WhivieBlog

Brouwerij: St Hubertus
Regio: België
Fles: St Hubertus Blonde Tripel
Kleur: goudblond
ABV: 7.2%

Hert

Sinds 2018 is er een bier op de markt, gebrouwen in Ternat, vernoemd naar een edelman uit de 7^e eeuw, die later heilig werd verklaard. Op Goede Vrijdag in 683 ging de goeie man jagen in de bossen van de Ardennen en werd door een reusachtig hert geconfronteerd… en kreeg een visioen dat hem deed besluiten zich te bereken en in het klooster te treden. Hij werd zelfs bisschop en predikte liefdadigheid. In 2018 wordt een abdijbier naar hem genoemd: St Hubertus. Er bestaan verschillende biertjes. Ik begin mijn ontdekkingstocht met de Blonde Tripel. Die schenk goudblond met een prachtige witte kraag van grote bellen die lang overeind blijft.

Op de neus is hij eerder bescheiden. Wat gebrande mout en iets dierlijks. Ik beeld me in dat het de pels van een hert is – da’s best gepast in deze.

Op smaak is het een frisse, fruitige en zacht bittere tripel die gevaarlijk vlot naar binnen gaat. Sultanas en moutsuikers.

De afdronk is zacht drogend en verrassend lang.

Toegegeven, hij is relatief eenvoudig, maar een dorstlesser is het zonder enige twijfel. Dankjewel, Benny!

Geproefd door Mark Dermul op 15-03-2023

Distilleerderij: Lagg Distillery
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Lagg Corriecravie Edition, OB 2023, Sherry Cask Finish
Kleur: brons
ABV: 55%

Logisch

De Corriecravie expressie van Lagg kreeg eerst een rijping op bourbonvaten en werd dan gefinisht voor ongeveer zes maanden in oloroso sherryvaten uit Jerez. Deze moet de tweede core range botteling gaan worden, maar wordt wel op een alcoholpercentage van 55% gebotteld. Hij is genoemd naar een dorpje iets ten westen van de distilleerderij, populair bij wandelaars.

Hoewel de neus helder begint met toetsen van pruimen en rozijntjes, worden die relatief snel overheerst door de zoetzure, bijna aan jodium grenzende turfrook en een warme kruidigheid. Denk nootmuskaat en kruidnagel, maar ook iets van zoethout. Dan evolueert het fruit richting noten en melkchocolade. Dit is wel erg mooi, ondanks het feit dat hij zijn jonge leeftijd niet kan loochenen. Hoeft niet, natuurlijk, maar je ruikt wel dat dit jong spul is.

Mooi olieachtig op de tong, begint deze malt op smaak lekker donkerzoet op kersen, kaneel en hazelnoten, maar moet dan toch wat de duimen leggen tegen de fenolen van de turf. Zoetzuur en licht medicinaal met toetsen van jodium, vegetatie, koeienhuid en zelfs jute zakken. Dat gezegd zijnde: dit werkt echt wel. En het stoort me allerminst dat hij ook nog jong smaakt door op de tong te dartelen. Pas midpalate verschijnt dat astringente toetsje dat ik voorlopig al bij elke expressie van Lagg ontdekte op smaak.

De finish is middellang en wordt nu niet alleen erg medicinaal, maar laat de mond ook volledig droog achter.

Dit is het beste wat ik al van Lagg proefde, maar er is duidelijk nog flink wat tijd nodig voordat deze malt echt hoge toppen gaat scheren. En da’s maar logisch ook.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagg Distillery
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Lagg 3 Year Old Kilmory Edition, OB 2023, ex-Bourbon barrel
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Wellington Boots

De Lagg Kilmory is genoemd naar het dorpje vlakbij de distilleerderij op het zuiden van het eiland Arran. Hij werd gebotteld op 46% op natuurlijke kleur en zonder koelfiltratie. Het moet het vlaggenschip (de zogenaamde entry level malt) van de jonge distilleerderij worden, verkrijgbaar aan een vriendelijke prijs (pakweg 50 EUR). Hij is bijzonder bleek.

Qua neus om deze erg dicht bij de Inaugural Release die ik eerder proefde. Wat citrus en moutsuikers, maar weinig meer. Het geheel is gewikkeld in een erg zacht jasje van zoetzure turf. Tabaksbladeren en iets wat me aan Wellington Boots doet denken. Eerlijk? Dit is maar heel gewoontjes.

De body is erg licht, bijna waterachtig. Op smaak biedt het weinig meer dan rubber en pas geboend leder, wat citrus en houtskool. Zoethout en gember en een zachte rookontwikkeling, maar alles bij elkaar is dit in alle eerlijkheid maar een mager beestje.

