WhivieBlog

Distilleerderij: Strathmill
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Strathmill 13 Year Old 2011 Asta Morris, Fresh Bourbon #AM158
Kleur: zonlicht
ABV: 52%

Zustervat

Ha, kijk, onze goeie vriend Bert Bruyneel is daar weer met een nieuwe release. Een Strathmill, godbetert. Wie mijn blog de laatste 15 jaar gevolgd heeft, weet dat ik een haat/liefde verhouding met deze Speysider heb, want vaak is het een mis en slechts af en toe een hit. Asta Morris bottelt met deze zijn derde Strathmill en de vorige was een zustervat van deze. Ik bezocht de distilleerderij – waarvan de malt nog steeds een belangrijk ingrediënt vormt voor de bekende blend J&B – nog in september 2024 en was niet erg onder de indruk. Maar dat wil natuurlijk niets zeggen over de inhoud van deze fles. Het is overigens een release waarvan alle flessen naar onze Japanse vrienden van GaiaFlow zijn vertrokken. Ik ben benieuwd.

De neus begint een beetje verlegen. Wat wit fruit, digestieve koekjes en vanille die langzaam maar zeker richting karamel evolueert. Misleidend zacht. Hooi, gras, herfstbladeren. Weer typisch Bruneel, als u het mij vraagt.

De fruitige en grassige toetsen van de neus keren weer op de tong, maar krijgen nu flink wat versterking van het vat: kruiden maken hem een tikkeltje spicy en geven hem complexiteit die je na de zachte neus niet zou vermoeden. Goeie sterkte, ook.

De finish is middellang en verrassend snoeperig. Ananaskubusjes, vanille en kalisse, met een mooi bittertje op het sterfbed.

Deze valt duidelijk in de categorie ‘hit’. Wat een snoepje alweer. Een kaarterswhisky voor onze Japanse vrienden. Wist-je-dat-je: Strathmill stookt geen whisky meer, maar heeft zich enkel nog op de productie van gin toegelegd, stel je voor!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-10-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Ha, de herfst is in het land en dat betekent dat de hoogmis voor whiskyliefhebbers weer van start kan gaan. Diageo lanceerde op 9 oktober hun Special Releases 2024, een verderzetting van hun Spirited Xchange, want deze keer kreeg de reeks gewoon de subtitel Second Edition mee. De reeks bestaat dit jaar uit 8 single malts, allemaal relatief jong; tussen de 8 en de 14 jaar oud, met één uitzondering van 21 jaar. Ze zijn allemaal gebotteld op vatsterkte, zoals dat voor elke whisky in deze jaarlijkse reeks het geval is. Ook deze set werd samengesteld door Master Blender Dr Stuart Morrison.

Als vanouds tekenen Lagavulin, Mortlach, Talisker en Oban present, krijgt Roseisle opnieuw de mogelijkheid om in het voetlicht te treden en is er ook weer een Singleton van de partij, maar de verrassingen van deze reeks zijn zonder twijfel de Caol Ila, die ongeturfd is, en de Benrinnes, meteen ook de oudste (en duurste) in de reeks. Ik pink stiekem wel een traantje weg dat er dit jaar geen Clynelish bij is (ondanks het feit dat die van vorig jaar, ondanks erg lekker, volledig overpriced was).

Ik was zo fortuinlijk om een heuse tasting box in ontvangst te mogen nemen op het whisky festival in Gent, een geschenk van onze vrienden van Diageo. Waarvoor dank!

Without further ado, laat ik maar meteen mijn (weliswaar beknopte) bevindingen delen.

The Singleton of Glen Ord – ‘Autumn Walk’ – 14YO – ABV: 54.7% – 160 EUR

Vorig jaar kregen we een Singleton of Glendullan voorgeschoteld, deze keer krijgen we er eentje van Glen Ord. Bijzonder is het feit dat deze na een reguliere rijping van 14 jaar in first-fill bourbonvaten werd opgedeeld. Een part bleef in deze vaten, het andere part kreeg een finish in vaten met spiegels van Spaanse eik en eik uit de Pyreneeën. Innovatief, als u het mij vraagt.

Neus: Uitstekende neus op crème brûlée, appelsiensorbet, gekonfijte ananas, sponge cake en nectarines. Succullent!
Smaak: Erg zoete aanzet, dan snel droog (maar niet te) op de schil van pompelmoes, lekker kruidig op zoethout.
Finish: Lange bevredigende afdronk, drogend, doch sappig genoeg om te entertainen.
Comment: Wow. Voor mij de verrassing van deze set! (87/100)

Roseisle – ‘Origami Kite II’ – 12YO – ABV: 55.6% – 165 EUR

Da’s een fijn weerzien. Ik vond dit één van de leukste verrassingen van vorig jaar, dus is het helemaal geen straf dat een erg gelijkaardige vatting, namelijk een combinatie van first-fill ex-bourbon en refill vaten, opnieuw wordt gepresenteerd.

