WhivieBlog

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 25 Year Old 1995/2020, Valinch & Mallet, Bourbon Hogshead #179, 236 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 50.7%

Ongeturfd?

Ik proefde deze Ledaig voor het eerst op een tasting in Gent, georganiseerd door Jeroen Moernaut, de eigenaar van Care for Craft Spirits (wat dan weer de opvolger is van zijn boetiek The Bonding Dram). Ik vond op één na elke fles die we die avond proefden echt goed, maar deze stak er voor mij wel met kop en schouders bovenuit. Deze Ledaig werd door Valinch & Mallet gebotteld in 2020 in hun befaamde reeks The Lost Drams (wat mij een beetje verbaast, want Ledaig wordt nog gemaakt, dus ja). Hij werd gestookt in 1995 en rijpte bijgevolg een kwarteeuw.

Hola! Dit is een fruitmandje met abrikozen, limoen, meloen en overrijpe peer – u weet wel, het soort waarvan het sap van je kin drup zodra je er in bijt. Maar… waar is de turf? Waar zijn de maritieme toetsen en het verbrande rubber? Zou het kunnen dat dit eigenlijk gewoon Tobermory had moeten heten? Of is de turf er na 25 jaar gewoon uitgerijpt? Hoe dan ook, absoluut geweldig lekkere neus.

Op smaak is het eerder citrusfruit dat de plak zwaait, aangevuld met papaya en mango, maar ook frisse toetsen van ananas en peer. Nu krijg ik wel wat kruiden die ik op de neus niet had: zoethout, gember en peper. Erg lekker – en verrassend zoet – maar wederom geen turf… hoewel ik helemaal op de achtergrond toch iets van rook ontwaar. Turfrook of woodsmoke, wie zal het zeggen?De afdronk is lekker lang, op moutsuikers, citrusfruit en een fris takje munt. Abrikozen en peper krijgen het laatste woord.Ik liet me vertellen dat er ook ongeturfde Ledaig wordt gestookt. ‘Tobermory, bedoel je?’ opperde ik. Mijn gastheer zweerde van niet. Je zou dus Tobermory en dan zowel ongeturfde als geturfde Ledaig hebben. I find that hard to believe, maar het deert me niet. Deze whisky is uitstekend! Op het moment van schrijven waren er nog twee flessen beschikbaar bij Jeroen (via deze link).

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 17 Year Old 2001/2018, Murray McDavid, Bourbon Barrel, Jurançon Wine Barrique Finish #800063, 274 bts
Kleur: brons
ABV: 59.0%

Jurançon

Aan het vatnummer te zien plukte de onafhankelijke bottelaar Murray McDavid dit vat uit de warehouses van die andere bekende onafhankelijke bottelaar Signatory. Deze Ledaig is bijzonder omwille van het feit dat hij een finish kreeg op een Jurançon Wine Barrique. Voor mij is het alvast de eerste keer dat ik met deze wijn uit de Pyreneeën kennis maak – enfin, in een finish van een whisky welteverstaan. Het is ongetwijfeld van dit wijnvat dat deze Ledaig zijn bronzen kleurtje heeft gekregen.

Terwijl de typische toetsen van Ledaig’s DNA onmiskenbaar zijn, is het vooral de zoetigheid van het wijnvat dat hier de neus domineert. Denk vijgen, gebakken appels, ananas op de BBQ en toffee. Dit lijkt wel rode wijn in een rubberen beker met een slok brak water erbij, maar het werkt!

Hij is lekker romig op smaak en voor zover mogelijk drukt het wijnvat nu nog meer zijn stempel. De maritieme toetsen van het huis worden zonder enig probleem overstemt door zalig zoete toetsen van pruimenlikeur, vijgenconfituur, abrikozengelei en toffee, terwijl de kruiden hem lekker pikant maken. Denk kruidnagel, chili pepers en zoethout. Hij wordt midpalate een tikkeltje umami. Geglazuurd biggetje uit de oven (Hans!). Geweldig!De afdronk is schitterend. Lang, rokerig, zoet, fruitig, kruidig… oh, my, erg bevredigend en bijzonder lang.