De afdronk is zacht gepeperd met een beetje rook. Van fruitigheid is er nu nog amper sprake.

We kunnen alleen maar hopen dat toekomstige batches – liefst wat langer gerijpt – meer om het lijf zullen hebben. Dit is een peaty niemendalletje.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagg Distillery
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Lagg 2019 Inaugural Release Batch 1, OB 2022, Bourbon Barrel, 10.000 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 50%

Zoetzuur

Met deze tasting notes kom ik wel heel erg laat, besef ik. Want de laatste keer dat ik iets van Lagg besprak, ging het om hun new make spirit. Dat was in de zomer van 2019, godbetert. Ondertussen is er al lang een mooie range van deze distilleerderij op Arran gelanceerd, natuurlijk. Hoog tijd dus om deze geturfde expressies eens aan de spreekwoordelijke tand te voelen. Beginnen doen we met batch 1 van hun inaugural releases (ja, ze gingen van start met drie inaugural batches). Deze kwam in september 2022 op de markt.

Op de neus is het overduidelijk nog een jong beestje. Moutsuikers en citrus komen eerst, gevolgd door zachte, zoetzure turf die zich dan weer vertaald naar een vreugdevuur op het strand en sigarenkistje.

Prettig mondgevoel. Lekker olieachtig. De turf neemt nu toch de overhand met meer vegetale en aardse toetsen die zelfs een tikkeltje zilt en astringent worden. Nochtans erg weinig rookontwikkeling naar mijn mening. Gelukkig is dat het fruit – citrus, maar nu ook wat banaan en ananas – om de boel toch een beetje te ‘verzoeten’, als u begrijpt wat ik bedoel. Zoethout, witte peper en gekonfijte gember vullen verder aan.

De afdronk is wederom zoetzuur. Doet een beetje aan zuurkool denken, zelfs. Op het sterfbed is hij toch weer wat astringent.

Mooi, maar absoluut niet spectaculair – wat je misschien niet mag verwachten van zo’n jonge malt, maar voor een inaugural mocht het wat mij betreft wat meer zijn.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-02-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 17 Year Old Rare Batch, OB 2022, Calvados Cask Edition, 4.200 bts
Kleur: oud goud
ABV: 52.5%

Calvados

Deze 17-jarige Arran bracht zijn hele leven door op Calvados-vaten. Dit is géén finish! Dat wil ik toch even onderstrepen. Helaas is deze whisky niet goedkoop, want je telt er zo’n 175 EUR voor neer. Da’s tegenwoordig de norm, hé. Zo’n 10 EUR per rijpingsjaar, moet je rekenen. Het verbaast dan ook niet echt dat hij 18 maanden na de release nog altijd vlot verkrijgbaar is. Ik kon een sample te pakken krijgen op het onvolprezen McShelfie whiskyfestival in Waasmunster in maart 2024, aan de stand van groot Arran liefhebber Anthony Van Sele.

Appel, appel en nog eens appel op de neus. Dat hoeft natuurlijk niet te verbazen. Gelukkig is het veel meer dan gewoon appel. Het is apfelstrüdel, appelmoes, gebakken appels besprenkeld met kaneel en enkele rozijntjes in de mix, maar ook iets van honing. Na enkele minuten ademen mogen ook kweepeer, mango, perzik en zelfs papaya en kiwi komen meespelen. Een echt fruitmandje op de neus. Dit staat me heel erg aan.

Lekker! Na al het fruit van de neus, dat in vol ornaat weerkeert en waarbij de appel as such een pak minder domineert, komen ook mooie houtkruiden door zoals kruidnagel, gekonfijte gember, zoethout en zelfs een chilipepertje. Prima balans waarbij de fruitige malt hand-in-hand gaat met het eikenhouten vat. De sterkte is ook prima. Niet te pikant, al helemaal niet brandend en water is dus totaal overbodig.

In de lange, kruidige finish blazen de appels en co definitief de aftocht en laten vooral het vat nog eens spreken. Helemaal op het einde verschijnt nog een heerlijk bittertje, alsof ik op de pit uit het klokhuis van de appel gebeten heb. Toepasselijk.