Neus: Guimauve, kweepeer en kruisbessen, maar niet echt uitgesproken. Elegant, maar mist wat diepte.
Smaak: Friszuur en fruitig op aal- en kruisbessen, vanille en een zacht pepertje.
Finish: Flinke opstoot van witte peper in de ietwat korte afdronk.
Comment: Anders, maar zeker niet beter dan de eerste release (85/100)

Benrinnes – ‘Grand Crescendo’ – 21YO – ABV: 55.4% – 410 EUR

De oudste uit de reeks dit jaar en, in alle eerlijkheid, wat aan de dure kant met zijn prijskaartje van 410 EUR. De marketingjongens spreken van een ‘double matured’ malt, waarbij ondermeer gebruikt werd gemaakt van Amerikaanse en Europese wijnvaten (zonder te verklappen om welke wijn het gaat). Grand Crescendo doet natuurlijk de verwachtingen de hoogte inschieten.

Neus: Karamel, toffee en tarte tatin, perzik en aardbeienconfituur. Een bommetje.
Smaak: Zoet en groots, erg fruitig met een streepje woodsmoke. Mooie structuur. Gekonfijte fruit. Iets aards als van kastanjes.
Finish: Lange, kruidige finish op woodsmoke.
Comment: Erg goed, maar verre van goedkoop (88/100)

Caol Ila Unpeated – ‘Ambrosial Feast’ – 11YO – ABV: 57.3% – 135 EUR

Eindelijk terug een Caol Ila. En dan nog een speciale, want ongeturfd! Het is een highland style Caol Ila zoals we die tot zo’n 8 jaar geleden wel vaker gepresenteerd krijgen. Het Ambrosial Feast – wat zoveel betekent als het feest van de zintuiglijke verwenning – werd verkregen (volgens het label) door korte fermentatie toe te passen, wat een troebele wort opleverde.

Neus: Intregerend. Zacht maritiem op citrus en yoghurtbloemetjes in melk. Aards. Amandelschaafsel. I love it!
Smaak: Romige, zoete start; evolueert dan snel richting ontbijtgranen en dennenappels. Gaat dan verder richting stoofpotje van wit fruit. Frangipane.
Finish: Walnoten toets van hars en peper. Blijft maar geven.
Comment: Top. Da’s echt value for money, als u het mij vraagt (88/100)

Oban – ‘Coastal Orchard’ – 10YO – ABV: 58.0% – 160 EUR

Oban heeft iets goed te maken. De release van vorig jaar was voor mij één van de grote teleurstellingen (een 11-jarige op rumvaten). Voor deze Coastal Orchard, een jaartje jonger, werd gebruik gemaakt van geblakerde Amerikaanse eik die geseasoned werd met Oloroso sherry. Dit zou wel eens erg goed kunnen zijn.

Neus: Floraal en snoeperig zoet met een zilt randje. Erg elegant. Boterbollen en zand.
Smaak: Zoet versus zilt en dan plots erg gepeperd. Mandarijn en limoen.
Finish: Mooie, lange afdronk die een tikkeltje soapy lijkt, zonder te storen.
Comment: Oban is back! (86/100)

Mortlach – ‘Midnight Dusk’ – NAS – ABV: 57.5% – 300 EUR

Voor de zoveelste keer krijgen we een Mortlach zonder leeftijdsaanduiding voorgeschoteld. Dat hoeft geen probleem te zijn, ze waren altijd al erg lekker. Maar goedkoop is natuurlijk anders. Misschien zitten de wijnvaten er voor iets tussen, waarop dit Beast of Dufftown werd gefinisht? Er werd gebruik gemaakt van voormalige Italiaanse wijnvaten, namelijk Ramandolo witte wijn en Sangiovese rode wijn.

Neus: Aperol Spritz op steroïden! Exotisch en zwoel. Citroengras, appelsien, lychee, floraal, maar mooi. De wijninvloeden zijn onmiskenbaar, maar hij verdraagt het erg goed.
Smaak: Fruitig en ietwat boozy op leder met een tintelende umami toets. Best groots en… een beetje haaks op de neus. Who cares, als het zo lekker is?
Finish: Kruidige, romige afdronk met een mooi, zacht drogend zuurtje.
Comment: Wat een enigma is deze Beast of Dufftown! (88/100)

Talisker – ‘Tidal Churn’ – 8YO – ABV: 58.7% – 110 EUR

De Talisker is er ook eentje waar ik altijd erg naar uit kijk, maar deze keer hebben de jongens van de marketing toch een loopje genomen met hun storytelling. Ze omschrijiven de vaten waarin deze rijpte als volgt: ‘stone-spun and lightly re-toasted casks’. Volgens een kort filmpje op de social media pagina van Talisker werden de vaten effectief gevuld met stenen en water en dan op een draaimolen gezet, waardoor er meer vanillins zouden vrijkomen. Tja.

