WhivieBlog

Bottelaar: De Lijsterbes
Regio: België
Fles: Donc Vermouth
Kleur: goud
ABV: 17%

De Lijsterbes

Dit is niet de eerste keer dat ik vermout proef, maar wel de eerste keer dat ik er over schrijf. Mijn kennis is dus zeer, zeer beperkt, maar… who gives a fuck? Ik kreeg deze fles cadeau van mijn gabber Jan en dacht dat het hoog tijd werd ze te kraken, want het cocktailseizoen is begonnen! Eerst een klein woordje uitleg, als ik mag. Vermout (met h achteraan in het Engels en Frans en ‘vermoet’ uitgesproken) is een versterkte wijn die met aromatische planten en kruiden op smaak wordt gebracht en flink bijgezoet. Het is op zichzelf best te drinken als aperitief, maar wordt toch vooral gebruikt in bekende cocktails zoals de Martini, Manhattan, Rob Roy, Negroni en ga zo maar door. Voor velen is de (witte of rode) martini van Martini & Rossi wel bekend, toch? Voila, da’s vermout. Degene die ik vandaag proef is een Belgische, gecreëerd in 2017 door Geert Van Der Bruggen van het bekende restaurant De Lijsterbes in Berlare. Dat ligt in de Donkstraat, vlakbij het Donkmeer – vandaar wellicht de naam: Donc Vermouth. Hij gebruikte witte Sauvignon wijn en versterkte hem met een unieke (geheime!) mix van 25 kruiden en specerijen. Aan de slag!

De neus is lekker zoet en erg fruitig. Ik krijg iets van appels en perzik, maar ook verse vijg. Heel even ruik ik zelfs iets van bier. Zou er hop in zitten? Dat wordt mooi aangevuld met chocolade, gember en iets van munt. Anijs is ongetwijfeld ook present. Venkel en wat Engelenwortel. Ik vind dit erg fris, monter, zomers en absoluut lekker ruiken.

Op smaak herken ik meteen die typische ‘witte martini’, maar hij danst nog maar net op de tong en ik besef al dat dit veel, veel meer is dan die goedkope Italiaanse vermout. Frisse toetsen van wit en geel fruit, dessertwijn en… alsem? Het spul waarmee absinth wordt gestookt? Zou niet onlogisch zijn, want dat heet in het engels wormwood en in het Duits Wermut en u raadt het al: daar haalt vermout zijn naam vandaan!

Van een afdronk is hier amper sprake, maar hij vertoont wel een mooi groen kantje, als u begrijpt wat ik bedoel.

Donc & Tonic

Ik proefde hem puur om bovenstaande neer te pennen, maar kan u garanderen dat hij met een blokje ijs op een zonnig terras ook mooi tot zijn recht komt. Maar wat dacht u van een Donc & Tonic?

Inderdaad: vervang uw gin door deze vermout, smijt er wat partjes sappige roze pompelmoes bij en je zomer kan niet meer stuk. Bitterzoet en hemels.

Note to self: Dearly Beloved meepakken naar dat restaurant. Succes gegarandeerd.

Geproefd door Mark Dermul op 20-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Yup, het is weer die tijd van het jaar. De Special Releases van Diageo komen er aan. Het blijft voor veel whiskyliefhebbers toch wel een hoogtepunt op de jaarlijkse whiskykalender en dit al sinds 2002. Vorig jaar was er wel wat consternatie toen het huis koos voor een totaal nieuwe verpakking. Het thema ‘Rare by Nature’ wordt dit jaar gewoon verder gezet.

Dat er wederom geen Port Ellen en Brora aan te pas komen is ondertussen genoegzaam bekend. Brora wordt bewaard voor de heropening van de distilleerderij (er werd wel een 40-jarige uitgebracht); van Port Ellen worden in aanloop van de heropening drie speciale releases uitgebracht onder de noemer ‘Untold Stories’. De eerste twee (‘The Spirit Safe’ & ‘9 Rogue Casks’) zijn al op de markt.

Maar helaas is ook de Caol Ila er dit jaar opnieuw niet bij, is er wederom geen grain te bespeuren en ook geen surprise bottling zoals de Collectivum XXVIII uit 2017 of the Cladach uit 2018.

Sterker nog: de line-up is – op ééntje na – een copy/paste van vorig jaar, zij het wel van andere distillatiejaren, leeftijden en alcoholpercentages. Enkel de Singleton of Glen Ord werd vervangen door een Singleton of Dufftown, maar dat is niet bepaald wereldschokkend.

De enige vast waarde, de malt die er al sinds het begin elk jaar bij is, is de alomgeprezen Lagavulin 12 years old.

Dr Craig Wilson, de Master Blender bij Diageo die momenteel verantwoordelijk is voor de Special Releases, koos voor deze zeer vergelijkbaar range omwille van het feit dat ze vorig jaar zo’n succes waren. Nou.