De invloed van het Calvados vat is onmiskenbaar, maar de match met de spirit van Lochranza is hemels.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Isle of Arran
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Arran 13 Year Old Grand Cru Champagne Barrique, OB 2023
Kleur: koper
ABV: 54.4%

Champagne

Eigenlijk staat er op het label ‘Finished in French Oak Barriques’, maar ons werd ingefluisterd dat het wel degelijk Grand Cru Champagnevaten waren die werden gebruikt. De malt werd speciaal gebotteld voor het Lochranza Distillery Visitor Centre, dus we mogen ons gelukkig prijzen dat mijn vriend en groot Arran-liefhebber Anthony een flesje meegebracht heeft en zo vriendelijk was een sample te voorzien.

Sappig, doordrongen hout, overrijpe druiven, kersensap en balsamico… Ik had dit eerder gezegd zoeter verwacht, maar moet bekennen dat ik het wel best een goeie neus vind. Een hint van karamel verschijnt pas na een goeie drie minuten in het glas. Laat hem dus gerust even ademen.

Mooi olieachtig. Ja, goed mondgevoel. Lekker vol. Nu is hij al een pak zoeter dan de neus beloofde, lekker pittig gekruid (kruidnagel, oregano en een mespuntje saffraan) en mooi gebalanceerd. Ik voel ook absoluut niet de neiging om hier water aan toe te voegen.

De finish is het nog beste onderdeel van deze smaakbeleving. Lang, warm, donkerzoet en heel even krijg ik een mooie toets van wijn op het sterfbed.

Als ik die ter plekke geproefd zou hebben, ging er zonder enige twijfel een flesje in de valies. Merci, Arranthony!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka 4 Year Old 2019/2023 Asta Morris, bourbon (peated) #1222, 500ml, 302 bts
Kleur: goud
ABV: 65.2%

ピーテッド

Vorig jaar verraste (nou, ja) Bert Bruyneel ons met een 5-jarig single cask van Shizuoka en die was simpelweg geweldig. Nu wil hij die stunt nog eens overdoen met dit bourbon barrel dat in 2019 te slapen werd gelegd, gevuld met geturfde spirit, die verkregen werd nadat de wort opgepeuzeld werd door Pinnacle gist. Ik fronste wel even de wenkbrauwen toen ik op het label zag staan dat het gebotteld werd op 65.2%. Dat belooft!

Ooh, deze neus kan je gerust een beetje vuil noemen met toetsen van wierrook, zilverpoets en olieverf, duidelijke turf en wilde bloemen. Een tikkeltje farmy, zelfs. Daaronder zit een heerlijke fruitigheid van appels, mango en limoen, maar ook wat Japanse thee, amandelpasta en zelfs een toefje anijs. Erg complex en boeiend, erg lekker!

Van perfecte integratie gesproken! Ja, het alcoholpercentage laat zich voelen, maar dit is zo gevaarlijk drinkbaar… Erg fruitig, ook, wat hem een ietwat helder karakter geeft, maar de peated malt laat zich zeker en vast opmerken. Machtig lekker, hoor. Nog een hint van popcorn, geroosterde amandelen en gerookte yuzu! Man, man, man, was is dat hier allemaal?

En dan die afdronk: de harmonie nabij. Alles smaken komen hier perfect samen om een bevredigende finale te brengen. Rokerig, zacht drogend en zoet. Machtige malt!

Zotte, zotte Bert, we kunnen vaak goed lachen en de draak steken met elkaar, maar verdorie, kerel, je bent een kunstenaar. Dit is zonder enige twijfel een Japanse parel. Ik hoop dat je binnenkort nog eens terugkeert naar het Land van de Rijzende Zon en uw vrienden bij Shizuoka u nog eens loslaten in het warehouse. Je weet ze uit te kiezen. De titel van dit mooie stukje spreek je overigens uit als ‘Pīteddo’, wat zoveel als ‘geturfd’ betekent.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka United S 2023 Summer Edition, 500ml
Kleur: goud
ABV: 50.5%

夏

Het Japanse symbool in de titel is ‘Natsu’, het Japanse woord voor zomer. Want dat is wat deze United S voor mij symboliseert! Het is een malt die samengesteld werd met spirit die zowel op de Pot Still K als de Pot Still W werd gedistilleerd, dan afzonderlijk gerijpt en tot slot 17 dagen lang (!) gehuwd alvorens op fles te gaan. Voor deze vatting werd gebruikt gemaakt van voormalige bourbonvaten, maar er gingen ook enkele wijnvaten in de mix!

Fantastisch frisse, zomerse neus op zachte aardse toetsen en wat hout, appels, mango’s, abrikozen en nectarines. Wat een heerlijke fruitigheid. Voeg daar gerust nog een beetje venkel en wat citroen bij. Een druppeltje lycheewijn (zou het?), een vleugje Japanse thee en zachte honing. Squeaky clean. Man, man, man, wat een neus!