Neus: Droog, zilt op hars en een weinig citrus. Oestersap, zand, scheepstouw… relatief gesloten.
Smaak: Boem! Eerst zoet op vanille en iets van citrus, dan snel weer zilt, mineraal en drogend. Peper en zout.
Finish: Minty en zacht drogend met een weinig peper. Heerlijk lang.
Comment: Misleidende neus, maar een smaakbommetje. (88/100)

Lagavulin – ‘Fireside Tales’ – 12YO – ABV: 57.4% – 190 EUR

Tot slot nog deze vaste waarde die, op de tequila-versie van vorig jaar na, steeds erg kon bekoren. Ik denk dat de feedback hen wel bereikt heeft, want nu grijpen ze terug naar de klassieke first-fill ex-bourbon en refill casks. Kwestie van Lagavulin terug in de good graces te krijgen van de liefhebbers na de flak van vorig jaar.

Neus: Assen en turf met vanille en bruine zeep. Roet. Strandvuur. Wit fruit en citroen. Mooi.
Smaak: Romig en zoet met verrassend delicate turf, drogend. Bijna speels en zomers (in zijn genre).
Finish: De afdronk is lang en bevredigend.
Comment: Na de miskleun van vorig jaar is dit weer thuiskomen. (87/100)

Bedankt, Arno, om samen met mij deze mooie, nieuwe reeks te willen ontdekken. En een mooie reeks is het hoor. Hopelijk kan bovenstaande je helpen kiezen, mocht je interesse hebben in deze bottelingen (oh, geen zorgen, ik plan nog ergens een WhisQy tasting met de hele reeks).

De Mortlach en Lagavulin presteren naar verwachting, wat ik niet kan zeggen van de Roseisle. Maar de verrassingen – in bijzonder positieve zin – zijn voor mij de Glen Ord en vooral de Caol Ila. Die kan ik zonder enige probleem warm aanbevelen (en haal ik zelf een extra flesje van in huis).

May the Malt be with you!

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 16 Year Old 2008/2024 Liquid Art, Sherry Cask, 96 bts
Kleur: stro
ABV: 51.7%

Sloeberwhisky

Belgisch onafhankelijk bottelaar Liquid Art viert in 2024 hun 10^e verjaardag. Ze verblijdden ons eerder dit jaar reeds met een geweldige Glen Garioch, maar op de valreep komen ze nog op de proppen met een tweede release: een Glentauchers 2008 op een sherryvat. Glentauchers heb ik dit jaar overigens voor het eerst bezocht in september van dit jaar. Dat geeft deze distilleerderij sowieso al één sympathie puntje extra (sorry, het is niet anders). Deze mastodont, opgericht in 1897, produceert vooral voor de blenders, met Ballantine’s, Chivas Regal en Teacher’s op kop. Dit single cask werd van dit blender’s lot gered, zeg maar. Fantastisch label, by the way, van de hand van Patrick Thijs, een architect uit Lommel. Hij ontwierp ook het label van de eerdere Glen Garioch en als het goed is komt er voor het einde van het jaar nog een derde release met een label van zijn hand.

De neus begint ietwat gesloten, subtiel en misschien zelfs een tikkeltje verlegen, dus geef hem wat tijd en handwarmte. Dan komt hij mooi open en offreert hij een boterzachte neus op wit fruit, lentebloesems, perensiroop en een verloren gelopen kers met een hint van bloedappelsien. Mooi!

Oh, oh, oh, geweldig op smaak! Appelmoes en perensiroop komen eerst, vergezeld van een zachte kruidigheid van peper en zoethout, maar wat mij vooral aanstaat is een frisse toets van eucalyptus die hem echt een niveau of twee hoger tilt. Wat een sloeberwhisky! En toch… het is er eentje dat ik wellicht niet zo heel erg graag ga willen delen, maar vooral voor mezelf houden. Lékker!

De afdronk is lang, erg lang, op wit fruit, zoethout, gebakken appels en een enkele verloren gelopen chili peper. Een zacht bittertje op het sterfbed als van een walnoot, maakt het plaatje compleet.

Amai, mijn klak. Dat is inderdaad een vat dat het redden van een blender’s lot dubbel en dwars waard is. Kudos!. Zo’n 140 EUR, onder meer hier verkrijgbaar. Dankjewel voor de gulle flesrest, Bert!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-10-2024

Distilleerderij: Ardmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ardmore 13 Year Old 2009/2022 Silent Ambassador, 66 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 54.1%

Boeiend

Dit is wel een erg speciale Ardmore van deze Belgische bottelaar. Immers, deze malt bracht eerst 11 jaar door op een sherry butt, maar kreeg dan nog een finish van twee jaar op een rode wijn-vat waar eerst Caol Ila op gerijpt had! Boeiend, zeg!