Excellente Ledaig, echt waar. Van harte aanbevolen, maar niet meer te vinden.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 15 Year Old 2005/2021, Catawiki, Refill Hogshead, 83 bts
Kleur: Witte wijn
ABV: 52.7%

Catawhisky

Ik denk dat iedereen wel weet dat ik parttime aan de slag ben als whisky expert voor Catawiki, toch? Welnu, af en toe bottelen we met dit veilinghuis ook wel eens een single cask, waarvan we de flessen cadeau doen aan topverkopers (en nog eens 2000 miniatuurtjes verdelen onder de vele andere whiskyverkopers op ons platform). In 2021 selecteerden we een refill hogshead dat Tobermory vulde met hun geturfde spirit in 2005. Na 15 rijping was dit single cask Ledaig klaar voor botteling.

Hola, erg vuile Ledaig, hoor. De neus offreert niet alleen maritieme toetsen, maar ook dieselwalm, scheepstouw, kokkels en het nat van olijven. Een stijl waar ik echt wel van hou.

Op smaak komt dat allemaal weer en worden de maritieme toetsen nog eens extra in de verf gezet terwijl de rookontwikkeling van de turf echt groots wordt, maar het geheel wordt mooi verzacht door vanille en citroen. Prima gebalanceerd. Krachtig, zilt, zoet, peaty, lekker!

De afdronk is lang, rokerig en zoet. Bevredigend.

Uitstekende, klassieke Ledaig die mij enorm kan bekoren.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 11 Year Old 2010/2021 Infrequent Flyers, Alistair Walker Whisky Company, Virgin Oak Finish #2380, 279 bts
Kleur: amber
ABV: 58.5%

Zoet vs Turf vs Zilt

Infrequent Flyers is een label van Alistair Walker, zoon van de befaamde Billy Walker, eigenaar van GlenAllachie. Onder dit label plant zoonlief wat minder bekende malts te bottelen en in dit geval koos hij voor een 11-jarig single cask van Tobermory. De malt werd in 2010 gestookt en kreeg een finish op Virgin Oak. Ik ben vooral verrast door de donkere kleur die deze malt heeft.

Heerlijke neus op donkerzoete vruchten als rozijnen en pruimen, maar onmiddellijk heerlijke smoky (niet te, maar onmiskenbaar), wat betekent dat we eigenlijk een Ledaig in het glas hebben. Ik krijg nog iets van Abroath Smokies overgoten met een sausje van honing. Uitstekende neus!

Hij komt stevig binnen en houdt perfect het midden tussen zoet en zilt. Blind had ik dit een Islay genoemd. De turf zorgt voor een grootse rookontwikkeling die de mond helemaal warm maakt. De Virgin Oak zorgt dan weer voor een heel panoplie aan warme kruiden, terwijl het fruit hem voldoende zoet houdt. Dit is een erg goeie Ledaig, zeg.

De afdronk duurt hier een eeuwigheid en zorgt voor een perfecte balans tussen de drie grootheden: zoet, turf, zilt.

Excellent en in alle eerlijkheid bij het beste wat Alistair al heeft gebotteld naar mijn (on)bescheiden mening.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Tobermory 12 Year Old, OB 2021, 1^st Fill Ex-Bourbon & Virgin Oak
Kleur: vol goud
ABV: 46.3%

Goeie Batch

Ah, de klassieke Tobermory, maar wel een moderne botteling, wat betekent dat hij op 46.3% werd gebotteld om koelfiltratie overbodig te maken én dat het een vatting is van malt die rijpte op voormalige first fill bourbonvaten en Virgin Oak. Ik verwacht bijgevolg dat deze iets kruidiger is dan eerdere releases.

Zoete, ietwat herbale neus op karamel, vanille, hooi en groene banaan. Maritieme hint als een zeebries. Betrekkelijk eenvoudig, doch foutloos en aangenaam.

Erg olieachtig, zoet en zilt tegelijkertijd en lekker gekruid. Komt verrassend pittig binnen op appelmoes en banaan, hint van amandelen en wederom die maritieme hints. Dit is beter dan ik me kan herinneren. En inderdaad, de Virgin Oak heeft zijn stempel gedrukt door hier een flinke kruidigheid aan de malt te geven. Denk peper, zoethout, een mespuntje zout en iets van kruidnagel.

