voor de Belgische shop Wine4You.