Hopla! Onmiddellijk heerlijk vegetaal op turf, met citroensap en hooi, nat krantenpapier en olijfolie. De rook is subtiel.

Meer van hetzelfde op de tong, maar dat wordt nu mooi omfloerst met een zoete toets als van vanille-ijs en vers gebakken wafels. Verrassend, maar wel heel erg aangenaam. Er verschijnt een bittertje van walnoten. De rook blijft subtiel, maar maakt je mond wel lekker warm. Mooi!

De finish offreert nog wat assen en de turf wordt nu wel lekker dominant. Het is pas in de afdronk dat de tannine van het rode wijnvat van zich laat horen. Je mond blijft kurkdroog achter.

Erg leuke, zeg maar boeiende en entertainende Ardmore. Hier te koop voor 96 EUR. Aanrader.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-10-2024

Distilleerderij: Miltonduff
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Miltonduff 15 Year Old 2007/2023 Silent Ambassador, sherry butt
Kleur: goud
ABV: 51.8%

Snoep

Miltonduff is één van de drie fingerprint malts in de bestselling blend Ballantine’s (samen met Glenburgie en Glentauchers – ik heb ondertussen alle drie de distilleerderijen bezocht). Als single malt komt deze niet echt op de markt, althans niet officieel. Maar de onafhankelijke bottelaars lusten hem wel. In het glas zit een 15-jarige, gebotteld door Belgisch bottelaar Silent Ambassador. Toen ik hem proefde, was hij zelfs nog niet gelanceerd.

Rijke en ronde neus op herfstbladeren en overrijp fruit – een goeie combinatie. Amandelspijs, butterscotch en bloedappelsien, aangevuld met walnoten. Mooi. Water toevoegen maakt hem lichtjes snoeperig en dat staat me ook wel aan.

Lekker romig op de tong. Nu komen de appelsienen eerst, gevolgd door flink wat appelmoes en sappige peren. Perzik. De walnoten keren weer voor een bitter randje. Ook de eik speelt zijn rol, door hem licht kruidig en drogend te maken. Wat late witte peper en zoethout. Best krachtig, maar water is niet nodig. Mocht je toch wat toevoegen, dan wordt de malt zachter en zoeter, maar ook wat moutiger, als u begrijpt wat ik bedoel.

Frisse en bijna snoeperige afdronk, die erg lang blijft nazinderen. Hij sterft een licht bittere dood (als van de schil van een mandarijn). Met water wordt de bitterheid ingeruild voor snoeperigheid.

Maar een snoepje blijft het sowieso. En hoewel ik best al wel eens een Ballantine’s lust, ben ik vooral blij dat dit single cask dat lot bespaard bleef. Lekker!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-10-2024

Distilleerderij: North of Scotland
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: North of Scotland 50 Year Old 1970/2021 Silent Ambassador, Bourbon Barrel #3466, 24 bts
Kleur: koper
ABV: 40.6%

Sprookje

De North of Scotland Distillery is een nobele onbekende, operationeel tussen 1958 en 1980. Er werd zowel grain whisky gestookt onder deze naam, als onder de naam Strathmore. Ik heb na 15 jaar nog maar eentje van elk geproefd! Kan je nagaan hoe moeilijk deze nog te vinden is. Maar Belgisch bottelaar Silent Ambassador heeft een pareltje uit 1970 gebotteld – slechts 24 flessen sterk – wat betekent dat ik een 50-jarige single grain in mijn glas heb zitten uit mijn geboortejaar. Hij werd gebotteld in de reeks Fairy Tale Collection.

Excellente neus op beboterde popcorn, cognac, appelsienconfituur, potloodslijpsel en kweepeer. Blind had ik dit wellicht niet als grain herkend.

Lekker olieachtig en zeer smaakvol. Het begint met een scherp randje op kruidnagel en oregano, maar verzacht onmiddellijk om een heerlijke compote te bieden van wit, geel en oranje fruit, aangevuld met een handjevol hazelnoten. De eik is luid, maar niet over de top. Dit is erg lekker.

De afdronk is lang, kruidig en zacht drogend.