Ziehier de line-up van 2020, met de gesuggereerde retailprijs in pond:

Cardhu 11-Year-Old

ABV: 56.0%
Region: Speyside
Cask: From refill, new, and ex-bourbon American oak
RRSP £85

Cragganmore 20-Year-Old

ABV: 55.8%
Region: Speyside
Cask: From refill casks and new fresh-charred casks.
£130

Dalwhinnie 30-Year-Old

ABV: 51.9%
Region:  Highland
Cask: From refill hogsheads
No. bottles available: 6,978
£550

Lagavulin 12-Year-Old

ABV: 56.4%
Region: Islay
Cask: From refill American oak casks
£125

Mortlach 21-Year-Old

ABV: 56.9%
Region: Speyside
Cask: From Pedro Ximenez & Oloroso Sherry seasoned casks
No. bottles available: 7,692
£575

Pittyvaich 30-Year-Old

ABV: 50.8%
Region: Speyside
Cask: From first fill ex-bourbon casks
No. bottles available: 7,056
£400

Talisker 8-Year-Old

ABV: 57.9%
Region: Isle of Skye
Cask: From pot-still Caribbean rum casks.
£90

The Singleton of Dufftown 17-Year-Old

ABV: 55.1%
Region: Highland
Cask: Matured only in refill American oak hogsheads.
£110

De Cragganmore is – in tegenstelling tot die van vorig jaar – niet geturfd. Terug naar de roots, dus. De Pittyvaich, wederom uit 1989, verschijnt voor het derde jaar op rij en is er eentje waar ik erg naar uitkijk. Voor Talisker grijpen ze terug naar een jonge vintage, maar met een zoete twist. Het is de eerste Talisker ooit die een finish kreeg op Caraïbische rumvaten. Wedden dat die het eerst uitverkoopt?

Verwacht wordt dat de Special Releases medio september in de winkels zullen arriveren. U mag zich binnenkort aan tasting notes verwachten op dit blog.

Ik was één van de 100 gelukkigen die een sample setje te pakken kreeg voor de Asta Morris Virtual Summer Tasting die Bert organiseerde. Op woensdag 26 augustus was het zover. Zotte Bert ging online via Zoom en liet ons genieten van 5 releases: 3 whisky’s onder het Asta Morris label en twee rum onder het Rasta Morris label.

Het hoeft niet te verbazen dat er vele bekende gezichten waren.

En leuk was het feit dat er best wat interactie was, zowel via video als via de chatfunctie.

Macduff 8 Year Old 2012, cask #AM020, 58%, 233 bts

Deze Macduff die zit nog maar twee maand op fles. Hij werd gebotteld van een PX-sherryvat. Ik krijg vooral appels op de neus in een pannetje met flink wat bakboter en besprenkeld met kaneel, wat sultanas en pomelo. Dit is lekker zoet op de neus. Mooi olieachtig en tikkeltje pikant, maar wel lekker zoet, waardoor het ook op smaak een dessertje wordt. In de afdronk krijg ik zelfs een beetje Engelse drop.

Dit juweeltje, dat Bert zelf liet versnijden naar 58% (want zat op zo’n 63%!), kost zo’n 65 EUR. Ik vind dat belachelijk weinig…

Glenallachie 11 Year Old 2008, cask #AM147, 56%, 724 bts

Deze distilleerderij was lange tijd een nobele onbekende, maar sinds Billy Walker ze enkele jaren geleden aanschafte en onmiddellijk aan de slag ging om een core-range samen te stellen, geniet ze een plotse, wereldwijde bekendheid. Dit sherryvat werd door Bert aangekocht vlak voor Billy Walker de scepter overnam. Deze dram doet me op de neus in eerste instantie aan de herfst denken. Jaffa Cakes, honing en herfstbladeren. Op smaak is hij verrassend pikant op gember en witte peper met wat zoethout, maar de honing en het fruit zorgen voor voldoende zoetigheid. De afdronk is lang, warm en het beste onderdeel van deze malt.

Kostprijs: 90 EUR. Ik heb weinig ervaring met Glenallachie (of moet dat tegenwoordig GlenAllachie zijn?), maar deze is wel erg lekker.

Glentauchers 24 Year Old 1996, cask #AM139, 49.7%, 186 bts

Mooie, fruitige neus – quasi-tropisch met wat banaan en mango – maar tegelijkertijd ook speels snoeperig op Haribo beertjes. Mooie, florale toets met wat vers afgereden gras. Perzik uit blik! En een karrenvracht aan vanille. Dit is een heerlijke neus. Op smaak evolueert dat richting gekonfijt fruit, met leuke waxy toetsen (bijenwas) en citrusfruit (mandarijnen op kop). De afdronk is kruidig op appelsien.

Hoewel 170 EUR niet goedkoop is, is dit toch een fles die op het verlanglijstje gaat. Wat een absolute topper!

Foursquare 13 Year Old 2007, cask #RM023, 61.7%, 239 bts

De melasse die zij bij Foursquare op Barbados gebruiken is afkomstig van Guyana. De distilleerderij maakt gebruik van zowel pot stills als column still. Deze rum ruikt naar tabaksbladeren, kersen, pruimen en ananas op de barbecue. Heerlijk. Banaan en appelsien, maar flink gekruid met nootmuskaat en eucalyptus. Wordt wat exotisch, zelfs. Kokosnoot? Yup. Donkerzoete finish op flink wat eucalyptus. Ik vind hem erg goed en de alcohol is perfect geïntegreerd.

125 EUR voor deze kanjer. Heerlijk dessertje.

Bielle 8 Year Old 2011, cask #RM021, 52.8%, 258 bts

Hoera, weer een Bielle! Hier heb ik goeie ervaring mee, hoewel de enige Bielle die ik al geproefd heb die van Rasta Morris zijn. Mokatine, appelsien, appels, citroengras, plakkaatverf en de stal van een lama! Op smaak flink wat leder en zoethout, cuberdons en bloemsuiker. De afdronk mocht iets langer, maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Dit is absolute top.

Hier tel je zo’n 145 EUR voor neer. I care not. Die gaat in de barkast.