De afdronk is eveneens langer dan verwacht. Zoet versus zilt versus spicy. Erg aangenaam.

Wow, dit was een verrassend goeie batch van deze instapper! Bedankt, Pat!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenallachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: GlenAllachie 10 Year Old 2009, OB 2020, Sauternes Barrel #3726, 305 bts
Kleur: amber
ABV: 58.5%

Wachten Waard

Voor 2017 sprak amper iemand over Glenallachie, maar sinds Billy Walker de boel overpakte in 2017 heeft hij deze Speyside distilleerderij flink op de kaart gezet. Nu is het  wel GlenAllachie geworden, met hoofdletter A in het midden. Deze malt werd voor zijn tijd in het vat gestoken, maar het was Billy die hem na 10 jaar rijping op een Sauternes wijnvat klaar vond om op vatsterkte te bottelen.

Op de neus vind ik het allemaal nogal aan de ruwe kant. Graan, gist, wijn en iets snoeperigs als van abrikozen en sultanas. Hij wordt beter naarmate hij even kan ademen. Dan wordt dit aangevuld met ananas, druivensap en groene banaan. Een zachte kruidigheid en een plotse opstoot van heidehoning. Dus… schenken, vijf minuten laten ademen en dan genieten.

De body is lekker olieachtig, bijna waxy, maar de malt is heet! Flink pikant op allerhande kruiden van het hout, alvorens de abrikozen, perzik en ananas zich kunnen vertonen. Maar als de malt zich in je mond heeft genesteld en je speekselklieren de boel hebben geblust, blijkt dit een lekker fruitige, doch kruidige malt te zijn.

De afdronk is lang, kruidig en zoet en het beste deel van deze whisky, als u het mij vraagt.

Een GlenAllachie die wat tijd nodig heeft om zijn ware kleuren te tonen, maar hij is het wachten meer dan waard. Bedankt voor het gulle flesrestje, Rony. Dit was lekker!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenfarclas
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenfarclas 2003 The Family Casks, Release S20, OB 2020, Sherry Butt #102, 653 bts
Kleur: mahonie
ABV: 58.3%

Niet Onderschatten

Hoewel de Family Casks gerust een legendarische reeks van Glenfarclas genoemd mag worden, moet ik bekennen dat ik nog maar amper releases heb geproefd. Ik herinner me nog erg goed de 30-jarige die in 2017 op de markt kwam. Een distillaat van 1987 was dat. Deze is een pak jonger. Gestookt in 2003 en na 17 jaar op een sherry butt – dat kleurtje! – gebotteld op vatsterkte.

De neus is bijzonder aromatisch. Dit was ongetwijfeld een first fill sherryvat, want de neus barst van de donkere vruchten zoals pruimen, vijgen, rozijnen en bosbessen. Maar tegelijkertijd vertoont deze malt flink wat geblakerd hout. En hoewel ik een sherrybom op de neus zeker kan appreciëren, vind ik het altijd een beetje jammer als dit het DNA van het huis verhuld. Dat is hier zeker het geval.

De malt is romig, bijna vettig. Zalig mondgevoel. Naast de donkerzoete toetsen die onmiddellijk present zijn – aangevuld met flink wat karamel – zijn het de kruiden die met de meeste aandacht gaan lopen. Mijn smaakpapillen worden volledig beheerst door gember, zwarte peper, kruidnagel, saffraan, kaneel en koriander. Een tikkeltje rancio schermt door. Een bittere toets als van origine chocolade verschijnt. Koude koffie ook. Ingedikte cola, zelfs. Ik heb wederom moeite om Glenfarclas te herkennen, maar het moet gezegd: dit is heerlijk! De balans is alvast dik in orde.

De afdronk is erg lang op donker fruit, karamel en gekonfijte gember. Hij sterft een zacht bittere dood en laat de mond een tikkeltje droog achter.

