WhivieBlog

Brouwerij: Reservoir Dogs
Regio: Slovenië
Fles: Reservoir Dogs Conqueror, Session IPA, 440ml
Kleur: goud
ABV: 4.7%

Slovenië

Reservoir Dogs is een craft brewery uit Nova Gorica in Slovenië, opgericht door drie vrienden die van hun hobby hun beroep wilden maken. In het glas zit hun Session IPA die naar de naam Conqueror – oftewel ‘veroveraar’ – luistert. Hij schenkt goudblond met een spierwitte kraag van grote bellen die relatief snel gaan liggen.

Frisse, zomerse neus op citrus met een bittertje van de hoppen. Mag ik eerlijk zijn? Weinig meer, behoudens een hint van mango. En toch vind ik dit een erg aangename neus, moet ik zeggen. Sometimes less is more…

Drinkt gevaarlijk vlot weg, maar offreert in alle eerlijkheid niet meer dan een gewone pils, terwijl het toch een IPA is, die dus meer fruitigheid tentoon zou mogen spreiden. Neemt niet weg dat het op deze zonovergoten zondagnamiddag erg aangenaam wegdrinkt.

Van een finish is hier in alle eerlijkheid amper sprake.

Gewoon een lekkere, zomerse pint zonder meer. Hartelijk dank, Rik!

Geproefd door Mark Dermul op 07-04-2024

Brouwerij: 3 Floyds Brewing Co
Regio: USA
Fles: 3 Floyds Brewing Zombie Dust, 355ml
Kleur: amber
ABV: 6.5%

Gekarameliseerde Ajuin

Zombie Dust is een APA… het Amerikaanse antwoord op een IPA en staat dus gewoon voor American Pale Ale. Deze Zombie Dust wordt al sinds 2010 gebrouwen door 3 Floyds in Munster, Indiana, USA. Mijn goeie vriend John K uit Virginia bracht het blikje mee tijdens één van zijn bezoekjes aan ons land. Hij schenkt amberkleurig met een spierwitte kraag die snel gaat liggen.

Enerzijds fruitig op bessen, perzik en zelfs iets van mango, maar anderzijds ook flink wat aardse toetsen als van het sap van jonge bomen en gedroogd gras, alsook iets van – and this is a first! –gekarameliseerde ajuin! Wow!

Dankzij de hop heeft deze op de tong veel te bieden. Flink wat citrustoetsen, voornamelijk pompelmoes, gevolgd door iets wat me aan witte wijn doet denken. Dan volgt er iets zoets als van moutsuiker en… ja, daar is de gebakken ajuin weer. Grappig. Maar wel erg lekker! Midpalate verschijnt dan zo’n mooi, dorstlessend bittertje.

In de afdronk blaast de ajuin de aftocht, komen de bitterzoete toetsen van het fruit nog een laatste keer weer en sterft deze APA een zacht drogende dood.

Mocht ik dit blikje met zijn schreeuwerig label in de winkel zien staan, ik zou er zo aan voorbij lopen. Never judge a book by it’s cover, blijkt nogmaals de leuze. Dit was erg lekker. Thanks, John!

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024