Ja, ik wist op voorhand dat deze tasting een toppertje ging worden, maar zelfs mijn verwachtingen werden overtroffen. En na de tasting was er ruimschoots voldoende tijd om nog wat na te praten, ondanks het feit dat het van op afstand was, voelde dit aan als samen in de kroeg nog een pintje pakken. Maar toen vonden Bert en consoorten het nodig om Auchentoshan grapjes te beginnen maken, dus kon ik niet anders dan op te stappen… grapje!

Bedankt Bert, het was, zoals verwacht, absolute top! En erg leuk om zoveel bekende gezichten te zien. Voor herhaling vatbaar, hoor.

May the Malt be with you!

Bottelaar: Malts of Scotland
Regio: Duitsland
Fles: Diamond Gin, Edition Red, Port Cask Finish
Kleur: roze
ABV: 45%

Boozy

De Diamond Gin is relatief nieuw en eigenlijk niet zo heel bekend – althans niet bij ons. Hij wordt gestookt van… tarwe! De botanicals worden echter strikt geheim gehouden en ook de distilleerderij waar hij wordt gestookt kon ik nergens terugvinden. Het enige wat ik wel weet is dat de equipe achter de geweldige whisky-releases van Malts of Scotland ook de bottelaars van deze gin zijn. Er is de gewone London Dry, maar er is ook deze Edition Red, die nog een finish kreeg op portovaten, waardoor hij een vreemde roze gloed kreeg.

Hij is fris op citrus en munt, kruidig op kaneel en kruidnagel, zoethout en sinaasappel, rode bes en grapefruit. Maar het moet gezegd: hij wordt vooral door de jeneverbes gedomineerd. Na een paar minuten in het glas krijgt hij iets van yoghurt en groene tuinkruiden. Atypisch, maar niet onaangenaam.

Op smaak vind ik het echter wat minder. Vanille en sinaas treden bij, het rode fruit wordt prominenter, maar hij wordt ook een beetje ‘boozy’, als u begrijpt wat ik bedoel.

De afdronk is wel lang, maar tevens redelijk droog.

Ik ben hier nog niet helemaal kapot van, moet ik bekennen. Ben niet helemaal overtuigd van de porto finish.

GIN & TONIC

Ik ging eens helemaal uit mijn dak en maakte hem nog roder dan hij al was, door mijn glas – na de obligate ijsblokken – te garneren met rode bessen en roze pompelmoes. Ik gebruikte de zachte, Belgische tonic Velvet van Syndrome.

Zo is hij alvast veel aangenamer, lekker zomers en het ziet er nog goed uit ook. Deze houden we voor de G&T.

Geproefd door Mark Dermul op 23-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Insel Gin
Regio: Duitsland
Fles: Sölring Gin, 50cl
Kleur: clear
ABV: 44%

Zilt

Een paar jaar geleden proefde ik de Öömrang gin van het eiland Amrum dat voor de Duitse kust ligt, vlakbij Denemarken. Ze hebben daar ondertussen nog twee andere variëteiten, namelijk de Ferring en de Sölring gin. Ferring is wederom de naam van één van de eilandjes, maar Sölring is de naam van het dialect dat op het eiland Sylt geproken wordt. Deze gin is een beetje vreemd in die zin dat er 16 karaat bladgoud aan toegevoegd is. Geen idee waar dat goed voor is. De botanicals van dienst zijn jeneverbes, hibiscus, tonkaboon, kardemom, citrusschillen, duindoorn, pruimen en saffraan.

Hola, dit is vreemd. Deze gin is romig op de neus, maar ruikt naar gezouten pruimen, mocht zulks bestaan. Vooral het feit dat hij zo zilt is, maakt hem erg apart. Maar daarom nog niet lekker. Wat citrus, wat hibiscus, wat kardemom… hij komt wat dat betreft verdacht dicht in de buurt van de eerste versie Öömrang. Sterker nog… ik ruik niet meteen een verschil.

Op smaak is er wel een verschil, gelukkig. Nog steeds een zilt randje (alsof ik in de branding van de Noordzee sta), maar nu met een mooi zoetje als van vanille en saffraan, flink wat citrus en iets kruidigs.

De afdronk is eerder lang, zoet versus zilt, waarbij de jeneverbes nog even haar stempel komt drukken.

Ik vind hem beter dan de eerste, maar ben er nog steeds niet kapot van. Dat zilte is te vreemd om echt aangenaam te zijn. En het goud doet me absoluut niks.

GIN & TONIC

Dat zilte ga ik trachten te counteren met de Fever Tree Clementine – waar ook wat saffraan in gebruikt werd – en een schijfje sappige persappelsien. Op de neus is het nu allemaal appelsien, maar het zilte blijft wel vertegenwoordigd, zij het veel minder uitgesproken. Op smaak is het echter wel prima. Nu neigt hij een pak meer naar de klassieke, bitterzoete G&T waar ik zo van hou.

Dit gaan we niet puur drinken, maar voor de mix houden. Met dank aan mijn Duitse vriend Heiko, die me een flesje cadeau deed.

Note to Heiko: next time you go on holiday on the islands, bring the Ferring. End of transmission.