De invloed van het vat kan in deze malt niet onderschat worden, maar als het eindresultaat zo lekker is als deze, hoeven we ons daar geen zorgen over te maken. Dankjewel, Tobi, voor het sample.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-09-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenrothes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenrothes 21 Year Old 1997/2019 Succulent, scintillating, substantial, Scotch Malt Whisky Society 30.106 for Spirit of Speyside Whisky Festival 2019, 681 bts
Kleur: brons
ABV: 57.2%

Chocoladesaus

De jongens en meisjes van de Scotch Malt Whisky Society hebben blijkbaar een zwak voor Glenrothes, want in 2019 lanceerde ze al het 106^e vat van deze Speysider. Maar liefst 681 flessen werden uitgebracht ter ere van het Spirit of Speyside Whisky Festival. Voor zover ik weet gingen die toen allemaal de deur uit, dus good luck in finding one. Ik kreeg het sample van mijn Franse vriend, Xavier, op het whiskyfestival in Toulouse. Hij rijpte eerst 19 jaar op een oloroso sherryvat en werd dan nog twee jaar gefinisht op een 2nd fill PX butt.

De neus barst van de pruimen, vijgen en rozijntjes met een flinke portie chocoladesaus daar over heen. Een druppeltje honing, een beetje limoenzeste, bakboter en flink wat gekarameliseerde noten. Heerlijk en donkerzoet, maar in alle eerlijkheid herken ik het huis absoluut niet. De sherry domineert.

Lekker zoet op de tong – en olieachtig, zeg maar waxy – met onmiddellijk een flinke kruidige toets van zwarte peper, kruidnagel en kaneel. Donkerzoet en fruitig, maar wel erg snel droog. Gember en eucalyptus steken de kop op, maar kunnen niet wedijveren met de invloed van het hout.

In de lange afdronk zet dat drogende effect zich verder, maar hij blijft voldoende zoet op vijgen en chocoalde om het boeiend te houden. Hij sterft een licht bittere dood.

Geweldige sherrybom, als je daar liefhebber van bent, maar ik wens je veel succes om hier Glenrothes in te herkennen. Merci bien, Xavier!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 13 Year Old 2008/2021 Malts of Scotland, Christmas Party 2021 Part 1 – Santa Claus, Sherry Butt #MoS21037, 355 bts
Kleur: brons
ABV: 57.2%

Santa Claus

Deze Glentauchers werd door het Duitse Malts of Scotland gebotteld als ‘Christmas Party 2021 – Part 1 – Santa Claus’. Ik heb echter nooit ‘part 2’ zien verschijnen… Maakt niet uit. We gaan deze Speysider uit 2008, gebotteld van een sherry butt, meteen aan de lippen zetten. Aan het kleurtje te zien, was het een flink actief sherryvaatje.

Ja! Uiteraard werd deze Christmas Party gedoopt. Kerststol, cake met gekonfijt fruit zoals perzik, rozijnen, ananas en perzik. Gooi gerust nog wat hazel- en walnoten in de mix. Flink wat beef jerky en umami kruiden. Geboend leder en vermolmd hout.

Lekker volmondig en ondanks het hoge ABV perfect drinkbaar. De kruiden komen nu eerst met flink wat kruidnagel, kaneel en iets van rozemarijn alvorens het fruit zich kan laten zien. Wederom donker fruit in combinatie met geel en gekonfijt fruit. Perzik, vooral. En ananas op de barbecue, iets waar ik echt wel tuk op ben. Woodsmoke geeft hem gewicht, pruimtabak geeft hem diepte. Volgt u nog? Hoe dan ook: dit is inderdaad een heerlijke kerstwhisky.

De finish is een prima verderzetting van de smaak. Hij blijft fruitig en kruidig tot de laatste snik en duurt bijzonder lang.

Zonder enige twijfel één van de beste Glentauchers die ik al geproefd heb. Thx, Manny!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 6 Year Old 2014/2020 The Whisky Mercenary for The Whisky Hogs, Sherry Cask, 100 bts
Kleur: koper
ABV: 53.9%

Umami

Glentauchers is zo’n distilleerderij die niet al te vaak op mijn radar verschijnt, maar onlangs werd ik zelf verliefd op een Glentauchers uit 2009 en Manny en ik besloten hem dan maar te bottelen voor MMM. Sindsdien ben ik wel wat meer op de uitkijk naar deze Speysider – die trouwens samen met Glenburgie en Miltonduff het hart vormt van de Ballantine’s blend. In mijn glas zit nu een jonge Glentauchers die 6 jaar op een sherryvat rijpte en gebotteld werd door The Whisky Mercenary voor de Whisky Hogs, een Belgische whiskyclub.