Tintelend op de tong op citroenzeste, romige vanillevla, meloen, nectarine en appelsiensap, maar ook sandaalhout en tabak met heerlijke, subtiele toetsen van rook. Woodsmoke of peat? Wellicht een beetje van beide. Magistraal, gewoon.

Heerlijke, lange afdronk die minutenlang blijft geven.

Hoe oud is dit ook alweer? Uhu. Age matters? Ha! Bij het lekkerste wat ik al van Shizuoka geproefd heb. Niet goedkoop, toegegeven, maar wel bijzonder goed spul. Drink less, but drink better, zou ik zeggen.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Shizuoka
Regio: Japan
Fles: Shizuoka Pot Still W 100% Japanese Barley First Edition, b. 2023
Kleur: licht goud
ABV: 55.5%

強力な

Shizuoka lanceerde eerder al een Pot Still K 100% Japanese Barley (alsook een imported barley expressie), maar nu verschijnt voor het eerst een Pot Still W 100% Pot Still Barley. Zoals de naam aangeeft is deze jonge Japanse single malt gestookt van 100% lokaal verbouwde, Japanse gerst en is de spirit gestookt op de zogenaamde ‘wood fired’ still in plaats van de quasi legendarische voormalige Karuizawa still.

Egale en erg cleane neus met flink wat minerale toetsen, maar vooral wit fruit en vanille, iets van hazelnoten in nougat en heldere yuzu. Het geheel komt relatief speels over alsof er een druppel Fanta Lime in gedropt werd. Haribo beertjes en zuurtjes en iets van – niet lachen – rauwe asperges. Handwarmte is een godsgeschenk voor deze malt. Machtig!

Op smaak is dit zo zacht als een yukata, met wederom minerale toetsen (kalk?) en wit fruit, maar de citrus is iets meer uitgesproken. Het alcoholpercentage bevalt prima. De integratie is op zijn Japans: nagenoeg perfect. Dit is verrassend fris, maar wel bijzonder complex tegelijkertijd. Voor zo’n jonge malt is dat toch knap. Maar goed, het is gemaakt door Japanners, dus kan bijna niet anders, toch? Machtig!

Een lange, frisse en zoete, zacht kruidige afdronk is mijn deel. De yuzu keert terug op het sterfbed met een hint van… bruistablet. Machtig!

Wow. Gewoon wow! De titel reflecteert dat ook, want Kyōryokuna betekent niet meer of minder dan ‘krachtig’ of – wat dacht u? – ‘machtig’.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Balblair
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Balblair 11 Year Old 2012/2024 Asta Morris, Bourbon + Palo Cortado sherry #AM143, 250 bts
Kleur: licht goud
ABV: 52.0%

Textuur

Balblair begint langzaam maar zeker flink te stijgen in mijn persoonlijke rangschikking van favoriete distilleerderijen – zeker na het proeven van enkele distillery exclusives – dus is de verwachting van dit jonge beestje van Asta Morris natuurlijk hoog, zeker als je weet dat deze nog eens een finish kreeg (van enkele jaren, dus eerder een double maturation) in een Palo Cortado-vat. Da’s een eerder zeldzaam type sherry – een Fino waarmee de natuur een loopje heeft genomen, zou je kunnen zeggen (Google is uw vriend) – met een ‘knapperig’ randje. Ik lust de sherry alleszins, ik vind Balblair lekker, maar… hoe zal dat combineren?

Heel boeiende neus waar je het DNA van Balblair met zijn boterbollen, kweepeer en een hint van sultanas krijgt voorgeschoteld, prachtig omfloerst door de onmiskenbare toets van deze sherry. En doe de whisky een plezier… hij zat 11 jaar lang gevangen in een vat; geef hem 11 minuten de tijd in het glas. De evolutie is frappant (en hij wordt alsmaar beter).

Hij is zijdezacht op de tong en zijn ABV is nagenoeg perfect. Water? No way! Heerlijk snoeperig op boterbabbelaars, drop, vanille en karamel, aangevuld met een zilt randje van de sherry. Fantastische textuur. De combinatie is een staaltje vakmanschap van de kerel die deze vaten in West-Vlaanderen verborgen houdt en minutieus koestert.

De afdronk is lang en wordt plots aangenaam warm van de kruiden, waardoor hij een zacht drogende dood sterft.