Geproefd door Mark Dermul op 23-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Asta Morris
Regio: België
Fles: The Soul of NOG
Kleur: clear
ABV: 46%

Tamashi

Er zijn nog maar weinig mensen die de NOG – No ordinary Gin – van Bert Bruyneel niet kennen. Zijn gin wordt steevast gerijpt op een vat waarvan hij eerder de whisky bottelde. Maar toen Bert werd uitgedaagd om een gin te maken die ook puur en zonder vatrijping lekker is, ging hij aan de slag met onder andere jeneverbes, lavendel, hop, papaver, appelsien, koriander, venkel en cacao en bedacht zijn Soul Gin. Oorspronkelijk was deze enkel verkrijgbaar in Japan en Hong Kong en later in het befaamde The Jane restaurant in Antwerpen. Maar vandaag de dag kan je hem ook in de betere speciaalzaak vinden. Het logo op de fles – Tamashi – is ‘ziel’ in het Japans.

De neus is snoeperig zoet, heerlijk romig en een tikkeltje floraal. Doet zelf sterk denken aan de Pim’s cakejes met appelsienvulling en donkere chocolade denken. Laat ik dat nu net overheerlijk vinden.

Hij is zijdezacht op de tong, wederom erg zoet met flink wat citrus, maar toch ook een pittige kruidigheid die je mond helemaal warm maakt. Maar zo romig dat je hem bijna kan kauwen.

Het komt niet vaak voor dat een gin zo’n lange afdronk heeft, maar deze kan tellen.

Een buitengewone gin, zoveel is zeker. Maar ja, met Zotte Bert aan het roer… ik had het kunnen weten, natuurlijk.

GIN & TONIC

Eigenlijk is deze – net als de vatgerijpte NOG trouwens – erg lekker puur en voel ik er niet meteen veel voor om deze te mixen. Maar alles voor de wetenschap. U zal het me dan ook vergeven dat ik hiervoor een neutrale tonic gebruik – de Thomas Henry – en hem enkel garneer met een schijfje citroen.

Meer heeft deze Soul Gin niet nodig om bubbelfris te worden. Hij krijgt dan zelfs iets van spearmint, bubblegum en druivensuiker. Lekker én grappig.

Geproefd door Mark Dermul op 23-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Williamson 10 Year Old 2010/2020 The Whisky Jury, refill barrel #twj-Lph02 for Wine4You, 225 bts
Kleur: licht goud
ABV: 53.1%

Tweeling

The Whisky Jury bracht deze zomer twee single casks van 2010 uit met op het label de naam ‘Williamson’. Met deze vette knipoog naar Elizabeth Williamson – kortweg Bessie – moge het duidelijk wezen dat het over een Laphroaig gaat. Vat twj-Lph01 (mocht u nog meer hints nodig hebben) bracht 230 flessen op en was in no time uitverkocht, terwijl vat twj-Lph02 exclusief voor de shop Wine4You uit Bonheiden werd gebotteld, 225 flessen sterk (en op een iets hoger ABV). Ik heb het geluk dat ik via Ivo ook aan een fles voor zijn shop kon geraken.

De neus is als twee druppels water. Ook hier heerlijke assen, teer, en turf, aangevuld met wat zachte zoetigheid als van een banaan. Hier krijg ik wel wat citrus en minder plasticine – correctie: géén plasticine. Ook vertoont deze amper boerderijgeuren. Niet dat me dat stoort – integendeel! Hij is erg clean. De rokerigheid is initieel wat meer ingetogen, maar ontwikkelt zich snel.

Op smaak doet zich hetzelfde voor: net iets cleaner, waardoor de rokerigheid ook iets meer uitgesproken is, maar de nuances zijn erg klein. Dit is een eeneiige tweeling, hoor! Deze leunt echter meer naar de maritieme toetsen dan zijn broertje en is iets minder zoet. Brak water, lekkere portie peper en zout, heerlijke zoetzure turf.

De afdronk is wel een pak langer dan bij de ‘algemene release’ waardoor deze Laphroaig het wint op punten. De rokerigheid is veel intenser.

Gek genoeg vind ik deze iets minder complex dan zijn broertje en toch iets beter. Maar da’s echt muggenziften. Onthou vooral dat ze allebei outstanding zijn! Deze is bij Wine4You in Bonheiden nog beschikbaar voor zo’n 80 EUR. Niet twijfelen!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-08-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Williamson 10 Year Old 2010/2020 The Whisky Jury, refill barrel #twj-Lph01, 230 bts
Kleur: licht goud
ABV: 52.2%

Primus

Wie de geschiedenis van Schotse whisky een beetje kent, weet natuurlijk dat Williamson in dit geval verwijst naar de legendarisch Elizabeth Leitch ‘Bessie’ Williamson, de eerste vrouwelijke manager van een distilleerderij in de geschiedenis. Van 1954 tot 1972 was ze zelfs eigenaar van de distilleerderij. Ik heb het natuurlijk over Laphroaig. The Whisky Jury bracht trouwens niet één, maar twee vaten Laphroaig 2010 op de markt. Vat twj-Lph01 en twj-Lph02, waarbij het tweede vat exclusief voor Wine4You uit Bonheiden – de shop van de sympathieke Ivo Drabs – werd gelanceerd. Ik proef alvast de eerste, algemene, release.

Lekker stevige neus op flink wat boerderijgeuren en assen, teer en turf, maar tegelijkertijd een leuke zoete toets als van vanille en banaan. Tikkeltje romig, zelfs. Hint van plasticine die – eens je hem ontdekt hebt – niet meer weg te denken is en de bovenhand krijgt. Een flinke snede Ganda ham met zwoerd en helemaal achteraan zelfs wat Italiaanse espresso! Goed hoor.