Oh, my! Umami! Spek op de barbecue waar flink wat herbes de Provençe op gestrooid werden en besprenkeld met wat zeezout. En dan volgen de zoete toetsen in de vorm van een confituur van bloedappelsien en rabarber. Tot slot nog iets van geroosterde noten. Wat een leuke neus.

Lekker olieachtig. Hij plakt onmiddellijk aan de tanden. De sterkte is prima zo, geen water nodig. Lekker kruidig op kruidnagel en nootmuskaat aangevuld met gezouten karamel, toffee, melkchocolade en gekonfijte appelsienschillen. Erg, erg goed, zeg!

De afdronk is erg lang, licht drogend en vooral erg kruidig. Kruidnagel op het sterfbed.

Ik was erg blij met de Glentauchers die we voor MMM bottelden, maar moet bekennen: dit is nog wel van een ander niveau. Excellente vatkeuze!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Ord
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Ord 16 Year Old Manager’s Dram, OB 1991
Kleur: vol goud
ABV: 66.2%

Respect

Dit is een golden oldie, gebotteld toen ondergetekende zelf nog soldaatje speelde voor vadertje staat (ja, ja, zo oud ben ik dat ik in de voorlaatste lichting zat). Vandaag de dag betaal je voor dit kleinood zo’n 1.500 EUR, maar ik had het geluk deze te kunnen proeven tijdens de online Christmas Tasting van de Dutch Whisky Connection met Michiel Wigman en Jeroen Koetsier in december 2020. Aangezien hij 16 jaar gerijpt is, moet dat wel spul uit 1974 of 1975 zijn. En ja, ik weet het, op het label staat Ord en niet Glen Ord. So what?

De neus is bijzonder fruitig, hoor. Denk appels, abrikozen, kweepeer en kruisbessen. En lekker waxy, ook. En clean. En old school. En indrukwekkend. Ik ben nu al fan.

Op smaak komt hij olieachtig en erg stevig binnen. Onmiddellijk weer dat old school gevoel, lekker waxy en rijk. Een explosie van geel fruit en bijenwas. Maar water hoeft niet, mits voorzichtig geproefd met het nodige respect. Doet me denken aan oudere Clynelish. Altijd leuk.

In de heerlijke, lange afdronk verschijnt nog een streepje woodsmoke.

Mijn god, wat een heerlijke malt is me dat zeg. Wat een privilege om dit nog te kunnen proeven.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Moray
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Moray 12 Year Old 2008/2021 Lady of the Glen, First fill ex-Bourbon Barrel #5586, 214 bts
Kleur: goud
ABV: 57.1%

Chutney & Shampoo

Onafhankelijk bottelaar Lady of the Glen verschijnt niet al te vaak op mijn radar omdat ik hun releases in alle eerlijkheid een beetje aan de dure kant vind. Maar mijn makker Benny had een Glen Moray uit 2008 te pakken en offreerde mij een sample. Dat aanvaarde ik in dank. Aan de slag!

De neus is apart, laat ik daar mee beginnen. Wit en geel fruit, ja, maar aangevuld met iets dat bijna umami overkomt. Denk chutney van mango. Bij het ruiken van deze malt krijg ik zin om kippensatés op de BBQ te leggen… Apart, ik zei het al.

Hij is volmondig en ondanks het hoge ABV best drinkbaar zonder water. De chutney keert zeker weer, maar wordt nu aangevuld met iets very soapy wat me meteen doet bekkentrekken. Ai, ai, ai, dit is er over. Sommige mensen houden daarvan, weet ik, maar I’m not one of them. Lijkt wel of er iemand shampoo over mijn chutney gemorst heeft. Yikes!

De afdronk is ongenadig lang, moet ik zeggen.

Geen spek voor mijn bek. Zo rond de 90 EUR. Thx, Benny!