Ah, iets proeven van mijn geboortejaar is altijd wel iets als een sprookje. Kostprijs is 575 EUR, wat in alle eerlijkheid belachelijk goedkoop is voor wat je krijgt. Op het moment van schrijven waren er nog vier beschikbaar op de website.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-10-2024

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Auchentoshan 13 Year Old 2007/2021 Silent Ambassador, Hogshead #4099
Kleur: witte wijn
ABV: 50.5%

Controversieel

Hoewel deze Auchentoshan van Silent Ambassador reeds werd gebotteld in 2021, is deze nog maar net uitgebracht in de zogenaamde The Feminine Collection. Het is de tweede release, na een jonge Aberlour. Op het label staat een schaars geklede blondine in zwarte lingerie. Vreemde keuze, moet ik bekennen. Misschien zelfs ietwat controversieel (en neen, ik ben niet preuts).

De neus is redelijk atypisch. Citroengras, witte pompelmoes, vanille, moutsuikers en varens. Erg herbaal. Wordt beter en toegankelijker nadat hij een kwartiertje heeft kunnen ademen. Dan komen er nog digestieve koekjes bij en een hint van nougat. Hij zat meer dan 15 jaar lang gevangen in het vat, gun hem dus gerust 15 minuten in het glas om mooi open te komen. Je zal het je niet beklagen.

Volmondig, bijna romig op de tong. Lekker fris op vanille, citroen en pompelmoes, maar ook suikerspin en een hint van groene banaan. Lekker kruidig ook. Denk nootmuskaat en witte peper. Dankzij het alcoholpercentage danst hij op de tong. Minder atypisch dan de neus deed vermoeden en lekker zomers.

In de middellange finish deemstert de zoetigheid langzaam weg om plaats te maken voor een zacht bittertje als van een druivenpit.

Het is een kleine tijdbom die atypisch begint, maar dan lekker wegdrinkt met een mooie finish. Die mag zijn (of moet ik zeggen: ‘haar’) broertjes in de Toshan Temple komen vervoegen. Niet omwille van het label, neem dat van me aan.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-05-2024

Distilleerderij: onbekend
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Secret Islay 5 Year Old 2014/2020, Silent Ambassador, Hogshead, 180 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53.9%

Straat van Islay

Hola, een Secret Islay uit de begindagen van Belgisch bottelaar Silent Ambassador, gebotteld van een hogshead. Dat zou dan wel eens een erg ‘naakte’ Islay kunnen zijn, als u begrijpt wat ik bedoel. En misschien kunnen we dan wel achterhalen van welk huis hij afkomstig is. Niet dat dat zo belangrijk is, maar het is wel een leuke sport voor de smaakpapillen.

Citroensap, stokvis, natte stenen, zeewier, kalk, petrichor, turf… This can mean only one thing: Caol Ila!

Licht olieachtig en meteen flink gepeperd. Zout en peper, eigenlijk. Dan verschijnen opnieuw de maritieme toetsen, tegengas gegeven door flink wat vanille. Het alcoholpercentage laat zich wel flink voelen. Maar wat een cleane malt is dit. En ja, ik blijf bij mijn idee dat dit Caol Ila is.

Lange, rokerige en verassend zoete finish.

Zelfs op zo’n jonge leeftijd kan je niet ontkennen dat Caol Ila geweldige spirit heeft.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-08-2024

Distilleerderij: onbekend
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Secret Islay 7 Year Old 2013/2021, Silent Ambassador, PX Hogshead #1163, 54 bts
Kleur: amber
ABV: 49.0%

Heilig Overtuigd

Ooh… secret… altijd een beetje spannend, want dat moeten we de smaakpapillen extra aan het werk zetten om te trachten achterhalen waar deze vandaan komt, toch? Zal niet makkelijk zijn, want het betreft een jonge Islay die op een PX vat rijpte. Het is een release van Belgisch bottelaar Silent Ambassador, die slechts 54 flessen sterk was, maar die zijn ondertussen al lang uitverkocht. Gelukkig konden wij via eigenaar Wim nog een sample te pakken krijgen.

Perfect huwelijk tussen zoete, fruitige toetsen en maritieme, zilte noten. En het werkt zo mooi… dat ik bijna vergeet toe te voegen dat ik er heilig van overtuigd bent dat dit Caol Ila is. Nog een verre hint van plasticine verschijnt na enkele ogenblikken.

Flink rokerig, lekker dirty en maritiem waarbij de peatsmoke het voortouw neemt. Het fruit vertaalt zich vooral naar pruimen en rozijnen. En het werk zo mooi… dat ik bijna vergeet toe te voegen dat ik er heilig van overtuigd ben dat dit Lagavulin is.

De afdronk is lang, intens rokerig en peaty, met stopverf en assen op het sterfbed. En het werkt zo mooi… dat ik bijna vergeet toe te voegen dat ik er heilig van overtuigd ben dat dit Laphroaig is.