Op smaak komen de zoete toetsen eerst, gevolgd door iets umami – prima verderzetting van de neus, dus – maar dan explodeert de turf op de tong en wordt hij erg intens. Flink gekruid op peper en zout en grootse rookontwikkeling. Prima sterkte, wat water absoluut overbodig maakt. Vanaf de tweede slok nemen de maritieme toetsen definitief het heft in handen en maken de zoete trekjes geen schijn van kans meer. Evolueert naar flink brak water met zoetzure turf. Heerlijk!

De afdronk is middellang, erg brak en één en al assen. Islay pur sang.

Schoolvoorbeeld van een jonge Laphroaig, maar dan wel de primus van de klas.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 12 Year Old 2008/2020 The Whisky Jury, bourbon hogshead #twj-Ci02, 280bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53.1%

Knipperen

The Whisky Jury heeft nog niet zo veel releases op het CV staan, maar wat hij al uitbracht is echt wel topspul. Op minder dan een jaar tijd heeft Joeri een ijzersterke – maar dik verdiende – reputatie opgebouwd, wat er voor zorgt dat zijn releases razendsnel uitverkopen. Zo had ik zijn Caol Ila 35 Year Old 1983 gemist en heeft het bloed, zweet en tranen gekost (nou, ja) om toch nog een fles te pakken te krijgen. En kijk: dit jaar komt hij opnieuw opzetten met mijn favoriete Islay distilleerderij, zij het wel een pak jonger deze keer. Dit single cask uit 2008 werd na 12 jaar rijping op vatsterkte gebotteld. Ik heb er zin in!

Jonge, krachtige neus op assen, citrus (mandarijn!) en een karrenvracht aan zeewier. Iets van modder en dieselwalmen. Lekker dirty en precies zoals ik hem graag heb. Stokvis en modder, echt waar. Geweldig.

Oh, oh, OH! De neus zal al heel erg goed, maar op smaak is hij uitstekend! Perfecte sterkte. De alcohol is mooi geïntegreerd, waardoor je je met al je smaakpapillen kan concentreren op de heerlijk zoete toetsen van vanille, suikerspin en honing die loodrecht tegenover de zilte toetsen van brak water, oestersap en zeewier staan. De rook wordt groots en maakt het gezellig warm in de mond. Zo dirty als de neus was, zo clean is hij op de tong. Dit is Genieten met hoofdletter G.

De lange afdronk is een strijd tussen zoet en zilt, die onbeslecht eindigt. Maar wat een match!

Voor deze doe ik graag een #happydance, hoor. Maar helaas is ook deze al helemaal uitverkocht. Godgeklaagd, maar je mag echt niet met je ogen knipperen als de release aangekondigd wordt. Doe je dat wel, dan ben je te laat. Hoog tijd dat Joeri een systeem van abonnement lanceert…

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 23 Year Old 1996/2020, Refill Hogshead #1372, 242 bts
Kleur: goud
ABV: 50.4%

Trifecta

Toen ik de aankondiging las dat The Whisky Jury met een nieuwe botteling op de markt kwam – een Ben Nevis 1996 – dacht ik even dat het een foutje was. Want ik had toch nog maar net twee Ben Nevis van The Whisky Jury geproefd? Zowel zijn 23-jarige uit 1995 als zijn 23-jarige uit 1996 waren geweldig, maar Joeri was blijkbaar nog niet klaar met Ben Nevis. Geen fout, wel een derde vat en net als zijn voorganger een refill hogshead uit 1996. U begrijpt dat de verwachtingen bijgevolg weer hooggespannen zullen zijn!

Ja, die neus is er weer boenk op, hé. Lekker waxy op abrikozen en ananas, groene banaan en amandelspijs. Zilverpoets. Tikkeltje snoeperig, net als zijn voorgangers, maar iets minder mineraal, maar tevens iets meer herbaal. Zonder enige twijfel een uitstekende neus!

Op smaak is hij snoeperig zoet (Superman-logo, wel toepasselijk) en zacht gepeperd. Heerlijke agrum met papaya en hints van ananas. Gaat lekker de tropische toer op, perfect passend bij het seizoen. Nu iets meer kiezels op het strand en een heerlijke bitterheid van het hout. Perfecte balans en prima sterkte. Water toevoegen? Ik ben toch niet gek?

De afdronk is gezellig warm van de peper, bitterzoet als van roze pompelmoes en limoen.

Zo scoor je dus een trifecta. Sterker nog: dit is de beste van de drie. Maar u raadt het al: alle flessen waren weg nog voor ze goed en wel op het schap waren verschenen. Klasse!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ben Nevis
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ben Nevis 24 Year Old 1995/2019, Sansibar for Whiskyklubben Slainte, 150 bts
Kleur: brons
ABV: 53.2%

Donkerzoete Marmelade

Je mag gerust stellen dat Ben Nevis 1994 tot 1997 bij het beste hoort van wat de distilleerderij in het recente verleden gestookt heeft – uiteraard in combinatie met goed hout, dat spreekt. Vandaag proef ik een single cask uit 1995 – duidelijk een sherryvat – dat door het Duitse Sansibar gebotteld werd na 24 jaar rijping, voor de Zweedse whiskyclub Slainte van Magnus Fagerström. Prachtig kleurtje, zeg…

Mierzoete, heerlijk gesherriede neus op rode vetersnoep, bloedappelsien, gebakken Granny Smith, stekelbes, meloen, honing en… cola! Het enige wat een klein beetje afbreuk doet aan de geur is een hint van sulfer, maar gelukkig trekt die erg snel weg. Snoeperig fruitbommetje op de neus.