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Moray
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Moray 11 Year Old 2008/2020 Thistle Spirits, Whisky à la Belge, Refill Bourbon / Cantillon Kriek Cask Finish, 1082 bts, 350ml
Kleur: amber
ABV: 54.8%

Loempiasaus

Ik had eerder al een Arran à la Belge en moet bekennen dat ik daar niet kapot van was, hoewel ik het als experiment zeker kon appreciëren. Maar ondertussen heb ik wel Cantillon’s lambik- en kriekbieren leren appreciëren (ik vind hun Nath – met rabarber – een heerlijke zomers bier), dus misschien dat mijn smaakpalet deze Glen Moray à la Belge wel kan pruimen. Na een reguliere rijping ging de malt nog even op een Cantillon kriekvat.

De neus is fruitig op perzik met wat karnemelk. Hint van kersen (doh!) en na enkele minuten ademen wordt dat zelfs een beetje zoetzure saus, zoals degene die je op je loempia doet! Atypisch, op z’n zachtst uitgedrukt. Maar… eerlijk is eerlijk: ik vind het best lekker ruiken.

Op smaak gaat het op hetzelfde elan verdere. Loempiasaus, echt waar! Grappig. Lekker pikant met sambal en zwarte peper. De fruitigheid situeert zich nu tussen gebakken appels, perziken en appelsien. Een hint van kersen, nog steeds, maar minder prominent dan op de neus. Uniek is het alleszins. Een flink bittertje steekt de kop op.

De lange, zoetzure en pikante finish zindert nog na tot ik uiteindelijk naar een glas water moet
grijpen.

Al even moeilijk als de Arran à la Belge, moet ik zeggen. Uniek? Zeker. Lekker? Nou… Het setje (bestaande uit 2 flesjes whisky van 350ml en twee flesjes bier) zijn nog verkrijgbaar voor 120 EUR. Maar wel bedankt voor het sample, Ivan!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Garioch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Garioch 18 Year Old 2003/2021 Scotch Malt Whisky Society 19.62 A tweed-clad mango, 1^st Fill ex-Bourbon Barrel, 168 bts
Kleur: goud
ABV: 58.8%

Mango

Dit is al het 62^e single cask van Glen Garioch dat de Scotch Malt Whisky Society gebotteld heeft. A tweed-clad mango… echt, waar blijven ze het halen? Deze malt rijpte 18 jaar lang op een 1st fill bourbon barrel en zat bij botteling nog op een flinke 58.8% ABV. Ik hou water bij de hand.

Ooh, ja, de neus is wel erg goed en ik ruik zelfs onmiddellijk de mango. Hij wordt wel aangevuld met nog straffere hints van kumquats, ananas uit blik en sappige perziken. Ricola hoestbonbons op de achtergrond. Iets van verwelkte rozen en een druppeltje olijfolie. Appelsienschillen. Complex? Zeker weten!

Eigenlijk heeft deze helemaal geen water nodig. Op smaak is het allemaal goed doenbaar. Brandt niet. Is lekker waxy. Een hele resem fruit komt eerst, maar wordt wel onmiddellijk omfloerst met allerlei kruidige toetsen van de eik. Gember, zoethout, witte peper, hint van anijs en iets van venkel. Het leidende fruit op de tong is echter mango en in die zin is de benaming goed gekozen, natuurlijk.

Heerlijke lange, kruidige afdronk.

Die jongens en meisjes van de SMWS hebben duidelijk toegang tot echt wel goeie vaten.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Garioch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Garioch 10 Year Old 2011/2022 Mobsters on Mopeds, Bourbon Barrel, 80 bts
Kleur: stro
ABV: 53.7%

Witte Pompelmoes

De 13^e release onder het label Mobsters on Mopeds is een 10-jarige Glen Garioch. Zoals het gentlemen’s agreement met deze toffe bottelaars betaamt ging fles 80 van de 80 alweer in de verzameling. Gelukkig kreeg ik er een sample bij, zodat ik ‘m ook kon proberen. Op het label staat overigens de befaamde Dax; daar heb ik ooit nog mee gereden. De malt is erg bleek.