Wat een excellente Balblair. Zeker de leeftijd indachtig. Kudos, Bert! Te koop, als je hem nog kan vinden, voor 76 EUR. No brainer.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Strathmill
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Strathmill 12 Year Old 2011/2024 Asta Morris, Bourbon #AM159, 286 bts
Kleur: licht goud
ABV: 51.0%

Ah, een zacht snoepje

Onlangs was ik te gast in Bar Terroir in hartje Gent (de vroegere Gouts & Couleurs, maar sinds kort nieuwe naam, nieuwe kaart maar dezelfde fantastische mensen en service, dus allen daarheen!). Reden van mijn bezoek? Een tasting georganiseerd door Jeroen van Care For Craft Spirits waarin de nieuwe releases van Asta Morris werden voorgesteld. Je zou kunnen zeggen dat Bert Bruyneel zelve de gastspreker was, maar hij liet het werk toch vooral over aan Jeroen in pure Zotte Bert stijl. We hebben ons heerlijk vermaakt met veel humor en – belangrijker, nou ja – heerlijke whisky! De debatten werden geopend met een jonge Strathmill, een distilleerderij in Speyside die sinds kort zelfs geen malt whisky meer stookt, maar helemaal heeft ingezet op gin, stel je voor!

Ah, een zacht snoepje op de neus. Vanille, karamel, digestieve koekjes, hooi en een mandje vol geel fruit in diverse stadia van rijpheid. Erg leuk begin.

Ah, een zacht snoepje op de tong. Alhoewel hij dankzij het ABV zeker voldoende pit heeft, is dit weer zo’n mooie, toegankelijke kaarterswhisky – the best kind! – die buiten de fruitige, zoete toetsen van de neus die netjes weerkeren, opgesmukt wordt met net voldoende houtkruiden om hem een wat spicy karakter een geven. Verdacht eenvoudig, maar stiekem best complex.

In de afdronk passeren alle smaken nog eens de revue, met een mooi, subtiel bittertje op het sterfbed. Lekker!

Dit is een echte sloeberwhisky die zo vlot binnen kapt, dat je zijn verdoken complexiteit wel eens over het hoofd zou kunnen zien. Op en top Speyside snoepje. En dat voor amper 75 EUR. That’s a steal!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Famille Estève Lot 89 Petit Champagne, Spirits & Jazz Tongeren, 108 bts
Kleur: brons
ABV: 57.4%

Spirits & Jazz

De precieze datum van de oprichting van het cognacbedrijf Famille Estève in het Franse Celles is niet bekend, maar de zesde en laatste generatie – Jacques Estève – bezit 50ha wijngaarden, maar is wel al meer dan tien jaar geleden gestopt met stoken. Hun eau-de-vie ging eerst een jaar op nieuwe vaten – overwegend Limousin hout en een beetje hout uit Tronçais, allemaal medium toasted – alvorens overgeheveld te worden op oudere vaten voor een lange rijping. Een deel van de productie werd verkocht aan Rémy Martin, maar Pieter Knapen van Malternative Belgium kon de hand leggen op een mooi vat uit 1989. De organisatoren van het onvolprezen festival Spirits & Jazz in Tongeren pakten met deze release – 108 flessen sterk – uit op hun meest recente festival. Ik kreeg een gul sample in de handen gedrukt van Rony Rigo, één van de sterkhouders.

Erg mooie, frisse en fruitige neus op bessen, noten, abrikozen en appelsien, maar ook flink floraal met lentebloesems, jasmijn en acacia. Van tannine is hier amper sprake. Bijzonder mooie neus, hoor!

Hola, deze plakt aan de tanden en is erg mondvullend. Het eerste wat opvalt is dat hij flink kruidig is, met zwarte peper, nootmuskaat en een mespuntje kaneel. Dan barst de zoetigheid in alle hevigheid los. En die hevigheid is grotendeels te danken aan het stevige ABV. Erg intense smaken die me echt bekoren.

De finish is erg geraffineerd. Deze cognac blijft maar geven en geven en geven en…

Fantastische vatselectie van de jongens van Spirits & Jazz. En dat voor slechts 125 EUR? No brainer. Volgende keer toch maar eens afzakken naar Tongeren.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-05-2024

(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar : Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Lot 66 Grande Champagne ‘Le Déménageur’ Malternative Belgium #31, 234 bts
Kleur: brons
ABV: 46.6%

Verhuis

Pieter en Ysatis zijn zo goed bezig, dat ze hun huidige pand in Hasselt zullen inruilen voor een groter pand in Kuringen. Een verhuis dringt zich op en dat vieren ze niet alleen met nog een laatste opendeurdag op zaterdag 8 juni, maar tevens met de release van een nieuwe cognac, gestookt door een zogenaamde bouilleur de cru uit Verrières. Dan zitten we dus in de Grande Champagne. 234 flesjes van een Lot 66 werden op vatsterkte gebotteld en voorzien van een erg toepasselijk label.

