WhivieBlog

Distilleerderij: Glenglassaugh
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenglassaugh 10 Year Old 2010/2020 Rare Cask Release, Pedro Ximenez Butt #2428, 370 bts
Kleur: mahonie
ABV: 57.8%

Sinterklaas

Ondanks het feit dat deze Glenglassaugh best jong is en van een PX butt werd gebotteld na ocharme 10 jaar, leverde het vat toch slechts 370 flessen op. Of zou de rest achtergehouden zijn? Geen idee. Hoe dan ook, deze werd in 2020 gelanceerd in de zogenaamde Rare Case Release reeks.

De neus vertoont de typische PX sherrytoetsen als marsepein, karamel en rozijntjes, maar hier zit flink wat meer in zoals mokka, koffie, noten en een prachtige toets van menthol. Potloodslijpsel en kruidnagel. Ananas op de BBQ. Chicorei en gestoofd witloof. Bosbessen. Erg complex voor zo’n jong beestje – hoewel ik besef dat ik wellicht meer het sherryvat complimenteer dan de malt.

Heerlijk mondvullend, bijna waxy, en onmiddellijk lekker zoet maar niet snoeperig zoet. Bosbessen, karamel, Tunesische pruimenconfituur, aardbeienjam, cacaopoeder, bloedappelsien en origine chocolade. Man, man, man, hier is van alles aan de gang en het is allemaal om ter lekkerst. Wat een pareltje! En neen, hij behoeft absoluut geen water.

In de eerder lange afdronk krijg ik nog een mooie toets van geroosterde hazelnoten, koude koffie en marsepein.

Dit is een Sinterklaas-whisky. Het goed heilig man mag mij gerust een flesje brengen.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Keith
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Keith 25 Year Old 1991/2017 Signatory Vintage The Un-Chillfiltered Collection Cask Strength, Bourbon Barrel #73645, 173 bts
Kleur: licht goud
ABV: 49.0%

Parfum

Hoe on-sexy de verpakking van deze reeks van Signatory ook mogen zijn, de inhoud stelt bijna nooit teleur. Dit is een al iets oudere botteling, namelijk uit 2017, en bevat een Glen Keith die een kwarteeuw sliep op een bourbon barrel. De engelen gingen met een groot deel aan de haal.

Mijn eerste indruk op de neus is dat deze malt grassig en flink floraal is. Maar na enkele ogenblikken in het glas toont hij zijn ware aard: quasi tropisch op mango en pomelo met een frisse toets van munt en wat vanille. Ananas in zijn eigen nat. Er zit ook – gelukkig helemaal in de verte – een geparfumeerde toets aan.

De body is wat aan de lichte kant, moet ik zeggen. Lekker fruitig en zoet met citrus en lychee, mango en opnieuw wat munt… maar dat geparfumeerde van de neus zet zich op smaak flink door, waardoor ik een zepige toets niet kan ontkennen en dat valt me wat tegen.

In de afdronk krijg ik wat houtkruiden en -krullen, gember en peper, terwijl het fruit nog maar eens verandert in perzik en appels. Een streepje woodsmoke op het sterfbed. Maar ook hier blijft de parfum vertegenwoordigd en het is er – voor mij althans – een tikkeltje over.

Blijkbaar ben ik één van de weinige die dat zepige ruikt en/of proeft, als ik zo rond hoor. De meeste liefhebbers prijzen deze de hemel in. Dat kan ik helaas niet.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).