Heerlijk, zoete, rokerige en flink peaty malt van Islay. Maar de herkomst achterhalen is schier onmogelijk, hoe heilig overtuigd je ook denkt te zijn.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-08-2024

Distilleerderij: Ardmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ardmore 11 Year Old 2009/2020, Silent Ambassador, Hogshead #801767, 162 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 52.2%

Blame the Label

Deze 11-jarige Ardmore is één van de eerste releases van Belgisch bottelaar Silent Ambassador, zo’n 4 jaar geleden uitgebracht. Toegegeven, het label is niet bepaald naar mijn gading, maar het gaat hem natuurlijk om de inhoud van de fles. Die is overigens bijzonder bleek – de kleur van witte wijn. Ongetwijfeld een refill cask, wat betekent dat de spirit wellicht zal leiden.

Ah, zalig! Peaty op oestersap, natte stenen, hooi en gerookte makreel, maar ook stopverf en roet. Een late hint van citroensap. Prima neus.

Zacht en romig op de tong, maar wel onmiddellijk flink dirty, ik lijk wel modder in de mond te hebben! Op een goeie manier, hé, dit is erg lekker. Assen en roet, peper en zout en iets van vanille. Absoluut verstoken van fruit. Machtig.

In de afdronk zet hij je mond helemaal droog en laat hem gezellig warm achter.

Lekker en precies zoals een jonge Ardmore hoort te zijn! Ijzersterkte keuze van Wim en de zijnen. Nog ongeveer een derde van het vat kan je via Tensu op de kop tikken, wat onbegrijpelijk veel is. I blame the label, want deze Ardmore is prima!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-08-2024

Distilleerderij: Glencadam
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glencadam 8 Year Old 2012/2021, Silent Ambassador, PX Hogshead #3401, 270 bts
Kleur: xxx
ABV: 52.3%

Rust

In de heuvels van Brechin, zo halverwege tussen Dundee en Aberdeen, ligt de in 1825 opgerichte Glencadam Distillery verscholen. Ze verschijnt niet zo vaak op mijn radar, hoor. Want op zo’n 6.500 geproefde whisky’s, is dit nog maar mijn 16^e ontmoeting met Glencadam. Ze omschrijven hun whisky zelf als ‘rather delicate’. Een kijken of deze 8-jarige op een PX Hogshead gerijpte Glencadam inderdaad eerder delicaat is. Het is een botteling van het Belgische Silent Ambassador uit Houthalen-Helchteren.

Donker fruit, zoals je van een PX vat mag verwachten, maar ook een streepje zwavel, wat het een niet zo makkelijk neus maakt. En de alcohol prikkelt wel erg hard. Niet onaangenaam, maar het is wel werken. Niet veel mensen zullen dit geduld aan de dag kunnen leggen, maar laat hem een tiental minuten in het glas rusten en keer er dan naar terug. Dan is hij een pak rustiger, fruitiger en simpelweg een pak aangenamer.

Krachtig op rood en donker fruit, vermolmd hout en chilipeper. Opnieuw: niet gemakkelijk… Maar wel de moeite van het ontdekken waard. Een druppeltje water doet hem goed.

De afdronk is krachtig, warm en kruidig, maar hij sterft wel een licht bittere en erg droge dood.

Niets delicaats aan deze Glencadam, hoor. Toen ik deze tasting note schreef, zag ik dat er nog 18 flesjes beschikbaar zijn op de website van Tensu.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-08-2024

Distilleerderij: Tullibardine
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Tullibardine 5 Year Old 2015/2021, Silent Ambassador, Port Pipe #105, 270 bts
Kleur: koper
ABV: 52.0%

Blackford

Tullibardine, opgericht in 1949, staat op de site van een oude brouwerij, waar in 1488 King James IV op bezoek kwam en die zo gek was van de Tullibardine Ale, dat hij het bier liet schenken tijdens zijn kroning later dat jaar. Maar terug naar de distilleerderij… in het glas zit een jonge Tulli die op een Port Pipe rijpte gedurende ocharme 5 jaar. Het is een release van Belgisch bottelaar Silent Ambassador.

Natte wol, vermolmd hout, frambozen, bruin brood, witte chocolade en gedroogde vijgen… een tikkeltje dirty en totally boeiend: da’s de neus van dit jonge beest uit Blackford.

Lekker olieachtig. Zoeter dan de neus beloofde met donker fruit op kop (rozijnen, dadels, vijgen), maar ook wat karamel en zelfs perensiroop. Pittig gekruid. Denk kruidnagel en iets van chili peper. Krachtige malt.

Een lange, kruidige, warme, donkerzoete finish is mijn deel.