Bijzonder elegante en fruitige neus op allerhande citrus van de oranje familie, maar ook gekonfijte ananas en iets van abrikozenconfituur. Erg mooie florale toetsen en iets wat me aan menthol doet denken. Tot slot nog iets van snuiftabak. Voor een cognac van meer dan 50 jaar oud (eigenlijk bijna 60!) is dit wel heel erg fris.

Mondvullend, prettig gekruid en daardoor flink tintelend op de tong, met opnieuw die ongelooflijke fruitigheid, nu aangevuld met een druppeltje honing en iets van vers geboend leder. Ook de frisse toets van menthol keert weer, terwijl de kruidigheid langzaam wegdeemstert. Wat een klasse.

De zachte maar erg lange afdronk offreert op het sterfbed nog een mooi bittertje. De balans is volkomen.

Wederom een absoluut pareltje, hoor. Op vrijdag 14 juni om stipt 8u komt de fles beschikbaar op de webshop van Malternative Belgium. Ze zal 299 EUR kosten. Ik zou zeggen: mark your calendar!

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Grape of the Art
Regio: Frankrijk
Fles: Tiffon Lot 90 Petit Champagne, Grape of the Art, 222 bts
Kleur: brons
ABV: 47.8%

Breakfast at Tiffany’s

De Duitse onafhankelijke bottelaar Grape of the Art komt wederom opzetten met een single cask cognac, gebotteld op vatsterkte. Deze keer zochten ze hun heil in de streek Petite Champagne bij het huis Tiffon uit Jarnac. Het huis werd in 1875 opgericht door Médéric Tiffon. Vlak na de tweede wereldoorlog trouwde zijn nicht, Edith Rousseau, met een Noorse man, Braastad genaamd, het huidige cognachuis dat Tiffon vermarkt. Aan de oevers van de Charente staat een prachtig pand dat je kan bezoeken (ik was daar vorige zomer en plan daar komende zomer weer naartoe te gaan!), maar de productie is al sinds 1926 ondergebracht in Mainxe, op zo’n 5 minuten rijden van Jarnac. Het vat 701-T054 rijpte 32 jaar lang in een zogenaamde natte kelder.

Zalig frisse en florale neus met flink wat fruit (abrikoos en perzik op kop, gevolgd door sappige mandarijn) en mooie lentebloesems. Speels en toch elegant en matuur. Bijzonder uitnodigend.

Op smaak valt vooral eerst de kruidigheid van het hout op, die hem een pikant randje geeft, alvorens het fruit in volle glorie kan stralen. Nu krijg ik eerst vers appelsiensap, gevolgd door gedroogde abrikozen. Hij verliest een beetje van zijn speelsheid, maar dat stoort allerminst, omdat die wordt ingeruild voor maturiteit en elegantie. De sterkte is ook nagenoeg perfect.

De middellange tot lange afdronk, die lekker kruidig en zoet blijft, is tevens zacht drogend.

Dit is nog maar mijn tweede cognac van Tiffon, maar ik moet bekennen dat ik snel fan aan het worden ben. Oh, ja, de titel van deze tasting note is louter een verwijzing naar het label, waar de artiest de affiche van deze klassieker uit 1961 met Audrey Hepburn prachtig in verwerkt heeft.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-05-2024

(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 7 Year Old Islay Jazz Festival 2022, Refill & Ex-Bourbon Hogsheads, 2490 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 59.5%

Puur

Iedereen kent Feis Ile, natuurlijk, het Islay Music & Malt festival, waarvan de flessen ook als zoete broodjes over de toonbank gaan, zo ook die van Lagavulin. Ik heb mijn part hiervan al geproefd. Maar wat veel minder bekend is, is het feit dat Lagavulin ook sponsor is van het jaarlijkse Islay Jazz Festival en ook voor die gelegenheid elk jaar een fles op de markt brengt en… ik vind die releases steevast beter dan de Feis Ile releases, echt waar! In het glas zit een 7-jarige Laga die voor Jazz 2022 werd uitgebracht. Het is wellicht één van de meest bleke Laga die ik me al schonk.

Aromatische en krachtige neus op honing, vanille en vers gebakken wit brood ondersteund door appelsienschillen en zelfs iets van het (ongezoete) vlees van een kokosnoot, maar uiteraard helemaal ingepakt in die typische zoetzure turf waar Lagavulin zo bekend om staat. Very peaty!