Ietwat weeïge neus op licht rottende appelsienen (da’s géén off-note!), zoethout, varens in de zon en een handjevol amandelen. Flink herbaal, eigenlijk. Ik sta op de Kalmthoutse heide.

Stevige aanzet. Afgezien van umami zijn alle smaken vertegenwoordigt. Zoet als van onrijpe aardbeien en een schijfje Cantaloupe meloen, zuur als van citrusfruit (zowel appelsien als citroen), bitter als van tamme kastanjes en walnoten en tot slot zout omwille van zacht, zilt randje. Zachte kruidigheid van de eik.

De afdronk is lang te noemen, met citrusfruit en peper en een flink bittertje als van het vlees van een witte pompelmoes.

Hoewel hij prima gebalanceerd is en een sterkte heeft die geen water behoeft, is het toch minder mijn ding.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenglassaugh
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenglassaugh 10 Year Old 2010/2020 Rare Cask Release, Pedro Ximenez Butt #2428, 370 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57.8%

Sinterklaas

Ondanks het feit dat deze Glenglassaugh best jong is en van een PX butt werd gebotteld na ocharme 10 jaar, leverde het vat toch slechts 370 flessen op. Of zou de rest achtergehouden zijn? Geen idee. Hoe dan ook, deze werd in 2020 gelanceerd in de zogenaamde Rare Case Release reeks.

De neus vertoont de typische PX sherrytoetsen als marsepein, karamel en rozijntjes, maar hier zit flink wat meer in zoals mokka, koffie, noten en een prachtige toets van menthol. Potloodslijpsel en kruidnagel. Ananas op de BBQ. Chicorei en gestoofd witloof. Bosbessen. Erg complex voor zo’n jong beestje – hoewel ik besef dat ik wellicht meer het sherryvat complimenteer dan de malt.

Heerlijk mondvullend, bijna waxy, en onmiddellijk lekker zoet maar niet snoeperig zoet. Bosbessen, karamel, Tunesische pruimenconfituur, aardbeienjam, cacaopoeder, bloedappelsien en origine chocolade. Man, man, man, hier is van alles aan de gang en het is allemaal om ter lekkerst. Wat een pareltje! En neen, hij behoeft absoluut geen water.

In de eerder lange afdronk krijg ik nog een mooie toets van geroosterde hazelnoten, koude koffie en marsepein.

Dit is een Sinterklaas-whisky. Het goed heilig man mag mij gerust een flesje brengen.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Keith
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Keith 25 Year Old 1991/2017 Signatory Vintage The Un-Chillfiltered Collection Cask Strength, Bourbon Barrel #73645, 173 bts
Kleur: licht goud
ABV: 49.0%

Parfum

Hoe on-sexy de verpakking van deze reeks van Signatory ook mogen zijn, de inhoud stelt bijna nooit teleur. Dit is een al iets oudere botteling, namelijk uit 2017, en bevat een Glen Keith die een kwarteeuw sliep op een bourbon barrel. De engelen gingen met een groot deel aan de haal.

Mijn eerste indruk op de neus is dat deze malt grassig en flink floraal is. Maar na enkele ogenblikken in het glas toont hij zijn ware aard: quasi tropisch op mango en pomelo met een frisse toets van munt en wat vanille. Ananas in zijn eigen nat. Er zit ook – gelukkig helemaal in de verte – een geparfumeerde toets aan.

De body is wat aan de lichte kant, moet ik zeggen. Lekker fruitig en zoet met citrus en lychee, mango en opnieuw wat munt… maar dat geparfumeerde van de neus zet zich op smaak flink door, waardoor ik een zepige toets niet kan ontkennen en dat valt me wat tegen.

In de afdronk krijg ik wat houtkruiden en -krullen, gember en peper, terwijl het fruit nog maar eens verandert in perzik en appels. Een streepje woodsmoke op het sterfbed. Maar ook hier blijft de parfum vertegenwoordigd en het is er – voor mij althans – een tikkeltje over.