Da’s iets voor in de wintermaanden. Stukken beter dan glühwein! Er zijn nog een kleine 30 flessen van beschikbaar op de website van Tensu, de shop van de sterke man achter dit Belgische label.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-08-2024

Distilleerderij: Braeval
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Braeval 6 Year Old 2014/2021, Silent Ambassador, Port Hogshead #45266, 161 bts
Kleur: brons
ABV: 51.7%

Boeiende Braeval

Silent Ambassador is een Belgisch bottelaar, bestierd door de sympathieke Wim Vanoevelen, tevens eigenaar van Tensu Speakeasy & Finest Spirits Boutique in Houthalen-Helchteren. Ondanks dat hij toch al een paar jaar actief is, heb ik zijn range nog niet echt op de radar gehad, maar daar kwam verandering in toen ik een tasting in zijn contreien gaf en hij me kennis liet maken met zijn flessen. In het glas zit de Braeval 2014 die op een portovat rijpte en in 2021 verscheen.

Verrassend herbale neus op dennenappels en vernis, met nog iets van houtlijm en sultanas. Tikkeltje bizar, zeg maar funky. Naarmate hij even heeft kunnen ademen, wordt hij fruitiger. Pruimen en gekonfijte abrikozen verschijnen.

Op de smaak is hij een pak minder funky, maar des te fruitiger. Mooie toetsen van maraschino kersen, abrikozen, gedroogde aardbeien en gekonfijte appelsienschillen. Flink kruidig ook. Kruidnagel en nootmuskaat op kop, gevolgd door wat gekonfijte gember en zoethout. Pittig.

Pas in de lange, warme afdronk merk je pas goed dat dit een portovat geweest is, want die finish bulkt van het rode fruit.

Boeiende Braeval, hoor. Op het moment van schrijven waren er nog een tiental flesjes beschikbaar op de website van Wim.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 15-08-2024

Distilleerderij: onbekend
Regio: USA
Fles: Indiana Bourbon 6 Year Old 2015/2021 Silent Ambassador, American Oak #144, 96 bts
Kleur: koper
ABV: 49.2%

Lawrenceburg

Een Amerikaanse whiskey – Indiana Bourbon – van Belgisch bottelaar Silent Ambassador in hun zogenaamde Black Label Collection; dat is wat er momenteel in het glas zit. Slechts 96 flesjes werden afgevuld van een single barrel van -uiteraard – American Oak. Beetje een vreemd en schreeuwerig label, als u het mij vraagt, maar het gaat ‘m natuurlijk om de inhoud. Die is voor 51% corn en zes jaar gerijpt. Veel meer details krijgen we niet, behalve dat hij in Lawrenceburg in het zuiden van Indiana geproduceerd werd.

Op de neus vertoont hij niet alleen de klassieke toetsen van een bourbon – karamel, ahornsiroop, maïs op de BBQ, kruidnagel – maar ook iets van geprakte banaan, honing en zelfs iets van schoenpoets. Aangenaam en very American.

Het mondgevoel is aan de lichte kant en toch is hij lekker zoet en zacht gekruid met dezelfde toetsen die ik al op de neus had, maar aangevuld met snoeperige toetsen van amandelpasta, parma violets, nootmuskaat en iets wat me aan pruimenlikeur doet denken. Dit valt mij best mee.

De afdronk is lang en warm, met een mooie, drogende kruidigheid op het sterfbed.

Als je van Amerikaans spul houd en niet vies bent van wat atypiciteit (is dat een woord?), dan is deze iets voor jou. Bedankt, Wim.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Op 28 oktober 2009 zag mijn website en blog het levenslicht. Da’s dus 15 jaar geleden en dat moet gevierd worden! Wie mij een beetje kent, kan wellicht raden dat ik lang getwijfeld heb tussen een Auchentoshan en een Caol Ila, maar toen dit vat zo’n half jaar geleden mijn pad kruiste, was de spreekwoordelijke teerling geworpen. Erg bleek, clean en maritiem, kon hij mij vanaf de eerste slok erg bekoren. Gelimiteerd tot 100 flessen. Op naar de volgende 15 jaar!

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 12 Year Old 2012/2024, Whivie.be 15^th Anniversary, Cask #314919, 100 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53.8%

Happy 15th !

Op 28 oktober 2009 zag mijn website en blog het levenslicht. Da’s binnenkort dus precies 15 jaar geleden en dat moet gevierd worden! Wie mij een beetje kent, kan wellicht raden dat ik lang getwijfeld heb tussen een Auchentoshan en een Caol Ila, maar toen dit vat zo’n half jaar geleden mijn pad kruiste, was de spreekwoordelijke teerling geworpen. Erg bleek, clean en maritiem, kon hij mij vanaf de eerste slok erg bekoren.

Natte rotsen, een zachte zeebries, scheepstouw en vers geperst citroensap. Zeewier, stokvis, maar ook olijfolie en vanille. Het zoete trekje komt relatief laat, wat hier een bijzonder maritieme Caol Ila van maakt.