Verrassend zoet! De vanille en kokos komen nu eerst alvorens moutsuikers, honing en citrusfruit weerkeren, maar die zitten ondertussen al helemaal bedolven onder een uitstekende cleane rook en flink wat zeezout. Dit is verre van immatuur, maar wel erg naakte en uitnodigend. Geen franjes, enkel pure Lagavulin en ik vind het fantastisch!

Op de afdronk, die best lang genoemd kan worden, is het de rook en de houtkruiden die het langst nazinderen, terwijl de zoetigheid langzaam wegdeemstert. En man, wat is dit goed!

Nu is 120 EUR voor een 7-jarige whisky absoluut niet goedkoop, maar deze is elke cent waard. Wat een fantastische, eerlijke, naakte Lagavulin.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 2000 Distillers Edition, lgv.4/505, OB 2016
Kleur: koper
ABV: 43%

Arbroath Smokies

 Van de Lagavulin Distillers Edition – de jaarlijkse, feestelijke, dubbel gerijpte release – heb ik al het genoegen gehad flink wat expressies te proeven, te weten 1981, 1991, 1993, 1995, 1997, 1999, 2001, 2003 en 2005… Het was dus toch al even geleden. En mijn maatje Benoit had een open fles staat van de DE 2000, gebotteld in 2016. Die voeg ik graag aan mijn lijstje toe, waardoor het de tiende editie wordt van deze op PX gerijpte Lagavulin die ik al aan de lippen mag zetten.

Uitstekende neus, zoals verwacht mocht worden. Overrijpe banaan, toffee, stokvis, gerookte ham, plasticine, leder, olijfolie, vermolmd hout, zeebries en rozijntjes. Arbroath Smokies in het kwadraat. Heerlijk!

Op de tong is hij lekker olieachtig en meteen een pak zoeter dan de neus deed vermoeden, wordt de turf een toetsje bitter en ontwikkelt zich een mooie, verrassend subtiele rokerigheid. Lekker pittig gekruid, zonder pikant te worden. Pruimtabak, leder en donkere chocolade verschijnen. Turkse koffie, rosbief, en mooie zoete toetsen van sherry die niet domineren. Hint van anijs Erg lekker.

De afdronk is bijzonder goed! Lang, warm, rokerig en zoet met een mooi, weliswaar droog pepertje op het sterfbed.

Deze Distillers Editions van Lagavulin stellen nooit, maar dan ook nooit, teleur. Behalve aan de kassa. Ondertussen toch zo’n 125 EUR. Merci, Benoit!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 11 Year Old 2013/2023 Parcel No 11, The Single Malts of Scotland Reserve Casks, Elixir Distillers, Refill Butt
Kleur: zonlicht
ABV: 48%

Schoolvoorbeeld

Deze jonge Caol Ila van Elixir Distillers stond te blinken op tafel bij Care For Craft Spirits op het onvolprezen McShelfie whiskyfestival op 23 maart 2024 te Waasmunster. Ik weet dat de Reserve Casks release in deze reeks steevast erg goed zijn, dus had absoluut geen overtuiging nodig om deze te proeven.

Een klassieke neus vol maritieme, herbale en aardse elementen. Schoolvoorbeeld van hoe een Caol Ila moet ruiken. Rotsen in de branding, schapenstal, zeebries en gedroogde stokvis, aangevuld met een zachte toets van olijfolie, walnoten en slechts een hint van Manzanilla, de droge witte wijn/sherry uit Sanlúcar de Barrameda. Erg clean!

Op smaak is hij in eerste instantie speels zoet en bijna snoeperig, dankzij een karrenvracht aan vanille en honing. Dan verschijnt het DNA van het huis opnieuw met assen en rook, flink wat citrusfruit (vers citroensap!) en wederom iets van noten. Erg lekker en klassiek en de invloed van het vat is amper merkbaar (wat ik in dit geval een voordeel vind). Heerlijk.

Lekker lange, rokerige afdronk waarbij zowel de kruiden als het hout als de rook langzaam maar zeker wegdeemsteren om je met een zoete impressie van honing achter te laten. Zalig.

Mr Consistent deed het weer! En een flesje kost ocharme 65 EUR. Erg makkelijk aan te bevelen. Onder andere verkrijgbaar bij onze vrienden van Care For Craft Spirits.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 10 Year Old 2013/2023 Staoisha, The Whisky Jury, 1^st Fill PX cask #39217, 291 bts
Kleur: brons
ABV: 57.3%

Burlesk

Op het label van deze nieuwe Bunna van The Whisky Jury prijken clowns and de woorden Sherry Bomb. Dat kan zomaar kloppen, want deze jongeling ging na twee jaar op bourbonvat in een 1st Fill PX sherryvat – en dat is er aan te zien!