Hij is lekker olieachtig en licht pikant op zwarte peper en nootmuskaat. Het fruit keert weer, maar in een donkerzoete marmelade. Er komt ook wat rood fruit opzetten, maar dat evolueert snel naar vijgenconfituur (zoals je die in Tunesië bij het ontbijt geserveerd krijgt). Licht drogend. Prima drinkbaar zonder water, hoor.

De afdronk is erg lang, warm, donker en zoet, maar laat je mond wel kurkdroog achter.

Wederom zo’n pareltje, waardoor ik me luidop afvraag waarom de eigenaars niet zelf meer dan dit mooie spul op de markt brengen. Versta me niet verkeerd: de officiële releases zijn goed, maar dit is toch wel uitzonderlijk lekker.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Moray
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Moray 12 Year Old 2007/2012, Liquid Art, bourbon cask, 94 bottles
Kleur: witte wijn
ABV: 49.6%

Relax

Ik beken, ik ben geen al te grote fan van Glen Moray. Meer miss dan hit in mijn ervaring. Maar als Liquid Art met een release op de proppen komt, maakt me dat toch benieuwd. Die gasten weten waar ze mee bezig zijn. Deze 12-jarige verscheen half juli 2020 met wederom een prachtig kunstwerk op het label – deze keer van de hand van Pieter Debruyne. Ik vraag me wel af wat er met de rest van het vat gebeurde, want Liquid Art lanceerde maar 94 flessen. Hij is erg bleek.

De neus is een waar snoepje. Kruisbessen, ananas, banaan, zespri met nog een florale toets en een beetje vanille. Er zit ook een licht herbale, groene toets aan die me bekoort. Netels, varens? Tot slot nog een tikkeltje parfum (géén off-note!), wat hem erg zomers maakt; iets wat nu goed uitkomt.

De body is prima – bijna romig- en de sterkte ook. De alcohol is perfect geïntegreerd, waardoor alle aandacht gevestigd wordt op het fruit: banaan, ananas en kruisbessen. Okay, redelijk één-dimensionaal, maar wel een prima vertegenwoordiger van de stijl van deze distilleerderij en pakken beter dan de officiële release.

De afdronk is lang – veel langer dan verwacht – en zacht gekruid.

Een erg leuke relax-whisky, typisch om te schenken aan het zwembad op vakantie. Maar opgelet: gevaarlijk drinkbaar! Slechts 89 EUR. Bedankt voor het sample, Bert.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

In deze tijden van Coronacrisis is het belangrijk je lokale producenten te ondersteunen. Koop dus lokaal! Om je daarbij te helpen stel ik graag een tiental Belgische producenten van spirits, whisky en bier voor. Ga er even voor zitten, want de video duurt 25 minuten. Zet daarna je mondmasker op en loop naar je buurtwinkel om enkele van deze lekkere producten in huis te halen.

Bottelaar: New Zealand Whisky Company
Regio: Nieuw-Zeeland
Fles: The  Oamaruvian 16 Year Old, b. 2015, NZ Red Wine Finish, Cask #305, 400 bts, 500ml
Kleur: mahonie
ABV: 58.3%

Rum & Cola?!

We blijven nog even op Nieuw-Zeeland en proeven een whisky die door Willowbank gestookt werd. Ondertussen is die distilleerderij teloor gegaan – gesloten in 1997 en de stills werden verkocht aan een rum-producent op Fiji – maar de stocks worden nog steeds door de New Zealand Whisky Company op de markt gebracht. Vandaag eentje die al even geleden op de markt kwam: de Oamaruvian 16 Year Old, gefinished op rode wijnvaten uit Nieuw-Zeeland (doh!).

Rum & cola! WTF!?! Sorry dat ik zo met de deur in huis val, maar ik steek mijn neus in het glas en doe een double take. Dit ruikt namelijk naar een rum & cola. Toegegeven: op steroïden, maar toch. Eens ik die verbazing verwerkt heb, kan ik me meer concentreren op de nuances en krijg ik rozijnenbrood, pruimencakes, kardemom, anijszaad en rozijnen. En cola-flesjes, het snoepgoed. Nog dieper gravend kom ik nog houtlijm, mokka en borstbollen tegen. Intrigerende malt op de neus!

De aanzet is krachtig en onmiddellijk erg drogend. De eik schreeuwt! Het zoete van de malt wordt aangevuld met licht zurige toetsen van de wijn wat resulteert in een interessante mix van bloedappelsienen, kaneel, kruidnagel, anijs, kruisbessen, krieken en… euh… rum met euh… cola. Het is niet om te lachen, hoor. Het is echt zo. En ik vind het niet alleen leuk, maar ook erg lekker (in zijn genre).

De afdronk is droog, droger, droogst. En snoeperig zoet. Ik heb wederom de indruk dat ik zo’n cola-flesje in de mond heb. Wat leuk, zeg.

Schenk dit blind en ik ben er van overtuigd dat whisky niet het eerste antwoord is dat je zal krijgen. Rum of sherry gaat het antwoord zijn. Zo donker en zoet is dit spul. Wat een feest! Een Nieuw-Zeelandse single malt, gestookt op stills die verkocht zijn aan een rum-producent, gefinished op rode wijnvaten en dan naar cola ruikend/proevend. Zoiets kunnen ze zelfs in Hollywood niet bedenken.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cardrona
Regio: Nieuw-Zeeland
Fles: Cardrona 2016 Just Hatched, OB 2020, Oloroso Sherry Butt #735, 375ml
Kleur: brons
ABV: 63.8%

Amandelschaafsel

Ik proefde zopas de Nieuw-Zeelandse single malt ‘2015 Just Hatched’ die gestookt werd in november 2015 en drie jaar later, in november 2018, werd gebotteld. Desiree Whitaker besloot in 2020, ter gelegenheid van Dramfest 2020, een whiskyfestival in Nieuw-Zeeland, een tweede oloroso sherry butt te bottelen. Dit vat werd te slapen gelegd op 22 april 2016 en gebotteld – in half bottles – op 15 januari 2020. Op vatsterkte, dat spreekt. Ik zette beide jonge malts head-to-head. Deze is iets donkerder van kleur dan zijn voorganger en zit tevens op een iets hoger ABV.