Blijkbaar ben ik één van de weinige die dat zepige ruikt en/of proeft, als ik zo rond hoor. De meeste liefhebbers prijzen deze de hemel in. Dat kan ik helaas niet.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Keith
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Keith 22 Year Old 1998/2021 The Maltman, Sherry Hogshead #12829, 244 bts
Kleur: oud goud
ABV: 49.7%

Banaan

Glen Keith… Da’s lang geleden. En ik herontdek deze Speysider met een 22-jarige van een sherry hogshead waarvan de engelen gulzig hebben gesmuld, blijkbaar. Gebotteld door de Meadowside Blending Company, die we voornamelijk kennen van hun malts onder het label The Maltman en hun grains onder het label The Grainman.

Banaan! Da’s het eerste wat ik ruik van zodra ik deze malt geschonken heb. Geflambeerde banaan om precies te zijn. Dan volgen wat toetsen van ander wit en geel fruit, crème brûlée, Grany koekjes met stukjes gekonfijt fruit en een zachte toets van tuinkruiden. De neus komt vooral erg vriendelijk over, als u begrijpt wat ik bedoel.

Hij is volmondig en bijzonder zoet. Nu krijg ik naast het fruit van de neus ook wat kruiden van het sherryvat in de vorm van kruidnagel met een hint van zowel kaneel als peper. Maar wederom erg vriendelijk. Dat neemt niet weg dat deze ook heel erg lekker is.

De afdronk mocht wat mij betreft iets langer zijn, maar hij blijft wel zoet en fruitig tot het eind.

Mooie vatselectie, maar deze malt was wellicht een pak meer uitgesproken mocht hij iets hoger in alcohol zitten.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Grant
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Grant 28 Year Old 1991/2020 Whiskybroker.co.uk, Hogshead #130764, 199 bts
Kleur: licht goud
ABV: 52.7%

Cask-driven

Een Glen Grant van bijna drie decennia oud, dat klinkt interessant. Hij werd gebotteld door de steeds vriendelijk geprijsde Whiskybroker.co.uk. Het vat leverde net geen 200 flessen op.

De neus is fris en fruitig met appels, peren en wat mirabellen, maar ook flink wat vanille, banaan en wilde bloemen. De eik laat zich ook zeker ruiken. Bijzonder aromatisch, eigenlijk. Heerlijk.

Het fruit van de neus keert op smaak onmiddellijk weer, aangevuld met flink wat kruidigheid van de eik, alsook een drogend bittertje. Ja, de eik is groots, hier. Zelfs een beetje over de top, waardoor de vruchten overstemd geraken. Ik krijg midpalate zelfs een zilt randje te proeven. Gember, witte peper, zoethout, vanille… Erg goed, maar een tikkeltje te veel houtinvloed.

De afdronk is middellang, begint fruitig maar wordt dan droog met een flink bittere toets op het sterfbed.

Ondanks de houtinvloed is dit een erg mooie Glen Grant. Cask-driven, zoals dat heet. Die kon je voor zo’n 90 EUR kopen. Laten we eerlijk zijn: da’s erg mooi. Thx, Foamy!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Grant
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Grant Arboralis, OB 2020, ex-Bourbon & Spanish Sherry Oak Casks
Kleur: licht goud
ABV: 40%

Lichtgewicht

Een Glen Grant zonder leeftijdsaanduiding en gebotteld op het absolute minimum… dat voorspelt weinig goeds als u het mij vraagt. Maar zoals het spreekwoord gaat: The proof of the pudding is in the eating, dus gaan we het gewoon proberen.

De neus is licht en fruitig op appeltjes en mandarijn, vanille, karamel, toffee en een hint van gember. Erg licht, erg toegankelijk, erg zomers. Eigenlijk valt dit mij best mee.

Oei, die body is wel heel erg licht. Bijna waterachtig. De honing en de karamel proberen de meubels nog te redden, maar naast wat appels en een toets van citrus heeft dit weinig meer om het lijf. De eik probeert nog een toets van witte peper toe te voegen, maar het is te weinig om deze wat gewicht te geven. Zomers, dat wel.

Korte afdronk op wit fruit, zoethout en gember.

Een zomers niemendalletje, typisch voor een Glen Grant zonder leeftijdsaanduiding, denk ik dan. Geef mij maar hun 10-jarige. Je betaalt hier minder dan 40 EUR voor. Gelukkig maar. Thx, Benny!

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).