Brutaal en burlesk op roet, assen, turf en hoestbonbons. Krachtig en uitdagend. Redelijk farmy (schapenstal) maar vooral aantrekkelijk zoet op pruimen, verse vijgen en cuberdons.

Dartelend op de tong met flink wat kracht en kruidigheid. Zwarte peper, zoethout en gekonfijte gember gaan donkerzoete toetsen vooraf (denk pruimen en vijgen, maar vooral hoestsiroop) alvorens de zoetzure turf voor een rookontwikkeling zorgt die je mond in vuur en vlam zet.

In de lange, bevredigende afdronk verschijnt het eerste drogende element, maar hij blijft sappig tot op het sterfbed.

Krachtige jongeling die geprofiteerd heeft van een uitstekend actief, maar niet overactief, Pedro Ximinez sherryvat. Kudos! Helaas, zoals dat steeds het geval is met de releases van The Whisky Jury, nergens meer te vinden.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 24-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 14 Year Old 2002/2016 Dun Bheagan, Ian Macleod, Butt #714, 596 bts
Kleur: koper
ABV: 58.1%

Clan

Dun Bheagan – wat letterlijk een verwijzing is naar Dunvegan Castle op Skye, ooit de hoofdzetel van de Clan Macleod – is een label van de onafhankelijke bottelaar Ian Macleod. In 2016 brachten ze deze jonge Bunna op de markt, die zijn leven had doorgebracht op een sherry butt, wat verklaart dat er ei zo na 600 flessen van konden worden gebotteld op vatsterkte. Het kleurtje doet vermoeden dat het een flink actief vat geweest is.

De neus offreert een vuile toets van vaaswater die wordt opgepoetst door chocolade, gedroogd fruit en kampernoelie. Laat hem vooral een minuut of vijf ademen, dan wordt hij plots een pak frisser en fruitiger.

Op de tong is het een speelse, snoeperige malt met duidelijke toetsen van rood fruit, abrikozen en perziken, gebakken appels en iets van munt. Weg is de vuile toets die ik op de neus had – en  daar ben ik blij om. De alcohol laat zich wel gelden, hoor.

De afdronk is de troefkaart van deze Bunna: lang, zoet en kruidig met weer dat gele, gedroogde fruit op kop, dat muntje in het midden en een zachte, bijna delicate rokerigheid op het sterfbed.

Indrukwekkend, eens je voorbij de ietwat vuile neus geraakt. Verrassend helder op smaak en in de afdronk.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 11 Year Old 2012/2023 Woodrow’s of Edinburgh, Warehouse Reserve, 1^st fill oloroso American oak hogshead #356627, 264 bts
Kleur: brons
ABV: 62.3%

Man, man, man, zo lekker!

Woodrow’s of Edinburgh is een relatief nieuwe speler op de markt. Deze 11-jarige Bunna uit 2012 kwam vorig jaar op de markt en werd op vatsterkte gebotteld. Let op: 62.3%. Dan kan het toch bijna niet anders dan dat deze op een hoger ABV dan de standaard op vat ging, toch? En dat kleurtje… Aan de slag!

Heerlijk donkerzoet op koude koffie, pruimenconfituur en jelly beans, maar ook met een hint van beef jerky en chicorei. Doe daar gerust nog wat melkchocolade rode bessen bij. Nog iets van een flink gerijpte Pineau des Charentes en cuberdons en het plaatje van deze bijzonder complexe neus is compleet. Man, man, man, zo lekker!

De body is prima, het alcoholpercentage amper merkbaar. Echt waar, dit gaat zonder water perfect naar binnen. Ja, ja, stevig, uiteraard. Wees een beetje geduldig en laat uw speekselklieren hun spieren rollen. Mooi gebalanceerd. Zoet versus kruidig met wederom pruimen en chocolade en een bijna speels snoepig kantje. Vanaf de tweede slok verschijnt er zelfs iets van gekonfijte appelsienen en abrikozen. Mooie rokerigheid, zonder overdrijven. Eerder delicaat, zelfs. Man, man, man, zo lekker!

De afdronk is bijzonder lang, pittig (bijna pikant) en erg bevredigend. Man, man, man, zo lekker!

Een absolute smaakbelevenis! Ik ontdekte deze fles op het whiskyfestival van Maltclan in januari 2024, op de stand van Bart Alish. Die kerel heeft smaak!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).