De neus is bij deze wél lekker fruitig op donkere en gedroogde vruchten. Denk pruimen, sultanas en hints van gedroogde perzik met flink wat amandelschaafsel in de mix. Wafelbeslag en karamel. Na enkele ogenblikken evolueert dat naar gebakken appeltjes. Ondanks het hoge ABV brandt deze niet op de neus.

Het alcoholpercentage is van het kaliber dat je de eerste twee seconden absoluut niets proeft. Maar als de eerste hitte wegtrekt, komen de zoete toetsen opzetten. Karamel, bruine suiker, pruimen, vijgen en rozijntjes. Alles wat je van een oloroso vat mag verwachten, maar wel met een fikse kruidigheid. Chili peper, kruidnagel en een hint van kaneel.

De afdronk is lang, warm van de houtkruiden en licht drogend.

Nog indrukwekkender dan de versie uit 2015, maar ik noteer vooral dat ik in 2025 nog eens naar deze distilleerderij moet kijken. Ik denk dat deze een erg mooie toekomst tegemoet gaat als ik zie welke smakenfestijn hij al presenteert op zulke jonge leeftijd.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Cardrona
Regio: Nieuw-Zeeland
Fles: Cardrona 2015 Just Hatched, OB 2018, Oloroso Sherry Butt #104, 375ml
Kleur: koper
ABV: 63.2%

Gezoete Kippensoep

Cardrona werd pas in 2013 opgericht door Desiree Whitaker. De distilleerderij ligt in Cardrona, tussen Wanaka en Queenstown, aan de Southern Alps op Nieuw-Zeeland. De bouw begon in januari 2015 en de eerste spirit vloeide pas eind oktober 2015 uit de stills. De stills zijn overigens afkomstig van de bekende stillbouwers Forsyths of Rothes, Schotland. Er wordt ook vodka en gin gestookt, maar eind 2018 zag de eerste single malt het levenslicht onder de naam ‘just hatched’ – in half bottles, overigens. Het jaar nadien werd nog een single cask gebotteld, de 2016 Just Hatched, eveneens een oloroso butt. Ik zet ze dan ook maar wat graag head-to-head.

De neus is erg uitgesproken: ik krijg enerzijds vleugjes geoxideerde sherry, anderzijds groene tuinkruiden en iets van bouillon. Ik moet heel even aan gezoete kippen soep denken – hoe vreemd is dat? Nogal funky, maar best aangenaam, hoewel amper fruitig. Wel heerlijk kruidig, maar niet echt zoet. Slechts een hint van blauwe druiven en gedroogde perzik.

Op smaak is hij bijzonder olieachtig en flink gekruid. Denk kruidnagel en kaneel. Nu komt er wel flink wat fruit doorheen en blazen de groene tuinkruiden en umami trekjes de aftocht. Pruimen en abrikozen treden naar voor, met wat karamel en zelfs butterscotch. Wordt erg zoet, maar blijft wel stevig gekruid en het ABV geeft je een trap tegen de tanden.

De afdronk is erg intens kruidig, warm en lang. Walnoten op het sterfbed.

Wow, een indrukwekkende krachtpatser, zeker als je rekening houdt met de jonge leeftijd. Wat gaat dat geven op 10 jaar?

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mackmyra
Regio: Zweden
Fles: Mackmyra Intelligens AI:01, OB 2019, 5.000 bts
Kleur: goud
ABV: 46.1%

Kunstmatige Intelligentie

Als u geabonneerd bent (of was, want het magazine is helaas zopas ter ziele gegaan door de corona-crisis) op Whisky & Spirits kon u mijn artikel over deze interessante whisky lezen. Om kort te gaan: Mackmyra ging aan de slag met een computerprogramma dat ontwikkeld werd door het Finse technologiebedrijf Fourkind. Het programma werd gevoed met 75 verschillende whiskyrecepten alsook de verworven awards, reviews van consumenten, ratings, feedback van de ambassadeurs, enzovoort. Met die ruwe data ging Fourkind aan de slag om tot een uniek recept te komen dat tot deze malt zou leiden. Op het label prijkt trots ‘Artificial Intelligence’ als Master Blender, ‘supervised by Angelo D’Orazio’. In de dop van de 5.000 flessen zit bovendien een chip verwerkt die door middel van de NFC-technologie de koper in staat stel onmiddellijk informatie over deze botteling op te vragen.

Betrekkelijk romige en zoete neus op appels, peren en citrus, met wat vanille, anijs en gember, maar vooral jonge eik. Groenhout. Ook een duidelijke toets van sherry. Zweedse lente in je glas.

Mooie verderzetting van de neus, maar met een scherp randje. De alcohol is niet 100% geïntegreerd als u het mij vraagt. Hint van woodsmoke en tabaksbladeren. Vanille wordt groot. Gember steekt de kop op. De eik laat zich niet onbetuigd.

Op de afdronk ervaar ik een goeie balans tussen het zoete fruit en de drogende eik, terwijl een verrassend zilte toets zich op het sterfbed nog laat zien.