Perfecte sterkte! Op smaak is hij een pak zoeter dan de neus aankondigde, met mooie toetsen van vanille en zelfs iets van honing, alvorens de brakke toetsen hun intrede doen en deze malt op je tong doen dansen. Zout, peper en turf overstemmen de vanille relatief snel, wat het maritieme karakter wederom in de verf zet. Prima balans en behoeft hoegenaamd geen water. De rokerigheid zet je mond helemaal warm.

Dat zet zich flink door in de lange, warme, kruidige, rokerige afdronk, waarbij het zoete element nog heel even komt piepen, maar toch de duimen moet leggen.

Een jonge, krachtige Caol Ila, Een waardige botteling om de 15^e verjaardag van Whivie mee te vieren, dacht ik zo. Enkel verkrijgbaar via Whivie.be voor 120 EUR. Gelimiteerd tot 100 flessen. Wie viert mee?

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-08-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Craigellachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Craigellachie 13 Year Old Bas-Armagnac Finish, OB 2022
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Neus

Dewar’s & Sons, eigenaars van ondermeer de Craigellachie Distillery in hartje Speyside, hebben hun klassieke 13-jarige een finish gegeven op Franse Bas-Armagnac vaten. Da’s ongetwijfeld een goed idee, want de klassieker valt wat tegen. Hopelijk kan deze Franse spirit de malt naar een hoger niveau tillen.

Wel, op de neus is het alvast een heuse verbetering: zoet op rozijnenbrood, gebakken appels besprenkeld met kaneel, kerststol, amandelpasta, ahornsiroop en een hint van melkchocolade. Mooi gebalanceerd en toegankelijk. Dit ruikt zelfs erg lekker!

Mooi olieachtig op de tong. Zacht gekruid, maar vooral zoet met een snoeperig kantje. Het blijft wel een dram die het van de spirit moet hebben en niet zozeer van het vat. Ondanks de zoete, lekkere neus, is dit op smaak toch terug naar de bron met wat astringente toetsen van het hout en iets van pompelmoesschil, aangevuld met wat verzachtende karamel. Maar hij kan de belofte van de neus helaas niet helemaal waarmaken.

Dat zet zich door in de afdronk, die gepeperd, licht drogend, maar vooral bitter is.

De neus was erg goed, maar daarmee is alles gezegd. Een optimist zou zeggen dat de malt verbeterd is dankzij het vat, een pessimist zal eerder beweren dat de whisky niet goed te krijgen was. Klinkt brutaal, maar als ik u zeg dat ik hiervan geen fles zou moeten hebben, dan weet u genoeg.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Craigellachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Craigellachie 13 Year Old, OB 2021
Kleur: goud
ABV: 46%

Tegenvaller

Craigellachie Distillery ligt in het hart van het gelijknamige stadje in het midden van de Speyside (de dichtstbijzijnde buren zijn Macallan en de Speyside Cooperage). Dewar’s & Sons gebruikt deze malt voornamelijk in zijn blends, maar een decennium geleden probeerden ze hem ook nieuw leven in te blazen als single malt in de reeks The Last Great Malts. De laatste keer dat ik ‘m proefde was in 2019.

Gele appels, groene banaan, havermoutpap en gist: da’s de eerder saaie neus van deze jonge Speyside malt. Nog iets floraal en ook iets wat aan karton doet denken.

De body is prima. Lekker olieachtig. Moutsuikers komen nu eerst, gevolgd door wat eiken krullen, witte peper en gedroogd gras. Flink bitter wel, alsof ik op het witte vlees van een pompelmoes zit te kauwen. De rest van het fruit dat ik op de neus had, verschijnt op de tong helaas niet meer.

De afdronk is lang, gepeperd, bitter en drogend.

Dit valt wat tegen. Hij is, als ik zo brutaal mag zijn, niet verbeterd tegenover enkele jaren terug.

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-07-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

In September 2024 organiseerde ik een trip naar Speyside for 13 gelijkgezinde whiskyliefhebbers. In een korte 4-delige reeks van Ramblings kan je meemaken waar wij naartoe gingen en wat we beleefden. In dit vierde en laatste deel zie onder andere onze (soms flits-)bezoeken aan Benromach, Glenburgie, Miltonduff, BenRiach, Longmorn, Glen Elgin, Glenlossie, Mannochmore, Linkwood, Glen Garioch en Ardmore.

In September 2024 organiseerde ik een trip naar Speyside for 13 gelijkgezinde whiskyliefhebbers. In een korte 4-delige reeks van Ramblings kan je meemaken waar wij naartoe gingen en wat we beleefden. In dit derde deel zie onder andere onze (soms flits-)bezoeken aan Aberlour, Dailuaine, Ballindalloch, GlenAllachie, Glenfarclas, Glenfiddich, Convalmore, Balvenie, Parkmore, Glendullan, Mortlach, Dufftown en Pittyvaich.