Een leuke Mackmyra met een geweldig verhaal, zoveel is zeker. Maar wat mij betreft qua smaak niet bepaald exceptioneel. Misschien moeten ze voor de volgende batch toch maar Artoo-Detoo en See-Threepio aan het werk zetten in Gävle. Of gewoon blijven vertrouwen op die oude tradities en craftmanship.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: John Distilleries
Regio: India
Fles: Paul John Oloroso, Batch No. 1, OB 2019
Kleur: mahonie
ABV: 48%

DNA

De naam van deze NAS-expressie uit India laat weinig aan de verbeelding over. Het is een vatting van Paul John malts die allemaal op oloroso-vaten gerijpt is. Ik kan, terwijl ik dit proef, het beeld van Shilton die danst maar niet uit mijn hoofd zetten. Wie Shilton kent weet dat hij een topkerel is met een gevoel voor humor waar geen eind aan lijkt te komen. Dat alleen al is reden genoeg om deze whisky te proberen, toch?

De neus is donkerzoet en het DNA van Paul John onmiddellijk herkenbaar. Gedroogde vruchten als dadels en vijgen en een handjevol hazelnoten zijn besprenkeld met chocoladeschaafsel en gepresenteerd op een plankje van geblakerd eikenhout. Hint van currypoeder en rietsuiker. Ik vind het geweldig.

Zijdezacht en olieachtig op de tong. Prima sterkte, overigens. Donkere sherryinvloeden aangevuld met Oosterse kruiden en een licht bittertje zonder oaky te worden. Chocolade en vijgen evolueren richting espresso. Toefje kaneel.

De afdronk begint sappig, maar wordt dan plots snel droog en bitter (maar niet over de top).

Heerlijk. Net geen 70 EUR. Dat batch 2 snel op ons af moge komen. Bedankt, Carl.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: The Lakes Distillery
Regio: UK
Fles: Faith, Quatrefoil Collection, OB 2018, 3.500 bts
Kleur: koper
ABV: 56.5%

Vierpas

The Lakes Distillery in Cumbria, Engeland, werd pas in 2015 opgericht. Om geld in het laatje te brengen brachten ze The One uit, een NAS-blend. Maar ondertussen is hun eigen single malt gerijpt en klaar om op de markt te worden gebracht. Dhavall Gandhi, hun whiskymaker, heeft de Quatrefoil Collection in het leven geroepen, een collectie jonge malts die na een reguliere rijping nog een finish kreeg op PX sherryvaten. In 2018 werd de reeks gelanceerd met Faith, gevolgd in 2019 met Hope. Dit jaar mogen we ons verwachten aan Luck en tot slot zal Love op ons worden losgelaten in 2021. Quatrefoil betekent overigens Vierpassen, een decoratieve figuur samengesteld uit vier gelijke cirkels die elkaar overlappen, zoals in het logo op het label van deze fles.

Zachte neus met zeer duidelijke invloeden van sherry, wat zich vertaalt naar abrikozengebak, mirabellenconfituur en gedroogde abrikozen. Een mespuntje kaneel en iets van vanille. Verrassend zacht voor zo’n ABV. Ik vind de neus alvast top, zeker als je rekening houdt met de jonge leeftijd.

De aanzet is zoet met een zuurtje. Grapefruit gaat de abrikozen en mirabellen vooraf. Nu laat het ABV zich iets meer gelden en danst de malt op de tong, zonder dat je naar adem moet happen of de neiging krijgt naar water te grijpen. Mooie balans tussen enerzijds de kruidigheid van het hout en anderzijds de zoete malt. Een zacht, zoete, flink gesherriede whisky die me blij maakt.

De afdronk is verrassend lang, zoetzuur (vooral zoet) en licht drogend.

De whisky is zeker lekker – zelfs heel lekker – maar wel erg jong en daarom heb ik het moeilijk met het prijskaartje van bijna 300 EUR.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bimber
Regio: London, UK
Fles: Bimber 2016 Re-charred Oak Casks, Batch 01/2019, OB 2019, 5.000 bts
Kleur: brons
ABV: 51.9%

Overdosis

Bimber is een goednieuwe distilleerderij in… Londen! Pas in 2016 begonnen ze te stoken en eind vorig jaar lanceerden ze hun eerst Single Malt London Whisky, een release van 5.000 flessen sterk, waarvan de malt rijpte op re-charred oak casks, char level #4, de op één na hoogte graad van blakering.

De neus prikkelt onmiddellijk en vertoont flink wat eik in de vorm van houtschaafsel en meubelpoets. Maar daar komt wel direct een flink snoeperige toets bovenop van ananas op de barbecue, gebakken peren en kandijsiroop. Zwarte peper, tijm en kaneel. Geblakerd en gekarameliseerd hout. Appeltjes in de pan met een overdosis bakboter. Toch even wennen.

Mooi olieachtig, maar meteen pikant op peper, kruidnagel en kaneel. De tijm komt nu groots opzetten en geeft hem een flink ‘groene toets’. Daar komt nog wat eucalyptus bij. Wat aangebrande suiker in – wederom – een overdosis bakboter. Appelsien in de verte, alsook wat roggebrood. Peperkoek.

De afdronk is erg lang, waarbij de woodspices lang prikkelen en gekonfijte appelsienschillen het laatste woord hebben.

Een erg jonge whisky met wat extremen. Helemaal niet slecht, maar een beetje over de top qua hout, wat mij betreft. Daardoor blijft je mond compleet droog achter.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-05-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).